ความคิดเห็นที่ 1 .....Arjuna ทรงเป็นผู้แบกรับหน้าที่อันหนักอึ้งเหลือเกิน ความรับผิดชอบต่อแผ่นดิน  ความรับผิดชอบต่อพสกนิกรของพระองค์ หากแต่มองไปเบื้อหน้าทางฝั่งศัตรู  ก็ทรงแลเห็นญาติ พี่น้อง ที่กำลังจะฆ่าเพราะสงครามที่อยู่เบื้องหน้า...ขณะนั้น... และนี่คือฉากเริ่มเรื่องแห่งมหาสงครามอันยิ่งใหญ่ในคีตา..... แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 51 08:42:17 จากคุณ : เด็กซาปอย - [ 24 มี.ค. 51 13:26:07 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ก่อนที่จะงงไปกว่านี้... ขอเล่าเกริ่นถึงเหตุการณ์ก่อนหน้าที่สงครามจะเกิดนิดนึง... สงครามครั้งนี้เกิดขึ้นระหว่างสองฝ่าย....สองวงค์ตระกูล ฝ่ายแรก คือ วงค์ตะกูลของ  Dhristarashtra (ไม่ขอแปลเป็นไทยนะครับ เขียนไม่ถูก อ่านว่า ดริด-ทา-รัด-ตรา) เป็นฝ่ายของกษัตริย์ตาบอด  ซึ่งไม่ได้บอดแค่ตา หากแต่ใจยังมืดบอดไปด้วย.... พระองค์ทรงมีพระโอรสถึง หนึ่งร้อยหนึ่งพระองค์ ซึ่งพระโอรสทั้งหมดนี้ ถูกจัดให้อยู่ในฝ่ายแรก  คือ วงค์ตระกูล Kauravas (คา-ระ-วาด) จริงๆ มูลเหตุของสงครามครั้งนี้เกิดจากความอิจฉาของ Duryodhana (ทุ-โย-ทะ-นา) หนึ่งในโอรสของกษัตริย์ตาบอดนั่นเอง...ที่ทรงอิจฉาฝ่าย Arjuna แก้ไขเมื่อ 26 มี.ค. 51 12:01:02 แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 51 11:30:53 แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 51 08:46:07 แก้ไขเมื่อ 24 มี.ค. 51 13:50:17 จากคุณ : เด็กซาปอย - [ 24 มี.ค. 51 13:28:45 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ทีนี้มาดูฝ่าย Arjuna บ้าง... ฝ่าย Arjuna คือวงค์ตระกูล Pandavas (พัน-ดา-วาด) ซึ่งพระบิดาของ Arjuna เองก็คือ พระอนุชา (น้องชาย) ของกษัตริย์ตาบอด Dhristarashtra นั่นเอง หากแต่วงค์ Pandavas ไม่ได้ฝักใฝ่ในอำนาจและการครอบครองอาณาจักร  หวังเพียงแต่มีเมืองเล็ก ๆ ให้ตนได้ครอบครอง และอยู่อย่างมีความสุขก็เพียงพอ... ฝ่าย Arjuna เองมีกันเพียง 5 พี่น้อง  ไม่มากเหมือนฝ่ายโน้นซึ่งมีถึงหนึ่งร้อยหนึ่งคน... พี่น้องทั้งห้าคนได้แก่.... 1. Yudhishthira 2. Bhima 3. Arjuna 4. Nakula 5. Sahadeva ซึ่งตัวเด่นจริงๆ  ก็คือ Arjuna และ Yudhisthira แก้ไขเมื่อ 28 มี.ค. 51 07:55:31 แก้ไขเมื่อ 26 มี.ค. 51 10:08:01 แก้ไขเมื่อ 26 มี.ค. 51 10:07:07 แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 51 08:47:05 จากคุณ : เด็กซาปอย - [ 24 มี.ค. 51 13:30:05 ]

ความคิดเห็นที่ 4 หลังจากพระราชบิดาของ Arjuna สิ้นพระชนม์ ห้าพี่น้องก็ทรงขอเมืองเพียงเล็ก ๆ เพื่อปกครองเป็นไทแก่ตนเอง แต่ด้วยห้าพี่น้องมีความสามารถ   ทำอะไรก็มักจะทำได้ดีกว่าฝ่าย Kauravas เสมอ ไม่ว่าจะเป็นด้านความสามารถของการศึก  กีฬา ตำราเรียน จนถึงกระทั่งการปกครองอาณาจักร จากเมืองเล็ก  ผู้คนก็เริ่มเข้ามาอาศัยอยู่มากขึ้น จนกลายเป็นเมืองทอง ไม่ใช่เมืองทองธานีนะครับ แต่เป็นเมืองที่ยิ่งใหญ่ และมีความสุข...ทรงเป็นที่รักของพสกนิกรทุกคน ยิ่งเห็น.....ฝ่ายโน้นก็ยิ่งอิจฉา Duryodhana โอรสองค์โตของกษัตริย์ตาบอดเลยออกอุบาย เพื่อจะกำจัดวงค์ Pandavas ออกไปให้พ้นทาง... ก็เลยจัดประลองเล่นพนัน.... ในที่นี้คือ Dice หรือการทอยลูกเต๋า (ผมไม่แน่ใจว่ามันมีราชาศัพท์ว่าอย่างไร จำไม่ได้แล่ว... ^ ^!!) เพราะ Duryodhana รู้ว่า Yudhishthira พี่ชายคนโตของ Arjuna มีความสามารถในการทอยหมากอย่างยิ่ง... จึงวางแผนโกงอาณาจักร...โดยการชวนมาเล่นพนัน... Yudhishthira ก็ติดกับดัก..จากเล่นพนันเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็กลายมาเป็นพนันเมืองตัวเอง พนันเมืองน้องชายตัวเอง พนันภรรยา หรือแม้กระทั่งใช้ตัวเองเป็นเดิมพัน  ทรงพ่ายแพ้เพราะกลโกงของ Duryodhana สุดท้ายก็ต้องถูกเณรเทศออกไปจากอาณาจักร  และห้ามให้ใครพบเห็น หากใครพบเห็นหรือจำได้จะโดนฆ่า   หากหลบหนีได้ถึงสิบปีโดยไม่โดนพบเสียก่อน Duryodhana ให้สัญญาว่าจะคืนบัลลังค์ให้ทั้งห้าพี่น้องกลับมาครองเมืองของตนได้... ดังนั้นทั้งห้าพี่น้องก็ทำตามสัญญา หลบหนีออกไปอยู่ป่า จนเมื่อครบสิบปีให้หลัง...ก็ทรงกลับมาทวงสัญญา แต่ Duryodhana ไม่ยอม....ด้วยความอิจฉา ริษยาที่มีมากมาย... จึงเป็นเหตุให้ฝ่าย Pandavas ของ Arjuna ต้องลุกขึ้นสู้ เพื่อทวงสิทธิ์แห่งตน... แก้ไขเมื่อ 29 มี.ค. 51 17:19:40 แก้ไขเมื่อ 26 มี.ค. 51 12:02:51 แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 51 08:48:20 จากคุณ : เด็กซาปอย - [ 24 มี.ค. 51 13:31:59 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ......แต่ Arjuna เองไม่ได้มีเมือง ไม่มีทหาร ไม่มีกองทัพใด ๆ ทั้งสิ้น... ก็ทรงหวังพระกฤษณะเป็นที่พึ่ง Arjuna และ Yudhishthira ก็ทรงไปเข้าเฝ้ากฤษณะ... ขอให้กฤษณะช่วยคลี่คลาย หากแต่กฤษณะทรงบรรทมอยู่.... ทั้งสองพี่น้องก็รอเข้าเฝ้า Yudhishthira เลือกยืนที่พระเศียรของกฤษณะ และทรงหวังว่าเมื่อตื่นจากบรรทม กฤษณะจะแลเห็นพระองค์ก่อน ส่วน Arjuna ทรงเลือกประทับที่พระบาทของมหาเทพ เมื่อถึงคราวที่กฤษณะเทพตื่นจากบรรทม... ทรงแลไปทางพระบาทและเห็น Arjuna ก่อน จึงทรงตรัสถามว่าจะให้ช่วยอะไร... Arjuna เล่าเรื่องราวทั้งหมด... กฤษณะเทพจึงให้ Arjuna เลือกระหว่าง “กองทัพอันยิ่งใหญ่ขององค์กฤษณะเอง กับ ตัวพระองค์เองเป็นที่ปรึกษา” Arjuna จะเลือกอะไร... คงไม่ต้องสงสัย ผู้มีปัญญายิ่งอย่าง Arjuna ท่านทรงเลือก กฤษณะเทพ ส่วน Yudhishthira ซึ่งประทับอยู่ที่พระเศรียรก็ทรงได้กองทัพอันยิ่งใหญ่แห่งเทพเพื่อไปสู้รบกับฝ่าย Kauravas ของ Duryodhana ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ จริงๆ เรื่องราวตอนนี้แฝงปรัญชาไว้อย่างมากมาย... เวลาเรามีปํญหา อับจนหนทาง ถามหาความช่วยเหลือจากพระเจ้า... “เราจะเลือก พระเจ้า หรือเลือกอำนาจของพระเจ้า...” ดัง Arjuna ทรงตัดสินพระทัยเลือกพระกฤษณะแทนที่จะเลือกกองทัพอันยิ่งใหญ่แห่งพระองค์ หากเป็นเรา  เราจะเลือกพระเจ้า หรืออำนาจของพระเจ้า...?? ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ และทั้งหมดนี้ก็คือที่มาของสงครามครั้งนี้ . แก้ไขเมื่อ 29 มี.ค. 51 17:21:07 แก้ไขเมื่อ 28 มี.ค. 51 07:57:36 แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 51 08:50:04 จากคุณ : เด็กซาปอย - [ 24 มี.ค. 51 13:35:33 ]

ความคิดเห็นที่ 6 สงครามกำลังจะระเบิดขึ้นอย่างเลี่ยงไม่ได้ โดยฝ่าย Pandavas ของ  Arjuna มีพระกฤษณะเป็นผู้ให้คำปรึกษา และกองทัพแห่งมหาเทพเป็นกำลัง เพื่อต่อสู้กับฝ่าย Kauravas อันยิ่งใหญ่ของ Duryodhana   ซึ่งมีกองทัพของทั้งร้อยเอ็ดพี่น้องร่วมกัน อีกทั้งครูบาอาจารย์ผู้ซึ่งเคยพร่ำสอนวิชาให้ฝ่าย Arjuna ก็ถูกบังคับให้ต้องอยู่กับฝ่าย Kauravas โดยหลีกเลี่ยงไม่ได้ นี่คือจุดเริ่มต้นของคีตา...บทเพลงแห่งมหาเทพ  ความลับแห่งเวดา (Veda,เวทย์) และเป็นที่มาของมหาคัมภีร์แห่งโยคะที่เราได้ฝึกและเรียนกันอยู่ในปัจจุบัน... วันนี้เอาเท่านี้ก่อนนะครับ พรุงนี้มาต่อ อาจใช้ราชาศัพท์ไม่ถูก หรือใช้ภาษาหลายระดับ ก็ขออภัยไว้ก่อนนะครับ เพราะจริงๆ ผมไม่ได้มีความเชี่ยวชาญภาษาไทย ขอให้อ่านเอาใจความแล้วกันนะครับ หากผิดพลาดประการใด  ผมขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ (ลืมตัว นึกว่าเขียนรายงานส่งครู  อิอิ....) แก้ไขเมื่อ 29 มี.ค. 51 17:22:28 แก้ไขเมื่อ 29 มี.ค. 51 17:21:58 แก้ไขเมื่อ 28 มี.ค. 51 07:58:36 แก้ไขเมื่อ 26 มี.ค. 51 10:09:32 แก้ไขเมื่อ 24 มี.ค. 51 16:33:02 แก้ไขเมื่อ 24 มี.ค. 51 16:29:15 จากคุณ : เด็กซาปอย - [ 24 มี.ค. 51 13:37:17 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ผมขออุทิศที่เขียทั้งหมดนี้ ทุกสิ่งที่เขียนแด่กฤษณะเทพ   ให้แก่ครูผู้ซึ่งพร่ำสอนและถ่ายทอดภควัตคีตาแก่ผมด้วยใจ... ครู Sivananda ที่ได้ถอดความของคีตามาให้เราได้เรียนกัน และครู Vishnudevananda ผู้ถ่ายทอดคีตาจากครู Sivanada ไว้ในหลักสูตร... อีกทั้งครูทุกท่านที่ได้ช่วยกันแปลคีตา...เพื่อเป็นความรู้แก่ทุกคน ทุกท่าน ที่สนใจคีตา... หากความรู้ความสามารถที่มีจำกัดของผม ไม่สามารถทำให้ทุกคนเข้าใจได้ หรือเข้าใจผิดไป ผมขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยครับ ...........O Adorable Loard of Mercy and Love Salutations and prostrations unto Thee Thou art Omnipresent, Omnipotent and Omniscient Thou art Saccidananda Thou art Existence, Knowledge and Bliss Absolute Thou art the Indweller of all being. Grants us an understanding heart, equal vision, balanced mind, fainth, devotion and wisdom. Grants us inner spiritual strength To resist temptation and control the mind. Free us from egoism, lust anger, greed, hatred and jelousy. Fill our hearts with Divine Virtues. Let us behold Thee in all these names and forms. Let us serve Thee in all these names and forms. Let us ever remember Thee. Lst us ever sing Thy glories. Let Thy name be ever on our lips. Let us abide in Thee for ever and ever. แก้ไขเมื่อ 24 มี.ค. 51 16:34:08 จากคุณ : เด็กซาปอย - [ 24 มี.ค. 51 13:43:54 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ตามมาฟังต่อครับ จากคุณ : jumbara - [ 24 มี.ค. 51 16:03:58 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ตามมาแล้วค่ะ จากคุณ : สาวสยาม - [ 24 มี.ค. 51 16:06:15 ]

ความคิดเห็นที่ 10 มาปูเสื่อรออ่านต่อจ๊ะ จากคุณ : สงครามกวี - [ 24 มี.ค. 51 16:42:34 ]

ความคิดเห็นที่ 11 รอด้วยคนค่ะ จากคุณ : sineenice (sineenice) - [ 24 มี.ค. 51 18:16:47 ]

ความคิดเห็นที่ 12 มาแจมค่ะ จากคุณ : รักน้อยนิด - [ 24 มี.ค. 51 19:24:02 ]

ความคิดเห็นที่ 13 สวัสดีครับ วี พี่แดง ครูปอย รู้สึกว่าตอนนี้ครูปอยกำลังซาบซึ้งกับปรัชญาอินเดียน่าดูเลยนะ : D ขนมหวานฯ ผมก็ยังทำไม่ได้นะ เพราะอย่างที่เคยบอก แต่เดิมเป็นคนตัวแข็งมาก ที่ขาฉีก นี่ ก็ไม่ได้push มากแต่อย่างใด แต่กล้ามเนื้อมันไม่เค๊ยไม่เคยย อิอิ ตอนนี้ก็พัฒนาไปช้าๆ แต่ต้นขาก็ยังไม่ถึงพื้นครับ จากคุณ : คุโระจัง - [ 24 มี.ค. 51 19:59:52 ]

ความคิดเห็นที่ 14 รออ่านต่ออีกคนจ้า เดี๋ยวไปเอาน้ำบ๊วบเย็นๆที่คุณแม่ทำไว้มาเสิร์ฟทุกคนเลยค่ะ โดยเฉพาะคนเล่าเรื่องแก้วโตหน่อย ชอบรูปเหล่าโยคินีน้อยของคุณรักน้อยนิดจังค่ะ เปล่งรังสีแห่งความสุขได้น่ารักมาก จากคุณ : Rabbit Pose - [ 24 มี.ค. 51 20:54:55 A:58.136.173.53 X: TicketID:166635 ]

ความคิดเห็นที่ 15 โอ้ยโย๋ พิมพ์ผิดค่ะ น้ำบ๊วยยยยยย นะ ไม่ใช่น้ำบ๊วบอ่ะ จากคุณ : Rabbit Pose - [ 24 มี.ค. 51 20:59:37 A:58.136.173.53 X: TicketID:166635 ]

ความคิดเห็นที่ 16 Arjuna ทรงมี“หน้าที่”อันยิ่งใหญ่อยู่เบื้องหน้า หากแต่ยังทรงลังเล ด้วยยังห่วงเพื่อน พี่ น้อง เครือญาติ และอาจารย์ ซึ่งอยู่ฝ่ายตรงข้าม ทั้งอาลัยอาวรณ์และเจ็บปวดจนถึงขั้นคิดจะละเว้น “หน้าที่” ทรงตรัสกับกฤษณะเทพว่า หากพระองค์ทรงถวายชีวิตของพระองค์เองเพื่อยุติสงครามนี้ได้ จะทรงกระทำในบัดนั้น... ในเมื่อเรารู้ ว่าอะไรผิด อะไรถูก เรารู้อยู่ว่าฝ่าตรงข้ามทำสงครามเพราะเห็นผิด   เพราะเค้าไม่รู้..... Duryodhana ถูกความอิจฉา ริษยาพาใจให้มืดบอด และเป็นเหตุที่จะทำให้พี่น้องต้องฆ่ากันเอง... แต่คนทั้งหมดเบื้องหน้าสมควรถูกฆ่าด้วยหรือ... เราจะทำอย่างไรหากเราเป็น Arjuna??? แก้ไขเมื่อ 28 มี.ค. 51 07:59:32 จากคุณ : เด็กซาปอย - [ 25 มี.ค. 51 08:53:40 ]

ความคิดเห็นที่ 17 สงครามในครั้งนี้  Vyasa หรือ Veda Vyasa ผู้แต่งเล่าว่าเกิดขึ้นมานานแล้ว ตั้งแต่ครั้งที่มนุษย์ยังมีความใกล้ชิดกับเทพเทวา... หลายพันปีก่อนพุทธกาล แต่ไม่ว่าแท้จริงแล้วจะมีสงครามมหาภาระตะยุทธเกิดขึ้นจริงหรือไม่ ไม่ว่าในยุคสมัยใด  สงครามนี้ก็เกิดขึ้นทุกเมื่อเชื่อวัน มัน เหมือนสัญลักษณ์ของ "สงครามภายในจิตใจ" "ฝ่ายดี" กับ "ฝ่ายร้าย" "ความถูกต้อง" กับ "ความพึงใจ" "หน้าที่" กับ "ความห่วงหาอาวรณ์" ขอยกตัวอย่าง เพื่อที่จะทำให้เห็นภาพชัดเจนขึ้นครับ...เช่น +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ หากเรามีหน้าที่ทวงหนีให้ธนาคาร แล้วบังเอิญลูกหนี้เป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดกับเรา... ที่สำคัญ พูดไปแล้วเพื่อนไม่ยอมจ่าย เพราะไม่มีเงิน บริษัทสั่งให้เราจัดการไปยึดบ้าน ไล่ครอบครัวเพื่อนและเพื่อนออกจากบ้าน ใจหนึ่งรักเพื่อน ไม่อยากเสียเพื่อน เราจะทนเห็นครอบครัวของเพื่อนรักถูกไล่ออกจากบ้านที่ตนเองเคยไปเยี่ยม เคยอาศัยและเคยผูกพันธ์ได้หรือไม่ แต่หากคือ “หน้าที่” เราจะทำอย่างไร ไม่มีใครอยากตกอยู่ในภาวะเช่นนี้ เหมือนเช่น Arjuna กำลังตกอยู่ในห่วงทุกข์ มายาบดบังตา ให้กำลังละทิ้งหน้าที่... แน่นอนว่าไม่มีใครอยากให้เกิด หากเลี่ยงได้คงมีแต่คนเลี่ยงหนี แต่หากหลีกเลี่ยงไม่ได้และเป็นสิ่งที่ต้องกระทำ... เลี่ยงได้หรือ...???? ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ จากคุณ : เด็กซาปอย - [ 25 มี.ค. 51 08:57:00 ]

ความคิดเห็นที่ 18 "ความรัก" ความรัก  ไม่ว่าจะเกิดขึ้นในยุคใดสมัยใด มักมีความทุกข์ติดตามมา เมื่อเราคิดจะเลิกรัก...ใจรู้อยู่ว่ามันไปด้วยกันไม่ได้ แต่ด้วยความผูกพัน...ทุกครั้งที่มองเห็นหน้าคนรัก มันคืออดีตแสนหวานที่ยังติดตรึงอยู่ในหัวใจ... แต่ความเป็นจริงในปัจจุบัน เราไม่สามารถก้าวต่อไปได้อีกแล้ว... ความผูกพันบอกว่า ไม่ให้ตัดขาด ยังห่วงหา อาวรณ์ แต่ความถูกต้องและใจบอกว่าสมควรเลิก... นี่คืออีกหนึ่งสงครามเล็ก ๆ ระหว่าง ความถูกต้อง กับ ความผูกพัน อีกหนึ่งตัวอย่างของสงครามแห่งใจ ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ดังนั้นสื่งที่ครู Sivananda ตีความจากคีตา ไม่ได้หมายถึงแค่สงครามที่เรากำลังคิดว่ามันจริงหรือไม่ หากแต่เป็นสงครามในใจที่เราต้องต่อสู่กับมันอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน... เมื่อเกิดสิ่งเหล่านี้ขึ้น  เราจะทำอย่างไร นี่ต่างหากเป็นสิ่งที่คีตาพยายามบอกและสอน ถ่ายทอดผ่านบทสนทนาระหว่าง Arjuna และมหาเทพกฤษณะ ดังครูได้สอนศิษย์  เกี่ยวกับโยคะ... "Action in inaction Inaction in action" ทำอย่างไรให้กระทบ แต่ไม่กระเทือน เพื่อไม่ก่อให้เกิดกรรมทอดยาวๆ ไม่รู้จบสิ้น... ดังกงเกวียนกำเกวียนที่หมุนมิรู้จบ... แก้ไขเมื่อ 29 มี.ค. 51 17:25:23 แก้ไขเมื่อ 28 มี.ค. 51 08:02:41 แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 51 13:18:13 จากคุณ : เด็กซาปอย - [ 25 มี.ค. 51 08:59:06 ]

ความคิดเห็นที่ 19 มาแก้ไขครับ...เนื่องจากมีผู้รู้ (ที่คุณก็รู้ว่าใคร) ท้วงติงมา...อิอิ Arjuna คือ อรชุน ครับ บ่ใช่พระราม.... และ มหาภาระตะยุทธ กับ รามเกียร์เป็นคนละเรื่องกันครับ บ่เกี่ยวกัน... ผมไม่รู้ว่าเข้าใจผิด เอามาเกี่ยวกันได้อย่างไร.... ใครที่อ่านไปก่อน...ขอให้กลับไปอ่านที่ผมแก้ให้ใหม่นะครับ ขอโทษด้วยครับ... ผมทำแผนผังชื่อของทั้งสองฝ่ายให้จะได้ไม่งงครับ... จากคุณ : เด็กซาปอย - [ 25 มี.ค. 51 08:59:56 ]

ความคิดเห็นที่ 20 นมัสเต ครูปอย และชาวโยคะ เรนเจอร์ จ้า พี่แดงที่รัก คร้าบบบบบบบบบบ รูปน่ารักมากๆ เลย พี่แดง หารูปเก่งจัง มาแต่ละที โดนใจ ทุกทีเลยอ่ะ แจก จุ๊บ// My Gal อีกทีคร้าบบบบบบบบบ นมัสเต คุโระจัง จ้า แง้ว อย่างคุโระอ่ะน่ะ ตัวแข็ง งึ่มๆ ง้านอย่างวี ต้องไม้กระดานเรียกพี่แล้วอ่ะ ยังไง ก็อย่าหักโหมน้า เป็นห่วงง่ะ นมัสเต กระต่าย จ้า มาต่อคิว รอ ชิม น้ำบ๊วย ฝีมือ ม่ามี้ ฮับ งุงิ งุงิ นมัสเต ตุ๊กตา คุณ sineenice และ ก็คุณ jumbara ด้วยจ้า นมัสเต ครูปอย ขอบคุณมากๆ สำหรับความรู้ดีๆ ที่ครูปอย นำมาแบ่งปัน ให้ วี ได้เรียนรู้ ครูปอย ไม่ต้องขออภัย อะไรเลยน่ะจ๊ะ THINK OF ALL YOGA RANGER จ้า แล้วก็ขออนุญาต ลาพักร้อน 1 อาทิตย์น้า เมษาเจอกันฮับ จากคุณ : สงครามกวี - [ 25 มี.ค. 51 09:46:23 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ... เข้ามาดู จากคุณ : Mr. Fusion - [ 25 มี.ค. 51 11:09:20 ]

ความคิดเห็นที่ 22 Grakk.... Mr. Fusion visited my katoo...:D จากคุณ : เด็กซาปอย - [ 25 มี.ค. 51 11:27:12 ]

ความคิดเห็นที่ 23 หวัดดีสงครามกวี อิจฉาคนพักร้อนอะ วันพักร้อนเหลือจากปีที่แล้วยังไม่ได้ใช้เลยเรา จากคุณ : jumbara (jumbara) - [ 25 มี.ค. 51 13:46:46 ]

ความคิดเห็นที่ 24 กระทู้โยคะมี คุณ  Mr. Fusion มาดูด้วยอ่ะ จากคุณ : รักน้อยนิด - [ 25 มี.ค. 51 22:49:12 ]

ความคิดเห็นที่ 25 หวัดดีค่ะ ครูปอยและชาวโยคะ เรนเจอร์ ทุกคนค่ะ ขอบคุณ  หนูวี และ คุณRabbit Pose ที่ชอบรูปค่ะ คุณคุโระจัง  หายเร็วนะค่ะ   แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 51 23:01:43 จากคุณ : รักน้อยนิด - [ 25 มี.ค. 51 22:58:48 ]

ความคิดเห็นที่ 26 .....ต่อๆ  หลังจากจิบน้ำบวบ...เอ้ยม่ายช่าย น้ำบ๊วยจาก Rabbit ไปแล้ว...อิอิ ที่ปูเสื่อรออยู่คงไม่หลับไปก่อนนะครับ เพราะค่อนข้างเป็นเนื้อหาของปรัชญาทีเดียว... +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ กฤษณะแลเห็น Arjuna ลังเลและท้อถอย.. ก็ทรงยิ้มเล็กน้อย...แอบเป็นยิ้มแห่งปริศนา...:D เมื่อ Arjuna หมดหนทาง....ก็หวังเพิ่งกฤษณะ เหมือนเมื่อเราหมดหนทาง มักอ้อนวอนขอ.... ด้วยความหวัง... ทุกข์ที่อยู่เบื้องหน้าทำให้เราพร้อมจะเปิดใจรับฟัง เปิดหัวใจเพื่อยอมรับฟังคำสั่งสอนแห่งมหาเดวา... Arjuna ทรงคิดเสมอว่ากฤษณะเทพเหมือนเพื่อน... เนื่องจากกฤษณะเทพเองมีบุคลิกที่ขี้เล่นและเป็นกันเอง... จนบางครั้ง Arjuna ทรงลืมไปว่า ท่านเป็นอวตารา +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ (ผมไม่ขอเล่าตามลำดับบทของคีตานะครับ... แต่จะสรุปความสำคัญ และทิ้งให้ทบทวน หากใครอยากศึกษาต่อ   ขอให้ไปตามอ่านกันต่อไป... เพราะคีตาเป็นเรื่องลึกซึ้ง คนอ่านแต่ละคนตีความต่างกันไป เรามีประสบการณ์แบบนี้  ก็จะเข้าใจคำสอนของคีตาแบบนี้ หากเมื่อเติบโต พบเจอประสบการณ์ต่างไป  เปลี่ยนมุมมอง   คำสอนคำเดิมของกฤษณะ  อาจมีความหมายในมุมที่ต่างออกไป... ครูจึงแนะนำให้ทบทวนคีตาบ่อย ๆ เพราะเป็นเรื่องที่ไม่สามารถรู้และเข้าใจได้ทั้งหมด... อาจจะทั้งชีวิตนี้เลยก็เป็นได้...) +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ แก้ไขเมื่อ 29 มี.ค. 51 17:27:01 แก้ไขเมื่อ 26 มี.ค. 51 10:13:29 จากคุณ : เด็กซาปอย - [ 26 มี.ค. 51 08:33:30 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เอาหละครับ..มาลองฟังกันว่ากฤษณะทรงสอน Arjuna ว่าอย่างไร... การยึดติดและปล่อยวาง (Attachment และ Detachment ) สิ่งที่คีตาย้ำบ่อยมาก...ว่าเป็นต้นเหตุของเหตุทั้งหลาย คือ “การกระทำโดยยึดติด (Attachment)” ดังนั้นกฤษณะจึงสอนและย้ำเสมอว่าผู้ฝึกโยคะไม่ควรยึดติด  ควร”ปล่อยวาง (Detachment)” แม้พุทธองค์ก็ทรงสอนสิ่งเดียวกัน... ผู้ปล่อยวาง เดินทาง ตัวเบา (อ้างจากคำประพันธ์ของ ทมยันตี) "ความพึงใจ (Pleasure)"  มักจะนำมาซึ่งความทุกข์ในภายหลัง เพราะความพึงใจมีรากฐานของความยึดติด   "ยึดและติด" คือ เมื่อไปยึดมันเข้านานๆ มันก็จะติดกับผลหรือสิ่งที่ได้ ยึดติดในความสุข  ยึดติดในสิ่งที่เราปราถนา เมื่อไม่ได้ดังหวังก็ทุกข์ แก้ไขเมื่อ 29 มี.ค. 51 17:28:04 แก้ไขเมื่อ 28 มี.ค. 51 08:03:27 แก้ไขเมื่อ 26 มี.ค. 51 08:34:52 จากคุณ : เด็กซาปอย - [ 26 มี.ค. 51 08:33:59 ]

ความคิดเห็นที่ 28 “รัก” เป็นตัวอย่างที่ชัดเจนเหลือเกิน... เริ่มต้นนำพามาซึ่งความพึงพอใจ (Pleasure) ทำให้เรายึดและติดในคู่ของเรา เขาเป็นของเรา เราเป็นของเค้า หากแท้จริงแล้ว  มีใครเป็นเจ้าของใครในโลกนี้หรือ....?? และสุดท้ายก็มักนำความเจ็บปวดมาสู่ใจ เมื่อต้องผิดหวัง.... เพราะจริงๆ แล้ว เราไม่สามารถครอบครองสิ่งใดในโลกนี้ได้ แม้กระทั้งร่างกายของเราเอง... ไม่ใช่ว่ารักแล้วไม่ดี หากแต่รักที่ยังไม่บริสุทธิ์พอ ทำให้เรายึดติด และนำมาซึ่งความทุกข์... “วันนี้ฉันรักเธอ  ทำเพื่อเธอ ทุ่มเทเพื่อเธอด้วยชีวิตและจิตใจของฉัน หากแต่วันไหนเธอทิ้งฉัน ก็อย่างหวังว่าเธอจะอยู่สุขสบาย” ....อึม ฟังดูน่ากลัวมาก ๆ เป็นรักที่เต็มไปด้วยความยึดติด... (ผมคงถามคนที่พูดประโยคข้างบนกลับว่า.....”รักมีวันหมดอายุด้วยหรอเธอ” ...อิอิ) นี่เป็นอีกหนึ่งบทพิสูจน์ของสัจธรรมที่ว่า             “ที่ใดมีรัก (ที่ไม่บริสุทธิ์) ที่นั้นมีทุกข์” (ไม่เหมือนที่น้องมิวบอกในบทเพลงในเรื่องรักแห่งสยามเลยเน้อ เพราะมิวบอกว่า  “ที่ใดมีรัก....นั้นย่อมมีหวัง”...อิอิ แต่ครูปอยก็อยากจะบอกน้องมิวว่า  หวังได้ครับ... แต่ถ้าไม่ได้อย่างหวังจงอย่าเสียใจ.... อ้าว.....ออกอ่าวไปอีกแล้วครับพี่น้องครับ...) “If you love something, set it free. When it comes back to you, it is yours always. If it does not, it is never meant to be.” ต่อๆ ลืมตัว... ที่เรายึด .ก็เพราะเรามักจะหวัง”ผล”จากการกระทำ ฉันทำดีกับเธอ เธอต้องทำดีกับฉัน ฉันรักเธอ เธอต้องรักฉัน ฉันให้เธอยืมเงิน เธอต้องคืนเงินฉัน...แป่ว ^^!! หากแต่เราเห็นกันอยู่มากมายในชีวิตจริงว่า ว่าเพื่อนที่ยืมเงินแล้วไม่คืน...เป็นคดีความต้องตัดเพื่อนกันมีให้เห็นอยู่มากมาย... เพราะเรายึดติดผลแห่งการกระทำ  เราจึงทุกข์... (ไม่ได้หมายความว่าเราต้องให้ใครยืมเงินฟรีๆ  โดยที่ไม่ต้องทวงคืน... แต่อยากให้เป็นตัวอย่างของการกระทำที่”หวังผลได้” และ”หวังผลไม่ได้” แม้ผลที่หวังได้ก็ไม่เที่ยงเช่นกัน) แก้ไขเมื่อ 28 มี.ค. 51 08:05:44 แก้ไขเมื่อ 26 มี.ค. 51 08:44:36 จากคุณ : เด็กซาปอย - [ 26 มี.ค. 51 08:38:11 ]

ความคิดเห็นที่ 29 .......ดังนั้น Action in inaction (กระทำโดยไม่กระทบ) หรือ Inaction in action (กระทบโดยไม่กระทำ) จึงเป็นหนึ่งในคำสอนที่กฤษณะทรงเน้นอยู่หลายครั้งในคีตา... ทรงบอกว่าการกระทำอันใด อันเป็นการกระทำซึ่งปราศจากการหวัง"ดอกผล"จากการกระทำนั้น.... นำมาซึ่ง “Action in inaction” คือ มีการกระทำเกิดขึ้นจริง  หากแต่ไม่กระทบ เพราะเป็นการกระทำโดยบริสุทธิ์ใจ ดังคีตาบทที่ 4 ตอนที่ 18 ซึ่งเป็นบทที่สำคัญอย่างยิ่งบทหนึ่งในคีตา  กฤษณะทรงสอน Arjuna ว่า..... “He who seeth inaction in action and action in inaction, he is wise among men; he is a yogi and performer of all actions” และคีตาบทที่  2 ตอนที่ 48 “Perform action, O Arjuna, being steadfast in yoga, abandoning attachment and balanced in success and failure. Evenness of mind is call yoga.” ตราบใดที่เรายังหวังดอกผลของการกระทำ  ทั้งดีและไม่ดี  อัตตายังคงเจือปนอยู่ในการกระทำนั้น... การกระทำก็จะยังส่งผล  ให้เกิดกรรมะให้เป็นทอดทอด  ต่อกันไป.... แก้ไขเมื่อ 26 มี.ค. 51 08:46:58 แก้ไขเมื่อ 26 มี.ค. 51 08:40:46 จากคุณ : เด็กซาปอย - [ 26 มี.ค. 51 08:39:25 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ส่วน Inaction in actionนั่น...ก็เป็นในทำนองกลับกัน... เช่นกายไม่กระทำ  หากแต่มีการกระทำทางใจ เช่น เราอิจฉา ริษยา คิดร้ายต่อคนอื่น แม้จะเป็นเพียงความคิด  ไม่มีการกระทำทางกาย แต่เมล็ดพันธุ์แห่งกรรมะได้เกิดขึ้นแล้ว... ดังเช่นที่พุทธองค์สอนว่า การกระทำขึ้นกับ “เจตนา” แม้ไม่ได้กระทำ  แค่”คิดจะกระทำ”  ก็ถือว่าได้เริ่มกระทำแล้ว.... หากเราลองคิดกลับกัน การกระทำโดยปราศจากเจตนา  ผลแห่งกรรมย่อมเบาบางตามไปด้วย... +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ....แล้วจะทำอย่างไร  ให้ไม่หวังผลแห่งการกระทำ...???? +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ แก้ไขเมื่อ 26 มี.ค. 51 08:48:11 จากคุณ : เด็กซาปอย - [ 26 มี.ค. 51 08:40:16 ]

ความคิดเห็นที่ 31 Hello...รักน้อยนิด How are u? :D จากคุณ : เด็กซาปอย - [ 26 มี.ค. 51 08:42:16 ]

ความคิดเห็นที่ 32 .....พระพุทธองค์สอนหลักแห่ง”ความไม่เที่ยง” เพื่อให้เราปล่อย"วาง"ผลจากการกระทำ สอนวิชา”รู้เห็นตามความเป็นจริง” นี่เป็นแนวหนึ่งของโยคะแห่งปัญญาตามแนวทางของ Jnana Yoga เมื่อเรารู้ว่ามันไม่เที่ยง...หวังผลไม่ได้ ก็จะไม่ยึด..และวาง... ผู้ปล่อยวางเดินทาง ตัวเบา.. แก้ไขเมื่อ 29 มี.ค. 51 17:31:12 จากคุณ : เด็กซาปอย - [ 26 มี.ค. 51 08:49:27 ]

ความคิดเห็นที่ 33 .....แต่สิ่งที่กฤษณะเทพทรงแนะนำคือแนวทางของ Bhakti Yoga ซึ่งแทรกอยู่ในกรรมะโยคะอย่างแยกไม่ออก นั่นคือ “Devotion” คือการอุทิศดอกผลจากการกระทำให้อยู่ในมือของผู้ที่เรานับถือจนหมดหัวใจ อาจเป็นพระเจ้า พระเยซู  มูฮามัด  กานักกูรู  มหาเทพต่าง ๆ หรือแม้แต่พระพุทธองค์  พระศาสนา มอบถวายผลของการกระทำแด่ท่านด้วยหัวใจอันบริสุทธิ์ ดังนั้นไม่ว่าสิ่งเลวร้าย หรือ ดีจะเกิดขึ้น เราย่อมไม่หวั่นไหวต่อดอกผลของการกระทำนั่น ๆ ซึ่งผมเห็นว่าอาจจะเป็นทางอ้อม แต่ง่ายแก่การปฏิบัติ... มันจะช่วยปล่อยวาง วางอัตตา วางผลแห่งการกระทำ จากคุณ : เด็กซาปอย - [ 26 มี.ค. 51 08:50:18 ]

ความคิดเห็นที่ 34 เช่น  หากเข้าคลาสโยคะ  วันไหนทำท่าได้ดีมาก  ครูชม... เราได้ยินแค่นั้นก็หัวใจพองโต อัตตาเกิด....”เราเก่ง”.... แต่เมื่อรู้ว่าอัตตาเกิด..เราก็ต้องหาวิธี ”วาง” อาจคิดว่าทำได้ดีเพราะครูผู้สอน หรืออาจคิดว่าเราฝึกโยคะเพื่อถวายแด่มหาเทพเช่น  แด่พระกฤษณะ พระศิวะ  หรือพระวิษณุเป็นต้น เมื่อเราถวายการกระทำแด่มหาเทพ ดังนั้นเราจะกระทำจนสุดหัวใจด้วยศรัทธา แต่วางผลของการกระทำไว้ในอุ้งหัตถ์แห่งท่าน เราเก่ง เพราะท่านสอน เปลี่ยนอัตตา เป็นการ Devotion แด่กูรู “ทำวันนี้ให้ดีที่สุด...” แก้ไขเมื่อ 26 มี.ค. 51 10:18:36 จากคุณ : เด็กซาปอย - [ 26 มี.ค. 51 08:51:24 ]

ความคิดเห็นที่ 35 .....จริงๆ มีอีกหลายแนวทาง แต่ที่ผมแนะสองแนวทางนี้เพราะเห็นว่าใกล้ตัวและง่ายต่อความเข้าใจ... อย่าเพิ่งเข้าใจผิดว่าการปฏิบัติด้วยการใช้ Devotion จะง่าย แม้ครูจะบอกว่าเป็นทางที่ง่าย...หากแต่เมื่อเราเคยปฏิบัติจริงแล้ว... แม้ทางที่ท่านบอกว่าง่ายที่สุด ก็ยังยากยิ่ง เพราะต้องใช้ศรัทธาอย่างยิ่ง...จึงจะทำได้.... ที่ผมใช้คำว่า"ปฏิบัติ" เพราะสิ่งเหล่านี้ไม่ได้เกิดขึ้นในวันเดียว... ประมาณว่าได้ยินปุ๊ป  ทำปั๊ป ก็เกิดเป็นโกโก้ครัช...ชุ (อิอิ...แอบยืมมาจากกระทู้ห้องข้างเคียง เห็นเค้าใช้แล้วตลกดี... โกโก้ครัช..ชุ  ในทีนี้หมายความว่า...เกิดเห็นผลขึ้นทันตา เหมือนชอกโกแลตหกลงบนทุ้งข้างสาลีปุ๊ป  เราก็ได้โกโก้ครัชแสนอร่อยมากินกัน... ชีวิตจริงมันไม่ได้เป็นอย่างนั้น) หากใครเคยปฏิบัติเพื่อวางผลแห่งการกระทำ จะรู้ว่าสิ่งเหล่านี้ใช้เวลา ฝึกแล้วอาจล้มลุกคลุกคลาน บางครั้งเหมือนทำได้ดี พรุ่งนี้ล้มเหลวอีกแล้ว... หากแท้จริงแล้วไม่มีใครล้มเหลว...มันเป็นการสอนใจให้เรียนรู้ต่างหาก เหตุการณ์ในชีวิตเราเกิดขึ้นมากมาย เราแทบจะมีการกระทำทั้งโดยเจตนาและไม่เจตนาทุกวินาที... บททดสอบบางบทอาจง่าย...ผ่านได้ง่าย แต่บททดสอบบางบทมันหินเหลือเกิน แต่ไม่ว่าบททดสอบบทใดผ่านมา... ก็เพื่อให้เราได้ฝึก... หากเราเคยอ่านอัตตชีวประวัติของผู้ที่ปฏิบัติเพื่อบรรลุธรรม... สามารถวางผลของการกระทำ จะเห็นว่าท่านเหล่านั้นต้องผ่านความยากลำบากมามากมาย ที่ใกล้ตัวคือ พระพุทธองค์.... ทรงต้องฝึกปฏิบัติ ใช้ความเพียรเป็นอย่างยิ่ง... ดังนั้น หากเราเริ่มปฏิบัติแล้วท้อ ขอให้น้อมท่านเหล่านั้นที่ท่านก้าวเดินล่วงหน้าไปก่อนเราๆ  ท่านๆ ไว้เป็นกำลังใจ... ทำได้ก็วาง  ทำไม่ได้ก็วาง... ขอธรรมเปิดตา...ขอบุญรักษาทุกท่านครับ... ให้ดวงตาแห่งธรรมะนำทาง... แก้ไขเมื่อ 28 มี.ค. 51 08:07:42 แก้ไขเมื่อ 26 มี.ค. 51 10:20:29 แก้ไขเมื่อ 26 มี.ค. 51 08:58:03 จากคุณ : เด็กซาปอย - [ 26 มี.ค. 51 08:57:01 ]

ความคิดเห็นที่ 36 เข้ามาขำ Mr.Fusion มาเจิมกระทู้ให้แล้ว กระทู้ศักดิ์สิทธิ์แน่ จากคุณ : suky - [ 26 มี.ค. 51 11:30:06 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ชอบรูป คห. ที่ 24 ของพี่แดงจัง ทำไม่ได้สักที ขากระดกสูงขั้นเกือนถึงเพดาน ก้มไปข้างหน้าอย่างไร ก็ไม่ถึงพื้นสักที เฮ้อ ครูปอย เปรียบเทียบชีวิตว่าไม่เหมือนโกโก้ครันช์ ได้น่ารักมากค่ะ ขนมหวานกอนเป็นอาหารเช้าบ่อยค่ะ แต่ไม่ใช่โกโก้ครันช์นะคะ เพราะ ช็อกโกมันน้อยไป ไม่สะใจ ต้องกินของยี่ห้อฝรั่งแทน ที่มีช็อกโกสอดไส้ข้างในด้วยน่ะค่ะ จากคุณ : ขนมหวานเมืองเพชร - [ 26 มี.ค. 51 12:35:35 ]

ความคิดเห็นที่ 38 สวัสดีค่ะทุกท่าน ครูปอย  ทำวันนี้ให้ดีที่สุด และอย่าลืม มีความสุขทุกขณะของชีวิตด้วยนะคะ รักน้อยนิด  ท่าผีเสื้อทำได้เนียนมาก แบบไม่มีที่ติเลยค่ะ เอ๊ะ..นั่นรูปของพี่หรอคะ?? อิอิ วี  หายไปไหนเอ่ย?? จากคุณ : สาวสยาม - [ 27 มี.ค. 51 14:20:45 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ....ที่อยากจะพูดอีกเรื่องคือ... บางคนตีความคีตาในทางที่ผิด.... บางคนคิดว่า.... อ้าว!!!   กฤษณะบอกให้ Arjuna ฆ่าญาติพี่น้องตัวเอง... เพราะอย่างไรเสียเค้าเหล่านั้นก็ต้องตาย หากแต่การตายไม่ได้สิ้นสุด เพราะสุดท้ายเค้าเหล่านั้นก็ต้องเวียนว่ายตายเกิดอยู่ดี... ดังนั้น วันนี้ข้าพเจ้าอยากตกปลา.. ข้าพเจ้าก็จะอ้างคำสอนของคีตานี่แหละ ว่าอย่างไรปลามันก็ต้องตายอยู่ดี... ข้าพเจ้าอยากกินปลาก็เลยจะฆ่าปลาโดยการตกปลามากินแระ... เหมือนที่คีตาสอน... มันไม่ใช่เลยครับพ่อแม่พี่น้อง มันเป็นคนละเรื่อง... เป็นการเห็นผิด และ คิดผิด Arjuna กระทำด้วยความจำเป็น... ไม่ได้กระทำเพื่อตัวเอง หาก Arjuna ไม่ทำ  วันหนึ่งก็ต้องมีคนลุกขึ้นมาทำแทนพระองค์ เพราะพระองค์ทรงทำด้วยหน้าที่   เป็นสัญลักษณ์ของสิ่งที่”ต้องกระทำ” เมื่อเป็นสิ่งที่ต้องกระทำ  ก็ต้องกระทำโดยเร็ว อย่าให้ใจ ความพะวง หรือความห่วงหาอาวรณ์มาเป็นกำแพงกั้น ต้องตัดให้ขาด เพราะองค์มิได้อยากกระทำแม้แต่น้อย... หากในกรณีของคนตกปลา... คำถามแรกคือ เราจำเป็นต้องฆ่าปล่าตัวนั้นกินด้วยหรือ?? คนฉลาดแกมโกงบางคนจึงมักบิดเบือนคำสอนและใช้คำสอนมาเป็นข้ออ้างในการเสริมกรรมะ เสริมอัตตาให้กระทำโดยไม่ผิด นี่คือสิ่งที่แย่ยิ่งกว่าการไม่กระทำอะไรเลย... เวลาเราไปหาหมอ..หมอต้องให้ยาเพื่อรักษาให้ถูกโรค การใช้ธรรมะก็เช่นกัน  ควรพิจารณาให้ถูกจุด ไม่ใช่ตีความเพื่อเบี่ยงเบนประเด็น เกาไม่ตรงจุด  มันก็ไม่หายคัน ทุกข์แล้วรักษาไม่ถูกที่  ทุกข์ก็ไม่หมด :D Hello... สาวสยาม :D ขนมหวานเมืองเพชร...wanna try one with extra chocolate loaded..eieiii suky..seem he (Mr. Fusion) went all katoo anyway..:p แก้ไขเมื่อ 28 มี.ค. 51 08:37:25 จากคุณ : เด็กซาปอย - [ 27 มี.ค. 51 14:35:27 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ครูปอยขา  สบายดีอยู่ค่ะ และช่วงนี้เล่นหลายรอบ มีเหนื่อยบางค่ะ แต่ยังทำไม่ได้ดีเท่าไรค่ะ คิดเข้าข้างตัวเองว่าเล่นเอากำลังความอึดละกัน อิๆๆ คุณขนมหวานเมืองเพชร  พยายามต่อไป  เดียวก็ทำได้ค่ะ ส่วนพี่ว่าหลังยังโกงอยู่เลย และหน้าท้องน่าจะติดเท้ามากกว่านี้ค่ะ คุณสาวสยาม  รูปเหมือนพี่เหรอเปล่าละจ๊ะ จากคุณ : รักน้อยนิด - [ 29 มี.ค. 51 00:09:20 ]

ความคิดเห็นที่ 41 มาอ่านค่ะ  ขอบคุณค่ะ จากคุณ : ตะวันรอนตอนเช้า - [ 30 มี.ค. 51 21:55:40 ]

ความคิดเห็นที่ 42 สวสดีค่ะครูปอย และชาวโยคะทุกท่าน เงียบจังเลย รึว่าลาพักร้อนพร้อมๆกับคุณวีกันคะ เฮ้อ! อากาศก็ร้อนจริงๆนะคะเนี่ย บ่นเรื่อยเปื่อยค่ะ อ้อ คุณขนมหวาน สินี ก็มีปัญหาในท่าผีเสื้อเช่นกันค่ะ ทำยังไงขาก็แบะไม่ติดพื้น ก็เลยทำใจได้อย่างเดียวค่ะ ครูปอยรออ่านต่อค่ะ ครูปอยเขียนอ่านง่ายมองเห็นภาพเลยค่ะ นมัสเต จากคุณ : sineenice - [ 31 มี.ค. 51 13:59:04 ]

ความคิดเห็นที่ 43 มาต่อแล้วครับ...หลังจากอู้ไปหลายวัน... คงจะสรุปรวบยอดเลยนะครับ...จะได้ไม่ยืดจนเกินไป... นอกจากใจความหลักของคีตาที่กล่าวถึง... Action in inaction และ Inaction in action ของกรรมะโยคะแล้ว... คีตายังกล่าวถึงโยคะรูปแบบอื่น ๆ ที่ผมได้เคยเล่าไปแล้วในกระทู้ก่อนๆ เช่น Bhakiti yoga Japa yoga Abhyasayoga Hatha yoga Raja yoga Jnana yoga ซึ่งโยคะแต่ละแบบ...ล้วนแล้วแต่เป็นหนทางแห่งการเข้าถึงทั้งสิ้น... แล้วแต่ว่าใครชอบทางไหน ถนัดทางไหน... แต่สิ่งที่ครูย้ำเสมอคือ.. เมื่อเลือกทางไหน...จนเดินต่อไปให้ถึงที่สุด... อย่างลังเลเปลี่ยนเส้นทางโดยไม่จำเป็น ตอนแรกอาจลองหนทาง...จนพบทางที่ตนถนัด หากเมื่อเลือกแล้ว...ไม่ควรเปลี่ยน... เหมือนเรารู้ว่ามีหลุมน้ำมันอยู่ใต้ดิน... เราก็พยายามขุดหาน้ำมัน... ขุดไปได้ยี่สิบเมตร เหนื่อย  คิดว่าน้ำมันไม่มี... เปลี่ยนที่ขุดใหม่.... ขุดใหม่อีกยี่สิบเมตร..ไม่เจอ...เปลี่ยนอีก... สรุปว่าเปลี่ยนอีกร้อยรอบก็ไม่มีทางเจอน้ำมัน... หากแท้จริงแล้วน้ำมันอยู่ลึก 100 เมตร.. ผู้ที่ตั้งใจ มุ่งมั่น พยายามขุดอย่างแน่วแน่ ไม่โลเลเท่านั้น จึงจะเจอน้ำมันได้... หนทางแต่ละทางก็เหมือนการเลือกขุดคนละที่ บางที่อาจง่าย  บ่างที่อาจยาก  มีหินอุดตันทางที่ขุด... หากตั้งใจขุด สุดท้ายก็จะเจอน้ำมันบ่อเดียวกัน... ...ธรรมะคือ ธรรมชาติ คือสิ่งเป็นเป็นจริงอยู่อย่างนั้น พิสูจน์ได้ทุกเมื่อ เมื่อเราถึงธรรม...ไม่ว่าจะมาจากทางไหน...บ่อไหน.. ก็รู้ในสิ่งเดียวกัน.. เพราะความจริงไม่เคยเปลี่ยนแปลง.. เป็นสัจธรรม... จากคุณ : เด็กซาปอย - [ 31 มี.ค. 51 22:22:01 ]

ความคิดเห็นที่ 44 อีกเรื่องที่คีตากล่าวถึง และผมเห็นว่าสำคัญคือ กูนาทั้งสาม (Three Gunas) อันได้แก่.... TAMAS (ทา-มัส) คือ ความเฉื่อยฉา ขี้เกียจ เพิกเฉย ละเลย ไม่อยากระทำ เป็นอารมยณ์ด้านลบ RAJAS (รา-จัส) คือ ความตื่นเต้น กระตุ้น ไม่อยู่นิ่ง ฟุ้งซ่าน ขย้นเกิ๊น... เป็นอารมยณ์ด้านบวก SATTVA (สัด-วา) คือ ความสุมดุล  บริสุทธิ์ สงบ นิ่ง เบา เป็นความสมดุล.. ดังนั้นคงไม่ต้องถามว่า กูนาอันไหนที่เราปราถนาจะให้มาอยู่ร่วมชายคาเดียวกัน... แต่โดยปกติแล้ว..ในทุก ๆ วินาที กูนาทั้งสามต่างไม่อยู่อย่างสมดุล... นั่นเป็นเหตุให้บางทีทำไม่เรารู้สึกเศร้า ขี้เกียจ ไม่อยากทำอะไร.. บางทีก็ active เกิ๊น...ทำโน่นทำนี่ทำนั่นมากไป... หรือความคิดฟุ้งซ่านตลอดเวลา... เช่นวันนี้ตื่นนอน..ขี้เกียจ..ไม่อยากลุกออกจากเตียง เจ้าทามัสติก...ทามัสติก (TAMASIC ชื่อเหมือนแมลงเน้อ..) ก็มีมากไปหน่อย.. สักพักลากตัวเองออกจากเตียงมาได้ อาบน้ำแปรงฟัน ได้กาแฟหนึ่งแก้ว... ตอนนี้เจ้าราจัสติก (RAJASIC) มาลดพลังความเฉื่อย... แต่สมองเริ่มฟุ้งเกินเหตุ ทำงานไปได้สามชั่วโมง..หมดฤทธิ์กาแฟ...ง่วงอีกแล้ว เม้าท์กับเพื่อนที่ทำงานก็ไม่หาย... เลิกงานเหนื่อย ลากตัวเองเข้าโยคะสตูดิโอ ฝึกเสร็จ..อารมยณ์สมดุล.. สัตวา (SATTVA) มาเยือน... ที่ยกตัวอย่างเพื่ออยากจะให้เห็นว่า.. ในทุกวัน  เจ้ากูนาทั้งสามต่างผลัดเปลี่ยนกันมีพลังมากกว่า... ทำให้ชีวิตเราหาสมดุลไม่เจอ.. บางทีเศร้า  ขี้เกียจ บางทีฟุ้งซ่านเกินเหตุ... น้อยครั้งมากที่เราจะหาจุดสมดุลตรงกลางเจอ... เมื่อไหร่ที่เราใช้ชีวิตอยู่โดยมี SATTVA มาอยู่เป็นเพื่อนบ่อยๆ เมื่อนั้นชีวิตเราก็จะมีความสุขครับ... นอกจากนั้นโยคะยังแบ่งอาหารที่มีผลต่อกูนาทั้งสามด้วย อาหาร เป็นอีกหนึ่งสาเหตุให้กูนาทั้งสามไม่สมดุล.. เช่น กาแฟทำให้เกิด Rajas มากเกินไป...เป็นต้น... ดังนั้นการฝึกโยคะจึงควรกระทำควบคู่ไปกับการเลือกทานอาหารที่มีประโยชน์ และไม่กระตุ้นให้เกินอารมยณ์ที่มากเกินเหตุ เพราะปกติแค่ที่เป็นอยู่ก็จัดการกับมันแทบจะไม่หมดอยู่แล้ว... พรุ่งนี้มาต่อใจความหลักอันสุดท้ายกันครับ... OM..... จากคุณ : เด็กซาปอย - [ 31 มี.ค. 51 22:45:45 ]

ความคิดเห็นที่ 45 หลายพรุ่งนี้แล้วนะคะเนี่ยะ รออยู๋ค่ะ :) จากคุณ : Pimnattada - [ 3 เม.ย. 51 09:58:50 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ^ II II II แป่ว..... ^ ^!! โทษทีครับ  ติด American Idol อยู๋ วันนี้จะมาพิมพ์ต่อ..... นึกว่าง่วงนอนเก็บเสื่อกลับบ้านไปหมดแล่ว เลยแอบอู้อยู๋....:P แก้ไขเมื่อ 03 เม.ย. 51 11:28:29 จากคุณ : เด็กซาปอย - [ 3 เม.ย. 51 11:28:06 ]

ความคิดเห็นที่ 47 .....คีตาเล่าถึงกรรมะว่าแบ่งได้เป็นสามจำพวก.... 1. Sanchita Karma คือ กรรมทั้งหมดที่เคยกระทำมาในอดีต  ซึ่งไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้   และส่งผลให้เราเป็นเราในวันนี้ มีบุคลิกแบบนี้ และเป็นตัวกำหนดการเวียนว่ายตายเกิดและภพภูมิที่เราอยู่ทั้งหมด 2.Prarabdha Karma คือ ซับเซ็ตของ  เป็นส่วนของกรรมในอดีต ที่ส่งผลในปัจจุบัน ในชาตินี้ ภพนี้ ก็รับกันไปเต็มๆ 3.Agami Karma กรรมที่กระทำในปัจจุบัน  ส่งผลในอนาคต เลือกที่จะกระทำได้  เปลี่ยนได้ เลี่ยงได้.....!!!!! รูปด้านล่างแสดงกรรมะว่ากระทำเมื่อไหร่และส่งผลเมื่อใด ด้านซ้ายคือกระทำในอดีต ตรงกลางคือปัจจุบัน ขวามือคืออนาคต ส่วนจะให้ผลเมื่อไหร่ดูตามเขตแดนลูกศรที่ลากไปครับ แก้ไขเมื่อ 03 เม.ย. 51 14:06:36 จากคุณ : เด็กซาปอย - [ 3 เม.ย. 51 14:05:20 ]

ความคิดเห็นที่ 48 คีตาสอนเป็นนัยยะว่า สิ่งที่กระทำไปแล้วแก้ไขไม่ได้ เมล็ดมะม่วงปลูกแล้วย่อมให้ผลเป็นมะม่วง จะบังคับให้มะม่วงออกลูกเป็นมะนาว....มันไม่ใช่อ่ะเปิ้ล!!!! แต่อนาคตอยู่ในกำมือของพวกคุณ (ออกแนวกู้ชาติไปนิดเน้อ) เราเลือกได้..... บางครั้งเรามักคิดว่าทำไมคนอื่นมักทำได้ดีกว่าเรา หากแต่เราลืมมองไปหรือเปล่าว่าที่แต่ละคนเคยทำมา มันไม่เท่ากัน.... จากคุณ : เด็กซาปอย - [ 3 เม.ย. 51 14:24:35 ]

ความคิดเห็นที่ 49 บางคนเห็นคนเดินเข้าคลาสครั้งแรก ตัวอ่อนมากขนาดทำ Drop Backได้....หลังแอ่นหัวติดเท้า ทุกท่าที่ครูสอน  หนูทำได้หมด.... บางคนทำ Headstand ได้ 10 นาทีตั้งแต่วันแรก เราฝึกมาห้าปียังมิได้นำพา... แล้วเราก็อิจฉา เพราะที่เราเห็นคือแค่ผลในปัจจุบัน เราไม่มีทางรู้ว่าอดีตเค้าทำอะไรมา...ใช้ชิวิตอย่างไร.... แต่หากเราเชื่อในกฏแห่งกรรม ปัจจุบันส่งผลถึงอนาคต ดังนั้นผลที่เห็นได้ในปัจจุบันก็ย่อมมาจากอดีตแน่นอน.... แก้ไขเมื่อ 03 เม.ย. 51 14:37:36 จากคุณ : เด็กซาปอย - [ 3 เม.ย. 51 14:36:04 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ".....อาหารในจานเพื่อนข้างๆมักดูจะน่าอร่อยกว่าของเราเสมอ..." ....ครูอธิบายเรื่องนี้ด้วยนิทานสนุกๆ  "เศรษฐี ยาจก และ พ่อค้า" ยาจกทุกข์หนักเพราะยากจน...อิจฉาเศรษฐี เพราะคิดว่ารวย มีเงินทองใช้อย่างสบาย ไม่เหมือนตนที่เหนื่อยทำงานหาเช้ากินค่ำ เศรษฐีทุกข์หนักเพราะตนไม่มีลูก.... อิจฉาพ่อค้าที่มีลูกเป็นสิบไว้สืบตระกูล ตนอยากมีลูกมาก ทั้งๆที่ตนพร้อมทุกอย่าง พ่อค้าทุกข์หนัก...เพราะเมียมีชู้  อิจฉาขอทานที่มีเมียสวยและไม่เคยนอกใจ เราล้วนวนเวียนอยู่ในห่วงทุกข์ และคิดว่าคนอื่นดีกว่า ทั้งๆที่แต่ละคนก็มีทุกข์จากกรรมะที่เคยทำมาไม่เท่ากันทั้งสิ้น แต่ใจมักนำพาให้มองเห็นแต่ด้านดี เอาแต่ได้ โดยลืมมองเหตุ ปัจจัย ที่ส่งผลให้มีให้เป็น จากคุณ : เด็กซาปอย - [ 3 เม.ย. 51 14:57:12 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ทำดีไม่ต้องกลัวว่าไม่มีคนเห็น เพราะแม้ไม่เห็น แต่กฏแห่งกรรมย่อมยุติธรรมเสมอ อย่าตัดสินหรือเปรียบเทียบจากเพียงผลที่เห็นในปัจจุบัน..... แม้พระอรหันต์เองก่อนละสังขาร ก็ยังต้องใช้ "Prarabdha Karma" ให้หมดก่อน ไม่ใช่ท่านไม่เจ็บ ไม่ปวด หรือไม่รู้สึก หากแต่ท่านไม่ได้ไปยึด ไปถือมั่นกับมัน จะเจ็บหรือไม่เจ็บก็ไม่ได้ใส่ใจในสังขารอีกต่อไป เหมือนคนเจาะปาก เจาะลิ้นในพิธีกินเจ ศรัทธาทำให้เราลืมความยึดมั่นถือมั่นในกาย เมื่อไม่สนใจ ก็ไม่เจ็บ ถึงเจ็บก็ไม่รู้สึกเจ็บ.... ศรัทธาทำให้ใจมีพลัง.... อำนาจแห่ง"ใจ"ย่อมยิ่งใหญ่กว่า"กาย"เสมอ ดังนั้นคงไม่ต้องสงสัยว่าทำไมโยคะจึงฝึกใจให้ควบคุมกาย เหตุใดพุทธองค์ทรงสอนการฝึกใจ เหตุใดคีตาจึงสอนโยคะให้ใช้ใจเป็นตัวนำเพื่อชำระกรรมะหรือการกระทำให้บริสุทธิ์ "Action in inaction" แก้ไขเมื่อ 03 เม.ย. 51 15:28:20 จากคุณ : เด็กซาปอย - [ 3 เม.ย. 51 15:17:34 ]

ความคิดเห็นที่ 52            บทเพลงแห่งพระเจ้าทรงบรรเลงอยู่รอบตัวเราเสมอ หากแต่เราเลือกที่จะรับฟังหรือไม่ จงเปิดโสตเพื่อรับฟังคีตา จงเปิดใจเพื่อรับคำสอนแห่งมหาเทพ ...........O Adorable Loard of Mercy and Love Salutations and prostrations unto Thee Thou art Omnipresent, Omnipotent and Omniscient Thou art Saccidananda Thou art Existence, Knowledge and Bliss Absolute Thou art the Indweller of all being. Grants us an understanding heart, equal vision, balanced mind, fainth, devotion and wisdom. Grants us inner spiritual strength To resist temptation and control the mind. Free us from egoism, lust anger, greed, hatred and jelousy. Fill our hearts with Divine Virtues. Let us behold Thee in all these names and forms. Let us serve Thee in all these names and forms. Let us ever remember Thee. Lst us ever sing Thy glories. Let Thy name be ever on our lips. Let us abide in Thee for ever and ever. ..... แด่กูรูทุกท่าน เด็กซาปอย..... จากคุณ : เด็กซาปอย - [ 3 เม.ย. 51 15:23:08 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ผมขอจบคีตาไว้เพียงเท่านี้..... กระทู้หน้าขอสรุปรวบยอดกับการไปอินเดียครั้งนี้ สอบจบการศึกษา "Final Exam" :D จากคุณ : เด็กซาปอย - [ 3 เม.ย. 51 15:26:04 ]

ความคิดเห็นที่ 54 ปรบมือให้ครูปอย แปะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : คุโระจัง - [ 3 เม.ย. 51 20:00:38 ]

ความคิดเห็นที่ 55 มารับเสียงปรบมือจากคุโระจัง...ฟิ้ว..... :D ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ท่าชาวบ้านจะม้วนเสื่อกลับไปเที่ยวกันหมดแล้วจริงๆ ด้วยอ่ะ... อิอิ... สงสัยต้องเปลี่ยนแนวเบา ๆ มาเขียนคั่นเวลา... :p จากคุณ : เด็กซาปอย - [ 3 เม.ย. 51 22:40:46 ]

ความคิดเห็นที่ 56 จบแล้วหรอคะ งั้นจะรอกระทู้ใหม่นะคะ สงกรานต์นี้คงอยู่แต่เชียงใหม่ ดำหัวญาติพี่น้อง และเล่นโยคะ เรื่อยเปื่อยไปวันๆ แฮะๆๆๆ จากคุณ : Pimnattada - [ วันอนามัยโลก 18:10:27 ]

ความคิดเห็นที่ 57 มาทำข้อสอบกันเร็ว....วววว.... :) จากคุณ : เด็กซาปอย - [ วันอนามัยโลก 21:25:23 ]