ความคิดเห็นที่ 1 รถจากัวร์คันงามจอดลงด้านหน้าโบสถ์หลังเล็ก ๆ หลังหนึ่งในตอนเช้า ชายหนุ่มผมสีชมพูก้าวลงจากรถแต่ไม่ยอมเดินเข้าไปข้างในแต่กลับยืนพิงรถเหม่อมองไปที่หลังคาทรงสูงของโบสถ์หลังตรงหน้า ไม้กางเขนสีขาวตรงด้านบนสุดของโบสถ์ เขาพ่นควันบุหรี่ออกมาเป็นทางยาวราวกับแทนการถอนหายใจเฮือกใหญ่  ผู้คนจำนวนหนึ่งเดินอยู่ด้านนอกของโบสถ์หลังจากที่ประกอบกิจกรรมทางศาสนาในวันอาทิตย์แล้ว เมื่อคืนนี้หลังจากออกจากห้องจิจิเขาก็กลับบ้าน ปิดโทรศัพท์มือถือและทิ้งตัวลงนอนมองเพดานห้องอย่างเลื่อนลอยเกือบทั้งคืน ภาพสัญลักษณ์ชื่อของเขาที่อยู่บนนิ้วนางข้างซ้ายของเธอมันติดตา - - เธอทำไปทำไมหรือต้องการแค่จะเอาใจเขา ถ้าผู้ชายคนไหนเห็นรอยนั่นไม่ว่าใครก็คงไม่คิดจะแต่งงานกับเธอแน่ ๆ เขานอนคิดอยู่อย่างนั้นจนฟ้าสว่างแล้วก็มาที่นี่ แล้วนี่เขากำลังรออะไร...ฮิโระถามตัวเอง ทั้งที่รู้จุดประสงค์ตัวเองดีอยู่แล้วว่าเขามาทำอะไรที่นี่ เสียดายชีวิตโสดขึ้นมาแล้วสิมรึง - - ประโยคหนึ่งดังขึ้นมาในสมองเขา ก็ทิ้งหล่อนไปสิ เหมือนกับที่เคยทำ... เสียงนั้นดังขึ้นอีก ใช่ เขายังอยากได้อะไรจากผู้หญิงคนนั้นอีก เขาได้หมดทุกอย่างแล้วนี่ทั้งร่างกายและหัวใจ “พ่อจ๋า...กลับบ้าน” เด็กผู้หญิงแก้มแดงเหมือนแอปเปิ้ลวิ่งออกมานอกโบสถ์ ตรงมาหาชายคนหนึ่งที่กำลังคุยกับเพื่อน ฮิโระมองสองพ่อลูกนั่นแล้วคิดถึงสิ่งที่ตัวเองเคยให้สัมภาษณ์กับหนังสือเล่มหนึ่งเกี่ยวกับการมีลูก “พูดง่าย ๆ เลย อยากได้ อยากมีลูกของตัวเองนะ หญิงหรือชายก็ได้ จะให้นั่งตักทุกวันเลย ถ้ามีสองคนก็จะให้นั่งคนละข้าง ก็อยากจะเป็นป๊ะป๋าที่ดีนะ แต่...เอ๊ย! เป็นไปไม่ได้หรอก ผมยังไม่คิดที่จะมีลูกหรอกฮ่า ฮ่า ฮ่า”                                ผมยังไม่คิดที่จะมีลูกหรอก... จากคุณ : ต้นสนสีชมพู - [ 4 ก.ย. 50 19:15:17 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ฮิโระโยนบุหรี่ลงพื้น - - แล้วก้าวเข้าไปในโบสถ์ เขารู้ว่าตัวเองว่าเวลานี้เขาต้องการอะไร... “มาสารภาพบาปเหรอลูก” บาทหลวงวัยกลางคนท่าทางใจดีเอ่ยถามเมื่อเห็นชายหนุ่มเดินสวนคนอื่น ๆ ที่กำลังทยอยออกจากโบสถ์ไปเพื่อกลับบ้านด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน อีกฝ่ายหัวเราะหึ ๆ ถอดหมวกที่ตัวเองสวมอยู่เพื่อเป็นการให้เกียรติสถานที่ บาทหลวงอ้าปากค้างเมื่อผมสีชมพูแสบตานั่นปรากฏออกมา “อย่าดีกว่า หลวงพ่อ ถ้าจะให้ผมสารภาพทั้งหมดล่ะก็สิ้นศตวรรษนี้ก็ไม่ถึงไหนกันหรอก” บาทหลวงเช็ดเหงื่อ   “งั้นมีอะไรให้พ่อช่วยหรือ” จากคุณ : ต้นสนสีชมพู - [ 4 ก.ย. 50 19:17:00 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อ๊ากกกก ปาดดดดดดดดดด ปาดก่อน อ่านทีหลัง อิอิ ว้า ทำไมตอนนี้ ก็มีแต่คนจะจบเรื่องเล่าทั้งงั้นเลยน๋อ จากคุณ : saengchot - [ 4 ก.ย. 50 19:29:15 ]

ความคิดเห็นที่ 4 แง่ว ปาดแล้ว คุณต้นสนหายไปเลยอ่ะ อ่านอยู่นะค๊าบ จากคุณ : saengchot - [ 4 ก.ย. 50 19:53:14 ]

ความคิดเห็นที่ 5 The burn of Pink Fire 1  งานเขียน คุณต้นสนสีชพู ตอนที่ 1   http://topicstock.pantip.com/lumpini/topicstock/2007/06/L5521964/L5521964.html ตอนที่ 2 http://topicstock.pantip.com/lumpini/topicstock/2007/06/L5532308/L5532308.html ตอนที่ 3 http://topicstock.pantip.com/lumpini/topicstock/2007/06/L5556589/L5556589.html ตอนที่ 4 http://topicstock.pantip.com/lumpini/topicstock/2007/07/L5567549/L5567549.html The burn of Pink Fire 2  : The Pink Scar ตอนที่ 1 http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L5728486/L5728486.html The burn of Pink Fire 2  : The Pink Scar ตอนที่ 2 http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L5745129/L5745129.html The burn of Pink Fire 2  : The Pink Scar ตอนที่ 3 http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L5750650/L5750650.html The burn of Pink Fire 2  : The Pink Scar ตอนที่ 4 http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L5765375/L5765375.html The burn of Pink Fire 2  : The Pink Scar ตอนที่ 5 http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L5776170/L5776170.html The burn of Pink Fire 2  : The Pink Scar ตอนที่ 6 (ตอนจบ) http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L5784925/L5784925.html แก้ไขเมื่อ 04 ก.ย. 50 19:56:31 จากคุณ : หลังคาดำแดง(สำเนาไม่ถูกต้อง) (saengchot) - [ 4 ก.ย. 50 19:55:52 ]

ความคิดเห็นที่ 6 หายไปไหวนแล้วอะ รออยู่น๊า รอที่เดิม ที่ตรงนี้ รอ ร๊อ รอ จากคุณ : ดาวเหนือ (สิงโตเจ้าป่า) - [ 4 ก.ย. 50 20:13:34 ]

ความคิดเห็นที่ 7 มาแล้ว...เร็วจังเลย ^^ รออยู่นะคะ จากคุณ : เด็กหญิงอารมณ์ดี - [ 4 ก.ย. 50 20:33:07 ]

ความคิดเห็นที่ 8 มารอค่า ^^ ไม่อยากให้จบเลยอ่า ปล. โอเชเลยค่า คุงเด็กหญิงอารมณ์ดี >.<~~ จากคุณ : น้องเอ๋ - [ 4 ก.ย. 50 20:34:32 ]

ความคิดเห็นที่ 9 กลับไปกระทู้เก่ามาแล้ว หัวใจจะวาย เห็นรอยสักจริงๆ ด้วยอ่ะ  >.< ขอบคุณนะคะที่พยายามล่ามาให้ดู ขอบคุณจิจิซังด้วยนะคะ ว่าแต่ว่าจะจบแล้วจริงๆ หรอคะ?? มีตอนใหม่อีกรึปล่าว ถ้าคุณจิจิไม่ยอมจะช่วยขอร้องอีกแรง แงๆๆๆ ปล. คุณน้องเอ๋คะ มาช่วยกันขอร้องให้มีตอนต่อไปกันอีกนะคะ รวมพลังสู้ๆๆ จากคุณ : เด็กหญิงอารมณ์ดี - [ 4 ก.ย. 50 20:54:05 ]

ความคิดเห็นที่ 10 มาปาดเช่นกันแต่เป็นปาดน้ำตานะคะ จากคุณ : วายร้ายตัวไม่เล็ก - [ 4 ก.ย. 50 21:31:03 ]

ความคิดเห็นที่ 11 มาช่วยคุณเด็กหญิงอารมณ์ดีค่า >.<~~ แง้วๆๆ อยากให้มีเรื่องต่ออีกจังเลยค่า คุณต้นสนสีชมพู นะๆๆ คุณจิจิ อยากอ่านต่อนานๆ อะค่า แหะๆๆ ^^ จากคุณ : น้องเอ๋ - [ 4 ก.ย. 50 23:12:41 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น จิจิที่กำลังกระวนกระวายรีบเดินออกไปเปิดประตู เมื่อเห็นเขายืนอยู่เธอก็โล่งอกอย่างน้อยเขาก็อาจจะไม่ได้ไปก่อเรื่องที่ไหน ชายหนุ่มผมสีชมพูเดินเข้ามาในห้อง “แต่งตัวแล้วก็ออกไปข้างนอกกับผมหน่อย” เขาพูดสั้น ๆ “คะ?” หญิงสาวทำหน้างง “หรือจะออกไปทั้งชุดนอนนั่นก็ตามใจนะ” ฮิโระมองหน้าเธออย่างเอาจริง   ดังนั้นแม้จะสงสัยและยังไม่หายโกรธเธอก็ยังยอมแต่งตัวตามที่เขาบอกแล้วเดินตามเขาลงไปที่รถ ตลอดทางที่รถแล่น ชายหนุ่มไม่ได้พูดกับเธอเลยสักคำ จิจิเริ่มกระวนกระวายเมื่อเวลาผ่านไปนาน กระทั่งรถจากัวร์เลี้ยวเข้าไปในรั้วโรงเรียนแห่งหนึ่งก่อนจะจอดที่ใต้ร่มไม้ต้นหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลจากสนามฟุตบอล “ลงมาสิจิจิ” เขาบอกเธอหลังจากที่ตัวเองก้าวลงจากรถแล้ว “คุณมาที่นี่ทำไมคะ นี่มัน...โรงเรียนไม่ใช่เหรอ” จิจิถาม “โรงเรียนเก่าผมสมัยม.ต้น ลงมาเถอะน่า” เขาบอก หญิงสาวก้าวลงจากรถแล้วเดินตามเขาที่เดินนำไปยังสนามกีฬาขนาดใหญ่ของโรงเรียน ในวันอาทิตย์เช่นนี้ไม่น่าแปลกใจที่ไม่มีใครสักคนอยู่แถวนั้น “สนามนี่น่ะ ผมเคยวิ่งวันหนึ่งไม่ต่ำกว่าสิบรอบ” ฮิโระพูดแล้วยกบุหรี่ขึ้นมาสูบ หญิงสาวนิ่งเงียบฟังเขาพูด “วิ่งไป คนอื่น ๆ ที่อยู่บนตึกก็มองลงมาเป็นแถว ผมแทบจะได้ยินเสียงหัวเราะดังลงมาถึงนี่” เขาเว้นวรรคครู่หนึ่งแล้วหันมามองหน้าเธอ จากคุณ : ต้นสนสีชมพู (ต้นสนสีชมพู) - [ 5 ก.ย. 50 00:02:05 ]

ความคิดเห็นที่ 13 “ถ้าเป็นตอนหน้าร้อนผมวิ่งจนเหงื่อเปียกโชกไปทั้งตัว” ฮิโระทอดสายตามองออกไปไกล ภาพเก่า ๆ ของตัวเองที่เป็นเด็กชายหนักเกือบเจ็ดสิบกิโลกรัมปรากฏขึ้นพร้อมกับได้ยินเสียงหนึ่งคอยตะโกนบอก                                                  วิ่งเข้า! เจ้าอ้วน! วิ่ง! “ตอนนั้นผมเกลียดอาจารย์คนนั้นเข้าไส้ เพราะงั้นถึงน้ำหนักผมลดไปแค่ไม่กี่กรัมผมก็ไม่เดือดเนื้อร้อนใจสักนิด” เขาโยนบุหรี่ลงบนพื้นแล้วเหยียบมันให้ดับ “คุณคอยดูนะ”พูดจบฮิโระออกวิ่งไปรอบสนาม จิจิยืนมองตาค้างขณะมองเขาวิ่งเร็วราวกับพายุไปจนครบรอบ เมื่อมาถึงเขาก็หอบหายใจเล็กน้อย “เป็นไง เร็วพอรึยังอาจารย์” ชายหนุ่มหันไปพูดกับลู่วิ่งอันนั้นแล้วดึงหญิงสาวมาใกล้ เขาพูดอีกราวกับลู่วิ่งอันนั้นเป็นคน “แล้วนี่คือผู้หญิงของผม เป็นไงครับ ดูดีกว่ายายหมูตอนประจำโรงเรียนที่อาจารย์บอกว่าเหมาะกับผมเป็นไหน ๆ เสียใจด้วยนะที่ทำให้อาจารย์ผิดหวัง” พูดจบเจ้าตัวก็หันหลังกลับแล้วเดินนำเธอกลับไปยังรถที่จอดอยู่ หญิงสาวรีบวิ่งตามไปอย่างแปลกใจ วันนี้เขาดูแปลกไปมาก เมื่อรถแล่นออกจากโรงเรียนนั่นเธอก็หันไปมองเขา ในใจนึกอยากจะถามว่าเขาจะพาเธอไปไหนอีก จากคุณ : ต้นสนสีชมพู - [ 5 ก.ย. 50 00:06:21 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เริ่มพานางเอกไปรู้จักอดีตแล้วแฮะ จากคุณ : saengchot - [ 5 ก.ย. 50 01:25:36 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ลุ้นๆ ทั้งเรื่อง แล้วก็จะมีตอนต่อไปรึป่าว ^^ จากคุณ : เด็กหญิงอารมณ์ดี - [ 5 ก.ย. 50 08:25:43 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ค้างคาใจ อีกแว้ว มาไวไวน๊า............ รอ ร๊อ รอ จากคุณ : ดาวเหนือ (สิงโตเจ้าป่า) - [ 5 ก.ย. 50 10:38:13 ]

ความคิดเห็นที่ 17 หญิงสาวไม่ทันได้เอ่ยถามเพราะรถชะลอความเร็วแล่นเข้าไปจอดในลานจอดรถของสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง ทันทีที่เห็นป้ายชื่อเธอก็จำได้ว่านี่คือสวนสาธารณะเขาเคยพาเธอมาไม่ใช่หรือ ฮิโระลงจากรถแล้วเดินนำเธอมาถึงจุดที่เขาเคยเต้นแร้งเต้นกาให้เธอดูในวันนั้น ชายหนุ่มหันกลับมามองหน้าเธอ “ผมรู้ว่าผมไม่ใช่ผู้ชายที่วิเศษมาจากไหนหรอก เกรดความดีของผมมันอาจจะต่ำกว่ามาตรฐานด้วยซ้ำ” “แต่ยังไงผมก็มั่นใจว่าทำให้คุณมีความสุขได้ ในแบบของผมเอง” พูดจบเจ้าตัวก็ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกง “เอ้า” ฮิโระยื่นมือให้อีกฝ่าย บนฝ่ามือนั้นมีแหวนรูปทรงแปลกตาวงหนึ่ง “คุณคงเข้าใจความหมายนะ” ดวงตาของจิจิเบิกกว้างอย่างเข้าใจความหมายทั้งหมด หญิงสาวยิ้ม “ที่คุณพาฉันไปโน่นไปนี่วันนี้ก็เพราะจะเตรียมใจพูดเรื่องนี้เหรอคะ” “ก็...”    ชายหนุ่มอึกอัก    “คุณเข้าใจใช่ไหมล่ะ” จากคุณ : ต้นสนสีชมพู - [ 5 ก.ย. 50 12:09:13 ]

ความคิดเห็นที่ 18 หญิงสาวส่ายศีรษะทั้งที่ยังยิ้มอยู่อย่างนั้น   “ไม่ค่ะ” “อย่าสิ ผมเขินนะ!” ชายหนุ่มผมสีชมพูฟึดฟัด เบือนหน้าไปทางอื่นเพราะกลัวว่าตัวเองอาจจะกำลังหน้าแดงเหมือนเด็กหนุ่มที่กำลังขอความรักจากเด็กผู้หญิงครั้งแรก “คุณต้องพูดอะไรบ้างล่ะคะ” เธอจ้องเขานิ่งแต่ยังคงมีรอยยิ้ม ฮิโระเม้มริมฝีปาก ในที่สุด... “แต่งงาน...แต่งงาน...กัน...แต่งงานกับผม...ได้ไหมจิจิ” หญิงสาวยิ้มกว้างก่อนจะส่ายศีรษะ เขาหน้าเสียทันที มือข้างที่ถือแหวนลดต่ำลง “ฉันไม่อยากได้วงนี้” จิจิชี้ไปที่แหวนในมือของเขา “หา...” ชายหนุ่มเลิกคิ้วแต่สีหน้าก็ดูเหมือนจะโล่งใจไปบ้างเพราะเธอไม่ได้กำลังปฏิเสธ “ฉันอยากได้วงนั้น” เธอชี้ไปที่แหวนรูปกระดูกมือที่เขาสวมอยู่เป็นประจำ “วงนี้เหรอ” ฮิโระยกมือข้างนั้นขึ้นอย่างแปลกใจ จากคุณ : ต้นสนสีชมพู - [ 5 ก.ย. 50 12:14:09 ]

ความคิดเห็นที่ 19 น่ารักจัง แอบเขินด้วย >.< จากคุณ : เด็กหญิงอารมณ์ดี - [ 5 ก.ย. 50 12:15:58 ]

ความคิดเห็นที่ 20 หญิงสาวยิ้มแทนคำตอบรับ เธอมองว่าเขาจะยกมันให้เธอหรือไม่ ฮิโระยิ้มเจ้าเล่ห์ “ผมรักนะ วงนี้น่ะ” “ไม่ได้เหรอคะ” จิจิหน้าเจื่อนไป “แต่ของที่ผมรักจะได้อยู่ด้วยกันก็ดีเหมือนกัน” ฮิโระเก็บแหวนในมือใส่ในกระเป๋าแล้วถอดแหวนวงที่เธอต้องการออกมา หญิงสาวยื่นมือให้เขาเมื่อชายหนุ่มขอ....แหวนรูปทรงประหลาดนั่นถูกสวมทับลงไปบนรอยสักได้อย่างพอดี “สำเร็จ!!” เสียงตะโกนดังมาจากพุ่มไม้แถวนั้น พลันชายหนุ่มสี่คนที่รวมกันอยู่ตรงพุ่มไม้ก็ล้มลงมา “พวกแก...” ฮิโระทำสีหน้าไม่อยากเชื่อ - - มากันครบเลยเรอะ! “อุเอฮาระซังบอกพวกฉันว่าโทรหาแกไม่ติดทั้งคืนเป็นห่วงเกือบตาย พวกเราก็เลยไปหาแกที่ห้อง” จิโตบอกแล้วทาดาโอะก็ต่อให้ “แล้วก็สะกดรอยตามแกไปที่โรงเรียนเก่าของแกแล้วก็ตามมานี่” “วันนี้เราไปกินข้าวด้วยกันทั้งหมดนี่เลยดีกว่า” จิโตว่า   “ก่อนงานแต่งต้องเลี้ยงสละโสดกันก่อน พรุ่งนี้ค่อยประกาศ” “ยังไงก็ต้องบอกอุเอฮาระซังก่อน ขืนเราประกาศกันเองตูมเดียวนักข่าวได้แห่กันมาแน่” “ดีใจด้วยนะจิจิ” ทาดาโอะพูดกับหญิงสาว “ขอบคุณค่ะ” เธอยิ้ม “แล้วฉันล่ะแกไม่ดีใจด้วยเหรอ” ฮิโระโวย “เออ ๆ ดีใจแต่รอเดี๋ยวได้ไหม” ทาดาโอะหันไปมองเพื่อนอีกคนที่ยืนไม่พูดไม่จามาตั้งแต่แรก มามุยืนใช้แขนปาดน้ำตาอย่างเงียบ ๆ ทาดาโอะหันไปเอามือตบไหล่เพื่อนแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่าย “เฮ้ย....แกจะร้องไห้ทำไมวะ มันจะแต่งงานนะแกต้องดีใจสิถึงจะถูก” แก้ไขเมื่อ 05 ก.ย. 50 12:59:32 จากคุณ : ต้นสนสีชมพู - [ 5 ก.ย. 50 12:17:01 ]

ความคิดเห็นที่ 21 มามุ  ร้องไห้ทำมัยค้าที่ร๊ากกกกกกก อิอิ จากคุณ : วายร้ายตัวไม่เล็ก - [ 5 ก.ย. 50 14:25:01 ]

ความคิดเห็นที่ 22 โอ้โห สุดยอดเลย น่ารักมากค่ะ ขอให้ทั้งคู่อยู่กันแบบมีความสุขตลอดไปเลยนะจ๊ะ ดีใจด้วยจริงจริง แต่รออ่านว่าปัจจุบันทั้งคู่มีลูกกี่คน อยู่ที่ไหนทำอะไร แหม สอดรู้ไปนิดนะ แฮะแฮะ ไม่ว่ากันนะคะ ตอบไม่ได้ก็ไม่เป็นไรค่ะ จากคุณ : ป้านิดหน่อย - [ 5 ก.ย. 50 14:34:27 ]

ความคิดเห็นที่ 23 (^.^)ยังนั่งยิ้มไม่หุบเลยนะคะเนี่ย.....   แต่จะจบแล้วเหรอคะ... มีต่ออีกนิดเถอะนะ..นะ...นะ...นะคะ...กำลังติดลมบนเลยอ่ะค่ะ.. จากคุณ : (^.^) (Hulahoops) - [ 5 ก.ย. 50 15:19:09 ]

ความคิดเห็นที่ 24 มามุเสียดาย จิจิซัง หรือฮิโระซังกันแน่เนี่ย ต้องตามต่อไป... จากคุณ : เด็กหญิงอารมณ์ดี - [ 5 ก.ย. 50 16:33:42 ]

ความคิดเห็นที่ 25 แสงแดดยามเช้าที่อ่อนโยนลอดผ่านกระจกของโบสถ์หลังนี้เข้ามายังหน้าแป้นพิธี หลังคาสูง ๆ เหนือศีรษะทำให้อากาศภายในเย็นสบายโดยที่ไม่ต้องพึ่งพาเครื่องปรับอากาศใด ๆ  แท่นพิธีตรงหน้าคือชายหนุ่มผมสีชมพูที่ใส่สูทสีดำสนิท ดวงตาเรียวเล็กนั้นถูกตกแต่งด้วยเครื่องสำอางสีดำ ผมสีชมพูสดถูกหวีไม่ให้ชี้ตั้งดังมากเช่นทุกครั้ง เพื่อนของเขาอีกสี่คนสวมสูทสีดำขรึมและมีท่าทางเรียบร้อยกว่าทุกวัน เขาเป็นเจ้าบ่าวที่ “เปรี้ยว” มาก! - - หลวงพ่อพูดกับคนอื่น ๆ ก่อนที่พิธีจะเริ่ม เพื่อนร่วมวงหันมองหน้ากันแล้วหัวเราะหึ ๆ เมื่อได้เวลาจิจิที่สวมชุดเจ้าสาวสีขาวสะอาดก็เดินมาตามทางเดินที่ถูกปูด้วยพรมสีแดง ใบหน้านั้นแจ่มใสและมีรอยยิ้มตลอดทุกก้าวที่เธอเดิน ฮิโระยื่นมือไปรับเจ้าสาวของตนเองให้ก้าวจากบันไดขึ้นมาที่หน้าแท่นพิธี จิจิมองหน้าเขาในขณะที่ชายหนุ่มยิ้มให้ บาทหลวงสูงวัยกระแอมหนึ่งครั้งแล้วเริ่มกางพระคัมภีร์ออกอ่าน “ความรักคือสิ่งที่พระผู้เป็นเจ้าประทานให้กับมนุษย์ เมื่อคนทั้งสองตกลงที่จะร่วมชีวิตกันก็หมายความว่าพวกเขาจะต้องแบ่งปันทั้งความสุขและความทุกข์ แต่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นคนทั้งสองก็จะยืนยันว่าจะฝ่าฝันไปด้วยกันจนกระทั่งชีวิตจะหาไม่” บาทหลวงเงียบไปครู่หนึ่งเพื่อมองหน้าบ่าวสาว “ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าและสักขีพยานที่อยู่ ณ ที่แห่งนี้ อยากให้ลูกทั้งสองได้กล่าวคำสาบานต่อหน้าสักขีพยานทุกคน” “นางสาวจิราพัชร xxxx จะขอกล่าวคำสาบานเพื่อรับชายคนนี้เป็นสามี “นายฮาซึมิ ฮิโรโตะจะขอกล่าวคำสาบานเพื่อรับหญิงผู้นี้เป็นภรรยา” “จะอยู่ด้วยกัน จะขอมอบดวงวิญญาณให้แก่กันและกัน จะรัก และให้เกียรติซึ่งกันและกัน จะอยู่ด้วยกันไม่ว่าในยามสุข ยามทุกข์...” “ยามมั่งมีหรือยามยากจน ไปจนกว่าความตายจะมาพราก...” จากคุณ : ต้นสนสีชมพู (ต้นสนสีชมพู) - [ 5 ก.ย. 50 17:10:41 ]

ความคิดเห็นที่ 26 “หลวงพ่อ” ฮิโระพูดขัดขึ้นเขาเงยหน้ามองบาทหลวงสูงวัยตรงหน้า เพื่อนร่วมวงที่กำลังก้มหน้าฟังอยู่ตรงเก้าอี้แถวหน้าอย่างสงบพากันเงยหน้าขึ้นมองด้วยสีหน้าตกใจว่าเกิดอะไรขึ้น “ผมอยากให้เปลี่ยน” เขายิ้มเล็กน้อยแล้วหันมามองจิจิซึ่งกำลังมีสีหน้าประหลาดใจเช่นกัน “แม้ความตายจะมาพราก...”  ชายหนุ่มผมสีชมพูกล่าวแล้วยิ้มให้เธออีกครั้ง ดวงตาคู่นั้นจ้องมองมาราวกับลึกเข้าไปในจิตใจ หญิงสาวยิ้มตอบเขาแล้วพยักหน้า บาทหลวงเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพยักศีรษะแล้วพูดดังคำขอนั้น “แม้ความตายจะมาพรากจากกัน ได้หรือไม่” “ผมสาบาน” ชายหนุ่มผมสีชมพูตอบ “สาบานค่ะ” หญิงสาวรับคำ “ขอให้จุมพิตเพื่อยืนยันคำสาบาน” ฮิโระหันมาแตะริมฝีปากกับหญิงสาวอย่างนุ่มนวลและแผ่วเบา จิจิหลับตาลงแล้วน้ำตาก็ไหลหยาดลงมา จากคุณ : ต้นสนสีชมพู - [ 5 ก.ย. 50 17:15:20 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ทั้งสองเดินออกมานอกโบสถ์ท่ามกลางดอกไม้ที่โปรยปรายลงมาจากเพื่อนฝูงที่ยืนรายล้อมอยู่ด้านนอก เสียงระฆังภายดังทุ้มกังวานราวกับบทสวดที่อบอุ่น สมาชิกวง BLACK X MAS ที่ดูเหมือนจะกลับเข้าสู่สภาพเดิมพากันวิ่งตรงมาเอาดอกไม้โปรยให้ทั้งสองคน “ถ่ายรูปเว้ย ถ่ายรูป ไม่มีที่ระลึกได้ไง” จิโตตะโกนบอกคนอื่น ๆ “ฉันถ่ายเอง!” มามุยกมืออาสา เนคไทที่เขาสวมอยู่อย่างเรียบร้อยเมื่อสักครู่ถูกคลายปมออก เขาวิ่งตรงไปยังกล้องที่จิโตจัดไว้บนขาตั้งอย่างเรียบร้อยแล้ว “รวมกัน ชิดอีก ชิดอีก” เจ้าตัวที่กำลังลังแนบตาเข้ากับกล้องทำมือให้ทุกคนเบียดแถวให้แคบเข้ามา “เร็ว ๆ เบียดนานกว่านี้เสียตัวเลยเนี่ย” ทาดาโอะตะโกนบอก ทุกคนหัวเราะเสียงดัง “กดแล้วก็วิ่งมารวมกันด้วยนะเว้ย ไม่มีแกได้ไง” จิโตบอก “ได้แล้ว ๆ เดี๋ยวข้านับถอยหลังนะ เอ้า...สี่ร้อยเก้าสิบเก้า...สี่ร้อยเก้าสิบแปด...” “ไอ้บ้า!นับหนึ่งถึงสามก็พอโว๊ย!!” ทุกคนตะโกนแต่ก็หัวเราะออกมากับมุกตลก “ได้ ๆ หนึ่ง....สอง...” มามุกดปุ่มแล้ววิ่งตรงไปรวมกับทุกคน “สาม!” แสงแฟลชสว่างพรึ่บขึ้นแล้วสต๊าฟคนอื่น ๆ ที่ถูกเชิญมาเพียงไม่กี่คนก็เริ่มช่วยกันกดชัตเตอร์เก็บภาพไว้ให้ทั้งสองคน รวมทั้งภาพพวกเขาเองที่มาร่วมงานในวันนี้ เสียงหัวเราะและตะโกนแซวของบรรดาเพื่อนฝูงทุกคนดังไปรอบแม้จะมีไม่กี่คนแต่ก็ทำให้โบสถ์หลังนี้ครึกครื้นไม่แพ้งานใหญ่ ๆ จากคุณ : ต้นสนสีชมพู - [ 5 ก.ย. 50 17:17:26 ]

ความคิดเห็นที่ 28 “เราถ่ายกันสองคนบ้างสิจิจิ” เจ้าบ่าวผมสีชมพูดึงเจ้าสาวให้มาชิด “เฮ้ย ฉันถ่ายเอง!” มามุอาสาอีก เขาตรงมาจะดึงกล้องไปจากมือจิโต “ไม่ ๆ ฉันเอง ฉันเป็นนักร้องนำนะเว้ย!” เจ้าของกล้องเถียง “เหตุผลบ้าอะไรของแกวะ งั้นฉันเป็นมือกีตาร์ ให้ฉันถ่ายบ้างสิ!” ทาดาโอะดึงกล้องมาอีกทาง ฮิโระกับจิจิหัวเราะออกมาพร้อมกันเมื่อเห็นเพื่อน ๆ แย่งกันและสุดท้ายคนที่ได้ถือกล้องคือ “พวกแกหยุด”     มาซากิพูดเสียงเย็นแล้วยื่นมือออกมา  เพื่อนที่กำลังชุลมุนแย่งกล้องกันอยู่ชะงัก “ฉันเป็นหัวหน้าวง” จิโตยื่นกล้องให้โดยดีที่เหลือแอบถอนใจ มาซากิยิ้มแล้วยกกล้องขึ้น “เอ้า หนึ่ง สอง...” ยังไม่ทันที่จะได้นับสาม ฮิโระก็ก้มลงจูบหญิงสาวต่อหน้าเพื่อนอีกครั้ง เสียงโห่ด้วยความหมั่นไส้ดังลั่นก่อนที่ทุกคนจะรุมดูภาพผลงานจากกล้องนั้น... ภาพนี้สวยที่สุดในบรรดาภาพทั้งหมดอย่างไม่ต้องสงสัย                                           คำสาบานที่ถูกเปลี่ยน...แม้ความตายจะมาพราก จากคุณ : ต้นสนสีชมพู - [ 5 ก.ย. 50 17:20:02 ]

ความคิดเห็นที่ 29 จบแล้วค่ะ   แต่อย่าเพิ่งไปไหนนะคะ  ตามคำเรียกร้องค่ะ  มีของแถมค่ะ มีของแถม แต่ขอเวลาไปปั่นนิดนึง ระหว่างนี้   ถามนักอ่านทุกท่านหน่อยค่ะว่า ที่อ่านมา ชอบตัวละครไหน  ฉากไหน  ตอนไหน  หรือคำพูดอะไรในเรื่องนี้มากที่สุดคะ   ขอบคุณทุก ๆ ท่านที่เข้ามาโพสนะคะ  ไปรีดข้อมูล และปั่นก่อนค่ะ _/|\_ จากคุณ : ต้นสนสีชมพู - [ 5 ก.ย. 50 17:24:17 ]

ความคิดเห็นที่ 30 อยากรู้ว่าทำไม มามุถึงอยากไปเยี่ยมสต๊าฟคะ แอบชอบใครหรือเปล่า  แบบว่าสงสัย จากคุณ : วายร้ายตัวไม่เล็ก - [ 5 ก.ย. 50 17:28:12 ]

ความคิดเห็นที่ 31 จบแล้วเหรอคุณต้นสนสีชมพู เอาอีกอ่ะ มีต่ออีกเวอร์ชั่นมั้ยค่ะ แบบลูกๆของจิจิ ไรเงี้ยอ่ะค่ะ ชอบอ่ะ จากคุณ : ไม่อยากให้จบเลย (มจณ) - [ 5 ก.ย. 50 17:40:10 ]

ความคิดเห็นที่ 32 คุณวายร้ายตัวไม่เล็กคะ     มามุอยากไปเยี่ยมสต๊าฟบ้าง เพราะเห็นว่าฮิโระไปเยี่ยมแล้วได้จิจิมาคนนึง เขาเลยอยากไปเยี่ยมบ้างค่ะ เผื่อจะได้อะไรแบบนั้นบ้าง  แต่อุเอฮาระซังน่ะรู้ทัน หันไปเบรคไว้ซะก่อนมามุเลยไม่มีโอกาสหาสาว ๆ ตามแนวทางของฮิโระค่ะ คุณมจณ  ยายจิจิเป็นตัวละครที่รีดข้อมูลได้ยากมากจริง ๆ ค่ะ ตอนนี้คนเขียนกำลังปั่นของแถมอยู่ค่ะ ใจเย็นนะคะ จากคุณ : ต้นสนสีชมพู - [ 5 ก.ย. 50 18:15:32 ]

ความคิดเห็นที่ 33 อยากได้แบบ บอยเลิฟ อ่ะครับ แอร๊ยส์ จากคุณ : saengchot - [ 5 ก.ย. 50 19:39:16 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ปั่นบทส่งท้ายใกล้จบแล้วค่ะ ไม่ยาวนะคะ พอแค่บอกความเป็นไปค่ะ คุณดาวเหนือ(สิงโตเจ้าป่า)   งานนี้เราพยายามต่อให้ไป ต่อให้เร็ว เพื่อไม่ให้ทุก ๆ ทานต้องรอกันนาน แล้วค่ะ รอนิ๊ดนึงนะคะ คุณป้านิดหน่อย  จิจิฝากขอบคุณมาด้วยค่ะ เธอบอกว่าอยากให้เป็นแบบที่คุณบอกมากที่สุดแหละค่ะ คุณHulahoops  ดีใจที่นิยายเรื่องนี้ทำให้คุณยิ้มได้ค่ะ คุณsaengchot คนเขียนคน boy love ไม่เป็นค่ะบอกตามตรงว่าไม่รู้จะหาข้อมูลจากไหนเลยค่ะ เลยไม่สามารถเขียนได้ เดี๋ยวเขียนออกมาไม่สมจริงจะทำให้เบื่อกันเปล่า ๆ ต้องขอโทษด้วยค่ะ คุณน้องเอ๋  ดีใจที่มีแฟนพันธุ์แท้เพิ่มอีกคน  ขอบคุณในกำลังใจที่มีให้นะคะ ถ้าทำได้ ก็อยากจะเขียนงานสนุก ๆ ให้อ่านกันอีกค่ะ คุณเด็กหญิงอารมณ์ดี  บอกแล้วว่าไม่ต้องพูดอะไรกันแล้วเนอะ เราสองคนน่ะ ----------------------------------------------------------------------------- ว่าแต่ที่ถามไปว่าชอบฉากไหนที่สุด หรือตัวละครไหนที่สุด ยังไม่มีคนตอบเลยค่ะ  คนเขียนอยากรู้จริง ๆ นะคะ ตอบหน่อยนะคะ ตอบหน่อย จากคุณ : ต้นสนสีชมพู - [ 5 ก.ย. 50 20:35:57 ]

ความคิดเห็นที่ 35 จบแล้วหรอเนี่ยะ ใจหาย แงแง คงคิดถึงฮิโระแย่เลย อิอิ จากคุณ : ดาวเหนือ (สิงโตเจ้าป่า) - [ 5 ก.ย. 50 20:38:29 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ชอบ ฮิโระ ตอนที่ฮิโระ เห็นจดหมายสมัครงานของจิจิ ที่ห้องจิจิ แล้วฮิโระก็......................จิจิ อ๊า..........ย  คิด แล้วเขิล อยากเป็นจิจิ อ๊ะ  พูดอะไรออกไป เอิ๊ก เอิ๊ก จากคุณ : ดาวเหนือ (สิงโตเจ้าป่า) - [ 5 ก.ย. 50 20:45:25 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ชอบฮิโระค่ะ ดูเป็นคนเย็นชา แต่จริงๆ แล้วไม่เลย แอบหวานกะเค้าอยู่เหมือนกันนะเนี่ยยย ชอบฉากไหนดีอ่า เยอะแยะไปหมดเลยค่า เอาจริงๆ คือชอบทั้งเรื่องเร้ย ^^ รออ่านของแถมนะคะ >.<~ จากคุณ : น้องเอ๋ - [ 5 ก.ย. 50 23:27:07 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ตามมาลงชื่อไว้ก่อนครับ จากคุณ : หลังคาดำแดง - [ 5 ก.ย. 50 23:46:26 ]

ความคิดเห็นที่ 39 คุณดาวเหนือ (สิงโตเจ้าป่า)  คือ...อ่า...ง่า.....คนเขียน เขียนไปก็เขินไปเหมือนกันแหละค่ะ เอิ๊ก  สารภาพว่าฉากนี้เขียนยากนะคะ ว้าย ๆ เขิน ๆ คุณน้องเอ๋    จิจิบอกว่า (ขอนินทา) ตานี่ปกติหน้าจืดมาก เขาต้องแต่งหน้าตลอดเพื่อกลบเกลื่อนหน้าจืด ๆ ของเขา แล้วตัวจริงก็เป็นคนกวนประสาทด้วยค่ะ  ของแถมมาแน่ค่ะ รอนิดนึงนะคะ พี่หลังคาดำแดงคะ ขอบคุณที่พี่เป็น PR ให้มาโดยตลอด แต่พี่จะไม่บอกหน่อยเหรอคะว่าพี่ชอบฉากไหน หรือตัวละครตัวไหนอ่ะค่ะ _/|\_ จากคุณ : คนเขียน (ต้นสนสีชมพู) - [ 6 ก.ย. 50 00:14:48 ]

ความคิดเห็นที่ 40 จริงๆเรารู้สึกว่าตัวละครที่เห็นบุคลิกชัดเจนมีไม่กี่ตัวเองอ่ะ เราชอบฮิโระแค่บางด้าน แต่คนอ่านคงชอบพระเอกกันเยอะแล้วเนาะ งั้นเราชอบคุณหัวหน้าอุเอฮาระซังละกันค่ะ เราว่าเป็นตัวละครที่ดูสมจริงดีอ่ะ ถูกใจฉากที่อุเอฮาระซังต่อจิ๊กซอว์ แล้วฮิโระปิดประตูแรงจนหล่นแตก อ่านแล้วขำมากเลย เห็นภาพสุดๆ 55 ปล นึกว่าจะมีศึกชิงรักระหว่างพระเอกกะเด็กใหม่ซะอีก (จำชื่อเด็กใหม่ไม่ได้ง่ะ) จากคุณ : มะเหมี่ยวจังจริงจังจัง - [ 6 ก.ย. 50 07:19:12 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ชอบเหมือนคุณดาวเหนือนะคะ แต่ไม่ได้ลอกนะ รู้สึกว่าชอบตอนนั้นจริงๆ มันทำให้รู้สึกว่า "ไม่ต้องพูดอะไรเราก็เข้าใจกัน" อะไรประมาณนี้ ส่วนฉากต่อจากนั้นถือเป็นของแถม แล้วคำพูดก็อันนี้ "ผมก็ชอบทะเลนะ แต่เกลียดทราย" อันนี้คิดกี่ทีก็ดูแปลก ปล. จริงแล้วชอบทั้งเรื่องแหละค่า แต่พยายามเลือกมาแล้วก็ได้แค่นี้ เพราะว่าชอบทุกฉากทุกตอน ตัดไม่ลง >.< จากคุณ : เด็กหญิงอารมณ์ดี - [ 6 ก.ย. 50 08:36:15 ]

ความคิดเห็นที่ 42 คุณมะเหมี่ยวจังจริงจังจัง อุเอฮาระซังต้องดีใจมากแน่ ๆ เลยที่มีแฟนคลับกับเขาด้วย   คุณเด็กหญิงอารมณ์ดี งานนี้มิน่า มามุ ถึงอยากไปเยี่ยมสต๊าฟบ้าง  คงเพราะการ "ไม่ต้องพูดอะไรมาก" มันประทับใจสาว ๆ นี่เองมั้งคะ  น่าเสียดายที่อุเอฮาระซังรู้ทันซะก่อน  ดีใจที่คุณชอบเรื่องนี้ค่ะ --------------------------------------------------------------------- บทส่งท้ายมาแล้วค่ะ  ของแถมนะคะ   http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L5790612/L5790612.html#1 งานนี้อดขอบคุณพี่หลังคาดำแดงไม่ได้ คงเป็นเพราะพี่ที่ช่วยนำเรื่องนี้มา PR ทำให้คนเขียนมีโอกาสนำเรื่องราวอันนี้มาลง  ขอบคุณพี่มากนะคะ จากคุณ : ต้นสนสีชมพู - [ 6 ก.ย. 50 12:42:25 ]