ตอนนี้เราคบกับแฟนมาได้ประมาณปีกว่า
เค้าเป็นคนดี ซื่อสัตย์ และจริงใจ
ก่อนหน้านี้ ความรักมันก็หวานชื่นดี มีความคิดถึง ห่วงใย อาทร
ทะเลาะกันบ้าง ก็กลับมาดีกันได้ มีการปรับตัวเรียนรู้กัน
เรามีแฟนเป็นเพื่อนสนิทคนเดียวเท่านั้น ไม่สนิทกับครอบครัว ไม่สบายใจอะไรไม่เคยเล่าให้พ่อแม่ฟัง ต่อให้เล่าก็ไม่มีใครปลอบ คือเป็นชีวิตที่ค่อนข้างจะโดดเดี่ยว
เป็นแบบนี้ตั้งแต่เด็ก ทุกข์ใจอะไรก็นอนร้องไห้ไปคนเดียว จนมีเรื่องอื่นที่ทุกข์กว่าเข้ามาจึงจะลืมเรื่องเก่า
เคยเข้าหาธรรมะแต่เหมือนมีบุญที่จะเข้าถึงธรรมะแต่ไม่มีบุญที่จะเข้าใจ
มีความรักครั้งแรกก็ทุกข์เหลือทน เกือบจะเสียคนไปเลย เพราะเจอคนไม่ดี ก็เลิกกันไป
จนเมื่อปีก่อนได้เจอแฟนคนนี้ ก็ได้คบกัน เค้าก็เป็นคนดี และเรามีความสุขมากแบบที่ไม่เคยสุขมาก่อนเลยในชีวิต ปัญหาใดๆก็เล็กไปหมด แทบไม่นึกอยากได้อะไรอีกแล้ว จนคิดว่าเทวดาท่านคงเห็นใจมั้งก็เลยพาให้ไปเจอเค้า
มาถึงวันนี้ เรารู้สึกเหมือนความรักมันใกล้จะสิ้นสุด มันไม่หวานเหมือนเดิม คุยกันก็ไม่สนุก เราก็พยายามคุยพยายามหาเรื่องที่จะคุยกับเค้าได้ ไปคุย แต่เค้าก็ไม่สนุก เราพูดกับเค้าตรงๆถึงเรื่องนี้เหมือนกัน ถามว่าเป็นเพราะอะไร เราจะต้องทำยังไง ก็ตกลงกันว่าจะพยายามช่วยกัน ก็ดีได้เดี๋ยวเดียว เค้าหงุดหงิดง่าย อารมณ์เสียใส่เราง่ายๆ ไม่ค่อยแคร์ความรู้สึกกันเหมือนเดิม เราทำอะไรก็รำคาญไม่ประทับใจไปซะหมด ไม่มีความกระตือรือร้นที่จะเจอกันหรือคุยกัน
เราเชื่อว่าเค้าคงไม่ได้มีคนอื่นเพราะเค้าไม่ใช่คนแบบนั้น แต่เรารู้สึกได้ว่าเค้าหมดรักแล้ว คือไม่ใช่แค่เบื่อแต่มันหมด เพราะเราจะพยายามยังไง แต่มันก็เหมือนคู่ของเรากำลังนับถอยหลังอยู่ดี จากที่เคยมีอะไรไม่สบายใจจะคุยกับเค้า เราก็ไม่อยากคุยแล้ว กลัวเค้ารำคาญ กลัวเค้าไม่อยากฟังแต่ไปยัดเยียดให้เค้าฟัง มันรู้สึกแบบนี้จริงๆ
ไม่รู้จะแก้ยังไงเพราะไม่รู้ว่าอะไรคือสาเหตุ เค้าหมดรักเค้าก็ไม่ผิด เพราะมันไม่ใช่เรื่องที่จะไปกำหนดกะเกณฑ์อะไรได้
ตอนนี้นอนไม่หลับ ไม่หลับอย่างนี้มาหลายคืนแล้ว เพลียมากๆค่ะ ร่างกายคงอยากจะหลับ แต่ใจมันไม่หลับ ยังคิดอยู่ตลอดเวลา คิดถึงตั้งแต่ตอนรู้จักกัน คบกัน วนไปวนมา คิดถึงความรู้สึกตอนที่ไม่มีใคร ตอนเด็กๆ ยังจำความรู้สึกโดดเดี่ยวนั้นได้ แค่คิดว่าต้องกลับไปมีชีวิตเหมือนเดิม ก็ล้ามากๆแล้ว เหมือนมีก้อนอะไรมาจุกอยู่ที่คอ เหมือนมีอะไรมาบีบหัวใจจริงๆ
เราจะเอาอะไรไปแลกให้ได้ความรักมาเหมือนเดิม
มีอะไรที่จะช่วยซื้อวันเวลาที่สวยงามกลับมาได้มั๊ยคะ
หรือทำยังไงเราจะหมดรักบ้าง เราจะได้ไม่ต้องเจ็บ ถ้าผ่านครั้งนี้ไปได้จะไม่รักใครอีกเลย รักคนไม่ดีมันต้องเจ็บในที่สุด รักคนดี ในที่สุดมันก็เจ็บเหมือนกัน
( จะว่าเรางี่เง่า อ่อนแอก็ได้ค่ะ เรายอมรับ รู้สึกว่าตัวเองอ่อนแอเหลือเกิน เหนื่อยจะสู้กับทุกสิ่งทุกอย่าง )
จากคุณ :
แมว.........
- [
3 เม.ย. 51 04:45:57
A:119.42.65.75 X: TicketID:172625
]
เวลาแห่งความสุขช่างสั้นนัก ธรรมชาติสร้างความเหงาความอ้างว้างมาทำไม
