หายไปนานอีกเช่นเคยค่ะ
ไม่รู้เป็นอะไรอ่ะ ชีวิตมันอึมครึม ขะมุกขะมัว ยังงัยก็ไม่รู้
ไม่รู้จะโทษอะไร เลยโทษ ยาต้านไวรัส HIV ไว้ก่อน
เพราะก่อนกินยาไม่มีอาการนี้นี่นา ก่อนเริ่มยา สดชื่น แจ่มใส ใจแข็งแรง มาโดยตลอด แต่สุขภาพเริ่มไม่ไหว ไม่มีภูมิคุ้มกัน แพ้โน่นแพ้นี่ตลอดเวลา
พอเริ่มยา ถึงจะแพ้ยาอยู่เกือบ 3 เดือน แต่ภูมิคุ้มกันก็เริ่มเพิ่มขึ้น ตอนนี้ไม่ต้องกินยาแก้แพ้แล้ว และ หายใจด้วยจมูกได้แล้วด้วย แต่ยังไม่ได้กลิ่นอะไร
แต่... ยาต้าน ก็ทำให้หลายๆอย่างแย่ลง ระบบเลือด รวนเร จากแต่เดิม ก็เลือดจางอยู่แล้ว พอเริ่มยาต้าน ก็ยิ่งจางลงมาก ขนาดเปลี่ยนยาจาก AZT มาเป็น GPO-vir แล้ว ก็ไม่ดีขึ้น
ผล CBC ล่าสุด เลือดก็จางมาก เหมือนเดิม เม็ดเลือดแดง เม็ดเลือดขาว ตกต่ำ ทั้งๆที่หมอสั่งกิน FBC บำรุงเลือด วันละ 3 เม็ด โฟลิคอีก 2 เม็ด
หมอเริ่ม งงๆๆ ว่าทำไมผล CBC ไม่ดีเลย แต่มันก็ยังไม่อยู่ในเกณฑ์เป็นอันตราย ก็เลย......... รอดูไปก่อน
ส่วนน้ำหนัก ก็ตั้งแต่เริ่มยาต้าน ก็ผอมลงตลอด ลดไป 12-14 กิโล แล้ว ผอมเพรียว แต่ก็ผอมแบบหมูๆๆนะจ๊ะ ไม่ได้ผอมแห้งตัวกระจิ๊ด เหมือนเด็กนักศึกษาสมัยนี้
หมอเป็นห่วงเรื่องน้ำหนัก บอกให้พยายามกินเยอะหน่อย แต่มันไม่ไหวจริงๆๆ แต่ละมื้อกินได้ไม่ถึง 5 คำ จะกินเยอะขึ้นอีกนิด ถ้าเป็นก๋วยเตี๋ยว หรือ อะไรที่เป็นเส้นๆ หรือ กินอะไรกับเพื่อน
ไปหาหมอคราวนี้ หมอสั่ง วิตตามินรวม มาด้วย เพราะกินได้น้อย เดี๋ยวจะขาดสารอาหาร แถมสั่งให้กินไข่ขาวทุกวัน เพื่อช่วยให้สร้างเลือด
3 เดือนแรก ที่กินยาต้าน แทบกินอะไรไม่ได้เลย อ้วกทั้งวัน ทรมานสุดๆ 3 เดือนต่อมา มันก็ดีขึ้น ไม่อ้วกทุกวันแล้ว แค่อ้วกเป็นบางวัน พอไม่ให้ลืม ความทุกข์ทรมานที่อ้วกไป ร้องไห้ไป
ผลตรวจ CD4 หรือ ภูมิคุ้มกันยังไม่ออก ก็คงรู้ตอนไปหาหมอเดือนหน้า มันก็คงขึ้นอ่ะนะ ก็กินยาตรงเวลาทุกวัน แต่ก็อาจจะไม่ขึ้นมากนัก เพราะเดิมมันก็ไม่มากอยู่แล้ว
ไปหาหมอคราวนี้ ปรึกษาหมอเรื่อง อาการซึมเศร้า เราสงสัยว่าเป็นเพราะยาต้าน รึเปล่า เพราะตั้งแต่กินยาต้าน นี่รู้ตัวเลยว่าเปลี่ยนไป ดูจะเป็นนางเอกหนังไทย ขึ้นทุกวัน อ่อนไหว ไร้สติ ร้องไห้ได้ทุกวัน
แต่ก่อนไม่เป็นแบบนี้น๊า มันเกิดอะไรขึ้น เดี๋ยวนี้ ฝนตก ก็ร้องไห้แล้ว เหงา เศร้า อะไรนิดอะไรหน่อยก็น้อยใจ จนด่าตัวเองบ่อยๆๆ เอ็งเป็นไรมากมั้ยเนี่ย
แต่หมอยังยืนยันอ่ะว่า ยาต้านไม่น่าทำให้ซึมเศร้า ได้นะ เครียดรึเปล่า หรือ ว่าแพ้ยามากไปหน่อย เลยเศร้าต่อเนื่อง หรือ เพื่อนตายติดๆๆกันหลายคน วิตกกังวล อะไรมั้ย
เบื่อตัวเองอ่ะ ไม่ชอบอาการแบบนี้ มันไม่สดใสเหมือนเดิม
ไม่รู้จะทำงัย เลยหาเรื่อง กอดเพื่อน พอดีวันที่ 23 นี้วันเกิดเรา เราก็ไปปฏิบัติธรรมฝึกวิปัสสนา เป็นของขวัญให้ตัวเองเหมือนทุกปี จะไปตอนบ่ายวันนนี้ แล้วกลับตอนวันเกิด คือ 23 ตอนบ่าย
จากนั้นก็ชวนเพื่อนมาทานข้าวที่บ้าน ของขวัญไม่ต้อง แต่ขอกอดทีนึง
ก็หวังว่า ได้ไปฝึกปฎิบัติธรรม ได้ฝึกดูจิต ตัวเอง จะทำให้อะไรๆๆดีขึ้นบ้าง แล้ว อ้อมกอดเพื่อนๆ ในวันเกิดตัวเอง อาจจะทำให้ ชีวิตกลับมาสดใส เหมือนเดิมสักที
อืมมม อีกอย่างที่ต้องฝืนใจทำให้ได้คือ "ต้องรัก ยาต้าน" เพราะรุ่นพี่ในวงการเอดส์ เสนอแนวคิดว่า เพราะ เราไม่ได้อยากกินยาต้านรึเปล่า มันเลยเหมือนฝืนใจตัวเอง ทำให้ไม่มีความสุข ไม่สดใสเหมือนเดิม
ซึ่งมันก็จริง เราไม่อยากกินยาต้าน แต่มันจำเป็นต้องกิน เพราะหมดทางเดินแล้วจริงๆๆ ทุกวันนี้เวลา 9 โมง เช้า กะ 3 ทุ่ม เป็นเวลาแย่ๆๆสำหรับเรา เพราะมันคือ เวลากินยา อ่ะ
ก็จะพยายาม รักยาต้านให้มากขึ้นนะ แต่ไม่รู้จะสำเร็จมั้ย....
ขอตัว ไปเตรียมตัวเดินทางก่อนนะคะ................
จากคุณ :
++MooKaew++ 
- [
18 ก.ย. 50 12:41:03
]
++ KAEW ไดอารี่ ++ 6 เดือน กับยาต้านไวรัส HIV
