ความคิดเห็นที่ 1 1.มันทำให้ชั้นตายใจ ชั้นเคยคิดว่าความรู้ท่วมหัวอย่างชั้นจะเอาตัวรอด เดินไปเดินมาคนเดียวอยู่ได้ตั้งนาน ไม่สนใจใคร ชีวิตชั้น ชั้นอยู่คนเดียวได้สบายๆ ปกติชั้นจะเป็นคนที่ไม่ค่อยสนใจไรกะใครเลย ทำงานก็ทำไป งานก็งาน เพื่อนก็ไม่ค่อยมี เพราะความที่ไม่ค่อยชอบชวนใครคุยก่อน มีหน้าตาเป็นอาวุธอีกต่างหาก ขมวดคิ้วได้ทั้งวัน ทานข้าวคนเดียวก็แสนจะบ่อย ด้วยความที่อยู่เมืองนอกต้องทำไรคนเดียวเสมอจนติดเป็นนิสัย แต่แล้ววันนึง เหมือนฟ้าประทาน หรือ หากจำเพลงคู่กรรมได้ ดั่งนรกชัง ฤ สวรรค์แกล้ง อยากอยู่คนเดียวดีนัก สบายใจดีนัก ลองเชิงซะหน่อย ว่ายัยคนไม่สนใจใคร อย่างชั้นเนี่ย จะเก่งไปซะกี่น้ำ...และนี่แล่ะ เป็นบทเริ่มต้นของเรื่องนี้....ชีวิตน้อยๆของชั้นต้องเข้ามาร่วมพัลวัน พัลตรู จนถึงทุกวันนี้ ชายหนุ่มหน้าแย้ ทำงานดูดี มีสาระ หุ่นก็ผอมเรียว หน้าตอบเซียวแบบ แย้ๆ ไม่ได้สะกิดใจชั้นเล้ย ให้ตายเหอะโรบิน ทำงานบริษัทเดียวกัน แต่เจอกันครั้งละเดือน ด้วยความที่อยู่บริษัท เดียวกัน แต่ทำงานคนละไซท์งาน มาเจอกันก็เฉพาะตอนประชุมประจำเดือนเท่านั้น  ชั้นไม่เคยคิดสนใจใยดี ตัวใครตัวมัน ด้วยความที่ ชีวิตตรู ของตรู อย่ามาสู่รู้ให้มากนักเชียว แต่...เจ้าหนุ่มแย้ช่างพูดๆๆๆ คุยในที่ประชุมก็จะฮาๆ ชั้นก็เริ่มสนุกที่จะคุยกะเค้า หารู้ไม่ เริ่มติดบ่วงซวยก็เริ่มจากตอนนี้แล่ะ ขอท้าวความนิสสนึง ไอ้หนุ่มแย้เนี่ย มีข่าวว่ามันมาตามจีบน้องฟันเหล็ก น้องสาวซ่าๆเถื่อนๆนิดๆของบริษัท แต่รู้สึกจะลุ่มๆดอนๆ (ตอนนี้เพิ่งเดาได้ว่าเพราะอะไร) ในที่สุด..หลังจากที่คุยกันแบบเริ่มถูกคอ (ไปตอนไหนไม่รุ) หนุ่มแย้ก็เริ่มเทียวไร้เทียวขื่อโทรมาหาชั้น ชวนไปโน่นไปนี่ ชั้นก็ เอ้า สบาย มีคนชวนไปดูหนัง ไม่ต้องกลับบ้านเอง ไม่ต้องดูหนังคนเดียว แล้วไอ้หมอนี่ก็สันดานดี๊ดี คุยสนุ๊กกกสนุก ไปดีกว่า... ณ ตอนนั้น ก็มีน้องฟันเหล็กผลุบโผล่ๆ แต่ชั้นก็ไม่ได้คิดไรมาก เพราะเวลาหนุ่มแย้ชวนชั้น ชั้นก็ชวนน้อง ก็เอ้า! ชั้นก็ไม่สนใจเรื่องนี้เพราะชั้นใจสะอ๊าดสะอาด หนุ่มแย้ชวนชั้น ชั้นก็ชวนน้องฟันเหล็กไปด้วย แต่ไปๆมาๆ เจ้าน้องฟันเหล็กก็เริ่มมีอาการงอนๆ ชั้นก็เอ้า หนุ่มแย้ ไปง้อน้องเค้าสิ หนุ่มแย้กลับบอกว่า มันไม่มีอะไรกะเจ้าหล่อน เราก็แอบแว๊บๆ วาบๆ (เฮ่อ ไม่น่าเล๊ย) พอแว๊บปุ๊บ โอววว นี่ชั้นเป็นไรไป... ณ ตอนนั้น ก็มีเหตุการณ์ชวนสับสนอีกเรื่อง น้องฟันเหล็ก เคยบอกว่า ไอ้หนุ่มแย้ คบอยู่กับสาวน้ำตก เราก็เลย ถามไอ้แย้ แต่เค้าก็ยืนยันว่าไม่มีอะไร แต่ก็ดันโชว์รูปถ่ายคู่ที่มือถือให้เราดู ชั้นก็โมโห แทน น้องฟันเหล็ก เพราะชั้นก็ดันแก้ตัวให้ไอ้แย้ไปว่าไม่มีไรจริงๆนะฟันเหล็ก อย่าคิดมาก... ผลสุดท้าย น้องฟันเหล็กก็เลิกยุ่งกะไอ้แย้ ไป แบบหักดิบ แต่เค้าก็บวกชั้นเข้าไปด้วย ข้อหา ชั้นแทงข้างหลัง (ทะลุถึงหัวใจ)น้อง ชั้นก็งงตามประสาคนเซ่อ หรือซี่อก็นึกไม่ออก ปล่าวนิ ชั้นปล่าวทำ ชั้นไม่มีไรกะไอ้แย้ บอกไอ้แย้ให้ไปง้อน้อง ไอ้แย้กลับบอกแบบไม่มีเยื่อใยว่า เค้าไม่ได้คิดไรกะน้องฟันเหล็ก หลังจากหมดคิวน้องฟันเหล็ก กะน้องน้ำตก (อ้อ..น้องน้ำตกก็อยู่บริษัทเดียวกันด้วยยยย) เวลานานเข้า ไอ้แย้ ก็เริ่มมาประชิดชั้นมากขึ้นมากขึ้น และสุดท้าย บทบาทของชั้นทั้งซวย เหมือน พจมาน ทั้งน่าสงสารเหมือนนางซิน ทั้งใจดี เหมือนแม่ชีเทเรซ่า ก็เริ่มขึ้น เดี๋ยวจะมาต่อตอนต่อไปค่ะ จากคุณ : โสดสุดท้อง - [ 29 ม.ค. 51 01:35:54 ]

ความคิดเห็นที่ 2 2.จุดเริ่มความสัมพันธ์กับเฮียแย้ ไปดูหนังกัน เรื่องนี้ๆๆ ไปโน่นกัน ไปนี่กัน เป็นคำที่ไอ้แย้ เชิญชวน ตอนนั้น ความโสดโดดเดี่ยวของชั้นมันก็แช่มชื่นเบ่งบาน เคยแต่งตัวโทรมๆ แบบทำงานก็ใส่ไปเหอะ เดี๋ยวก็กลับบ้านแล้ว ตอนนี้ modify ตัวเองสุดๆ เสื้อผ้าหน้าผม โซเดิ้นๆ ใส่โชคเกอร์ ล็อคเก็ต เพิ่มเสน่ห์หน้าเย้ายวนอีกต่างหาก โอ้ว แม่เจ้า ชั้นเปลี๊ยนไป๋ ช่วงนี้ไอ้แย้ก็กว่าจะมารับเราก็สายยยย ซะ ประมาณ นัด หกโมงเย็นกว่าจะมาหาชั้นได้ก็สามทุ่ม แต่ตอนนั้น ชั้นก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะนั่งเล่นไปกับเพื่อนที่บริษัทรอ บางวันก็รอจนเหงือกยาน ก็ยั๊งไม่มา...แต่ตอนนั้น ไม่มีความล้า ที่จะรอเล๊ยย... ไอ้แย้เคยบอก... ดีจัง เป็นคนง่ายๆ... แล้ววันนึง..ไอ้แย้โทรมาบอกข่าว เราได้งานใหม่แล้ว ที่บริษัทใบโพธิ์!! ดีใจๆ ชั้นก็ดีใจไปกะเค้าด้วย แต่ก็วาบๆ... ไอ้แย้ ด้วยปากทีชอบเช็คเรทติ้งตัวเอง มันบอก>> เศร้าเหรอ (ดูมันซิ!) ชั้นก็อืมมม สันดานใสเซ่อเริ่มออก บอกความไปอย่างตรงไปตรงมา เสียงก็เศร้าสุดซึ้ง อืมม (ในใจก็ไปแล้วเหรอๆ) ไอ้แย้ก็ไม่เป็นไร เราก็ยังติดต่อกันได้ ชั้นก็อืมๆ (ตอนนี้คิด..เศร้าทำหาไรฟะ) และวันปาร์ตี้อำลาก็มาถึง ไอ้แย้ชวนชั้นไปปาร์ตี้อำลากะเพื่อนเค้า ชั้นก็ เฮ่ย ชั้นไม่รุจักคนที่ไซท์นั้นเลยนะ เค้าก็ไม่เป็นไรๆ ไปรู้จักคนกันเองที่นั่นแล่ะ เราก็อืม ก็ดีเนอะ ขากลับ..จากวันนั้น (ย่อๆนะคะ) ในที่สุดชั้นก็ตกลงใจเป็นแฟนกะไอ้แย้.. ตอนต่อไป...beauty and the beast ที่มีจริงอยู่ในเมืองไทย (เอาแต่ชื่อนะ เนื้อเรื่องไม่เกี่ยว) แก้ไขเมื่อ 19 ก.พ. 51 10:21:14 แก้ไขเมื่อ 19 ก.พ. 51 10:18:06 จากคุณ : โสดสุดท้อง - [ 29 ม.ค. 51 01:48:47 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อิอิ ปูเสื่อรอชมคนแรก จากคุณ : nengpat (nengpat) - [ 29 ม.ค. 51 02:29:06 ]

ความคิดเห็นที่ 4 รอชมด้วยคน........เรื่องคนกะแย้....เอ้ย.......สุมาเต๊อเจ้า... จากคุณ : คุณนู๋มอมแมม - [ 29 ม.ค. 51 02:48:34 A:172.17.30.112 X:61.19.199.143 TicketID:166531 ]

ความคิดเห็นที่ 5 "ดั่งนรกชัง ฤ สวรรค์แกล้ง"  เพลงนี้เหมาะกับอารมณ์ในการเขียนจังเลย จากคุณ : fete - [ 29 ม.ค. 51 02:52:26 ]

ความคิดเห็นที่ 6 รออยู่นะค๊า สำนวนฮามากมาย จากคุณ : นู๋น้อยวิปปิ้งครีม - [ 29 ม.ค. 51 03:10:52 ]

ความคิดเห็นที่ 7 หวัดดีค่ะ หลังจากงีบป๊อกไป เปิดเวปมาอีกที ก็มีคนรออยู่ เลยต้องรีบมาสานต่อเจตนารมณ์ค่ะ 3.ไอ้แย้เริ่มเลวเนียนๆ เค้าว่ากันว่า เมื่อยามรัก น้ำผึ้งที่ว่าหวานยังสู้ไม่ได้ กินยาลมก็ยังว่าหอม เหมือนกันเลย ชีวิตชั้น ทำไมดอกกุหลาบมันถึงลอยล่องฟ่องไปมาได้ขนาดนี้ ทุกอย่างดูซ๊วยสวย เสื้อผ้าชั้นก็ฉูดฉาดตามสภาวะเลือดฉีดพล่านเหมือนสาวแรกรุ่น เมื่อไอ้แย้อยู่ที่ใหม่ สถาบันการเงินใบโพธิ์ม่วง มันก็ยังดีอยู่ เราเริ่มไปบ้านไอ้แย้ ตามคำเชิญ บ้านดูดีมีสาระ เนื้อที่กว้างพอควร แม่ก็พูดคะขา.. "อ้าว ยัย...ทานไรยังลูก" "แย้ ทำไมไม่เอาไอ้นั่นให้ ยัย... เค้าล่ะ" ชั้นละก็สะอึกอึ้งในครั้งแรก เหออ ทำไมเรียกตรูว่า ยัย...ฟะ ตงิดตงิด เอาน่า ! แม่แฟน เอาน่ะ เราไปมาบ้านแย้ แต่ บ้านเค้าไกลแบบสุไหงยังเรียกพี่ ไกลมากกก เค้ามารับเราเพื่อให้เราจำทางไปบ้านเค้าซักอาทิตย์ สองอาทิตย์ หลังจากนั้น ไอ้แย้ก็บอก เอ้า จุด ก็มาเองสิ โหห ให้ไปรับทุกครั้งเปลืองน้ำมัน ไอ้ชั้นก็ยังโอววว..! รักบังตา ได้ๆจ้ะ (กลั๊ว กลัว มันไม่รัก) ชั้นเข้าใจ บ้านไกลจริงๆ ชั้นไปเอง เพื่อแย้ ชั้นทนได้ แต่แย้ต้องมาเจอคนละครึ่งทางนะ สาวจุดไปไม่ถูก (เรียกชั้นเองว่า สาวจุด เลยละกันเนาะ) แย้ก็บอกได้ (ใจมันคงอยากบอกว่า เออ ดี ตรูจะได้ไม่เปลืองน้ำมัน) ตอนนั้นน่ะ ไอ้แย้เริ่มทำงานที่บริษัทการเงินใบโพธิ์ม่วง ได้ใหม่ๆ ส่วนชั้นก็เริ่มที่ทำงานใหม่ เงินเดือนก็ไม่เยอะ ไอ้แย้เงินเดือนเยอะกว่า ไม่ว่าจะคุยกันตอนไหนก็ตาม ไอ้แย้จะเล่าเรื่องความทุกข์ของเค้าให้ชั้นฟัง "บ้านหลังนี้น่ะ จริงๆแล้วเป็นบ้าน ที่เค้ากะแฟนเก่ากำลังจะแต่งงานร่วมกัน แต่ดันมาทะเลาะกันซะก่อน..." "เราน่ะ หนี้เยอะ เพราะแฟนเก่าเรากะแม่ น่ะ จะซื้อเฟอร์โน่นนี่ เราก็ไม่ว่า"..."เราวันๆ ไม่มีจะกินเลย เงินก็ไม่ค่อยจะพอใช้.." ไอ้เราก็ อีกแล้ว โอววว... ทำไมแฟนชั้นน่าสงสารขนาดนี้ เราจะช่วยไรเค้าได้บ้างไม๊เนี่ย... และแล้ว เหมือนกลัวดอกพิกุนไม่ร่วง รีบพูดออกไปทันควัน (ตอนนี้มาคิด ตรูไม่น่าเล้ยย) ไอ้แย้ก็บอกกลับด้วยความรักและเอ็นดู "ไม่เป็นไรหรอก เราจะพยายามหาด้วยตัวของเราเอง ถ้าไม่มีจริงๆแล้วจะบอก" ณ ตอนนี้ ชั้นมาคิด มันไม่มีจริงๆตลอดเลย พับผ่าสิ จากคุณ : โสดสุดท้อง - [ 29 ม.ค. 51 07:53:24 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อะนะ รออ่านแย้ต่อ จากคุณ : กินจนกลม - [ 29 ม.ค. 51 08:22:16 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ปูเสื่อรอ ๆ ๆ ๆ จากคุณ : apple_meppo - [ 29 ม.ค. 51 08:25:57 ]

ความคิดเห็นที่ 10 สำนวนมันมากค่ะ มาเล่าต่อเร็วๆ นะคะ และ...ขอเป็นกำลังใจให้ จากคุณ : ซอด้วง - [ 29 ม.ค. 51 08:26:23 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ...ไปเรียกเค้ายังงั้น จากคุณ : ชอบลอง - [ 29 ม.ค. 51 08:31:08 ]

ความคิดเห็นที่ 12 รออ่านต่อค่า ชอบมากค่ะ จากคุณ : แม่น้องแคท - [ 29 ม.ค. 51 08:36:40 ]

ความคิดเห็นที่ 13 รออ่านด้วยคน ชอบนักเลวเนียนๆ อิอิ จากคุณ : do n dont - [ 29 ม.ค. 51 08:49:32 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อะกำลังมันส์ ต่อเลยครับ จากคุณ : To die for - [ 29 ม.ค. 51 09:03:59 ]

ความคิดเห็นที่ 15 อ้าวว ค้างเติ่งงงงงงงงงงง กลับมา จากคุณ : ++ อะแนท ++ - [ 29 ม.ค. 51 09:08:13 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ^^' มาติดตามด้วยคนน่ะ ... ผู้ชายนี่ไว้ใจไม่ได้เยย ... จากคุณ : Archimandrite - [ 29 ม.ค. 51 09:26:38 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ให้ไว พี่น้อง รอยู่...... จากคุณ : Super K (ครอบครัว ป.ปลา) - [ 29 ม.ค. 51 09:27:03 ]

ความคิดเห็นที่ 18 โทษทีค่ะ ค้างเหมือนกัน อยู่ดีๆ พี่สาวดันมาดึงเน็ตออกซะงั้น ต่อละกันนะคะ 4.จากเนียนๆเริ่มกลายพันธุ์ เป็นแมงดาหน้าแย้ น่าจะเคยเล่าว่าไอ้แย้น่ะมันเป็นหนี้บัตรเครดิตแบบซุปเปอร์มหาเยอะ เพราะมันเอาไปซื้อเฟอร์เพื่อบ้านหลังปัจจุบันของมัน (หรือสมควรเรียกว่า "เค้า"ดี) เพราะชะนั้นหนี้บัตรเครดิตในแต่ละเดือนนี่ก็อักโข (มันบ่นอย่างนี้นะ ไม่รุจริงรึป่าว) ไอ้แย้ชอบบ่นๆต่อหน้าเราว่า เค้าไม่มีตังค์เลยยยยย เอาไปจ่ายบัตรหมด ชั้นก็อืมๆ (ตอนนั้น เงียบ ไม่เอาดีกว่า ภาระบางอย่างชั้นไม่ต้องเป็นนางซินยอมทำเพื่อมันบ้างก็ได้) แต่ในที่สุด ชั้นก็ไม่หลุดรอดน้ำปากไอ้แย้ไปได้ ..."จุด ออกให้ก่อนได้ไม๋" ..เฮ่ออ... สาวจุดหรือจะเรียกแม่ชีเทเรซ่าก็ไม่รุ ปากก็หลุดบอกไปโดยไม่ได้นัดหมายกับความคิด ..ได้ๆ.. พอหลายเดือนเข้า ขอทุกกกเดือน สาวจุดหยั่งชั้นมีการรำคาญระคนสงสารจับใจ บอกไอ้แย้ ...แย้ ชั้นว่า ชั้นจะโอนเงินประจำให้แย้เลยดีกว่า เดือนละสามพัน แย้จะได้ไม่ต้องมาขอ (ตกลง เค้าเรียก รำคาญพาลซวย จริงๆ) ไอ้ชั้นตอนนั้น ก็ไม่มีภาระหนี้สินอะไร สุขสบาย พ่อแม่สอนว่าให้สงสารคนที่แย่กว่า ...ดูสิ...ชั้นเหมือนนางฟ้าในป่าคอนกรีตเล่อะ (ตอนนี้ชั้นมาคิดว่า ไอ้แย้มันคงคิดว่า เออ อีนี่เอาประสาทส่วนไหนมาคิดวะ ดีฉิบ มาเองนะเนี่ย ตรูไม่ได้ขอ) ไอ้แย้ก็บ้าอยากเทรนด์นิ่งไม่พอ (อันนี้ไม่เสียเงิน ชั้นก็เข้าใจ) พอมาวันนึง..."เนี่ย เราจะไปเรียนโหราศาสตร์ กับอาจารย์..." ชั้นก็บอก เหออ คิดไงเนี่ย...เค้าบอกว่า เอาไว้เป็นความรู้ และเผื่อไว้เป็นอาชีพ..ชั้นก็ อืมม ไหนบอกไม่มีเวลา.. เค้าก็บอก เสาร์อาทิตย์ไม่เป็นไร แต่ค่าเรียนน่ะ 5000 ต่อครั้ง ชั้นก็เริ่มละ เหออ...ว่าเค้าไป ว่าตัวเองบอกไม่มีเงิน ก็อย่าเพิ่งเรียนสิ เค้าก็บอก นี่มันเปิดเดือนละครั้ง เปิดอีกทีเมื่อไหร่ไม่รู้ ไม่งั้นน่ะ ต้องไปอีกทีรอบหน้าปีหน้าเลย และในที่สุด คำๆนั้น...คำที่ ชั้นไม่อยากได้ยิน..."จุด จุดออกก่อนได้ไม๋ แล้วเดี๋ยวเราจ่ายให้..." ชั้นก็อีกแล้วเหรอ...เค้าก็บอก เค้าไปเรียนดีนะ ไม่ได้ไปเกเร ...ชั้นก็อืมม + เฮ่อ ในที่สุดชั้นก็ยอมเค้าอีก พออีกครั้ง ด้วยความอยากมีรายได้เสริม วันหนึ่ง ไอ้แย้ ก็มาบอกเรา นี่จุด เพื่อนเค้าจะเปิดสาขาย่อยขายกาแฟสดที่ซอย มลายเงิน จุดสนไม๊ ...ชั้นก็ถามเค้า ...แล้วเป็นร้านหรือเป็น kiosk น่ะ เค้าก็บอก เป็นร้านเลย มีโน่นนี่เรียบร้อย ..เค้าบอกเค้าอยากทำ แต่ไม่มีทุน จุดมีไม๊ 3หมื่น ชั้นก็โอวววว...ไม่มีหรอก ...เค้าก็โทรกลับมาอีก จุด อยากทำไม๊ มันกำไรเห็นๆเลยนะ ...ชั้นก็บอก ก็อยากแต่... และในที่สุด ชั้นก็ยอมลงเงินให้ เราคุยกันเองว่า เป็นการร่วมทุนระหว่างเราสองคนกับเงินสามหมื่นนั่น แต่...คุณรู้ไหม ในที่สุด ไอ้ร้านบ้านั่นก็ไม่มี แถมเป็นแค่รถเข็นเล็กๆตั้งอยู่หน้าร้านกาแฟอีกร้านเท่านั้น ชั้นก็เอาเรื่องนี้ไปบอกไอ้แย้ ไอ้แย้บอก อ้าว งั้นเดี๋ยวไปเล่นงานเพื่อนเค้า แต่...หลังๆ ไอ้แย้บอก ช่างมันเถอะ..ชั้นก็อ้าว แย้ แต่เราลงไปตั้งสามหมื่นนะ มันก็บอกว่า อืมๆ เดี๋ยวตามให้ ...จน ณ นาทีนี้เนี่ย สองปีแล้ว ไม่มีไรเลย...คือชั้นไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่า ทำไมไม่พยายามที่จะไปถามเพื่อนว่าเกิดไรขึ้น ทำไมถึงปล่อยให้เลยตามเลย แถมยังพูดว่า แค่สามหมื่นบาทเอง ... ณ ตอนนั้น ชั้นก็เริ่มคิด (ครั้งที่สิบสี่) ว่า ...มันเริ่มมากันใหญ่แล้วนะ เรื่องเงินๆยืมๆเนี่ย จากคุณ : โสดสุดท้อง - [ 29 ม.ค. 51 09:28:03 ]

ความคิดเห็นที่ 19 งืมๆ มาลุ้นคุณแย้จะโดนกระทืบมั้ย... งืมๆงัมๆ -..- จากคุณ : Please tell me why - [ 29 ม.ค. 51 09:34:51 ]

ความคิดเห็นที่ 20 5. รู้ซึ้งถึงใจแย้แต่ก็ยังไม่เข็ด พ่อชั้น เค้าป่วยเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย ตอนนั้นชั้นเริ่มไม่อยากทำงาน อยากไปเยี่ยมพ่อ พอขับไปหาพ่อ ก็ต้องโทรหาไอ้แย้ บอกว่าเค้าเป็นงั้นงี้ ร้องไห้ๆ แล้วก็ถาม เมื่อไหร่แย้จะมาเยี่ยมพ่อ แย้ไม่เคยมาหาบ้านชั้นเลยนะ นี่ก็อยู่ที่โรงพยาบาล มาไม๊ อ้อ..ไอ้แย้ไม่เคยเข้าบ้านชั้นเลยค่ะ พอถาม มันก็บอก ไม่รู้จะคุยอะไรบ้าง บ้านจุดคนเยอะบ้าง ไม่เป็นส่วนตัวบ้าง...ชั้นเคยคิด เมองสรุปมาเลยดีกว่า ว่าเมองไม่อยากมา.. ไอ้แย้มันก็บอก เดี๋ยวคืนนี้มันจะมาๆ แต่ในที่สุด ไอ้แย้ก็ไม่เคยมาเลยยยย จากที่มันบอกว่าจะมาเยี่ยมพ่อที่โรงพยาบาล สัญญาทุกวัน ในที่สุด พ่อเสีย ไอ้แย้ก็มาแสดงเป็น ซุปเปอร์แมนหน้าแย้นิสนึง ว่า ...จุดจะให้เราไปหาไม๊... ชั้นก็บอกไม่ต้องหรอก...สายไปแล้วล่ะเฮียแมง... และวันสวดศพพ่อ ไอ้แย้ก็มา...เพื่อนๆชั้นเห็น ต่างคนก็ต่างบอกว่า จุดไม่น่าเลย ดูเค้าแบบ โง้นงี้ (ก็แย้นี่คะ) แม่ พี่ พี่สะใภ้ เพื่อนพี่ ก็บอกว่า คนๆนี้ดูไม่มีราศีเลย ไม่มีโหงวเฮ้งเลย...ชั้นก็แหมมม คนเราเลือกเกิดไม่ด้ายยยย (ถึงแม้เราก็เห็นเหมือนเค้า..อุ๊บส์...ขอโทษนะไอ้แย้) แต่วันนั้นชั้นก็ว่า ทำไมแย้ใส่สีเหลืองมางานศพ ชั้นก็ได้แต่คิดอยู่ในใจ ก็คิดอีก แค่นี้ก็ดีแล้วที่มันคิดได้ว่าควรมา หลังจากนั้น ชั้นยิ่งรู้สึกอยากหาไอ้แย้มากขึ้น ชั้นไม่เหลือใครแล้ว (ทั้งๆที่พี่น้องเต็มบ้าน คิดไปซะขนาดนั้น) คนที่เหลือคือไอ้แย้ ...แต่ไอ้แย้ ไม่คิดอย่างนั้น... ชั้นยังคงตั้งหน้าตั้งตาไปสุไหงบ้านแย้ทุกอาทิตย์ พอไปถึงห้างแห่งนึงแถวบางนา เราจะจอดรถไว้ตรงนั้น แล้วขับคันเดียวออกไปเพื่อไปหามัน..เหนื่อย... พอขากลับ แย้ก็จะขับมาส่งที่ห้างนี้ แล้วชั้นก็ขับรถชั้นกลับบ้าน อ่อ ลืมเล่า...ชั้นเป็นคนที่หลงทิศหลงทางได้ตลอดเวลา คือไอ้ทางด่วนเนี่ย มันทำชั้น งง และ หลงทางมากก ตอนช่วงแรกที่ชั้นเริ่มกลับบ้านเอง (จากบ้านไอ้แย้) ชั้นจะจำทางไม่ได้ซักที โทรถามไอ้แย้ ครั้งที่ 1 2 3 พอจะครั้งที่ 4 ไอ้แย้เริ่มโมโห เมื่อไหร่จะจำได้ซักที ถ้าจำไม่ได้ ไม่ต้องมาแล้ว...ชั้นก็โบ้ยให้เป็นความผิดของสมองชั้นเต็มหัวเลย ว่าทำไมตรูจำไม่ได้ฟะ...แต่ในที่สุด เมื่อครั้งที่ 7เริ่มขึ้น ชั้นก็จำทางได้ ...ตกลง นี่ชั้นรักมันเข้ากระดูกดำเลยนะเนี่ย.. เรื่องรถ..ไอ้แย้ จะเริ่มบ่นว่า โอยยย ขับมารับจุดเนี่ย น้ำมันก็แพง หมดเร็ว ...โง้นงี้ ไม่พอค่าใช้จ่าย ชั้นก็เอาอีกและ กลายร่างเป็นป๋า บอกไอ้แย้ งั้นชั้นออกค่าน้ำมันให้ก็ได้ สามร้อย ห้าร้อย ว่าไป.. พอระยะหลังกว่านั้น ไอ้แย้ บอก ก็เอารถชั้นสิ เพราะรถชั้นไม่ค่อยได้ใช้ แต่รถม้นน่ะ ใช้เป็นแสนๆโล ในเวลารวดเร็ว ...ชั้นก็ เป็น ป๋า + แม่ชีเทเรซ่า เอ้า ยอมก็ได้ ก็อยากให้กิโลรถมันขึ้นเหมือนกัน ...ในที่สุด ก็กลายเป็นรถชั้น ที่มันขับอยู่แถวทะเลป้อม บ้านมัน ทุกอาทิตย์ อีกอย่างหนึ่งที่ชั้นก็คิดๆๆและก็คิด...ชั้นกะแย้ไม่เคยไปไหนกะชั้นเลยย..นอกซะจาก บ้านไอ้แย้..ไปตลาดกะแม่.. กลับบ้านไอ้แย้...ไปส่งชั้นที่ห้างบางนา..จบหนึ่งวันต่อหนึ่งอาทิตย์ ที่เราเดทกัน.. เคยถาม ไอ้แย้ก็บอกว่าเหนื่อยจากงาน ไม่อยากไปไหน.. ชั้นก็เหรอ (เซ่อ) อืมม ก็ได้.. จากคุณ : โสดสุดท้อง - [ 29 ม.ค. 51 09:36:25 ]

ความคิดเห็นที่ 21 มารออย่างตั้งใจ จากคุณ : Baby (Baby&Je t'aime) - [ 29 ม.ค. 51 09:40:19 ]

ความคิดเห็นที่ 22 อ้อ ขอเล่าย้อนไปสักสองบท นะคะ ตอนนั้นที่ไอ้แย้อยู่สถาบันการเงินใบโพธิ์ ไอ้แย้ก็จะ พูด สอน บอก เราทุกกกกอย่าง ...จุดจำไว้นะ เพื่อนเราชื่อ หนึ่ง สอง สาม สี่ ...คนนั้นเป็นทนาย คนนี้เป็นนักหนังสือพิมพ์ที่ข่าวสุก คนนั้นเป็นนายที่เราเคารพมากที่แบงค์โบว์แดง เพราะเค้าเก่งมาก... ไอ้ชั้นก็ตามสันดานอยากมีความรัก เทิดทูนเหนือหัว ก้นึกไปว่า โอวว.. เค้าอุตส่าห์อยากให้เรารู้จักทุกๆคนที่อยู่รอบข้างเค้า ไอ้แย้ ชอบบอกว่า เราน่ะ จะขอนายเทรนให้หมดทุกอย่างเลย ไม่ว่าเรื่อง risk management, how to be a leader, fire drill, etc. เราจะไปทุกที่ ทุกคนจะได้รู้จักเรา.. ไอ้แย้ ชอบบอกว่า เรา(หมายถึงมัน)เก่งนั่นนี่... เราฉลาดกว่าคนโน้นคนนี้... ไอ้คนนั้นน่ะโง่... อ้าว จุด เรื่องแค่นี้ทำไมไม่รู้..ไอ้ชั้นก็อีก โอวว...เค้าช่างเป็นคนพูดตรงอะไรเช่นนี้ (หารู้ไม่ มันด่าชั้นนี่หว่า) และแล้ว ก็เริ่มมาเนียนๆ กับชั้น วันหนึ่ง โทรมาหา.. ..จุด เราไม่มีเงินจ่ายค่าโทรมือถือเลย ..อ้าว ทำไมล่ะ ..ก็เราต้องทำงานไซท์ไลน์เยอะ ต้องติดต่อคนเยอะ (ไอ้แย้ ทำเรื่องนายหน้าด้วย) จุดพอจะออกก่อนได้รึป่าว หรือ อีกแนว ...จุด เราไม่มีเวลาจ่ายค่า โน่นนี่ จุดออกก่อนได้ไม๊แล้วมาเก็บกับเราทีหลัง.. ไอ้จุดคนนี้ก็อีก อืมม เข้าใจๆ แย้ทำงานหนัก ได้ๆ จุดทำให้..(เฮ่ออ...ฟายเรียกพี่จริงๆ) ทั้งๆที่ตัวชั้นเอง เงินเดือนก็น้อยนิด ยังไปออกไปจ่ายให้มัน แล้วก็เก็บก้อนเกลือกินเอง ไอ้โน่นอยากซื้อ เดี๋ยวก่อนๆ เผื่อเงินไว้เพราะแย้ไม่ค่อยมี.. ระยะแรก ที่ไอ้แย้ไปทำงานที่การเงินใบโพธิ์ มันก็โทรมาบอก...ไม่มีเพื่อนเลย เนี่ย..ชั้นก็ปลอบเค้า...ใจเย็นๆนะแย้ ไปแรกๆก็อย่างนี้แล่ะ.. ระยะหลังที่ไอ้แย้ทำที่ สถาบันใบโพธิ์ม่วง..ไอ้แย้จะบอก ว่างานหนักมากกกก มีติดต่อsuppliers ตลอดดด..มีเทรนด์..มีซ้อมหนีไฟ..มีกินเลี้ยง..สรุปคือเริ่มเงียบๆ จากโทรทุกวัน กลายเป็น สามสี่วันโทรหาชั้นที ไอ้แย้เริ่มห่างๆชั้น ทั้งๆที่ทำงานชั้นตอนนั้นอยู่หลังตึกมัน มันก็ไม่เคยเชื้อเชิญชั้นไปทานข้าวด้วย ชั้นเคยถาม เค้าบอกว่า ทานข้าวเที่ยงแป๊บเดียวเอง เดี๋ยวก็ต้องขึ้นแล้ว...ชั้นก็บ้า เชื่ออีก เออเนอะ จริงด้วย เสียเวลาเค้า ชั้นก็ถามอีก ด้วยความเกรงใจ ...แล้วตอนเย็นล่ะ..มันก็บอก กว่าจะเลิกงาน ก็เห็นอยู่ว่าเลิกดึกทุกวัน... ณ ตอนนั้น ชีวิตชั้นรู้สึกว่า การเป็นแฟนกัน ต้องยอมรับกัน..ชั้นไม่เคยไปก้าวก่ายชีวิตเค้าในที่ทำงาน..แต่ มีอยู่ครั้งหนึ่ง ชั้นทำsurprise ไปหาเค้าที่ทำงาน ...เค้าก็เฮ่ย บอกไม่ต้องมา...ชั้นก็บอก อ้าววว อยากมาเซอร์ไพรส์ ...เค้าก็บอก อืมๆ เดี๋ยวค่อยคุยกันละกัน ต้องไปทำงาน..ชั้นเอง สะท้อนใจอยู่ตรงนั้น ..ณ ตึก 3 ตรงนั้น...จะส่งชั้นลงลิฟท์ซักนิดก็ไม่มี เพื่อนชั้นหลายคนเริ่มบอก ว่า เค้าแปลกๆ ชั้นก็ไม่เค๊ย ไม่เคยเชื่อ ...อนิจจัง..เหมือนกรรม(ที่ทำเอง)มันบังตา..เฮ่ออ.. แก้ไขเมื่อ 19 ก.พ. 51 10:23:43 จากคุณ : โสดสุดท้อง - [ 29 ม.ค. 51 09:43:46 ]

ความคิดเห็นที่ 23 กำ หวังว่าคงไม่ใช่เรื่องจริง หรือไม่ก็เป็นเรื่องที่แต่งเติม ให้เพื่อผู้อ่านอยากติดตาม ว่าแต่ อยากว่า  ญ หรือ ช ดีเนี้ย เฮ้ออออ เอามาต่อให้ไวๆ จากคุณ : ++ อะแนท ++ - [ 29 ม.ค. 51 09:50:59 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ** เพราะพ่อฉัน..มีแต่สิ่งที่ดีให้เห็น ฉันจึงเกลียดผู้ชายแมงดา ** ผ่านร้อน ผ่านหนาวมาก็มากมาย ได้เรียนรู้ถึงใจคนมาก็เยอะ ไม่ว่าจะทุกข์หรือสุข หรือ ลำบากอยากไร้เพียงใด ชีวิตที่ผ่านมา ได้เรียนรู้จนไม่อยากเชื่อ... ยิ่งเรื่องของหัวใจ มีคนมากมาย เข้ามาสอนให้เรียนรู้ และได้สัมผัสถึงจิตใจคนว่า ผู้ชายสมัยนี้ พวกเขาคิดอย่างไร? ผู้ชายหลายคนที่เข้ามาในหัวใจ ส่วนมากนั้นล้วนแต่สอนให้รุ้ว่า ความอยากได้ ความต้องการของพวกเขาแท้จริงคืออะไร ไม่มีใครเลยที่ผ่านมา สอนให้ฉันได้รุ้ว่ารักแท้ ความจริงใจ มันคืออะไร? ผู้ชายคนเดียว ที่ฉันประทับใจ และเห็นแต่ภาพดีๆ ของเขา คือพ่อฉันเอง..พ่อ ผู้ที่รักครอบครัว พ่อที่เป็น สามีที่ดีของแม่ พ่อที่ทนเหนื่อย และหยิ่งทนงในความมีศักศรีดิ์ ของตัวเอง พ่อที่สอนให้ฉันรู้ว่า (ผู้ชาย) กับ (ลูกผู้ชาย) มันต่างกันอย่างไร พ่อที่สอนให้รู้ว่า การให้ สำหรับคนที่พ่อรักคืออะไร พ่อที่สอนให้ฉันรู้ว่า แม้นจะเหนื่อยยากลำบากแค่ไหน พ่อทนได้ พ่อที่ไม่เคยร้องขอ ไม่เคยบ่นว่า ฉันทำเพื่อพวกแก ฉันทำเพื่อเธอ แต่ผู้ชายคนนี้ มีแต่ทำทุกอย่าง เพื่อคนที่ตัวเองรัก ไม่ยอมเอ่ยปากขอสิ่งใดๆ ที่ไม่ใช่ของตน ภาพพวกนี้ ภาพเหล่านี้ มัน ติดตา ติดใจ ฝังอยู่ในหัวฉันตลอดมา เคยเฝ้าหวังว่า สักวันหนึ่ง ถ้าชีวิตฉันต้องมีคู่ มีครอบครัว ขอให้ผู้ชายคนนั้น ไม่ต้องดีเหมือนพ่อฉัน แต่ขอให้ได้สักครึ่งหนึ่ง ของพ่อฉันจะได้ไหมหนอ? แต่แล้วเมื่อฉันเติบโตขึ้นมา เมื่อถึงวัยที่จะมีครอบครัว หรือคู่ครองได้ ฉันกลับมองหาไม่เจอเลย ผู้ชายที่ คลายพ่อฉัน ที่มีความทนง และรักศักศรีดิ์ ของตัวเอง แต่ที่เจอมาแต่ละคน อืมส์...อึ้งจนคิดไม่ถึง พูดไม่ออกเชียว ผู้ชายไทยยุกนี้ เดี๋ยวนี้ ทำไมไม่เหลือ ความทนง และรักศักศรีดิ์กันมั่งหนอ (( อาจจะมี แต่หาได้น้อยจริงๆ )) และไม่รู้จะหาเจอไหม ชาตินี้ ชีวิตนี้ของฉัน ทุกคนเข้ามา ไม่มีใครเลยที่สอนให้ฉัน ได้เรียนรู้รักแท้คืออะไร ความจริงใจ นั้นเป็นแบบไหน? แต่ทุกคนเข้ามา สอนแต่ให้ฉันรู้ว่า ความโลภของพวกเขาคืออะไร ความอยากได้จากผู้หญิงของพวกเขาคืออะไร? นี้หรือคือผู้ชายไทยยุกนี้ ทั้งๆที่ก็ยังอยู่และเกิดในแผ่นดินไทย ประเพณี สิ่งดีงาม ที่เคยถูกสอนมา เป็นลูกผู้ชายนั้น มีหน้าที่อะไร คอยปกป้อง ดูแล เป็นผู้นำแบบไหน? มันแทบไม่เหลือภาพเหล่านั้นให้เห็นอีกต่อไป ภาพที่เคยฝังใจ ภาพความภาคภูมิใจ ผู้ชายคนหนึ่งที่สร้าง และทิ้งไว้ให้ฉันดูเมื่อตอนเป็นเด็ก ความประทับใจในตัวพ่อ ที่ท่านทำและทิ้งไว้ให้ ดู ฉันมองหามันไม่เจอในยุกของผู้ชายไทยสมัยนี้ ที่ผ่านมาเจอ แต่สิ่งที่เขาพวก สอนให้ฉันเรียนรู้ว่า ใช้ความปากหวาน ความเอาใจเก่ง และสุดท้ายจากสิ่งเหล่านี้ คือการขอ การเกาะผู้หญิงกินมันเป็นแบบไหน  มาเจอคนประเภทนี้ ฉันบอกตรงๆว่า อนาถใจ และหมดความศัทธาในตัวผู้ชายไทยยุกนี้เลย อย่างว่าโลกมันเปลี่ยนไป แต่ก็ไม่คิดว่า ผู้ชายไทย ก็จะเปลี่ยนนิสัยไปตามยุกไฮเทคพวกนี้ด้วย เกิดมาทั้งที ชีวิตคู่ครองที่ดี ฉันเองก็อยากได้ อยากเจอ แต่ถ้าหาที่ดีไม่ได้  สักครึ่งหนึ่งแบบพ่อของฉันไม่ได้ ฉันก็จะไม่ขอมี จะขออยู่เป็นโสด ไปจนวันตาย ให้ผู้ชายกระหายเงิน มันเสียดายเล่น... ( แค่แชร์ความรู้สึก..อยากบอกให้รู้เหมือนกัน ) จากคุณ : อยาก..ลืม (อยาก..ลืม) - [ 29 ม.ค. 51 09:53:13 ]

ความคิดเห็นที่ 25 อืมมม คุณ ++อะแนท++ คะ ชั้นคงกรรมกว่า ค่ะเพราะมันคือเรื่องจริง ที่ไม่ได้แต่งเติมเลย ชั้นก็คิดเหมือนกัน ว่าหากชั้นเขียนลงในนี้ อาจมีคนมาว่าชั้นก็ได้ แต่ในสถานการณ์หลายๆอย่าง แบบที่เค้าค่อยๆทำเนี่ยะ ชั้นปฎิเสธไม่ได้จริงๆ คนรักเราน่ะค่ะ จะแดดิ้นอยู่ตรงหน้า..ชั้นซวยค่ะ จากคุณ : โสดสุดท้อง - [ 29 ม.ค. 51 09:55:53 ]

ความคิดเห็นที่ 26 อืมๆๆ มาเป็นกำลังใจให้ จขกท. ครับ จากคุณ : Please tell me why - [ 29 ม.ค. 51 09:59:13 ]

ความคิดเห็นที่ 27 6. เงินใหญ่ก้อนที่1 แย้ยังคงทำงานหามรุ่งหามค่ำ(ตามคำบอกเล่าของเค้า) เรืองเงินๆขอๆ ก็มาประปราย..ค่าเรียนโหราศาสตร์ (ซึ่งจ่ายแล้วก็ไม่ไปให้ครบ), ค่าอาหารซึ่งให้เราออกเองเรื่อยๆ (โคตรแฟร์เล่อะ), เงินค่าซื้อโทรศัพท์มือถือเครื่องใหม่ (เหตุเพราะเครื่องเก่าเจ๊ง และจะผ่อนชั้น ผ่อนได้สองเดือน ก็กลืนๆลื่นๆ หายไป) ...แต่ตอนนั้นคิดแล้วก็เอาไว้ในใจ ไม่มีการยกมือขึ้นมานับ.. ชั้นเริ่มบ่นเรื่องเงินๆกะเค้าว่า นี่เค้ายืมชั้นรวมแล้วร่วมแสนอัพแล้วนะ เค้าบอกว่า เค้ารู้ว่าเค้าจ่ายไรไปบ้าง ไม่ต้องห่วง เค้าจะใช้ให้ สิ้นปีนี้ หลังจากโบนัสออก ชั้นก็รอๆๆๆ จนวันก่อนปีใหม่ ซึ่งเค้ามีงานใหญ่โตตตตต เค้าจะปลื้มมากบอกเจอศิลปินคนโน้นคนนี้ อวดๆๆ ชั้นก็อืม เหรอๆ จบ...อ๊ะ กลับมาๆ เรื่องเงินๆก่อน... ตกกลางคืน เค้าก็ยังไม่โทรมา ชั้นก็เริ่มกระสับกระส่าย 1 วันส่งท้าย ทำไมไม่อยู่ด้วยกัน 2 ตรูอยากได้เงินตรูคืน จริงๆ มันมากกว่า แสนนึง แต่ ชั้นขี้เกียจคิดเยอะ ชั้นเริ่มปวดหัวเรื่องนี้ ...จนอดรนทนไม่ไหว โทรไปหาเอง ...แย้ ทำไมไม่โทรมาล่ะ... ...งานเยอะ เนี่ย เดี๋ยวต้องคุม ดูแล นายคนนั้น นายคนนี้ ต้องดูแลความเรียบร้อยทั้งหมด (มันไม่ได้ตำแหน่ง สห นะคะ) ...เงินล่ะ เงิน โอนเข้าบัญชียัง ...เรายังไม่มีให้ ...ทำม๊ายยยย... ...เราเอาไปจ่ายหนี้บัตรเครดิตหมดแล้ว ก็จุดยังไม่รีบใช้ไรไม่ใช่เหรอ ...*-*" ตอนนั้นเราคิด โหหห เหลือเชื่อ ทำได้ไงเนี่ย แล้วเราก็ไม่มีรายลักษณ์อักษร เซ็นกันเป็นเรื่องราวเพราะเห็นเป็นแฟนกัน เค้าก็บอก จุด ไม่ต้องห่วง เราไม่เคยเบี้ยวใคร ชั้นเลยต่อว่า ไม่เบี้ยวแต่เมื่อไหร่จะจ่ายล่ะ ก็แย้บอกเองว่าจะจ่ายตอนนี้ๆ เค้าก็บอก จุด (เสียงดุ) เราบอกแล้วเราไม่เคยเบี้ยว ของลูกไก่แฟนเก่าเรา โทรไปถามเค้าได้เลย ว่าเราจ่ายเค้าทุกบาททุกสตางค์... ...ด้วยความที่ชั้นไม่อยากมีเรื่อง ชั้นก็เลยตามเลย บวกกับน้ำตาแห่งความเสียใจคนเดียวเงียบๆ เซ็งๆ... จากคุณ : โสดสุดท้อง - [ 29 ม.ค. 51 10:02:58 ]

ความคิดเห็นที่ 28 เฮ้อออ ชีวิต ยิ่งเข้าทางบักแย้   ปล่อยให้แดดิ้น แล้วมันจะชักตายมั้ยครับ ลองดูซิเฮือกสุดท้ายมันจะขาดใจตายได้ทุกทีรึเปล่า แต่ก็อย่างว่า "ความรัก" จากคุณ : ++ อะแนท ++ - [ 29 ม.ค. 51 10:03:22 ]

ความคิดเห็นที่ 29 7. แมงดาหน้าแย้ ถือศีลสังฆทาน คือบ้านชั้นน่ะ จะถูกปลูกฝังเรื่องธรรมะธรรมโม มาตั้งแต่เด็ก เพราะชะนั้น ชั้นจะรู้สึกดี ถ้ามีใครทำกิจวัตรเกี่ยวกับธรรมะ ไม่มากก็น้อย ...และไอ้แย้..ไอ้แย้ คนนี้ ...เค้าบอก เค้าสวดชินบัญชร ทุกวัน อังคาร กะพฤหัส(ถ้าจำไม่ผิด) วันละกี่สิบจบก็ไม่รุ้ พอเราได้ฟังเราก็ปลื้มมมมม อุ๊ยย ตรงใจสาวเลยฮ่ะ หยั่งงี้ดี ไปอวดแม่ชั้นได้ ...และไอ้แย้..ไอ้แย้ คนนี้ ...เค้าบอก เค้านับถือศีลห้า ตามอาจารย์สอนฮวงจุ้ย เพราะเค้าได้สัญญิงสัญญา กะอาจารย์เค้าไปแล้ว พอเราได้ฟังเราก็ปลื้มมมม อุ๊ยยย ตรงใจสาวโสด หยั่งงี้ไปบอกแม่ได้ ...และไอ้แย้..ไอ้แย้ คนนี้ ...เค้าบอก เค้าใส่บาตร ทุกเช้าวันจันทร์ ซึ่งเป็นวันเกิดของเค้า ชั้นก็อีก เหมือนเดิม ปลื้มมมมม ไม่รุไปปลื้มมมทำหาไรนักหนา ...และไอ้แย้..ไอ้แย้ คนนี้ ...เราชวนเค้าทำสังฆทานหรือเข้าวัด เค้าก็เอาด้วย ชั้นก็ปลื้มอีก ...และไอ้แย้ ก็อีกน่ะแล่ะ เห็นมด ก็ไล่มด เห็นหมาก็ไปลูบหัวหมา แม้หมาจะดุ จะเห่า เค้าก็ร๊ากกก ซ๊า แต่.... กะแม่ กะพ่อเค้าสิ...!!!แม่ไม่รุเรื่อง แม่อย่าพูดได้มะ!!!...แม่เลิกพูด เรื่องนี้พูดแล้ว ขี้เกียจฟัง!!...(ตวาด) ชั้นก็เคยบอกเค้าว่า มันบาป ทำไมแย้ไม่พูดดีกว่านี้ สงบบ้างได้ไม๋ สงสารเค้า หรือถ้าอยากจะว่าเค้า ได้โปรด อย่ามาว่าต่อหน้าชั้น ชั้นไม่อยากเก้อๆ ทำไรไม่ถูก... และในที่สุด...!!!แม่เลิกพูดเลยนะ ถ้าพูดแม้อีกครั้งเดียว...บลา บลา บลา...หรือ ...ถ้าตัวเองไม่รุก็อย่าพูดเลยเงียบไปเหอะ...!!! ตัวเองสอนตัวเองให้ดีก่อนเหอะ แย้เลี้ยงตัวแย้มาเอง พ่อไม่ต้องมาสอน อยู่เฉยๆ!!! บลา บลา บลา...!!! ทุกคนคงคิดว่า แล้วสาวจุดน่ะ เป็นบ้าอะไร๊ เห็นๆอยู่ขนาดนี้ ว่ามันเป็นแบบนี้ แล้วยังไปยุ่งกะมันอยู่ด้ายยยย อืมม...นั่นน่ะสิ...เอาแต่คิดว่า ความรักเป็นเรื่องสวยงาม...[^_^]ชัดๆ!!! จากคุณ : โสดสุดท้อง - [ 29 ม.ค. 51 10:16:12 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ของแบบนี้ใครไม่เจอกับตัว ไม่มีทางรู้ซึ้งหรอกค่ะ จริงมั้ย เป็นกำลังใจให้คุณโสดสุดท้องนะคะ จากคุณ : อมยิ้ม (fahtsuki) - [ 29 ม.ค. 51 10:19:17 ]

ความคิดเห็นที่ 31 พอรำลึกถึงเรื่องนี้ รู้สึก เซ็งขึ้นมากะทันหัน ขอพักใจแป๊บนะคะ เดี๋ยวมาเขียนต่อ จากคุณ : โสดสุดท้อง - [ 29 ม.ค. 51 10:27:34 ]

ความคิดเห็นที่ 32 อะเหอ เรื่องจริงผ่านจอ... จากคุณ : อาจารย์โยดา - [ 29 ม.ค. 51 10:39:09 ]

ความคิดเห็นที่ 33 รออ่านต่อคะ จากคุณ : ปลาพะยูนน้อย - [ 29 ม.ค. 51 10:47:45 ]

ความคิดเห็นที่ 34 รออ่านต่อ ผู้ชายอย่างนี้ ชาติก่อนทำบุญด้วยอะไรฟ่ะ พูดโกหกก็มีคนเชื่อ จากคุณ : คนบ้าบิต - [ 29 ม.ค. 51 11:04:18 ]

ความคิดเห็นที่ 35 สำนวนเล่า เหมือนพอทำใจได้บ้างแล้วเรยอ่ะค่ะ เก็บไว้เป็นประสบการณ์สอนใจละกันเนอะ ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป ให้อภัยตัวเอง โหสิให้ไอ้แย้ ทำบุญกรวดน้ำให้มัน ชาติหน้าอย่าได้มาทำตัวเป็นเปรตเที่ยวขอส่วนบุญคนอื่นอีก เกลียดมากมาย ผู้ชายประเภทนี้ จากคุณ : do n dont - [ 29 ม.ค. 51 11:06:15 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ไม่แปลกใจ ทำไมสาวจุดจึงเรียกผู้ชายคนนี้ว่าแย้  เหอๆ  เริ่มเห็นความเลวได้มากมาย เหอๆ อ่ะ ลงชื่อรออ่าน จากคุณ : Future is on my hand - [ 29 ม.ค. 51 11:10:41 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ก่อนเลิก ไปฟ้องหัวหน้ามันเลยเรื่องหนี้ อย่างน้อยให้มันเจ็บบ้าง อย่าหวังได้คืน  แต่ มันควรได้รับผลของการกระทำบ้าง จากคุณ : จุก (khunnawat) - [ 29 ม.ค. 51 11:15:51 ]

ความคิดเห็นที่ 38 จริงๆ พอกลับมาอ่านเรื่องของตัวเอง ก็รู้สึกนะคะ ว่าตอนนั้นน่ะ ทำไมเราเชื่อ(ง)จัง พูดไรทำไรก็ทำให้หมด.. ทำใจได้ในระดับหนึ่งค่ะ ซึ่งต้องยกความดีให้เพื่อนรอบข้างและแม่และพี่ คุณ do n dont พูดเหมือนแม่เลย ทำบุญกรวดน้ำให้มัน แต่เรื่องมันยังไม่จบน่ะค่ะ ยังไงๆก็ต้องเจอกันอยู่ กงกรรมกงเกวียน ไม่หมดง่ายๆค่ะ เดี๋ยวจะเล่าต่อนะคะ 8. ความสัมพันธ์ ฉันท์ ชั้นกะแมงดาหน้าแย้ จากที่บอก ว่าไอ้แย้ก็เริ่มเงียบๆสามวันโทร สี่วันหาย ชั้นก็เอาแต่รอ พอรอจนหมดความอดทน ก็ต้องเป็นฝ่ายโทรไปเอง พอโทรไป ก็อุตส่าห์กะเวลา..เมื่อวานบอกช่วงเวลานี้มันตีปิงปองอยู่ ชั้นก็อุตส่าห์เปลี่ยนเวลาโทร มั๊นนนก็ไม่รับสาย (เป็นงั้นเลยเพลงของป้าเบิร์ด เลยอ่ะค่ะ ที่บอกหากได้ยินเสียงนี้ดัง ช่วยรับหน่อยไรนั่นแล่ะ) จนเหนื่อย เศร้า เสียใจ และก็...รอ... เราก็โทรอีก ดึกๆ ไอ้แย้ก็โทรกลับ บอกตีปิงปอง บ้าง ซ้อมบอลบ้าง ชั้นก็บอก เอ้า ไหนบอกงานเยอะ ไปตีทำไม แทนที่จะกลับบ้าน บ้านก็ไกล เค้าก็ว่า..".ออกกำลัง..." ชั้นก็ อืม ก็ดี...พอพูดถึงเรื่องซ้อมบอล..เค้าบอก เนี่ย เดี๋ยวแข่งกะสโมสรไรไม่รุ อาทิตย์หน้านี้แล้ว ต้องซ้อมๆ ชั้นก็บอก งั้นชั้นขอไปดูสนามจริงนะ (พยายามทำเป็นสาวแรกรุ่น ตามมิวสิกม่ากก) แต่เค้าก็เสียบฉับโดยไม่รีรอ ...ไปทำไม ไม่รุจักใครซะหน่อย ...ชั้นก็อ้าววว ...จบ ในที่สุดก็ไม่ได้ไป ชั้นพยายามคิดว่า ไอ้แย้มันเอาชั้นไปพบปะเพื่อนฝูงมันบ้างไหม ก็มี มี กี่ครั้ง อืมมม 1 2 3 4 4 3 2 1 อ่อ 1 ครั้ง ที่เค้าพาชั้นไปรู้จักเพื่อนเค้า เป็นเพื่อนรุ่นพี่ที่เค้าให้ความนับถือมากก ชั้นก็แหมม ดีใจเป็นล้นพ้น อุ๊ย ให้เกียรติๆ เอาชั้นไป พอเค้าคุยๆกัน อยู่ ชั้นก็นั่งฟัง ยิ้มไป ฟังไป ไอ้แย้ หันมาถาม จุด ไม่มีอะไรจะพูดบ้างเลยเหรอ...เหออ...ชั้นก็คิด อื๋มมม เอ้า ก็ตรูไม่รุจักใคร จะให้คุยไรฟะ...ไอ้แย้มันจะประมาณชอบพูดจาข่มชั้นอยู่กลายๆน่ะ แต่ก็ครั้งนั้นครั้งเดียวจริงๆ ต่ลอดระยะเวลา สามสี่ปีที่คบกัน ชั้นไม่เคยไปรู้จักเพื่อนที่ออฟฟิสเค้าไม่ว่าที่เคยทำหรือที่ปัจจุบัน เคยถาม ไอ้แย้ก็บอก...เราเป็นคนไม่มีเพื่อนเยอะ เพื่อนที่ออฟฟิสน่ะ เพื่อนร่วมงาน รู้จักไปทำไม...ขนาดไปถึงออฟฟิส แล้ว ไอ้แย้ก็บอกให้รอข้างล่าง.....แล้วชั้นก็รอไป ครั้งหนึ่ง (จากหลายๆครั้ง) ความอดทนมาจากไหน ดุจดั่งควาย+ลา ผสมกะอูฐ...รอมันอยุ่สองชั่วโมง ที่ด้านล่างของตึกสินรับ จนยามที่ตึกมองด้วยความฉงนในตอนแรก ยามเดินผ่านมาอีกรอบ ยามหน้าเฉย พอยามเดินมาอีกรอบ ยามเริ่ม แย้มให้นิสๆ พอยามเดินมาอีกรอบ ยามเริ่มตาแดง คงอยากร้องไห้ไปกับชั้น...ปล่าวเลย..ยามง่วงนอน...แต่ชั้นก็คือชั้น พอไอ้แย้มาขอโทษนิดหน่อย ชั้นก็บ้าพลังใจขึ้นมาทันที เฮ่อ..มาคิดแล้ว อีจุดนี่ ประสาทแด๊กจริงๆ.. ...พอไอ้แย้ย้ายมาทำออฟฟิสปัจจุบัน มันก็บอก อยากมาก็มา แต่อยู่ได้แค่ชั้นสองนะ เพราะออฟฟิสเอกทอง ของเค้าห้ามไม่ให้ขึ้นชั้นบน ...ชั้นก้แอบคิด เอ้า ไอ้แย้บอกเองว่าเคยเอาคนนอกมาประชุมกะมันที่ข้างบน...แต่ก็อีก ชั้นน่ะเลี่ยงที่จะรับรู้ ..เวลาเราไปที่ห้างกัน (มีอยู่ห้างเดียวสำหรับชั้นกะไอ้แย้ มันไม่เคยชวนชั้นไปที่อื่นเลย) กิจกรรมคืออะไรก็คิดไม่ออก พอเจอกันปั๊บ ก็อืม เดินขึ้นรถกลับบ้านมัน นั่งดูโทรทัศน์ พาแม่ไปตลาด แม่ซื้อกล้วยหอม ให้กลับบ้าน 1 หวี ซื้อพวงมาลัยหน้ารถให้ 1 พวง จบ กลับบ้าน...แต่ตอนหลังแม่เริ่ม create เปลี่ยนเป็นซื้อน้ำเก๊กฮวย กะน้ำลูกรอก ลูกสำรอง หรือลูกกรอกคะนองไม่รู้ให้ชั้นเอากลับ และบวกพวงมาลัยหน้ารถ 1 พวง จบ กลับบ้านเหมือนเดิม..ไอ้เราก็ อูยยย...เค้าไม่มีเงิน อุตซ๊าอุตส่าห์ เจียดเงินมาซื้อให้ เกรงใจ ซึ้งใจ...ว่าไปนั่น...(ลืมคิด รถตู น้ำมันตู สึกหรอก็ของตู เค้าสมควรเกรงใจ เล่นเอามาแบกปลาแบกผักทุกอาทิตย์) ...อ่อ อ่อ ขอเพิ่มเติม...เรามีที่ประจำที่เราจะไปกะมันบ่อยๆ...ห้างเล็กดี ย่านเดียวกันนั่นแล่ะ...เดินๆ ชาวบ้านดี เดินเล่น ...ชั้นก็คิด อืมม ก็ดี ชีวิตสมาถะ ดีจัง ปลื้มความเป็นสมาถะของมัน.. ...เวลาอยู่บ้าน ก็เงียบ ดูทีวี เสร็จ ไอ้แย้ก็หลับ ตื่น ขับรถ กลับบ้าน... ...เวลากินอาหารกัน ไอ้แย้ก็คุยนะ แต่มันไม่เคยถามว่าชั้นการงานเป็นไง เค้าจะคุยๆๆ ทะเยอทะยาน วิ่งตามความฝัน ของมันไปเรื่อยๆ ชั้นก็ฟัง ร๊ากกก ซซซ๊า คิดไปอีก...โอววว...เค้าช่างมีความทะเยอทะยานเหลือเกิน ดูเป็นคนไม่เลื่อนรอย มีความฝันและอยากให้ถึงฝั่งฝัน โอววว.. ...แต่เอ...ดูมันแหว่งๆ..อ้อ ก็มันไม่เคยพูดถึงแกเลยไง ไอ้จุด...! จากคุณ : โสดสุดท้อง - [ 29 ม.ค. 51 11:16:55 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ... จากคุณ : sorry about that - [ 29 ม.ค. 51 11:22:30 ]

ความคิดเห็นที่ 40 รออยู่นะคะ กำลังเข้มข้นเลยค่ะ จากคุณ : cutefaii - [ 29 ม.ค. 51 11:33:51 ]

ความคิดเห็นที่ 41 อิทธิพลของความรักมันบังตา เป็นกำลังใจให้ จขกท คะ เลิกกันมันมาได้ก็ดีแล้วคะ คิดซะว่าชาติที่แล้วเราไปเอาของมันมามันเลยมาเอาคืน จากคุณ : ขนมนึ่ง - [ 29 ม.ค. 51 11:43:41 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ดิฉันก็เคยมี สามี ไม่มีสมอง ใช้เงินเก่ง มากๆ เข้าใจความรู้สึกเลย ทำไมช่วงนั้นเหมือนเราโง่ อย่างนี้ โง่ มากๆ อะไรมาบังตา บังสมองเรา ตอนนี้สบายขึ้นหน่อยอยู่กับลูกชาย  สบายดีไม่คิดอยากมีใหม่กลัวเจอแบบ เดิม ดิฉันเข้าใจคุณคะ มันยิ่งกว่าละครน้ำเน่า แต่มันเป็นชีวิตคนเรานี่แหละ จากคุณ : พาไล - [ 29 ม.ค. 51 11:45:37 ]

ความคิดเห็นที่ 43 เป็นกำลังใจให้นะคะ เราก็ดูคนของเราอยู่ค่ะ กลัวเหมือนกัน ความรักมันบังตาจริง ๆ นะ - -^ จากคุณ : บวบน้อย - [ 29 ม.ค. 51 12:05:58 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ลงชื่อก่อน เดี๋ยวมาอ่านต่อค่ะ   ไม่รู้ว่าความรักหรือความหลงมันบังตากันแน่นะคะเนี่ย.. จากคุณ : moonlit_memory - [ 29 ม.ค. 51 12:29:39 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ยังติดตามอ่านต่ออยู่นะครับ เรื่องราวกำลังเข้มข้น เอามาพิมพ์แบบนี้ได้แสดงว่าทำใจได้แล้ว คุณเป็นหญิงแกร่งทีเดียวครับ นับถือๆ ผมไม่มีแฟน แชร์ประสบการณ์ไม่ได้ แหะๆ จากคุณ : ฉันมีความสุขในทุกๆวัน - [ 29 ม.ค. 51 12:34:09 ]

ความคิดเห็นที่ 46 เรื่องเลวร้ายของเค้านี่แค่ครึ่งนึงค่ะ ยังขาดอีกเยอะ ค่ะ 9. แมงดาสยายปีก - เงินก้อนใหญ่ก้อน2 วันเวลาก็ผ่านไปกะท่อนกะแท่น ชั้นกะไอ้แย้เริ่มเจอกันน้อยลงๆ แม้กะทั่งจะเจอกันทุกวีคเอน บางวีคก็หายยยไป ให้น้องดาวพระศุกร์หยั่งชั้น นั่งคอยเดียวดายไร้ญาติขาดมิตร มีครั้งนึง โทรมาหา ไอ้เราก็ดีใจ แต่ในที่สุดก็ ไม่พ้นเรื่องเดิม...จุด มีเงินสามหมื่นหรือหกหมื่น (ไม่แน่ใจ) ไม๊ ชั้นก็บอกไม่มีๆๆๆๆ เค้าก็บอก จุดก็ไม่เบิกซีตี้แบงค์สิ แล้วเดี๋ยวเราผ่อนให้ ชั้นก็บอก ถ้าทำอย่างนั้นน่ะ ดอกเบี้ยเยอะมากนะ มันก็ทั้งถูลากถูดึง ด้วยวาจา จนเราต้องใจอ่อน ยอมทำ และก็อีก ไอ้เงินเหล่านั้น ชั้นก็ต้องมานั่งรับภาระจ่ายด้วยตัวชั้นเอง จนกระทั่งหนี้กลายเป็นศูนย์..ตอนนั้นก็เครียดพอสมควร เพราะโดยส่วนตัว ไม่เคยต้องใช้สินเชื่อเงินสดพวกนี้อยู่แล้ว...ที่ทำเนี่ยก็ทำเพื่อมัน..เฮ่อ... มาอีกช่วงนึง ประมาณต้นปีที่แล้ว เค้าบอกว่า เค้ามีปัญหาเรื่องบ้านแถวๆสนามบินที่เค้ามีอยู่ อาจต้องโดนยึด เพราะลูกไก่แฟนเก่าจะเอาชื่อออก เพราะงั้นเค้าต้องขายบ้าน ชั้นก็บอก งั้นก็รีบทำเรื่องสิ เค้าก็เรื่อยๆ เปี่อยๆ แบบไม่ใส่ใจ และแล้ววันที่ไม่อยากจะคิดก็มาถึง ตอนนั้นชั้นได้ทำงานที่ใหม่แล้ว เงินเดือนก็เยอะกว่าเค้า เค้าส่งอีเมลมาเป็นภาษาอังกฤษ บอกว่ามีเรื่องเดือดร้อน บ้านเค้าต้องโดนยึดเพราะบลา บลา บลา ตอนนี้เค้าต้องหาเงินเบื้องต้นให้ได้ก่อน 1แสนบาท เพื่อเอาไปทำไรกะธนาคารก็ไม่รู้ ชั้นไม่ค่อยเข้าใจ   ไอ้ชั้นก็คิด...มาอีกละ...อย่าบอกนะ...อย่าบอกนะว่า...อ่านต่อ...เค้าก็เขียนว่าอยากให้ชั้นช่วยอะไรก็ได้สักอย่างตามกำลัง อะไรประมาณนี้ ชั้นอ่านภาษาอังกฤษ (ซึ่งเค้าเคยบอกเสมอว่า เราน่ะเขียนภาษาอังกฤษดีมากกก นายไม่เคยแก้เลย ต้องให้เราช่วยตลอด...) ชั้นก็ไม่เข้าใจ ในสิ่งที่เค้าต้องการ ชั้นด้วยความต้องการความเคลียร์ เขียนไรมา ต้องการไร บอกมาซิ...เค้าก็บอกว่า ให้ชั้นหาเงินให้หน่อย แสนนึง มีไม๊ ชั้นก็บอกบ้าเหรอ ไม่มี เค้าก็มีความคิดก๊อกสองโผล่มาทันที อย่างที่ไม่ทันตั้งตัว... จุดก็กู้เงินสินเชื่อให้เค้า ชั้นก็..อะไร๊ ทำไมไม่ไปขอให้พี่สาวช่วยล่ะ เค้าก็บอก พี่สาวเงินเดือนไม่ถึง กู้ไปก็ได้ไม่พอ ชั้นก็โมโห + โกรธ ว่าทำไม เค้าถึงเอาเรื่องเดือดร้อนเรื่องเงินทองมาให้ชั้นจัง เวลาทุกข์ละคิดถึงชั้น พอหายทุกข์ก็หายหัวรวมตัวด้วย.. (จริงๆนะ พอคิดแล้ว เวลาเค้ามีปัญหา วิ่งรี่เข้ามาเชียว และเวลาจะขอ(ยืม)เค้าจะเป็นประเภท มาขอวันสุดท้ายหรือเวลากะชั้นชิด เพื่อไม่ให้เราตั้งตัวทุกครั้ง ) ชั้นไม่อยากทำ ชั้นบอกเค้าไป ชั้นไม่เคยต้องมากู้สินเชื่อเหล่านี้เลยยย มันก็ใช้มารสิบตลบผสมเสน่ห์แห่งความน่าเห็นใจ บอกถ้าไม่งั้นเค้าต้องแย่แน่ๆ ชั้นก็ทะลึ่ง ทำให้ในที่สุด อายก็อาย ไปกู้แบบนี้ ...ยังจำได้ติดตา ไปที่ สถานี bts รอมัน อีกแล้ว มันเป็นคนที่สายได้ตลอดชีพ ขนาดทำเรื่องของมันเองนี่ มันยังมาสายเลย..ไม่เคยสำนึกเลยจริงๆ... แต่ก็นะ ความที่คนที่เรารักมันจังเดือดร้อนอยู่ตรงหน้า จะให้เราทำยังไง หลังจากที่ชั้นทำให้เค้า เค้าก็ดีกะชั้นสักพัก พักเดียวจริงๆนะ โทรมาหาเหมือนเดิม ทุกวัน พักเดียวจริงๆ แล้วก็เริ่มเฟทตัวออกไปตามเดิม ชั้นก็นั่งรอ มอง มือถือ ชั้น มอง อยู่อย่างนั้น เมื่อไหร่เบอร์แฟนชั้นจะโทรมาหาซะที... สำหรับเงินก้อนนี้ เค้าก็อีก เคยสัญญาว่า ถ้าได้โบนัส หรือถ้าขายที่ได้ จะเอามาโปะ ตั้งกะปีที่แล้ว แต่ตอนนี้ ธนาคารก็ยังโทรมาทวงชั้นไปเรื่อยๆ ส่งก็ส่งนะ แต่ช้าบ้าง ต้องให้ชั้นโทรไปบอกเค้าอีกทอด...เฮ่อ...ยิ่งเขียนยิ่งรู้สึก เจ็บใจ เสียใจจัง... จากคุณ : โสดสุดท้อง - [ 29 ม.ค. 51 12:52:05 ]

ความคิดเห็นที่ 47 10. ข้อดี-ข้อเสีย ของไอ้แย้ ชั้นกำลังทบทวนหาความดีของไอ้แย้ เพราะชั้นเคยเล่านู่นนี่ให้เพื่อนทั้งหลายต่างกรรม ต่างวาระ เพราะเพื่อนหลายคนเกือบทั้งหมดก็ว่า ไม่เห็นหาความสุขเจอเลย คบกะคนนี้ เพื่อนอีกส่วนก็บอกว่า เอางี้เลย ชั่งน้ำหนัก ระหว่างความดีของมันกะความเลว ...ชั้นก็พยายามเทคะแนนให้มันด้วยใจรักภักดีไม่มีเปลี่ยน ..ข้อดีเหรอ..เค้าก็ดีนะ เค้าสวดมนต์ว่ายพระ ธรรมะธรรมโม ไม่โกหก.. ..ข้อสอง...โหห ชั้นเริ่มเว้นระยะนานขี้น...อืมม ชั้นขอผ่านไปก่อนนะ...ข้อสาม...เค้าก็...อืมม..ชั้นก็พยายามสุดฤทธิ์ ไอ้แย้ๆ ทำไรให้ชั้นดีๆบ้างบอกเร็วๆ...ชั้นคิดอยู่ในใจ แล้วก็นิ่ง อืม หาไม่เจอ... ชั้นก็เลยเปลี่ยนก่อน..กลับมาหาข้อเสียดีกว่า..ดูจะง่ายกว่า.. ..ข้อหนึ่ง ชอบยืมเงิน(โหห ความคิดลื่นปรื๊ดๆ) ..ข้อสอง ไม่แคร์ชั้นซักเท่าไหร่ ..เคยถามว่า ทำไมไม่ค่อยโทรหา ..มันตอบด้วยน้ำเสียงรำคาญ..ก็งานยุ่ง..ชั้นก็เอาคำเพื่อนชั้นมาพูด(คือถ้าเพื่อนไม่พูด ชั้นก็ไม่เอะใจเลย)...แย้ ถึงงานยุ่งก็น่าจะมีแว๊บมาโทรได้..มันก็บอก อืม จะพยายามละกัน..และก็ปลิวหายยยไปกะสายลมม กับคำสัญญาเรื่องที่ร้อย ของมัน ..ข้อสาม ชอบข่มชั้น...อันนี้น่ะ คิดมานานนนนแล้ว แต่ก็เก็บไว้ในใจ(อีก) --อะไรจุด ทำงานระดับนี้แล้ว แค่นี้ทำไม่ได้--..จุดน่ะ อย่ามาให้เราปรับตัวเข้าหาจุดเลย เราไม่ปรับตัวกับสิ่งที่แย่กว่าเราหรอก..!!(ตอนนั้นที่ฟัง ถึงกับช็อคไปสิบตลบ สลบไปสิบครั้ง) -- อะไร ก็เมื่อกี๊พึ่งบอกไป ทำไมไม่จำ เออ งั้นช่างมันเถอะ!!--ซึ่งเรื่องเหล่านี้ชั้นก็มานั่งคิด นี่ตรู ผิดตลอดเลยนะเนี่ย เผลอเซ่อในบางครั้งไม่ได้เลยรึเนี่ย ...ข้อสี่ ยกตน อวดตน..จริงๆ ตอนที่เป็นแฟนกันอยู่ ก็อดไม่ได้ที่จะคิด --เราน่ะ ถ้าจะคบกับใครน่ะ ต้องดู รวย สวย มาจากมหาลัยรัฐดีๆ เราไม่คบหรอกนะพวกเด็กน่ะ กว่าน่ะ เรื่องเยอะ-- เราน่ะ ภาษาอังกฤษไม่ต้องแก้เลย--เราช่างคิด โง้นงี-- ...ข้อห้า ชอบตวาดแม่ แรงๆ --อย่างที่ยกตัวอย่างไปแล้ว ว่าเป็นไง โหหสุดโหดด ...ข้อเสีย ณ ตอนนั้น ยังไม่ได้รวมsuper extremely very much โกหกของเค้านะ เพราะยังไม่รุเรื่อง เป็นกบดองในขวดโหล อยู่ ...หืออออ ลืมๆไปหนึ่งข้อ ชอบเลททททท คือสายทุกครั้งที่นัด มีครั้งหนึ่ง(อีกแล้ว) เรานัดกันที่ห้างบางนา (ซึ่งถ้าใครทำการบ้านกันดีๆก็จะรู้ว่าชั้นเจอกะมันได้วันไหนวันเดียว) เหมือนเดิม 11โมง ชั้นก็เป็นโรคมาซะตรงเวลาที่สุด ส่วนเค้า เอ้า เลท ไป 1 ชม เอ้า เพิ่มอีก 1 ชม ไปๆมาๆชั้นก็บ้าประสาทหลอนรอมัน จนมันมา ปาเข้าไป 3 ชม ชั้นเจอหน้าเค้า หน้าเริ่มเหี่ยว ด่าไม่ออก มันจุก แย้มันก็รุสึกผิดจริงๆ ก็อีก พออ้อนที ชั้นก็ลืมโกรธ กลับมาน้ำผึ้งหวานกะมันต่อ เรื่องเลท มีบ่อยมาก อีกครั้งที่ โอว มาย ก๊อดดด สุดยอดมากกเลยจอร์จจเรียกพ่อ...คือ ชั้นก็จำไม่ได้แล้วว่าวันสำคัญ หรืออะไร ชั้นก็บอกเค้าว่าเจอกัน เค้าก็สัญญา เดี๋ยวมาหาที่บ้านชั้น ตอน 1 ทุ่ม เพราะต้องไปทานกับที่บริษัทก่อน (นี่แล่ะ ทุกครั้ง คนอื่นต้องมาก่อนแฟนมัน) ชั้นก็โอเค รอๆๆ อีกและ นี่ขนาดเป็นแฟนกันนานแล้วนะ ชั้นตื่นเต้น ดีใจ ใสปี๊ง แต่งตัวนิ๊ง (เชยเนอะ) รอราชรถมาเทียบ รอไปเริ่มหน้าหมอง อายก็อายพี่ๆที่นั่งอยู่ อืมมม นี่มันก็ปาเข้าไป 2ทุ่มแล้ว ยังไม่โผล่ ชั้นก็เริ่มโทรหา ไม่รับสาย อืมม รอไปอีก 1 ชม ชั้นก็โทร ทั้งโทรทั้งแมสเสจ ไป มันก้ไม่ตอบกลับ จนชั้นเหนื่อยร้า สุดท้าย ชั้น แมสเสจไปหาตอน สี่ทุ่มครึ่ง บอกเค้าว่า เราไม่ต้องไปทานข้าวเย็นกันแล้วล่ะ ชั้นรออิ่มแล้ว แมสเสจไปก็น้ำตาไหลไป...พอห้าทุ่ม..มันโทรมาบอกด้วยความร้อนรน ขอโทษด้วยๆ ชั้นก็บอกอืมม ไม่เป็นไร แย้ก็รุสึกผิด พูดต่อ พอดีออกมาไม่ได้เพราะเค้ายังไม่เลิก..ชั้นคิด ไม่เกี่ยวเลยให้ตายเหอะโรบิน..ถ้าเธออยากจะออกมาจริงๆง่ายนิดเดียว บอกไปเลย มีธุระ..ชั้นก็บอกเค้า อืมม ไม่เป็นไร แค่นี้ก่อนละกัน..เฮ่อ..จริงๆแล้วเรื่องนี้รวมกะข้อไม่แคร์ชั้นด้านบนก็ได้นะเนี่ยะ โอววว ลืมๆ กลับมาข้อดีซิ ...อืม ก็รักหมาละกัน แย้มันเลี้ยงหมาไว้หลายตัว ลู่ลี่ ซันนี่ ไข่แดง ฟักแฟง แตงห้อย อะไรก็ว่าไป พอไปถึงบ้าน เค้าก็จะ ง๊ายยย ซันนี่ เป็นงายยย...ไข่แดง..ฟักแฟง..หือออ..สบายดีไม๊...(ถามไม ก็เมองเลี้ยงอ่ะ เลี้ยงมันดีไม๊ล่ะ) มาคิดถึงตอนนี้ ชั้นรู้นะว่าเค้าไม่ได้เสแสร้ง แต่ เค้าทำกับคนกะเค้าทำกับสัตว์ มันช่างtreat ต่างกันโดยสิ้นเชิงได้ขนาดนี้ ...ข้อดีอีก ข้อที่พยายามหาจนเจอ แย้มันก็ดีนะ มันพยายามสอนวิธีคิดให้ชั้น ...จุดต้องคิดสิ ทำงานระดับนี้ ไม่ใช่ว่าไม่ได้ก็ไม่ได้ ต้องหาทางเลือกอื่น..ทุกอย่างต้องมีทางแก้ไข... ...อ่อ ข้อดี อีกข้อ ไอ้แย้พาชั้นไปดูสนามบินแห่งใหม่ ..คนอื่นคงขำว่าเป็นข้อดีตรงไหนฟะ แต่ สำหรับชั้นเนี่ย ชั้นดีใจมาก เพราะปกติไอ้แย้จะไม่ไปๆๆ ชวนไปไหนก็ไม่ไป เหนื่อ เพลีย... ตกเย็น มันก็บอกไปก็ได้ เสร็จ ชั้นก็เริงร่า ถามเค้าว่า แล้วจะไปส่งแม่ก่อนไม๋ เค้าก็บอก แม่ก็คงอยากไป งั้นไปด้วยกันเลย...โอววว สาวหน้าแดง ด้วยแรงรัก กลับกลายเป็นสาวตาแดง แห้งแร้ง ในจิตใจ..ชั้นก็คิด เอาวะ ไปก็ไป เค้ารักแม่ๆ พอไปถึง ก็ซึ้งใจ มันก็โรแมนติกไปอีกแบบ รถจอดข้างๆถนน ตอนตกเย็นฟ้าส้มๆครึ้มนิดๆ แสงไฟจากเครื่องบินระยิบระยับ ลมเย็นๆ พัดอ่อนๆ อยู่กันกะแฟนเรา โอ้ว โรแมนติกสุดๆ..!!!แย้ แม่ว่ามันสวยดีนะลูก!! ชั้นสะดุดกึก หัวตก ทันที...เฮ่อ ลืมไป แม่ไอ้แย้นั่งแปะอยู่ข้างหลังนี่หว่า..เซ็งอิ๊บอ๋าย.. แต่ความ(ที่ชั้นคิดว่ามันคือความ)ดี ...ครั้งนึง เมื่อชั้นร้องห่มร้องไห้ด้วยปัญหามันนี่แล่ะ คุยกะแม่ ตอนนึง ชั้นก็บอกแม่ว่า ม๊าแต่ไอ้แย้มันดีนะ มันทำบุญ ใส่บาตร สวดมนต์นะ แม่พูดมาทำให้ชั้นคิดตั้งแต่วันนั้น ...จุด แล้วเค้าทำเพื่อใคร เค้าก็ทำเพื่อตัวเค้าเอง...อืมม ชั้นก็ดันไปคิดว่าเป็นเหมือนชั้น...ทุกครั้ง ไม่ว่าชั้นจะไปไหว้พระที่ไหน ชั้นจะขอพรให้มันเสมอ โถ่ ไม่น่าเลย ซาร่า...ไม่น่าเลย...ดังนั้นข้อดีด้านบน คงต้องลบออก เพราะมันไม่ได้ทำเพื่อเรา..พับผ่าสิ!!หมดกัน จากคุณ : โสดสุดท้อง - [ 29 ม.ค. 51 13:01:42 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ทำไมไม่เจอผู้หญิง....... แบบนี้บ้างงงน่า ไม่ได้ว่านะ แต่ครอบครัว พ่อแม่พี่น้องไม่เคยเอาไปปรึกษาบ้างรึไง ไม่เล่าให้ไอ้คุณแย้นี่ฟังบ้างเหรอ ว่าตัวเองก็มี เหมือนกัน ไม่เรียบๆเคียงๆ ว่าพ่อ แม่ ญาติ พี่น้องเรา รู้เห็นเรื่องนี้นะ อย่างน้อยๆ มันจะได้ละอายใจบ้าง (หรือเปล่า) ไม่ใช่เรื่องของสองคน ที่จะหลอกไงก็ได้ (เอะ ไม่ใช่หลอกซิ พูดผิด) จากคุณ : ++ อะแนท ++ - [ 29 ม.ค. 51 13:03:24 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ประสบการณ์ของคุณ..แย้ อ่านมาประมาณนี้แล้ว จขกท. ออกจากชีวิตเค้ามายังอ่ะ น่าสงสารจังอ่ะ จากคุณ : wit - [ 29 ม.ค. 51 13:11:54 A:58.9.4.125 X: TicketID:154143 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ขอขอบคุณกำลังใจของทุกคน และทุกคนที่เข้ามาอ่านและเข้ามาคอมเมนต์นะคะ น้อมรับทุกคอมเมนต์ ค่ะ เดี๋ยวจะเข้ามาโพสท์ต่อ เรื่องมันยังบ้าไปกว่านี้อีกเยอะ ตอนนี้ขอไปทำธุระก่อน เรื่องกงกรรมกงเกวียนของไอ้แย้กะชั้นนี่แล่ะค่ะ จากเรื่องนี้ ทำให้ชั้นฝึกนิสัยความอดทนของตัวเองไปโดยปริยาย จากคุณ : โสดสุดท้อง - [ 29 ม.ค. 51 13:14:33 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ตอบคุณwit ค่ะ ชั้นเลิกกะเค้าแล้วค่ะ แต่จริงๆ ถ้าไม่มีจุดเกิดเหตุ ชั้นก็คงยังบ้าคลั่งรักมันอย่างไม่ดูตาม้าตาเรืออยู่อย่างนั้น จากคุณ : โสดสุดท้อง - [ 29 ม.ค. 51 13:18:13 ]

ความคิดเห็นที่ 52 เอ้อ ... ช่างมันเถอะค่ะที่คบกันมา อย่าโทษตัวเอง เชื่อว่าต่อไปเราจะมองคนได้อีกเยอะค่ะ ถือว่า เป็นเจ้ากรรมนายเวรเราละกัน เลิกได้แล้วก็ถือว่าพ้นเคราะห์ ว่าแต่หนี้สินทั้งหลายนี้ ตอนนี้จ่ายสินเชื่อไปหมดหรือยังค่ะ ? จากคุณ : Archimandrite - [ 29 ม.ค. 51 13:59:53 ]

ความคิดเห็นที่ 53 เอ่อ มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ๆ จากคุณ : ไอเฟล - [ 29 ม.ค. 51 14:10:25 ]

ความคิดเห็นที่ 54 ออกห่างมาได้ ก็ ดีแล้วล่ะครับ ไม่สมควร คบ ด้วยประการทั้งปวง เอาใจ ช่วยให้ หาย รู้สึก แย่ๆได้เร็วๆน่ะครับ แอบเข้าไป อ่าน ใน Blog ของ คุณ โสดสุดท้อง แล้ว น่ารักดีครับ คุณ โชคดี ครับ ที่มี ครอบครัวที่ดี คน รอบข้าง ที่พร้อมให้ กำลังคุณ หลาน คุณ ท่าทาง จะน่ารักมากน่ะครับ เวลา รู้สึก แย่ๆ ลองเล่น กับ เด็ก ดูสิครับ อาจจะทำให้รู้สึกดีขึ้นน่ะครับ จากคุณ : Yong023 - [ 29 ม.ค. 51 14:18:15 ]

ความคิดเห็นที่ 55 รออ่าน จุดเกิดเหตุ  อยู่นะคับคุณ โสดสุดท้อง นั่งอ่านเวลางานตั้งแต่ต้นเลยล่ะ อ่านเพลินเลย  สำนวนดี เห็นภาพเลยล่ะคับ  จะติดตามตอนต่อไป จากคุณ : เด็กชายเช้าวันศุกร์ - [ 29 ม.ค. 51 14:32:34 ]

ความคิดเห็นที่ 56 แค่เท่าที่อานมานี่รู้สึกแย่มากๆแล้ว เวรกรรมอะไรของคุณนักหนาวะเนี่ย?? จากคุณ : KHIMM - [ 29 ม.ค. 51 14:46:56 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ต่อเลยครับ ต่อเลย  กะลังลุ้น จากคุณ : ไม่งง (ไม่งงครับ ไม่งง) - [ 29 ม.ค. 51 14:47:27 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ง่า เศร้าจัง ตอนนี้คิดได้แล้วเนอะ จากคุณ : tonbo2k - [ 29 ม.ค. 51 14:56:01 ]

ความคิดเห็นที่ 59 สงสัยชาติก่อนทำกับบักแย้ไว้เยอะ จากคุณ : Oh-deh - [ 29 ม.ค. 51 15:21:01 ]

ความคิดเห็นที่ 60 คารมเป็นต่อ รูปหล่อเป็นรอง คนเราไม่ได้เห็นการกระทำ อย่าไปเชื่อครับ เห็นครั้งเดียวก็ไม่ได้ต้องเห็นบ่อยๆ ปากก็พูดดี แต่ตัวทำเอี้ยๆ ดีแล้วครับ เลิกไปเหอะผู้ชายห่วยๆ แบบนี้ จากคุณ : BlowYaMind - [ 29 ม.ค. 51 16:04:56 A:222.123.130.152 X: TicketID:033338 ]

ความคิดเห็นที่ 61 สู้ต่อไปครับ เป็นกำลังใจให้ จากคุณ : Baby (Baby&Je t'aime) - [ 29 ม.ค. 51 16:14:00 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ชื่อน่าเกลียดจังเลยนะคะ ผู้ชายแบบนี้มีอยู่จริงนะ จากคุณ : สาวเจียงใหม่ - [ 29 ม.ค. 51 16:15:40 ]

ความคิดเห็นที่ 63 ขอโทษนะคะ เพิ่งกลับจากไปรับเจ้าหลานรักจากอนุบาล จริงๆชื่อทั้งหมดเป็นนามสมมุติน่ะค่ะ ใช่ค่ะ ครอบครัวชั้นน่ารักมากก ชั้นก็มารู้ซึ้งก็ตอนที่เจอปัญหานั่นเอง ชั้นรู้สึกผิดมากที่ไม่เคยปรึกษาพวกเค้า...แต่ตั้งแต่นั้นมา ชั้นบอกทุกเรื่องเลยค่ะ แต่กับแม่นี่ ไม่กล้าบอกทั้งหมด สงสารท่าน ต่อเลยละกันค่ะ 11. น่าจะรู้แต่กลับไม่ฉุกคิด..จุดเอ๊ยยย... พอเริ่มเกือบปี ชั้นก็ดั๊นเพิ่งคิดได้ เอ๊ะ ชั้นไม่เคยมีรูปถ่ายคู่กะไอ้แย้เลยยย เหตุที่คิดได้ก็ไม่ได้คิดเอง (เซ่อ) พอดีชั้นขึ้นไปบนห้องไอแย้ เห็นแว๊บๆ เหมือนมีอัลบั้มรูปเต็มไปหมด ชั้นก็ดู อ้าว เฮ้ย นี่ใคร มีแต่รูปมันคู่กับสาวๆ ชั้นก็เริ่มตัวชา หน้าเศร้าเจียนตาย มันเปิดประตูมาเห็น ชั้นเลยถามมัน มันกลับตอบแบบรำคาญ...อารายย จุด..แก่ป่านนี้ทำตัวไร้สาระ ก็รูปแฟนเก่าทั้งนั้น..แล้วมันก็เดินไปนอน ทิ้งให้ชั้นนั่งชันเข่าเศร้าเหงาอยู่คนเดียว อีกครั้ง ชั้นอยากเหมือนคู่อื่น คือมีรูปขึ้นหน้าจอมือถือ เพราะเครื่องเก่าของไอ้แย้ ก็มีรูปมันกะแฟนเก่ามัน (ตอนนั้นชั้นเป็นเพื่อน) ชั้นก็บอกมันระหว่างกินข้าวที่ริมเพลิงข้างถนน (ไม่เคยที่จะได้กินร้านหรู) ...แย้ ขอดูมือถือหน่อยสิ มันก็ถาม เอาไปทำไร ชั้นก็บอก ก็จะเอามาดู ก็มันเป็นเครื่องที่ชั้นซื้อให้แย้นะ มันก็ยื่นให้ ชั้นก็ดูๆ เพราะจริงๆชั้นไม่ได้กะหาเช็คอะไรทั้งสิ้น ชั้นไม่ได้คนแบบนั้น และไม่คิดจะทำ พอกดๆซักพัก ชั้นก็เอากล้องมาถ่ายหน้าชั้นเอง มันถาม ทำไรน่ะ ชั้นก็ยิ้มเล่นๆ บอกก็ถ่ายรูปเอาชั้นขึ้นหน้าจอไง๊ มันก็กะชากไปจากมือ แล้วบอกไม่เอาๆ แล้วก็ดีลีท รูปชั้นทิ้ง...โอว แม่เจ้า...สะท้านไปทั้งตัว รู้สึกชาๆ ชั้นก็ก้มหน้านิ่ง ไม่พูดไม่จา...มันรุ และมันชอบใช้ไม้นี้ มันจะเสพูดเรื่องอื่น..จนชั้นรู้สึกว่า ช่างมันเถอะ อย่าไปถือสาเค้าเลย..แล้วเรื่องก็ผ่านไป.. อีกครั้ง...ชั้นอยากดูมือถือมันอีก เพราะของมันเหมือนของเพื่อนชั้น ชั้นก็ขอมันตรงๆ ...แย้ ขอดูมือถือได้ไม๊ ...ดูไร ...เอาน่ะ ยืมดูหน่อย ...ชั้นก็กดๆ ซักไม่ถึงหนึ่งนาที มันก็รีบชักกลับไป ...จริงๆ แค่นี้ก็น่าจะมีพิรุธได้แล้ว ชั้นก็กลับเลี่ยงที่จะคิดอีก ก็เค้าบอกกันไง ว่าต้องไว้ใจกัน ชั้นก็ทำแล้วนี่ไง...แล้วดูดิ่ ผลที่ได้รับ...เศร้าเช็ดเม็ด... ..ชั้นเคยถามมันว่า ไม่คิดจะถ่ายรูปกันมั่งเหรอ มันก็บอก ถ่ายทำไม ไม่เห็นมีประโยชน์...ชั้นก็เซ็งตามระเบียบ... ...ที่น่าแปลกสำหรับชั้นคือ ไอ้แย้มันไม่เคยทิ้งรูปผู้หญิงที่เคยเป็นแฟนมันเลยซักคน มันเก็บเป็น collection ไว้ที่กล่องดวงใจ ในตู้โทรทัศน์มัน ชั้นก็เปิดดูไปสะท้อนใจไป (ไม่รุจะดูทำไม)... จริงๆเรื่องเหล่านี้อาจดูไม่สำคัญในสายตาคนอื่น แต่ชั้นกลับคิดว่ามันเป็นมุมเล็กๆที่ทำให้ผู้หญิงมีความสุข และเป็นสิ่งที่ชั้นอยากได้จากมัน..ไอ้แย้... แก้ไขเมื่อ 19 ก.พ. 51 20:35:11 จากคุณ : โสดสุดท้อง (โสดสุดท้อง) - [ 29 ม.ค. 51 16:31:06 ]

ความคิดเห็นที่ 64 ดูจากความสามารถในการเล่าเรื่องได้น่าอ่านแบบนี้ คงไม่ใช่เด็กน้อยไร้เดียงสาเพิ่งเคยพานพบผู้ชาย แล้วไม่เคยเปรียบเทียบกับแฟนคนก่อนๆของคุณเลยเหรอว่ามันดีเลวต่างกันยังไง ทำไมมันถึงไม่เหมือนแฟนคนอื่น สงสัยจังเลย คุณแย้ด้องมีอะไรดีแน่ๆ จากคุณ : nengpat (nengpat) - [ 29 ม.ค. 51 16:49:29 ]

ความคิดเห็นที่ 65 รู้ละ ชื่อ แต้ แน่ๆ ไอ้แต้ ... เลวชาติ ปล. ช่วยด่า จากคุณ : Archimandrite - [ 29 ม.ค. 51 16:56:35 ]

ความคิดเห็นที่ 66 ดีใจด้วยค่ะ ที่คุณออกมาจากชีวิตคุณแย้ได้แล้ว(ถึงแม้ว่ากว่าจะหลุดออกมาได้จะแทบกระอักเลือดก็ตาม) มองอีกแง่นะ ถือซะว่าชดใช้เวรกรรมกันไปแล้วกันค่ะ คุณจขกท.ก็อโหสิกรรมให้เค้าด้วยนะคะ ชาติหน้าจะได้ไม่ต้องเจอแย้อีก  ชาตินี้ชาติเดียวก็สยองพอแล้ว จากคุณ : moonlit_memory - [ 29 ม.ค. 51 17:07:42 ]

ความคิดเห็นที่ 67 12.เทศกาลแสนเหงา ของสาวจุด ชั้นเกลียดเทศกาล ชั้นเกลียดลอยกระทง เกลียดวันปิยะ เกลียดวันส่งท้ายปีเก่าขี้นปีใหม่ ...เพราะอะไร...ทุกเทศกาล ไอ้แย้จะหายยยไปเล่อะ ไม่โทรหา แว๊บหายไป ปีใหม่แรก เท่าที่จำได้...อยู่ดีๆก็หายไป ชั้นก็โทร เค้าก็ไม่รับ แล้วคิดดูสิ วันส่งท้าย...สมควรอยู่กะแฟน ถ้ามีแฟน แต่ชั้น นั่งแป่วอยู่บ้าน...เงียบไป..พอชั้นถาม เค้าก็จะ อ๋อ ไปเล่นไพ่กะพี่ บันเจิด กะพี่สมจิต ...อ้าว แล้วไมไม่ชวนไป แย้ก็รู้ชั้นชอบไปทะเล...ไอ้แย้ ก็ลื่นตามเดิม..จุดไปทำไม๊ ไม่รู้จักใคร ไปแล้วก็เบื่อ..ชั้นก็เฮ่อ จำนน...ไม่เซ้าซี้ เพราะชั้นก็คิด เซ้าซี้ไปก็ไม่มีประโยชน์ ปีใหม่ที่สอง ที่เค้าบอกว่าเค้าต้องมีงานที่บริษัท...งานใหญ่มากกก มีอัศนีย์ วสันต์มาเล่น เค้าปลื้มๆๆ ชั้นก็บอก ชั้นไปได้ไม๋ เค้าก็บอก ไม่ได้ มีแต่แขกวีไอพี..ชั้นก็แกร่ว...ชั้นก็แสนสู้ พอวันรุ่งขึ้น วันที่ 2 หรือ 3 นี่แล่ะ ยังเป็นวันหยุด ชั้นก็ถามเค้าว่าเจอกันไม๊ หยุดยาว เค้าก็บอก ไม่ได้ เค้าต้องพาแม่ไปไหว้น้า...แล้วเค้าก็เงียบหายไป... ปีใหม่ที่สาม เหมือนเดิม ไม่ได้เจอกัน วันหยุดราชการต่างๆ เค้าก้ไม่เจอ บอกว่าเข้าออฟฟิสๆ ตลอดอีกเหมือนเดิม ...แต่ตอนนี้ ชั้นรู้แล้ว ว่าแต่ละเทศกาลน่ะ เค้าหายไปไหน... 13. จุดเริ่มต้นของการเป็นแมงดาเต็มตัว ตอนที่ทำเรื่องกู้สินเชือเงินสด 1แสนบาท ชั้นก็อายที่บ้าน เพราะพวกใบเสร็จรับเงินใบแจ้งหนี้ต่างๆ ต้องส่งมาที่บ้านชั้น ชั้นก็กุลีกุจอ หาที่อยู่บ้านเพื่อนให้ ..ชั้นก็ลืมๆไปว่า ทำไมไม่ส่งให้บ้านมัน ..แต่ชั้นจะรู้สึกเป็นเดือดเป็นร้อนเรื่องของมันอย่างมากกก ตอนนั้นเป็นช่วงปลายการทำงานที่เก่า และชั้นมีอันต้องย้ายที่ทำงาน ชั้นเคยถามมันว่า แย้ลองพูดกะพี่แมวหน่อยสิว่ามีงานในบริษัท ไรมั่งป่าว เผื่อชั้นจะไปสมัคร มันก็บอกอืมๆ ไรซักอย่าง แต่ในที่สุด คนที่ช่วยชั้นกลับเป็นเพื่อนร่วมงานอีกคน พอไอ้แย้รู้ว่าชั้นจะไปคุยงานกะพี่แมว มันบอก จุดอย่าไปบอกเรื่องของเรา ชั้นก็ หันขวับ ทำไมล่ะ...มันก็บอก เพราะพี่สาวแฟนเก่าเราอยู่ที่นั่น...เราโคตรเกลียดมันเลย...ชั้นก็อืม ไรวะ ทำไมต้องไม่ให้บอก ไม่เห็นเกี่ยว แต่ก็นะ ชั้นก็ทำตามมัน ไม่บอกก็ไม่บอก ในที่สุดชั้นก็เปลี่ยนไปอยู่อีกบริษัทนึง ซึ่งอยู่ท่ามกลางแสงสีศิวิไรซ์สุดๆ และที่สำคัญ อยู่ตรงข้ามตึกของไอ้แย้ด้วย...ชั้นก็ดีใจ..แต่.. ..แย้ๆ มากินข้าวด้วยกันหน่อยสิ ..มันก็พูดเหมือนเดิม ไม่เอาน่ะ กว่าจะข้ามถนนไป แล้วเราก็กินแป๊บเดียวเดี๋ยวต้องรีบไปทำงาน ..เฮ่อ...งานทั้งปี...แต่...ณ ตอนนี้ รู้แล้วล่ะว่าเพราะอะไร..ไอ้เวร.. วันนึง ไอ้แย้มันก็เล่าให้ชั้นฟัง เรืองพี่บันเจิดไปมีเมียน้อย ชั้นก็ฟังแล้วชั้นก็หันไปหามันตรงๆ บอกมันว่า แย้ ชั้นไม่ชอบที่สุดคือคนโกหก ถ้าแย้มีใครแย้บอกชั้นได้เลย ชั้นไปได้ จริงๆ... มันก็บอก โอ๊ยยย มันไม่มีหรอก จะเอาเวลาที่ไหน แค่นี้ก็ปวดหัว ไหนจะเรื่องหนี้ เรื่องบ้าน เรื่องงาน ไม่เอาหรอก ...ชั้นก็บอก พี่บันเจิด ไม่น่าทำอย่างนั้นเลย สงสารลูกเมีย..ไอ้แย้ก็บอก ...เค้าอาจมีเหตุผลอื่นก็ด้ายย..แล้วก็เงียบกันไป...--ก็อีก ชั้นมานึกตอนนี้ เหตุผลเดียวที่แกทำกับชั้นรึป่าว ไอ้แย้..--- คำว่า ...โอ๊ยย เราไม่มีเวลาที่ไหนไปมีกิ๊กเกิ๊กไรนั่นหรอก ไร้สาระ ...เราไม่เคยเอาแฟนในบริษัทเดียวกันเด็ดขาด...เราไม่เคยโกหก จุด เรานับถือศีล 5...เราอยากให้แม่สบาย อยากให้แม่ได้ขึ้นเครื่องบินซักครั้งหนึ่ง...--คำเหล่านี้แล่ะ ทำให้ชั้นตายใจ เชื่อใจมัน!!..! แก้ไขเมื่อ 19 ก.พ. 51 20:37:26 จากคุณ : โสดสุดท้อง (โสดสุดท้อง) - [ 29 ม.ค. 51 17:32:45 ]

ความคิดเห็นที่ 68 มาลงชื่อ เป็นกำลังใจให้ครับ จากคุณ : อาทเอง - [ 29 ม.ค. 51 18:06:47 ]

ความคิดเห็นที่ 69 ใกล้จะถึงจุดคลี่คลาย แล้วใช่มั้ยนี่ ...แต่ตอนนี้ ชั้นรู้แล้ว ว่า...... จากคุณ : ++ อะแนท ++ - [ 29 ม.ค. 51 18:10:43 ]

ความคิดเห็นที่ 70 เรื่องมันส์ ยิ่งกว่าชีวิตรันทดอีก จากคุณ : สาวเจียงใหม่ - [ 29 ม.ค. 51 18:18:28 ]

ความคิดเห็นที่ 71 รออ่านอยู่ค่า อยากรู้ตอนเรื่องคลี่คลาย สู้ๆนะคะ จากคุณ : who i am - [ 29 ม.ค. 51 18:30:24 ]

ความคิดเห็นที่ 72 โอะๆๆ  แมงดาตัวเดียวกะที่อยู่ข้างบ้านผมเปล่าน๊า   อันนี้พ่อแม่มันช่วยกันปลอกสาวแก่กว่ามันนิดๆแต่มีตังค์ และต้องการสามี  ล่าสุดมันดูดจนอิ่มหนำ จนพออยากจะสลัด  ไม่รู้ทำไง  มันเลยให้พ่อแม่มันไล่สาวแก่โดยบอกว่าลูกจะไปเรียนต่อต่างประเทศอย่ามารบกวน   ไอ่เรามองทุกวัน เห็นสาวเจ้าประเคนรถให้ใช้  ห้องก็ติดแอร์ให้(คือไอ้แมงดาตัวนี้พามานอนที่บ้าน) เฟอร์นิเจอร์ก็ซื้อให้  แถมยังผ่อน jazz ให้ด้วย มาตั้ง1ปีกว่าๆ ตอนนี้มันถีบสาวแก่ออกจากบ้านแล้ว   เพราะมันได้อีหนูคนใหม่มีตังค์และหน้าตาดีกว่า  เลยกะจะไปหนึบหนับ กับปลาหมึกชิ้นใหม่ดีกว่าเหี่ยวฟ้าตัวเก่า   เฮ้อ   เจ้าของทู้นะ ไม่ได้ดูละครสดแบบผมทุกวันหรอกครับ  นิยายเรื่องไหนก็ชิดซ้าย       เอาไว้ว่างๆจะมาเล่าให้ฟัง เอาไปทำละครได้เลย จากคุณ : ตุ๊(เดอะค็อป) - [ 29 ม.ค. 51 19:35:14 ]

ความคิดเห็นที่ 73 ไปไหนแล้วอะ สองทุ่มกลับบ้าน อาบน้ำอาบท่า กินข้าวกินปลา มานั่งเล่นเน็ต เล่าต่อได้แล้วจ้า จากคุณ : ++ อะแนท ++ - [ 29 ม.ค. 51 20:01:18 ]

ความคิดเห็นที่ 74 โอยยย เครื่องแฮงค์ค่ะ ดีนะที่copy ไว้ แต่ ถ้ามันซ้ำกัน ก็ขอโทษไว้ก่อนนะคะ เริ่มงงค่ะ ขอบคุณนะคะที่ยังรออ่านกัน ซึ้งจายยยย....ยยย... คุณ ตุ๊(เดอะค็อป)คะ ไม่ขอดูละกันนะคะ ตัวชั้นเองยังเอาตัวไม่รอดอยู่เลยค่ะ แหะๆ กลัวเครียดกว่าเดิม อย่าพึ่งเบื่อนะคะ อย่างที่คุณๆว่า เรื่องทำไมมันรันทดอย่างนี้ ก็จริงนะคะ ไม่น่าเชื่อ ว่าชั้นจะมาเจอเรื่องแบบนี้ได้ไง งง ตัวเอง ถึงไหนแล้วคะเนี่ย... 14. แมงดาทะยานฟ้า จริงๆ ชั้นเคยถามไอ้แย้หลายครั้ง ..แย้รักเราป่าวเนี่ย..แย้ตอบ ถ้าไม่รักจะมาคุยกะจุดชั่วโมง สองชั่วโมงงี้เหรอ..ทั้งๆที่เปลืองเงินจะตาย เนี่ยะ เงินค่ามือถือเนี่ย หมดไปกะจุดคนเดียว...หรือ แย้รักเราป่าวเนี่ย...มันตอบ..เฉยๆ...แย้รักเราป่าวเนี่ย...มันตอบ...เรายังไม่มีเวลามาคิดเรื่องนี้ เราต้องเอาตัวเราเองให้รอดก่อน ไม่งั้นเราจะเอาชิวิตคนอื่นมายุ่งได้ไง...นั่นแล่ะ ชั้นเลยช่วยเป็นป๋าดันให้มันเต็มที่เลย... ไอ้แย้ก็บ่นเรื่องบ้านเหมือนเดิม เพราะบ้านกำลังจะโดนยึด ต้องหาบ้านใหม่ วุ่นวายๆ วันหยุดหนึ่งวันที่เราเจอกัน มันก็ไปดูบ้าน พาชั้นไปด้วย แล้วก็คิดว่าเนี่ยะนะ เดี๋ยวทำนี่ ตรงนี้ ตรงนั้น อูยย ตอนนั้นใจชั้นเบิกบานอย่างบอกไม่ถูก ดูดี๊ดูดี ถึงแม้จะไม่ใช่บ้านชั้น แต่เหมือนเรามีส่วนร่วม ในชีวิตมัน (ซวยจริงพอมาคิดตอนนี้) ช่วยคิดช่วยดูเต็มที่ ...พอกลับบ้านมา แม่ไอ้แย้ ก็เริ่ม..โอยยย ไม่ไปหรอก ให้ไปอยู่ทาวน์เฮ้าส์ เล็กนิดเดียว อึดอัด..ตอนนั้นชั้นก็เริ่ม..แหมม ถ้าไม่ใช่แม่ไอ้แย้นะ ชั้นจะด่าซะหน่อย แต่ยังคิดไม่ทันจบ เสียงไอ้แย้ก็เริ่ม...แม่ไม่ต้องเลือก! แม่ไม่มีสิทธิ์เลือก! ยังไงก็อยุ่ที่นี่ไม่ได้ จะทำไง...เออ จริงของไอ้แย้ ..(ตอนนี้มาคิด นี่แม่รู้รึป่าวว่า แม่น่ะพึ่งใบบุญ ของผู้หญิงไอ้แย้ทั้งนั้น) ...พอพูดถึงตอนนี้ ก็นึกได้ ไอ้แย้มันเคยพูดว่า เนี่ย ดวงมัน นารีอุปถัมภ์..เออ มันเป็นเรื่องจริง! ...นารีศรีสโมสร ผู้รับเคราะห์คนนี้นี่เองงงง.. ...ไอ้แย้เริ่มบ่น พาล ด่า ..."เราไม่เข้าใจ เราแค่ไปขอให้น้าเค้าช่วยเอาชื่อกู้ให้ก่อน ทำไมน้าไม่ยอมทำให้ เราก็จะทำแบบเซฟทุกทางให้เค้าแล้ว...เนี่ย น้าคนนี้ ใหญ่มากใน บลา บลา บลา...!" ชั้นก็บอกเค้าใครเค้าจะเอาตัวมายุ่งละแย้ แย้กะเค้าก็นานๆเจอกันที.. ...ไอ้แย้มันก็ทั้งไปหาทางรอดตายของมันด้วย ทั้งหาบ้านด้วย ในที่สุด..มันก็ได้ที่ๆมันชอบหลังนึง..มันก็พูด เราเอาแค่นี้ก็พอ เราอยากได้บ้านหลังนี้ เรารู้สึกว่าเราสบายที่ได้อยู่ที่นี่ ถูกชะตายังไงไม่รุบอกไม่ถูก ถึงจะเล็กแต่ก็ดีแล้ว ไม่หนักเรื่องเงิน...พอเค้าพูดถึงเรื่องเงินทีไร ชั้นจะเสียวๆทุกกกที... ชั้นเงียบเลยนะ พูดเรื่องเงินทองปั๊บ ชั้นเป็นใบ้เลย...นึกว่าจะพ้น.. ...จุด ใช้ชื่อจุดก่อนได้ไม๊ เพื่อกู้บ้าน ...เฮ่อ ชั้นเกลียดคำขอของแย้มากกก ..แย้ ไหน แย้บอกว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวเรื่องเงินๆทองๆกะจุดแล้วไง คราวที่แล้วก็ยังไม่จ่าย อย่าพูดเรื่องนี้ได้ไม๊ พูดทีไรทะเลาะกันทุกที ...มันก็บอกเหมือนเดิม จุด เราจ่ายทุกบาททุกสตางค์ จุดไม่ต้องมาทวงเล็กทวงน้อย (เอ้า!!กรูผิดเรอะเนี่ย!) ไอ้แย้ทำเสียงหงุดหงิดจิตว้าวุ่น..แล้วก็กลับมาพูดเรื่องกู้บ้านต่อ...นี่ไง ทำงี้ๆ จุดน่ะไม่เสียหายเลยนะ แล้วถ้าเราเบี้ยว จุดยึดบ้านไปเลย..ชั้นก็เงียบ และหงิก ..แต่ชั้นก็เริ่มสงสารเค้า พ่อแม่ มันจะไม่มีที่อยู่ จะอยู่ยังไง...สงสารๆ แฟนชั้น.. จากคุณ : โสดสุดท้อง - [ 29 ม.ค. 51 20:14:53 ]

ความคิดเห็นที่ 75 15. กลิ่นคาวโรกีย์ มา ตะหงิดๆ (แหะๆ อาจจะเว่อร์ไปนิสส) ไอ้แย้ตะล่อมชั้นไปเรื่อยๆ ด้วยความที่มันมีชัยเรื่องการพูด เป็นนายหน้าค้าที่อีกต่างหาก คำพูดของมันก็ดูอื๋มมม เนอะ ไม่เสียหายเนอะ แต่ชั้นก็คิด เรื่องบ้านนี่เรื่องใหญ่มากกก ชั้นไม่เกี่ยวไม่ได้เหรอเนี่ยะ แต่จะพูดไงกะไอ้แย้ล่ะ...ตอนนั้นงานการชั้นไม่เป้นอันต้องทำ มานั่งเครียดกับเรื่องของมัน... วันนึงชั้นบอกแย้ว่า ม๊าชั้นจะหล่อพระนะ ไปไม๋ (อ่อ ก่อนหน้านั้น ชั้นก็กล้าๆกลัวๆถามม๊าชั้น ว่า เอาคนนอกไปด้วยได้รึป่าว เพราะชั้นรู้ว่าม๊าไม่ชอบไอ้แย้)...พลิกล็อค...ม๊าบอก ไปสิ ไปชวนเค้า...ชั้นก็ลิงโลด ดีใจ รีบบอกไอ้แย้ มันก็อืมม..ไปสิ งานบุญเราไปอยู่แล้วล่ะ...ชั้นก็บอกมัน งั้นนัดกันงั้นงี้ แต่ก่อนวันนั้นน่ะ แย้โทรมานะ ...โอยยย...พอถึงตรงนี้ เจ็บจี๊ดดดขึ้นมาเลย... วันหล่อพระเป็นวันอาทิตย์ วันเสาร์ไอ้แย้โทรมาตอนบ่ายๆ บอก พรุ่งนี้เจอกัน ตอน...โมงนะ แค่นี้นะ ...ดูสิ คำสนทนามัน ช่างสั้นกุด เสียนี่กะไร ...ชั้นก็ได้แต่ตอบ อืมมม... ไม่เป็นไร เพราะไงๆ เค้าก็มาวันอาทิตย์ ค่อยคุยกัน... วันหล่อพระ...ก็เป็นไปตามประเพณีทั่วไป เสร็จปั๊บ ชั้นก็บอกแย้ ว่า เดี๋ยวแย้ถึงบ้านโทรมานะ มันก็รับปาก...คืนนั้นชั้นก็รอโทรศัพท์มัน...ก็ไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่อยากให้เรียก... วันรุ่งขึ้น วันจันทร์ ชั้นก็ทำงานเด๋อๆด๋าๆอยู่ ธนาคารก็โทรมาขอข้อมูลเพื่อปล่อยเงินกู้บ้าน ชั้นก็บอกเค้าผิดๆถูกๆ เพราะไอแย้มันก็ไม่สอนชั้น ชั้นก็ไม่เคยทำ อ้อ..ขอท้าวความไปเรื่องจะยอมให้ใช้ชื่อกู้บ้านก่อน...ชั้นปรึกษาเพื่อนชั้น คนสองคน ทุกคนต่างบอกว่า อย่าเด็ดขาดดดดด การเอาชื่อคืนไม่ใช่เรื่องง่าย ...ตกกลางคืน ชั้นก้บอกไอ้แย้ ว่างี้ๆ มันโมโหอีก บอกว่า ไม่ต้องรู้อะไรทั้งนั้น เรารู้ว่าเราทำไรอยู่ จุด เราทำเรื่องที่ดินมาตั้งเท่าไหร่!! ชั้นก็บอกมันอ่อยๆ ก้เพื่อนเค้าก็แนะนำ ชั้นก็ถามแย้ไม่ได้เหรอไง...และในที่สุด ชั้นก็ยอมให้เอาชื่อชั้นไปกู้ธนาคาร (จนได้เรื่อง) วันจันทร์นั่น ชั้นก็คุยกะเพื่อนชั้น เพื่อนชั้นบอก ถ้าแกมั่นใจว่า ถ้ามันเบี้ยวแล้วแกมีเงิน support ตรงนี้ ก็แล้วแต่แก ...ตอนนั้นชั้นคิดอย่างเดียวเลย บอกตามตรง..อยากช่วยแฟนชั้น จะให้มันไปแย่ได้ยังไง...เพื่อนชั้นมันก็บอก แกก็ให้มันไปเช่าบ้านอยู่ดิ่ เค้าก็ทำงี้กันเยอะแยะ...ส่วนไอ้แย้ก็บอก ค่าเช่าบ้าน กะค่าจ่ายค่าบ้านนี่พอๆกัน มันขอจ่ายตรงนี้ดีกว่า (คือง่ายๆ มันมีชั้นแล้ว มันไม่คิดจะไปหาเช่าแน่นอน) พอสาย ธนาคารก็โทรมาเช็คข้อมูลชั้นปกติ เสร็จ อีท่าไหนไม่รุ ชั้นก็คุยกะเพื่อนชั้น คนนึง เรียกว่าไม้ ละกัน ไม้บอกว่า ไอ้จุด ชั้นเห็นไอ้แย้มันเดินโอบผู้หญิงที่สยามพารากอน ดูหนังใช้ตั๋วของ ais เรื่องสไปเดอร์แมน ...ตอนนั้นชั้นวาบบบ ไปชั่วขณะ เสียงแห้งทันที ชาไปหมด...ตอนไหน ชั้นถามไม้...ไม้ก็เล่าเหตุการณ์..กรูเดินไปซื้อน้ำที่เคาน์เตอร์ เสร็จเจอมันโอบเอวผู้หญิงคนนึงอยู่ ใส่เสื้อสีน้ำเงิน กางเกงขาสั้น ตามสไตล์วัยรุ่นสมัยนี้ ผมยาว หมวยๆ กรูว่ามันเห็นกรูด้วย มันเลยรีบเดินออกมา...กรูก็ตามไป มันรีบเดินเข้าไปซอกตรงโบวลิ่ง..ไอ้ผู้หญิงยังเด๋อๆด๋าๆ งงๆ ท่าทางดูจะงงว่า ไมไอ้แย้รีบๆรนๆ.. ...ชั้น ด้วยความไม่เคยมีความคิดนี้อยู่ในหัวเลย ว่าไอ้แย้จะไปมีผู้หญิง...เค้าใส่เสื้อสีไร...พอไอไม้บอก ตารางฟ้าขาว ชั้นก็บอกไอ้ไม้...กรูซื้อให้มันเองเสื้อตัวนั้น...น้ำตารื้นๆ ทำไรไม่ถูก..ไอ้ไม้บอกต่อ...กรูว่าสามีกรูถ่ายรูปไว้ได้ เดี๋ยวกรูไปถามเค้าให้...ชั้นก็เลยบอกไอไม้...ไม้ ชั้นเพิ่งได้รับโทรศัพท์จากธนาคารเรื่องกู้เงินเมื่อตะกี๊นี้เอง..ชั้นไม่รุทำไงดี...ไอไม้ก็บอก ดีแล้ว เนี่ย สวรรค์ส่งให้กรูมาบอกเมิง อย่าทำนะไอ้จุด..ชั้นก็...เหรอ..(ความจริงคือเบลออยู่นั่นเอง).. จากคุณ : โสดสุดท้อง - [ 29 ม.ค. 51 20:22:26 ]

ความคิดเห็นที่ 76 กริ๊ดดด กำลังพีคคคค มาต่อด่วนค้า รออยู่ วู้ๆๆๆๆ อย่าเพิ่งท้อแท้นะคะ เลิกกะแด้ถือเป็นบุญแล้ว ทวงเงินคืนให้ได้มากที่สุดแล้วกันค่ะ ที่เหลือถือว่าทำทาน กรวดน้ำคว่ำขันให้มันไปด้วย จะได้ไม่ต้องเจอะเจอกันอีก สมัยนี้กรรมมันติดจรวด เดี๋ยวแป็บๆคุณก็อาจได้ข่าวผลกรรมของมันก็ได้ แต่อย่าไปสงสารอีกน้า ป.ล. เขียนสนุก อ่านมันส์มั่กมาก ไปแต่งนิยายได้เลยค่ะ ขอแนะนำ จากคุณ : sunsy - [ 29 ม.ค. 51 20:29:27 ]

ความคิดเห็นที่ 77 อยากตอบ แต่ไม่กล้าตอบ แก้ไขเมื่อ 29 ม.ค. 51 20:44:16 จากคุณ : ++ อะแนท ++ - [ 29 ม.ค. 51 20:34:46 ]

ความคิดเห็นที่ 78 คุณ ++อะแนท++ ไม่เห็นจำเป็นต้องลบหรอกค่ะ ก่อนเขียนลงกระทู้ก็ต้องคิดแล้วล่ะค่ะ ว่า ต่างคนต่างอยู่ต่างจิตต่างใจและต่างความคิด...เฉยๆค่ะ ไม่รู้จักฉัน ไม่รู้จักเธอ...ว้าววว..! อินเทรนด์ไม๊คะ.. 16. แมงดาใสซื่อไม่รู้เรื่องเล่อะ ด้วยความใจร้อนรุ่ม ไฟสุมทรวง ชั้นไม่รอช้า กดโทรศัพท์หา ไอ้แย้ทันที ...โหลล แย้ เมื่อวานไปไหนมา... ...มันก็..เมื่อวาน เมื่อวาน...อ่อ ไปผับสแลมมา ...แล้วแย้ไม่ได้ไปสยามพารากอนเหรอ ...ทำไม จุดมีไร ...แย้ ไป รึ ป่าว ...อ้ออ ไป ...ชั้นก็บอก แล้วทำไมไม่บอก ตั้งแต่แรก..มันก็ลื่นไปเรื่อย..ก็ถ้าจุดถามแบบนี้ เราก็ต้องคิดว่ามีใครไปเห็นเราที่ผับ มากกว่าจะคิดเรื่องโรงหนัง..แล้วมันก็ถามต่อ มีอะไร ..ชั้นก็บอก มีคนเห็นแย้โอบ ญ อื่น เสื้อผ้าหน้าผมเป็นไง บอกได้หมดด้วย... มันก็บอก ไอ้ไม้บอกล่ะสิ ชั้นก็สวนแล้วทำไมรุว่าเป็นไอ้ไม้ มันก็บอกว่า มีคนเดียวที่เราคิดว่า มาจากปากของมันนันแล่ะ..ชั้นก็บอก แล้วตกลงคือไร มันก็สาธยายใหญ่ ว่า มันไปกะเพื่อนร่วมงานมันที่ การเงินใบโพธิ์นี่แล่ะ ได้บัตรฟรีจาก เอไอเอส ไปกันเยอะแยะ มีเด็กเยอะแยะ แล้วไมไอ้ไม้ต้องมาเจาะจงว่าเห็นแต่มัน...แล้วไอ้แย้ก็เริ่มด่าไอ้ไม้..มันหาเรื่องมากเลยนะไอ้ไม้ เดี๋ยวเราจะโทรไปด่ามัน มันไปไรวะ ชอบเจือกเรื่องของเราไปซะทุกเรื่อง บอกไว้ก่อนเลยนะจุด เราไม่ขอคบมันเป็นเพื่อนอีกต่อไป ต่อให้ไปเจอมันที่ไหน มันจะมาทำให้เรากะจุดทะเลาะกันเพื่ออะไร...ชั้นฟังไอ้แย้พูด ชั้นก็ยวบยาบเชื่อตามมัน ไปซะหมด.. สุดท้าย ชั้นก็ตัดสินใจ กู้เงินให้ไอ้แย้ จนได้.. ...แต่พอตกเย็น ชั้นก็ใจร้อนรุ่ม ภาพจินตนาการก็ผุดๆขึ้นมาอีก คิดภาพตามได้เลย..ชั้นอดรนทนไม่ไหว โทรหาแย้ที่บริษัท ประมาณทุ่มเศษ ซึ่งเป็นเวลาที่มันบอกว่ามันยังอยู่ทำงาน ...ขอสายแย้ค่ะ...พี่แย้ไม่อยู่แล้วครับ...ชั้นก็เลยถาม ว่า นั่นใครพูด..ควายครับบ...ชั้นก็ดีใจ รีบบอก ควาย จำพี่ได้ไม๊ พี่จุดไง...และหลังจากนั้น ชั้นก็ยิงคำถามเลย ว่าวันนั้นมีใครไปบ้าง ไอ้ควายก็บอกไปกันเยอะแยะ..แต่มันไม่เห็นเพราะมันมาทีหลัง... ...ควาย พี่ถามหน่อย พี่แย้เธอเค้ามีไรผิดปกติในออฟฟิสไม๊...ไม่มีนี่คับพี่ ผมก็เห็นวันๆ ก็เสร็จงานไปตีปิงปอง นั่งคุย กลับบ้าน พี่มีไรเหรอคับ...ชั้นก็เลยเล่าเรื่องที่ชั้นได้ฟังมาให้มันฟัง...ไอ้ควายก็ยังยืนยันว่าไม่มีไร...ผมเห็นพี่จุดกะพี่แย้ครบกันมา จะ สี่ปีแล้วมั้งคับพี่..แล้วพี่แย้ก็สอนผมเองว่า อย่ามีแฟนในบริษัทเดียวกัน แล้วผมก้จำคำพี่เค้ามาตลอด...ชั้นก้อืมมๆ... ...คิดย้อนไป ชั้นเลือกที่จะเชื่อตามที่ใจชั้นอยากให้เป็นมากกว่าที่จะยอมรับความจริง... ชั้นบ้ามากคืนนั้น ไม่กลับบ้านนั่งอยุ่แต่ในออฟฟิส โทรๆๆ โทรหาสามีไอ้ไม้..สามีเค้าก็ยืนยัน เค้าบอกว่า จริงๆเค้าถ่ายคลิปเล็กๆไว้ด้วย แต่เค้าดีลีทไปแล้ว..เค้าก็บอกว่า เค้าแค่หวังดี เพราะเห็นไม้เล่าว่า ไอ้แย้มันเอาไปเยอะแล้ว เจ็บตอนนี้ดีกว่าปล่อยเลยตามเลย...ชั้นก็ค่ะๆ ...พอกลับบ้าน ชั้นกะไอ้แย้ก็ทะเลาะกันอีกหน..ไอ้แย้ด่าไม้สาดเสียเทเสีย... ...จำไว้เลยนะ จุด ไปบอกมันด้วย ถ้ามายุ่งกับเราอีก เราเอาคนไปอัดมันแน่ ..เอาน้ำกรดไปสาดมัน...มันเป็นอะไรมายุ่งกะเรานักหนา..ด่า ด่า ด่า.. ชั้นก็ยังคงพูดคำเดิม..แต่เราก็ไม่รุทำไงนี่แย้ เพราะไอ้ไม้ไม่มีจุดประสงค์มาหลอกเราแน่ เราก็เชื่อ...พอฟังแย้ เราก็เชื่อแย้...ไอ้แย้ชักยัวะ..จุด ไม่ต้องเชื่อคนโน้นทีคนนี้ที จุดคบกะเราทำไมไม่เชื่อใจเรา..ชั้นก้บอก จะให้เชื่อใจยังไง..โทรศัพท์ก็ไม่ค่อยจะโทรมา เราจะไปรุข่าวคาวไรของแย้ล่ะ...มันบอก เรื่องโทรไม่โทรไม่สำคัญ ถ้าไว้ใจกัน ทีเรา เราไม่เห็นเคยเชื่อถ้าเราไปเห็นจุดเดินกะผู้ชายเลย..ตอนนั้นชั้นก็แอบคิด..ก็เมองไม่รักกรูไง... ...ไอ้แย้ยังมันส์ ด่าต่ออีก..จำไว้เลยนะจุด ถ้านะถ้า ถ้าเราได้แต่งงานกัน จุดอย่าหวังที่จะเชิญไอ้ไม้กะผัวมันมาร่วมงาน เราจะไม่รุจักมัน เราจะไม่มองหน้ามันเลย...ชั้นก็แต่...ไอ้แย้ก็โพร่ง..จุดจะเอายังไง..อยากเลิกกะเรานักใช่ไม๊ ถ้าเราเลิกกัน จะไม่เห็นหน้าเราอีกต่อไป...เราจะนับ หนึ่ง ถึง สาม จุดบอกมาเลย 1 2 ...ชั้นก็รีบพรวดพูดออกไป...แย้อ่ะ... ...มันก็ จำไว้นะ ต่อไปนี้ อย่าพูดถึงเรื่องนี้อีก... ...จำ ชั้นจำได้ทุกคำเลย ที่มันพูด ที่มันค่อยๆกลืนน้ำลายตัวเอง...สาดดดดีจริง...ไอ้แย้... วันรุ่งขึ้น ความคิดเหล่านั้นก็กลับมาหาชั้นอีก..ไอ้ไม้จะโกหกชั้นทำไม..ชั้นโทรไปหาสามีไอไม้อีกครั้ง...พี่ จุดขอดูคลิปนั่นหน่อยได้ไม๋ จุดรู้ว่ามันน่าจะกู้ได้..สามีไม้ก็ถามว่า จะดูไปทำไม ในเมื่อจุดเลือกที่จะเชื่อไอ้แย้...ชั้นก็บอกเค้า ถ้าจุดไม่เห็นกับตา จุดเลิกไม่ได้อ่ะพี่..สามีไอ้ไม้ก็บอก งั้นเดี๋ยวจะลองดู แต่ในที่สุด เค้าก็บอก กู้ไม่ได้ ไฟล์มันใหญ่ แฮงค์ไปแล้ว..ชั้นก็ใจสลดต่อไป... 18. จับไม่ได้ ไล่ไม่ทัน วันเสาร์ ชั้นไม่อันเป็นทำอะไร กินไม่ได้ นอนไม่หลับ ตอนเช้ายังไม่แปดโมงดี ก็โทรไปหาไอ้ไม้อีกแล้ว...ไม้ชั้นอยากจ้างนักสืบ...ไอ้ไม้ถามด้วยน้ำเสียงเซ็งๆ..เมองจะจ้างไปทำไม ไอจุด ถ้าเมองคิดจะเชื่อมัน เมองก็ลืมไปเหอะ คนมันถ้าเลว เดี๋ยวซักวันเรื่องมันก็แดงออกมา ส่วนกรูนะ ต่อไปนี้กรูจะพกกล้องดิจิตอลไว้ตลอดเลย ให้มันแม่_ดิ้นไม่หลุดเลย...เจือกด่ากรูเป็นหมา มันน่ะแล่ะหมา แน่จริงบอกมันให้ไปสาบานกะกรูที่วัดเลย วัดแถวบ้านมันเลยก็ได้..บลา บลา บลา...ไอ้ไม้เวลาพูดถึงไอ้แย้ทีไร ลมขึ้นทุกที   ...พอตกสาย ชั้นก็โทรหาแย้ มันก็รับด้วยเสียงเซ็งๆ ..ชั้นก็คุยไปคุยมา ก็คุยเรื่องไม่ค่อยไปดูหนังกันเลย เนี่ยพอจะดูspiderman แย้ก็ไปดูมาก่อนซะแล้ว ...ไอ้แย้ มันเหมือนรุ..จุด ถ้าจุดจะพูดเรื่องนั้นอีก ไม่ต้องพูด เราบอกหมดแล้ว แล้วเราก็ไปกับพนักงานคนอื่นที่บริษัท ถ้าอยากดู เดี๋ยวเราไปดูอีกทีก็ได้.. วันอาทิตย์ ที่นัดจะเจอกะไอ้แย้..ชั้นก็ป่วยใจไม่หาย อึดอัดบอกไม่ถูก..ลงมานั่งรอเวลา แม่ก็นั่งอยู่ที่เตียงประธานของเค้า เริ่มมองเราๆ เสร็จ ชั้นก็ทนไม่ไหว ร้องไห้บอกแม่ว่า หยั่งงี้ๆๆๆๆ โฮๆๆ... ...แม่ก็บอก ผู้ชายก็งี้แล่ะ ไม่มีใครดีเหมือนพ่อเธอหรอก..ข้างนอกมันเป็นไงก็ช่าง พอมันอยุ่กะเราก็ให้มันรักเราแล้วกัน..โอวว คำพูดแม่ดุจดั่งน้ำมนต์ ชั้นรุ้สึกดีขี้นในบัดดล แต่..ตรงนึงที่ชั้นรุสึกแย่ไปกว่าเดิมกับคำพูดที่ว่า...ถ้าม้นอยุ่กับเรามันรักเราก็แล้วกัน...ชั้นไม่เคยมีความรุสึกเลยง่ะ...ว่ามันรักชั้น... ไปบ้านมัน ชั้นก็บอกแบบกล้าๆเกรงๆ..แย้ ไอ้ไม้น่ะ เค้าท้าสาบานหน้าวัด..ไอ้แย้หัวเสีย..ช่างมัน!! เราไม่รุจักมัน!! ไอ้กล้องเกลิ้งนั่น เราก็ไม่สน!!...แล้วแย้ก็เดินขึ้นบ้านไป... แก้ไขเมื่อ 19 ก.พ. 51 20:41:49 จากคุณ : โสดสุดท้อง - [ 29 ม.ค. 51 20:54:50 ]

ความคิดเห็นที่ 79 ที่ลบเพราะแค่กลัวเสียภาพลักษณ์ จากคุณ : ++ อะแนท ++ - [ 29 ม.ค. 51 21:05:09 ]

ความคิดเห็นที่ 80 รออ่านต่อนะค่ะ เราเองอ่านเเล้วก้อนึกถึงสงครามนนางฟ้าที่เคยอ่านกัน ชีวิตเราเองก้อ ยังหลง อยู่ในวังวนเลยค่ะ ตอนนี้ก้อยังหาทางออกไม่เจอเลย หวังว่าสักวัน คงเจอทางออกดีดี เเบบ คุณ นะค่ะ จากคุณ : cutefaii - [ 29 ม.ค. 51 21:55:26 ]

ความคิดเห็นที่ 81 เห้อ  อ่านมาไม่คิดว่าจขกท.จะหลงอาเฮีย บวก ไม้โท แย้ เข้าไปได้     ผู้ชายอะไรเลวได้ใจมากมาย   โครตๆเลย ขอบอก จากคุณ : Future is on my hand - [ 29 ม.ค. 51 22:24:32 ]

ความคิดเห็นที่ 82 อืมม ข้อดีของการที่ได้อ่านเรื่องของชั้น ข้อแรกคือ ความทุกข์ที่คุณมี คุณมองดูที่ชั้นสิคะ แล้วคุณจะรู้สึกโล่งขึ้น ว่า ''เรายังดีน๊า ไม่เจอแบบผู้หญิงคนนี้" เวลาทุกข์ ลองมองคนที่ทุกข์กว่า ดูสิคะ แล้วจะดีขึ้น... ชั้นยังไม่มีทางออกหรอกค่ะ เพียงแต่ ทำใจ ๆ ๆ ท่องมันทุกวัน สวดมนต์ ไหว้พระ ทำบุญ กรรมเก่าๆ ท่องมันทุกวัน(อีกเช่นกัน) 19. ไอ้แย้เริ่มเลวชิวๆ ชั้นนึกว่า เรื่องซวยๆเงินๆทองๆ จะหมดไป แต่แล้ว... ...จุด เราต้องหาตังค์อีก??? เป็นค่าดาวน์บ้าน...ชั้นเงียบบบสุดๆๆ ...มันบอกว่า พี่สาวมันทำเรื่องไม่ทัน ถ้าทันจะให้ทันทีวันที่ 1 ก ค ขอใช้ชื่อจุดก่อนได้ไม๊.. ชั้นก็ใส่เลย...แย้ นี่มันกี่ครั้งแล้ว แย้บอกว่า จะไม่มายุ่งกะเราอีก เรื่องเงิน สัญญาแล้วไม่ใช่เหรออออ..!! มันก็ดันทุรังต่อ..เอ้าจุด แต่เราไม่ได้ขอไปฟรีๆ แล้วอีกไม่กี่วันเราก็จ่ายแล้วนะ แน่นอน เพราะพี่สาวทำเรื่องแล้ว...ชั้นก็ถาม แล้วทำไมไม่เอารถไปรีไฟแนนซ์!! มันก็บอก รถเหลืออีกแค่เดือนสองเดือนเอง ก็ผ่อนหมดแล้ว. ช่วยครั้งสุดท้ายไม่ได้เหรอออ..ชั้นก็เงียบ..หรือจุดจะให้เราไป...มันหว่านล้อมตะล่อมตะแล่มไปเรื่อย...ในที่สุด เหตุการณ์ที่ชั้นไม่อยากทำก็เกิดขึ้น...แต่แย้สัญญานะว่าเป็นก้อนสุดท้าย และก็ต้องเอามาคืนเราวันที่ 1 กค ...อืม..สัญญา..! ...คำสัญญาจากปากแมงดา หาเชื่อได้ไม่.... พอวันที่ 1 กค ชั้นก็รุสึกได้ว่า ไอ้แย้เงียบ(อีกแล้ว) ชั้นก็โทร...แย้ เงินล่ะ โอนยัง...มันบอกหน้าตาเฉย (สังเกตุจากเสียง) เราเอาไปจ่ายค่าบิวท์อิน ก่อนน่ะ จุด เพราะมันไม่พอ... ...ชั้นแทบกรี๊ดดดด...แล้วทำไมแย้ทำแบบนี๊ๆๆๆ...แย้สัญญากะชั้นแล้วนะ...โมโหมากก ขอบอก.. ไอ้แย้ กลับทำเสียงแบบใจเย็น ..จุดดดด ก็จุดจะเอาไปใช้ทำไร จุดยังไม่มีเรื่องจำเป็นต้องใช้ไม่ใช่เหรอ..มันพูดเหมือนตอนที่มันยืมเงินแสนแบบไม่มีสัญญาเด๊ะ...จุดจะเอาไปใช้ทำไร..เดี๋ยวเราผ่อนให้ เดือนละ บลาบลาบลา ก็ว่าไป แต่จนแล้วจนรอด ยังไม่ได้อะไรกลับมาเลย กลับมาเล่าถึงเรื่องบิวท์อิน ไอ้แย้เคยบอกว่าทำง่ายๆก็พอ แค่พอเป็นสัดเป็นส่วน ...และแล้ว ทั้งหมด??? โอววว...เยอะมากก.....ชั้นก็บอก แล้วทำไมแย้ไม่บอกงบเค้าปายยยย...มันก็บอก เราบอกแล้ว แต่พี่ยินนี่เค้าก็ทำมาให้แบบนี้..ชั้นก็บอก แล้วทำไมไม่บอกเค้าว่าไม่เอาล่ะ ตัดออกไปสิ...ให้ตายเหอะ..เรื่องของเรื่องชั้นรู้นิสัย มันหน้าบาง กลัวเสียหน้า..ไอ้จิ้งจก ไอ้แย้ ไอ้ผังผืด...(ขอโทษที่พูดจาไม่สุภาพนะคะ..คิดแล้วแค้นสุดขีด ขึ้นมาในทันที) โอววว พระเจ้า..มาคิดตอนนี้ อะไรบังตา บังสมองชั้นเนี่ย... 20. ถึงคราว..ลัลล้าออกห่าง ช่วงระหว่างรอยต่อที่จะทำบ้าน ไอ้แย้ก็ได้ที่ทำงานใหม่แถวโน่นเลย บริษัทที่มั่นคงติดอันดับในเมืองไทย --เอกทอง-- ไอ้แย้ภูมิใจมาก ภูมิใจที่สุด ภูมิใจเป็นล้นพ้น..ตอนนั้นชั้นก็ดีใจที่สุดไปกะมันด้วย แต่ก็หยั่งที่บอก มันไม่เคยไปฉลองอะไรกะชั้นเลย วันๆก็จะบอกว่า ที่ทำงานจัดงานให้โง้นงี้...จริงๆ ชั้นก็เริ่มอยากเฟทตัวออกมาจากไอ้แย้หลายครั้งนะ แต่ก็กลับไปทุกที... ตั้งแต่ไอ้แย้ไปทำที่ใหม่ เหมือนเป็นธาตุอากาศ ชั้นยิ่งหามันไม่เจอเลยยยย..เหมือนเดิม..ข้อแก้ตัวของมันคือ เหนื่อย งานหนัก งานเยอะ ปวดหัว กลับมาก็หลับแล้ว... พอ่ใกล้วันเกิดมัน ชั้นก็ยังร๊ากกมัน..คิดสาระพัด โทรหามัน กะhappy birthday..มันไม่รับสายอีก และพออีกที กลายเป็นหมายเลขที่เรียกติดต่อไม่ได้ซะแล้ว... ...ชั้นก็มุมานะ โทรหาแม่มันที่บ้าน และก็ฝากบอกเค้าเรื่องมีธนาคารโทรมาเรื่องส่งเงิน ให้โทรกลับด่วน (ตอนนั้นไอ้แย้จ่ายแบงค์ล่าช้า โดยไม่บอกชั้นเลย)...เงียบ... ...พออีกว้น วันเกิดมัน ตกกลางคืน ชั้นโทรอีก มันก็ไม่รับสาย...ชั้นก็อืมม ไม่เป็นไร เราต้องหยิ่ง ช่างมัน..แต่ตอนนั้น เรื่องมันแอบไปมีผู้หญิงอื่นรึป่าว ก็อยู่ในหัวเป็นทิวๆ คิดแล้วก็จื๊ด ขี้นมา แต่ก็พยายามคิด...ถ้ามันมีจริง เราคงต้องปล่อยไป เราไปบังคับใจใครไม่ได้..แต่ก็จี๊ดดดอีก... ...สักพัก มันโทรกลับมา ชั้นก็ไม่อยากรับสาย มันก็ไม่พยายาม...--ไอ้แย้มันไม่พยายามง้อชั้นเลย มันจะโทรหาชั้นเพียงแค่ 1 missed call ถ้าชั้นไปรับไม่ทัน มันก็จะไม่โทรอีกครั้งเลย-- ส่วนชั้น ก็ย้ำโทรๆๆๆ อยู่อย่างนั้น...มันเคยบอก จะโทรซ้ำทำไม..โทรครั้งเดียวก็รู้แล้วว่ามีคนโทรมา...เอ้า!ชั้นผิดอีก... กลับมาเรื่องวันเกิดมัน..ผ่านไปวันรุ่งขึ้น มันก็เงียบ---ชั้นซะอีก อีกละ..ชั้นก็โทรไปถาม..ทำไมไม่โทรหาเลย..มันก็บอก..ก็เห็นงอนๆ เลยต้องทิ้งช่วง..ชั้นก็บอก (ตัดสินใจแบบ กล้าๆกลัวๆ)เอางี้และกัน เลิกกันเถอะ เพราะนี่ก็เหมือนไม่ได้เป็นแฟนกันอยู่แล้ว..แล้วก็เอาชื่อในแบงค์ที่ใช้ชื่อจุด นั่นคืนจุดให้เร็วที่สุดได้เมื่อไหร่ ..มัน..ด้วยความหยิ่งผยองแบบแย้ๆ..สิ้นปีนี้! มันตอบทันที..ชั้นก็บอกว่า โอเค..อยู่ๆ มันก็ถามชั้น แน่ใจแล้วเหรอ..ชั้นก็อื้ม..ชั้นบอกเพราะไงแย้ก็แก้ไม่ได้ ไอ้คำว่าไม่มีเวลา..มันก็บอก ก็จริง... พอหลังจากวันนั้น มันเหมือนโทรมาเช็คเรตติ้ง..โทรมาชวนคุย เหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น..ชั้นก็ถามแล้วเรื่องของเราล่ะ ว่าไง..มันก็ทำเสียงแบบ รำคาญ..ก็แล้วแต่จุด..จุดจะเอาไงก็เอา..ชั้นวางหู รีบโทรหาเบิร์ดบัตเตอร์ เพื่อนชั้น..ร้องๆๆๆๆๆ ไห้ เสียใจๆๆๆ ชั้นอีกแล้ว ระยะหลัง ชั้นพักงาน เลยคิดวุ่นวายไปหมด..และอีกครั้งในรอบหลายครั้ง ที่ชั้นเอง เป็นฝ่ายกลับใจ..ชั้นโทรหาเค้าที่มือถือ ไม่รับ..ไม่ยอม โทรเข้าบ้าน เจอเค้า ชั้นก็ถาม วันนี้เจอกันไม๊ มันก็รับคำก็ได้ ไม่ได้ไปไหน ..ใจชั้นก็แปลกใจ ทำไมมัน ตกลงง่ายจังฟะ..(พอขึ้นรถ ก็รถชั้นอีกนั่นแล่ะ) ม้นก็บอก เออ เดี๋ยวแวะไปบ้านใหม่แป๊บ ไปเปลี่ยนชื่อมิเตอร์น้ำ ชั้นก็แอบถึงบางอ้อ มิน่า ยอมให้มาง่ายๆ เพราะมันต้องเป็นชั้นเซ็น..ชั้นแกล้งบอกมัน นี่ถ้าไม่มาเปลี่ยนวันนี้ แย้จะโทรหาเราไม๊เนี่ย..มันก้บอก ถ้าวันนี้ไม่ได้ก็วันอื่น..จบ...เฮ่อ.. ในที่สุดก็ไม่พ้นต้องกลับมายุ่งกะไอ้แย้..หลังจากที่มันย้ายบ้าน ไปตรงแถวหลังบางนา ชั้นก็แชว๊ปไปบ้านมัน..ใจคือเบื่อ ไม่รุจะไปไหน เพราะพักงานแล้ว ก็ว่าจะไปไหว้แม่เค้าซะหน่อย.. ...แม่เค้าก็..มาสิๆลูก ขึ้นมาดูข้างบน..ชั้นก็ค่ะๆ เปิดไปห้องไอ้แย้ ...ใจหล่นไปที่ตาตุ่ม...รูปคู่มันกะผู้หญิงคนอื่น อยุ่บนหัวเตียง..ชั้นเดินเข่าอ่อนกลับไป.. ...ระหว่างนั่งรถ ชั้นทนไม่ได้ โทรไปหาไอ้แย้ถาม..มันบอก แฟนเก่าตั้งนานแล้ว..ชั้นบอกนานแล้วๆไปวางหาพระแสงด้ามง้าวอะไรตรงนั้น..มันก็บอก พอดีจะเก็บของเลยวางไว้..แล้วมันก็เป็นผู้ตัดบท เอาไว้ค่อยคุยละกัน..วาง.. ชั้นก็เสียใจๆ แต่เหมือนชั้นบ้าไปแล้ว..วันเสาร์ ชั้นก็บึ่งไปหามันที่บ้านใหม่..ก่อนไป ชั้นโทรไป ขอคุยด้วย มันบอกไม่ว่าง วันนี้มีบิวท์อิน เข้ามาทำ วันอื่นละกัน ชั้นก็ไม่ ชั้นจะคุยวันนี้ แล้วเดี๋ยวไปหา..มันตัดบทชั้น..ก้ตามใจ.. พอไปถึง ผิดคาด ไอ้แย้ทำหน้าตายิ้มแย้มต้อนรับ..พอคุยกัน มันก็บอก ทำไมชอบหาว่าเราโกหก เราไม่ได้โกหกใครเลย เราไปทำอะไรให้ใครวะ ไอ้รูปบ้านั่นน่ะ เราทิ้งไปแล่ว วุ่นวาย..น้ำเสียงกะฟัดกะเฟียดผิดปกติ ชั้นก็คิดสงสารมันอีก เออ เนอะ ทำไมคนต้องไปว่ามันจังนะ... ชั้นก็ถาม ถามจริงๆ รักชั้นไม๊เนี่ย ..มันก็บอก รักสิ ไม่รักจะกลับมาคบกันอีกเหรอ ที่บอกว่าเลิกกันไป ยังกลับมาหาเลย..ชั้นก็บอกมัน ชั้นกลัวกรรมตามสนอง เหมือนตอนที่ไอ้น้องฟันเหล็กกะมัน แล้วมันดันมาหาชั้น มันก็เฉยๆ ไม่สนใจ ชั้นก็ถาม แย้ถามจริงๆ แย้มีผู้หญิงอื่นไม๋ มันก็บอกไม่มี ชั้นก็บอก สาบาน มันก็อื้ม สาบาน..ชั้นก็โล่งงงงงงปลอดโปร่งงงง...คือรู้เลยว่าใจชั้นตอนนั้น อยากเลี่ยงที่จะรับรู้ความจริงอีกแล้ว..ทั้งๆที่ กลิ่นความจริง มันเริ่มโชยออกมาตงิดๆ จากคุณ : โสดสุดท้อง - [ 29 ม.ค. 51 22:42:41 ]

ความคิดเห็นที่ 83 ตอนที่ 20 แล้ว ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกทำไมผู้ชายชื่อ ไอ้ เฮีย ไม้โท แย้นี่ มันเลวสุดๆไปเลย ดีที่จขกท.ออกห่างมาจากมันได้ แมงดาชัดๆเลยไอ้นี่ จากคุณ : ฉันมีความสุขในทุกๆวัน - [ 29 ม.ค. 51 23:08:10 ]

ความคิดเห็นที่ 84 จะพยายามโพสท์ให้จบในคืนนี้เลยนะคะ ถ้าไหว แหะๆ 21. ถึงคราวปีกกล้า ขาแข็ง เริ่มไปไกลจากชั้น ไอ้แย้ คือหน้าแย้ มีคนถามว่า มันหล่อเหรอ..พูดตรงๆ บางทีเวลาชั้นมองหน้ามัน ชั้นก็ว่า ชั้นมารักมันมากมายได้ยังไง..ดูหน้ามันสิ..ชั้นแอบคิดขำๆในตอนนั้นด้วยซ้ำ..จิ้งจก แย้..แต่...ต้องอาจเป็นเพราะคารมมัน ที่ทำให้ผู้หญิงติด มันจะเป็นคนมีมุข ลื่น ไหล.. เคยคุยกะเพื่อน มันถามชั้นว่า เคยรู้สึกว่ามันรักชั้นมั่งไม๊ มันเริ่มออกห่างตั้งแต่เมื่อไหร่..ชั้นก็คิด..ตั้งแต่มันอยู่ ไอ้บริษัท การเงินใบโพธิ์ม่วงช่วงกลางๆ..มันเริ่มหายไป ด้วยข้ออ้างเรื่องงานและกิจกรรม...ชั้นบอกกะเพื่อน จริงๆ ช่วง honey moon ของชั้นมันเหมือนจบไปตั้งกะเดือนที่ 6 แล้วมั้ง...แล้วทู่ซี้คบมันทำไม ดูเจ๊ไม่เห็นมีความสุขเลย..แต่ละครั้งมีแต่ทุกข์..ชั้นก็...อยากให้รักยืนยาว ชั้นไม่อยากเลิกกันโดยผิดใจกัน...อ้างไปโน่นไปนี่..ชั้นน่ะ..กลัวมากกว่า กลัวการอยู่คนเดียว... ตอนมันอยู่ บริษัทใหม่--เอกทอง--แรกๆ มันก็เริ่ม..ที่นี่รับคนยากนะ มีแต่มหาลัยรัฐเท่านั้นที่เค้ารับ..!! เราจะขอพี่จิน เทรน โน่นนี่ ต้องแสดงperformance ให้เค้าเห็น..เราจะขอพี่จินไปเรียน(ชื่อ) ที่สิงคโปร์ดีกว่า ได้ภาษาด้วย..เราจะไปเทรนโน่น เราจะไปเทรนนี่.....อ้อ เดี๋ยวต้องรู้จักกับฝ่ายนั้น เค้าโค กะคนใหญ่คนโต..ชั้นอดสวนเค้าไม่ได้ ..เอ้า..ก็บอกว่างานเยอะ ไปยุ่งกะฝ่ายอื่นเค้าทำไม มันก็บอก มันคือโอกาส ได้รู้จักคนเยอะ..คืออย่างที่บอก ไอ้แย้มันจะมีความทะเยอทะยาน ตลอดเวลา บางทีชั้นก็ว่าดี แต่บางทีชั้นก็ว่า มันทำไมไม่ค่อยเป็นค่อยไป เอาๆมันทุกอย่าง ไอ้แย้มันจะคิดหน้าคิดหลัง ค่อยๆทำ..เมื่อตอนเข้าเอกทองแรกๆ พวกลูกน้องที่เป็นoutsource ไม่ค่อยเชื่อมัน มันก็ค่อยๆตะล่อมเค้า ค่อยๆจับเค้าทีละนิดๆ จนในที่สุด เค้าก็อยู่หมัด .....ที่เอกทองนี่ มันจะบอกมีแต่ผู้หญิงสวยๆ จบดีๆ เพราะที่นี่เค้ารับแค่สามสถาบัน และมันก็เคยบอกชั้นว่า จุดกลัวว่าเราไปมีคนอื่นเหรอ โอยยย ถ้ามีน่ะ เรามีไปนานแล้ว...หรือ ตอนที่อยู่การเงินใบโพธิ์ม่วง มันก็จะบอก..ที่นั่นน่ะ เราไม่เอาหรอก เราไม่เอาคนที่การศึกษาต่ำกว่าหรอก ถ้าหน้าตาไม่สวย เด็กกว่าทั้งนั้น เราไม่เอาหรอก...มี๊ มีคนมาชอบ แต่เราไม่เอา...ต่างต่างนานา... ...ช่วงก่อนชั้นลาออกจากงาน จน เดือนที่แล้ว โดยเฉพาะเดือนที่แล้วด้วยซ้ำ แบงค์ก็กระหน่ำโทรหาชั้น...ยังไม่จ่ายเลยค่ะ..ชั้นก็อ้าว เค้าบอกจ่ายแล้ว เดี๋ยวตามให้นะคะ..ชั้นก็โทรหามัน..มันก็อืมม เคๆ..ชั้นก็นิ่ง นึกว่ามันจะรู้สึก..ปรากฎ แบงค์โทรมาอีก..ชั้นก็โทรกลับหามันที่มือถือ..กลายเป็นสัญญานไม่ดีไม่มีคลื่น(มันบอก) ...ในที่สุด ชั้นโทรหามันที่ออฟฟิส..มันก็บอก เดี๋ยวจ่ายๆวันนี้ๆ..เดี๋ยวจะฝากพี่สมรักเพื่อนรักเค้าจ่ายให้ก่อน..ชั้นก็เลยนิ่งนอนใจ วันนึง ชั้นอีเมลไปบอกว่า อยากเจอกันเสาร์อาทิตย์นี้ (สิเหน่หามันสุดๆ ก็ไม่เคยเจอกันนานนนมั่ก) มันเมลกลับมา ประมาณว่า มันคาดไม่ได้ว่าจะว่างรึป่าว ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ตอนที่มีเรื่อง เจอผู้หญิงที่โรงหนัง มันบอกว่า ก็ได้ ถ้าไม่เชื่อ ก็เจอมันทั้งเสาร์ทั้งอาทิตย์เลย..แต่ตอนนั้นชั้นรู้สึกว่า ถ้าเจอด้วยการบังคับ ก็ไม่มีประโยชน์..ชั้นก็เลยปล่อยเลยตามเลย... ...พอมาหนนี้ ชั้นก็เลยโมโห นี่มันปฎิเสธ ชั้นอีกแล้ว..ชั้นเลยเขียนไปหามันยาววว ...อะไรๆก็งาน ตลอดเวลาบอกว่ามีงาน แต่ทีไปกินเลี้ยงกะที่ออฟฟิส โน่นนี่ ทำไมทำได้ และไอ้ที่มีงาน..แค่เพียงปลีกเวลามาให้ชั้นซักนิดชั่วโมงสองชั่วโมง มันไม่ทำให้งานเธอมีปัญหานะ.. ...เสร็จ ชั้นก็โทรหามัน บอกว่าเจอเถอะ..มันก็แบบ เราเลิกดึกนะ ชั้นก็บอก ไม่ยอมนะแย้..มันก็บอก ไม่ยอมก็ไม่ยอมดิ่!!(พอมาคิดตอนนี้ มันคงคิดชิ่งแล้วแน่) ชั้นก็สะอึกกะคำนั้น..ในที่สุดมันก็ยอมมารับชั้นที่บ้านในรอบ สองปีที่ไม่เคยมาเหยียบหน้าบ้านชั้นเลย.. ความพยายามของชั้นยังไม่หมด..ชั้นก็บอกแย้อีก แย้ วันอาทิตย์ เจอกันนะ...มันก็บอก ...แต่ขอบอกว่าไม่ไปไหนนะ จุด เราอยากนอน.. ชั้นก็อืม ก็ได้ แล้วชั้นก็ถ่อสังขารไปหามันอีก...บ้านใหม่มันก็อยู่แถวสุไหงตอนต้นน่ะแล่ะ ร่นเข้ามาจากที่เดิมหน่อย...มันก็นอนหลับไป ส่วนชั้นก็นั่งดูโทรทัศน์ไป ...แค่นั้น... ...ชั้นจำไม่ได้แล้วว่าชั้นเคยเล่ารึป่าว ตอนที่มีเรื่องที่เจอผู้หญิงที่โรงหนังนั่น..มันบอกเอง จุด เราจะเอาเวลาที่ไหนไปมีใคร ไม่ต้องคิดเลย จุดก็เห็นอยู่ว่าเราหนี้ท่วมหัว ขนาดไหน เรื่องงาน เรื่องบ้าน หรอก...และยิ่งไอ้ไม้บอกไม่สวยน่ะนะ ไม่ใช่เราแน่ๆ ถ้าเราจะเอา เราเอาผู้หญิงสวยเท่านั้น และอีกอย่าง ไอ้เด็กรุ่นน้องที่บริษัทน่ะ เราไม่เอาหรอก เราไม่เอาคนระดับนี้หรอก... ดูมันพูด แล้วสิ่งที่มันทำ (ที่กำลังจะเล่าต่อ) มันก็กลืนน้ำลายตัวเองเหมือนเคย...เฮ่อ..คิดแล้ว ทำไมมันต้องทำกะชั้นได้ขนาดนี้... จากคุณ : โสดสุดท้อง - [ 29 ม.ค. 51 23:09:12 ]

ความคิดเห็นที่ 85 ติดแหงกอยู่หน้าจอ ไปไหนไม่ได้ ต่อเร็วๆนะคะ รออ่าน จากคุณ : ไอริน - [ 29 ม.ค. 51 23:43:07 ]

ความคิดเห็นที่ 86 ตอนนี้แล่ะค่ะ จุดเปลี่ยนของชีวิต...กรานพลู ที่เพื่อนบอกว่ามีจริง... 22. ความแตก เมื่อสาย แล้วหลังจากนั้น แมงดา เอ๊ย ไอ้แย้ ก็ไม่ติดต่อชั้นเหมือนเดิม..ชั้นก็อีก..คิดถึงงงงง...แต่เราไม่โทรหากันแล้วนิหน่า..เค้าอยากอยู่คนเดียวนี่หน่า...แต่ชั้นทนไม่ได้นิหน่า..งั้นโทร!!คิดได้ดังนั้น กดทันที ไม่มีคนรับสาย..ทำหลายครั้ง จนในที่สุด ชั้นแมสเสจไป ว่าเดี๋ยวไปหานะ..มันก็เงียบอีก...ชั้นก็ขับรถไป...จำได้แม่น วันนั้นเป็นวันลอยกระทง ระหว่างทาง ชั้นคิด ถ้าชั้นไม่เจอ จะทำยังไง ถ้าเจอแล้วจะพูดอะไร ถ้ามันทำไม่สนใจ ชั้นจะทำไง...เอาวะ..จะถึงอยู่แล้วนิ่.. ...ช่วงที่มีปัญหาสุดยอดแห่งความวุ่นวายเรื่องโดนตามหนี้(ของมัน) ชั้นเครียดจน ต้องไปอธิษฐานกับวัด..ขออนุโมทนาสิ่งศักดิ์สิทธ์ ขอให้ชั้นสมองปรอดโปร่ง เกิดสิ่งดีๆกับชีวิต ขอให้ นายแย้ นามสกุล จงพ้นทุกข์และมีความสุขเสียที...ชั้นอุตส่าห์ ขอพรให้มัน...เหมือนทุกครั้งที่ชั้นไปไหว้พระ... วันก่อนที่จะบึ่งมาหามัน ชั้นไหว้หิ้งพ่อ..ป่ะป๊า ช่วยให้จุดมีสมองปรอดโปร่ง ทุกเรื่อง และขอให้จุดพ้นทุกข์เรื่องไอ้แย้ซักที..ขอพรพ่อไป ตาก็รื้นๆ... ...พอมาถึง ไม่เห็นรถมัน..แม่มันบอกเดี๋ยวมา ชั้นก็เลย แมสเสจไปว่า ชั้นมาถึงแล้วนะ...มันก็เงียบ โทรไป มันก็เงียบ...ชั้นก็เอาไงดี..แม่ไอ้แย้บอก เค้าเพิ่งออกไปเห็นว่าไปโน่นๆ เดี๋ยวคงกลับ แล้วจุดไม่ได้บอกเค้าก่อนเหรอลูก..ชั้นก็อ่อ โทรแล้วค่ะ แต่เค้าไม่ได้รับสาย ก็เลยมาเลย...สักพักใหญ่ เค้าโทรกลับมา..ชั้นดีใจเป็นล้นพ้น...นี่เป็นรอบในกี่สัปดาห์ที่ได้รับโทรศัพท์มัน...มันบอกมันไปทำสังฆทานที่วัด เดี๋ยวกลับมา แต่ต้องออกมาทำงานต่อ มีนัดโน่นนี่...ชั้นก็เหรอ...คำว่า แล้วเจอจุดก่อนก้ได้ หรืออะไร มันไม่มี...ชั้นก็อืมมๆ ชั้นก็รอๆๆ ...ระหว่างรอ ด้วยความที่..ชั้นคิดยังไงไม่รู้..ชั้นเคยเห็นกล่องๆนึงอยู่ในตู้วางโทรทัศน์ห้องมัน ชั้นนึกถึงแต่กล่องนั้นตลอดเวลา... ...คิดได้ดังนั้น..ชั้นเดินขี้นไป หยิบ ออกมา เอาออกมาดู...ชั้นก็พบ อัลบั้ม แฟนเก่าทั้งหลายของมัน..ชั้นก็เอามาดู เอ๊ะ นี่มันรูปที่ไม่เคยเห็นเลย..อัลบั้มที่พวกไอ้แย้ไปเที่ยวเมือ่ครั้งอยู่ออฟฟิสใบโพธิ์ม่วง ในนั้น... เกริ่นนิดค่ะ ชอตนี้ ไม่เคยลืมไปจากหัวเลยจนกระทั่งวันนี้ จำได้ติดตาติดความรู้สึก... ...มีรูปมันกะสาวหน้าหมวย ถ่ายคู่กัน นั่งอยู่ตรงชานบันได กระท่อมหลังนึง เป็นรูปเล็กแบบตั้งโต๊ะ..ส่วนอีกรูป เป็นรูปถ่ายเดี่ยว ของน้องหน้าหมวยจืดท่ามกลางทุ่งทานตะวัน และอีกเยอะๆๆ... ...เปิดไปเริ่มมือสั่น ถ่ายคู่กันหลายรูปมากกก..กะชั้น มันไม่เคยถ่ายเลย มีก็ครั้งเดียวที่ตอนนั้นพี่สาวมันเอากล้องมาลอง.. ชั้นก็เอ๊ะ เหลือบตาไปเห็นข้างๆกล่อง เป็นการ์ด..เปิดออกมา..อ่าน.. ..ถึง พี่แย้...พิ้งขอโทษที่ชอบงอน ตอนที่พี่แย้ดุ ทำให้เราทะเลาะกันบ่อยๆ..เราก็คบกันมาสองปีแล้ว..ขอให้ ความรักของเรา <พี่แย้ รัก พิ้ง> เป็นหยั่งงี้ไปเรื่อยๆ.. ...ตอนนั้น ชั้นอ่านไปประมาณ สองรอบ แต่ ณ ตอนนี้ ชั้นไม่สามารถจำได้หมด เพราะอาจจะเป็นเหมือนไฟฟ้าช๊อตที่หัวชั่วขณะ..รู้แต่ว่า ตอนสุดท้าย พิ้งเขียน...รักพี่แย้ แคร์พี่แย้..14/2/2550... ...ชั้นทั้งชา ทั้งร้อน ทั้งเข่าอ่อน ยืนไม่ไหว ทรงตัวไม่ได้...จริงเหรอ..จริงเหรอ..ตอนนั้นคิดไรไม่ออก..ต้องถาม หรือกลับไปก่อนดี..ถามเลย ชั้นรู้ว่าชั้นเป็นคนไง ต้องรู้เลยวันนี้... ...แย้ก็เดินเข้าห้องมา..มันทักอะไรชั้นฟังไม่รุเรื่อง..มันหันหลังทำโน่นนี่..ชั้นก็เสียงแว่วๆ ถามมัน...แย้ แย้คบกับคนชื่อพิ้งอยู่เหรอ... ...เสียงชั้นตอนนั้นแผ่วมากกก...มันยังหันหลังอยู่ ตอบชั้น ป่าว เลิกไปแล้ว...ชั้นก็บอก เลิกได้ยังไง นี่แย้คบเค้ามาสองปี แล้วไอ้การ์ดนี่มันเพิ่งปีนี้ ...มันหันกลับมา ชี้หน้าตวาดเรา..!!จุด เราบอกว่าเลิกแล้วก็เลิกแล้ว!! ชั้นก็สวนกลับ แย้ทำหยั่งงี้ได้ยังไง แย้คบเรามาสามปีกว่า แล้วคบเด็กนั่น สองปี แย้คบพร้อมกัน มันเป็นแฟนเหร้ออ!! มันไม่สนคำถามชั้น..ชี้หน้าด่าชั้นต่อ..ไม่ได้เป็นแฟน!!  !!จุด เราเกลียดดดดมากเลยนะ ที่มารื้อของๆเรา นี่ เราเลิกกะลูกไก่ไป ก็เพราะเค้ามารื้อของเรา!! ...ตอนนั้น ชั้นก็คิด ชั้นผิดที่ไปรื้อของ แต่พ้อยท์ของชั้นคือ มันทำหยั่งงี้กะชั้นได้ยังไง!...ส่วนมัน ก็ตะโกนด่าชั้นต่อ เราโคตรรรรเกลียดเลย จะมารื้อของเรามีสิทธิ์อะไร!! ...แย้ แย้ไม่รักเราเลยเหรอ..!!ไม่รักไม่เริกมันแล้ว เลิกๆ รำคาญ!! จะรื้ออะไร ก็รื้อออกไปเลยนะ แล้วก็ออกไปเลย! แล้วมันก็เปลี่ยนเสื้อผ้าวิ่งลงบันได ชั้นดั้นด้นตามมันไป !!แย้ทำหยั่งงี้ได้ยังไง!!  มันก็บอก ...ก็บอกว่าเลิกไปแล้ว ไม่มีอะไร ก็ไม่เชื่อ! ชั้นก็บอกแล้วทำได้ยังไงคบพร้อมกันแบบนี้!! แย้หลอกเรานี่!! มันก็ เออ! หลอกก็หลอก..(ชี้หน้าชั้นต่อ) จำไว้เลยนะ จุด-ไม่-มี-สิทธิ์ ที่จะขึ้นไปห้องเรา ไม่มีสิทธิ์แม้กะทั่งขึ้นบันไดไปชั้นสอง จุดควรจะนั่งอยู่ที่ห้องรับแขก จุดมีสิทธิ์อะไร ขึ้นไปข้างบน!! ใจชั้นก็คิดแต่ปากมันพูดไม่ทัน..แล้วตอนอยู่บ้านเก่าที่ผ่านมา มันบอก จุดขึ้นไปเลย ไปนอนข้างบน...ทีตอนนี้มันบอกชั้นไม่มีสิทธิ์.. ไอ้แย้พูดเสร็จ มันก็วิ่งถึกถักๆ ออกไป...ชั้นก็อ่อนแรง มานั่งร้องไห้ตรงบันไดขั้นสุดท้าย.. ...แม่มันอยู่..แม่มันพูดปลอบ..ใจเย็นๆลูก...ชั้นก็บอก ใจเย็นได้ไงแม่ เค้าทำหยั่งงี้กะจุดน๊ะ!! ...ค่อยพูดค่อยจากันลูก..จุดก็ไม่น่าไปรื้อของเค้าเลย แม่เอง แม่ไม่เคยไปยุ่งห้องเค้าเลยนะ..ชั้นก็อ้าว! นี่ชั้นผิดหรอ ที่ชั้นไปเห็นความจริง ทำไมแม่ถึงไม่คิดเรื่องลูกเค้าไม่ดี กลับมาว่าชั้นกับเรื่องรื้อของ...ชั้นไม่ยอมชั้นก็บอก แม่ เค้าคบได้ไง สองคน...ไม่จริงหรอกลูก..เค้าเลิกไปแล้ว...เลิกอะไรแม่ จุดเห็นตำตา เห็นหมด..ใจเย็นๆลุก เดี๋ยวค่อยพูดค่อยจา จุดก็ไม่น่าไปรื้อของๆเค้า เค้าเกลียดมากเรื่องนี้ คราวลูกไก่ ก็ทะเลาะกันยกใหญ่เพราะเรื่องนี้แล่ะ... ...โอวว แม่เค้า ไม่ได้ทำให้ชั้นรุสึกดีขึ้นเลย...จังหวะเดียวกัน เพื่อนเบิร์ดโทรมาหาพอดี ชั้นร้องไห้ระล่ำระลักบอกเพื่อนเบิร์ด...เบิร์ด มันทำงี้ๆ ร้องไห้ๆ ...เบิร์ด บอก เมองอย่าร้องไห้ เมองออกมาเลยจากบ้านหลังนั้นเดี๋ยวนี้เลย...ชั้นไปไม่ไหวเบิร์ด ชั้นขับรถไม่ไหว ร้องไห้ๆ แกมาหาชั้นหน่อยเบิร์ด..ชั้นไม่ไหวแล้ว.. .... .... .... ชั้นไม่เคยคิด ว่ามันจะเกิดเรื่องร้ายแรงกับชั้นได้ขนาดนี้ เหมือนในหนังเลย..ชั้นเคยด่า ละครน้ำเน่า...ไอนางเอกก็โง่เนอะ ไปรักมันอยุ่ได้ ดูก็ออกไอ้ผู้ชายกะหลอก...ในที่สุด กรรมปากตามสนอง... ...ไอ้แย้ โทรหาแม่มัน ชั้นก็แอบอุตส่าห์คิดว่า มันจะถามว่าชั้นเป็นไง แต่ปรากฎ มันบอกแม่มันว่า ให้แม่มันไปล็อคห้องมันเลย.. ...ระหว่างรอไอเบิร์ด แม่ไอ้แย้ ก็ปลอบ..ลูกไม่น่าไปเปิด..ชั้นบอก..แม่ เค้าทำงี้ได้ไง เค้าหลอกหนูนะ เค้าหลอกให้หนูเอาชือไปกู้บ้านนี้ (ตอนนั้นยังไม่อยากด่าแม่มัน สงสาร ไม่รุอิโหน่อิเหน่) ชั้นไม่รำเลิกอะไรทั้งสิ้น ชั้นแค่บอกว่า เค้าให้หนูกู้โน่นนี่ แต่แม่ดูสิ เค้าทำกะหนู...แม่มันก็พูด..แต่แม่ไม่เคยเห็นแย้เอาใครเข้าบ้านเลยนะลูก วันๆก็ไปรับจุด ๆ ชั้นก็บอก แล้วใครมันจะเอาผู้หญิง เข้าบ้านสองคนล่ะแม่! ..เฮ่อ แม่ก็ไม่รุจะพูดยังไง...จุดก็เห็นอยู่เวลาแย้อยู่กะแม่ แย้เป้นไง..ชั้นก็เงียบ ขี้เกียจจะพูด คิด แล้วก็ร้องๆๆๆๆ ไม่หยุด... ...ไอ้เบิร์ด ถ่อสังขาร นั่งแท๊กซี่มาหา พร้อมสบทด่า ไอ้เห้(ด่าไอ้แย้นะ) :-) เลว เห้มากก...ชั้นก็ร้องไห้มาตลอดทาง...ไม่หยุด... ...ขอพักก่อนนะคะ... จากคุณ : โสดสุดท้อง - [ 29 ม.ค. 51 23:51:36 ]

ความคิดเห็นที่ 87 ใจเย็นค่ะ พักดื่มน้ำก่อนนะคะ ดีใจด้วยค่ะที่หลุดพ้นมาได้ จากคุณ : สักวันหนึ่ง - [ 30 ม.ค. 51 00:02:34 ]

ความคิดเห็นที่ 88 ความรักมันบังตาจริงๆ เฮ้อ คนพรรค์นี้เมื่อไหร่จะรับกรรมซะที เลวมากๆๆๆๆ จากคุณ : อยากมีอมยิ้ม - [ 30 ม.ค. 51 00:05:48 ]

ความคิดเห็นที่ 89 เป็นกำลังใจให้นะค้า จากคุณ : moojeab - [ 30 ม.ค. 51 00:06:32 ]

ความคิดเห็นที่ 90 กะลังมัน เอ้า  อนุญาตให้น้ำนักกีฬา  2 นาที อ่ะ  ล้อเล่น  พักตามสบายเลยครับ จากคุณ : ไม่งง (ไม่งงครับ ไม่งง) - [ 30 ม.ค. 51 00:10:09 ]

ความคิดเห็นที่ 91 อิอิ น่าจะมีช็อตเอาคืนนะ จากคุณ : nengpat (nengpat) - [ 30 ม.ค. 51 00:10:57 ]

ความคิดเห็นที่ 92 รีเฟรช รีเฟรช รีเฟรช รีเฟรช จากคุณ : ไม่งง (ไม่งงครับ ไม่งง) - [ 30 ม.ค. 51 00:13:50 ]

ความคิดเห็นที่ 93 เอ่อ... เริ่มสงสัย เอาชื่อไปกู้บ้านใช่ป่ะ งั้นบ้านก็ต้องเป็นของเรา หรือเราเป็นเจ้าของร่วมสิ แบงค์ถึงจะให้กู้ งั้นเราก็ประกาศขาย ยึดคืน ไล่มันออกจากบ้านไปสิคะ ทำแบบบ้านแฟนเก่ามันไง จากคุณ : sunsy - [ 30 ม.ค. 51 00:29:20 ]

ความคิดเห็นที่ 94 เน็ตหลุดอ่ะค่ะ อืมมม ตอนแรกบอกเลยว่า อยากเอาคืนมากกก นี่คงเป็นตอนสุดท้ายสำหรับวันนี้ก่อนนะคะ เพราะพรุ่งนี้ต้องตื่นเช้า เบิร์ดบัตเตอร์ พาชั้นไปคอนโดนุ๊กร้องเอิ่ม...ชั้นก็ร้องๆๆ เสียใจกะชีวิต จะเป็นจะตาย กินไม่ลง ..คือไม่คิดเลยยยยไง ว่าจะมาเกิดขึ้นกับชั้น...ชั้นก็ว่าชั้นทำบุญบ่อยนะ ทำไมชั้นต้องมาเจอเรื่องแบบนี้... ...นุ๊กก็ปลอบ เบิร์ดก็ปลอบ...ตกกลางคืน ชั้นก็ยังไม่เลิก แถมแอบคิดอีก มันบอกว่าเลิกแล้ว...แต่ก็คิด..ไม่เอา อย่าไปใจอ่อน มันโกหกเราได้ตั้ง 2 ปี...แล้วก็ร้องต่อ.. ...พอกลับบ้าน ชั้นก็นึกถึงที่ ไม้เคยบอก ---ไอ้แย้น่ะ มันเจ้าชู้ เมอง-- กรูเห็นมันเดินอยู่กะผู้หญิงที่เต๊นท์กินข้าวหลังตึกมัน---ชั้นเลยเขียนแมสเสจไปขอบใจมันกะสามี ในคืนนั้น ...ตื่นมา ชั้นก็คิดแต่เรื่องนี้ ร้องไห้อีก..ทำได้ไง ไม่น่าเชื่อ ปากก็บอกว่า ถือศึลห้า จะไม่โกหก ถ้าเลี่ยงได้..นับถือโน่นนี่..สวดมนต์..ทำบุญ..ไม่เอาแฟนในบริษัทเดียวกัน..แฟนเด็กกว่าไม่เอา มีภาระ..ไม่สวยไม่เอา...ทุกอย่างที่มันพูดไม่เอา..มันเอาหมดเลย..เราไม่จำเป็นต้องเกรงใจจุดขนาดต้องโกหกจุดหรอก ถ้าเราไปมีคนอื่น...บัดซบจริงๆ!! ...ชั้นไม่เคยนึกว่าจะโชคร้ายเจอมันหลอกได้ขนาดนี้ หลอกเงิน ก้อนโต แถมยังไปมีความสุขกะคนอื่น ถึง 2 ปี บัดซบมากก.. ...แล้วเงินกู้ที่เป็นชื่อชั้นล่ะ ชั้นจะทำยังไง...มันทำได้ไง เอาชื่อชั้นไปกู้บ้านมัน และตอบแทนชั้นด้วยการมีคนอื่น...มิน่า แต่ละเทศกาล ไม่เคยเจอเลย.. ...คิดสารพัดสารเพ...ในที่สุด พี่สาวชั้นก็ถาม ชั้นบอกไป..พี่สาวชั้นบอก แน่นอนอยู่แล้ว ที่มันมีคนอื่น ทุกคนดูออกหมดแล่ะ แต่ก็เอาเถอะ...ตอนนี้ก็หาทางเรื่องเงิน เรื่องชื่อที่มันเอาไปใช้ กลับมาให้ได้ดีกว่า... ...ไอ้แย้ มันคงไม่เคยคิดว่า มันทำบาปอะไร เพราะไม่งั้นมันคงไม่ทำตัวเป็นแมงดาขนาดนี้..ชั้นก็แค่คิดว่า...เราทำดีกะเค้ามากๆ เค้าก็คงต้องสำนึกบุญคุณบ้างแล่ะ แต่ไม่มีเลย.. ...ชั้นยังอุตส่าห์ สงสารมันกะครอบครัว กลัวมันไม่มีที่จะอยู่ ตอนแรกก็คิดว่า งั้นก็รอจนกว่ามันจะมีปัญญาเอาชื่อมันมาโอนคืนไป..ด้วยความคิดที่ว่า ไหนๆมันก็เลิกกะไอ้น้องพิ้งนั่น (ตามคำบอกของมัน)...เพื่อนชั้นก็ย้ำนักย้ำหนาว่า ไม่ต้องไปสงสาร สงสารตัวเองเหอะ... ...หลังวันเกิดเรื่อง ชั้นโทรไปหาไอ้แย้ บอกมัน จริงๆมันไม่มีสิทธิ์ไล่ชั้น เพราะชั้นมีสิทธิ์ในบ้านหลังนั้น ชั้นจะเอาชื่อชั้นคืน (ตอนนั้นไอ้เงินที่มันยืมเรื่อยๆ แสนอัพ นั่น ชั้นคิดว่าคงไม่ได้ ชั้นพยายามคิดอโหสิให้มันไป)..มันก็บอก ได้ ..แต่มันก็พูดว่า จุด..จุด...คิดเยอะๆนะ ชั้นถามให้คิดเยอะเรื่องอะไร (ทีเมองทำไมไม่คิดเยอะก่อนทำ) มันบอก ไม่รุไปคิดเอาเอง แต่..จุดคิดเยอะๆหน่อยก็แล้วกัน...!! ...วันรุ่งขึ้น ชั้นก็คุยกะไอ้ควายลูกน้องไอ้แย้..ไอ้ควายก็ควายสมชื่อ..ไม่มีนะพี่ ที่การเงินใบโพธิ์ม่วงนี่ เค้าเข้มงวดเรื่องสัมพันธ์กันในออฟฟิสมากเลย..แล้วพี่แย้ก็สอนผมเสมอว่า ไม่ให้มีแฟนในออฟฟิส แล้วผมก็จำคำนั้นเสมอมา.. ชั้นก็บอกมัน ช่างมันเถอะ หลักฐานมันชัด แล้วเธอรู้จักคนชื่อพิ้งไม๊ มันบอก คนนี้อันเดอร์พี่แย้โดยตรงเลย แล้วพี่แย้ก็ชอบดุพิ้งด้วย ไม่น่าจะเป็นไปได้.. ...ชั้นเลยมีโอกาสได้คุยกะพิ้ง ชั้นน่ะเป็นโรคแบบ ต้องรู้ให้แจ้ง..ในที่สุด ชั้นก็รู้ว่า มันยังเป็นแฟนกันอยู่ เจอกันบ่อย โทรหากันบ่อย ปัจจุบันก็ยังเจอ ยังโทรกันอยู่...รู้มากกว่านั้น มันไปรับส่งยัยพิ้งนี่ทุกวัน เช้าเย็น บ้านอยู่ไกล หลังบางนา ถ่อสังขาลไปถึงลาดพร้าว เพื่อไปส่งที่ทำงานตรงสาทร ...ซุปเปอร์บัดซบ..ไอ้แย้หลอกชั้นอีกแล้ว... ...บางครั้ง ชั้นอยากให้ คนชื่อพิ้ง แฟนมัน ได้เข้ามาอ่าน และฉุกคิดได้ว่า ไอ้แมงดานี่มันเหมือนแฟนเค้าเลย.. ตอนมีโอกาสคุยกะ ญ คนนี้ ชั้นไม่ได้บอกว่า ไอ้แย้คบกะชั้น และกะเค้าพร้อมกัน เพราะตอนนั้นชั้น ดันคิดว่า สงสารเค้า แต่ตอนนี้ ชั้นมาคิด ถ้าเราไม่บอก มันจะไปทำกะน้องพิ้งเหมือนทำกะชั้น ด้วยรึป่าว..แต่ช่างเถอะ เคยถามน้องแล้วว่า อยากถามอะไรอีกไม๊ น้องเค้าก็บอกไม่มี แปลว่า น้องมันรักที่ไอ้แย้ มันเป็นอย่างนั้น....ขอให้เค้าสองคนจำเริญ จำเริญ... ...ชั้นไม่เคยเกลียดใคร แต่ตอนนี้ ชั้นบอกได้เต็มปากว่า ชั้นเกลียดมันเหลือเกิน..ชั้นไม่อยากให้มันมีความสุข บนความทุกข์ของชั้น...มันยังคงอยู่ในบริษัทที่ดีมากบริษัทหนึ่งในสยาม..ขณะที่ชั้นก็นั่งพิมพ์เรื่องนี้ด้วยความเจ็บปนเศร้าปนแค้น..ที่บ้านคนเดียว... ..มันยังคงมีความสุขกับผู้หญิงคนนั้น..แต่ชั้นกลับต้องมานั่งเครียดกับเรื่องที่มันก่อขี้นของมันทุกวันนี้...ชั้นซวยเกินไปรึปล่าว....ชั้นอยากให้มันได้รับกรรม กรรมที่มันทำกับคนที่รักมันแทบตาย... โอววว...เที่ยงคืนครึ่งแล้ว...ต้องขอไปหลับก่อนนะคะ พรุ่งนี้ต้องตื่นเช้า พาแม่ไปตลาด ...แล้วจะมาอัพเดทอีกทีนะคะ จากคุณ : โสดสุดท้อง - [ 30 ม.ค. 51 00:36:03 ]

ความคิดเห็นที่ 95 ขายบ้านเลยค่ะ ขับไล่มันออกไป ไม่ชอบใจที่มันพูดจากเหมือนขู่กลายๆ ที่ว่าให้คุณจุดคิดให้ดี ฝากบอกมันว่าให้ห่วงตัวเองก่อนเหอะ แม่แก่ๆอยู่บ้านคนเดียวน่ะ ถ้าเราเป็นมัน เราไม่เสี่ยงหรอก หาเงินมาคืนดีกว่า หุหุ ช่วงนี้หาใครไปวนๆรอบบ้านมันได้ก็ดีนะคะ ชิงขู่มันก่อนเลย ขอโทษที่ต้องเรียกมันว่ามันนะคะ อินจัดน่ะค่ะ -*- จากคุณ : สักวันหนึ่ง - [ 30 ม.ค. 51 00:42:16 ]

ความคิดเห็นที่ 96 อูยยย กลับมาอ่านอีกครั้ง เขียนยังไม่จบนี่นา จะบอกว่า ตอนแรกอยากเอาคืนมากกก เพื่อนๆ ร่วมแค้นเยอะแยะ รวมทั้งพี่น้อง ท้องเดียวกัน บ้าง คนละท้องกันบ้าง แต่เมื่อเวลาค่อยๆเดินไป เริ่มใจเย็นขึ้นค่ะ นึกถึงอย่างเดียวว่า กรรมต้องตามสนองมัน แน่ๆ เพราะงั้น ก็ไม่อยากก่อกรรมเพิ่มอีก ไม่งั้นไม่จบไม่สิ้น แต่หากเรื่องไหนต้องดำเนิน ให้ถูกครรลองก็ยังคงดำเนินอยู่ (ถึงแม้จะยากเย็นแสนเข็น น่าเห็นใจก็ตาม) คุณ sunsy ขอบคุณที่ร่วมคิดนะคะ เดี๋ยวจะเอาไปปรึกษาผู้รู้ ว่าทำไรได้มั่งน่ะค่ะ *** ปล.. ไม่มีคำขอโทษ หรือสีหน้าสำนึกผิดจากมันเลย และ *** ปล..  ตั้งแต่เดือน พย ปีที่แล้ว จนกระทั่งบัดนี้ ชั้นยังไม่เคยได้คุยแบบต่อหน้ากับมันอีกเลย...และ *** ปล..  มันยังไม่โทรหาชั้นเลย จนกระทั่ง วันนี้... นอนก่อนนะคะ พรุ่งนี้เจอกัน จากคุณ : โสดสุดท้อง - [ 30 ม.ค. 51 00:42:58 ]

ความคิดเห็นที่ 97 โอ้... แบบนี้เท่ากันว่าทุกวันนี้คุณเลิกกะมันไปแล้ว แต่ยังต้องผ่อนบ้านให้มันอยู่หรือค่ะ? อ๊ากกก สาหัสมากกกก เป็นอิฉันคงจ้างคนไปทวงนี้แล้วเหอๆๆ (อันนี้แค่คิดเล่นๆ ไม่ได้ยุให้ทำจริง) ที่ว่าไม่ต่อเวรต่อกรรมกับมันก็ดีแล้วค่ะ แต่ขอบอกว่าเราต้องตัดกรรมด้วยนะคะ ไม่ใช่ปล่อยให้มันเสวยสุขบนความทุกข์ของเราไปเรื่อยๆ อันนี้ไม่ถูกต้องค่ะ บ้านเนี่ย ไม่ใช่ผ่อนปีสองปีนี่น่า มันอย่างน้อยก็สิบปีอัพ แล้วดูจากเงินดาวน์ที่วางไว้นิดเดียวนี่ น่าจะผ่อนสัก25 ปีได้ละมั้ง จะยอมทนขนาดนั้นเลยหรือค่ะ??? ณ เวลานี้ไม่ต้องไปสงสารมันแล้วค่ะ ต้องตัวใครตัวมัน บอกไปเลยว่าเราจะขายบ้าน มันอยากมีที่ซุกหัวนอนก็หาเงินมาโอนซะ (พร้อมดอกเบี้ยด้วยก็ดี)  ถ้ายังทำมึนต่อไป ก็ฟ้องขับไล่มันออกไปจากบ้านเราเลยค่ะ อันนี้ไม่อยากถ้าเราเป็นเจ้าของบ้านคนเดียว อ่านแล้วอินตามจริงๆ ขอโทษด้วยนะคะถ้าไม่สุภาพ พรุ่งนี้จะมาตามอ่านต่อค่ะ จากคุณ : sunsy - [ 30 ม.ค. 51 01:25:05 ]

ความคิดเห็นที่ 98 จะบอกว่าเรื่องของคุณคล้ายๆ กับเรื่องของเราเลย เราโดนไปเกือบ หนึ่งล้านบาทคะ จากผู้ชายคนเดียว มาแนวๆๆนี้เหมือนๆกันะลยคะ แต่ว่าเรื่องมันก็ผ่านมาแล้ว ห้าปี แต่ทุกอย่างยังอยู่ในความทรงจำเลยคะ พยายามเลิกคิด แต่บางทีก็ฝันร้ายถึงเรื่องนี้อยู่เรื่อยๆ แย่จัง อยากลืมให้หมดทุกส่วนเลยคะ จากคุณ : เคยมาก่อน - [ 30 ม.ค. 51 01:43:39 A:121.114.163.34 X: TicketID:165544 ]

ความคิดเห็นที่ 99 งะ อ่านจนดึกเลย จขกท เขียนได้น่าติดตามจัง ! หรือเพราะเรื่องมันแปลก แต่เรื่องนี้ก็พูดยากค่ะ เพราะถึงเวลานั้นแล้วความรักก็บังตาหมด..... ขอให้ จขกท มีชีวิตต่อไปที่ดีกว่านี้นะคะ คงใช้กรรมหมดแล้วแหละค่ะ.. จากคุณ : lic0ricez* - [ 30 ม.ค. 51 01:56:57 ]

ความคิดเห็นที่ 100 อ่า.. อ่านติดงอมแงมเลยค่ะ อ่านแล้วเกลียดแทนเลยอะ จขกท.ต้องเข้มแข็งนะคะ เราเองก้เคยเจอแบบนี้บ่อยเหมือนกัน คนแรก เราไหวตัวทันค่ะ ให้ออกนู่นออกนี่ ชักยืมถี่ๆ เลยเฟด ตัวออกมาดีกว่า  คนต่อมาก้มีบ้างนิดๆหน่อยๆ เข้าใจค่ะว่า พวกมัน(แมงดา)รุ้ว่าเรามี จะไม่ให้ยืมก้ไม่ได้.. ทำใจลำบาก T_T ถือว่าทำทานแล้วกันนะคะ จะรออ่านตอนพรุ่งนี้ค่ะ สู้ๆ ^^ จากคุณ : โจ๊กไก่ - [ 30 ม.ค. 51 02:12:38 ]

ความคิดเห็นที่ 101 รออ่านด้วยคน...ตอนแรกว่าจะออกความเห็นแต่เดี๋ยวรออ่านตอนจบก่อนดีกว่า........ จขกท.  สู้ ๆ ค่ะ จากคุณ : narotty - [ 30 ม.ค. 51 02:16:07 ]

ความคิดเห็นที่ 102 รออ่านต่อนะคะ แต่อยากบอกว่าแย้มันเลวมากๆเลยอ่ะ จากคุณ : Sibeden - [ 30 ม.ค. 51 02:21:35 ]

ความคิดเห็นที่ 103  ตามมาติดติด    ติดตามมาอยู่ครับ   จากคุณ : . (อาทเอง) - [ 30 ม.ค. 51 03:01:41 ]

ความคิดเห็นที่ 104 เลวได้ใจ จริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไอ่ผุ้ชายแมงดาพวกนี้ มันน่าไปเกิดที่อินเดียนะ จากคุณ : อยาก..ลืม (อยาก..ลืม) - [ 30 ม.ค. 51 06:06:07 ]

ความคิดเห็นที่ 105 เลวได้ใจมากค่ะ แบบนี้ต้องเล่นงานให้เข็ดเลยค่ะ รออ่านต่อนะค้า จากคุณ : moojeab - [ 30 ม.ค. 51 08:15:14 ]

ความคิดเห็นที่ 106 เลวได้ใจดีครับ อ่านแล้วเครียดแทนเลยครับ จากคุณ : To die for - [ 30 ม.ค. 51 08:29:16 ]

ความคิดเห็นที่ 107 ฆ่ามัน... -*- จากคุณ : moonlit_memory - [ 30 ม.ค. 51 08:58:37 ]

ความคิดเห็นที่ 108 แล้วเรื่องบ้านเป็นยังไงต่อหละคะ เอาชื่อคืนได้ไหมรออยู่ๆ ไอ้แย้ นี่มัน นรกส่งมาเกิดจริงๆ แถวบ้าน ขิ่น เรียก ai เหี้.... นะเนี่ย จากคุณ : นู๋ชื่อมะขิ่น - [ 30 ม.ค. 51 09:33:29 ]

ความคิดเห็นที่ 109 ความรักทำให้คนตาบอดจริงๆ จากคุณ : แม็กซิม - [ 30 ม.ค. 51 09:36:14 ]

ความคิดเห็นที่ 110 ถ้าต้องผ่อนให้เค้า ก็อย่าทำอีกเลยค่ะ เพราะถือว่าไม่เป็นแฟนกันแล้ว ไล่เค้าออกไปเลย หรือคุณไม่ต้องผ่อนบ้านอีกแล้ว ถ้าชื่อบ้านเป็นชื่อคุณ คุณทำไปเลยค่ะไม่ต้องผ่อนบ้านอีกแล้ว ขอร้องเถอะค่ะ อย่าคิดว่าเป็นเวรกรรม แล้วอโหสิให้ ... มันง่ายเกินไป ดิฉันทำใจรับไม่ได้กับการกระทำแบบนี้ จากคุณ : Archimandrite - [ 30 ม.ค. 51 10:07:10 ]

ความคิดเห็นที่ 111 อ้ายสาด จากคุณ : เสือสาวเขย่าโลก - [ 30 ม.ค. 51 10:11:20 ]

ความคิดเห็นที่ 112 เล่าได้ดีจังเลยครับ สำนวนอ่านแล้วมันส์มาก ผู้ชมมีอารมณ์ร่วมเยอะเลย โดยเฉพาะ...ขำ คคห 107 - 111 5 5 5 5 เอาใจช่วยให้พบแต่สิ่งดีๆนะครับ จากคุณ : ทองเบิ้ม - [ 30 ม.ค. 51 10:21:10 ]

ความคิดเห็นที่ 113 ลองปรึกษาทนายดูสิครับ  - -'' ผุ้ชายไรฟะเเมงดาจิงๆเล๋ยยย จากคุณ : CaniZzaro - [ 30 ม.ค. 51 10:23:35 ]

ความคิดเห็นที่ 114 จะบอกว่าคุณมีเพื่อนแต่ละคนที่ดีมากเลยค่ะ ทั้งไม้ ทั้งเบิร์ด ทั้งนุ๊ก ตั้งหลายคน แถมคนในครอบครัวก็เข้าใจคุณมาก ๆ นะคะ ไม่มีผู้ชายคนนั้นสักคนไม่เห็นจะเป็นไรเลย จริงไม๊ จากคุณ : honeynut - [ 30 ม.ค. 51 10:24:25 ]

ความคิดเห็นที่ 115 มาต่อให้ไวเลยนะ ป้ารอ   จากคุณ : ป้าแมงฯ - [ 30 ม.ค. 51 11:04:19 ]

ความคิดเห็นที่ 116 เคยโดนเหมือนกัน น่าจะสักสองหมื่นได้มั้ง เล็กน้อยมากเมื่อเทียบกับ จขกท แปลกเนอะโลกนี้มันเปลี่ยนไป เรื่องบ้านมันเป็นสิทธิ์ของคุณนะจ๊ะ ทำดีกับคนที่ควรทำ ดีกว่าไหม ส่วนพวกที่ทำดีไม่ขึ้นแล้วอย่าไปทำ เพราะเค้าไม่เคยสำนึกหรอก และจำไว้อย่างหนึ่งว่า อย่าให้มันเกิดซ้ำสอง จากคุณ : กแล้วมันจะผ่านไป - [ 30 ม.ค. 51 11:07:53 A:58.8.251.65 X: TicketID:166814 ]

ความคิดเห็นที่ 117 เราก็เป็นเหมือนคุณอยู่แต่ดีหน่อยของเราเขาแค่เจ้าชู้น่ะค่ะ เขาปฏิบัติกับเราเหมือนเราไม่มีค่าเลยแต่เรากลัวการที่จะอยู่คนเดียว ถึงแม้เราจะไม่มีเวลาให้กันเท่าไหร่เพราะเราอยู่กันคนล่ะบ้านน่ะค่ะ แต่เราก็ยังอยากจะอยู่กับเขาให้มากที่สุด สงสัยต้องกับไปคิดอีกครั้งแล้วการอยู่คนเดี่ยวบางทีมันก็ดีเหมือนกัน จากคุณ : Tumble - [ 30 ม.ค. 51 11:09:38 ]

ความคิดเห็นที่ 118 ทำไมคุณไม่ขายบ้านละ สงสารมันทำไมไอ้ผู้ชายห่วยๆ อย่างนี้ ขอโทษทีค่ะหยาบคาย แต่ว่าน่าจะทำอะไรให้เค้าได้รับสิ่งที่เค้าได้ทำกับเราบ้างนะ จากคุณ : เกาลูน - [ 30 ม.ค. 51 11:12:17 ]

ความคิดเห็นที่ 119 คุณเจ้าของกระทู้ มองโลกในแง่ดีจัง ทัศนคติดีอย่างนี้ ไม่น่าจะลำบากนานครับ อย่ายอมให้นายแย้นี้ลอยนวลง่ายๆ นะครับ คงไม่ต้องถึงกับล้างแค้น แต่ว่าอะไรที่เป็นของเรา ก็ควรจะทวงสิทธิ์ น่าจะปรึกษาคนที่รู้กฏหมาย ว่ามีอะไรที่พอจะบังคับได้บ้าง ฟังจากที่เล่า นายแย้นี้คงจะหงอไปพอสมควร ถ้าเกิดคุณจะเอาจริงขึ้นมา จากคุณ : ZEROSUM - [ 30 ม.ค. 51 12:05:50 ]

ความคิดเห็นที่ 120 คนๆนี้ เค้าใช้ คารม เป็นตัวยืน แค่คุณคิดตาม  คุณก็เดินตามเค้าไปแล้ว. . . เรื่องบ้านน่ะอย่าไปยอม  อย่าไปคิดดีๆ ใครลำบากช่างมัน  ถึงแม้จะเป็นแม่เค้าก็ตาม เพราะเราไม่ได้ทำเค้าก่อน  และเราก็ช่วยให้เค้ามีที่อยู่มาพักนึงแล้วด้วย  ถ้าไม่มีเราเค้าก็ไม่มีที่อยู่มานานแล้ว อย่าใจอ่อนอีกก็พอ  แค่นี้คุณก็ชนะแล้วในตอนต่อจากนี้ จากคุณ : NaTArT - [ 30 ม.ค. 51 12:09:21 ]

ความคิดเห็นที่ 121 มาแล้วค่ะ ขอบคุณทุกความเห็นอีกครั้งนะคะ แบงค์ต่างๆ โทรหาชั้นเป็นระยะ sms มาที่มือถือ...คุณยังไม่จ่ายเลยนะคะ...โปรดชำระภายในวันที่...เยอะมากก จนชั้นเครียด พอถาม มันก็บอก เดี๋ยวจ่ายแล้ววันนี้ๆ แต่ในที่สุด ...คุณจุดเหรอคะ โทรจากแบงค์นี้นะคะ ชำระเข้ามารึยังคะ ไม่เห็นrecord ขึ้น.. ...เฮ่อ ช่วงนั้นเนี่ยะ ชั้นปวดกบาลสุดๆ มีครั้งนึง ชั้นบ้าไปเลย โทรหามัน ทั้งที่มือถือ และเบอร์ออฟฟิส เป็น หลายสิบครั้ง มันก็ไม่ได้รับสาย จนในที่สุด มันก็โทรกลับมา..พร้อมบ่น ว่าชั้นทำให้คนที่ออฟฟิสหงุดหงิด ว่าโทรไปอยู่ได้...ชั้นก็สวนทันควัน...ช่วยไม่ได้ นี่แบงค์โทรตามชั้นยิกๆ ขนาดนี้ แย้ไม่โดน แย้ไม่รู้สึกหรอก...มันก็บอก เดี๋ยวมันจ่ายแน่...พอดีเงินไปบิวท์อินนซะหมด จุดก็รู้... ...เรื่องจ่ายช้า จ่ายเลท ชั้นไม่ไหวแล้ว...จนชั้นคุยกะมัน มันก็เหมือนรู้สึกผิด มันย้ำกะชั้น---เราจะไม่ให้เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีกเราสัญญา...แต่ในที่สุด ณ เดือนปัจจุบัน...แบงค์ก็เพิ่งโทรมาตามกะชั้นอยู่...เฮ่อ...ขนาดเลิกกันไปแล้ว.. ...คือ ชั้นไม่ชอบให้แบงค์ต่างๆโทรมาตาม ในเมื่อมันก็รู้ว่า ดิวเดท วันไหน ทำไมมันไม่จ่ายให้ตรงวัน... กลับมาตอนที่เพิ่งเจอแผลสดๆ ชั้นจะเล่าย่อๆ แล้วกันนะคะ เกรงจะเบื่อ ชั้นก็เสียใจไม่เลิก ที่เสียใจนี่ ไม่ได้ว่าอกหัก แต่เสียใจว่า ทำดีไม่ได้ดี...ที่บอกว่า มันไม่เคยโทรมาเลยหลังจากนั้น นี่ หมายความว่า มันไม่เคยเป็นคนติดต่อมาเลยน่ะค่ะ...เหตุเกิด ตั้งแต่ ปลาย พย ปีที่แล้ว จนกระทั่ง ธค ชั้นซึมไม่ทำไรซักอย่าง เพื่อนพี่ทั้งหลาย ต่างกระตุ้นชั้น ว่า อย่าซึม อย่าเศร้า ... ซึ่งบางครั้ง ชันก็ทำได้ แต่บางครั้ง ก็ทำไม่ได้...คงเหมือนอาการของคนทั่วไป หากเกิดเหตุการณ์แบบนี้... ในที่สุด ชั้นก็อีเมลหามันว่า เรื่องเงินและชื่อของชั้น สมควรได้รับการจัดการ ให้เสร็จ และในเมื่อมันบอกว่า สิ้นปี ธค (ปีที่แล้ว) มันทำได้ ก็เตรียมตัว...แต่ข้อความที่มันเมลกลับมาหาชั้น... ...มันรู้ว่ามันต้องรับผิดชอบอะไร แต่ยังไงก็ตาม มันไม่สามารถทำได้ภายในสิ้นปี และ อย่ามาขู่มัน หยุดการกระทำของจุดเดี๋ยวนี้... เวรไม๊คะ...คำขอโทษ ไม่มี แถมยังมากร่างใส่อีกไม่เลิก..และไอ้ระยะเวลาเหล่านี้ที่ชั้นบอกมัน ล้วนออกจากปากของมันทั้งสิ้น....มันเคยว่าแม่มันจมไม่ลง....ชั้นคิดว่า มันมากกว่า ที่จมไม่ลง... ตอนนั้น แค้นมาก ชั้นทำทุกอย่าง ...ขุดคุ้ยเรื่องของมัน--ชั้นโทรหาเพื่อนรุ่นพี่ของมัน ทั้งๆที่ชั้นไม่เคยชอบไปชอบวุ่นวายกับใคร...เพื่อนเค้าบอก รู้มานานแล้ว...แต่ไม่รู้จะพูดยังไง...มันน่ะ กะหลอกใช้จุดน่ะแล่ะ...โอวววว....แผลที่เพิ่งจะปิดได้ไม่สนิทนัก พอฟังจากปากคนใกล้ตัวเค้า มันปริ ออกมาในทันที...รู้เพิ่มมาอีกในหลายเรื่อง ที่ไม่เคยคิดจะไปซอกแซกถามคนอื่น...ชั้นเลยกลับบ้าน มานั่งซับแผลใหม่อีกครั้ง...ตั้งแต่นั้นมา ชั้นคิดแล้วว่า จะไม่ไปรับรู้ ความต่ำช้าของมันอีกต่อไป.. ...อยากเอาคนไปตื้บมัน...หรือ ...อยากบอก หัวหน้ามัน...แต่ชั้นคิดเรื่องใครเรื่องมัน เรื่องส่วนตัว หัวหน้าเค้าคงไม่สนใจ..(รึป่าวคะ)...หรือ ไปหาแม่มัน...แต่ชั้นก็ไม่ทำซักอย่าง เพราะชั้นมองถึงผลที่ตามมา ...ชั้นคิดอยู่อย่างเดียว ชั้นกับมัน อยู่วงการเดียวกัน ซักวัน คนที่รู้จักมัน ก็ต้องรู้ ให้กาลเวลาทำร้ายมันเองดีกว่า...มั่นใจว่า มันจะไม่มีเพื่อนหรือใครที่รักมันจริงแน่นอน... ส่วนเรื่องบ้านและเงิน...ชั้นกำลังปรึกษาทนายอยู่ค่ะ เพราะชะนั้น อาจบอกอะไรไม่ได้มากนัก และชั้นก็มีสองทางเลือก ซึ่งกำลังตัดสินใจอยู่ ว่าจะทำยังไงดี ง่ายๆ คือ ข้อแรก ทำแล้วสะใจ แต่ต้องใช้เวลา และอาจได้เงินกลับมาไม่ครบ ข้อ2 อาจได้ครบ แต่คงต้องใช้เวลาในการคุยกะมันนานมากกก... แก้ไขเมื่อ 19 ก.พ. 51 10:34:39 จากคุณ : โสดสุดท้อง - [ 30 ม.ค. 51 12:14:29 ]

ความคิดเห็นที่ 122 ... แก้ไขเมื่อ 01 ก.พ. 51 13:10:37 จากคุณ : ปลาพะยูนน้อย - [ 30 ม.ค. 51 12:21:12 ]

ความคิดเห็นที่ 123 แมร่งเลวชาติจริงๆ ไอ้เหรี้...แย้ นรกส่งแมร่งมาเกิด มาต่อเร็วๆครับ อยากรู้เรื่องบ้านจะเป็นยังไง จากคุณ : beatlesboy - [ 30 ม.ค. 51 12:23:36 ]

ความคิดเห็นที่ 124 เชียร์ให้เอาทนายมาจัดการเลยค่ะ อย่าไปยอม คนเลวๆพรรค์นี้ ขอแบบสะใจๆด้วย เกลียดคนแบบนี้มากๆๆๆ เมื่อไหร่ไอ้พวกแมงดา จะลงนรกไปหมดๆซะทีเน้อ จากคุณ : อยากมีอมยิ้ม - [ 30 ม.ค. 51 12:29:49 ]

ความคิดเห็นที่ 125 อย่ามองโลกในแง่ดีด้วยคำว่า อโหสิค่ะ บางครั้งคำว่าเวรกรรม อะไรแบบนี้ มันช่วยอะไรกับเรื่องที่เราเจอไม่ได้นะคะ อย่าปล่อยให้มันผ่านไปง่ายๆค่ะ เค้าหลอกคุณได้เค้าก็หลอกคนอื่นได้อีก เล่นมันให้ถึงที่สุดค่ะ เพราะบางอย่างถ้าเราไม่ได้ทำ แล้วเรามาคิดอีกที เราก็คงจะเสียใจ.... เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : FaReEyA - [ 30 ม.ค. 51 12:35:41 ]

ความคิดเห็นที่ 126 เป็นผู้ชายที่เลวมากกกกกกกกกกขอให้กรรมตามสนองมันเร็วๆ ดีใจที่เจ้าของกระทู้ตาสว่างแล้ว...ยังไม่สายไปหรอกค่ะ ไม่ต้องไปสงสารมันหรอกค่ะ มันทำกับเราแบบนี้ ไม่เคยรักเราเลย จงใจหลอกเราชัดๆ แค้นค่ะ...แค้น >____< จากคุณ : แพนด้าตัวกลม - [ 30 ม.ค. 51 12:37:59 ]

ความคิดเห็นที่ 127 โห อึ้งค่ะ จากคุณ : แม่โบนัส - [ 30 ม.ค. 51 12:45:43 ]

ความคิดเห็นที่ 128 เรื่องความเลว อโหสิได้ ก้ออโหสิไป แต่เรื่องเงินอย่าไปยอม จากคุณ : ขอแจม - [ 30 ม.ค. 51 12:46:03 A:10.3.40.242 X:203.170.254.18 TicketID:000188 ]

ความคิดเห็นที่ 129 หูยย  อ่านแล้วอยากอ้วกอ่ะ   คนไรวะ เลวได้น่าขยะแขยงมาก ที่สุดของความเฮี่ยจริงๆ จากคุณ : KHIMM - [ 30 ม.ค. 51 12:51:58 ]

ความคิดเห็นที่ 130 อยากรู้จุดจบของไอ้แย้ จากคุณ : ขนมนึ่ง - [ 30 ม.ค. 51 12:58:59 ]

ความคิดเห็นที่ 131 อืมมม จริงๆ พอมาเขียนและกลับมาอ่าน ของตัวเอง ก็ยังคิดอยู่เหมือนกันค่ะว่า โหหห มันเลวมากจริงๆ ทำไมตอนนั้น ชั้นไม่ฉุกคิดฟะ ส่วนเรื่องเงินกับบ้าน เป็นคุณๆ คุณจะทำยังไงคะ 1. ออกแนว อโหสิกรรม = คุยกะมันดีๆ ด้วยเหตุและผล เพราะรู้ว่า มันก็ไม่อยากเสียบ้านไปเหมือนกัน แล้วให้มันเซ็นสัญญา เรื่องหนี้ทั้งหมด --> หากเป็นแบบนี้ เรื่องก็น่าจะจบภายในปลายปีนี้ หรือ 2. ออกแนว ใจนักเลง = ฟ้องตามที่ คห คุณๆ แนะนำ --> แต่ถ้าเป็นแบบนี้ คงต้องทำใจเรื่องเงินกู้สินเชื่อ (เพราะไม่มีหลักฐาน) แล้วเรื่องบ้าน ก็ใช้เวลาประมาณ 3 ปี เป็นอย่างต่ำ -*-" + เหนื่อย + เครียด ช่วยคิดด้วยนะคะ จากคุณ : โสดสุดท้อง - [ 30 ม.ค. 51 13:00:11 ]

ความคิดเห็นที่ 132 แปะไว้ก่อน เดี๋ยวมาอ่านต่อ จากคุณ : ก็อยากเป็นคนน่ารักอยู่หรอก - [ 30 ม.ค. 51 13:20:06 ]

ความคิดเห็นที่ 133 เรื่องบ้าน ทรัพย์สินที่เป็นชื่อเรา ในทางกฎหมายเป็นของเรา เอาไปประกาศขายต่อ ยิ่งตกแต่งสวยๆแบบนี้ รสนิยมดีๆไฉไลขนาดนี้ ขายได้สบาย ขายได้เมื่อไร จ่ายหนี้แบงค์ไป เงินที่เหลือถ้าขายได้เกินมา ถือว่าเราเอาเงิน+ค่าเสียเวลาของเราคืน ส่วนคนที่(ถือว่าขอ)อาศัย จะไล่เหมือนหมาก็ยังได้ เอาน้ำสาดไล่ไปเลย ทั้งแม่ทั้งลูก อย่าไปยอมเซ็นสัญญาทาสอะไรอีก กระดาษอะไรก็ไม่เอาทั้งนั้น *****       ท่องไว้   ***** บ้านชื่อเรา แปลว่าเป็นของเรา (เงินของเราท้างน้านนนนนน) เรื่องไอ้แย้ ผู้ชายพรรณนี้ อย่าไปรอแผนกเวรกรรม ถ้ามีจริงคงทำงานไปนานแล้ว ถ้าคุณปล่อยไป มันก็ไปทำกับคนอื่นอีก เรียกนักเลงสั่วๆ ราคาไม่กี่บาท ไปตื้บสักสามรอบ(รอบเดียวน้อยไป) ส่งกระทู้นี้ไปให้แฟนเก่า แฟนใหม่ พี่ เพื่อน ญาติโยม หัวหน้างาน ประจานมันกับทุกคนในโลก ส่งแฟกซ์ทวงหนี้ไปที่ออฟฟิศมัน เขียนตัวโตๆ สรุปง่ายๆให้คนมองผ่านๆ ก็อ่านเข้าใจได้ ส่งบัตรสนเท่ห์ไปที่ต้นสังกัด เขาสนไม่สนก็ช่าง แต่เรื่องแบบนี้เดี๋ยวก็รู้กันทั้งออฟฟิศ รวบรวมหลักฐาน เอกสารทุกอย่างที่เราเคยมี ใบเสร็จซื้อมือถือ ค่าใช้จ่ายทุกอย่าง ฯลฯ เผื่อต้องใช้แฉแต่เช้ายันดึก 5555 ที่สำคัญ ไม่เจรจาใดๆ ไม่ใจอ่อนอีกต่อไป ไม่ถอยให้แม้แต่ก้าวเดียว ไม่สงสาร ไม่รำลึกอดีต และไม่โง่เป็นรอบที่ 500 ปล. 1/ คิดจะเอาคืนต้องเอาให้สาสม เอาให้เข็ดหลาบ          อย่าให้ผู้ชายคนนี้ได้ผุดได้เกิดอีก ปล. 2/ ชีวิตคุณพ้นนรกมาแล้ว หาความสุขใส่ตัวให้มากๆ          มองอดีตเป็นเรื่องขำขำไปซะ          ขอแสดงความยินดีด้วย คุณเข้มแข็งมากนะ          เริ่มต้นชีวิตใหม่เถอะ จากคุณ : ดีใจที่กระทู้นี้ขึ้นโหวต (แม่ขวัญข้าว) - [ 30 ม.ค. 51 13:20:34 ]

ความคิดเห็นที่ 134 ยังไงระวังอย่าให้ตัวเองต้องถูกแบล๊กลิสต์นะคะ ไม่คุ้มค่ะ ให้เขายอมเซ็นก่อน ว่าได้กู้เงินจากคุณรวมแล้วเป็นจำนวนเท่าไหร่ จะผ่อนชำระเดือนละเท่าไหร่ ถ้าเขาไม่ยอมเซ็น ก็ใช้ไม้แข็งค่ะ ขู่ขายบ้านไปเลย แต่อยากให้แจ้งผู้บังคับบัญชาเขาค่ะ บอกตามตรงตอนนี้เราไม่รู้สึกว่าเขาเดือดร้อนอะไรเลย ยังคงเสวยสุขตามปกติ เอาใจช่วยค่ะ จากคุณ : สักวันหนึ่ง - [ 30 ม.ค. 51 13:21:55 ]

ความคิดเห็นที่ 135 ค่ะ เป็นกำลังใจให้ต่อค่ะ อ่านตั้งเเต่เมื่อวาน จนตอนนี้เข้ามา ก้อขอให้เค้าสำนึกได้ คืนเงินให้โดยด่วน เวรกรรมมีจริง เเต่เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวรนะค่ะ ชาติหน้าจะได้ไม่ต้องมาเจอคนอย่าง มัน อีกค่ะ เอาใจช่วยให้ชนะมันทุกเรื่องค่ะ จากคุณ : cutefaii - [ 30 ม.ค. 51 13:25:28 ]

ความคิดเห็นที่ 136 สวัสดีค่ะ เดี๋ยวต้อง log off ก่อนนะคะ แล้วจะเข้ามาอ่านอีกทีตอนบ่ายแก่ๆ ขอไปทำธุระค่ะ แต่ยังไง ขอขอบคุณ ความเห็นและกำลังใจ ของทุกคนอีกครั้งนะคะ และชั้นยังคงรอรับความเห็นของพวกคุณๆอยู่นะคะ เป็นประโยชน์ในการตัดสินใจดีทีเดียวค่ะ จากคุณ : โสดสุดท้อง - [ 30 ม.ค. 51 13:31:26 ]

ความคิดเห็นที่ 137 ไม่รู้นะ ถ้าบ้านเป็นชื่อเรา ซึ่งก็ควรเป็นชื่อเรารึเปล่า เพราะชื่อเรากู้ เราจะไล่มันออกจากบ้านทั้งหมด ไม่สนใจไม่สงสารด้วย เพราะดูๆแล้วแม่เค้าก็ไม่เห็นว่าลูกตัวเองผิด เงินอาจจะได้คืนไม่ครบ ซึ่งมันก็ไม่ครบอยู่แล้วล่ะ ดูๆท่าทางคงไม่มีปัญญาหามาคืนด้วยซ้ำ ให้มันดิ้นตายไปเลย ไอ้เลวนี่ ชั่วแล้วยังมีหน้ามาขู่คนอื่นอีก เชื่อเถอะ ถ้าคุณเสียงแข็งเอาจริง มันหงอแน่ๆ คนแบบนี้ จะให้ดี ทำให้อายด้วย ให้เสียประวัติไปเลย รอกรรมสนองเองมันช้า เอาไปให้มันถึงที่เลยดีกว่านะคะ ยอมให้คนอื่นเอาเปรียบมากๆ เราเองที่จะเดือดร้อน ไม่มีใครมาสงสารด้วย แล้วจะมานั่งเสียใจเสียดายทีหลังว่าทำไมตอนนั้นไม่ทำ ตอนนี้คุณอาจจะทำใจยังได้ไม่มาก แต่เวลา ครอบครัว และเพื่อนดีๆ จะช่วยคุณได้จริงๆ ค่ะ จากคุณ : g0 - [ 30 ม.ค. 51 13:31:42 A:58.8.14.31 X: TicketID:124415 ]

ความคิดเห็นที่ 138 โพสต์เสร็จเพิ่งเห็น คุณแม่ขวัญข้าว คิดเหมือนเราเลยแฮะ กรรมDelivery อิอิ จากคุณ : g0 - [ 30 ม.ค. 51 13:33:19 A:58.8.14.31 X: TicketID:124415 ]

ความคิดเห็นที่ 139 เห็นด้วยกับวิธีการของคุณ แม่ขวัญข้าว และโดยเฉพาะประโยคที่ว่า "และไม่โง่เป็นรอบที่ 500" ถ้าคิดว่าตัวเองไม่สามารถใจแข็งจัดการเรื่องใดๆ ได้ ทนฟังคำโกหกมันแล้วทำให้โง่อีกเป็นรอบที่ 501 หาบุคคลที่ไว้ใจ คนของเรา มาเป็นคนกลางแทนเรา อโหสิกรรม หรือ ปล่อยให้คนอื่นรับกรรมต่อไป จะทำอะไรเพื่อหยุดมันไว้ หรือเพิกเฉย สร้างกรรมต่อไป คิดเอาเอง (ถึงคุณไม่ได้ทำเอง แต่คุณก็รู้ต้นสายปลายเหตุ แต่กลับไม่ดำเนินการใด เพื่อหยุดยั้ง หรืออย่างใด ก็ไม่ใช่เรื่องอโหสิกรรมแล้วนะครับ) ปล. ว่าแต่ ส่งหน้าไอ้ เฮีย ไม้โท มาดูหน่อยได้มั้ยครับ หลังไมค์ดีได้ อยากเห็นหน้ามันจัง เผื่อคนรู้จักต้องเข้าไปยุ่งเกี่ยว จะได้ช่วยแก้เผ็ดให้อีกทาง จากคุณ : ++ อะแนท ++ - [ 30 ม.ค. 51 13:35:03 ]

ความคิดเห็นที่ 140 ให้กำลังใจพี่ละกันค่ะ หนูว่าตานี่มันต้องโดนซะบ้าง เลือกวิธีไหนก็ได้ค่ะ ที่ให้ไม่ต้องเจอกับตานี่อีก ไวๆ ด่วนๆ เราจะได้ไปพบเจอทางสว่างซะที เอาเวลาชีวิตคืนมาดีกว่าค่ะ สู้เค้าค่ะพี่ จากคุณ : BakedMonkey - [ 30 ม.ค. 51 13:46:48 ]

ความคิดเห็นที่ 141 มาเป็นกำลังใจต่อ คุณแม่ขวัญข้าว ตอบได้โดนใจมั๊กๆ เป็นเราจะทำแบบนี้ล่ะ อ่านแล้วยิ่งแค้น เรื่องปล่อยวางยกวางไว้ก่อน นาทีนี้ขอเอาคืนมั่ง จากคุณ : แพนด้าตัวกลม - [ 30 ม.ค. 51 14:02:19 ]

ความคิดเห็นที่ 142 มาเชียร์ความเห็นของแม่ขวัญข้าวค่ะ เราเห็นด้วยกับคุณอย่างมาก เจ้าของกระทู้รับไว้พิจารณาเหอะค่า จากคุณ : FaReEyA - [ 30 ม.ค. 51 14:14:25 ]

ความคิดเห็นที่ 143 ว่าตามความเห็นที่ 131 เราอยากให้ทำแบบข้อ 1 นะคะ เพราะเรามองว่าข้อ 2 หลักฐานอ่อนอาจสู้ไม่ได้ ไม้ตายเดียวที่จะใช้คือเรื่องบ้านซึ่งคุณมีภาษีเหนือกว่า จับมันมาเซ็นสัญญาให้ได้ค่ะ เพื่อจะได้มีผลตามกฏหมาย ส่วนเรื่องไปบอกคนอื่น ไม่อยากให้ไปบอกเลย เพราะถ้าโดนไล่ออก เดี่ยวมันไม่มีตังค์มาจ่าย เราจะซวยไปด้วย ระวังเรื่องติดแบล็กลิสต์ด้วยนะคะ อย่างที่หลาย ๆ คนบอก จ่ายช้าทุกงวดอย่างนี้ เดี๋ยวจะโดนเอา ป.ล.ขอเฉลยแบบซ้อ 7 ด้วยได้มะ ยิ่งอ่านยิ่งอยากรู้ จากคุณ : แม่ทำงานกฎหมาย - [ 30 ม.ค. 51 14:16:04 A:58.8.251.65 X: TicketID:166814 ]

ความคิดเห็นที่ 144 เห็นด้วยกับ แม่ขวัญข้าว อย่าไปรอแผนกเวรกรรมเลย ถ้าบ้านเป็นชื่อคุณ ให้ไล่พวกนี้ออกจากบ้าน รวมทั้งแม่มันด้วย อย่าไปสงสารเด็ดขาด จากคุณ : ลิเซิ่ล - [ 30 ม.ค. 51 14:16:59 ]

ความคิดเห็นที่ 145 10 บาท เอา บาทเดียว เดี๋ยว เจอไอ้แย้อ้อนเข้าหน่อย จขกท. ก็ไม่เอาเรื่องแล้ว อ่านๆแล้ว ถ้าเป็นจริง อยากไปตื้บไอ้แย้จริงๆนะเนี่ย ว่าแต่ แบงค์ใบโพธิ์เนี่ย อยู่แถว สถานทูต U.S.A. หรือเปล่า ปล. ไม่น่าเชื่อว่า จขกท. เรียนจบจากต่างประเทศ ... หรือไม่ก็อาจเรียนอย่างเดียวจนไม่ได้เรียนรู้ชีวิต.... จากคุณ : Oh-deh - [ 30 ม.ค. 51 14:25:58 ]

ความคิดเห็นที่ 146 หัวหมอ มาเจอ หัวอ่อน หลายๆคนชอบคิด  ว่าสิ่งที่ตัวเองทำอยู่คือ ความดี  ทั้งๆที่จริงๆมันคือ ความโง่    เกิดมาต้องทันคน ไม่งั้นโดน ... จากคุณ : tenno - [ 30 ม.ค. 51 14:28:35 ]

ความคิดเห็นที่ 147 เห็นด้วยกับคุณข้างบนค่ะ  อย่าโง่เป็นรอบที่ 501 เด็ดขาด เจ็บแล้วต้องจำ อย่าใจอ่อนอีก (อินสุดๆเลยแฮะเรา) จากคุณ : อยากมีอมยิ้ม - [ 30 ม.ค. 51 14:32:57 ]

ความคิดเห็นที่ 148 กระทู้หล่นจากโหวตได้ไง ไม่แน่ใจว่าเพราะไม่ตรงห้องเลยโดนเอาลงหรือเปล่า หรือคนอ่านเพลินจนลืมโหวต แต่เราอยากบอกว่า นี่เป็นกระทู้ที่ดีมากสำหรับคุณผู้หญิงทุกคนในโลก โหวตให้ค่ะ รบกวนขอแรงคนละหนึ่งจึ๊ก เราอยากให้ทุกคนได้อ่านจริงๆ จากคุณ : กราบที่อกงามๆ ทุกแรงโหวต (แม่ขวัญข้าว) - [ 30 ม.ค. 51 14:39:10 ]

ความคิดเห็นที่ 149 อ่านแล้วอยากบอกว่าเห็นใจและเข้าใจจิตใจของเจ้าของกระทู้เป็นอย่างดีเลยค่ะ . . . มันเศร้านะคะ ถ้าเราไว้ใจใครสักคน แต่สิ่งที่ได้รับกลับมา มันคือการทรยศ  แต่ยังไงก็ตามนับเป็นบุญของคุณแล้วนะคะ ที่ออกมาจากตรงนั้นได้ ขอให้คุณได้พบเจอคนดี ๆ ในวันข้างหน้านะคะ ส่วนคุณแย้อะไรนั่น สักวันก็จะต้องเจอแบบนี้เหมือนกันแน่นอนค่ะ จากคุณ : เลดี้ขี่สิงโต - [ 30 ม.ค. 51 14:48:01 ]

ความคิดเห็นที่ 150 อิจฉาไอแย้จริงๆเลย มีผู้หญิงที่รักมันขนาดนี้ ขอบอกไอแย้ว่า นาย จัง-รัย มาก เสียใจกับคุณโสดสุดท้องด้วยนะครับ **ขอโทษที่ไม่สุภาพนะครับ แก้ไขเมื่อ 30 ม.ค. 51 14:53:36 จากคุณ : indeeth - [ 30 ม.ค. 51 14:53:11 ]

ความคิดเห็นที่ 151 ขอให้กำลัง จขกท ครับ ป.ล. ละขอให้เวรกรรมลงโทษอดีตแฟนหน้าแย้คุณเร็วๆครับ จากคุณ : เตียวกงจื้อ - [ 30 ม.ค. 51 14:56:36 ]

ความคิดเห็นที่ 152 โห..เลวสุดๆเลยคะ ยังไงเงินเราบ้านเราต้องเอาคืนคะ และอย่างโหดแบบไม่ต้องปราณีกันด้วย คิดไว้เสมอว่ามันทำเราก่อน ถึงเวลาเราต้องเอาคืนบ้างแล้ว จากคุณ : หนมโมจิ - [ 30 ม.ค. 51 14:59:45 ]

ความคิดเห็นที่ 153 บางคห.หลายอันบอกว่าคุณโสดสุดท้องโง่ ... ดิฉันคิดว่าไม่ใช่เลยซะกะนิด ขอมองตามมุมเพราะเท่าที่อ่านดู เรื่องของคุณโสดสุดท้อง เกิดขึ้นมากินเวลา 3 - 4ปีนะคะ ไม่ใช่ว่าโดนหลอกวันสองวัน และคุณโสดสุดท้องก็ถูกหลอกล่อให้ตายใจ เพราะคนที่หลอกมันเป็นแมงดามืออาชีพ ถ้าเป็นใครเจอเรื่องแบบนี้บ้างคงจะไม่มีทางมาพูดได้ว่าเป็นความโง่นะคะ เชื่อว่าคุณโสดสุดท้องไม่ใจอ่อนให้คน ๆ นี้อีกแล้วล่ะค่ะ คน ๆ นั้นมันไม่น่าจะมีค่าพอให้สงสารมัน เป็นกำลังใจให้คุณโสดสุดท้องสู้ ๆ ต่อไปค่ะ คนเราล้มแล้วก็ต้องยืนให้ได้ ต้องใช้ไม้เท้าก็ยังดีค่ะ จากคุณ : อมยิ้ม - [ 30 ม.ค. 51 15:05:44 A:58.181.149.37 X: TicketID:166887 ]

ความคิดเห็นที่ 154 ดู ๆ ไปงานเค้าก็ดีนะคะ รับงานนอกด้วย ทำไมมาไถเงินคุณขนาดนั้น เคยถามเค้าบ้างป่าวคะ ว่าเอาไปใช้อะไรหมด เห็นอยู่กับแม่สองคน ถ้าต้องส่งพี่ ส่งหลาน ส่งน้องเรียนหนังสือด้วยก็ว่าไปอย่าง เราเคยเจอผู้ชายลักษณะแบบนี้นะ (ไม่ใช่แฟนนะ) คือ ถ้าเค้าเห็นใครที่ยอมลงให้เค้า เค้าจะข่มเอาอะ จะพูดจามีหลักการมาก ๆ แบบว่า ข้าดี ข้าถูกตลอด แบบ ให้เราเถียงไม่ออกอะ แล้วก็ข่มกลับด้วยเหตุผลที่บิดเบือน ทำให้เราดูแย่ไปเลย ทั้ง ๆ ที่เราเป็นฝ่ายถูก  คนแบบนี้ อย่าไปหงอ อย่าไปกลัวให้เค้าเห็นค่ะ ไม่ต้องกลัวเค้าโกรธด้วย ยังไงตอนนี้คุณก็เป็นต่อนะ   ส่วนเรื่องบ้าน ไม่ต้องไปสงสารเค้าแล้วนะ ทำตามที่ควรจะทำเหอะ ที่ผ่านมาคุณให้เค้ากับแม่เค้ามามากแล้วนะ  แล้วเค้าตอบแทนอะไรให้ครอบครัวคุณบ้างล่ะเคยลองชั่งน้ำหนักดูมั้ย นอกจากส่งคืน ลูกสาวที่สภาพจิตใจแย่มาก มาให้คนที่บ้านฟื้นฟูกันใหม่เนี่ย   ถ้าเป็นเรา เราจะขายบ้าน แถมทวงคืนทุกบาท ทุกสตางค์ที่ทวงได้เลย ไม่ใช่เอาความสะใจ หรือ ไม่อโหสิเค้านะ แต่เราควรจะทวงสิทธิ์ที่เราควรได้ต่างหาก เงินไม่ใช่น้อย ๆ   ได้มาแล้วไม่อยากเก็บไว้เอาไปให้แม่ตัวเองก็ยังดีนะ   อีกอย่าง ที่บอกว่าเค้าชอบทำบุญทำทาน เข้าวัด สวดชินบัญชรได้เป็นสิบเป็นร้อยรอบ ก็ไม่ได้รับประกันว่าเค้าเป็นคนดีนะ ถ้าทำได้แค่นั้น แต่จิตใจไม่ได้เข้าถึงหลักของพุทธศาสนา ไม่ได้ปฏิบัติตามคำสอนของพระพุธเจ้า ผู้ชายคนนี้ก็เหมือนลิงที่ถูกฝึกไว้เล่นจำอวดน่ะ  คือ ได้แต่ทำ แต่ไม่ได้เข้าถึงเลยว่า ทำไปเพื่ออะไร มาเบียดเบียนชีวิตคนอื่นอยู่ได้ จากคุณ : rs6000&pseries - [ 30 ม.ค. 51 15:16:41 ]

ความคิดเห็นที่ 155 คนแบบนี้เอาไว้ไม่ได้ครับ ต้องเล่นงานมันกลับให้มันเดือดร้อนดูบ้าง คนอะไรเนี่ย หน้าตาทุเรศแล้วยังทำตัวเป็นแมงดาอีก... เหลือเชื่อจริง ๆ จากคุณ : ทอฟฟี่สีน้ำเงิน - [ 30 ม.ค. 51 15:23:36 ]

ความคิดเห็นที่ 156 ช่วยโหวตกันหน่อยได้ป่ะ จึ่กๆๆๆๆ จากคุณ : ป้าแมงฯ - [ 30 ม.ค. 51 15:24:11 ]

ความคิดเห็นที่ 157 Vote for u krabbbbbbbbbb จากคุณ : Super K (ครอบครัว ป.ปลา) - [ 30 ม.ค. 51 15:35:08 ]

ความคิดเห็นที่ 158 ช่างเลว อภิโคตร จริงๆ ไอ้แย้ เนี้ย จากคุณ : ไม่ต้องรู้ว่าเราคบกันแบบไหน - [ 30 ม.ค. 51 15:36:29 ]

ความคิดเห็นที่ 159 อยากรู้จุดจบของไอ้เห้นี่จัง เลวบัดซบมาก ประกาศขายบ้านไปเลยค่ะ แล้วต้องเช็คดีๆนะคะ อย่าให้ติด black list แบบที่คุณสักวันหนึ่งบอก จากคุณ : kannasan - [ 30 ม.ค. 51 15:39:07 ]

ความคิดเห็นที่ 160 เห็นด้วยกะคุณ rs6000&pseries ถ้าไม่อยากทำเพื่อความสะใจ ก็คิดซะว่า มันเป็นสิทธิ์ของเรา เงินตั้งมากมาย ทำไมต้องเอาไปเลี้ยงคนที่ไม่เห็นค่าเราเลี้ยงแม่เค้าด้วย เอาทั้งหมดกลับมาเลี้ยงตัวเอง เลี้ยงแม่ตัวเอง ดีกว่านะคะ บ้านก็ให้แม่อยู่ ไม่ก็ให้หลาน ให้พี่ให้น้องอยู่ไปเลย ไล่มันออกไป บอกมันไปว่า แกมาอาศัยบ้านชั้นอยู่นานเกินไปแล้ว ตอนนี้จะเอาคืน เชิญออกไปเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นแจ้งความฐานบุกรุก ถ้ามันอ้อน ก็ไม่ต้องสน เชื่อเถอะค่ะ คนแบบนี้ไม่ตายง่ายหรอก แค่รักสบาย แล้วก็ชอบเอาเปรียบคนอื่นแค่นั้นเอง ต้องสั่งสอนให้จำ อินๆ ไม่ชอบเห็นคนโดนเอาเปรียบ จากคุณ : g0 - [ 30 ม.ค. 51 15:45:19 A:58.8.14.31 X: TicketID:124415 ]

ความคิดเห็นที่ 161 มาให้กำลังใจอีกครั้งค่ะ สู้ๆ นะค่ะ จากคุณ : ไอเฟล - [ 30 ม.ค. 51 16:04:21 ]

ความคิดเห็นที่ 162 ขอบคุณ คุณแม่ขวัญข้าว มากกกกมายยยเลยนะคะ และทุกท่าน ที่ร่วมโหวต ให้ จริงๆ แล้วไม่ต้องโหวดก็ได้ค่ะ เพราะอยากให้เป็นอุทธาหรณ์ เท่านั้นเอง และก็คงผิดเองที่เข้าผิดห้องง่ะค่ะ แหะๆๆ เรื่องติด black list นี่กลัวอยู่ค่ะ และยิ่งไปกว่านั้น ชั้นดันตกงานอยู่ด้วย แก้ไขเมื่อ 19 ก.พ. 51 10:09:40 จากคุณ : โสดสุดท้อง - [ 30 ม.ค. 51 16:08:39 ]

ความคิดเห็นที่ 163 สุดยอด ลงชื่อเข้าก่อนเดี๋ยวไม่ UP ปล. เข้ามาเก็บข้อมูลด้วยละ กำลังตกหลุมเหมือนกันอยู่ จากคุณ : คนโง่ที่ยังไม่ตื่น - [ 30 ม.ค. 51 16:37:33 A:58.9.94.109 X: TicketID:134146 ]

ความคิดเห็นที่ 164 เห็นด้วยกับ (แม่ขวัญข้าว) มากๆเลยค่ะ สำหรับความคิดเห็นส่วนตัว 1. ห้ามใจอ่อน ห้ามยอมมัน มันมาอ้อนยังไงอย่าโง่อีก ขอร้องทีเถอะ 2. เอาบ้านไปขายเลย ไม่ต้องปรึกษามัน ไปรีไฟแนนซ์หรือไรก็ได้ ขายทิ้ง ไปเลยบ้าน พอขายได้แล้วค่อยบอกมันให้เตรียมหาที่อยู่ใหม่ได้แล้ว ชั้นขายบ้านทิ้งแล้ว เพราะทนไม่ไหวที่แบงก์โทรมา ขอสะใจซักที 3. ดิฉันเชื่อว่ามันเอาเงินส่วนนึงไปกินเที่ยวกับแฟนใหม่มันแน่ๆ 4. ถ้ากลัวมันรุมตืบ คุณรีบไปแจ้งความไว้ก่อน ให้ตำรวจลงบันทึกประจำวัน ไว้ ถ้าเกิดเหตุการณ์อะไรกับคุณ ให้สงสัยไอ้แย้เป็นคนแรก เพราะตอนนี้เป็น คู่กรณีกันอยู่ ถ้ามันมาข่มขู่ คุณบอกไปเลยว่าแจ้งความไว้แล้ว คุณทำไป เลย ทำไปก่อน ทำไว้ดีกว่าแก้ 5. รวบรวมหลักฐานอื่นๆที่เป็นประโยชน์ ใบเสร็จรับเงิน หรือไรต่างๆ ถ่ายรูป มันไว้ เอารูปถ่ายมาเก็บเพื่อส่งตำรวจ หรือ ถ่ายรูปบ้าน กลัวว่าพอคุณแบล็คเมล์มันเรื่องบ้าน มันอาจจะแอบทำลายอะไรในบ้านเป็น การแก้แค้นเพราะคุณขายไปแล้ว เป็นกำลังใจให้อย่างแรงค่ะ ปล. โหวตให้ด้วยค่ะ เพราะถือว่ามีประโยชน์ต่อเพศหญิง จากคุณ : Archimandrite - [ 30 ม.ค. 51 16:46:38 ]

ความคิดเห็นที่ 165 ..... อืมม นิสัยเหมือนเราเลย เราก็ให้เงินแฟน เพราะหวังว่า จะได้เข้าไปเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเค้า และเพื่อที่เค้าจะได้เห็นความดีของคุณบ้าง แต่ของเรา ยังไม่มีเฉลยค่ะ เลยไม่รู้ว่า โดนหลอก หรือว่าเค้ารักเราจริงหรือป่าว เอาใจช่วยให้เอาทุกอย่างคืนกลับมาได้ให้หมดนะคะ จากคุณ : ka-jiap - [ 30 ม.ค. 51 16:57:00 ]

ความคิดเห็นที่ 166 1. ออกแนว อโหสิกรรม = คุยกะมันดีๆ ด้วยเหตุและผล เพราะรู้ว่า มันก็ไม่อยากเสียบ้านไปเหมือนกัน แล้วให้มันเซ็นสัญญา เรื่องหนี้ทั้งหมด --> หากเป็นแบบนี้ เรื่องก็น่าจะจบภายในปลายปีนี้ 2. ออกแนว ใจนักเลง = ฟ้องตามที่ คห คุณๆ แนะนำ --> แต่ถ้าเป็นแบบนี้ คงต้องทำใจเรื่องเงินกู้สินเชื่อ (เพราะไม่มีหลักฐาน) แล้วเรื่องบ้าน ก็ใช้เวลาประมาณ 3 ปี เป็นอย่างต่ำ -*-" + เหนื่อย + เครียด --------------------------------------------- มาช่วยตอบคร่าวๆในฐานะทนายความที่ไม่เห็นเอกสารใดๆนะคะ ไม่ต้องเลือกทางที่1 หรือ 2 ค่ะ ใช้ทั้งสองทางเลย บ้านเป็นชื่อคุณคนเดียวใช่ไหมค่ะ? ถ้าใช่ บ้านหลังนี้ก็เป็นหลักประกันเดียวที่คุณมี หัวเด็ดตีนขาดก็อย่ายอมโอนเป็นชื่อมันง่ายๆ ขอแนะนำรวบรวมจำนวนหนี้ที่มันยืมคุณมาทั้งหมด แยกเป็นข้อๆใส่วันที่จำนวนให้แน่นอน รวมตัวเลย ทำเป็นหนังสือสัญญากู้ยืมเงิน เรียกมันมาเซ็นลงลายมือชื่อ กำหนดระยะเวลาคืนเงินให้เรียบร้อยด้วย ว่าจะชำระภายในกี่เดือน (ผ่อนเป็นงวดๆก็ได้ แย้จะได้หมุนเงินไหว555) นอกจากจะเซ็นสัญญากู้แล้ว ให้แย้ออกเช็คเท่าจำนวนหนี้ที่คุณจะต้องได้คืนไว้ด้วย (อันนี้ถ้าทำได้จะดีมากๆ) เพราะพอเช็คถึงกำหนด ถ้าเช็คเด้ง! ก็เป็นคดีอาญา! แจ้งตำรวจจับแย้ได้ภายในอายุความ ทีนี้ก็จะกลายเป็นแย้ปิ้ง ทุรนทุราย ติดคุกคืนเดียวก็หดแล้ว เดี๋ยวก็หาเงินมาคืนคุณเองแหละ บอกแย้ไปว่า ถ้าไม่ยอมเซ็น จะขายบ้านที่มันซุกหัวนอน เอาเงินคืนแทน เพราะชื่อคนกู้ กับชื่อบ้านเป็นของคุณคนเดียว ไม่ต้องไปห่วงว่ามันจะเป็นคนผ่อน เพราะว่าเงินต้น และภาระหนี้ในอนาคตเป็นของคุณคนเดียว (แย้ไม่ได้มารับผิดชอบตามกฎหมาย)   บอกไปเลยว่าขายได้เท่าไหร่ หักหนี้แล้ว ค่อยเอาคืนไป (ถ้าคุณขายถูกๆแค่พอคุ้มหนี้คุณคงจะขายได้เร็ว ส่วนที่มันผ่อนก็ช่างแย้ ได้อยู่ไปตั้งนานแล้วนี่) ในฐานะเจ้าของของกรรมสิทธิ์ คุณมีสิทธิที่จะ จำหน่าย จ่าย โอน อยู่แล้ว ไม่ต้องไปสนใจแย้ แค่อาศัยอยู่โดยไม่มีสิทธิใดๆ เพราะคุณไม่ได้ไปทำสัญญายอมให้แย้อาศัยในบ้านคุณด้วยซ้ำ ไล่แย้ออกจากบ้านมีหลากหลายวิธี ทั้งหนักเบา ใช้มืออาชีพ หรือมือสมัครเล่นก็ได้ แต่ถ้าแย้จ่ายหนี้ครบเมื่อไหร่ ค่อยไปโอนบ้านให้แย้ อันนี้สำคัญมากนะคะ อย่าไปยอมโอนให้ก่อนเด็ดๆ เพราะว่า ถ้าแค่ยอมทำสัญญากู้แล้วไปโอนบ้านให้มันเลยเนี่ย ถ้าแย้ไม่จ่ายก็ต้องฟ้องร้องตามสัญญากู้นานพอๆกัน แต่หลักประกันคนล่ะเรื่องเลย (เราว่าแย้ไม่จ่ายตามสัญญากู้แน่ๆเพราะนิสัยแมงดา คงคิดว่าคุณไม่กล้าฟ้อง คราวนี้แย้ก็ได้บ้านไป เงินก็ชิวๆ ฮ่วย อย่ายอมๆ) จากคุณ : sunsy - [ 30 ม.ค. 51 17:01:07 ]

ความคิดเห็นที่ 167 ^ ^ หลาย คห. แนะนำได้เก๋กู๊ดมาก และที่สำคัญที่สุดคือ.. ถ้าคิดว่าที่ผ่านมาโง่เพราะรักเขา ตอนนี้ถึงเวลาเลิกโง่และกลับมารักตัวเองได้แล้ว เราเลิกกับพ่อของลูกเพราะ..แฮคเมล์บ๊อกซ์เขาเจอเมล์พร่ำพรอดกับหญิงอื่น (ถูกด่าประเด็นเดียวกันเลย  โฮ๊ะๆ แต่เมิงโกหกกรู.. ถ้าไม่แฮคจะรู้เรอะ) กับผู้หญิงคนนั้น เขาปรนนิบัติพัดวีตัดเล็บมือเล็บเท้าทำกับข้าวให้กิน ส่วนเราทำให้เขาทุกอย่างตั้งแต่หัวจรดเท้า รองเท้ายังขัดให้ แค่มีเขางอก ดิชั้นก็เป็นควายสมบูรณ์แบบ เข้าใจหัวอกคุณ แต่เชื่อเถอะ มันจะผ่านไป สิ่งดีๆ รอคุณอยู่ข้างหน้า เอาใจช่วย ขอให้คุณมีสติ เข้มแข็งและรักตัวเองให้มากๆ... จำไว้ สักวันหนึ่งแย้ต้องนึกเสียดายและอาลัยคุณ จากคุณ : ิbabynoke - [ 30 ม.ค. 51 18:41:05 ]

ความคิดเห็นที่ 168 อ่านแล้วเห็นภาพเลย... แย้ นี่ ... ชิง จิง จั้ว สู้สู้คับ พี่จุด... จากคุณ : shiro (s_shiro) - [ 30 ม.ค. 51 18:49:44 ]

ความคิดเห็นที่ 169 ตามอ่านมาแต่เมื่อวานแล้วครับ เขียนได้ดีมาก อ่านแล้วชวนให้ติดตามมากๆ มันส์จริงๆ อ่านเสร็จก็นั่งrefreshอยู่นั่นหละ เผื่อจะได้เห็นตอนต่อไป ไม่อยากบอกว่าวันนี้ผมเปิดกระทู้นี้ค้างไว้เลย แล้วก็แอบrefreshไม่ให้ใครเห็น อ่านแล้วรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้มันเลวจริงๆครับ ทำไมปลอกลอกผู้หญิงอย่างนี้ มันน่าจะไปใส่ผ้าถุงได้แล้ว เรื่องพรรค์นี้ผมก็เคยเจอกับเพื่อนผู้หญิงผมนะครับ เพื่อนผมแค่ดาวน์รถ ยังไม่กับถึงผ่อนบ้านให้ แต่คุณจุดเป็นคนดีจริงๆนะครับ เป็นกำลังใจให้ ทวงเอาเงิน และศักดิ์ศรีของเรากลับคืนมานะครับ จากคุณ : kerng (TongJun) - [ 30 ม.ค. 51 19:20:40 ]

ความคิดเห็นที่ 170 มาช่วยโหวตค่ะ เราเข้าใจนะ ผู้หญิงมักจะรักด้วยหัวใจ เมื่อตัดสินใจคบแล้ว ไม่ว่าคนๆนั้นจะ ดฃดี หรือเลว เราก้อพร้อมจะยอมรับ เวลาเค้าเลวร้ายกับเรา เราก้อจะมองข้ามไป ให้อภัยได้เสมอ แล้วก้อหาเหตุผลสาระพัดมาแก้ตัวให้เค้า บางทีเหมือนการหลอกตัวเอง เพียงเพราะเค้าทำดีกับเราแค่เพียงนิดเดียว เราก้อจะเอาสิ่งเล็กน้อยเหล่านั้นมาเป็นกำลังใจ มาปลอบใจตัวเองว่าเค้าดีกับเรา ถ้าไม่ถึงที่สุดจริงๆๆ ก้อยังไม่ตัดใจหรอกค่ะ จะทนจนถึงที่สุด มากที่สุดจริงๆๆ เราเองก้อเคยเป็น แม้จะไม่เคยเสียเงินทอง แต่ ก้อทุ่มเทกาย ใจให้กับเค้า แล้วสิ่งที่ได้รับกลับมาคือ การทรยศ หักหลัง การทำกับเราเหมือนเราเป็นสิ่งไร้ค่า จขกท ค่ะ เก็บสิ่งเหล่านี้ไว้เป็นบทเรียน แล้วเอามาระมัดระวังตัว แต่อย่างพึ่งเข็ดกับความรักนะค่ะ คราวนี้ เราแค่เจอคนเลวค่ะ คราวหน้าก้อดูดีๆๆ แล้วก้อคิดอะไรด้วยเหตุผลมากขึ้นอย่าเข้าข้างตัวเอง หรือคิดอะไรเพียงเพื่อหลอก และปลอบใจตัวเอง สาวๆๆ ทุกคนที่ได้อ่าน รวมทั้ง หนุ่มๆๆด้วย ถ้าคุณเป็นคนทำ หยุดเถอะ แต่ถ้าคุณกำลังถูกกระทำ ตื่นได้แล้วนะค่ะ อยู่กับโลกแห่งความเป้นจริง อย่ากลัวการอยู่คนเดียวเลย การมีคนไม่ดี สู้อย่ามีดีกว่าค่ะ อยู่คนเดียวยังมีความสุขกว่า จริงๆๆค่ะ จากคุณ : angel ja - [ 30 ม.ค. 51 19:45:32 ]

ความคิดเห็นที่ 171 เห็นด้วยกับ (แม่ขวัญข้าว) มากๆเลยค่ะ จากคุณ : goldfish_city - [ 30 ม.ค. 51 20:01:16 ]

ความคิดเห็นที่ 172 ชอบคุณ sunsy คะ ช่วย จขกท ได้ตรงประเด็นสุดๆ จากคุณ : ขนมนึ่ง - [ 30 ม.ค. 51 20:27:21 ]

ความคิดเห็นที่ 173 ออกจะโง่ดักดานนะเนี่ย แต่ดีแล้วที่หลุดออกมาได้ มีเพื่อนเป็นเหมือนอย่างคุณอยู่คนนึง เห็นแล้วอึดอัดเหลือทน เพราะผู้ชายช่างไม่มีดีเสียเลย แต่เพื่อนก็ยืนยันอยู่คำเดียวว่า รักเลยเลิกไม่ได้ หลังจากนั้นเลยไม่รับเป็นที่ปรึกษาใดๆ เพราะยิ่งฟังยิ่งทนเพื่อนตัวเองไม่ได้ ก็เพื่อนเราเลือกที่จะหูหนวก ตาบอดไปแล้วนี่ ของอย่างนี้มันคงต้องแล้วแต่บุญแต่กรรมละมั้ง จากคุณ : Atlantic Star - [ 30 ม.ค. 51 20:44:35 ]

ความคิดเห็นที่ 174 คห. 166 เป็นประโยชน์มากๆ ท่องไว้นะคะ " อย่าโอน อย่าใจอ่อน " จากคุณ : lic0ricez* - [ 30 ม.ค. 51 20:46:33 ]

ความคิดเห็นที่ 175 ได้อ่านบางข้อความ ที่ว่า เรื่องของชั้น ไปตรงกับเรื่องของอีกหลายๆ คน ไม่รู้จะพูดยังไงดี นี่ก็นั่งเปรยๆ กับพี่ว่า อืมมมม....จริงๆแล้ว แมงดาเต็มเมืองเลยเหรอเนี่ย เพียงแต่เราไม่รู้กันเท่านั้นเอง...ศักดิ์ศรี ของความเป็นผู้ชายของคนเหล่านี้ หายไปไหน...เฮ่อ... และก็ดีใจนะคะ ที่ทำให้กระทู้นี้ เป็นกระทู้อุทธาหรณ์ หรือ เป็นกระทู้ตัวแทน ของ ผู้หญิงที่ ต้องเจอกับเรื่องนี้ ค่ะ เรื่องของชั้น คงอีกนานกว่าจะจบในความเป็นจริง แต่ ในเรื่องของกระดานกระทู้แห่งนี้ ชั้นไม่ทราบว่าจะเขียนอะไรต่อ...และหากเรื่องต้องถึงโรงถึงศาลจริงๆ บางเรื่องก็คงไม่สามารถเอามาบอกต่อที่สาธารณะได้ ณ ขณะนี้น่ะค่ะ .... ...ชั้นรับรองค่ะ ว่าไม่ใจอ่อนแน่นอน มันทำมากเกินไป และ ก็อย่างที่ คห ข้างบนบอกว่า เราไม่จำเป็นต้องคิดถึงมัน หรือ ครอบครัวมันทั้งสิ้น ไม่มีประโยชน์...จริงๆค่ะ จากคุณ : โสดสุดท้อง - [ 30 ม.ค. 51 20:53:00 ]

ความคิดเห็นที่ 176 ^ ^ ^ แจ่มมาก ท่องไว้ ห้ามใจอ่อน จะมาออเซาะพูดจาบีบน้ำหูน้ำตา อ้างแม่ ก็ห้ามใจอ่อน จากคุณ : Archimandrite - [ 30 ม.ค. 51 21:19:51 ]

ความคิดเห็นที่ 177 เป็นกำลังใจให้นะคะ  ขอให้เข้มแข็งยิ่งขึ้นเรื่อยๆ อย่าใจอ่อน เวลานี้ต้องไม่มีคำว่า"สงสาร"อีกต่อไปค่ะ คนแบบนี้ไม่มีทางสำนึกบุญคุณใครได้หรอกค่ะ จากคุณ : moonlit_memory - [ 30 ม.ค. 51 21:24:53 ]

ความคิดเห็นที่ 178 ฮืออออออออ อ่านแล้วแอบโดน (บ้าง) ... โหวตให้ค่ะๆๆๆๆ จากคุณ : ร้ายวันละนิดจิตแจ่มใส - [ 30 ม.ค. 51 23:07:35 ]

ความคิดเห็นที่ 179 ใช้เวลาอ่านทั้งหมดประมาณ หนึ่งชั่วโมงยี่สิบนาทีครับ ก่อนอื่นขอชมเชย จขกท ที่ปกปิด คำต่างๆที่จะสื่อไปถึงบุคคลหรือสถานที่เรื่องราวได้ค่อนข้างดี รวมถึงการลำดับเรื่องราวก็ดีครับ ทักษะการเขียนดีครับ ผมเองก็เหมือนหลายๆท่านในนี้ ที่คงเคยเจอกับความร้ายกาจกันมาบ้างในเรื่องความรัก จะเจอด้วยตัวเอง หรือเป็นที่ปรึกษาให้เพื่อนที่เจอ ผู้ประสบเคราะห์กรรม มักจะมีความรู้สึกทำนองว่า "ไม่เป็นไร" "เราเข้าใจ" "เราเชื่อใจ" "เราเห็นใจ" "อืม ได้" "เอาสิ ตามที่เธอว่าแหละ" "เราก็คิดอย่างนั้น(ป่าวหรอก)" "อะเหรอ ขอโทษนะ เราผิดเอง" ช่วงหนึ่งที่ผมโดน(ขอเรียกอาการนี้ว่า "กรรมบัง") จะมีอาการไม่ค่อยเป็นตัวของตัวเอง เชื่อเขาหมด ช่วยเขาหมด ถ้าจะคิดอะไรในแง่ร้าย ก็ชิงคิดแก้ให้แทนเขาอีกต่างหาก ก็เข้าใจอะว่าเธอทำไปเพราะอะไร ไม่เป็นไร ฉันรู้ ผมไม่ได้โดนหลอกหรือโดนเรื่องเงินเหมือน จขกท (หรือโดนแต่ไม่รู้? ก็ไม่รู้เหมือนกัน) แต่มีเพื่อนผมหลายคนที่โดนหนักกว่านี้ ที่อยากจะบอกคือ ไอ้อาการ"กรรมบัง" มันเกิดขึ้นได้ เกิดได้กับทุกคน หลายครั้งที่ต้องเป็นจิตแพทย์จำเป็นให้กับเพื่อนๆก็เพราะอาการ"กรรมบัง"นี่แหละ บางคนก็โชคดีเอาบังตาออก แล้วแค่ทิ้งรอยลึกไว้ในใจ (บางคนก็รอยแค้น) แต่บางคนมันเปลี่ยนชีวิตที่เหลือของเขาไปเลย ที่หนักหน่อยก็ต้องเป็นซิงเกิลมัมตั้งแต่เรียนไม่จบ พูดแล้วก็คิดถึง เพราะหาทางติดต่อเพื่อนคนนี้ไม่ได้แล้ว (ถ้าจำกันได้กรุณาซิบมาหน่อยนะ) อาการของโรคนี้ก็เป็นอย่างที่พูดมาแล้ว และจิตแพทย์จำเป็นอย่างผมไม่สามารถช่วยอะไรได้นอกจากให้พาราแก้ปวดไปวันๆ ถามว่าทำไมไม่ห้าม ห้ามสิครับ แต่เปล่าประโยชน์ บอกได้อย่างเดียวว่า "กรรมบัง" แล้วส่วนใหญ่พอถึงจุดจบ ในใจผมก็คิดว่า "กรูบอกแล้ววววว" แต่ปากก็บอกว่า "มันผ่านไปแล้ว เริ่มต้นใหม่นะ" ซึ่งวันนี้ก็ขอบอก จขกท เช่นเดียวกัน คนเรามักยึดติดกับอดีต ไม่ได้รู้เลยว่า อดีตมันไม่ทำร้ายเรา เราในปัจจุบันนี้แหละที่ทำตัวเราเอง ความแค้น ความโกรธ ความเศร้า ความเสียใจ ความหลง ความกังวล ความทุกข์ร้อนอะไรก็แล้วแต่ เราในตอนนี้แหละทำตัวเอง ไม่ใช่คนอื่นมาทำเรา อย่าไปโทษคนอื่น หรือแม้แต่โทษตัวเองในอดีต การโทษก็เป็นโทสะที่กลับมาทำร้ายเราอีกนั้นแหละ ฉนั้น ให้อภัยเถอะครับ แล้วเราจะเป็นสุข หาก จขกท เป็นผู้ที่สนใจในทางธรรมอยู่แล้วคงเข้าใจดี การจองเวรรังแต่จะทำให้คุณตกอยู่ในวงเวียนอยู่เรื่อยไปไม่จบสิ้น สำหรับเรื่องการฟ้องร้อง ความเห็นผมคือประนีประนอมได้ก็ดี ผมไม่มีความรู้เรื่องกฎหมาย ถ้าบัวไม่ช้ำน้ำไม่ขุ่นได้จะดีที่สุดครับ แต่ถ้าจำเป็นก็ฟ้องเท่าที่ควรแล้วกันครับ อย่าแก้แค้นกันเลย ขอโน้ตทิ้งท้ายไว้ว่า ทั้งหมดนี้เกิดจากการฟังความจาก จขกท แต่เพียงฝ่ายเดียว คนเรามองโลกอย่างที่เราอยากมอง ไม่ใช่อย่างที่มันเป็น เช่นเดียวกับที่ จขกท บรรยายมา จึงอยากให้ทุกท่านรวมทั้งตัวผมเอง ระลึกไว้เสมอว่า พวกเรายังไม่สามารถรักษาความเป็นกลางได้หรอก (รอเป็นพระอรหันต์ก่อน) ฉนั้นจงอย่าเชื่อแม้แต่ตนเอง จากคุณ : จุใจ - [ 30 ม.ค. 51 23:07:39 ]

ความคิดเห็นที่ 180 ชั้นกำลังจะไปนอนแล้วค่ะ ก็เลยกะว่าจะมาเขียนขอบคุณ ก่อนนอนน่ะค่ะ ขอบคุณทุกท่าน ณ ที่นี้ กับความคิดเห็นต่างๆ ที่(เหมารวม)ว่าเพื่อช่วยชั้น หากไม่มีชื่อ หรือ ตกหล่นก็อย่าว่ากันนะคะ ท้วงมาได้ เดี๋ยวจะเขียนเพิ่ม... Atlantic Star, ขนมนึ่ง, goldfish_city, angel ja, kerng (TongJun), shiro (s_shiro), babynoke, sunsy, ka-jiap, Archimandrite, คนโง่ที่ยังไม่ตื่น, ไอเฟล, gO, kannasan, ไม่ต้องรู้ว่าเราคบกันแบบไหน , Super K (ครอบครัวตัวป.ปลา), ป้างแมงฯ, ทอฟฟี่สีน้ำเงิน, rs6000&pseries, อมยิ้ม หนมโมจิ,  สักวันหนึ่ง,  nengpat (nengpat),  ไอริน,  Future is on my hand , ตุ๊(เดอะค็อป),  who i am,  เตียวกงจื้อ,  narotty , โจ๊กไก่, lic0ricez, เคยมาก่อน -,  ไม่งง (ไม่งงครับ ไม่งง),  สาวเจียงใหม่, Indeeth,  moonlit_memory,  To die for,  moojeab , อยาก..ลืม (อยาก..ลืม),  อาทเอง,  Sibeden, เลดี้ขี่สิงโต , beatlesboy ,  ปลาพะยูนน้อย,   NaTArT,  ZEROSUM,  เกาลูน,  Tumble,  กแล้วมันจะผ่านไป -  honeynut,  CaniZzaro,  ทองเบิ้ม,  เสือสาวเขย่าโลก , แม็กซิม,  นู๋ชื่อมะขิ่น , ฉันมีความสุขในทุกๆวัน  , do n don’t, Baby (Baby&Je t'aime),  BlowYaMind,  Oh-deh,  tonbo2k , Yong023 , wit , จุก  (khunnawat), คนบ้าบิต,  อาจารย์โยดา, Please tell me why, แม่ขวัญข้าว,  เด็กชายเช้าวันศุกร์, ฉันมีความสุขในทุกๆวัน,  บวบน้อย , พาไล, ขนมนึ่ง,  sorry about that, อยากมีอมยิ้ม, Tenno, Oh-deh , ลิเซิ่ล ,  To die for,  แม่น้องแคท , ชอบลอง , ซอด้วง, apple_meppo, กินจนกลม , นู๋น้อยวิปปิ้งครีม, fete, คุณนู๋มอมแมม, แม่ทำงานกฎหมาย, FaReEyA, แพนด้าตัวกลม, BakedMonkey, อะแนท , cutefaii, สักวันหนึ่ง,  ก็อยากเป็นคนน่ารักอยู่หรอก,  ขนมนึ่ง ,  KHIMM,  ขอแจม -,  แม่โบนัส, จุใจ, ร้ายวันละนิดจิตแจ่มใส จากคุณ : โสดสุดท้อง - [ 30 ม.ค. 51 23:30:49 ]