เรากำลังตัดใจจากผู้ชายคนหนึ่งที่เป็นเกย์ แล้วพี่สาวคนหนึ่ง (ที่เคยมีประสบการณ์ตรงหลงรักเกย์เหมือนกัน) ก็ส่งสิ่งที่ตัวเองเขียนไว้มาให้เราอ่าน อาจจะมีคนหลายคนที่ไม่เห็นด้วย แต่สำหรับเรา อ่านแล้วทำให้ปล่อยวางได้ไปเยอะ จึงอยากนำมาแบ่งปันค่ะ:
"ผู้หญิงที่หลงรักเกย์จะแบ่งเป็นสองกรณีนะคะ คือ
1) ชอบไปก่อนโดยที่ไม่รู้ว่าเขาเป็นเกย์
2) รู้ทั้งรู้ หรือรู้แล้วว่าเป็นเกย์ก็ยังชอบ
กรณีแรกที่ไม่รู้ เมื่อรู้แล้วก็อาจจะตัดใจได้หรือไม่ก็เสียใจนิดหน่อย ขึ้นกับระดับความฝังอกฝังใจ ว่าไปชอบเขาฝ่ายเดียวหรือว่าฝ่ายชายเป็นฝ่ายแอ๊บแมนมาทำให้เราหลงผิด โดยปกติเมื่อรู้ว่าเขาเป็นเกย์เสียแล้วนี่ ถ้าไม่ใช่ประเภทพวกชอบของแปลกหรือดื้อด้านดันทุรังจริงๆ ก็มักจะเอาใจออกห่างได้โดยสำเร็จ แต่ถ้าไม่สำเร็จ ก็ต้องมาอ่านย่อหน้าถัดไป
กรณีที่รู้ทั้งรู้ว่าเขาเป็นเกย์ก็ยังชอบ จะแบ่งเป็นสามพวกย่อยคือหนึ่ง แอบมีความหวังว่าเขาอาจเปลี่ยนแปลงได้ สอง พวกไม่ได้ปรารถนาจะมีครอบครัวแบบที่มาตรฐานสังคมกำหนด อาทิ เป็นหญิงรักหญิงแต่อยากมีลูก ไม่ได้อยากมีสามีเป็นตัวตนจริงจัง หรือไม่ก็ไม่คิดมากเรื่องการอยู่ฉันท์สามีภรรยา ให้ปัจจัยอื่นๆเช่นความเหมาะสม ฐานะ เป็นเรื่องที่สำคัญกว่า และประเภทที่สามที่น่าเป็นห่วงที่สุดคือ พวกที่รักไม่ลืมหูลืมตา จะอย่างไรฉันก็ทนได้ เราจะแต่งงานมีลูกกัน ฉันจะเป็นแม่บ้านให้เธอ ส่วนเธอก็ออกไปสวนลุมและสีลมได้ตามต้องการ ฯลฯ
ประเภทที่สองนี่ถ้าคิดดีแล้วก็ต้องปล่อยไป แต่ประเภทที่หนึ่งและสามควรจะต้องค่อยๆโน้มน้าวให้ถอนใจเสีย อย่าไปหวังให้เขาเปลี่ยนแปลงหรือคิดต้อง "ทน" เลย เพราะถ้าเรารักเขาจริงเราต้องปล่อยให้เขาเป็นในสิ่งที่อยากเป็น ให้เขาเป็นในสิ่งที่มีความสุข และตัวเราเองก็ต้องรักตัวเอง ไม่ควรเอาตัวเองไปอยู่ในสถานะที่ต้อง "ทน" กับความเจ็บปวดหรือผิดหวังใดๆ ต่อให้จะรักปักอกปักใจแค่ไหน ขาดเขาไปก็ใช่ว่าชีวิตจะเสียศูนย์ แล้วเราเองในฐานะผู้หญิงคนหนึ่งก็สมควรจะได้ผู้ชายที่ต้องการผู้หญิงทั้งกายและใจ ผู้ชายในโลกนี้ที่ไม่เป็นเกย์มีถมถืดหรอกค่ะ เชื่อพี่ ขึ้นอยู่กับเราว่าเราเปิดโอกาสให้ตัวเองรึเปล่าเท่านั้นเอง
ความรักที่ดีต้องมีการให้และรับในปริมาณที่เท่ากัน ไม่ควรมีฝ่ายใดต้องเสียสละอดทนอยู่ฝ่ายเดียว และถ้าเราดื้อดึงไปรักเขา ยัดเยียดให้เขารับในสิ่งที่รู้ทั้งรู้ว่ามันไม่ใช่สิ่งที่ทำให้เขามีความสุขที่สุด นั่นก็อาจไม่ใช่รัก แต่เป็นแค่ความปรารถนาที่จะตอบสนองความต้องการของเราเองเพียงด้านเดียว
ขณะเดียวกัน คนส่วนมากเวลาไปรักแล้วก็ไม่ค่อยจะนึกถึงตัวเอง เอะอะอะไรก็ขอแค่ให้ได้รัก ขอแค่ให้ได้รักษา "ความรัก" นี้ไว้ ทั้งๆที่มันอาจจะไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเราก็ได้ ทางที่ดีคือต้องนึกถึงตัวเองให้มาก ถามตัวเองว่านี่คือสิ่งที่ดีที่สุดที่ฉันสมควรจะได้แล้วหรือ พ่อแม่เลี้ยงเรามาอย่างทะนุถนอมปกป้อง ทำไมเราจะต้องมาทนเป็นทาสรักใครสักคนมากมายจนตัวเองต้องเป็นทุกข์ ประเด็นนี้คิดว่าเป็นประเด็นสำคัญ ต่อให้เราจะไปรักชายแท้เราก็ต้องกำหนดมาตรฐานให้ตัวเองระดับหนึ่งเช่นกัน ว่าที่ทำอยู่นั่นคือการประนีประนอมหรือทนให้เขาเหยียบย่ำกันแน่
สรุปก็กลับมาเรื่องเดิมว่าถ้าเราเห็นคุณค่าตัวเอง รักตัวเอง เราก็จะไม่นำพาตัวเองไปตกในสถานการณ์ที่ทุกข์ใจ หรือถ้าตกไปเราก็จะตะกายกลับขึ้นมาจนได้ เพราะฉะนั้นถ้ามีผู้ใดกำลังจะลดสถานะตัวเองไปเป็นทาสรักประเภทยอมทุกอย่าง ก็ขอความกรุณากลับมานั่งบนบัลลังก์ดีๆเสียเถอะค่ะ เราต้องเลือกผู้ชายนะคะ ไม่ใช่ให้ผู้ชายมาเลือกเรา ของอย่างนี้ไม่ได้เกี่ยวกับความไฮโซสวยเริ่ดเชิดหยิ่งหรืออะไรเทือกๆนั้นเลย แต่อยู่ที่ความเคารพที่มีต่อตัวเราเอง เราต้องมองตัวเองเป็นสิ่งมีค่าเสมอค่ะ และถ้าเราเห็นตัวเองเป็นสิ่งมีค่า เราก็จะสามารถคัดกรองพวกผู้ชายจำพวกที่จะทำให้เราช้ำใจออกไปได้โดยอัตโนมัติ ไม่ได้แอ้มหรอกแก.."
อ่านแล้วเราน้ำตาซึมน่ะค่ะ เพราะเราตกประเภทที่สามอย่างที่พี่สาวคนนี้จัดจำพวกไว้มาโดยตลอด ที่ผ่านมาเราลืมนึกถึงตัวเองไปจริงๆ ว่าเราก็สมควรจะได้สิ่งที่ทำให้เรามีความสุขมากกว่านี้ แล้วสิ่งที่เราทำให้อีกฝ่ายไป ที่เราคิดว่าดีแล้ว น่าจะทำให้เขามีความสุข ที่จริงแล้วมันก็ไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการเลย
เราเข้าใจกรณีของผู้หญิงบางคนที่อาจตกลงกันได้กับเกย์คนหนึ่ง และอยู่กันด้วยความเข้าใจอย่างแท้จริงโดยไม่เจ็บช้ำนะคะ แต่สำหรับคนที่อยู่ไปก็ช้ำใจไป เราคิดว่าสิ่งที่เราได้อ่านมาน่าจะทำให้คุณได้มองเห็นอีกมุมมองหนึ่งค่ะ
จากคุณ :
จากนี้ไปฉันจะรักตัวเอง
- [
10 มี.ค. 51 04:25:49
A:92.1.176.48 X: TicketID:072383
]
อยากแบ่งปันถึงผู้หญิงคนอื่นๆที่หลงรักเกย์เหมือนกัน..
