เราไม่รู้ว่าจะเริ่มเรายังไงดีเพราะเราเองก็รู้สึกสับสนกับเรื่องนี้เรื่องยอดฮิตของกระทู้นี้เลย....มันคือเรื่องของคำว่าเพื่อนสนิท
ครั้งหนึ่งเราเคยเข้ามาระบายความในใจในห้องนี้แล้วครั้งหนึ่งและได้รับคำตอบที่ดีไปแล้วแต่กาลเวลาที่ผ่านมากับเรื่องราวที่เราเจอมันกลับยิ่งสับสนขึ้นทุกวัน
เราได้รู้จักกับเพื่อนผู้ชายคนหนึ่ง ตอนแรกๆๆก็ไม่มีไรอย่างที่เคยเล่าไปแล้ว..คือเจอกันก็พูดบางทีก็ต้องหาเรื่องมาทะเลาะกันมากกว่าเป็นยังงี้ทุกวันนานเกือบสองปีตั้งแต่เค้ากลายมาเป็นลูกน้องในแผนกเรา
เวลาที่เรามีเรื่องไม่สบายใจเราก็คุยกับเค้าพูดง่ายๆๆก็ระบายความเครียดเท่านั้นเอง เค้าก็เป็นคนดีรับฟังและโดยนิสัยแล้วเค้าเป็นคนชอบดูแลเพื่อนฝูงอยู่แล้วเราเข้าใจยังงั้น
จนวันหนึ่งเราก็มีเรื่องขัดใจคือถ้าพูดถึงในบทบาทของหัวหน้างานเราจะเป็นคนที่จริงจังกับงานมากผิดเป็นผิด ด่าก็ด่าเลย เพราะเราไม่ใช่ผู้หญิงที่เรียบร้อยมากนัก
แล้วเราก็มีเรื่องเครียดๆๆเข้ามาทำให้เราไม่ได้พูดกับเค้าและน้องคนอื่นๆๆในทีมน้อยลงไปโดยอัตโนมัติ
แต่เค้ากลับทำในสิ่งตรงข้าม เค้าไปกินเหล้าและเมามากโทรมาหาเราตอนกลางดึกประมาณเกือบตีสองแล้วและพูดจาตัดพ้อเราว่าใส่ใจคนไม่เท่ากัน และ อะไรต่างๆๆนานาพอเราจะพูดเค้ากลับหลับคาโทรศัพท์ไปเลย
พอเรื่องมันกลายเป็นยังงี้เราเองในฐานะที่เป็นหัวหน้าก็เลยโทรไปคุยเพื่อต้องการแก้ปัญหา ปัญหาของเค้าคืออะไรมีเรื่องไรบอกกันบอกตรงๆๆแมนๆๆเรารับได้พูดมาดิ
เค้าไม่พูดและเงียบกว่าจะพูดไรแต่ละคำช่างยากลำบากเหลือจนเราต้องตั้งคำถามว่า"คื่นนั้นที่เธอโทรมาด่าเราว่าใส่ใจคนไม่เท่ากันนะคนนั้นของเธอเป็นคนไหนเราจะได้อธิบายถูก โตโตกันแล้วจะมาทำตัวยังงี้ไม่ได้"
แล้วเค้าก็พูดออกมา "เค้าเองก็ไม่ได้เป็นยังงี้กับทุกคนนะ
( อาการของเค้าที่แสดงกับเราและมีคนอื่นมาบอกก็คืออาการงอนและน้อยใจเรา ) ถ้าไม่ใช่คนที่สนิทหรือคนที่พิเศษ"พูดมาถึงตรงนี้เราก็อึ้งไปนิดหนึ่ง...หมายความว่าไงแล้วต้องการให้เราทำยังไงเหรอ?
เราไม่เข้าใจ เค้าก็ตั้งคำถามกลับมาว่าจริงๆๆแล้วเราเป็นคนยังไงกันแน่ตัวตนของเราเป็นแบบไหน เค้าอยากให้เราเป็นแบบเดิมตลอดได้มั้ย? เราก็เลยตอบไปว่าคนเรามันอยู่ที่บทบาทและเราต้องรู้จักหน้าที่ ความต้องการของเค้าคืออะไรกันแน่?เราไม่เค้าใจ เรากำลังพูดถึงเรื่องงานที่มันแย่ลง เค้าเงียบไปอีกจนเราก็สุดทนเลยวางสายไป
ตกหนึ่งหลังจากคุยโทรศัพท์นานสองชั่วโมงไปแล้วเราเล่นmsn ก็เจอเค้าอีกเราก็คุยกันจนถึงตีสอง เค้าก็ยังถามเราประโยคเดิมว่าตัวตนจริงๆๆของเราเป็นยังไงกันแน่?
เราไม่เค้าใจว่าเค้าจะรู้ไปทำไม พอถามไปเค้าก็ไม่ตอบและดูท่าว่าจะคุยยาวเราก็เลยเลิกคุยและปิดคอมซะงั้น...
บอกตามตรงตอนนี้เราสับสนกับเรื่องนี้ค่อนข้างมาก
เรื่องของเราค่อนข้างยาวเพราะเราเริ่มอึดอัดกับเรื่องแบบนี้
อยากให้เพื่อนมาช่วยกันด่าเราหรือไรก็ได้สักอย่างเราสับสนจริงๆๆ
แต่เราสามารถแยกเรื่องงานและเรื่องส่วนตัวได้เราให้เวลากับงานเกินร้อยและเราเคยบอกเค้าไปว่าเรารู้ว่าเราควรจะคุยกับใครอย่างไรเรารู้..เพราะไม่งั้นเราจะสามารถทำงานจนถึงตำแหน่งนี้ได้อย่างไร แต่เค้ากลับมองว่าเราใช้คนอื่นเป็นเครื่องมือเล่นกับจิตใจคนอื่นมันไม่ดีเค้ากลัว..
เค้าไม่อยากให้เราเป็นแบบนี้เค้าอยากให้เรากลับเป็นแบบเดิม
ไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจ
จากคุณ :
ฟ้าใสกับใจเหงา ๆ 
- [
21 ก.พ. 51 18:02:54
]
--------------------สับสน ---------------------
