จากวัน เป็นสัปดาห์ จากสัปดาห์ เป็นเดือน จากเดือน เป็นปี อ้าวไกลไปล่ะ
ช่วงปิดเทอมที่ผ่านมาผมได้ทำอะไรมากมาย ได้เจอเพื่อนใหม่ๆ
อ๋อ แล้วก็เคลียร์ เรื่องพี่ซางิไปเรียบร้อยก่อนจะปิดเทอม (กรณีเหมือนพี่นาวนั่นแหละ)
นี่แหละชีวิตที่โตขึ้นอีกปีของผม
แล้วตอนนี้ผมก็ขึ้นปี 4 เรียบร้อย เป็นพี่บิ๊กสุดของคณะ
เปิดเทอมใหม่ฤดูกาลรับน้องก็มาอีกครั้ง มันก็ทำให้นึกถึง
วันเปิดเทอมวันแรกของปีที่แล้วที่ทำให้ผมได้เจอกับใครบางคน
แต่ก็ช่างมันเถอะ เรื่องมันผ่านไปล่ะ คนเราจะมาจมอยู่กับอดีตไปทำไมใช่ป่ะคับ
น้องใหม่หน้าตาจิ้มลิ้มกันทุกคน สรุปเทอมนี้ผมได้เหลน
รหัส 2 คน แต่ก็ไม่ได้เข้าไปเทคไรมากมายเพราะเวลา
ตอนนี้จะมาเล่นไม่ได้แล้ว เหลืออีกครึ่งเทอมเท่านั้นผมก็
จะจบจากที่นี่แล้ว เวลาทุกวัน ทุกชั่วโมง ทุกนาทีมีค่ามากๆ
สถานที่สิงสถิตย์ของผมตอนนี้มี 2 ที่คือ
ห้องสมุดไปหาข้อมูล อ่านหนังสือและหลับ
ห้องอาจารย์ที่ปรึกษาทำสัมมนาจบ ต้องเข้ามาอาทิตย์ล่ะ 1 ครั้งอย่างน้อย
ไม่งั้นไม่จบแน่ๆ ต้องเอาข้อมูลไปคุยกะอาจารย์ ถามความคืบหน้าของลูกศิษย์แสนดีอย่างผม
วันนี้หลังจากที่เอาของเข้าหอเสร็จ( ย้ายมาอยู่หอนอกแล้วครับเพราะปี 4 เค้าให้ย้ายออกมา)
ก็กลับเข้าไปหาอาจารย์และกินข้าวที่โรงอาหารใกล้หอพัก
เดินเข้าไปในโรงอาหารผมเจอ ไอ้ปิ๊ง นั่งที่โต๊ะกับเพื่อนของมัน
ระหว่างที่เดินผ่านมันหันมามองทางผม แต่ผมทำเป็นไม่เห็น
และเดินเลยไป หาเพื่อนโต๊ะ ที่สั่งข้าวไว้เรียบร้อยแล้ว
กว่าจะเสด็จมาได้มรึง เพิ่งมาถึงไอ้หมีมันก็บ่นผมใหญ่เลย
ก็กว่าจะ ย้ายของจากหอเสร็จก็เกือบเที่ยงแระ แถมอาจารย์เรียกคุยเรื่องสัมมนาอีกอ่ะ เลยมาช้า โทดทีว่ะ
เออ กินๆ หิวจะตายอยู่แล้วววว
อืม รู้ยังจ๊ะ ว่าน้องปิ๊งอ่ะเข้าออกแล้วน่ะ นัน พูดเรื่องนี้ขึ้นมาระหว่างที่กำลังกินข้าวอย่างอร่อย
ไอ้ปิ๊ง หน้าจืดอ่ะน่ะ นั่นคือ สรรพนามที่ ไอ้หมีมันเรียก ไอ้ปิ๊ง
อย่ามาว่าหลานฉานน่ะ
แล้วมันออกไปเรียนที่ไหน
ไม่รู้อ่ะ รู้แต่ว่าเรียนวิดวะ ไม่จุฬา ก็ธรรมศาสตร์มั้ง ข่าวแว่วๆ มา
เออ สมควรไปแหละ ถ้าเป็นข้า ข้าก็ไป
เอ้ย ! ยำหมดแระ ไอ้ไอซ์ กินไม่รอเพื่อนเลยมรึง
อยากคุยกันดีนัก เรื่องนี้ช่วยไม่ได้จริงว่ะ
โอ้ย ! เจ็บน่ะโว้ย ผมโดนมะเหงก ไอ้หมี ลงบนที่หัว
พร้อมกับเอามือมาถูที่หัว ไม่ใช่ว่าไม่สนใจเรื่องที่นันพูด
แต่ผมก็รู้สึกใจหายเหมือนกันเพราะต่อไปก็คงจะไม่ได้เจอ
หน้ามันอีกแล้ว ทั้งที่ผมก็หลบไม่อยากเจอปิ๊งมันอยู่แล้ว
แต่ก็ดีแล้วล่ะที่ปิ๊งมันไป การที่ผมจะลืมมันจะได้ง่ายขึ้น
เพราะยิ่งเจอมันก็ยิ่งเจ็บ สู้ไม่เจอหน้ากันเลยซะดีกว่า
เพราะยังงัยตอนนี้ผมกะปิ๊งก็เดินทางกันคนละเส้นทางอยู่
แล้ว ผมก็เดินไปตามทางของผม ปิ๊งก็เดินไปตามทางที่
น้องมันเลือกไว้ ดีแล้วล่ะที่มันเป็นแบบนี้
จากคุณ :
นายน้ำแข็งใส 
- [
3 ต.ค. 50 14:02:09
]
365 วันของคนเคยรัก _ ไม่รู้จักฉัน ไม่รู้จักเธอ _ (RaInS 6){แตกประเด็นจาก L5743200}
