หวัดดีจ้า

เพิ่งกลับจาก จัดสัมนาน้องเอชมือใหม่ รุ่นที่ 4 ที่สัตหีบค่ะ ไปกัน 2 วันคือ 23-24 ก.พ

เหนื่อยสุดๆๆ  แต่ก็สุขใจค่ะ

งานนี้เป็นงานใหญ่อีกงานของเว็บแก้ว  ใช้เงินทุนเยอะ ใช้ทีมงานมาก และ เตรียมงานกันมานานค่ะ  งานในเว็บแก้ว เป็นงานอาสา ทั้งนั้น ต้องเสียสละมาก และ ทำด้วยใจจริงๆ แต่ก็มีเพื่อนๆมากมาย สละเวลา แรงกาย แรงใจ มาช่วยงาน มีคนสละเงินมาช่วยสนับสนุนโครงการ

เวลามีงานใหญ่ๆทีไร เราจะเครียดมาก วิตกกังวลสารพัด กลัวนั่นกลัวนี่ เครียดจนอ้วก ทุกครั้ง  ก็บอกแล้วว่าจริงๆเราก็ไม่ใช่คนเก่งอะไรนักหนาหรอก เราขี้กลัว

แต่เราโชคดี ที่มีเพื่อนที่น่ารักมากมาย เพื่อนๆรักเรา เพื่อนช่วยเหลือเราตลอด ทำให้ทุกโครงการของเว็บแก้วผ่านไปได้ด้วยดี   แต่อีกเช่นกันทุกงานจะมีอุปสรรคขวากหนาม มาให้ฟันฝ่าเสมอ ไม่มีครั้งใดเลยที่จะเรียบร้อย ราบรื่น

ก่อนงานสัมนา เราก็ลุ้นๆๆว่า มันจะเกิดอะไรขึ้นน๊า แอบพูดลอยๆ ฝากไปถึงพระเจ้าว่า  งานนี้ก็โจทย์ง่ายๆสักหน่อยได้มั้ยค่ะ เพระเจอโจทย์ยากมาตลอดชีวิต และ ทุกโครงการที่จัดแล้ว ขอสบายๆ ง่ายๆ ชิวๆ สักงานไม่ได้เหรอ

และแล้ว  พระเจ้าก็ไม่ใจดี อีกเช่นเคย  โจทย์ยากเริ่มมาวันพฤหัส เมื่อมีคนลงชื่อไปสัมนา เยอะเกินที่เราจองบ้าน จองรถไว้  ก็อยากให้ได้ไปทุกคน  "เชื่อใจ" ว่าเค้าบอกว่าจะไป เค้าก็คงต้องไปจริงๆ  ก็พยายามแก้ไขด้วยการ จะจองบ้านพักเพิ่ม

โจทย์แรก--------- บ้านเต็มหมด ไม่ว่างเลย  เอางัยดีหว่า ก็แก้ไขวางแผนว่า เดี๋ยวทีมงานเอาถุงนอนไปนอนกะพื้น หรือ นอนเบียดกันก็ได้

แต่แล้ว พอวันศุกร์ โจทย์ใหม่ก็มา  มีโทรมายกเลิก หรือ แจ้งยกเลิกในเว็บ คนโน้นก็ไม่ว่างแระ คนนี้ติดงานแระ  ทีมงานแทบร้องไห้  แอบคิดในใจเบาๆๆ "จะเอางัยกันแน่ฟ่ะ" เดี๋ยวไป เดี่ยวไม่ไป

ทีมงาน มึนงงอีกครั้ง ตกลงยังงัยเนี่ย เพราะ ของเตรียมไว้หมดแล้ว แต่ทำงัยได้ก็เค้าจะไม่ไปแล้วนี่ จะไปบังคับก็ไม่ได้  ต้องทำใจ

โจทย์ต่อมา  -- บ้านแกร์ด้า โทรมา  คือตอนแรก งานนี้เราจะเอาเด็กโตๆของบ้านแกร์ด้าไปเข้าอบรมด้วย  แต่.................. ตอนนี้ "โรคหัด"  ระบาดหนักที่แกร์ด้า เด็กๆป่วยกันมากมาย อาการหนักเข้าโรงพยาบาลไป 10 กว่าคน  อาการน่าเป็นห่วง 2 และ อยู่ในระยะเฝ้าระวังว่าจะเป็นหัดอีก 10 กว่าคน

ก็เลยตกลงกันว่า  ไม่เอาเด็กไปร่วมสัมนาดีกว่า เพราะ เด็กส่วนใหญ่ป่วย  และที่ยังไม่ป่วยก็ไม่รู้ว่า กำลังจะป่วยรึเปล่า หรือ มีเชื้อหัดในตัวรึเปล่า ถ้าเอาเด็กไปด้วย เด็กอาจจะไม่สบาย หรือ เอาเชื้อไปติดพี่ๆ   โดยเฉพาะ เรา  เรายังภูมิคุ้มกันต่ำมากๆ แถมไม่เคยเป็นหัด เป็นeสุก eใส  เลย   ถ้ารับเชื้อไป คงแย่ และ ยับเยิน

ในเมื่อมีปัญหาแบบนี้ก็ต้องทำใจ  ทำงัยได้ก็เด็กป่วยอ่ะ  ก็หวังว่า คนสนับสนุนเรื่องเงินคงเข้าใจ ว่าทำไมไม่เอาเด็กไปร่วมงาน ทั้งๆที่แจ้งไว้ว่ามีเด็กแกร์ด้าเข้าอบรมด้วย  อันนี้แก้ไขโดยให้ รีย์ ผู้จัดการบ้านแกรืด้า ไปร่วมงานแทน เพื่อจะได้เป็นคนแนะนำเกี่ยวกับบ้านแกร์ด้า ให้เพื่อนๆฟังด้วย

เรามีทีมที่ เสียสละ เดินทางล่วงหน้าไปเตรียมงานตั้งแต่วันพฤหัส  ต้องขอขอบคุณ ในความทุ่มเท จริงๆ    คืนวันศุกร์  มีน ซึ่งอยู่ทีมแม่บ้านก็มาค้างที่บ้านเรา ไปซื้อน้ำไว้แจกเพื่อนๆ ซื้ออาหาร ซื้ออุปกรณ์ต่างๆ แบกกลับบ้าน แล้วมาจัดเตรียมกัน 2 คน  สรุปคือ ไม่ได้นอนทั้งคืน  ทั้งคู่เลย

ตี 5 ครึ่งก็เริ่มโทรปลุกเพื่อน หรือ ส่ง sms ปลุก  (ดูแลกันตั้งแต่ยังอยู่บนเตียง เลย)  ทีมงานทั้งหลายน่ารักมาก ตื่นแต่เช้ามืดทุกคน ไม่มาสายเลย

ทีมแม่บ้านอีกส่วน ไปรับแซนวิชที่จะแจกเป็นอาหารเช้าตั้งแต่ 6 โมง  แล้วทยายกันมาที่จุดขึ้นรถ ช่วยกันขนของ เตรียมงาน  เพื่อนเก่าๆมาช่วยเป็นพี่เลี้ยงหลายคน เพื่อนใหม่ๆ ก็มากันเยอะ

ออกเดินทาง ช้ากว่ากำหนดการนิดหน่อย    และแล้ว โจทย์ต่อไปก็ตามมา  -- รถบัส หลงทางบ้าง แล้วพอถึงค่ายทหารที่เราจะไปจัดสัมนา เค้าก็ไม่ให้รถบัสเข้าทางนี้อีก ต้องไปอ้อมกันอีกไกล  ทำให้ไปถึงช้ากว่ากำหนดการพอสมควร

กว่าจะถึงได้ ทีมงานก็เครียด ปวดหัวตุ๊บๆ   เมื่อถึงช้า กิจกรรมต่างๆ ก็ต้องเร่งรีบ  แต่ทีมงานก็พยายามกันเต็มที่   เราดูแลบรรยาย ใน 2 สถานีแรก  จริงๆที่ไม่ได้นอนทั้งคืน ก็เพราะเตรียมบรรยายนี่ด้วย   ก็ทำเต็มที่นะ แต่ก็ยอมรับว่า มึนๆ งงๆ บ้าง มันเหนื่อยอ่ะ

แรกๆเพื่อนใหม่ๆ ก็ยังดูเครียดๆ ซึมๆ เกร็งๆ แต่เรามีทีมงานที่ดี ทีมสันทนาการที่เก่ง ไม่นานก็สามารถ "ละลายพฤติกรรม" เพื่อนๆได้ เริ่มมีเสียงหัวเราะ เริ่มมีรอยยิ้ม เห็นเพื่อนใหม่ "ยิ้มได้" ทีมงานก็หายเหนื่อย

การสัมนาน้องเอชมือใหม่ครั้งนี้มีคนไปร่วมงาน 80 กว่าคน  สรุปโดยรวมแล้ว ก็ประสบความสำเร็จเป็นอย่างสูง  ทำให้เพื่อนๆที่เป็นผู้ติดเชื้อรายใหม่ๆ มีความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับโรคมากขึ้น มีกำลังใจที่ดีขึ้น มีเพื่อน มีรอยยิ้ม และ ทำให้เพื่อนเก่าๆ หรือ น้องเอช รุ่นเก่า ได้มีเพื่อนใหม่ๆเพิ่มขึ้น

เราจบงาน  ด้วยการ "กอด" กัน  เรารักเพื่อนๆทุกคนจริงๆ  เว็บแก้วเป็นชีวิตของเรา และเพื่อนๆเป็นส่วนประกอบหลัก ของชีวิต ไม่มีเพื่อนๆพวกนี้เราคงอยู่ได้ยาก

ตอนจัดงานอยู่ ก็รู้สึก "เหนื่อย" บ้าง เพราะไม่ได้นอน แต่ก็ไม่ได้มากมายอะไร ทำงานไหว  แต่พอขากลับ นี่ซิ หลับสนิท มัน เหนื่อยสุดๆ   ตอนรถจอดที่จุดแวะที่มอเตอร์เวย์ ตอนแรกไม่ลงไป เพราะง่วง เพิ่งตื่นนอน  เพื่อนๆลงไปหมด นอนสักพักเลยลงไปหาอะไรกินบ้าง แต่แวะไปห้องน้ำก่อน ขาเข้าไปไม่เท่าไหร่ ตอนเดินออกมา มันเดินผ่านกระจก เห็นคนในกระจก แล้วตกใจ ทำไมมันโทรมจังฟ่ะ  

หน้าตามอมแมม ตาบวมแดง  เดินออกมาเจอเพื่อนๆยืนกินขนมอยู่ เลยบอกเพื่อนว่า เราดูหน้าตาเหนื่อยๆเนอะ แต่เพื่อนบอกว่า ไม่ได้ดูเหนื่อยเฉยๆนะ "ดูหมดสภาพ" มากๆเลย

ขึ้นรถได้ก็หลับต่ออีก   มาถึงกรุงเทพ งานก็ยังไม่เสร็จ เพื่อนๆแยกย้ายกันกลับบ้าน แต่เรากะทีมแม่บ้าน ต้องขนอุปกรณ์ ข้าวของต่างๆของเว็บ กลับมาบ้านเรา และ มีน หัวหน้าแม่บ้านประจำเว็บ ต้องมาคัดแยกลงกล่อง เก็บให้เรียบร้อยอีก เสร็จงานนี้ก็ 5 ทุ่มครึ่งอ่ะคะ

สลบไปเลย.............................  ข้อพิสูจน์อีกอย่าง สำหรับผู้ติดเชื้ออย่างเราคือ ถ้าไม่ดูแลตัวเอง พักผ่อนน้อยเมื่อไหร่นี่เป็นเรื่องนะ  เพราะ ตอนนี้ อาการภูมิแพ้กลับมาอีกแล้ว หายใจไม่ออก ต้องทานยาแก้แพ้ ตุ่มขึ้น ผื่นขึ้น คันยุกยิก คันตา ตาบวม ร้อนใน ปากเจ่อ (แอบคิดๆๆว่าไม่เป็นไร  เจ่อเหมือน แองเจลิน่า โจลี)

เช้าตื่นมา  หน้าตายังมึนๆอยู่ แต่มาเห็นกระทู้ที่เพื่อนใหม่ๆ ที่ไปสัมนา มาตั้งว่า ชอบงานสัมนามาก ประทับใจทีมงาน และ ความอบอุ่น จริงใจที่มีให้ ก็ปลื้มอ่ะคะ  ดีใจ หายเหนื่อย

เพราะงานนี้ที่ตั้งใจจัด ก็เพราะอยากช่วยเพื่อนๆให้มีกำลังใจดีขึ้น  ซึ่งเราว่า ช่วยได้ทุกคนนะ ก็เลยนับว่า งานประสบความสำเร็จมาก

ขอขอบคุณทีมงานทุกคนจริงๆค่ะ เราเหนื่อยกันมามาก ทุกคน ทุกฝ่าย แต่ผลที่ได้ก็คุ้มนะ  ขอบคุณเพื่อนๆพันทิพ ที่ช่วยประมูลของหาเงินช่วยเว็บแก้วจัดกิจกรรม ขอบคุณพี่แก้วกิฟ ที่ช่วยหาเงินมาสมทบ ขอบคุณพี่บอลช่วยเรื่องบิลน้ำมัน ขอบคุณ นุ ที่ช่วยประสารงานทุกอย่าง ขอบคุณ ทราย-แทน ที่ช่วยวางแผนงาน ขอบคุณ ใหม่ อัง เอ้ มาร์ ที่เป็นทีมงานหลัก ขอบคุณแม่บ้านอย่าง มีน กะ น้อย ที่ช่วยจัดเตรียมทุกอย่าง  

ขอบคุณทีมงานทุกคน ที่เสียสละกันมากๆๆ จริงๆ   ขอบคุณ เพื่อนเก่าที่ไปร่วมงาน เพื่อให้กำลังใจทีมงาน และ ช่วยดูแลเพื่อนใหม่  ขอบคุณเพื่อนใหม่ ที่ไว้ใจเรา จนยอมไปร่วมงานนะคะ

หมดกิจกรรมนี้แล้ว ก็เป็นช่วงพักงานใหญ่ๆค่ะ เพราะเหนื่อยกันมามากแล้ว ขอพักบ้างเถอะ

พักสักครู่ แล้วค่อยเริ่มคิดกิจกรรมกันต่อ