ความคิดเห็นที่ 1 ครั้งที่สอง (ฟังผลการเจาะ) เราไม่รู้สึกกดดันอะไรมากมายที่ว่าเราอยู่ในกลุ่มเสี่ยง ถ้ามันจะต้องเป็นก้อต้องเป็น เพราะเราคงเลือกที่จะไม่เป็นไม่ได้ หลายคนที่ไม่อยู่ในกลุ่มเสี่ยงก้อตายไปด้วยโรคมะเร็งหลายคนแล้ว และบางคนที่ไม่ได้เป็นมะเร็งแต่ก้อตายไปก่อนหน้านี้แล้ว (ตายด้วยอุบัติเหตุ) แต่ความกังวลก้อมีบ้าง ใครไม่คิดอะไรเลยก้อบ้าไปแล้วนะนั่น ก่อนไปฟังผลการเจาะ กินได้ นอนหลับ และไปทำงานได้ตามปกติ พูดคุยเล่นได้เหมือนเดิมค่ะ ถัดมาอีก 1 สัปดาห์ เราไปฟังผลจากแล็ป พบว่าน้ำที่เจาะจากก้อนบนหน้าอกของเราทั้ง 2 ข้างไม่มีเชื้ออะไรที่น่าหวาดเสียว แต่ยังมีก้อนเล็ก ๆ อยู่บนหน้าอกเราอีกทั้ง 2 ข้าง แพทย์จึงทำการเจาะเพิ่มเติมให้ ผลมันเป็นน้ำออกมาเหมือนเดิม แต่ครั้งนี้แพทย์ไม่ได้ส่งน้ำที่เจาะออกมาไปตรวจแล็ป จากนั้นแพทย์บอกว่าเราอยู่ในกลุ่มเสี่ยง สมควรที่จะต้องนัดมิตติ้งกันทุก 3 เดือน และครั้งหน้าจะต้องทำเมมโมแกรมและอัลต้าซาวน์ด้วย จากคุณ : ซาไปรส์ - [ 4 พ.ย. 50 20:15:50 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ครั้งที่สาม (มีก้อนโผล่ขึ้นมาอีก+ทำเมมโมแกรมและอัลต้าซาวน์) ยังไม่ครบ 3 เดือนแรกที่แพทย์ขอนัดมิตติ้ง เพียงแค่ 3 สัปดาห์ผ่านไป เรารู้สึกว่ามีก้อนเล็ก ๆ อยู่ที่หน้าอกข้างขวาอีกแล้ว บริเวณด้านล่างของก้อนใหญ่ที่เจาะออกไป จึงกลับไปพบแพทย์ก่อนกำหนด แพทย์คลำด้วยมือบอกว่ามันเป็นก้อนจริง แพทย์ไม่ทำการเจาะให้เหมือนในครั้งแรก แต่ให้ทำเมมโมแกรมและอัลต้าซาวน์ค่ะ นี่เป็นหน้าตาของเจ้าเครื่องเมมโมแกรม หน้าตาของมันไม่น่ากลัวเลย  ฐานสี่เหลี่ยมสีดำที่อยู่ล่างสุดเป็นส่วนที่เราต้องเอาหน้าอกไปวางไว้บนนั้น แผ่นคานโยกตัวบนจะเคลื่อนที่มากดหน้าอกเราไว้ให้แนบกับฐานสีดำข้างล่าง พูดง่าย ๆ คือเต้าเราจะถูกหนีบด้วยแผ่นสองแผ่นประมาณนั้น ส่วนปล่องด้านบนจะส่องแสงมายังหน้าอก จากนั้นมันจะสั่งพิมพ์ออกมาเป็นแผ่นแล้วส่งไปที่แพทย์ประจำตัวของเรา ดังนั้นหากบางคนจะรู้สึกเจ็บก้อน่าจะเป็นการเจ็บเพราะเนื้อถูกหนีบแค่นั้นเอง และถ้าบางคนจะรู้สึกเจ็บก้อน่าจะเป็นความเจ็บที่อยู่ในเกณฑ์ที่น่าจะยอมรับ สำหรับเราไม่รู้สึกเจ็บค่ะ ผลการทำเมมโมแกรมของเราไม่พบอะไรเลย? แพทย์ประจำตัวบอกว่ามองเห็นเป็นเนื้อแน่น ๆ เท่านั้น จากคุณ : ซาไปรส์ - [ 4 พ.ย. 50 20:16:39 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ต่อมาไปว่ากันด้วยเรื่องทำอัลต้าซาวน์ ไม่มีอะไรยุ่งยากในขั้นตอนนี้ค่ะ ในห้องมีเพียงเครื่องคอมพิวเตอร์ และด้านข้างของคอมฯ จะมีเตียงนอนให้เรานอน แพทย์จะนำเจลมาละเลงที่หน้าอก ใช้เครื่องมือเป็นแท่งถูไปที่บริเวณที่หน้าอกทั้ง 2 ข้าง ภาพจะปรากฏบนจอคอมฯ หากพบสิ่งผิดปกติแพทย์จะมาร์คตำแหน่งและขนาดของก้อน จากนั้นเครื่องจะทำการพิมพ์ออกมาเป็นแผ่นแล้วส่งไปที่แพทย์ประจำตัวของเรา ผลการอัลต้าซาวด์ของเราพบถุงน้ำจำนวนมากบนหน้าอกทั้ง 2 ข้าง (รวมแล้ว 2 ข้างประมาณ 8 ถุง) แต่ที่คลำได้ด้วยมือพบเพียงก้อนเดียว  ซึ่งเป็นก้อนที่ต้องทำให้มาหาแพทย์ในครั้งนี้ แพทย์บอกว่าถ้าเป็นก้อนเล็กการคลำด้วยมืออาจไม่พบ การอัลต้าซาวน์ช่วยให้เห็นสิ่งผิดปกติชัดเจนกว่าการคลำด้วยมือ   แพทย์ที่อัลต้าซาวน์และแพทย์ประจำตัวให้ข้อมูลที่ตรงกันว่า ถุงน้ำก้อคือถุงน้ำ มันไม่สามารถกลายพันธุ์เป็นมะเร็งได้ ยกเว้นว่ามันจะมีก้อนเนื้อผิดปกติมาอยู่ในถุง ข้างถุง หรือนอกถุง หรืออาจจะอยู่บริเวณอื่นบนหน้าอกก้อได้ เราไม่ทำการเจาะในครั้งนี้ ไว้ค่อยรอนัดเดทใน 3 เดือนข้างหน้า ค่อยมาว่ากันใหม่ แพทย์ประจำตัวบอกว่าก้อนที่คลำพบจะเจาะหรือไม่เจาะก้อได้ เพราะผลชัดเจนมันคือถุงน้ำ และการเจาะที่ผ่านมาก้อเป็นถุงน้ำ ยังไม่มีก้อนเนื้อผิดปกติที่บ่งบอกว่าเป็นเนื้อร้ายปนอยู่ด้วย และโดยปกติถุงน้ำสามารถเกิดขึ้นได้ในช่วงก่อนมีรอบเดือน ฮอร์โมนมันคงปั่นป่วนมังคะ แต่มันจะยุบไปเองได้ คงเข้าข่ายยุบหนอพองหนอประมาณนั้น เราเชื่อแพทย์ด้วยหลักฐานหลายอย่างชัดเจน จึงไม่เจาะถุงน้ำที่คลำพบในครั้งนี้ แพทย์ยกเลิกบัตรนัดมิตติ้ง 3 เดือนใบเก่า แล้วออกในนัดมิตติ้งใหม่อีก 3 เดือนให้ค่ะ จากคุณ : ซาไปรส์ - [ 4 พ.ย. 50 20:17:15 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ครั้งที่สี่ (เกิดการอักเสบจากก้อนที่พบในครั้งที่สาม และมันกลายเป็นถุงเลือด) ถัดมาอีก 11 วัน เราที่ต้องกลับไปหาแพทย์อีกครั้งก่อนกำหนด (อีกแล้ว) ที่ไปในครั้งนี้เพราะหน้าอกเราเกิดการอักเสบขึ้นมา มันเกิดจากเจ้าก้อนเล็กเดิมที่อยู่บนหน้าอกข้างขวาที่เราไม่ได้ทำการเจาะออกในครั้งที่สาม  ซึ่งเมื่อ 11 วันก่อน ก้อนมันมีขนาด 1 ซม. แต่ตอนนี้มันขยายใหญ่มาก ๆ ใหญ่กว่าก้อนแรกที่ถูกเจาะซะอีก แถมยังมีอาการเจ็บเล็กน้อยคล้ายอักเสบแผลประมาณนั้น ซึ่งปกติก้อนจำนวนมากที่พบบนหน้าอกของเราทั้ง 2 ข้างมันไม่เคยเจ็บเลย   เราบอกแพทย์ว่าคราวนี้มันคงไม่ใช่แค่มาเล็ง ๆ อีกแล้วล่ะค่ะ แต่มันยิงจนอักเสบแล้วนะคะคุณหมอ แล้วก้อขำ ขำกันทั้งแพทย์และคนไข้ แพทย์ทำการตรวจด้วยมือคลำ พบว่ามันผิดปกติจริง จึงขอเจาะออกมาดู ผลคือได้เป็นเลือดสด ๆ ออกมาเต็มไซริงค์ และก้อนไม่ยุบค่ะ  หูย?...ต่อให้อึดขนาดไหนก้อทำเอาจิตเราตกไปได้เหมือนกัน แต่ตกอยู่ไม่กี่นาทีก้อกลับมาบ้าได้เหมือนเดิมค่ะ กรณีถุงน้ำกลายเป็นถุงเลือดนี้ แพทย์สันนิษฐานในขั้นต้นว่า เป็นไปได้อาจจะมีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้นที่บริเวณขอบถุงน้ำ แต่ถ้ามีก้อจะมีขนาดเล็กมาก เพราะติดตามดูกันมาถี่ยิบเลย และเพิ่งผ่านการอัลต้าซาวน์ไปได้แค่ 11 วัน ซึ่งตอนนั้นยังไม่พบว่ามันมีอะไรร้ายแรงนอกจากถุงน้ำจำนวนมากเท่านั้นเอง (ยิ่งพบในขนาดเล็กเท่าไหร่จะยิ่งปลอดภัยสูง)  และสิ่งผิดปกตินั้นมันอาจจะอยู่ใกล้เส้นเลือด ทำให้ไปกินหรือไปทับเส้นเลือดแล้วอาจจะเกิดอักเสบขึ้น (ทุกสเต็ปของการสันนิษฐานอยู่ในเกณฑ์ “อาจจะ”) สำหรับเราตั้งแต่นาทีที่เห็นเลือดสด ๆ อยู่เต็มไซริงค์ และก้อนไม่ยุบเหมือนเดิม ทำให้เราฟันธงในใจไปเรียบร้อยแล้วว่า มันมาแล้ว แต่ดันมาเร็วกว่าที่คิด งานนี้แจ๊คพ็อตแตกแน่นอน ความกังวลมีบ้างเล็กน้อย แต่กินได้นอนหลับและไปทำงานรวมทั้งพูดถึงเรื่องนี้ออกแนวเฮฮาได้ตามปกติ ไม่มีความจำเป็นต้องทำใจ เพราะเราทำไม่เป็น ไม่รู้ว่าการทำใจต้องทำยังไง ดังนั้นทำได้ดีที่สุดคือทำแบบที่ทำอยู่ทุกวันนี้นะคะ จากคุณ : ซาไปรส์ - [ 4 พ.ย. 50 20:18:11 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ครั้งที่ห้า (ผ่าถุงน้ำที่กลายเป็นถุงเลือด) เรางดน้ำ งดอาหารทุกชนิดหลังเที่ยงคืนที่ผ่านมา ไม่รู้สึกกดดันอะไร เราเป็นคนไม่กลัวเข็มและไม่กลัวหมอ (เรื่องหวาดเสียวมีอยู่บ้าง แต่ก้อเอามาพูดเป็นเรื่องฮาได้) เราไม่มั่นใจว่าแพทย์จะมาหาเราที่ห้องพักก่อนหรือเปล่า จึงบอกพยาบาลว่าขอพบแพทย์ก่อน เพื่อเสริมสร้างความมั่นใจก่อนเข้าห้องผ่าตัด สักครู่แพทย์ประจำตัวแวะมาหาเรา พูดคุยกันแบบขำ ๆ ไม่ซีเรียส เราถามว่าถ้าผ่าออกมาแล้ว เกิดมันมีเนื้อร้ายจริงซึ่งขนาดมันอาจเล็กมาก แล้วแพทย์ตัดบางส่วนออกไปตรวจแล็ปมันจะตรวจเจอหรือไม่ หากก้อนที่มีเนื้อร้ายไม่ได้ถูกส่งแล็ป คำตอบที่ได้ทำให้เรานอนตายตาหลับ เพราะแพทย์ใจดีจะยกก้อนที่ผ่าออกมาให้แล็ปทั้งหมดเลย (อยากรู้อะไร สงสัยอะไรถามให้หมด อย่าเก็บเอาไว้แล้วมาตีความเอง) แพทย์ก้อขำ ๆ เดินมาตบเข่าเราประมาณว่าให้กำลังใจ ไม่ต้องกลัวนะ จะโปะยาสลบก่อน ไม่มีอะไรน่ากลัวหรอก ขอแซวนิดหนึ่ง แพทย์ดูดีในสายตาเราและน้องมากอ่ะค่ะ หัวใจที่แข็งแรงอยู่แล้วยิ่งแข็งแรงขึ้นไปอีก ประมาณว่าวิ่งสู้ฟัดเต็มที่เลยอ่ะค่ะ จากนั้นพยาบาลประจำห้องผ่าตัดลงมาหาเรา และสอบถามข้อมูลเพิ่มเติม สูบบุหรี่มั๊ย? (คนสูบบุหรี่จะมีเสมหะ พยาบาลจะต้องเอาท่อดูดเสมหะมาใส่ปากให้) แต่เราบอกว่าเราเป็นไข้หวัดเพิ่งจะหาย ตอนนี้ไม่ไอเพราะลดแอร์ไว้ แต่ถ้าโดนแอร์เย็น ๆ จะทำให้เราไอมากขึ้นและจะเกิดเสมหะแบบฉับพลัน โดยเฉพาะเวลานอนไอเราจะหายใจไม่ค่อยออก และเราไม่ชอบแอร์ (มีอะไรเกี่ยวกับตัวเองบอกให้หมด ไม่มีกั๊ก) พยาบาลบอกว่าเมื่อเราเป็นแบบนี้ จะต้องแบกเครื่องดูดเสมหะมาใส่ไว้ในปากเราด้วย จากนั้นก้อแจ้งให้รู้ตัวล่วงหน้าว่าเราจะต้องเจออะไรบ้างในห้องผ่าตัด ให้เราดมยาก่อน จากนั้นจะทำการผ่าตัด ถ้าไม่ซับซ้อนแค่ 1 ชั่วโมงก้อเรียบร้อยแล้ว และนอนพักในห้องผ่าตัดเพื่อดูอาการอีก 1-2 ชั่วโมง แล้วจะมาส่งเราที่ห้องนี้เหมือนเดิม เรากำชับเพิ่มเติมว่าผ่าข้างขวา อย่าผ่าผิดข้างนะคะ ร่วมช่วยกันจำให้ด้วยนะค๊า แล้วก้อฮา ๆ กันค่ะ จากคุณ : ซาไปรส์ - [ 4 พ.ย. 50 20:19:02 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ในห้องผ่าตัดไม่มีอะไรน่ากลัว แค่ตื่นเต้นเล็ก ๆ หวาดเสียวหน่อย ๆ แต่ไม่ถึงขั้นจิตตกค่ะ ก่อนที่จะถูกวางยา เห็นพยาบาลทำอะไรแปลก ๆ ที่ชวนสงสัย เราจะถามสั้น ๆ มันคืออะไร? และทำเพื่ออะไร? ทุกอย่างเป็นไปตามขั้นตอน มือที่ให้น้ำเกลือถูกจับขึง ในห้องมีคนใส่ชุดเขียวหลายคน อากาศมันเย็นมาก เราเริ่มไอถี่ยิบและหายใจไม่ค่อยออก (ยังไม่ทันผ่าเลย แต่หายใจไม่ค่อยออกซะแล้ว ขำ ๆ ในใจจะตายเพราะหายใจไม่ออกซะละมั๊ง) พยาบาลจึงรีบสั่งปิดแอร์ เข้าใจว่าเป็นการปิดชั่วคราวก่อนเราดมยา จากนั้นเริ่มดมยาแล้วก้อไม่รู้เรื่อง ฟื้นขึ้นมารู้สึกว่าตัวเราสั่นป๊าป ๆ ๆ คือมันกระเด้งไปทั้งตัวเลย พยาบาลจึงพาเราไปห่มผ้าไฟฟ้าอีกนานมาก รวมแล้วเราใช้เวลาอยู่ในห้องผ่าตัดประมาณ 3 ชั่วโมง ตอนนั้นสะลึมสะลือนะ แต่ยังมีอารมณ์ขำ คิดเล่น ๆแล้วขำในใจว่าไม่ทันตายด้วยโรคมะเร็ง แต่ดันมาตายด้วยไฟฟ้าลัดวงจรเปล่าหว่า?  แต่ก้อเห็นพยาบาล 2 คน นั่งคุยกันแว่ว ๆ อยู่ปลายเตียงตลอดเวลา สุดท้ายอาการสะลึมสะลือค่อย ๆ จางลง ก้อขยับขาถี่ ๆ เพื่อเป็นสัณญานว่าเมื่อยแล้วจ้า จากนั้นพยาบาลก้อแบกเรากลับไปส่งที่ห้องพัก จากคุณ : ซาไปรส์ - [ 4 พ.ย. 50 20:19:30 ]

ความคิดเห็นที่ 7 มีพยาบาลหลายฝ่ายมาฉีดยาผสมในน้ำเกลือ มีการวัดไข้ รวมทั้งวัดความดันเป็นระยะ ๆ และนอกจากนี้จะมีพยาบาลจากห้องผ่าตัดลงมาดูเราวันละ 1 ครั้ง  เพื่อติดตามผลการผ่าตัด ซึ่งการดูแลจากพยาบาลทุก ๆ ฝ่ายอยู่ในเกณฑ์ที่น่าพอใจ มากันมาก ๆ มาดูกันบ่อย ๆ ดูไม่เงียบเหงาดีค่ะ ไม่พบอาการเจ็บปวดหลังการผ่าค่ะ จะมีก้อเพียงตุ๊บ ๆ ตั๊บนิดเดียวจริง ๆ เห็นพยาบาลบอกว่าหมอสั่งยาระงับการปวดในวันแรกโดยการฉีดเข้าสายน้ำเกลือ แต่วันที่ 2 เปลี่ยนเป็นยากินค่ะ เราแปลกใจทำไมบางคนผ่าไม่ยุ่งยากเลย เห็นบอกว่าแค่ 15 นาที เดินตัวปลิวออกจากโรงพยาบาลแล้ว เข้าใจว่าอาจมีบางอย่างที่แตกต่างกัน และครั้งนี้เป็นครั้งที่ 2 ของการผ่าก้อนเนื้อบนเต้าข้างเดียวกัน ซึ่งครั้งแรกมันนานหลายปีแล้วค่ะ ขั้นตอนและระยะเวลาที่ใช้ในการผ่าไม่แตกต่างกัน (ไม่ได้ผ่าที่โรงพยาบาลเดียวกัน) เพียงแต่การผ่าในครั้งนี้ต้องห้อยกระป๋องกระบายเลือดเพิ่มขึ้นอีก 1 สาย และที่ตรวจพบในครั้งแรกแพทย์สั่งผ่าเลย ไม่มีการเจาะ ไม่ได้เข้าเครื่องซาวน์และเมมฯ ค่ะ แก้ไขเมื่อ 07 พ.ย. 50 00:59:25 จากคุณ : ซาไปรส์ - [ 4 พ.ย. 50 20:20:05 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เรามีสุขภาพจิตที่ดีตลอดระยะเวลาที่อยู่โรงพยาบาล ในวันแรกหลังจากพยาบาลมาส่งที่ห้องพักแล้ว หลับ ๆ ตื่น ๆ ตลอดวัน น้องสาวดูแลเราดีมากเทียบเท่าพยาบาลระดับมืออาชีพ ไม่ต้องสั่งมาก เหมือนคนรู้งาน เพราะเพิ่งสอบผ่านเป็นพยาบาลจำเป็นที่ร่วมด้วยช่วยกันดูแลแม่มาเมื่อ 2 ปีที่ผ่านมา พี่ชายโผล่มาค่ำ ๆ มีการพูดคุยเฮฮาเหมือนงานมิตติ้งมากว่าการไปเยี่ยมคนป่วยค่ะ จากคุณ : ซาไปรส์ - [ 4 พ.ย. 50 20:20:40 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อันนี้เป็นท่อระบายเลือดจากแผลไปลงที่กระป๋องค่ะ ไม่เกะกะเหมือนสายน้ำเกลือ สามารถเอากะป๋องเลือดใส่กระเป๋าเสื้อได้ในเวลาลุกจากที่นอน มีเลือดออกมาไม่มาก บางทีก้อเป็นสีเลือดเข้ม บางทีก้อเป็นสีเลือดจาง บางทีก้อเป็นน้ำเหลือง แม้ว่ามือขวาจะห้อยสายระบายเลือด และมือซ้ายจะห้อยสายน้ำเกลือ แต่มันก้อไม่เป็นอุปสรรคในการถ่ายภาพค่ะ เราไม่ได้ถ่ายมากมาย และพยายามใช้กำลังแขนให้น้อยที่สุด เพราะกลัวแผลมันจะอักเสบ จากคุณ : ซาไปรส์ - [ 4 พ.ย. 50 20:21:20 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อันนี้เป็นพลาสเตอร์ที่ปะแผลไว้ ปิดเต็มหน้าอกข้างที่ผ่า เห็นตอนแรกยังสับสน เพราะแค่ผ่าก้อนเนื้อ ตื่นมานมมันหายไปไหนหว่า? พูดเล่นออกเสียงแบบครวญครางกับน้องว่านมพี่หายไปแล้ว ไปถามแพทย์ให้หน่อยสิว่า ยึดนมของพี่ไปเป็นประกันหรือเปล่า มันขำก๊าก คือแพทย์บอกว่าแผลที่ผ่านิดเดียว แต่กว้านข้างในใหญ่มาก ไม่ได้ผ่าแค่ถุงเลือดอันเดียว แต่มีถุงอื่นติดมาเพียบเลย จึงต้องปิดพลาสเตอร์ใหญ่หน่อย เพื่อยึดมันไว้อะไรประมาณเนี๊ยะค่ะ แพทย์บอกว่าอาจเสียทรงนิดหน่อยนะ เราก้อขำ ๆ ไม่ใช่เรื่องที่จะต้องมาเครียดนี่นะ หรือมันจะต้องหายไปทั้งเต้าก้อไม่เห็นจะต้องมาเครียดอะไรกันมากมาย คือถ้ามันมีปัญหามากนัก ก้อเอามันออกไปซะเถอะ เก็บไว้ก้อไม่มีประโยชน์แล้วนี่นะ อย่างน้อยมันก้อดูดีกว่าการถูกตัดขาไปข้างหนึ่งนี่นา จากคุณ : ซาไปรส์ - [ 4 พ.ย. 50 20:22:05 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อันนี้เป็นหน้าตาแปลก ๆ ของเครื่องให้น้ำเกลือ เป็นที่สนใจของผู้ที่มาเยี่ยมรวมทั้งเราด้วย มันคือไรหว่า? คือมันบังคับให้จำนวนหยดแม่นยำประมาณนั้นค่ะ แย่ตรงที่ว่ามันยุ่งยากตรงที่ต้องลากมันไปด้วย แต่วันแรกต้องฉี่บนที่นอนค่ะ โชคดีที่ไม่ปวดอึเลย (สงสารน้อง) เวลาเปลี่ยนเสื้อผ้าต้องให้พยาบาลเปลี่ยนให้ เพราะต้องถอดสายน้ำเกลือ เค๊าไม่ให้ถอดสายออกจากเครื่องเอง วันที่สองพยาบาลให้ลุกไปเข้าห้องน้ำเอง แต่ต้องถอดปลั๊กไฟเจ้าเครื่องนี้ก่อน แล้วแบกมันเข้าห้องน้ำด้วย มันมีแบตตารี่ และถ้าเครื่องมันร้องจ๊าก ๆ ต้องเรียกพยาบาลให้มาดูว่ามันเกิดอะไรขึ้น ถือเป็นเครื่องเตือนสัญญานภัยที่ดีค่ะ เราเจอมันร้อง 2 ครั้ง โดยครั้งแรกแบตมันหมด (เข้าห้องน้ำกลับมาแล้วลืมเสียบปลั๊ก) และครั้งที่สองมันดังอีก เราเลยแกล้งตะโกนบอกน้องว่าไฟไหม้ ไฟไหม้ ไฟไหม้ว้อย? น้องมันขำแล้วบอกว่าถ้าไฟไหม้ตัวใครตัวมันละกัน น้องมาดูบอกว่าน้ำเกลือมันแห้ง จึงกดกิ่งเรียกพยาบาลมาจัดการให้ค่ะ จากคุณ : ซาไปรส์ - [ 4 พ.ย. 50 20:22:34 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เราอยู่ที่โรงพยาบาลแค่ 2 วัน อยู่กันแบบสบาย ๆ ไร้ความกลัวตาย แต่กลัวเสียส่วนเพิ่มมากกว่า เพราะประกันคงเคลมได้ไม่หมด ประหยัดไว้หน่อย ยิ่งรวย ๆ อยู่ เกิดมาจนนี่มันลำบากนะ ค่ารักษารวมทั้งหมด 3.9  มีส่วนลดเหลือ 3.7 เคลมได้ 2.9 เสียส่วนเพิ่ม 0.8 ได้เช็คจากบริษัทประกันคืนมาในภายหลัง เป็นค่านอนรพ.สองคืนเป็นเงิน 0.2 สรุปเสียส่วนเพิ่ม 0.6 ค่ะ ภรรยาเจ้านายส่งเงินค่าทำขวัญมาให้ 1.0 เราก้อขำมีทุนสนับสนุนมะเร็งด้วยแฮะ แค่ผ่าก้อนได้หนึ่งหมื่น ถ้าตัดเต้าคงเข้าหลักแสนแน่เลย วันที่ 2 เราเริ่มไม่นอนอยู่บนเตียง เช้าเราก้อย้ายไปนอนที่โซฟา คือไม่นอนซึมอยู่บนเตียงตลอดเวลา ไปนั่งเล่นบนเก้าอี้รับแขกบ้าง น้องช่วยลากเครื่องให้น้ำเกลือให้ ส่วนกระป๋องเลือดไม่ยุ่งยาก หิ้วเองได้ จากคุณ : ซาไปรส์ - [ 4 พ.ย. 50 20:23:46 ]

ความคิดเห็นที่ 13 วันแรกแพทย์ประจำตัวบอกให้อยู่อีก 1 วัน เพราะต้องรอดูกระป๋องเลือดด้วย พอเช้าวันที่ 3 เราเปลี่ยนเสื้อผ้ารอเลย แพทย์มาพบแล้วขำ ๆ บอกว่า “อยากกลับบ้านแล้วสิ” ถ้าอยากกลับจริง ๆ ให้ลงไปทำแผลข้างล่างก่อน โดยแพทย์ประจำตัวเป็นผู้ทำแผลให้ ต้องยอมรับว่าแพทย์ดูแลเราอย่างดี แพทย์ที่รักษาเราตั้งแต่เริ่มแรกและแพทย์ที่ผ่าตัดเป็นท่านเดียวกัน เป็นนายแพทย์ที่มองแค่ภายนอกก้อพบว่ามี  DNA ของความเป็นแพทย์สูงมาก (เก่งหรือเปล่าเราไม่ทราบ) แต่เรารู้สึกดีตั้งแต่วันแรกที่ไปพบแพทย์ท่านนี้ ความรู้สึกระหว่างแพทย์กับคนไข้มันเป็นสิ่งที่ละเอียดอ่อนค่ะ คนป่วยน้อยก้ออาจรู้สึกไม่ป่วยเลย คนป่วยมากก้ออาจรู้สึกว่าป่วยน้อยนะคะ แพทย์ที่มีใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม ดวงตายิ้มได้ แบบนี้ผู้ป่วยจะรู้สึกดีเป็นพิเศษอ่ะค่ะ แก้ไขเมื่อ 04 พ.ย. 50 22:10:01 จากคุณ : ซาไปรส์ - [ 4 พ.ย. 50 20:26:23 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ครั้งที่หก (ทำแผลและฟังผลจากแล็ป) เราไม่รู้สึกกดดันอะไรในวันฟังผล เพราะความรู้สึกถูกฟันธงไปแล้วว่ามันมาแน่ ๆ เรานอนหลับตามปกติ ระหว่างการทำแผล แพทย์บอกว่าก้อนที่ผ่าออกไปมีขนาดประมาณ 8.5 ซม. ทางแล็ปได้ผ่าออกเป็น 2 ชิ้น และผลการตรวจทั้ง 2 ชิ้น ไม่พบว่ามีสิ่งผิดปกติ สรุปก้อคือตอนนี้มันยังแค่มาเล็ง ๆ ๆ เท่านั้น ยังไม่ใช่มะเร็ง เราเห็นก้อนที่แพทย์ผ่าออกไปผ่านรูปภาพ และแพทย์อธิบายว่าก้อนที่ผ่าออกไปนั่นมันมีอาการอักเสบชัดเจน คือมีหนองและมีเลือดอยู่ด้วย แม้ว่าผลการตรวจแล็ปบอกว่าไม่ใช่เนื้อร้าย สาเหตุที่อักเสบอาจเป็นเพราะติดเชื้อ และการติดเชื้ออาจมาจากขั้นตอนเจาะ เพราะเราผ่านการเจาะถึง 3 ครั้ง เรามีความสบายใจที่ได้สอบผ่านในทุกขั้นตอนเรียบร้อยแล้ว ตั้งแต่การเจาะ การเมมโมแกรม การอัลต้าซาวน์ การผ่าตัด และจบลงที่การฟังผล ตลอดทุกขั้นตอนเราสอบผ่านในด้านของจิตใจ ตรงนี้วัดจากเรทติ้งคนรอบข้างทั้งหมด ซึ่งต่างก้อลงความเห็นเหมือนกันว่าสุขภาพจิตเราอยู่ในเกณฑ์ดีมาก แต่ในด้านร่างกายยังคงต้องคอยติดตามกันต่อไป ซึ่งเรายังคงต้องอยู่ในความดูแลของแพทย์ทุก ๆ 3 เดือน แก้ไขเมื่อ 04 พ.ย. 50 20:36:05 จากคุณ : ซาไปรส์ - [ 4 พ.ย. 50 20:27:07 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ครั้งที่เจ็ด (เต้าเป็นอัมพาต) ครั้งที่ 8-9 แพทย์นัดเราดูแผล ทุกอย่างเรียบร้อยดี เราต้องติดพลาสเตอร์กันน้ำ 2 ครั้ง (คันมาก ๆ) จากนั้นนัดอีกครั้งเมื่อครบ 3 เดือน แต่มีเหตุให้ไปพบแพทย์ก่อนกำหนด (อีกแล้ว) เรารู้สึกว่าทำไมรู้สึกว่าเต้ามันเป็นอัมพาต คือมีอาการชาไม่หายสักที รู้สึกรำคาญและหงุดหงิดเล็กน้อย ดึก ๆ เวลามันคันแล้วเอามือไปถูเบา ๆ มันจะไม่รู้สึก ทำให้นอนไม่ค่อยหลับ แต่ถ้ามันไม่คันไม่ต้องเอามือไปถูกก้อไม่รู้สึกอะไรค่ะ และใต้รอยเย็บมันแข็งมากจังเลย ซึ่งแพทย์อธิบายว่ากว่าจะหายชาต้องนานหลายเดือนหรือเป็นปี เพราะเส้นประสาทมันงอกช้ามาก (แสดงว่าเส้นประสาทบางส่วนมันหายไป) แต่ไม่มีอะไรต้องกังวล และส่วนที่มันแข็ง ๆ อยู่ข้างในมันก้อจะค่อยหายแข็งไปเอง เพราะไหมที่เย็บข้างในจะละลายช้าสักหน่อย แพทย์บอกว่าหากมีปัญหาอะไรก่อนกำหนดที่ต้องเจอกันตามนัดเดท 3 เดือน หรือมีปัญหาไม่สบายใจ รวมทั้งมีอาการผิดปกติอื่น ๆ ให้ไปคุยกันได้ตลอด เราได้แต่หวังว่าเราคงไม่ต้องกลับมาหาแพทย์ก่อนกำหนดอีก ก่อนจากกันในครั้งนี้ แพทย์เตือนว่าอย่าลืมออกกำลังกายสม่ำเสมอ (โดยเฉพาะการวิ่งอยู่กับที่ 45 นาที ลดฮอร์โมนเพศได้ประมาณ 30%) เพราะเป็นวิธีที่ดีที่สุดที่จะลดฮอร์โมนเพศลงได้ ดังนั้นหลังจากแผลหายดี เราจะให้โบนัสกับตัวเองในเรื่องของการออกกำลังกายอย่างต่อเนื่องแล้วค่อย ๆ ไต่ไปให้ได้ระดับมืออาชีพเลย เรื่องง่าย ๆ แค่นี้ทำเราทำไม่ได้ก้อบ้าไปแล้ว จากคุณ : ซาไปรส์ - [ 4 พ.ย. 50 20:27:46 ]

ความคิดเห็นที่ 16 สำหรับเรื่องอาหารแพทย์บอกว่าให้งดไขมันสัตว์ และหากจะไม่กินเนื้อสัตว์ก้อให้เป็นสัตว์บก แต่หันไปกินเนื้อปลาแทนได้ (แพทย์ไม่ฟันธงว่าห้ามกินเนื้อสัตว์ เพียงแต่บอกว่าเนื้อสัตว์ไม่ได้เลวร้าย แต่เลือกกินและวิธีปรุงให้ถูกต้องก้อเท่านั้นเอง ถ้าไม่สบายใจที่จะกินก้อสามารถกินเนื้อปลาแทนได้) และนมไม่เป็นข้อห้าม เพียงแต่เลือกชนิดพร่องมันเนย ถ้าลำบากใจสามารถกินน้ำเต้าหู้ได้ ปัจจุบันเราไม่ฝักฝ่ายใด โภชนาการของเราจะอยู่สายกลางระหว่าง ชีวจิต – แมคโครไบโอติกส์ – มังสวิรัติ และอาหารที่เรากินอยู่ในปัจจุบันมั่นใจว่าเป็นอาหารเกรด A ซึ่งเราจะกินมันต่อไป กินให้ได้ในระดับมืออาชีพ เราไม่กินอาหารเสริมและวิตามินทุกชนิด (จนกว่าแพทย์จะสั่ง) ยาต้านมะเร็งจากสำนักต่าง ๆ เราเมินหน้าหนี บางคนบังคับให้เรานั่งสมาธิและสวดมนต์ เราว่าจะดีมากถ้าใครทำได้ แต่เราทำไม่ได้และไม่ชอบทำ ทำแล้วไม่มีความสุข ไม่สนุกเลย เราจึงเลือกในสิ่งที่เราชอบและทำได้ดี เพราะทำแล้วเรามีความสุขจึงเลือกที่จะทำค่ะ ถือว่ามาเล่าให้ฟังเป็นแนวทางเกี่ยวกับเต้าของเรา ขอให้สุขภาพแข็งแรงกันทุกคนนะคะ จากคุณ : ซาไปรส์ - [ 4 พ.ย. 50 20:28:29 ]

ความคิดเห็นที่ 17 คุณจขกท  กำลังใจดีมาก ๆ เลยค่ะ ขอบคุณค่ะ ที่แบ่งปันประสบการณ์   เป็นกำลังใจให้ค่ะ  ^^ จากคุณ : moonlit_memory - [ 4 พ.ย. 50 21:31:25 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ภาพสวยครับ เห็นอุจาระมูกคุณหมอด้วย จากคุณ : น้องเจสซี่ - [ 4 พ.ย. 50 21:33:51 ]

ความคิดเห็นที่ 19 อ่านเพลินเลยค่ะ เป็นการถ่ายทอดประสบการณ์ตรงที่ดีมากๆ และเป็นประโยชน์มากๆ เพราะทุกคนมีความเสี่ยงที่จะเป็นได้ทุกเมื่อ ขอบคุณ จขกท. สำหรับบทความดีๆค่ะ และขอให้หายไวๆ เป็นกำลังใจให้อีกแรงค่ะ จากคุณ : CreamCute - [ 4 พ.ย. 50 21:48:48 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ถ่ายรูปสวยจังเลย ขอบคุณสำหรับประสบการณ์ที่นำมาเล่าสู่กันฟังนะ จากคุณ : Dequardo - [ 4 พ.ย. 50 22:54:27 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ถ่ายรูปสวยมากๆ  เลยครับ จากคุณ : อิฐมอญ - [ 5 พ.ย. 50 00:39:06 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ถ่ายรูปสวยจังค่ะ ขอให้หายไวๆนะคะ จากคุณ : *patters - [ 5 พ.ย. 50 02:52:08 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ขอให้หายไวๆ คุณจิตใจดีมากเลย นับถือ เป็นเราคงนิ่งไม่ได้ขนาดนี้ จากคุณ : ไว้นึกถึง - [ 5 พ.ย. 50 09:18:20 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ขอเป็นกำลังใจให้ จขกท.หายเร็วๆนะคะ จากคุณ : maipleanjai - [ 5 พ.ย. 50 10:14:52 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เราก็คลำเจอ 2 ก้อนค่ะ มาอ่านกระทู้นี้แล้วนับถือจริงๆ เก่งมากๆ หายไวๆนะคะ จากคุณ : แป้งเปียกรสแซ่บ - [ 5 พ.ย. 50 10:54:05 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ต้องลองคลำแบบละเอียดๆมั่งดีก่า  ขอบคุณนะคะ จากคุณ : shaman king - [ 5 พ.ย. 50 12:51:29 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ตามมาอ่านค่ะ ภาพสวย เล่าสนุก ทำให้เรื่องน่ากลัวกลายเป็นเรื่องไม่น่ากลัวได้เลยนะเนี่ย จากคุณ : หนึ่งหยดน้ำหลับไหลในสายน้ำ - [ 5 พ.ย. 50 13:04:05 ]

ความคิดเห็นที่ 28 หายไวๆนะคะ^^ จากคุณ : พิพิม - [ 5 พ.ย. 50 19:19:34 ]

ความคิดเห็นที่ 29 กำลังใจดีมากเลยค่ะ แล้วไว้อีก 3 เดือนค่อยไปหาคุณหมอนะคะ หายไวๆค่ะ ^-^ จากคุณ : @RaRa ^O^ WaWa@ - [ 5 พ.ย. 50 22:47:40 ]

ความคิดเห็นที่ 30 จุดประสงค์ไม่อยากให้กลัว เพราะขั้นตอนจริงทั้งหมดในกระทู้มันไม่น่ากลัวจริง ๆ เห็นกระทู้ถามเรื่องก้อนกันหลายคน เลยเอาก้อนตัวเองเป็นแนวทางน่ะค่ะ ขอบคุณที่มาดูเต้าเรา ณ จ้ะ .................................. ขอบคุณ "หนึ่งหยดน้ำหลับไหลในสายน้ำ" สำหรับข้อมูล เพื่อนไปจุฬามาแล้ว ยังไม่ได้พบแพทย์ แต่ได้รับบัตรนัดกับหมอเฉพาะทางอีก 15 วันข้างหน้าค่ะ แต่เพื่อนไม่ทราบว่าจะได้เมมโมแกรมและอัลต้าซาวน์ในวันเดียวกันหรือเปล่า คิดว่าคงต้องมีรอบสองน่ะค่ะ (เดา) จากคุณ : ซาไปรส์ - [ 6 พ.ย. 50 00:47:25 ]

ความคิดเห็นที่ 31 หายเร็วๆน่ะ ขอบคุณสำหรับข้อมูล ถ่ายรูปได้สวยมากๆ จากคุณ : remy&chanel - [ 6 พ.ย. 50 01:36:01 ]

ความคิดเห็นที่ 32 เป็นกำลังใจให้หายไวๆ นะคะ ส่วนสุขภาพใจคงไม่ต้องห่วง เยี่ยมมากๆ ค่ะ จากคุณ : หมวยแก้มป่อง - [ 6 พ.ย. 50 10:44:27 ]

ความคิดเห็นที่ 33 นับถึออ ต่อจากนี้ขอให้สุข+ภาพ สดใสเหมือนที่ถ่ายนะ ภาพสวยมาก จากคุณ : KooKiC - [ 7 พ.ย. 50 21:44:29 ]