เพื่อนๆมีความทรงจำที่ไม่มีวันลืมบ้างมั๊ย เมื่อเช้าคุยกับเพื่อนใหม่คนหนึ่ง
เค้าถามเราว่ามีพี่น้องกี่คน เลยทำให้เราคิดถึงเรื่องเก่าๆขึ้นมาได้และอยาก
จะเล่าให้เพื่อนๆ ฟัง
เรามีพี่น้อง 3 คน เราเป็นคนเล็ก แต่ตอนเด็กโดนแยกออกมาเลี้ยงคน
เดียวเพราะไม่สบายบ่อยต้องอยู่ใกล้โรงพยาบาล ส่วนพี่ๆของเรายายเป็นคน
เลี้ยง เราก็เลยชอบบอกใครๆ ว่าเป็นลูกคนเดียว ส่วนพี่ชายกับพี่สาวอ่ะ พ่อ
กับแม่ เราขอเค้ามาเลี้ยง อิอิ
ด้วยเหตุนี้เองตอนเด็กๆ มักจะโดน 2 คนนั้นแกล้งอยู่เสมอๆ ทำให้เมื่อ
โตขึ้น เราเลยค่อนข้างเข้มแข็ง เด็ดเดี่ยว ต่างจากตอนเป็นเด็ก ตอนเราอยู่
ป.4 พี่ๆ เราก็ย้ายมาอยู่ในเมืองด้วย เราทะเลาะกันตลอด (เราVSพี่ชายพี่
สาว) หลายครั้งเราเคยแย่งของกันกับพี่ๆ เราโดนพ่อดุ แต่พี่ๆ โดนพ่อตี
เพราะไม่ยอมเสียสละให้น้อง น้องยิ่งไม่สบายบ่อย เราจึงรู้สึกว่าโชคดีที่
พระเจ้าให้เราเกิดมาเป็นลูกคนเล็กพร้อมกับความอ่อนแอ ทำให้ใครๆต่างเอา
อกเอาใจเรา เรากลายเป็นคนที่เอาแต่ใจตัวเอง อยากได้อะไรก็ต้องได้
ไม่มีเหตุผลตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่แน่ใจ แต่นิสัยบางอย่างมันยังติดตัวเราจนถึงทุก
วันนี้
และแล้ววันหนึ่งเด็กขี้โรคก็กลายเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็ง มีอยู่ครั้งหนึ่งพ่อ
ป่วยหนักเข้าไอซียู ปกติพ่อก็เป็นเบาหวานอยู่แล้ว แต่อยู่ดีๆก็ทรุดลง หมอ
บอกพ่อเป็นโรคไตด้วย และร่างกายก็มีแต่เชื้อโรค เพราะพ่อชอบหายาหม้อ
มาต้มกิน
วันที่พ่อเข้าโรงพยาบาล ทุกคนวิ่งวุ่นกันหมด แม่ร้องไห้ตลอด พ่อต้อง
ใช้เครื่องช่วยหายใจ และต้องแยกออกมาจากผู้ป่วยคนอื่น เราจำได้ดี วันนั้น
เรายืนร้องไห้อยู่นอกห้องและมองผ่านกระจกเข้าไปในห้องเห็นพี่สาวพี่ชาย
ช่วยกันเช็ดตัว เปลี่ยนเสื้อผ้าให้พ่อ พี่สาวเราหอมแก้มพ่อตลอด คุยกับพ่อ
ตลอด แต่เราสิอ่อนแอ เข้าใกล้พ่อทีไรก็เอาแต่ร้องไห้ ทั้งๆที่พ่อเลี้ยงเรามา
ตั้งเด็ก ต่างจากพี่ๆ เราพ่อไม่เคยเลี้ยงเลย แต่เค้าดูแลพ่อได้ ตั้งแต่พ่อป่วยเรา
ไม่เคยเห็นพี่ๆ ร้องไห้เลย มีแต่เรากับแม่ร้องจนน้ำจะหมดตัว พวกเค้าดูแลพ่อ
จนกระทั่งออกจากโรงพยาบาล
เรารู้สึกรักพี่ๆ เรามากขึ้น เวลาเค้าว่าอะไร ไม่เคยต่อล้อต่อเถียง จน
กระทั่งพวกเราเริ่มสนิทกันมากขึ้น จนทุกวันนี้เรารักกันมากๆ แม้จะไม่เคยมี
ใครเอ่ยปากบอกว่ารัก แต่เราก็รู้สึกได้ และตอนนี้เราก็ไม่เคยไม่สบายจนต้อง
เข้าโรงพยาบาลอีกเลย มันหายไปอย่างน่าประหลาด นี่แหล่ะความทรงจำที่
ไม่มีวันลืมของเรา
ปล1.ตอนนี้พ่อก็ยังเข้าๆ ออกโรงพยาบาล และฟอกไตอาทิตย์ 2 ครั้ง
ปล2.ขอบคุณเพื่อนใหม่นะ ที่ทำให้เรานึกถึงเรื่องนี้มาได้ (ทุกคนในสวนลุมฯ
รู้จักดี เค้าเป็นเจ้าพ่อเรท อิอิ)
จากคุณ :
@Dozika_p@ 
- [
20 ธ.ค. 50 17:08:54
]
ความทรงจำที่ไม่มีวันลืม
