นิดหน้ามุ่ย เธอไม่สบอารมณ์อย่างเหลืออด สำหรับเธอ มันไม่มีอะไรที่อยากจะได้ความช่วยเหลือจากผู้ชายคนนี้อีก แต่เธออาจจะคิดผิด
"ฉันจะให้เงินแกยืม กี่หมื่นนะ สองหมื่นใช่ไหม" พียื่นข้อเสนอ เค้าเหวี่ยงผ้าเช็ดตัวไปที่หน้าตัดของนิด ที่นั่งน้ำเจิ่งนองอยู่ตรงโซฟา ปากเธอเขียวและสั่นตามอุณภูมิตอนนั้น
พีเดินเข้าไปในห้อง เค้าออกมาอีกครั้งพร้อมธนบัตรใบละ 1000 อีก 20 ใบ เค้าวางมันไว้บนโต๊ะกระจก หน้าที่นั่งของนิด ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างไม่สนใจ
หญิงสาวจ้องมองที่เงินหน้าโต๊ะกระจก สลับกับมองตามหลังพี ตอนนี้สิ่งที่เธอจะเลือกมีสองอย่าง ระหว่าง ความช่วยเหลือ กับ ทิฐิ
???
+ + + + + +
นิดนอนไอทั้งคืน เธอทำให้พีที่นอนอยู่ในห้องนั้นนอนไม่หลับเลยทีเดียว พีลุกจากเตียงนอนอันแสนอุ่นของเค้า ข้างนอกยังคงมีฝนตกหนักอยู่ บรรยากาศแบบนี้เค้าควรจะได้หลับสบายอยู่ใต้ผ้าห่ม มากกว่าจะต้องมาอารมณ์เสียกับกะเทยขายตัวอย่างนิด เค้าเปิดประตูออกมา แล้วตะคอกหญิงสาวที่นอนขดอยู่ใต้ผ้าเช็ดตัวใช้แล้วผืนบางๆ อยู่บนโซฟา
"เมื่อไรจะเลิกเห่าซักทีวะ แมร่งงง ไม่ต้องหลับต้องนอนกันพอดี" พีพูดอย่างหัวเสีย นิดรู้สึกตัวนิดๆ แต่ก็ยังไอติดกันไม่หยุด พีต้องเดินออกไปเปิดไฟ แล้วสิ่งที่เริ่มเปลี่ยนไปของนิดตอนนี้คือ เธอมีอาการอิดโรย และริมฝีปากเปลี่ยนเป็นสีแดงจัดจากฤทธิ์ไข้
"เวรกำ อย่ามาตายในบ้านกรูนะ" เค้าพูด ก่อนจะส่ายหัวอย่างอ่อนใจ แล้วเดินตรงเข้าไปจับศรีษะของนิด ซึ่งความไม่ละเมียดละไมของเค้านั้นทำให้หัวนิดผงกไปอีกข้าง ซึ่งนิดเองคงคิดในใจว่าถูกเค้าแกล้งอีกแน่
"อะไรนักหนาเนี่ย" นิดปัดมือเค้าออก แล้วบ่นหน้าเบ้ เธอขอพักซักหน่อยจะไม่ได้เลยหรือไง นิดคิดในใจ
"อ้าว ก็มาดูว่าใกล้ตายหรือยัง จะได้จองวัดไว้ให้ไง"
"เหอะๆ" นิดทำเสียงในลำคอ พร้อมสีหน้าเบื่อพีสุดทน
"ไหวไหม" พีทำเสียงดุใส่นิดอีกครั้ง
"อะไร" นิดหันมาถาม ไหวไหมของเค้าคืออะไร อย่าบอกนะว่านึกครึ้มใจอยากจะใช้บริการกับเธอตอนดึกอย่างนี้
"แกคิดอะไรของแก ฉันถามว่าแกน่ะไหวไหม จะไปหาหมอหรือเปล่า" เหมือนพีจะรู้ตัวว่าพูดล่อแหลมไปเหมือนกัน เค้ามีสีหน้าแย่ๆ เพราะพูดถึงเรื่องพวกนี้ทีไร ภาพของความหดหู่ใจก็จะกลับมาในสมองเค้าอีกครั้ง
"อ้อ ไม่ต้องหรอก" นิดถึงบางอ้อ เธอหันหลังกลับไปนอน พร้อมกับกระแอมเบาๆ เธอดึงผ้าเช็ดตัวและพยายามห่มมันให้มิดชิดที่สุด
พีเบะปากใส่นิด เค้าเดินไปตบสวิตซ์ไฟให้ปิดลง และเดินกลับเข้าไปในห้อง
"ขอบใจนะ"
พีหันมาตามเสียงอย่างแปลกใจ นี่แสดงว่านิดเองก็ยังพอมีมารยาทผู้ดีกับเ้ค้าอยู่เหมือนกัน เค้าปิดประตูเข้าห้องไป ใจก็อยากจะเอาผ้าห่มผืนหนาไปให้ แต่ก็ไม่กล้า เค้าเลยข่มตาให้หลับ และเตรียมตื่นเช้าไปทำงานพรุ่งนี้
.......................
จากคุณ :
พรหล้า ณ แจงแวง 
- [
31 ส.ค. 50 17:59:22
]
แค่เพียงเพราะรัก
