ความคิดเห็นที่ 1 เป็นคำถามที่ตอบยากมาก ถ้าเกิดเหตุจริงๆ ก็คงจะสับสนๆ แต่สุดท้าย คงเลือกที่จะยื้อไปเรื่อยๆมากกว่า จากคุณ : กะปุ๊กลุก - [ 13 ก.ย. 50 07:17:22 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ตอบไม่ได้อ่ะ... แต่เพื่อนเราทำมาแล้วนะ คุณพ่อของเขาเอง จากคุณ : ฉันเป็นเจ้าหญิงคนต่อไป - [ 13 ก.ย. 50 07:24:59 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ขอไม่ตอบค่ะ ... จากคุณ : NICE130 - [ 13 ก.ย. 50 08:31:22 ]

ความคิดเห็นที่ 4 มีบทความน่าสนใจเรื่องนี้มาให้อ่านปลากรอบด้วย คนเขียนเขาเขียนได้ครอบถ้วนรอบด้านดี จาก กุลธิดา สามะพุทธิ : นิตยสาร สารคดี ***********************************     ซิกมุนด์ ฟรอยด์ ป่วยเป็นโรคมะเร็ง ที่กระดูกเพดาน ในปาก เข้ารับการผ่าตัด ทั้งหมด ๒๖ ครั้ง ต้นปี ค.ศ. ๑๙๓๙ มะเร็งลุกลามจนกรามข้างขวาหัก เขาพูดไม่ได้ และต้องนอนอยู่กับเตียง ตลอดเวลา การลุกลามของมะเร็ง ส่งกลิ่นเหม็นมาก แม้แต่สุนัข ที่ฟรอยด์รักมาก ยังหนีออกไป นอนเฝ้านอกห้อง    เช้าวันที่ ๒๐ กันยายน ฟรอยด์จึงทวงสัญญา ที่นายแพทย์วิก หมอประจำตัว ให้ไว้กับเขา เวลาสามทุ่ม นายแพทย์วิก จึงฉีดมอร์ฟีน ให้ฟรอยด์ตายอย่างสงบ    นี่เป็นตัวอย่างหนึ่งของ "การุณยฆาต" (mercy killing หรือ euthanasia ซึ่งมาจากภาษากรีก แปลว่า การตายอย่างเป็นสุข)    ประเทศเนเธอร์แลนด์ ซึ่งมีกฎหมายอนุญาต ให้ทำการุณยฆาตได้ โดยถูกกฎหมาย โดยในปีหนึ่ง ๆ มีผู้เสียชีวิต จากการทำการุณยฆาต นับหมื่นคน นิยามสิ่งนี้ว่า "คือการที่แพทย์ ทำให้ชีวิตสิ้นสุดลง ตามความปรารถนาของ ผู้ป่วยเอง โดยคำขอของผู้ป่วย ต้องเป็นไปด้วยความ สมัครใจ ชัดเจน แน่นอน และได้ไตร่ตรองอย่างดีแล้ว ต้องมีการขอหลายครั้ง และการเจ็บป่วยนั้น ต้องสุดแสนจะทนทาน ไม่มีทางรักษาได้"    แต่ในอีกหลายประเทศ ผู้คนยังคง มีความเห็นต่างกันอยู่มาก    ออสเตรเลีย พยายามออกกฎหมาย อนุญาต ให้แพทย์ช่วยให้ผู้ป่วย ที่หมดหนทางรักษา และต้องอยู่อย่าง ทนทุกข์ทรมาน (ผู้ป่วยที่สิ้นหวัง) ตายตามคำขอได้ แต่ก็ถูกยกเลิกไป เมื่อสองปีก่อน    ในอังกฤษถึงกับ มีการตั้งสมาคม ขึ้นมาสนับสนุน การทำการุณยฆาต    ที่สหรัฐอเมริกา ตั้งแต่ปี ๑๙๙๐ นายแพทย์แจ็ก เคอร์โวเกียน ทำให้ผู้ป่วยเกือบ ๒๐๐ ราย ตายตามความต้องการ โดยให้ยา โพแทสเซียมคลอไรด์ ที่ทำให้ หัวใจหยุดเต้น ผู้ป่วยจะเป็นผู้เปิดสวิตช์ ให้ยาเข้าสู่หลอดเลือด ด้วยตัวเอง หมอแจ็ก ซึ่งได้รับฉายาว่า "Dr.Death" ถูกจับ ๒๓ ครั้ง แต่ถูกปล่อยตัวทุกครั้ง เพราะมีพยานยืนยันว่า ผู้ป่วยได้รับ ความทรมานจริง และมีชีวิตอยู่ได้ไม่นาน แพทย์ผู้นี้ ยังคงยืนยัน จะทำการุณยฆาต ให้คนไข้ต่อไป    การุณยฆาต มีอยู่สองแบบ คือ    ๑. การช่วยให้ผู้ป่วย ที่สิ้นหวัง ตายอย่างสงบ (active euthanasia) คือ การที่แพทย์ฉีดยา ให้ยา หรือกระทำโดยวิธีอื่น ๆ ให้ผู้ป่วยตายโดยตรง การยุติ การใช้ เครื่องช่วยหายใจ ก็จัดอยู่ในประเภทนี้ด้วย    ๒. การปล่อยให้ผู้ป่วย ที่สิ้นหวัง ตายอย่างสงบ (passive euthanasia) คือ การที่แพทย์ ไม่สั่งการรักษา หรือยกเลิกการรักษา ที่จะยืดชีวิตผู้ป่วยที่สิ้นหวัง แต่ยังคง ให้การดูแลรักษาทั่วไป เพื่อช่วยลด ความทุกข์ทรมาน ของผู้ป่วยลง จนกว่าจะเสียชีวิตไปเอง    คนส่วนใหญ่ เริ่มยอมรับ การทำการุณยฆาตแบบ passive เพราะเห็นว่า เป็นสิทธิของผู้ป่วย ที่จะปฏิเสธ การรักษาพยาบาล ผู้ป่วยรายใดมีคำสั่ง "NR." (no resuscitation -- ไม่ต้องช่วยฟื้นชีวิต) กำกับไว้ แพทย์ก็ไม่มีสิทธิ จะใช้เทคโนโลยีใด ๆ ในการยืดชีวิตของเขาต่อไป แต่การทำการุณยฆาตแบบ active ยังไม่ค่อยได้รับ การยอมรับ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะ ความหวาดหวั่นต่อ การเกิดอาชญากรรม ที่แฝงมากับ การทำการุณยฆาต    สังคมไทย เคยตกอยู่ท่ามกลาง ความขัดแย้ง ทางความคิด เรื่องการทำให้ ผู้ป่วยที่สิ้นหวัง ตายอย่างสงบนี้ ร่วมกันมาแล้วครั้งหนึ่ง จากกรณีอาพาธของ ท่านพุทธทาสภิกขุ (พ.ศ. ๒๕๓๖)    ท่านพุทธทาสสั่งกับลูกศิษย์ไว้ว่า เมื่อท่านป่วยหนัก ไม่ให้ใช้เทคโนโลยี ที่จะช่วยชีวิตท่านไว้ อย่างผิดธรรมชาติ และเมื่อท่านจะมรณภาพ ขออย่าให้มีเครื่องช่วยชีวิตใด ๆ ติดตัวท่าน แต่คณะแพทย์ผู้ทำการรักษา ปรารถนาจะยืดชีวิตของท่าน ไว้ให้นานที่สุด จึงใช้ทั้งเครื่องช่วยหายใจ ให้ยาเพิ่มความดันทางเส้นเลือดดำ และยาคลายกล้ามเนื้อ เพื่อควบคุมการหายใจ ด้วยยึดว่าหน้าที่ของแพทย์ คือรักษาชีวิตของผู้ป่วย ไว้อย่างเต็มความสามารถ    กรณีของ ท่านพุทธทาส ไม่ใช่กรณีเดียว ที่สะท้อนถึงความเห็นต่าง ในเรื่องการุณยฆาต แพทย์ท่านหนึ่ง ให้ข้อมูลว่าทุกวันนี้ มีการทำการุณยฆาต เกิดขึ้นอย่างลับ ๆ อยู่เสมอ โดยเฉพาะ การหยุดให้การรักษา และการถอดเครื่องช่วยหายใจ ซึ่งวงการแพทย์ถือว่าเป็น "ทางสองแพร่ง"   ที่พวกเขา ต้องเผชิญ ด้วยความลำบากใจ    ควรทำอย่างไรกับผู้ป่วย ที่ทรมานกับ การลุกลามของมะเร็ง ในระยะสุดท้าย, ผู้ป่วยสูงอายุ หรือผู้ป่วยขั้นโคม่า ที่อยู่ได้ด้วยเครื่องช่วยหายใจ กับยาเพิ่มความดัน, ผู้ประสบอุบัติเหตุร้ายแรง ที่ถึงแม้จะมีชีวิตรอด แต่ก็ต้องทนทุกข์ทรมาน อย่างแสนสาหัส ตกอยู่ในสภาพ "ฟื้นก็ไม่ได้ ตายก็ไม่ลง"   ต้องอยู่ในลักษณะ เหมือนเป็นผักปลา หรือมีชีวิตอยู่ อย่างที่นักกฎหมายเรียกว่า ไม่เหลือศักดิ์ศรี ของความเป็นมนุษย์    ถ้าทำให้ผู้ป่วยตายอย่างสงบ แพทย์อาจต้องรับผิดทางอาญา หรือขัดต่อหลักจริยธรรม มีโอกาสถูกฟ้องฐานฆ่าผู้อื่น แต่ถ้าช่วยในทุกวิถีทาง แพทย์ ก็อาจละเมิดสิทธิของผู้ป่วย ที่มีเจตนารมณ์ที่จะตายอย่างสงบ รวมทั้งสร้างปัญหา ให้แก่ญาติที่ต้องแบกรับภาระ เรื่องค่ารักษาพยาบาล    ถึงที่สุดแล้ว การุณยฆาต อาจพาเราไปสู่ การตั้งคำถามเรื่องความตาย และการดำรงอยู่ ซึ่งหาคำตอบเบ็ดเสร็จไม่ได้ง่าย ๆ    บทสรุปที่ดีของการขบคิดในเรื่องนี้ จึงอาจเป็นความเห็น ที่แพทย์ชาวอเมริกันคนหนึ่ง ตอบนักข่าว ที่ถามถึงกรณีนายแพทย์แจ็ก เคอร์โวเกียน กระทำการุณยฆาตว่า    "สิ่งใดก็ตาม ที่ท้าทายค่านิยม ที่สังคมยึดถือกันมายาวนาน ไม่ว่ามันจะผิดหรือถูก ก็ล้วนควรค่าแก่การ นำมาถกเถียงทั้งสิ้น เพราะสิ่งนี้ ช่วยให้สังคมได้ทบทวนว่า ควรดำรงระบบความคิดความเชื่อ ด้านการรักษาพยาบาล และมุมมองต่อชีวิต ในแบบเดิมต่อไปหรือไม่ " จากคุณ : แม่ขวัญข้าว - [ 13 ก.ย. 50 08:36:53 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เราคงใจไม่แข็งพอที่จะเป็นคนตัดสินใจให้ดึงออก คงให้เค้าอยู่ จนกว่าเค้าจะจากไปเองดีกว่าค่ะ จากคุณ : ..กลับมาอยู่บนฟ้า.. - [ 13 ก.ย. 50 08:42:52 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ข้อมูลมาแล้ว ซาวนด์แทรกจะไม่มาได้ยังไง เปิดลำโพงดังๆเน้อ ข้างบ้านจะได้ขว้างหลังคาระหว่างอ่านกระทู้ ได้อารมณ์ดีออก เอิ๊กกกกกกกกกก ********************** จ๊อบ บรรจบ กับเพลง แด่คนช่างฝัน http://www.ijigg.com/songs/V24BCGCPAD& เขาร้องว่างี้เลย..................... อย่าให้ใครเขาเป็นเจ้าชีวิตเธอ นะคนดี เพราะเราเกิดมาในโลกแห่งเสรี จากคุณ : แม่ขวัญข้าว - [ 13 ก.ย. 50 08:43:56 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ใช้หนีฯขอเลือกข้อ 1 ไม่ดึงออกแน่นอนค่ะ ขอให้เค้าอยู่จนวาระสุดท้ายดีกว่า ไม่งั้นก็รู้สึกผิดไปจนตัวเองตายเหมือนกัน จากคุณ : ใช้หนีราชการเท่านั้น - [ 13 ก.ย. 50 09:19:59 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ผมเห็นด้วยกับการทำการุณฆาต นะครับ ขออนุญาตเจ้าของกระทู้นี้ด้วย อยากยกมาประกอบน่ะครับ http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L5812957/L5812957.html โดยส่วนตัวผมเอง ไม่ค่อยแยแสกับความตาย (แต่ยังไม่อยากตายนะ) ถ้าผมต้องตกอยู่ในสภาพที่เป็นภาระผู้อื่น หรือจะต้องจบชีวิตด้วยความทรมานจากโรคภัยไข้เจ็บ ผมขอยอมตายอย่างสงบดีกว่า เช่นเดียวกันกับคนที่เรารัก ถ้าความเห็นจากหมอคือเค้ามีโอกาสฟื้นเป็นปกติน้อยมากๆๆๆๆๆๆ ผมยินดีให้เค้าจากไปอย่างสงบเช่นกัน ทุกคนต้องตายครับ ไม่ช้าก็เร็ว แต่จะตายแบบไหนเท่านั้นเอง ลองไปหาหนัง Million Dollar Baby มาดูนะครับ ได้รางวัลหนังยอดเยี่ยมด้วยมั้ง เกี่ยวกับการุณฆาต ผมดูแล้วน้ำตาซึมๆเลยนะ แก้ไขเมื่อ 13 ก.ย. 50 09:32:23 จากคุณ : ศาสตร์ - [ 13 ก.ย. 50 09:29:49 ]

ความคิดเห็นที่ 9 คุณศาสตร์ชอบหนังเรื่องเดียวกับผมเลย น้ำตาคลอเหมือนกัน ฉากนั้น แต่เห็นเธอหายใจอย่างทรมานแล้วสงสาร การทำการุณยฆาตอาจจะดีแล้วก็ได้ แต่ลุงเทรนเนอร์นั่นแกคงรู้สึกเหมือนกำลังฆ่าลูกสาวตัวเอง ตอนดึงสายออก ตอนดูนักมวยหญิงที่หมดสภาพคนนี้ในหนัง ผมนึกถึงตุ๊กตาดินเผาที่แตกแล้ว ยังไงก็ไม่มีทางกลับมาเหมือนเดิม ทั้งๆที่ยังมีความฝันอยู่ น่าจะไปได้อีกไกล จากคุณ : DigiTaL-KRASH!!! - [ 13 ก.ย. 50 09:45:05 ]

ความคิดเห็นที่ 10 พอตั้งกระทู้นี้แล้วนึกถึงใครนะ ที่นักร้องวง D2B อะ จากคุณ : DigiTaL-KRASH!!! - [ 13 ก.ย. 50 09:45:53 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อ.ดิจิ ตอนออกข้อสอบ นศ. ออกยากอย่างนี้ไม๊เนี่ย ขนาดมีแค่ 2 ช๊อยส์ ยังเลือกไม่ถูกเลยค่ะ จากคุณ : Rata_RG - [ 13 ก.ย. 50 09:51:44 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เราเลือกข้อ 2 และเราบอกกับแม่เราเสมอว่า ถ้าเราเป็นอะไร หมอบอกว่า โอกาสรอด 50 : 50 แม่ปล่อยเราไปเลย ไม่ต้องทำอะไรแล้ว หรือคำว่ารอด แปลว่า นอนอยู่อย่างนั้น เราไม่เอาหรอก เราจะไม่ยอมให้ตัวเราเป็นภาระของแม่เด็ดขาด มันไม่ใช่แค่เรื่องการดูแลน่ะ มันรวมไปถึงค่าใช้จ่าย จำนวนมากที่จะตามมาอีก เราอยากให้แม่จำเราในสภาพที่ดีๆ ไม่ใช่ทนอยู่กันไป แต่อันนี้ ก็ความเห็นส่วนตัวของเราคนเดียวน่ะ จากคุณ : สงครามกวี - [ 13 ก.ย. 50 09:53:27 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ตอบ คห.10 บิ๊ก ดีทูบี ครับ ที่เชื้อโรคกินสมอง ทราบว่าออกจาก รพ.แล้ว แต่ไม่ทราบว่าจะมีความหวังกลับมาปกติมั้ย โอกาสมีมากแค่ไหน และก็ดาราอีกคนนึง  คุณอโนเชาว์ ยอดบุตร จากกระทู้นี้ครับ http://topicstock.pantip.com/chalermthai/topicstock/A2414685/A2414685.html ผมเคยดูโฆษณาหนังทางเคเบิ้ล แนวๆว่าผู้ป่วยโรคสมองเสื่อม (อัลไซเมอร์) จะเขียนคำร้องให้ตนเองตายอย่างสงบ เพราะเมื่อภาวะที่สมองเสื่อมรุนแรงมากขึ้น ผู้ป่วยก็จะจำอะไรไม่ได้ (แม้แต่ภรรยาตนเอง) เค้าจึงขอตายไปในขณะที่ยังมีความทรงจำดีๆกับเธอ เสียดายไม่มีโอกาสได้ดูทั้งเรื่อง ถ้าผมบอกพ่อแม่ญาติพี่น้องไว้ว่า ถ้าวันนึงผมมีสภาพเป็นผัก (โดยอุบัติเหตุหรือโรคภัย) ไม่มีทางฟื้น หรือต้องนอนรอความตาย โปรดอย่ายื้ดชีวิตผมอีกต่อไปเลย ก็ไม่ทราบว่า เค้าจะยอมทำตามที่ผมปรารถนารึป่าวนะครับ จากคุณ : ศาสตร์ - [ 13 ก.ย. 50 10:02:29 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อาจารย์ระวังโดนกล่าวหาว่าสปอยล์นะ ล้อเล่นครับ ------------------------------------------------------------------------ ผมก็คิดนะว่าถ้าตัวผมเองป่วยจนหมดหนทางเยียวยาแล้วก็คงไม่ยื้อชีวิตตัวเองไว้ให้คนอื่นลำบากหรอก ทุกวันนี้ยังคิดอยู่เลยว่า ถ้าผมเป็นมะเร็งเหมือนอา อาจจะไม่รักษา ถ้าค่าใช้จ่ายสูงเกินรับไหว จากคุณ : อิฐมอญ - [ 13 ก.ย. 50 10:04:16 ]

ความคิดเห็นที่ 15 Euthanasia มันเป็นประเด็น มีความก้ำกึ่ง และมีกฎหมายเข้ามาเกี่ยวข้อง การตัดสินใจทำลงไปนั้นถ้าพินัยกรรมชีวิตด้วยจะช่วยเป็นแนวทางได้ http://www.lawyerthai.com/wboard/view.php?topic=129 แต่ก็พูดยากเพราะมักมีปัญหาทางด้านเศรษฐกิจเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยอีกเช่นกัน ปล ตอนเรียนก็นำเรื่องนี้มาเป็นประเด็นสนทนา เพราะเรียนเกี่ยวกับผู้สูงอายุ ขอขอบคุณ จขกท ที่นำมาให้ช่วยกันตีประเด็นนี้เพราะมีประโยชน์มากนะคะ จากคุณ : นู๋ ICU. - [ 13 ก.ย. 50 10:13:31 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ถ้าเป็นตัวผมเอง โหวด2 ขอตายดีกว่าอยู่แบบผักบุ้ง แก้ไขเมื่อ 13 ก.ย. 50 10:44:52 จากคุณ : I.Brother - [ 13 ก.ย. 50 10:21:50 ]

ความคิดเห็นที่ 17 อ่านแล้วน้ำตาจะหยดให้ได้ คนที่ดูแลก็ทรมานไม่แพ้กัน เราคิดว่าอาจต้องดูเป็นเคสไป ทั้งอาการของคนไข้และกำลังใจความหนักแน่นมั่นใจของผู้ดูแล เคยมีประสบการณ์แบบนี้กับสัตว์เลี้ยงค่ะ ดูอาการยังไงก็ไม่มีทางรอด ทางเดียวที่จะใจดีกับเค้าที่สุดคือฉีดยาให้ไปสบาย หมอว่าแล้วแต่การตัดสินใจของเจ้าของ ในภาวะที่เป็นตายเท่ากัน เราเลือกที่จะเอากลับมาบ้านดูแลเอง สัตว์ที่กรามค้างกินเคี้ยวอะไรแทบไม่ได้ ได้แต่ขบฟันกรอดๆ ตาเหลือกค้างมองได้แต่ท้องฟ้า ท้องเสีย หมดแรงปวกเปียก ถ้าตื่นก็ชัก ต้องอยู่ในสายตาตลอด24ชั่วโมง นานหลายอาทิตย์ในที่สุดปาฏิหารย์ก็มีจริง หมอบอกว่าสิ่งสำคัญอยู่ที่เจ้าของคนไข้ เจ้าตัวนี้ซื้อมาด้วยราคา250บาท แต่ความรักที่มีให้เทียบกับค่าของเงินที่ซื้อมาไม่ได้เลย จากคุณ : outstanding - [ 13 ก.ย. 50 10:26:00 ]

ความคิดเห็นที่ 18 อะไร ถูก !!! อะไร ผิด !!! บรรทัดฐานแต่ละคนไม่เท่ากันจ้ะ จากคุณ : นั่งอมยิ้มริมระเบียง - [ 13 ก.ย. 50 10:27:02 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เป็นคำตอบที่ตอบยากมากค่ะ ถ้าเป็นตัวเอง จะสั่งเสียไว้เลยดีกว่าค่ะว่า ห้ามยื้อ ชีวิตเราขอให้เราได้จากไปอย่างธรรมชาติ ไม่ขอพวกเครื่องช่วยหายใจ หรือ ยาที่ช่วยควบคุมระบบต่างๆในร่างกายเด็ดขาด เพราะหากการรอดอยู่หมายถึงการนอนหลับแบบไม่มีความรู้สึกนึกคิดอะไร ขอให้เราได้จากไปดีกว่ามาเป็นภาระให้พ่อแม่ลูกหลานเช็ดอึเช็ดฉี่ค่ะ แต่ถ้าเป็นคนที่รักอันนี้พูดยากค่ะ เพราะความคิดเราก็ต้องฟังความคิด ญาติพี่น้องด้วย แต่ถ้าเขาสั่งไว้ก็จะทำตามค่ะ ยอมรับได้ทั้ง active euthanasia และ passive euthanasia บางทีก็รู้สึกเหมือนเราคิดกันไปเองว่า เขาอยากอยู่. . . . จากคุณ : It's not easy to be me... - [ 13 ก.ย. 50 10:30:25 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เคยผ่านประสบการณ์คล้ายๆ นี้ พ่อเรานอนไม่รู้เรื่อง แล้วรพ.ถามว่าจะเอาไง ครอบครัวเรามีมติเป็นเอกฉันท์ ไม่ดึงสายออกค่ะ เลี้ยงก็เลี้ยง ลำบากก็ลำบาก เจออะไรก็เจอ ให้เป็นคนกำชะตา แล้วบอกรพ.ว่าให้ดึงสายพ่อออกเนี่ยนะ ไม่สามารถค่ะ ทำใจไม่ได้จริงๆ จากคุณ : รัตตะ (รัตตะ) - [ 13 ก.ย. 50 10:47:28 ]

ความคิดเห็นที่ 21 .....ยังไม่รู้คับ...... ....ยังไม่เคยเจอ แล้วไม่รู้ว่า อารมณ์ตอนนั้นมมันจะให้คำตอบยังไง..... จากคุณ : คาซีโอเพย่า. - [ 13 ก.ย. 50 10:47:57 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ไม่ต้องรอให้คนอื่นดึงได้ไหม อยากดึงเองไปเลยครับ ผมไม่ค่อยแคร์ความตาย จากคุณ : Mr.DogGie - [ 13 ก.ย. 50 10:52:25 ]

ความคิดเห็นที่ 23 กลัวเป็นโรคมะเขือเผามากกว่าอีกอะครับ ประมาณถ้าเป็นแบบนั้นยอมตายดีกว่า จากคุณ : Mr.DogGie - [ 13 ก.ย. 50 10:52:58 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เราอยากเลือกข้อ 1 อยากยื้อเค้าเอาไว้นานๆ แต่สุดท้ายคงต้องเลือกข้อ 2 เพราะเราอ่อนแอเกินไป ที่จะเห็นเค้าทรมาน เพราะเราเคยเห็นยายเราเองต้องอยู่อย่างทรมาน ด้วยเครื่องช่วยหายใจ โดยที่เค้าไม่รับรู้อะไรแล้ว ทุกวันนี้ยังเป็นภาพติดตาเรา  TT  TT จากคุณ : มันเศร้าจริงๆนะ (ก็อยากเป็นคนน่ารักอยู่หรอก) - [ 13 ก.ย. 50 11:01:17 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เลือกข้อ 2 ค่ะ แง๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : sasirasami - [ 13 ก.ย. 50 11:13:46 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ตามสิทธิ์ขณะที่มีสติสมบูรณ์  อิฉันสามารถลงเป็นลายลักษณ์อักษรขอได้คะ ความตายไม่น่ากลัวมั้ง  แค่หลับเฉย ๆ หลับตลอดไป   ไม่ต้องตื่นมารับรู้อะไรอีกแล้วอะคะ อยู่แบบตายทั้งเป็น  ทรมาณกว่ามั้ง เลือกได้เลือกไปคะ จากคุณ : หนูเล็กในเมืองนางฟ้า - [ 13 ก.ย. 50 11:27:14 ]

ความคิดเห็นที่ 27 คงไม่ดึงครับ.. ไม่อยากรู้สึกผิดในส่วนลึกๆของจิตใจไปตลอดชีวิต จากคุณ : Sky Vodka - [ 13 ก.ย. 50 11:27:41 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ตอบยากครับ ตอนนั้นคงใช้ทั้งอารมย์ และเหตุผล ในการตัดสินใจ จากคุณ : ตี๋แกงป่า - [ 13 ก.ย. 50 11:56:19 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ... จากคุณ : โอดิสซีอุส - [ 13 ก.ย. 50 12:02:48 ]

ความคิดเห็นที่ 30 เราตกลงกะแม่แล้วค่ะ ถ้าเป็นผัก ให้ดึงเลย เราจะต้องไปแล้ว..  อย่ายื้อเราไว้เลย จากคุณ : หวานใจนายโหด - [ 13 ก.ย. 50 12:13:04 ]

ความคิดเห็นที่ 31 คิดนานมาก ใจแรกคือจะดึงออกเพราะไม่อยากรั้งไว้ให้เค้าทรมาน แต่คิดอีกที กดโหวตข้อ 2 ไป เพราะว่ีาเราไม่มีสิทธิ์จะไปตัดสินว่าเค้าควรอยู่หรือตาย แต่ไม่แน่นะ (ถ้า)มีเหตุการณ์แบบนั้นจริงๆ เราอาจจะเลือกข้อแรกก็ได้ จากคุณ : ป่ามป๊าม - [ 13 ก.ย. 50 12:20:56 ]

ความคิดเห็นที่ 32 มันยากมากๆค่ะ คำถามนี้เนี่ย ถ้าคนที่นอนอยู่ เป็นตัวเราเอง... เราอยากให้ดึงไปเลยค่ะ ไม่อยากเป็นภาระให้ใคร ความตายสำหรับเรามันไม่ได้น่ากลัวนะ แต่ก็ไม่ขนาดจะมาฆ่าตัวตายกันเล่นๆได้ ถ้าถึงเวลาไป ก็ไปเหอะ เราไม่กลัว ยื้อไว้..ก็มีแต่ทำให้คนรอบข้างเดือดร้อน แบบนั้นเราไม่เอาค่ะ แต่ถ้าคนที่นอนอยู่ เป็นคนที่เรารัก...ไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่ พี่น้อง หรือใครก็ตาม เราคงทำไม่ลงค่ะ เราไม่กล้าฆ่าเขาด้วยมือเราเองหรอก เว้นแต่ว่า...เขาได้ร้องขอไว้ก่อนหน้านี้แล้ว ว่าให้ทำ เราก็คงทำตามความประสงค์ของเค้า แต่ถ้าไม่ได้บอกมาให้ชัดเจน เราคงไม่กล้าทำหรอกค่ะ แม้ว่าจะต้องลำบากดูแล เราก็ยินดีจะดูแลไปเรื่อยๆค่ะ จากคุณ : ++ Kronos - K ++ - [ 13 ก.ย. 50 12:36:01 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ถ้าเป็นเราป่วยเอง อยากให้ดึงสายออก แต่ถ้าเป็นคนที่เรารัก ถึงเวลานั้นจริงๆเรารู้ว่าเราทำใจบอกให้ดึงสายออกไม่ได้แน่ๆค่ะ จากคุณ : zup zup - [ 13 ก.ย. 50 12:56:48 ]

ความคิดเห็นที่ 34 กด 2 ค่ะ แต่ไม่ขอเป็นคนดึงออกนะคะ คงทำใจไม่ได้อ่ะ ถ้าต้องเป็นคนดึงออก จากคุณ : sorry about that - [ 13 ก.ย. 50 12:58:45 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ตอบไม่ได้ครับ คงต้องให้ถึงเวลานั้นจริงๆ จากคุณ : เมื่อฟ้าเริ่มเปลี่ยนสี - [ 13 ก.ย. 50 14:13:55 ]

ความคิดเห็นที่ 36 กลับมาดูกระทู้ ผลโหวตไม่ค่อยต่างกันเยอะแฮะครับ ผิดกับที่คาดไว้ตอนแรกนิดหน่อย .. O__o? .. จากคุณ : DigiTaL-KRASH!!! - [ 13 ก.ย. 50 14:37:32 ]

ความคิดเห็นที่ 37 เคยเกือบผ่านจุดๆนั้น  แต่แม่คงไม่อยากให้ตาลลำบากใจมั้ง ท่านเลยเป็นฝ่ายไป แต่ถึงแม่ไม่ไปจากตาล  เป็นเจ้าหญิงนิทรา  จะกี่วัน กี่คืน กี่ปี หากตาลไม่ตาย ตาลก็จะยื้อแม่ไว้สุดกำลังค่ะ แม้จะดูเป็นการยึดติด  แต่แม่คือสิ่งเดียวที่ตาลทำใจไม่ได้ค่ะ จากคุณ : น้ำตาลก้อนกลม - [ 13 ก.ย. 50 14:50:29 ]

ความคิดเห็นที่ 38 โหวตให้แล้วนะคะ จากคุณ : น้องผิง - [ 13 ก.ย. 50 14:51:04 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ใน choice ไม่มีให้เลือกครับ เพราะงั้นผมจะตอบแบบนี้นะครับ เป็นผมจะแล้วแต่เจ้าของชีวิตครับ เจ้าของชีวิตเค้าว่ายังไงผมก็ตามนั้นครับ ถึงแม้ผมจะไม่อยากทำแต่ถ้าเจ้าของชีวิตตัดสินใจแล้ว ผมก็จะทำตามนั้นครับ จากคุณ : ~Eternity Memories of Life~ - [ 13 ก.ย. 50 16:19:23 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ผมคิดว่าผมคงรั้งไว้ต่อครับ เพราะส่วนตัวคิดว่า รูปแบบที่ต้องนอนนิทราเฉยๆนั้น คนป่วยไม่ได้รู้สึกทรมาณอะไรจากการยื้อชีวิตเอาไว้ (คงไม่มีแบบว่าวิญญาณมานั่งติดแหงกไปไหนไม่ได้ใกล้ๆกับร่างต้นนะ) ลำบากก็แค่คนดูแล ซึ่งเต็มใจดูแลไม่คิดว่าลำบากอยู่แล้ว เว้นแต่ว่าการยื้อเค้าไว้ทำให้เค้าทรมาณทั้งๆที่ไม่มีโอกาสรอด หรือเค้าต้องการที่จะไปจริงๆ มีการบอกจากเจ้าตัวเค้าเองล่วงหน้า แบบนี้ก็คงไม่ยื้อไว้หรอกครับ จากคุณ : TalkyWalky - [ 13 ก.ย. 50 16:30:14 ]

ความคิดเห็นที่ 41 เห็นด้วยกับคห8เป็นอย่างยิ่ง จากคุณ : บานสาย - [ 13 ก.ย. 50 18:21:47 ]

ความคิดเห็นที่ 42 คนที่เรารัก  ถึงเขาจะนอนหายใจอยู่เฉยๆ ก็ยังดีกว่าเขาตายจากไปแล้วจริงๆ ยังไงๆ  ก็คงจะยื้อชีวิตเขาไว้จนวินาทีสุดท้าย   อย่างน้อย ก็ยังได้เห็นหน้า ยังไปเย่ียมเยียนเขาได้ ยังไม่ต้องเผาเป็นเถ้าธุลี ไม่เห็นด้วยกับ "การุณยฆาต" จากคุณ : Rational Eagle - [ 13 ก.ย. 50 20:33:38 ]

ความคิดเห็นที่ 43 จริงๆ น่าจะตั้งห้องร่วมด้วยนะคับอาจารย์ เป็นผม ผมคงให้คนอื่นทำกับผมครับ แต่คงไม่กล้าทำกับคนอื่น จากคุณ : Epinephrine - [ 14 ก.ย. 50 11:48:33 ]

ความคิดเห็นที่ 44  ตอบอาจารย์เดี้ยงครับผม ผม ภรรยา น้องชาย น้องสะใภ้ น้องสาว เคยคุยเรื่องนี้และตกลงกันไว้เรียบร้อย ถ้าพวกเราคนใดคนหนึ่งมีอันเป็นไปอย่างที่อาจารย์ยกตัวอย่าง   หากมีผู้ต้องการเปลี่ยนถ่ายอวัยวะ และเนื้อเยื่อเข้ากันได้ ก็มอบให้ทันที ส่วนเรื่องคำถามนั้น  ตอบข้อสอง โดยคนที่เหลือจะช่วยจัดการให้ครับผม   ไม่ต้องถามความเห็นอีก (ถามได้ไง ไม่รู้ตัวแล้วนี่ ) จากคุณ : 447 - [ 14 ก.ย. 50 12:12:14 ]

ความคิดเห็นที่ 45 เป็นผมจะดึง  บาปทั้งหมดจะรับไว้เองไม่ให้เธอต้องทรมาณอีก จากคุณ : รัญช์ - [ 14 ก.ย. 50 18:43:25 ]

ความคิดเห็นที่ 46 เข้ามาโหวตข้อ2  ค่ะ   ถ้าสมองตายแล้ว ไม่มีโอกาสพื้นแล้วก็คงต้องปล่อยไปค่ะ ถ้ายื้อไว้ทรมาณทั้งคนดูแลและคนไข้ บางทีมันไม่ใช่แค่1ปี2ปี  นานเป็น10ปีก็มี ใหม่ๆก็คงมีคนดูแลดี  แต่นานๆก็เหนื่อยอยู่นะคะ ฟังดูเหมือนไม่มีหัวใจ  แต่จริงๆแล้วมันหนักหนาสาหัสอยู่นะคะ นี่เราก็ว่าจะเขียนเป็นลายลักษณ์อักษรว่าถ้าเราสมองตายแล้วก็ปล่อยเราไปเถอะ  อย่าได้ทรมาณกันเลย จากคุณ : ตะวันรอนตอนเช้า - [ 14 ก.ย. 50 21:16:00 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ขอไปอย่างสงบ ไม่ทรมานคนตาย คนเป็น  ปล่อยเราไปเุถอะ ว่าจะเขียนเป็นลายลักษณ์อักษรว่าถ้าเราสมองตายแล้วก็ปล่อยเราไป จากคุณ : pim aloha - [ 15 ก.ย. 50 11:38:12 ]

ความคิดเห็นที่ 48 คิดตามเลยนะเนี่ย ถ้าสมองตาย. . . เราบริจาคร่างกายและอวัยวะที่เป็นประโยชน์ไปแล้ว คงเลือกที่จะทำความดีครั้งสุดท้ายในชีวิตล่ะ แต่ทั้งนี้. . .ทั้งนั้น. . .ขอให้เราไปทีหลังพ่อแม่นะ เพราะเค้าคงทรมานมากแน่ ๆ . . . เครียดเลยเรา -*-" จากคุณ : โดดเด่นแต่ว่าเดียวดาย - [ 16 ก.ย. 50 01:35:33 ]