...5555+ ผ่านพ้น วันอิจฉา ริษยา แห่ง คนโฉด มาแล้วครับ  กระผม ซึ่งวันนี้ ตา ร้อนผ่าวๆ จนความร้อน ระอุ ไปถึง ต่อม ไฮโปเทอรามัส จนทำให้ อารมณืฟุ้งซ่าน ไปทั่ว..

... จะทำไมนะหรือครับ  ก็วันนี้ มันเห็นภาพชวนเลี่ยน แสนจะน่าคลื่นเหียนวิงเวียนมาเกือบทั้งวัน เช้าไปส่งหลานสาว   นั่นแน่ แม่เจ้าประคุณ ซื้อสติกเกอร์รูปหัวใจ มาไว้แต่เมื่อวาน เด็กๆ วันนี้ติดปกเสื้อกันให้ ลายหัวใจกลาดเกลื่อนไปทั้งตัว เห็นแล้ว อนาถใจ ปนกึ่งๆสังเวช ตัวเอง ทำไมไม่มีใครเอามาติดให้ เรามั่งว่ะนี่ 5555+

กลับมาถึงบ้าน ยังไม่ทันหม้อน้ำรถจะหายร้อนดี สายตาปีศาจ ก็เหลือบไปจ๊ะเอ๋ เข้ากับ บรรดา กองคาราวานดอกไม้ โดยเฉพาะ กุหราบแดงแสลงหัวใจ ที่บรรดา น้องๆ นักเรียน มัธยม ถือกันให้ เกล่อ ไปโรงเรียนกัน เห็นแล้วอดนึกใจใจไม่ได้ อยากตะโกน ออกไป ว่า น้องเอ๋ย เค้าใช้ให้ไปเรียนนะ ถ้าจะมารัก รักกะพี่ดีกว่า 5555 ซะงั้น

โอเค ถึงเวลาทำงานครับ มีแต่คนถาม  "วันนี้ไปไหน"  +  "วันนี้ไปกะใคร"  เลยตอบฉุนๆ ปนฮาแดกดันตัวเองไปว่า  "ว่าจะไปดินเนอร์กะหมา ที่บ้าน"... ใครเล่าจะรู้ ว่าไอ้ตัวเรานี่มันก็ปากพระร่วงไม่ใช่เล่นๆ

ตกบ่ายๆ เลิกทำแล้ว งง งาน ออกไปเที่ยวดีกว่า จึง บรรจงถีบ ตัวเองออกมาให้ไกล เท่าที่จะอำนวยได้ ไปทุ่งนาดีกว่า เที่ยวทุ่งนา เผื่อนกเอี้ยงมันบินมาเกาะหลัง อย่างน้อยจะได้มีเพื่อน 555+

แต่คงดูไม่ดีแน่ๆ ในวันแบบนี้ เพราะดู เผินๆ ชาวบ้านอาจนึกว่าโดน สวมเขาได้ เพราะเดชะบุญ ดันมีนกเอี้ยงมาเกาะ  แล้วจิตอกุศล แบบ พญามาร ของผม ในวันนักบุญวาเลนไทน์ แบบนี้ ก็เป็นแรงผลักดัน ให้ผม มาเดิน สถานที่สิ้นคิด ของคนวัยมันครับ  เดินห้าง...

โอ้วววว เวรแท้ๆ...   ยิ่งเห็นภาพคู่รักกระจี๋กระจ๋าครับ เห็นแล้ว อยากกระโดด เข้าไปกัด ประหนึ่งสางเขียว กัด มรว. ดาริน ใน เพรชพระอุมายังไงยังงั้น  ไม่ไหว ครับไม่ไหว ยิ่งทำให้ ต่อมอะริดอิฉาจัง ในตัวทำงานดียิ่งกว่า ชายฉะกัน ดื่มกระทิงแดง 4ขวดในรวดเดียว

สุดท้าย ก็กลับมาตายรังครับ  ... ถูกต้องแล้วครับ ผมกลับมายัง คะ ลึ หาด ใหญ่ ใจกลางป่า (อันนี้เกินจริง)

นั่งเล่นกับ บรรดา 3 น้องหมาอย่างอารมณ์ดี แหม.. จะไม่ให้อารมณืดีได้ไงครับ โดน ทึ้ง โดนกัดลากไปมา โดนรุมล้อม ขนาดนี้ ต้องยอมรับครับว่าช่วงนั้นนึกว่าตัวเอง เป็นพี่เบิร์ด ธงชัย ไปชั่วคราว ว่าแล้วก้ครึ้มใจ กระนั้นเลย คว้ามอไซค์ ควบตะบึ่งไป ซื้อไก่ย่าง 5 ดาว เลี้ยงหมาซักมื้อจะเป็นไรไป ก็วันแห่งความรักนี่ครับ ทำอะไรไม่มีผิดอยู่แล้วววว

ไอ้ขาไปน่ะไม่เท่าไหร่ครับ  แต่เพราะไปประจวบเหมาะเจอเพื่อนสมัยเรียนในตลาด เราเลยมาแสดงความรัก แบบลูกผู้ชายผู้ชื่นชอบกีฬา เป็นปัจจัยที่5 ด้วยการ เล่นบาส หอบกัยซี่โครงบานเป็นกระด้งไป  มองผาดๆ นึกว่ามีกระหัง 2 ตัวมายืน ปั้นหน้าหอบ กลาง สนามบาส  ...

เท่านั้นยังไม่พอครับ เราทั้งคู่ ยังระเริงไป เล่นเกมส์ของชายชาตรีอก7ศอก 3 นิ้ว อย่างเราๆท่านๆ นั่นก็คือ เกมส์วินนิ่ง หรือเกมส์ฟุตบอล นี่แหละ เพลิดเตลิดไป จน 4 ทุ่มกว่า ไท่ซื้อมาก็ เย็น จนแทบ จะลืมตัวมันเองไปว่า แท้ที่จริงมันคือไก่ย่างมาก่อน..

ร่ำรากันสักพักใหญ่ๆ เราก็แยกย้ายกันกลับ ผมขับรถมอไซร์ มาตามทางเรื่อยๆ คร่ำครวญ เพลงบรรเลงสไตร์เราไปเรื่อยๆ เป็นเพื่อนประทินอารมณ์เราเอง หวังให้มันเพลินไปเรื่อยๆ..

...แล้วมันก็เพลินไปจริงๆ ครับ  มีอยู่ช่วงหนึ่งขับลงสะพานมา ในความมืดของถนน จักษุประสาท ของผม ก็แลไปเห็นเงาตะคุ่มๆ เล็กๆ วิ่งมาจากอีกฝากของถนน ในช่วงทางลงสะพานพอดี ด้วยความเร็วของรถ และประสาท ที่ตื่นอยู่ เจ้าของเงาตะคุ่มๆน้น คือลูกหมาตัวเล็กๆ สีดำครับ แต่กว่าจะเห็นว่าอะไรเป็นอะไร  มันก็เข้ามาใกล้กับล้อรถผมเอามากๆ แล้ว

.. อาจเป็นเพราะ ดวงเจ้าหมาน้อยยังแข็ง  หรือเพราะผมทำบาปไม่ค่อยขึ้น การเบรคระยะกระชั้น ที่รวมถึงการเอาเท้าลากพื้นหวังชะลอรถไปด้วย ประคองรถไปด้วย รถผมผ่านเจ้าตัวเล็กนั้นไปแบบ เส้นยาแดงผ่าแปด จริงๆ  คือไม่ว่าถ้าฝ่ายไหนเร็วกว่านี้อีกสักหน่อย เจ้าหมาน้อยนั้นได้เจ็บหนักแน่นอน  มันรอดอย่างหวุดหวิดไปหาแม่หมา ที่นอนอยุ่ริมถนนได้อย่าปรอดภัย..

ผมวกรถกลับมาดู เห็นมันกำลังเล่นอยู่กับแม่หมาที่นอนอยู่ ริมทางรกๆนั่นเอง แม่หมาก็มองมาที่ผม ไม่รู้มันจะนึกด่า หรือ ขอบคุณ ที่เกือบจะชนลูกมัน เป็นภาพ ที่น่ารักครับ  แม่หมา กับลูกหมา เล่นฟัดกันอย่างน่าเอ็นดู ในความเดียงสาของมัน ผมล้วงเข้าไป หยิบน่องไก่ข้างนึงออกมา เดินเข้าไปหา พลางโยนไปให้ เจ้าแม่ลูกคู่นั้น มันดมๆแล้วก็คาบไปกิน ส่วนเจ้าตัวเล้ก ผมบิ อกไก่ให้ไป ชิ้นหนึ่ง ทั้งคู่เดินหายเข้าพงข้างทางไป  ผมก็ขับรถกลับแต่ภาพที่น่ารัก ยังอยู่ในคำนึง..

... เจ้าแม่หมาจะเป็นอย่างไร หากลูกมันตาย มันคงตามเห่ารถ ทุกคันที่วิ่งผ่านแล้วมีเสียงเหมือนรถผม

... มันคงเศร้าที่ ลูกมันไม่ได้กลับมาหามันอีก

... ผมคงรู้สึกผิดไป แสนนาน

หลายๆคำถามผุดขึ้นใน มโนคติ ขณะรถแล่นผ่านสายลมเย็นๆ ซึ่งกระทบหน้าผ่านไปจนถึงบ้าน  จัดการ ฉีกไก่คลุกข้าว ให้3 หมาเสร็จแล้ว ก็ตักข้าว + น่องไก่อีกชิ้นที่เหลือ เก็บไว้กินเอง มานั่งกินข้าวพร้อมๆ  3 สหายหมาตรง ระเบียงชานบ้าน....

...... แล้ว สุดท้าย ผมก้ได้ ดินเนอร์ กับหมา จริงๆ สมที่พูดไว้เมื่อกลางวัน 5555+

ชีวิต ไม่เคยแน่นอนกับอะไรสักอย่าง
ใครจะรู้ ว่า วินาที ต่อไปข้างหน้าอะไรจะเกิดขึ้น

ถ้าผมขับรถเร็วกว่านั้นอีกหน่อย หรือช่วงเวลาที่เจ้าหมาน้อยวิ่งเร็วอีกนิดเดียว ... วันนี้อาจเป็นวันวาเลนไทนื ที่เลวร้ายสำหรับผม ไปจริงๆ...  รักใคร รีบบอกรีบแสดงให้เขารู้  จะดีกว่า ก่อนที่ระยะเวลาที่มี จะหมดไป

นี่คือเท่าที่ สมองซีกซ้าย ด้านตรรกะ จะคิดได้ เมื่อผ่านคืนนี้ไป ....