วันแรกของปี
น่าจะเป็นวันที่ทุกคนมีความสุข
แต่กับสาวน้อยคนหนึ่งที่ผมรู้จัก
เธอไม่เป็นเช่นนั้น
วันที่ 1 มกราคมของทุกปี
จะเป็นวันที่เธอต้องจดจำ...แม้ไม่อยากจำ
เพราะเป็นวันที่คนรักของเธอ
สร้างความทรงจำที่เจ็บปวดให้...โดยตั้งใจ
เช้าวันปีใหม่ผมตื่นขึ้นมาพร้อมกับบรรยากาศรอบตัวที่สงบเงียบ
ช่วงสายๆผมต่อเน็ทเข้ามา
เวปหลายเวปเกือบจะเป็นเมืองร้าง
ปราศจากผู้คนที่คุ้นเคย
msn. ของผมไร้สิ่งมีชีวิตมาทักทาย
แต่ไม่รู้สึกเหงาเหมือนเคย
ครึ่งชั่วโมงต่อมา
สวัสดีค่ะ น้องฟ้าทักทายมาทาง msn. เป็นคนแรกของปีนี้
เป็นไงบ้างสบายดีไหม? ผมทักทายเธอกลับด้วยคำถามเดิมๆ
และคิดว่าคำตอบคงไม่แตกต่างจากทุกวัน
เพิ่งอกหัก เธอตอบ
เกิดอะไรขึ้นกับชีวิตเล่าให้พี่ฟังได้ไหม? ผมเริ่มให้ความใส่ใจเธอบ้าง
เธอเล่าให้ฟังว่า...
เมื่อเช้าแฟนโทรศัพท์มาขอเลิกกับเธอ
ด้วยเหตุผลว่ามีคนใหม่แล้ว
และขอให้เธอไม่ต้องติดต่อไปหาเขาอีก
เพราะแฟนใหม่ของเขาขี้หึงมาก
หวังว่าคงเข้าใจนะ เราเข้ากันไม่ได้จริงๆ แล้วอย่าเสือ
กโทรมาอีกล่ะ
แฟนเธอกล่าวทิ้งท้าย
น้องฟ้าเล่าให้ผมฟังต่อไปว่า...
ระหว่างที่เธอคุยโทรศัพท์
เธอพยายามอย่างมากที่จะทำน้ำเสียงให้เป็นปกติที่สุด
เธอจำได้ว่า เธอพูดอยู่คำเดียว...ไม่เป็นไรๆ
แต่ในใจของเธอนั้น...ปวดร้าวแสนสาหัส
ถ้าเขาคนนั้นสามารถมองเห็นเธอได้ตอนคุยโทรศัพท์
เขาก็คงจะเห็นน้ำตาที่ไหลอาบแก้มทั้งสองของเธอ
และนี่หรือคือสิ่งที่ คนรักกัน กระทำต่อกัน
ฟ้าร้องไห้แต่เช้าแล้ว อึดอัดมาก อยากโทรไปหาเขาใจจะขาด
แต่ก็ไม่กล้ากลัวเขาจะว่าเอา ฟ้าไม่รู้จะพูดกับใครพี่น้องก็ไม่มี
ไม่รู้จะไปปรึกษาใคร ขอบคุณพี่ที่ทนรับฟังเรื่องไร้สาระแบบนี้
ฟ้าจะพยายามทำใจให้ได้ตามที่พี่บอก ขอบคุณพี่มากนะคะ
เธอพูดก่อนที่เราจะบอกลากันไป
จากคุณ :
นัยนะ 
- [
3 ม.ค. 51 21:07:53
]
วันแรกของปี
