PANTIP.COM : L5868017 "รักไม่หยุด ตุ๊ดสุดแสบ" ตอน 17 [กระทู้นอกเรื่อง]

ความคิดเห็นที่ 2

ตรียังคงเหนี่ยวรั้งหญิงสาวไว้ในอ้อมแขนของเค้า เค้ากอดรัดเธอไว้แน่นเหมือนกลัวว่าใครจะมาพรากเธอไปจากเค้า ปากเค้าพยายามประกบจูบกับหญิงสาวไว้ให้นานที่สุด เค้าไม่สนใจเลยสักนิดว่าเธอนั้นจะเป็นเพศอะไร

ยุดยังคงยืนอยู่ตรงนั้น เค้าอยากจะวิ่งหนีออกไปเสียด้วยซ้ำ แต่ว่าไม่รู้ว่าเรี่ยวแรงของเค้านั้นหายไปไหนหมด ทำไมเค้าไม่สั่งร่างกายให้ไปจากตรงนั้นซะหล่ะ เค้าจะอยู่ทนเห็นภาพบาดตาอย่างนั้นอยู่ทำไม

ออยเป็นฝ่ายถอนริมฝีปากออกมาจากตรี ตรีเองก็ต้องจนใจปล่อยให้เธอทำอย่างนั้น

ออยตกใจไม่น้อยกับการกระทำของตรีเมื่อกี้นี่ สิ่งแรกที่เธอทำคือหันไปหายุด เธอมองหน้าเค้า หน้าของเค้าดูต่างไปจากเดิม แววตาเค้านั้นรื้นไปด้วยน้ำตา เธอเข้าใจความรู้สึกของเค้าดี เพราะนั้นก็เพิ่งเกิดขึ้นกับเธอมาไม่นานนี้เหมือนกัน เธอสงสารเค้าจับใจ

"ถ้าคุณไม่มีธุระอะไร เชิญคุณกลับไปซะดีกว่า" ออยเลี่ยงที่จะสบสายตายุด เธอกลั้นใจอย่างมากที่จะพูดทำนองนี้กับเค้า

ยุดถอนหายใจออกมา เค้ายังทำเป็นเข้มแข็ง และจะพยายามพูดกับหญิงสาวอีก

"คุณหล่ะ คุณไม่มีอะไรจะพูดกับผมหน่อยหรอ" น้ำเสียงของยุด นั้นสั่นเครือเล็กน้อย เค้าไม่กล้าสบตาหญิงสาวเช่นกัน ตอนนี้ภายในใจของเค้าปวดร้าวมากจริงๆ

ออยนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง เธอหันหลังให้เค้าแล้วหลับตาลงเพื่อจะเรียกสติของเธอกลับคืนมา นี่มันคงจะเป็นวิธีที่ดีที่สุดสำหรับพวกเค้าทั้งหมด

"ฉันไม่มี ไม่มีอะไรจะพูดกับคุณทั้งนั้น"

ยุดยิ้มประชดตัวเอง เค้าเงยหน้าขึ้นเพราะน้ำตาลูกผู้ชายนั้นกำลังจะไหล ทำไมความรักนั้นต้องทำให้เค้าเจ็บอีกหล่ะ

"แต่ ผมมี"

ออยยิ่งหลับตาแน่นขึ้นไปอีก เมื่อไรเรื่องระหว่างเค้ากับยุดมันจะจบซักที

"ผม ผมกับเปรียวจะแต่งงานกัน"

พวกเค้าพูดให้กันทั้งๆที่หันหลังให้กันและกัน ออยค่อยๆลืมตาขึ้น ตอนนี้น้ำตาเธอเอ่อนองทั้งสองตา เธอเองก็ต้องกลั้นใจตัวเองอยู่ไม่น้อย

น้ำตาหญิงสาวค่อยๆ ไหล

------------------------------------------------------------------------------------

ท้องฟ้ามืดสนิท เที่ยงคืนกว่าๆ รถของยุดก็เข้ามาจอดเทียบภายในบ้าน เค้าลงมาจากรถ มีกลิ่นเหล้าโชยออกมาจากตัวเค้านิดหน่อย แสดงว่าเค้าต้องไปแวะไปดื่มมันมาจากที่ไหนซักแห่ง เค้ายังพอตั้งสติและเดินขึ้นไปห้องนอนของเค้าได้โดยไม่ต้องมีคนช่วยพยุง

และทันทีที่เค้าเปิดประตูห้องเข้าไป เค้าก็ได้ยินเสียงของเธอ

"คุณไปไหนมาหรอคะ เปรียวรอคุณอยู่ตั้งนาน" เปรียวอยู่ในชุดนอนบางเบา เธอมาหายุดตั้งแต่ตอนเย็นๆ และเธอเดินขึ้นมารอเค้าในห้องนอนทันที เมื่อรู้ว่าชยันต์ไม่อยู่บ้านในคืนนี้

"เปรียว คุณยังไม่กลับห้องอีกหรอครับ" ยุดแปลกใจนิดหน่อย แต่ก็ไม่มาก ตอนนี้เค้าไม่มีกะใจจะสนใจเรื่องอะไรทั้งนั้น เค้าลงไปนั่งที่เตียง มือสองข้างของเค้านั้นยันขมับของเค้าอยู่

"ไม่สบายหรือเปล่าคะ เดี๋ยวเปรียวหายาให้กิน"

"ไม่ครับ ผมแค่ปวดหัวนิดหน่อย"

เปรียวขยับตัวมาใกล้ๆกับชายหนุ่ม เธอซบหน้าของเธอกับไหล่ของเค้า ยุดมองเธอเล็กน้อย ตอนนี้ก็คงมีแต่เธอสินะที่อยุ่กับเค้าเวลาที่เค้าเสียใจ

ยุดขยับตัวเธอให้หันหน้ามองที่เค้า เค้าพูดกับเธอ

"เปรียวครับ คุณรักผมใช่ไหม คุณรักผมจริงๆใช่ไหม" เค้าเขย่าตัวเธอ กลิ่นเหล้าเค้าโชยไปถูกเนื้อตัวแสนหอมของหญิงสาว

เปรียวยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เธอบอกกับเค้าอย่างไม่ต้องคิดว่า

"รักสิคะ เปรียวรักคุณ"

ยุดฝืนยิ้มให้กับเธอ ทั้งที่ในใจของเค้านั้นเพิ่งแหลกร้าว เค้าซบหน้าลงไปที่ตัวของเธอแล้วก็ค่อยๆร้องไห้ออกมา เค้ากอดเธอไว้แน่นเสมือนว่าเค้าไม่เหลือใครแล้ว เปรียวกอดตอบเค้าเช่นกัน

"คุณอย่าทิ้งผมไปนะ"

เปรียวใช้สองมือประคองใบหน้าของเค้าขึ้นมา ทั้งคู่ตาประสานกัน เธอบรรจงจูบปากเค้าเพื่อตอบคำถาม ยุดจูบเธอตอบ
นี่หล่ะมั้งคือคนที่เค้าควรจะรักและก็มอบหัวใจทั้งหมดให้กับเธอ ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะรำพันถึงออย คนที่เค้ารักหมดหัวใจแต่เธอกลับไม่ได้รักเค้าเลยแม้แต่น้อย

ทั้งคู่กอดจูบกันเป็นพัลวัน ยุดโน้มตัวเธอนอนลงไปบนเตียงนอน เปรียวเช็ดน้ำตาให้เค้า เค้ามองหน้าเธอแล้วก็จูบปากกับเธออีกจนเปรียวเองแทบหายใจไม่ออก

เธอเองเริ่มคล้อยตามอารมณ์ไปกับเขาซะแล้ว และคงไม่มีอะไรจะหยุดยั้งสิ่งที่มันต้องเกิดได้ เปรียวคิดในใจ

---------------------------------------------------------

เช้าวันรุ่งขึ้น ยุดและเปรียวยังคงนอนอยู่ใต้ผ้าห่มผืนใหญ่ผืนเดียวกัน เปรียวนอนกอดชายหนุ่มไว้แน่น สีหน้าเธอแลดูช่างเปี่ยมไปด้วยความสุข

ยุดเริ่มขยับตัว เค้าค่อยๆลืมตาขึ้นแล้วเหลือบแต่มองดูนาฬิการที่หัวเตียง 7 โมงกว่าแล้วสินะ

ชายหนุ่มค่อยๆ ขยับตัวเค้าไม่อยากให้เปรียวตื่น ชายหนุ่มลุกจากเตียงเบาๆ เค้าเดินตรงไปที่ห้องน้ำเพื่อจะอาบน้ำไปทำงาน

เค้าเปิดฝักบัว สายน้ำเป็นทางไหลรดร่างกายกำยำของเค้า ความเย็นของน้ำนั้นทำให้เค้าหนาวจับใจ

"ผมเกลียดคุณ ออย" เค้าพูดกับตัวเองเบาๆ นัยตาเค้าดูเศร้าจับใจ

----------------------------------------------------------------

บริเวณบ้านของออย หญิงสาวและพวกเพื่อนกำลังกุลีกุจอเก็บข้าวเก็บของกันยกใหญ่

"นี่นังออย แกทิ้งๆไปบ้างเหอะว่ะ สมบัติแกหน่ะ หนักเว้ยหนัก" เสียงแตนบ่นโอดโอย เธอแบกข้าวของมาอย่างพะรุงพะรัง

"โถๆ แตน แมนบอกว่าให้แตนนั่งเฉยๆไง เดี๋ยวผมยกเองครับ" แมนรีบวิ่งเข้ามาช่วยแตนยกของทันที แตนทำท่าทางเขินใส่เค้า ออยยิ้มให้พวกเค้าสองคนยกใหญ่ ดีนะที่เธอยังมีพวกเค้าอยู่ นั่นคงทำให้เธอลืมยุดได้ง่ายมากขึ้น

"เฮ้อ... แล้วไอ้ธนาคารบ้าบอนั่นมันบอกว่าจะมากี่โมงวะ นี่:-)จะ 3 โมงเย็นอยู่แระ ยังไม่โผล่หัวมาซักตัว" แตนยังไม่วายบ่นอุบ แมนและออยมองหน้ากันแล้วก็ได้แต่ยิ้มให้แตน เธอก็เป็นของเธอย่างนี้มาตั้งนานแล้วสินะ

"เอาเถอะน่า เค้าจะมาหรือไม่มา ยังไงซะวันนี้ฉันก็ต้องย้ายออกไปอยู่แล้วนี่นา" ออยพูดทั้งที่เธอยังแบกภาพวาดเก่าๆของเธอและพ่อของเธอมาเป็นตั้งๆ เธอใส่มันไว้ที่ท้ายรถเก๋งของแมน ยังเหลือภาพอีกจำนวนนึงอยู่ในบ้าน พวกเค้ารีบจัดการไปช่วยกันขนออกมา

"นังออย แกไปอยู่บ้านฉันก่อนเถอะว่ะ ไว้ค่อยขยับขยายกันใหม่" แตนบอกเพื่อน เธอพยายามเปลี่ยนใจไม่ให้ออยออกไปอยุ่ห้องเช่าเพียงลำพังคนเดียว

"ไม่ได้หรอกว่ะ บ้านแกก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไร ข้าวของฉันก็เยอะแยะไปหมด ฉันเกรงใจแม่แกน่ะ" เธอปฏิเสธอีกตามเคย

"เฮ้ย นังนี่! แกจะเกรงใจไรวะ แม่ฉันเค้าก็รักแกเหมือนลูกเค้าอีกคนนึงแระ แล้วแกคิดดูนะ ตอนนี้เงินแกก็มีไม่มาก แล้วทั้งจะต้องจ่ายค่าห้องและค่ากินอยู่อีก มันจะไปพอยาไส้อะไรวะ"

ออยยิ้มให้เพื่อนเธอ แตนเป็นห่วงเธอเสมอ แต่นั่นแหล่ะ เธอไม่อยากต้องเป็นภาระของเพื่อนเธอ

"ง้าน!เวลาฉันเงินไม่พอ ฉันจะบอกแกหล่ะกันนะ" ออยตอบ

"เอาน่ะครับ ผมเองจะคอยช่วยด้วย" แมนพูดให้แตนหายเป็นห่วง เค้าเองก็รักและเป็นห่วงออยไม่ต่างไปจากเธอซักเท่าไรนักหรอก

แตนทำหน้าหงุดหงิดนิดหน่อย ก่อนจะรีบขนข้าวของกันต่อไปจนเสร็จ

"เฮ้อออ หมดซักทีนะ" แมนถอนหายใจออกมา เค้าเหงื่อออกเต็มตัว พวกเค้ายืนพิงรถของแมนเพื่อพักเหนื่อย

ออยเงยหน้ามองดูบ้านของเธอ สมบัติชิ้นสุดท้ายของครอบครัวของเธอ สิ่งที่พ่อและแม่ของเธอทิ้งไว้ให้ เธอรู้สึกผิดที่ไม่สามารถจะรักษามันเอาไว้ได้ เธอเติบโตที่นี่ ทุกๆ อย่างในชีวิตของเธอล้วนเกิดมาจากที่นี่ ความอบอุ่น มิตรภาพระหว่างเพื่อน ความรักของเธอ หรือแม้แต่การสูญเสีย

น้ำตาหญิงสาวคลอเต็มสองตาจนมันเอ่อล้นออกมา เธอยิ้มให้บ้านของเธอแล้วปาดน้ำตาของตัวเอง ออยหันหลังและชวนให้เพื่อนๆของเธอออกรถไปบ้านเช่าแห่งใหม่

---------------------------------------------------------------------------------------------

"อะไรนะคะ มีคนมาเช่าห้องไปแล้ว" ออยพูดกับหญิงชราคนนึง ด้วยความตกใจ

"ต้องขอโทษจริงๆแม่หนู เค้าเพิ่งมาขอเช่าห้องเมื่อบ่ายนี้เองน่ะจ่ะ" หญิงชราตอบเธอเสียงอ่อย

"แต่ป้าคะ หนูจ่ายเงินมัดจำไปแล้วนะคะ"

"เอ่อ คือ พอดีคนนั้น เค้าเสนอให้ราคาห้องตั้ง 3 เท่าแน่ะ แถมยังจ่ายเงินให้ป้าหมดเลยเสียด้วย ป้าต้องขอโทดแม่หนูมากๆ
นะจ๊ะ ส่วนเงินมัดจำป้าจะคืนให้นะคะ รอเดี๋ยวนะ" หญิงคนนั้นก้มไปเปิดเก๊ะแล้วหยิบเงินส่งให้เธอ 3500 บาท ออยรับมันกลับมาในมือ หน้าตาเธอผิดหวังมาก

"โหป้า เห็นแก่เงินอย่างงี้ได้ไงเนี่ย พวกเราเช่าไปแล้ว ยังจะ..." แตนบ่นไม่หยุด จนแมนต้องสะกิดให้เธอหยุด ออยเองก็เห็นด้วยกับการกระทำของเค้า

"เอาเถอะ เรากลับกันเถอะ" ออยยัดเงินเ่ข้าไปในกระเป๋ากางเกงยีนส์ของเธอ เธอชวนเพื่อนให้หันหลังกลับ นี่ใกล้จะค่ำแล้ว ถึงมัวแต่ต่อปากต่อคำกันไป เธอก็จะยิ่งหาห้องเช่าแห่งใหม่ลำบาก ป้าแกเองก็ยิ้มขอบใจออยที่เธอไม่เอาเรื่องเอาราว

พวกเค้าเริ่มตัดใจ

"กริ๊งงงงงงงงงงง กริ๊งงงง กริ๊งงงงง" เสียงโทรศัพท์ภายในร้านดังขึ้น ป้าแกเอื้อมตัวไปรับ

"ฮาโหล ห้องพักบัวบาน ค่ะมีอะไรให้รับใช้คะ" หญิงชราเริ่มสนทนาทางโทรศัพท์

ออยและเพื่อนๆ ไมไ่ด้สนใจอะไร พวกเค้าหันหลังและเตรียมตัวจะออกไปตระเวณหาห้องเช่าแห่งใหม่แถวๆนี้

"อ๋อๆ บอกไปแล้วค่าว่าห้องเต็ม คุณยุดจะมาอยู่ตอนไหนก็ได้นะคะ"

หญิงชราพูดเสียงเจื้อยแจ้วใส่โทรศัพท์

ออยและเพื่อนๆหยุดชะงักทันที
คงไม่ใช่อย่างที่พวกเค้าคิดหรอกนะ....

**********************************

จากคุณ : เจ๊แบะ - [ 29 ก.ย. 50 21:42:42 ]

ความคิดเห็นที่ 13

"รักไม่หยุด ตุ๊ดสุดแสบ" ตอนที่ 19 จ้า

**********************************

ฟ้ามืดลงไปแล้ว มีเพียงแสงไฟนีออนริมถนนเก่าๆ พวกเค้าสามคนนั่งเรียงกันที่พื้นฟุตบาท ทุกคนแลดูเหนื่อยล้า
พวกเค้าตะเวนหาบ้านเช่าให้ออยกันมาจนทั่ว แต่เหมือนโชคจะไม่เข้าข้างเธอเลย

"นี่เป็นเพราะมันคนเดียวเลยเชียว ไม่งั้นเราคงไม่ต้องมาระหกระเหิรเร่ร่อนอย่างนี้ ห้องเช่าก็มีออกเยอะแยะ มันมาเสือกจะเต็มอะไรตอนนี้วะ" แตนพูดขึ้นอย่างหงุดหงิด

ออยดูมีสีหน้าไม่ค่อยจะสู้ดีเท่าไร นี่เพิ่งเสียบ้านมาหยกๆ เธอรู้สึกว่าเธอล้าจนเกินไปซะแล้ว

"นี่มันก็ค่ำแล้ว เราว่าออยไปพักกับแตนก่อนดีกว่านะคืนนี้ พรุ่งนี้เราค่อยว่ากันใหม่" แมนแหงนหน้ามองหญิงสาว แตนเองก็เห็นด้วยกับเค้า เธอมองดูข้าวของสัมภาระของเพื่อนสาวของเธอที่บรรทุกมันจนแทบจะล้นรถของแมนอยู่แล้ว

หญิงสาวลุกขึ้นและปัดฝุ่นออกจากกางเกงตัวเก่ง วันนี้เธอคงทำอะไรไปไม่ได้มากไปกว่านี้แล้วหล่ะ ยังไงกลับไปพักผ่อนเอาแรงซักหน่อยจะดีกว่า เธอคิดในใจ และยังไม่ทันที่เธอจะก้าวขาขึ้นรถ โทรศัพท์เครื่องเก่าก็ดังคร่อกๆแคร่กๆ ตามสภาพ เป็นเสียงเมสเสจที่ออยเองก็ชินกับมันดี

"ถ้าไม่มีที่ซุกหัวนอน ผมจะทำบุญให้พัก รร. ซักคืนสองคืน"

ออยพยายามจะไม่สนใจคำพูดเย้ยหยันเหล่านั้น ดูเหมือนยุดจะกัดเธอไม่เลิกเลย เธอขึ้นไปนั่งบนรถ และพยายามทำตัวให้เป็นปกติที่สุด และเหมือนเธอจะทำได้อยู่แล้วเชียว ถ้าไม่มีเมสเสจของยุดตามมาอีกอัน

"บ้านคุณผมติดต่อซื้อไว้แล้วนะ คาดว่าจะได้ทุบในเร็วๆนี้ ผมว่าจะเอาที่ไปทำกรงไว้เลี้ยงสุนัขจรจัดน่ะ"

ออยโกรธปรี๊ดขึ้นสมอง แตนรีบคว้าเมสเสจไปอ่าน เธอกรี๊ดออกมาลั่นรถ ทั้งสามคนรู้สึกไ่ม่ชอบใจกับการกระทำของยุดอย่างมาก เค้าดูไม่เป็นสุภาพบุรุษเลย ออยเองก็ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นเมียของเค้าคนนึง ถ้าเค้ายังจำคืนนั้นได้ เธอทั้งโกรธ ทั้งเสียใจ

"ฉันจะไปพูดกับเค้าให้รู้เรื่อง" ออยลุกขึ้นยืน เธอไม่คิดว่าควรจะอยู่ให้เค้ารังแกเฉยๆแบบนี้

"ออย ใจเย็นๆก่อนนะ" แมนรีบปรามเธอเอาไว้ เค้าเองก็ไม่ค่อยพอใจสิ่งที่เพื่อนสนิทเค้าทำซักเท่าไรนัก แต่เค้าก็ต้องพยายามห้ามเธอเอาไว้ "ผมว่าไม่ใช่วิธีที่ดีเลยนะ ให้ผมลองพูดกับมันดูจะดีกว่าไหม คุณกำลังอารมณ์ร้อน ผมกลัวว่าเรื่องมันจะบานปลายไปกันใหญ่" แมนพูดอย่างใจเย็น

"เป็นเรื่องก็เป็นเรื่องสิ นึกว่ากะเทยอย่างพวกฉันจะกลัวพวกคนมีสตางค์อย่างพวกคุณหรอ เอาวะ เป็นไงเป็นกัน แกลุย ฉันก็ลุยด้วย" แตนรีบลุกขึ้นมาสมทบกับเพื่อนสาวเธอถลกแขนเสื้อขึ้นทั้งสองข้าง แมนเองเห็นอย่างนั้นถึงกับส่ายหัวเลยทีเดียว

ออยส่งรอยยิ้มเล็กๆให้กับแตนเพื่อนรักของเธอ จะมีสักกี่คนกันนะ ที่จะรักเธออย่างจริงใจอย่างนี้

"ขอบใจแกมากนะ แต่ฉันว่าให้แมนไปส่งแกที่บ้านก่อนเถอะว่ะ มืดป่านนี้แล้ว เดี๋ยวแม่แกเค้าจะห่วง" ออยทราบดีว่าสุขภาพแม่ของแตนตอนนี้ไม่ค่อยจะดีนัก แตนเองก็ดูเป็นห่วงอยู่ไม่น้อย

"เรื่องแค่นี้ ฉันจัดการได้น่ะ" เธอมองไปที่แมน แล้วบอกกับเค้าว่า "เดี๋ยวแมนกับแตนพากันกลับไปก่อนเถอะ ออยฝากของไว้ในรถก่อนละกัน"

เธอเดินจูงมือแตนไปขึ้นรถ ออยส่งสัญญาณให้แมนมาทำหน้าที่คนขับรถ ซึ่งเค้าเองก็ดูเหมือนจะรู้ตัวในบัดดล เค้ารีบตามหญิงสาวมาทันที ออยยิ้มให้พวกเค้าทั้งสอง
"แล้วยังไงก็รีบกลับมานะ" แตนพูดขณะมีสีหน้าเป็นห่วงเพื่อนเธออยู่มาก

ออยพยักหน้ารับตอบเพื่อนเธอทันที

.................................................................................

บริเวณบาร์ในโรงแรมหรูของยุต เค้านั่งเมาแอ๋อยู่หน้าบาร์น้ำ เค้ายื่นแก้วส่งให้บริกรเติมวิสกี้ให้อยู่ตลอดๆ กลิ่นเหล้าในร่างกายของเค้ากระจายไปทั่ว
"เอ่อ คุณยุตครับ" พนักงานต้อนรับคนหนึ่งเดินมาเรียกเค้าเบาๆจากด้านหลัง

"มีอารายยย" เค้าตอบด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยปกติซักเท่าไร หน้าของเค้าดูหงุดหงิดเสียจนไม่มีพนักงานคนไหนกล้าจะเข้าใกล้

"คือ คุณออยมาขอพบครับ เธอรออยู่ตรงล็อบบี้โรงแรมครับ"

ยุตถอนหายใจออกมายาวๆ เค้าวางแก้ววิสกี้ลง สายตาเค้าดูเหม่อลอย ถึงแม้ว่าออยจะเป็นคนที่เค้าอยากจะเจอมากที่สุดในตอนนี้ก็ตามเถอะ

"มาซักทีสินะ ผมรออยู่นานแล้ว"

เค้าพูดกับตัวเองเบาๆ ก่อนที่จะลุกเดินออกไปจากในบาร์

/////////////////////////////////////////////////////////

"ฉันว่าเราคุยกันที่ล็อบบี้ก็ดีอยู่แล้วนะ" ออยพูดในขณะที่เธอถูกยุตกระชากข้อมือมาจนถึงห้องทำงานส่วนตัวของเค้า เธอเซถลาเล็กน้อย ทันทีที่เค้าปล่อยเธอมันเป็นก็เป็นจ้ำสีแดงๆที่ข้อมือเธอเต็มไปหมด

ออยเอามือของเธอถูที่ข้อมือเล็กน้อย สีหน้าเธอบ่งบอกได้ว่ามันเจ็บพอสมควร เธอเริ่มกลัวว่าอะไรๆมันจะไม่เป็นอย่างที่เธอคิด

ยุตเดินไปนั่งที่เก้าอี้ทำงานสุดหรู เค้าเอื้อมมือเปิดโคมไฟที่โต๊ะ ทำให้ห้องนั้นดูไม่มืดทึบเหมือนตอนแรก เค้าจ้องเธอเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อของเธอเลยทีเดียว

"ว่าธุระของคุณมา" ยุตพูดด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบและชาเฉย เค้าแทบจะไม่ละสายตาจากหญิงสาวเบื้องหน้าเลย ซึ่งนั่นทำให้เธอเริ่มกลัว

"คุณจะทุบบ้านฉันไม่ได้" ออยพูด หน้าเธอแดงกล่ำด้วยเลือดที่สูบฉีดมากกว่าปกติ

"แต่ผมเกรงว่าผมทำได้นะ 55" เค้าทำทีเป็นหัวเราะ แต่ยังไงสีหน้าของเค้าก็ดูไม่เครียดต่างไปจากเดิมเลย

"คุณมีธุระกับผมแค่นี้น่ะหรอ" เค้าพูดพลางมองหน้าหญิงสาว ซึ่งเธอเองก็เลี่ยงไม่สบตากับเค้าอยู่เหมือนเคย

"ผมเองก็เห็นใจคุณนะ แต่คุณอย่าลืมสิ เราต่างก็ไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว" เค้าขยับตัวไปข้างหน้า ก่อนจะพูดกับหญิงสาวด้วยน้ำเสียงที่เจ็บแค้น

ออยรู้สึกใจหายขึ้นมาที่ได้ยินอย่างนั้น เธอรู้สึกว่าตัวเองโง่เหลือเกิน ที่มายืนอยู่ตรงนี้ เค้าจะทำหรือไม่ก็คงไม่สำคัญแล้ว ตอนนี้เค้าไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอแล้วนี่นา คงเสียเวลาเปล่าที่จะพูดกับเค้าต่อไป

"ฉันคงห้ามอะไรคุณไม่ได้ เอาหล่ะ แล้วแต่คุณหล่ะกัน ฉันขอตัวก่อน" ออยหันหลังกลับทันที เธอเอื้อมมือจะคว้าลูกบิดประตู ยุดเห็นอย่างนั้น เค้ารีบลุกพรวดจากเก้าอี้ทำงานเลยเดินจ้ำอ้าวไปที่หญิงสาวทันที

"จะไปไหน" ยุดเอื้อมมือไปคว้าแขนของหญิงสาวแล้วกระชากกลับมาทันที

"โอ๊ย...นี่คุณ" ออยเผลอร้องออกมาด้วยความเจ็บ ตัวเธอถูกแรงเหวี่ยงจนเซกลับเข้ามาอยู่ในห้องทำงานของเค้าจนได้ เธอทรงตัวแล้วพยายามจะเดินฝ่าเค้าออกไปที่ประตูอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ชายหนุ่มใช้แขนทั้งสองข้างของเขาโอบรัดตัวเธอไว้แน่น เค้ายกจนขาเธอลอยจากพื้น ออยทั้งดิ้นและส่งเสียงร้องโอดครวญ

"ปล่อยฉันนะ ได้ยินไหม ฉันบอกว่าให้ปล่อยไงหล่ะ" แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผล เค้าพยายามยกเธอแล้วเดินมาจนถึงโซฟาที่มุมห้อง เค้าผลักเธอจนหงายล้มลงไปบนโซฟา แล้วก็ล้มตัวทับเธอไว้ทันที

"นี่คุณ คุณเมามากแล้วรู้ตัวหรือเปล่า" เธอพยายามดันหน้าเค้าออกไป แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผลซักเท่าไร

ยุดจับแขนทั้งสองข้างของเธอตรึงไว้กับพื้นโซฟาข้างๆตัว

"ใช่ ผมเมา แต่ผมก็รู้ตัวว่าผมกำลังทำอะไรอยู่" เค้าตวาดใส่หน้าเธอเสียงดัง หญิงสาวถึงกับมีน้ำตาออกมา

"ไม่มีที่ซุกหัวนอนไม่ใช่หรอ นี่ไงผมจะสงเคราะห์ให้ แต่ไม่ได้ให้อยู่ฟรีๆหรอกนะ"

ยุดพูดจบก็ไซร้ใบหน้าของเค้าไปที่ลำคอหญิงสาว เธอพยายามดิ้นขัดขืนอยู่ตลอดเวลา เธอพยายามร้องขอความช่วยเหลือ แต่เค้าก็ใช้ปากประกบปากของเธอเอาไว้ น้ำตาหญิงสาวไหลออกมาจากตาทั้งสองข้างของเธอ เธอสู้แรงของเค้าไม่ไหวจริงๆ และยิ่งเธอสู้เค้ามากเท่าไร เค้าก็จะยิ่งทำให้เธอเจ็บมากขึ้นเท่านั้น

เนื้อตัวของหญิงสาวแดงเป็นจ้ำกระจายไปทั่ว ยุดไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเลยซักนิด เธอพยายามหลายครั้งที่จะดิ้นให้หลุดจากพันธนาการของชายหนุ่มแล้วส่งเสียงร้อง แต่ทุกครั้งก็จบด้วยการที่เค้าเอามืออุดปากเธอไว้แล้วกดเธอลงไปนอนที่เดิมทุกที แต่เธอก็ดิ้นจนสุดชีวิต

"ทุ้ย" ออยถ่มน้ำลายใส่หน้าชายหนุ่ม ยุดถึงกับชะงัก เค้าละมือจากแขนของเธอแล้วเอามือลูบที่หน้าที่เปื้อนไปด้วยน้ำลายของหญิงสาว

"ไอ้คนป่าเถื่อน ปล่อยฉันไปเดี๋ยวนี้นะ" เธอตวาดใส่หน้าเค้าเช่นกัน แต่ดูเหมือนว่าจะยิ่งทำให้เค้าโกรธมากขึ้น

ยุดผลักเธอนอนลงไปอย่างแรง เค้ากระชากเสื้อด้านหน้าของเธอจนกระดุมเสื้อร่วงหล่นกราวบนพื้น เผยให้เห็นชั้นในสีขาวที่เธอสวมใส่ ยุดยังคงทำทุกอย่างไปตามอารมณ์ ตอนนี้เค้าทั้งโกรธ ทั้งรักเธอ อย่างที่ตัวเค้าเองก็อธิบายไม่ได้

เค้าไซร้ใบหน้าของเค้าไปตามลำตัวของเธอ หญิงสาวเริ่มร้องไห้ด้วยความสะอึกสะอื้น แต่ดูเหมือนเค้าจะไม่ได้สนใจเธอเลยซักนิด ชายหนุ่มหันมาถอดเสื้อเชิร์ตที่เค้าสวมใส่ เค้ามองหน้าหญิงสาวที่กำลังนอนร้องไห้อยู่ภายใต้ร่างกายของเค้าชั่วครู่หนึ่ง

เค้าไม่อยากให้ความสัมพันธ์ระหว่างเค้ากับเธอมาจบลงแบบนี้เลย เค้าไม่อยากทำให้เธอร้องไห้ เค้าเพียงอยากอยู่กับเธอ อยากแต่งงานกับเธอ แต่ดูเหมือนฝันของเค้าจะไม่มีวันเป็นจริงอีกต่อไป แต่ถึงขนาดนี้แล้ว เค้าจะไม่ยอมเสียเธอไปให้กับใครง่ายๆหรอก อย่างน้อยขอให้เธอได้เป็นของเค้า ก็ยังดีกว่าต้องตกเป็นของคนอื่น ยุดคิดในใจ

แม้คืนนี้มันจะไม่สวยงามเหมือนดั่งในความฝันของพวกเค้าสองคน

แต่อย่างน้อยมันก็ทำให้เค้ามีความสุข สุขที่ได้อยู่ใกล้เธอ สุขที่เธอได้เธอมาเป็นของๆเขา

ยุดบรรเลงความรักใส่หญิงสาวที่เค้ารักสุดชีวิต เธอไร้กำลังจะต้านทานชายหนุ่มอีกต่อไปเช่นกัน

"ออย ผมรักคุณ" เค้ากระซิบเบาๆที่ข้างหูของเธอ

..................

จากคุณ : เจ๊แบะ - [ 1 ต.ค. 50 18:36:54 ]