PANTIP.COM : L5896637 หาหวันไหนโหยมากๆ จะขอกินมากๆได้ไมณ๊คะ แต่ว่าออกกำลังกายช่วยลดในส่วนนี้ไป [คลับลดความอ้วน]

ความคิดเห็นที่ 8

เห็นหัวข้อแล้วก็อยากจะเล่าหลายเรื่องเลยค่ะ

เรื่องแรก flexible diet คุณ Jackson5 ไม่รู้เขียนเรื่องนี้ในบล๊อกหรือยัง

มีการทดลองอันหนึ่งตั้งต้นด้วยการพยายามจะพิสูจน์ว่า การให้ free day กะคนลดความอ้วน จะทำให้ลดไม่ได้ผล เช่นถ้าให้ free meal (คือทานอะไรก็ได้ที่ใจอยากทาน) อาทิตย์ละครั้ง คนที่ลดความอ้วน จะทานเยอะมากผิดปกติในมื้อนั้นจนทำให้การลดน้ำหนักพังยับเยิน แต่พอเริ่มทำการทดลองจริงๆ ปรากฏว่าคนที่ได้รับ free meal สัปดาห์ละครั้ง ในระยะยาวแล้ว สามารถลดน้ำหนักได้ดีกว่าคนที่ควบคุมอาหารทุกมื้อซะอีก

ภาษาที่คุณใช้สำคัญมากนะคะ คุณจะเรียกการทานเยอะของคุณว่า ตบะแตก (cheating) หรือ เรียกมันว่า การฉลองที่ควบคุมอาหารได้เป็นอย่างดีตลอดสัปดาห์ (planned reward) มันมีผลทางจิตมาก อย่างน้อยก็กับคนในการทดลองนี้ เราว่าส่วนใหญ่แล้ว มันเริ่มมาจาก สมมุติว่า คุณทานเค้กไปชิ้นนึง แล้วในใจก็คิดว่า โอย ตบะแตกแล้ว รู้สึกผิด แย่ๆๆ แต่ก็ทานเข้าไปอีกเหมือนกับว่าอย่างน้อยก็ทำให้รู้สึกดีได้ชั่วคราว จากที่คุณเริ่ม cheat แค่สองสามร้อยแคล แต่ผลที่ตามมาจากความรู้สึกผิดนั้น ทำให้คุณทานเรื่อยๆ จนกลายเป็นห้าร้อย เป็นพันแคล

แต่ในทางกลับกัน ถ้าคุณวางแผนว่า เราควบคุมอาหารมาทั้งสัปดาห์ มันเครียดนะ เพราะฉะนั้น จะให้รางวัลตัวเองสัปดาห์ละครั้งด้วยการทานขนมเค้กที่ชอบหนึ่งชิ้น คุณทานเค้กชิ้นเดียวกัน แต่เรียกมันด้วยภาษาใหม่ เมื่อคุณรับรางวัลแล้วก็อิ่มอกอิ่มใจ ไม่ต้องรู้สึกผิิดอะไร คุณก็จะหยุดแค่ที่สองสามร้อยแคล ไม่ไปขยายจนมันลุกลามใหญ่โต คนที่ลดความอ้วนในการทดลองข้างต้นก็เป็นแบบนี้แหละค่ะ เค้าลดความตึงเครียดจากการจำกัดอาหารด้วยการทานอย่างมีความสุขพอประมาณสัปดาห์ละครั้ง นอกจากจะช่วยเรื่องทางจิตแล้ว ยังเป็นการ refeed ให้ metabolism ได้รับการฟื้นฟูด้วยค่ะ

สำหรับบางคน free meal ก็ไม่เวิร์กค่ะ เพราะบางคนพอได้โอกาส ก็จะทานเยอะเว่อร์ จนกลายเป็นว่าไปทำลายแผนการลดความอ้วนยับเยินไปจริงๆ เราไม่รู้ว่าคุณเป็นแบบไหนนะคะ เลยจะเล่าให้ฟังอีกเรื่องหนึ่ง

สมมุติว่าคุณทานของอ้วนๆเข้าไป เอาเป็นว่าเลวร้ายสุดขีด ทานไปตั้งพันแคล (แบบประมาณว่ากินไอติมไปหมดกล่อง) คิดเป็นน้ำหนักตัวที่จะเพิ่มขึ้นเท่าไหร่คะ

คำตอบคือไม่ถึงขีดครึ่ง (7000 cal = 1 kg) ถ้าคุณหยุดแค่ไอติมกล่องนั้น คุณอาจจะไม่เห็นความแตกต่างบนตาชั่งเลยด้วยซ้ำ ถ้าคุณตั้งสติบอกตัวเองว่า เอาล่ะ หยุด กลับสู่แผนลดความอ้วนต่อเลยแล้วกัน มันแทบจะไม่มีผลกระทบกับน้ำหนักคุณเลยค่ะ แต่สิ่งที่ทำให้น้ำหนักขึ้น จริงๆคือวงจรการรู้สึกแย่ และรู้สึกผิดที่ไม่รู้จบ ที่บอกไปข้างต้น หรือเมื่อคุณชั่งน้ำหนักเช้าวันถัดมาแล้วมันขึ้นมาอย่างรวดเร็ว (เพราะไกลโคเจนที่สะสมเข้าไปมันอมน้ำไว้ด้วย ทำให้น้ำหนักขึ้นเว่อร์)แล้วเก็บไปโทษตัวเองว่า ไม่น่ากินเลย แล้วก็ทานเยอะเข้าไปใหญ่เพราะความเครียด จากพันแคลเลยเป็นสามพัน สี่พัน ในวันถัดๆมา แล้วก็กลายเป็นลดน้ำหนักไม่สำเร็จจริงๆไปในที่สุด

หัวใจสำคัญคือ เมื่อไหร่ที่คุณเริ่มตบะแตก แล้วหยุดตัวเองไว้ได้ บอกตัวเองเลยค่ะ ว่าเราเก่งมาก ที่หยุดมันไว้แค่นี้ ไม่ว่าคุณจะหยุดที่จุดไหน ห้าร้อยแคลหรือสามพันแคล คุณเก่งมากค่ะ เพราะมันอาจจะแย่กว่านี้ได้ง่ายมาก พอหยุดแล้วรู้สึกดีกับตัวเองค่ะ ชมตัวเองที่หยุดได้ ถ้าทำแบบนั้นบ่อยครั้งเข้า คราวหลังพอคุณเริ่มทานเยอะ คุณจะรู้ว่า ความรู้สึกดีๆ สร้างได้ง่ายๆ เพียงแค่หยุดทานเท่านั้น

อีกเรื่องคือ เมื่อก่อนคุณอาจจะตบะแตกสองวันครั้ง ถ้าตอนนี้คุณตบะแตกอาทิตย์ละครั้ง แต่พยายามต่อไป อีกสักพักคุณอาจจะแตกแค่สองสัปดาห์ครั้ง เดือนละครั้ง สามเดือนครั้ง คืออย่าไปใส่ใจกะความผิดพลาดแต่ละครั้งค่ะ ไม่มีใครเลิกอะไรได้เด็ดขาดด้วยความพยายามครั้งเดียว แต่ความถี่ที่ลดลงเรื่อยๆจะพาคุณไปสู่เป้าหมายสุดท้ายเอง เราเชื่อว่าคุณทำได้ดีขึ้นเรื่อยๆในเรื่องความถี่ใช่มั้ยคะ

เขียนไปเขียนมาเริ่มยาว ^^" เหมือนเดิมค่ะ มีอะไรคิดถึงห้องนี้ เราจะพยายามมาให้กำลังใจ (แม้ว่าจะช้าไปนิด) มีหลายคนที่ผ่านตรงนั้นมาและเข้าใจว่าคุณรู้สึกอย่างไร สู้ๆค่า

จากคุณ : ปะการังเรืองแสง - [ 9 ต.ค. 50 12:00:27 ]