ความคิดเห็นที่ 1 ช่วงหลังเราทะเลาะกันบ่อยมากขึ้นแทบจะวันเว้นวัน เพราะสามีบ่นๆว่าเครียดกับงาน แล้วก็ขอร้องดิฉันว่าอย่าวีนเค้าช่วงนี้นะ เค้าเหมือนน้ำที่เต็มแก้วแล้ว แต่ดิฉันก็ยังเอาแต่ใจตัวเองเหมือนเดิม ดิฉันรู้สึกว่าสามีเปลี่ยนไป ไม่เหมือนวันแรกๆที่เค้ามาจีบ มาเอาใจ มันยิ่งทำให้ดิฉันโกรธและวีนมากยิ่งขึ้น เรื่องที่เราทะเลาะกันมันไร้สาระมากๆ เรื่องก๋วยเตี๋ยวก็ทะเลาะ ซาลาเปาก็ทะเลาะ คือทะเลาะได้หมด ครั้งแรกที่สามีทำให้ดิฉันเกิดความกลัว คือ เค้าร้องไห้ฟูมฟายและกินยาแก้ปวดเข้าไปประมาณ 50 เม็ด แต่ตอนนั้นดิฉันอยู่ใกล้ๆ จึงพยายามงัดปากแคะเอายาออกมา แล้วก็ทุบหลังให้เค้าขยอกยาออก ทั้งร้องทั้งทุบ ตกใจและกลัวมาก ดิฉันไม่ทราบจะทำอย่างไรดี เพราะไม่เคยคิดว่าสามีจะทำอะไรแบบนี้ ดิฉันกลัวว่าเค้าจะเป็นอะไร ดิฉันจึงโทรไปหาแม่สามีบอกว่าช่วยมาดูหน่อย สามีทำร้ายตัวเอง แล้วพ่อกับแม่สามีดิฉันก็มา เค้าก็ว่าดิฉันว่าทำไมพูดไม่ดีกับลูกเค้า แล้วก็ให้เลิกนิสัยนี้ซะ ดิฉันก็เสียใจ (จริงๆเรื่องนี้มันก็ไม่ไร้สาระนะ มันเป็นเรื่องที่ดิฉันเข้าใจสามีผิด เพราะสามีปิดบัง) จากวันนั้นอาการวีนของดิฉันก็ลดน้อยลงกว่าเดิมประมาณหนึ่งค่ะ ก็มีทะเลาะง้องแง้งกันบ้างนิดๆหน่อยๆ จนทะเลาะกันรุนแรงอีกครั้งที่ 2 คราวนี้สามีกินน้ำยาฉีดกระจก (โอยยยย ดิฉันจะเป็นลม) แต่ก็เพราะดิฉันยืนอยู่ใกล้ๆ ก็กระชากขวดน้ำยาออกมาทัน เค้าก็ดื่มเข้าไปอึกนิดๆมั้งคะ ดิฉันรีบปัดซะก่อน แต่ก็อาเจียนน้ำลายฟูมปากเหมือนกันค่ะ ครั้งนี้ดิฉันไม่ได้โทรบอกใคร เพราะกลัวว่าจะเป็นเหมือนครั้งแรก อีกอย่างเห็นเค้าอาการไม่หนักมาก (แต่ตอนนั้นดิฉันเครียดเหลือเกิน ไม่เข้าใจว่าทำไมเค้าต้องทำร้ายตัวเอง) เค้าก็ร้องไห้ฟูมฟายอีก ดิฉันก็กอดเค้า ขอโทษเค้า แล้วก็ปรับความเข้าใจกัน จากวันนั้นก็ 3-4 เดือนแล้ว เพิ่งจะมาเกิดเหตุการณ์ที่ทำเอาดิฉันไม่ได้นอนทั้งคืน เหตุการณ์ที่ทำให้ดิฉันรู้สึกผิด และรู้สึกรักสามีมากขึ้น สงสารเค้ามากๆ จากคุณ : แม็กกี้ - [ 18 เม.ย. 51 19:32:02 A:117.47.210.68 X: TicketID:174019 ]

ความคิดเห็นที่ 2 สามี ของ จขกท เค้าเป็นคนดีเกินกว่าจะทำร้ายคุณ จขกท ค่ะ เค้าเลยเลือกที่จะทำร้ายตัวเอง ด้วยการสะสม ความเครียด ความเจ็บปวด ความน้อยใจ และสารพัดความรู้สึกแย่ๆ ไว้ที่ตัวเอง จนมันบานปลายไปจนถึง การทำร้ายตัวเองทางด้านร่างกาย และความจริงแล้ว สามีคุณเอง ก็เปราะบาง อ่อนแอ และสมควรได้รับการดูแลเอาใจใส่ ปกป้อง ไม่ต่างไปจากคุณ จขกท เลย ทำความเข้าใจและหาจุดอ่อนนั้นให้เจอนะคะ หวังว่าเหตุการณ์นี้ จะทำให้คุณทั้งสอง รักกันกันมากขึ้น และเข้าใจกันมากขึ้นนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ :-) จากคุณ : แพรเพลง - [ 18 เม.ย. 51 19:54:49 ]

ความคิดเห็นที่ 3 (ครอบครัวทางฝั่งดิฉันรับรู้ตลอดว่าดิฉันกับสามีทะเลาะกันบ่อยมาก และพ่อแม่ของดิฉันก็บอกว่า อยู่ไม่ได้ก็ให้กลับมา คือพวกเค้าก็สงสารดิฉัน เพราะอยู่ไปมันก็บั่นทอนสุขภาพจิต) เมื่อคืนนี้ดิฉันมีเรื่องทะเลาะกับสามีค้างมาตั้งแต่ตอนเย็นค่ะ แต่ดิฉันก็ยังโกรธและไม่พอใจจนถึงห้าทุ่ม หิวก็หิว ด้วยความฐิถิโง่ๆก็ไม่ยอมออกจากห้อง นอนหิวมันอยู่นั่นแหล่ะ สามีมาเคาะห้องเรียกไปกินข้าว ดิฉันก็บอกว่าไม่กิน จนสักพักได้ยินเสียงสามีขับรถออกไปซื้อข้าว ดิฉันก็คิดในใจว่าเดี๋ยวเค้ากลับมาต้องเอามาให้ดิฉันที่ในห้องแน่ๆ จนกระทั่งสามีกลับมา ดิฉันก็รอประมาณครึ่งชั่วโมงเห็นเค้าเงียบ ตอนนั้นคือทั้งยังน้อยใจยังโกรธกับเรื่องเก่า แล้วก็โมโหหิว มันผสมกันจนกลายเป็นโกรธจัด ดิฉันเปิดประตูเดินลงมา เดินเข้าไปในครัว สิ่งแรกที่เห็นคือห่อข้าวตั้งอยู่บนโต๊ะ ดิฉันก็ดีใจนะว่าสามีซื้อข้าวมาให้ แล้วสามีก็ตะโกนออกมาจากห้องรับแขก ตัวเองหิวไม๊ พี่ซื้อข้าวมาให้แล้วนะ อยู่ในครัว แต่ก็อย่างที่บอกอ่ะค่ะคือมันยังโกรธอยู่ ดิฉันก็เดินไปวีนใส่สามีว่าซื้อข้าวมาให้ทำไมไม่เรียก ด้วยความที่โกรธก็เหมือนเดิมอีก ตวาดเค้า ขึ้นมรึงขึ้นกรูกะเค้า สามีสีหน้าตกใจมาก ส่วนดิฉันก็ประชดเค้าโดยการเปิดข้าวกล่องใส่ไมโครเวฟ ไม่สนใจข้าวที่เค้าซื้อมาให้ แล้วก็ยังยืนผรุสวาทอะไรอีกต่อไปตามอารมณ์ที่ยังโกรธจัด ตอนนั้นไม่ได้สังเกตว่าสามีเริ่มเงียบไปประมาณ 10 วิฯ แล้วเค้าก็ตะโกนสวนดิฉันออกมา แต่สิ่งที่เค้าพูดมันยิ่งทำให้ดิฉันโกรธจัดมากขึ้นไปอีก จนถึงขั้นขว้างปาข้าวของใส่เค้า (อืม..ดิฉันเคยตีสามีด้วยค่ะ 2 ครั้ง ดิฉันนี่เลวจริงๆ) สามีก็ไม่ได้โต้ตอบ แต่สามีก็ยิ่งพูดจาว่าดิฉันขึ้นเรื่อยๆและหนักขึ้นกว่าเดิม มันก็ยิ่งทำให้ดิฉันสติแตกและฟิวส์ขาด ดิฉันก็เริ่มทำร้ายร่างกายสามีอีก ตีเค้า ทึ้งผมเค้า แต่ตอนนั้นบอกตรงๆว่ามันหลุดไปแล้ว ส่วนสามีทำยังไงรู้ไม๊คะ เค้าก็ยืนด่าๆดิฉัน ด่าพ่อแม่ดิฉัน ว่าเลี้ยงลูกยังไงถึงเป็นไปได้ขนาดนี้ จนสุดท้ายเค้าก็ทุ๋ยน้ำลายใส่ดิฉันค่ะ ทุ๋ยๆๆๆ สัก 20 ทุ๋ยเห็นจะได้ ตอนนั้นดิฉันตกใจมาก อึ้งไปเลย แล้วสามีดิฉันเหมือนคนขาดสติไปแล้วเพราะเค้าเริ่มหัวเราะเหมือนคนบ้า หัวเราะไป:-)น้ำลายใส่ดิฉันไป ดิฉันก็บอกเค้าว่า อย่าทำแบบนี้ อย่าทำ เค้าก็ร้องไห้ ร้องฟูมฟายตะโกนใส่หน้าดิฉันว่ามาตีเค้าทำไม ทำร้ายร่างกายเค้าทำไม คือตอนนั้นดิฉันใจไม่ดีแล้ว มองเห็นเหตุการณ์ในอนาคตอีก 5 นาทีข้างหน้าทันที สามีพูดจบก็วิ่งเข้าไปในห้องครัวแล้วก็ล็อค ดิฉันก็ทรุดลงกับพื้นเลย เพราะรู้แน่ว่าต้องเข้าไปหาอะไรกินอีก แต่โชคดีที่ดิฉันแอบพวกน้ำยาล้างห้องน้ำ กับน้ำยาถูพื้นไว้ อ้อ..ลืมบอกไปนิดนึงค่ะ สามีดิฉันเครียดจนไม่ยอมนอนตอนกลางคืนมาเข้าเดือนที่ 3 แล้ว ตอนแรกสามีบอกให้ดิฉันนัดจิตแพทย์ แต่ดิฉันก็ไปแว๊ดใส่เค้าอีกว่า เพ้อเจ้อ จนตอนนี้ดิฉันเห็นเค้าไม่ยอมนอนตอนกลางคืน ดิฉันก็เป็นฝ่ายโทรไปนัดจิตแพทย์ซะเอง สามีต้องไปพบสิ้นเดือนนี้ จากคุณ : แม็กกี้ - [ 18 เม.ย. 51 19:56:29 A:117.47.210.68 X: TicketID:174019 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ดิฉันก็นั่งร้องไห้อยู่ที่พื้น สักพักสามีก็เดินออกมาจากในครัว คราวนี้เค้าหยุดร้องแล้วค่ะ แต่หน้าตาเค้าเอาเรื่องเปลี่ยนไปเป็นคนละคน เค้าก็ยังพูดจาดูถูกเหยียดหยามดิฉันอยู่แบบนั้น จนดิฉันก็ลุกขึ้นปรี่เข้าไปตีเค้าอีก คราวนี้เค้าคงหลุดไปจริงๆเหมือนกัน เค้าก็เตะดิฉันลงไปนั่งกับพื้น แล้วก็ถีบให้ดิฉันนอนอยู่ที่พื้น สั่งให้ดิฉันพูดคำว่าขอโทษ ดิฉันก็ทั้งเจ็บทั้งจุกทั้งตกใจ เสียใจมากๆ ดิฉันก็พูดว่าขอโทษ เท่านั้นเองค่ะ สามีก็ตะโกนขึ้นมาว่า พี่ทำร้ายตัวเอง พี่เตะตัวเอง พี่ไม่ได้ตั้งใจ พี่ขอโทษ แล้วก็วิ่งพรวดเข้าห้องครัวไปอีกค่ะ ดิฉันก็รีบวิ่งตามเข้าไป แต่ก็ไม่ทันเพราะคราวนี่ตัวดิฉันห่างจากเค้ามาก เค้าวิ่งเข้าไปในขณะที่ดิฉันยังนอนร้องไห้อยู่ที่พื้น ภาพที่ดิฉันเห็นทำให้ดิฉันช็อคจริงๆ เค้าดื่มน้ำยาล้างจาน ดื่มแบบซดอึกๆๆ ดิฉันก็รีบวิ่งเข้าไปแย่ง แต่ครั้งนี้รู้ว่าไม่ทันจริงๆ มันเร็วมากเลยค่ะ พอเค้าดื่มปุ๊บ ก็อาเจียนปั๊บเลย ดิฉันตกใจทำอะไรไม่ถูก เพราะรู้แน่ชัดแล้วว่าครั้งนี้โดนเต็มๆค่ะ ไม่เฉียดแน่ๆ แล้วเค้าก็ยังอาเจียน อาเจียน อาเจียนไม่หยุด อาเจียนไปก็ร้องไห้ไป ดิฉันก็สั่นไปหมด ทำอะไรไม่ถูก รีบวิ่งไปดูที่ฉลากของขวดน้ำยาล้างจาน เค้าก็บอกว่าให้ดื่มน้ำเยอะๆและห้ามทำให้อาเจียน ดิฉันก็พยายามให้สามีดื่มน้ำ ตรงพื้นครัวก็เลอะเทอะไปหมด แต่สามีก็ยังอาเจียนไม่หยุด น้ำลายฟูมปาก ตาเริ่มเหลือกๆ ชักกระตุก ดิฉันก็ตะโกนเรียกชื่อเค้า ให้เค้ารู้สึกตัว เค้าก็อาเจียนอยู่เรื่อยๆประมาณเกือบยี่สิบนาที ก็เห็นหยุดอาเจียน ดิฉันก็รีบพาเค้าล้างเนื้อล้างตัวเปลี่ยนเสื้อผ้า คือตอนนั้นคิดว่าต้องส่งล้างท้องแล้ว เพราะอาการแย่มาก แต่สามีก็ยังมีสติ ดิฉันบอกว่า พี่ต้องช่วยเค้าด้วยนะ ไหวไม๊ ลุกขึ้นยืนนะ เดี๋ยวเค้าพาไปหาหมอนะ แต่สามีก็ส่ายหน้าอย่างเดียว ปกติก็ไม่ชอบหาหมออยู่แล้ว ดิฉันก็ให้สามีนอนพัก ช่วงนั้นเค้าเริ่มอาเจียน 10 นาทีครั้ง แต่อาการก็ยังแย่ ตาปรือๆ ปากอ้า หายใจทางปาก แล้วหน้าอกกับหน้าท้องก็กระตุกๆ ดิฉันไม่ทราบจะทำอย่างไร ไม่อยากโทรบอกพ่อแม่เค้า แต่ตอนนั้นกลัวมากค่ะ บอกตรงๆกลัวเค้าตายต่อหน้าต่อหน้า ดิฉันคงต้องตายตามไปเป็นแน่ ดิฉันก็เลยเลือกโทรหาน้องสาวเค้า ตอนนั้นเวลาเที่ยงคืนครึ่งค่ะ น้องอ๋อมกะน้องออม ดิฉันก็บอกว่าพี่แอ้ทะเลาะกับพี่ แล้วกินน้ำยาล้างจาน พี่พยายามจะพาไปโรงพยาบาลแต่พี่แอ้ไม่ยอม น้องสองคนมาช่วยพี่หน่อยได้ไม๊ พี่ไม่ไหวแล้ว พี่กลัว น้องสามีก็รับปาก แล้วก็รีบขับรถมา ประมาณ 20 นาทีน้องสามีก็มาถึง จากคุณ : แม็กกี้ - [ 18 เม.ย. 51 20:10:29 A:117.47.210.68 X: TicketID:174019 ]

ความคิดเห็นที่ 5 แล้วคุณไปด่าว่าสามีทำไมหรือคะ มีอะไรไม่ชอบ ก็พูดกันดีๆ ไม่กลัวเขาเลิกกับคุณหรือคะ จากคุณ : ห - [ 18 เม.ย. 51 20:15:29 A:125.26.165.26 X: TicketID:139926 ]

ความคิดเห็นที่ 6 พอน้องสามีมาถึง ดิฉันก็บอกพวกเค้าไปว่า พี่ไม่ไหวแล้วอ๋อม พี่แย่มากเลย พี่แอ้ทำร้ายตัวเองแบบนี้ทุกครั้ง พี่ไม่อยากอยู่กับพี่แอ้แล้ว พี่กลัวว่าสักวันหนึ่งพี่แอ้ต้องตายจริงๆขึ้นมาแน่ๆ แล้วน้องสามีก็เข้าไปคุยกะสามี ตอนแรกจะพาไปโรงพยาบาล แต่สามีก็ไม่ยอมท่าเดียว แล้วก็ยังอาเจียนอยู่เรื่อยๆ พวกเราก็ไม่รู้จะทำยังไง แต่สังเกตดูว่าอาการเค้าดีขึ้น เค้าไม่หายใจถี่ๆ หน้าอกและช่องท้องก็ไม่กระตุกแล้ว แต่น้ำลายยังคงไหลฟูมปากออกมาเรื่อยๆ ออมกะอ๋อมเค้าก็ถามว่าจะเอายังไงกัน ดิฉันก็บอกว่าดิฉันจะกลับบ้าน แล้วน้องสามีเค้าก็บอกว่าก็ดีเหมือนกัน อยู่ไปก็ไม่มีความสุข (ดิฉันเพิ่งรู้จากสามีว่า ทางบ้านสามีก็อยากให้เราสองคนเลิกกัน เพราะเห็นเราทะเลาะกันบ่อย) สามีก็ร้องไห้อีก แล้วก็ถามว่าพี่ทำอะไรผิด ทำไมชีวิตพี่ต้องเจออะไรแบบนี้ด้วย น้องสามีก็บอกว่า พี่แอ้อยากรู้ใช่ไม๊ ว่าพี่แอ้ทำอะไรผิด พี่แอ้เลือกคนผิดไง (อึ้งค่ะ ดิฉันอึ้งไปเลย แต่ก็ยอมรับว่าเป็นเรื่องจริง) ของสีแดงพี่แอ้อยากให้เป็นสีขาว สีฟ้า สีเขียว พี่แอ้เปลี่ยนไม่ได้ พี่แอ้ก็ต้องหาใหม่ (คมดีจัง) แล้วน้องสามีก็ถามว่าพี่แม็ก (หมายถึงดิฉัน) จะเอายังไง ดิฉันก็บอกว่าตอนนี้ดิฉันคิดอะไรไม่ออก ดิฉันอยากกลับบ้านอย่างเดียว และดิฉันอยากให้สามีรับปากต่อหน้าน้องสาวทั้งสองคนของเค้าว่า จะไม่ทำร้ายตัวเองอีก สามีก็ร้องไห้ แล้วก็รับปาก น้องออมก็พูดขึ้นมาประโยคหนึ่งว่า พี่แม็คออมขออะไรอย่างได้ไม๊ ถ้าพี่แม็กกลับไปแล้ว พี่แม็กไม่ต้องกลับมาอีกเลยนะ ไม่ว่าพี่แอ้จะไปตามหรือไม่ ได้หรือเปล่า (อึ้งรอบที่สองค่ะ) แต่ตอนนั้นอยากกลับบ้านสุดๆ และตัดสินใจแล้วว่าคงต้องเลิกแน่นอน ก่อนที่จะบ้าตายไปซะก่อน ดิฉันก็ตอบไปว่า พี่รับปาก คราวนี้อ๋อมหันไปถามพี่แอ้ว่า พี่แอ้ล่ะ รับปากได้ไม๊ว่า จะไม่ตามพี่แม็กกลับ พี่แอ้ก็พยักหน้า ดิฉันก็โอเค จบซะที จากคุณ : แม็กกี้ - [ 18 เม.ย. 51 20:22:04 A:117.47.210.68 X: TicketID:174019 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เฮ้อ... จากคุณ : หน้ากาก - [ 18 เม.ย. 51 20:25:53 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ......ประสบการณ์ชีวิต....... .....ถ้าเราคิดว่าสิ่งไหนไม่ดี ถ้ามีโอกาสอีกก็อย่าทำ....... จากคุณ : คาซีโอเพย่า. - [ 18 เม.ย. 51 20:32:27 ]

ความคิดเห็นที่ 9 แล้วทั้งสองคนก็กลับไป ส่วนสามีดิฉันก็น็อคไปเลยค่ะ ลักษณะคือร้องไห้หนักจนหลับ แต่อาการอื่นเท่าที่ดิฉันสังเกตดู ก็ไม่เห็นมีแล้ว ดิฉันก็วางใจ ตอนนั้นตีสี่กว่าแล้ว ดิฉันกะว่าหกโมงเช้าจะกลับบ้าน ดิฉันก็เริ่มเก็บกวาด ซักเสื้อผ้าเค้าที่เลอะ ผ้าเช็ดตัว แล้วก็จัดกระเป๋า จัดไปก็ร้องไห้ไป ถามว่ารักสามีไม๊ ก็ตอบว่ารักมากค่ะ แต่ถามว่าถ้าอยู่แล้วต้องเจอสภาพแบบนี้อีกรับได้ไม๊ ก็ตอบว่า รับไม่ได้ค่ะ ดิฉันก็เลยเลือกที่จะไป จนหกโมงเช้า ดิฉันก็เดินไปบอกสามีว่า ดิฉันกลับบ้านแล้วนะ สามีก็ร้องไห้แล้วก็บอกดิฉันว่า ไม่ไปได้ไม๊ พี่อยู่คนเดียวไม่ได้ พี่รักตัวเอง (ดิฉันตอนนั้นอยากกลับบ้านมาก แต่ใจก็ห่วงสามีมากค่ะ กลัวเค้าจะทำร้ายตัวเองอีก) คราวนี้สามีรู้ว่าดิฉันจะไปจริงๆแล้ว สามีก็พูดกับดิฉันด้วยเหตุผล ว่าเพราะอะไรเราถึงต้องทะเลาะกัน ถ้าดิฉันไม่เริ่มจาก 0 มันก็จะไม่มี 1 2 3 จนถึง 10 เป็นไปได้ไม๊ที่ดิฉันจะลดๆไม่ประชดประชันอะไรเค้าอีก เพราะเค้าไม่รู้เรื่องในสิ่งที่ดิฉันประชดเค้าเลย ตอนนั้นดิฉันสงสารเค้ามาก สามีพูดมาคำหนึ่งก่อนดิฉันจะเดินออกจากบ้าน สามีบอกว่าถ้าตัวเองยังรักพี่อยู่ ตัวเองปรับให้พี่ได้ไม๊ พี่อยากอยู่กับตัวเอง พี่รักตัวเอง เหมือนเรื่องคนเก่าๆของพี่ ตัวเองไม่พอใจ พี่ก็หยุดทันที พี่ทำให้ตัวเองได้ แล้วตัวเองล่ะ ตัวเองทำให้พี่ได้ไม๊ ถ้าตัวเองรักพี่ ตัวเองอยากอยู่กับพี่ ตัวเองปรับสักนิดได้หรือเปล่า พี่ขอแค่นี้ แล้วดิฉันก็ถามสามีว่า แล้วพี่อ่ะจะทำร้ายตัวเอง จะตีเค้าอีกหรือเปล่า สามีบอกว่า ถ้าไม่มี 0 พี่รับรองว่าไม่มี 1 ดิฉันก็ถามใจตัวเองอีกครั้งว่า ถ้าดิฉันกลับไปอยู่บ้าน ดิฉันจะเป็นยังไง ดิฉันรู้ดีว่าดิฉันก็คงไม่มีความสุขเพราะดิฉันเป็นห่วงสามีมากๆ กลัวว่าเค้าจะทำร้ายร่างกายอีก หรือถ้าเค้าเกิดพลาดพลั้งมีอันเป็นไปขึ้นมาจริงๆ ดิฉันก็ต้องรู้สึกแย่มากๆ เราสองคนก็เลยคุยกันว่า เราจะลองดูอีกครั้งว่าเราจะปรับกันได้ไม๊ ตอนนี้ดิฉันก็บอกตัวเองอย่างเดียวว่าดิฉันจะต้องนับ 1 ถึง 10 ถึง 100 ถึง 1000 ดิฉันต้องอดทน มีเหตุผล และใจเย็นกว่านี้ เมื่อไหร่ที่จะวีนดิฉันต้องมีสติไม่พูดคำหยาบ ไม่ทำร้ายร่างกาย ไม่ขว้างปาข้าวของ แต่สิ่งเดียวที่ตอนนี้ดิฉันรู้สึกแย่มากๆและพยายามจะลืมก็คือ ที่สามีทำร้ายร่างกายดิฉัน มันแว๊บขึ้นมาทีไรดิฉันก็สะเทือนใจ ได้แต่บอกตัวเองว่าสามีทำในขณะที่ไม่มีสติ และเป็นเพราะดิฉันไปทำร้ายเค้าก่อน คนเราทุกคนพอเจ็บเข้าสัญชาตญาณการตอบโต้มันมี เพียงแต่จะใช้หรือไม่ใช้เท่านั้น ดิฉันแย่มากๆเลยนะคะ สงสารสามีเหลือเกิน ชาติที่แล้วสามีคงทำกรรมไว้เยอะ ชาตินี้ถึงต้องมาใช้ชีวิตคู่ร่วมหอลงโลงกับดิฉัน ดิฉันก็เคยขอเลิกเค้าด้วยเหตุผลว่า ดิฉันอยากให้เค้าไปเจอผู้หญิงที่ดีๆ ผู้หญิงที่ไม่ทำร้ายเค้า ไม่พูดคำหยาบกับเค้า ผู้หญิงที่รักเค้ามากกว่ารักตัวเอง ผู้หญิงที่ไม่เหมือนดิฉันเลย แต่สามีก็ไม่ยอมเลิก สามีบอกว่าเค้ารักดิฉัน เค้ามองข้ามส่วนไม่ดีของดิฉันได้หมด และเค้าก็เลือกมองแต่ส่วนที่ดี ทะเลาะกันครั้งนี้ ดิฉันรู้สึกรักสามีมากขึ้น สงสารเค้ามากๆ เพราะสามีเป็นคนดี เหล้าไม่กิน บุหรี่ไม่สูบ ไม่เจ้าชู้ ไม่เล่นการพนันใดๆทั้งสิ้น ดิฉันบอกตัวเองว่าดิฉันต้องไม่ทำร้ายสามีอีกแล้ว ไม่พยายามหาเรื่องมาทะเลาะ มีคนเคยบอกว่าชีวิตคู่ต้องอาศัยการปรับตัว กว่าจะผ่านช่วงวิกฤตแบบนี้ไปได้ มันไม่ง่ายเลย แต่ถ้าเราผ่านมันไปแล้ว สุดท้ายเราก็จะอยู่ด้วยกันด้วยความรักความเข้าใจ และมีความสุข จริงหรือเปล่าคะ และตอนนี้ดิฉันกำลังพยายามค่ะ พี่แอ้.. เค้ารักตัวเองนะ รักมาก เค้ารู้ว่าพูดไปตัวเองก็คงไม่เชื่อ เพราะการกระทำที่เค้าแสดงออกกับตัวเอง มันช่างตรงกันข้ามกับคำว่ารักซะเหลือเกิน แต่เค้าอยากให้ตัวเองเข้าใจเค้า เค้าเป็นคนขี้วีน เอาแต่ใจตัวเอง 100% มาแต่ไหนแต่ไร แต่ตอนนี้เค้าพยายามจะลดมันลงนะ ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้ที่จะจาก 100 มาเหลือ 0 จริงป่าว เหตุการณ์เมื่อคืนเค้าขอโทษนะ (ตัวเองก็คงเบื่อคำนี้แล้วเหมือนกัน เพราะเค้าพูดบ๊อยบ่อย) เค้าเสียใจ เค้าไม่น่าหาเรื่องตัวเองเลยจริงๆ ตัวเอง.. ต่อไปนี้ถ้าเราทะเลาะกัน เราอย่าตีกันนะ เจ็บตัวไม่นานก็หาย แต่ปวดใจนี่สิ มันหายยากเหลือเกิน เค้าเป็นฝ่ายกระทำตัวเองมาตลอด เค้าไม่เคยรู้ว่าตัวเองปวดใจ เสียใจแค่ไหน และกว่าตัวเองจะลืมภาพนั้นได้ หรือยังไม่ลืมก็ไม่รู้ แต่ตอนนี้เค้ารู้แล้วแหล่ะ การที่เราโดนคนที่เรารักทำร้าย มันเจ็บปวดมากๆเลยนะ แต่เค้าก็จะลืมมัน เค้าบอกแล้วไงว่าเค้าไม่โกรธตัวเองเลย เค้าเข้าใจตัวเอง เพราะเค้ารู้ว่าจริงๆแล้วตัวเองไม่ใช่คนนิสัยแบบนั้น แต่ตัวเองสัญญากะเค้าได้ไม๊ว่า คราวหน้าตัวเองจะไม่กินสบู่เหลว ^^ เค้ารักตัวเองนะ.. จากคุณ : แม็กกี้ - [ 18 เม.ย. 51 20:50:50 A:117.47.210.68 X: TicketID:174019 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อาการ จขกท. คล้ายเพื่อนผมคนนึงเลยนะ รู้ว่าผิด แต่ตอนทำคุมอารมย์ไม่อยู่ อารมย์ของตัวเองอยู่เหนือเหตุผลเสมอ ... จากคุณ : kek_15 - [ 18 เม.ย. 51 20:51:52 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อืม...มันจบแล้วค่ะ จากคุณ : Jerrynui - [ 18 เม.ย. 51 20:54:10 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เราเคยเป็นคล้ายๆแบบเนี้ยอ่ะค่ะ แต่ไม่ขนาดนี้ ตอนคบกะแฟนเก่า วีนมาก ทะเลาะกันรุนแรงแทบจะตลอด เหมือนมันเข้าคู่กันน้ำมันกับไฟยังไงยังงั้น แต่กะแฟนใหม่ ไม่เป็นค่ะ เถียงกันบ้างแต่ไม่เยอะ จากคุณ : KissAddicted - [ 18 เม.ย. 51 21:23:02 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ...สิ้นเดือนนี้ คุณและสามีควรจะไปพบคุณหมอทางจิตเวชที่ได้นัดไว้นะครับ... ผมเชื่อว่าคุณหมอจะช่วยคุณทั้งสองได้ครับ... จากคุณ : หมี่สดล้วน - [ 18 เม.ย. 51 21:24:21 ]

ความคิดเห็นที่ 14 จริงๆ ต้นต่อของปัญหา น่าจะอยู่ที่ สภาพจิตใจของคุณ จขกท. นะ ถ้าวันไหนนัดแพทย์ สำหรับคุณสามี ผมขอบังอาจแนะนำว่า คุณจขกท ควรเข้าไปพบด้วยครับ อันที่จริง การปรึกษาจิตแพทย์ ไม่ได้หมายความว่า เราต้องเป็นคนบ้า หรือเป็นคนไม่ดีของสังคม แต่เราปรึกษา เพื่อให้แพทย์ผู้เชี่ยวชาญ ท่านช่วยวิเคราะห์สภาพจิตใจเรา อาจบางทีสามารถช่วยให้เรา ทะลายเงื่อนปมในใจ หรือสิ่งที่ติดค้างลึกๆในใจ ที่ปกติเรา ไม่ไปหยิบมันขึ้นมามองได้ ดังนั้นถ้าเป้นไปได้ ก็ไปปรึกษาทั้งสองคนก็ดีครับ ปล. สำหรับชาติที่แล้วเป็นอย่างไร ผมก็ไม่รู้ ป่วยการเกินไปที่จะสืบสาว หรือไปโทษฟ้าโทษดิน แต่ที่แน่ๆ ชาตินี้คุณ จขกท. ทำกรรมไม่ดีไว้กับคุณสามี มากเลยละครับ ดังนั้น ถ้าในวันนี้รับรู้และสำนึกได้ ก็พยายามละ /เลิก มันเสีย พยายามตั้งสติให้มากๆ เวลาใจมันร้อน หรือเห็นอะไรขวางหูขวางตา นอกจากนับ 1 - 100 แล้ว คิดในใจตามไปด้วย ว่าสิ่งที่คุณจขกท. ทำไว้มันยังไม่พออีกหรอ ต้องการอะไรจากการระเบิดอารมณ์ใส่กันในตอนนี้? พอเราดึงความคิดมาตรงนี้ ชั่วขณะหนึ่ง อารมณ์โกรธในเรื่องนั้นๆ มันจะเบาลงขณะหนึ่ง ถ้งดึงสติมาอยู่กับตัวนานๆ ความรู้สึกพีค ๆ ก็จะลดลงตามไปด้วย หลายหนที่ผ่านมา คุณสองคนอาจโชคดีที่ คุณสามีรอดมาได้ แต่อนาคตละครับ? ที่แน่ๆ ความเครียดนั้นเป็น บ่อเกิดของโรคร้ายแรง หลายชนิดทีเดียว และสุดท้าย อย่าเสพติดความรู้สึกที่ได้วีน ได้โวย ได้ทำร้ายเขา โดยได้รับการตอบสนองจากเขาด้วยการยอมทุกอย่าง หรือการเอาใจใส่ (โดยไม่รู้ตัว) แก้ไขเมื่อ 18 เม.ย. 51 21:32:32 จากคุณ : แสนฤทธา - [ 18 เม.ย. 51 21:30:40 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เมีย ขาดสติ เอาแต่ใจ (คาดว่าคงสวย )  สติแตก จิตหลุด  แกล้งทำตัวเป็นนางในละคร ดีใจแต่แกล้งวีน วีนไปวีนมา จิตหลุดวีนจริงๆ บ้าหลุดโลก   วิ่งเข้าไปทำร้ายคน  พอโดนเค้าทำบ้างดันบอก จำไม่ลืม เวรกัม   ผัว  เก็บกด ต้องแกล้งทำตัวเป็นคนดี นิ่ง สุภาพ ความจริงโคดเก็บกด จะกระทืบเมียที่สุดจะกวนตีน ไม่มีความน่ารัก ก็ไม่อยากทำ ทำร้ายตัวเอง ไปๆมาๆ บ้าไปอีกคน  เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย  คนเราถ้าไม่บ้า คงไม่ถึงกับ:-)น้ำลายใส่คน หรือ หัวเราะหลุดโลก สองคนนี้ จูงกันไป ปรึกษาจิตแพทย์ ASAP รับรองว่าถ้าไม่รักษาตัวคุณเองให้ดีขึ้น ไม่บ้า วีน กรี๊ดแตก แบบนางร้ายในละครหลังข่าว (ดูเยอะไป ? )   ผัวของคุณจะทนแบบนี้ไปได้อีกไม่นาน แล้วจะแก้แค้นคุณอย่างสาสม คาดไม่ถึง แก้ไขเมื่อ 18 เม.ย. 51 21:37:17 แก้ไขเมื่อ 18 เม.ย. 51 21:36:04 จากคุณ : ซามาร่า-ไม่เคยหลับ - [ 18 เม.ย. 51 21:34:44 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ดิฉันขอขอบคุณทุกๆคคห.มากๆเลยนะคะ อ่านแล้วทำให้คิดได้มากขึ้นอีก ตอนนี้ก็รู้สึกเกลียดตัวเองเหลือเกินค่ะ แล้วก็สงสารสามีมากๆ เรื่องพบจิตแพทย์ ดิฉันก็คิดอยู่เหมือนกัน ว่าจริงๆแล้วคนที่ต้องไปพบจิตแพทย์มันน่าจะเป็นดิฉันมากกว่าสามี เพราะดิฉันก็รู้สึกตัวเองค่ะว่า ทำไมดิฉันถึงเป็นคนแบบนี้ กับเพื่อนฝูง สมัยเรียนหรือสมัยทำงาน ดิฉันยอมพวกเค้าหมด จนพี่ๆต่างก็เอ็นดู ดิฉันไม่ก้าวร้าว ไม่เอาแต่ใจตัวเอง แต่พอกับสามี ดิฉันไม่เคยยอมเลย ดิฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกันค่ะ ว่าเพราะอะไร สงสัยคงต้องเก็บไว้ไปถามจิตแพทย์ จากคุณ : แม็กกี้ - [ 18 เม.ย. 51 21:40:46 A:117.47.210.68 X: TicketID:174019 ]

ความคิดเห็นที่ 17 คุณแม็กกี้ลองไปฝึกปฏิบัติธรรมดูมั้ยคะ เข้าวัดนั่งสมาธิเพื่อให้ใจเย็นและสงบมากขึ้น และจะได้มีสติในการดำเนินชีวิตด้วยค่ะ จากคุณ : meyamotim - [ 18 เม.ย. 51 21:41:28 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เข้ามาสนับสนุนความเห็นของเพื่อนหลายๆ ท่าน ที่แนะนำให้ จขกท และสามีไปพบจิตแพทย์ค่ะ ประเด็นปัญหาที่น่าจะต้องจัดการ -- ซึ่งจัดการได้ โดยความช่วยเหลือของจิตแพทย์ และการร่วมมือ อย่างเต็มที่จากคุณทั้งสองคน -- ที่สำคัญ คือ การจัดการอารมณ์โกรธของ จขกท และประเด็นอื่นๆ ที่เกี่ยวกับการใช้ชีวิตคู่ร่วมกันของสามีและภรรยาค่ะ เนื้อหาตอนท้ายของกระทู้ ทำให้เราเห็นความเป็นไปได้มากๆ ที่ทุกอย่างจะค่อยๆ เปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น ขอส่งกำลังใจถึง จขกท และสามีให้ผ่านพ้นช่วงเวลายากลำบากนี้ ไปได้ในที่สุด ด้วยความรัก ความเข้าใจและการให้อภัยต่อกันค่ะ จากคุณ : Between the birth - Nirvana (ipiup) - [ 18 เม.ย. 51 21:48:08 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ขอให้ปัญหาจบลงด้วยความเข้าอกเข้าใจกันนะครับ จากคุณ : โรแบโต้ง - [ 18 เม.ย. 51 21:50:14 ]

ความคิดเห็นที่ 20 จากที่อ่าน ผมคิดในใจเอาเองว่า คงมีหลายปัจจัยนะ แต่ลองปรึกษาแพทย์ผู้เชี่ยวชาญ น่าจะดีที่สุดครับ เข้ามาอีกครั้งเพื่อบอกว่า โทษตัวเอง ใน นัยยะที่ ต้องการเห็นโทษที่เกิดจากการกระทำของเราเอง และอยากแก้ไข นั่นเป็นสิ่งที่ดีมากครับ แต่อย่าได้โทษตัวเอง เกลียดตัวเอง จนหมดความศรัทธาในตัวเอง คนเราผิดพลาดได้ครับ เป็นเรื่องธรรมดา ไม่มีใคร ไม่เคยผิดพลาดมาก่อน แต่ที่สำคัญก็คือ เมื่อเรารู้แล้ว ว่าเราผิดพลาดไปตรงไหน เราพยายามแก้ไขมันใน ปัจจุบันให้ดีขึ้น ค่อยๆ แก้ไขกันไปนั่นละครับ ผมเชื่อว่า คุณจขกท ทำได้ครับ เป็นกำลังใจให้ละกันนะครับ ถึงเวลาที่คุณสามี(รวมทั้งชีวิตคู่ของคุณสองคน) ควรได้รับสิ่งดีๆ ที่เกิดจากการ กระทำดีต่อกันของคุณบ้าง จากคุณ : แสนฤทธา - [ 18 เม.ย. 51 21:58:18 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เข้ามาเป็นกำลังใจให้คุณแม๊กกี้ครับ... อย่างน้อยคุณก็รู้ตัวว่าปัญหาอยู่ที่ไหน... แต่สิ่งที่ต้องทำต่อไปคือ... ต้องหาทางแก้ปัญหาด้วยว่า... จะแก้ยังไง... นอกจากจะปรึกษาจิตแพทย์แล้ว... แนะนำให้ทั้งสองคน... ไปปฏิบัติธรรมสักพักครับ... ทั้งสองคนเลยนะ... อย่างน้อยสักอาทิตย์นึง... สิ่งที่ทั้งคู่ขาดกันไปตอนนี้คือวิธีการจัดการอารมณ์ตัวเอง...ให้ออกมาอย่างสร้างสรรค์นะครับ ไม่ว่าจะทำร้ายตัวเอง หรือทำร้ายอีกฝ่าย...ไม่ว่าจะด้วยวาจาหรือการกระทำ... ไม่ก่อให้เกิดผลดีใดๆ เลย... ไม่ใช่ว่าเราเป็นคนขี้วีน ... แล้วจะแก้ไขตัวเองไม่ได้... ลองเริ่มต้นง่ายๆ จากนั่งสมาธิดูก่อน... จิตใจที่รุ่มร้อนจะได้สงบเย็นลง... จับความรู้สึกอยู่ที่ลมหายใจเข้าออก... ถ้ามันวิ่งไปที่อื่นก็ให้ดึงกลับมา... เวลาใช้ชีวิตอยู่ในโลกประจำวัน... เวลาที่อารมณ์มัน "ปรี๊ด"... เราจะได้มีทักษะในการควบคุมมัน... กลับมาอยู่ที่ลมหายใจ.... และไม่ทำให้ปัญหามันใหญ่โตขึ้นจากอารมณ์ของเราเอง.... อ้อ... เลิกคิดถึงความผิดในอดีตได้แล้วครับ... จากวันนี้ ตั้งต้นคิดกับตัวเองว่า... เราจะเป็นคนใหม่... เป็นภรรยาที่ดีของสามี... เป็นคนน่ารัก... อ่อนหวาน.... เอาอกเอาใจ... ใส่ความคิดเกินร้อยไปก่อน... การกระทำจะค่อยๆ ตามมาเองครับ... เป็นกำลังใจให้ครับ... จากคุณ : รายทาง (Waterman) - [ 18 เม.ย. 51 22:04:26 ]

ความคิดเห็นที่ 22 แวะเข้ามาดูอีกรอบ ไม่อยากบอกเลยค่ะว่าดิฉันรู้สึกซึ้งใจมากๆกับทุกๆคคห. เรื่องไปปฏิบัติธรรม ดิฉันก็สนใจมากๆเลยค่ะ เดี๋ยวจะลองปรึกษาสามีดู ตอนนี้ดิฉันก็คิดว่าจะหาพวกหนังสือธรรมมะการครองเรือน หรือหาๆดูในเวปอ่ะค่ะ สิ่งแรกที่จะเริ่มต้นทำ คือนั่งสมาธิก่อนนอนวันละ 5-10 นาที เพราะเคยทราบมาว่า การนั่งสมาธิจะทำให้เราใจเย็นขึ้นได้ ตอนนี้สามีหลับอยู่ค่ะ เดี๋ยวจะไปปลุกแล้วออกไปหาอะไรกินกัน กลับเข้ามา จะให้เค้ามาอ่านด้วย ^^ ขอบคุณมากๆนะคะ จากคุณ : แม็กกี้ - [ 18 เม.ย. 51 22:10:48 A:117.47.210.68 X: TicketID:174019 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เอาใจช่วยค่ะ  ไม่ต้องฝืนเปลี่ยนเพื่อใคร เพราะสุดท้ายเราจะเก็บกด แล้วจะระเบิดออกมา แต่ให้เปลี่ยนเพราะเราต้องการเปลี่ยนจากใจเราจริงๆดีกว่า และทำให้รู้สึกเป็นตัวเรามากที่สุด ความเครียดจะลดลงน่ะ พยายามหากิจกรรมที่จะทำในช่วงที่อารมณ์ไม่ดี เช่น อารมณ์ไม่ดี เล่นเกมแล้วรู้สึกได้ระบาย ก็ให้ทำแบบนั้นเรื่อยๆ หรือ วาดรูป ฟังเพลง ร้องเพลง ทำอย่างที่อยากทำแล้วรู้สึกได้ระบายอารมณ์ หลังจากนั้นอีกพักค่อยกลับมาคุย อาจจะรู้สึกอารมณ์เย็นลง เพราะเขารักคุณมาก ถึงไม่อยากทำร้ายคุณ ได้แต่ทำร้ายตัวเอง แต่พอถึงวันหนึ่งหลายๆสิ่งที่มันเก็บเอาไว้ก็แรงเกินจะเก็บไว้กับตัวเองไหว ก็เลยอาจจะไปลงที่คนอื่น เพื่อหาใครซักคนมาช่วยแบ่งเบา คิดไว้ค่ะ คนเข้มแข็งก็มีวันอ่อนแอ เขาจะไม่เหมือนเดิมตลอดไปหรอก อะไรช่วยแบ่งเบาได้ ทำเลยค่ะ   อยากแนะนำหนังเรื่อง น้ำตา 1 ลิตร ซีรีย์ของญี่ปุ่น นางเอกชื่อ อายะ จังเลย เราดูแล้วรู้สึกเลยว่า โชคดีมากๆที่ร่างกายครบ 32 ทำทุกๆอย่างได้ด้วยตัวเอง เพื่อตัวเราเอง และ เพื่อคนอื่น เลยอยากจะใช้สิ่งที่เรามี สิ่งที่เราเป็นอยู่ ทำเพื่อคนที่รักให้ได้มากที่สุด  เพราะรู้สึกว่า คนที่อยากจะทำอะไรบางอย่างให้กับคนที่รัก แต่ทำไม่ได้ มันทรมานมากจริงๆ และเราก็ไม่อยากให้สิ่งที่เรามีมันสูญเปล่าไป เพราะเรายังดีกว่าคนหลายคนตรงที่ยังมีโอกาสจะทำสิ่งดีๆอยู่ จากคุณ : ขี้เหงา...เอาแต่ใจ - [ 18 เม.ย. 51 22:15:55 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เมื่อต้นเหตุ ทั้งหมด มันเกิด ที่ตัวคุณ ก็ แก้ปัญหาที่ตัวคุณเองครับ ดูๆไปคุณยังไม่เข้าใจตัวเองเลย  แล้วใครจะเข้าใจตัวคุณ เรื่องของเรื่องก็มีดังนี้แหละ  แก้ที่ต้นปัญหา ไม่ใช่ แก้ที่ สิ่งแวดล้อมปัญหา จากคุณ : Dr.Jackass. - [ 18 เม.ย. 51 22:37:02 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ขอให้เรื่องต่างๆคลี่คลายไปในทางที่ดีนะคะ โชคดีมากที่คุณทั้งคู้มีความรักยึดเหนี่ยวกันไว้ เป็นกำลังใจให้ด้วยคนค่ะ ^^ จากคุณ : กระต่ายลงพุง - [ 18 เม.ย. 51 22:51:25 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ทั้งคู่เลย ไปพบจิตแพทย์ด่วน คุณสองคนไม่อยู่ในฐานะจะช่วยตัวเองได้ จากคุณ : แม่ขวัญข้าว - [ 18 เม.ย. 51 23:11:18 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เพราะคุณคิดว่าเค้ารักคุณมาก ยอมคุณทุกอย่างคุณเลยเอาแต่ใจหนักข้อขึ้นเรื่อย ๆ สักพักเค้าทนไม่ไหวสติหลุดมันเลยเป็นแบบนี้ - -* ต้องหัดทำใจให้สงบ เอาใจเขามาใส่ใจเรา คิดก่อนทำบ้างนะคะ เอาใจช่วยค่ะ จากคุณ : oldword - [ 18 เม.ย. 51 23:24:01 ]

ความคิดเห็นที่ 28 สามีดีๆ หายากนะคะ ยิ่งกว่ามรดกโลกอีก รักษาไว้ให้ดีเถอะค่ะ ^__^ มีปัญหาก็ค่อยๆ ปรับกันไป ยังไงก็ต่างคนต่างรักกัน ขอให้ผ่านเรื่องราวไปด้วยดีแล้วมีตัวน้อยๆ มาเชยชมนะคะ จากคุณ : Cat Slave - [ 18 เม.ย. 51 23:35:54 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ไปหาหมอทั้งคู่เลยครับดีที่สุด จากคุณ : Jump.Jr - [ 19 เม.ย. 51 00:17:06 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ก่อนอื่นแนะนำ จขกท ก่อนว่า ให้พยายามฝึกระงับอารมณ์ตัวเองก่อนค่ะ เพราะการอยู่ร่วมกัน มันก็ต้องปรับ เข้าหากัน ถ้าไม่ปรับชีวิตก็จะเป็นอยู่อย่างนี้แหละค่ะ ถ้าเรารักเขา และคิดที่จะอยู่กับเขา สิ่งใหนที่เราคิดว่านิสัย บางอย่างของเราไม่ดีไม่เหมาะ ก็ค่อยๆปรับไปนะค่ะ ถ้ารักที่จะอยู่ด้วยกันและอยากอยู่อย่างมีความสุข และขอแนะนำอีกว่าให้ลองปรึกษาจิตแพทย์ดูนะค่ะ เพื่อให้แพทย์ผู้เชียวชาญเขาวิเคราะห์ดู ว่าเพราะอะไร จากคุณ : ไฝสะดุดรัก - [ 19 เม.ย. 51 00:44:42 ]

ความคิดเห็นที่ 31 เราว่าคุณโดนแค่นี้ยังน้อยไปนะ  ถ้าเราเป็นน้องสาวสามีคุณ คุณคงเจ็บตัวกว่านี้  ยอมเสียค่าปรับ 500 บาท แต่ความจริงตามหลักจิตวิทยาแล้วเนี่ย  สามีคุณทำแบบนั้นก็ถูกหลักนะ เพราะคนที่เสียสติ ทำร้ายคนอื่นเนี่ย  ต้องเจอที่แรงกว่ากับไป ถึงจะหยุด คือมันจะอึ้งแล้วหยุด  ไม่งั้นไม่ยอมหยุด พวกนี้พูดดีด้วยไม่ได้ และถ้าไม่หยุดอีก  ก็จะต้องทำแรงขึ้นเรื่อย ๆ  ถึงจะหยุด   สุดท้ายคงไปจบที่ .......... ไปหาจิตแพทย์เถอะ  ก่อนที่จะเป็นข่าวหน้าหนึ่งทั้งคู่ แก้ไขเมื่อ 19 เม.ย. 51 00:50:36 จากคุณ : Baby March - [ 19 เม.ย. 51 00:44:56 ]

ความคิดเห็นที่ 32 มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ เราอ่านเเล้วเราอึ้งเพราะ จขกท นิสัยคล้ายเรา เเล้วเเฟนของ จขกท ก็นิสัยคล้ายเเฟนเรา เราเองก็อารมณ์ร้อนสุดๆ เวลาโกรธจัด ชอบขว้างของ เเล้วเราก็เคยตีเเฟนตัวเองด้วย ส่วนเเฟนเราก็ใจเย็นมากๆ ทนเราสารพัด เราเป็นเเต่กับเเฟนเรานะค่ะ เเต่กับเพื่อนหรือคนอื่น เราเป็นเด็กเรียบร้อยสุดๆ ตอนนี้เราก็พยายามปรับตัวอยู่ เราเเนะนำให้ จขกท นั่งสมาธิ สวดมนต์ทุกวัน เเล้วก็นั่งกรรมฐานนะค่ะ เมื่อสมาธิเกิด มันจะทำให้เราคิดเป็น ใจเย็นลง ลองไปนั่งกรรมฐานที่วัดอัมพวัน ของหลวงพ่อจรัญสักเจ็ดวันดูนะค่ะ ลองเข้าไปเช็ค website ของวัดก่อนก็ได้ค่ะ  อะไรต่างๆมันจะได้เย็นลง จากคุณ : Soi Saphankhwa - [ 19 เม.ย. 51 00:54:00 ]

ความคิดเห็นที่ 33 เมื่อเรียนรู้ ก็ต้องเรียนที่จะแก้ไข เมื่อคุณเข้าใจสาเหตุและต้นตอได้แล้วมันก็เป็นนิมิตรหมายที่ดี รู้ว่านิสัยมันแก้ไม่ได้ง่ายๆ  แต่คุณก็ต้องพยายาม พอจิตเเพทย์ก็เป็นอีกทางหนึ่ง  แต่หลักเเล้วต้องพึ่งตนเองก่อน ขอเป็นกำลังใจให้หายทั้งคุณและสามีนะคะ จากคุณ : Sorokin - [ 19 เม.ย. 51 02:59:05 ]

ความคิดเห็นที่ 34 สารภาพว่าเราอ่านได้ถึงแค่ คห. 4 ค่ะ.... แล้วจะกลับเข้ามาอ่านใหม่นะคะ... ปล. สงสารแฟนคุณจัง.... จากคุณ : ชอบคนพูดเพราะ - [ 19 เม.ย. 51 05:34:30 A:124.120.161.167 X: TicketID:170494 ]

ความคิดเห็นที่ 35 จขกท ขอให้คุณรีบไปหาหมอโรคจิตโดยเร็ว เพราะว่าคุณเนี่ยะอาการหนักมากๆๆๆๆ ควรจะรู้ตัวเองว่าทำให้คนอื่นต้องทนขนาดไหน นี่ดีว่าเค้าเป็นคนดี ไม่งั้นคุณก็โดนทิ้งไปแล้วหรืออาจโดนหนักกว่านี้ วันหลังทำอะไรขอให้คิดหนักๆว่าอย่าทำตัวเหมือนคนบ้า มันดูไม่ได้ ส่วนแฟนคุณ ก็น่าจะไปหาหมอด้วย สงสัยชอบถูกทำร้าย แต่อย่างว่า โดนหนักๆก็ตอบโต้แน่นอนอย่างที่เห็น จากคุณ : เฮ้อ - [ 19 เม.ย. 51 07:52:09 A:124.121.93.245 X: TicketID:140846 ]

ความคิดเห็นที่ 36 เพื่อนๆช่วยกันตอบไปหมดแล้ว...งั้นเอาเป็นว่าเข้ามาเล่านิทานเรื่องนึงให้ฟังละกันนะคะ กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว....มีเด็กหญิงอารมณ์ร้ายคนนึงอาศัยอยู่ใน กับพ่อ   เด็กหญิงเป็นที่รู้จักกันดีในหมู่เพื่อนฝูงว่าเป็นเด็กที่อารมณ์ร้อนและชอบพูดจาแรงๆใส่คนอื่น ทุกครั้งที่ไม่พอใจใคร...ก็จะทำร้ายหรือต่อว่าเค้าด้วยถ้อยคำที่รุนแรง เด็กหญิงรู้ข้อเสียข้อนี้ของตัวเองดีและอยากแก้ไข...จึงเข้าไปคุยกับพ่อ เมื่อพ่อได้ยินดังนั้นจึงบอกกับลูกสาวตัวน้อยว่า...เอาอย่างนี้นะ   ทุกครั้งเวลาที่หนูทะเลาะกับใคร...หรือใช้ถ้อยคำที่รุนแรงกับใคร... ให้เดินเอาตะปูตัวหนึ่งไปตอกไว้ที่กำแพง...และให้ทำอย่างนี้ทุกๆครั้ง...ทำได้ไหม? หลังจากนั้นทุกครั้งที่เด็กน้อยโกรธใครหรือพูดจารุนแรงใส่ใคร...เด็กหญิงก็ทำอย่างที่พ่อสอน คือเอาตะปูไปตอกไว้...แล้วพอเด็กน้อยหายโกรธ รู้สึกตัวและเข้าไปขอโทษคนๆนั้น ให้เด็กน้อยกลับไปที่กำแพงและถอนตะปูตัวนั้นออกมา...เด็กน้อยก็ทำตาม...ทุกครั้ง เวลาผ่านไปจาก....กลายเป็น....และเป็น....ที่เติบโตและสวยงาม หญิงสาวเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น...คือใจเย็นขึ้น... และที่สำคัญคือไม่ทำร้ายจิตใจใครๆด้วยคำพูดที่รุนแรงเช่นเดิม หญิงสาวคุ้นเคยกับการ "รู้สึกตัว"...และการ "ขอโทษ"... แต่ทำไมหนอ ทำไม ทำไม...ยังไม่มีใคร "รัก" เหมือนเดิม หญิงสาวจึงได้กลับไปถามพ่อใหม่...ว่าทำไมหนูขอโทษแล้ว...แต่ทำไมใครๆก็ยังไม่รักหนูล่ะ? พ่อไม่ได้ตอบว่าอะไร...แต่กลับพาหญิงสาวเดินไปดูกำแพงที่เคยตอกตะปูมาตั้งแต่เด็ก  สิ่งที่หญิงสาว "เห็น" ตอนนั้นคือ...กำแพงที่มีรอยตะปูมากมายเต็มไปหมด สิ่งที่หญิงสาว "เข้าใจ" ตอนนั้นก็คือ...ไม่ว่าเราจะถอนตะปูออกด้วยคำว่า "ขอโทษ" หรือคำว่า "เสียใจ" ถึงแม้วันนี้กำแพงจะไม่มีตะปูตอกอีกต่อไป...แต่ให้นานเท่าไหร่..."ร่องรอย" ในใจยังก็คงอยู่ และไม่มีวันที่จะจางหายไปได้...ด้วยวิธีใดๆก็ตาม...อย่าตอกตะปูใส่หัวใจกันเลยค่ะ ทุกครั้งที่จะพูดถ้อยคำที่รุนแรงหรือถ้อยคำที่ทำร้ายจิตใจกัน...นึกถึงนิทานเรื่องนี้นะคะ   จากคุณ : ++ Little Miss Someone ++ - [ 19 เม.ย. 51 08:39:06 ]

ความคิดเห็นที่ 37 คุณภรรยา น่ากลัวกว่าสามีเยอะ.. ถ้าคุณภรรยาไม่วีน พูดดีๆ(ไม่ต้องหวานหยาดเยิ้ม) คุณสามีก็ดูจะปกติ ออกจะน่ารักด้วยซ้ำ จากคุณ : sorry about that - [ 19 เม.ย. 51 08:55:13 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ควรพบจิตแพทย์ด้วยกันทั้งคู่ หรือทางที่ดีควรหากิจกรรมทำร่วมกัน เช่น การทำบุญ ศึกษาธรรมะ ปฏิบัติธรรม น่าจะทำให้คุณทั้งคู่ เข้าใจกันมากขึ้น จขกท เป็นคนใจร้อน ขี้หงุดหงิด พาลหาเรื่อง ส่วนแฟนคุณเป็นคนดี ใจเย็น  เค้าเก็บกด แต่ละคนมีความเครียดทั้งสองฝ่าย ควรพบจิตแพทย์ดีกว่าค่ะ ไม่เช่นนั้นอาจจะมีฆาตกรรมเกิดขึ้น จากการขาดสติ ค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : begine - [ 19 เม.ย. 51 09:11:46 ]

ความคิดเห็นที่ 39 มาเป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : แม็กซิม - [ 19 เม.ย. 51 09:22:45 ]

ความคิดเห็นที่ 40 คุ ณ ใ ช้ ค ว า ม เ ค ย ชิ น ต่ อ ส า มี ข อ ง คุ ณ แ ม้ ว่ า คุ ณ รู้ สึ ก ผิ ด ต่ อ เ ข า ถ้ า คุ ณ ข า ด ค ว า ม นั บ ถื อ , คุ ณ ข า ด ค ว า ม เ ก ร ง ใ จ ต่ อ ส า มี ซึ่ ง คุ ณ ส ร ร เ ส ริ ญ เ ข า ใ ห้ ดี เ ลิ ศ อ ย่ า ง ไ ร , คุ ณ เ ฝ้ า บ อ ก ข อ โ ท ษ อ ย่ า ง ไ ร มั น แ ค่ ล ม พ่ น ผ่ า น ป า ก ข อ โ ท ษ ซ้ำ ซ า ก แ ล้ ว ทำ อี ก , มั น ขา ด ซึ่ ง ป ร ะ โ ย ช น์ จ ริ ง ๆ ห ยุ ด ทำ ร้ า ย เ ข า ไ ด้ แ ล้ ว ก รุ ณ า อ ย่ า ใ ช้  ค ว า ม เ ค ย ชิ น ต่ อ ส า มี ข อ ง คุ ณ จ ง นั  บ ถื อ . . จ ง ใ ห้ ค ว า ม เ ก ร ง ใ จ ต่ อ ส า มี จากคุณ : ANYTHING POSSIBLY HAPPEN! - [ 19 เม.ย. 51 09:28:10 ]

ความคิดเห็นที่ 41 อาการหนักทั้งคู่ -*- ... จากคุณ : Spirited A's way - [ 19 เม.ย. 51 09:29:18 ]

ความคิดเห็นที่ 42 พอๆๆกันเลยทั้งคู่ ผู้ชายก็เหมือนเด็กเลย เมื่อไม่ได้สิ่งที่ตัวเองต้องการก็จะทำสิ่งที่เรียกร้องความสนใจ พบหมอทั้งคู่เลยครับ แนะนำ จากคุณ : October31st - [ 19 เม.ย. 51 09:58:49 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ควรหาจิตแพทย์ทั้งคู่โดยด่วน จากคุณ : very_berry - [ 19 เม.ย. 51 11:05:18 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ไปพบแพทย์ทั้งคู่ ถ้ารักษาไปสักระยะ เชื่อได้ว่าจะใจเย็นลงมากๆ จากคุณ : atheist - [ 19 เม.ย. 51 11:15:37 ]

ความคิดเห็นที่ 45 4 ทุ่ม สามีหลับแล้ว ก็ยังจะไปปลุกให้ตื่น เพื่อไปหาของกิน แปลก....แปลกมากกกกกกกกก จากคุณ : คุณแหวะ - [ 19 เม.ย. 51 12:42:52 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ขอบคุณทุกๆคคห.นะคะ ขอบคุณที่เข้าใจเรา และเข้าใจสามีของเรา ตอนนี้ก็ตัดสินใจกันแล้วค่ะว่า เราจะไปพบจิตแพทย์กันทั้งคู่ ก่อนที่อะไรๆมันจะสายไป ... ขอตอบ #45 นิดนึงนะคะ คือสามีเราไปทำงาน กลับถึงบ้านประมาณห้าโมงเย็น เค้าก็จะนอนหลับก่อนโดยที่ไม่กินอาหารเย็น (อย่างที่บอกอ่ะค่ะ ว่าเค้าไม่ยอมนอนตอนกลางคืนมาจะสามเดือนแล้ว) ส่วนเราก็มีกิจการที่ต้องดูแล กว่าจะปิดร้านก็หลังสี่ทุ่ม เวลานั้นสามีก็จะตื่นเอง เพราะหิว เราสองคนก็เลยติดนิสัยการกินอาหารเย็นหลังสี่ทุ่มมาตลอดอ่ะค่ะ จากคุณ : แม็กกี้ - [ 19 เม.ย. 51 13:08:53 A:117.47.86.80 X: TicketID:174019 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ใจร้ายมากเลย ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องด่าด้วย ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องทุบตีสามี ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องทำร้ายสามี ใจร้าย ปล. รับไม่ได้ค่ะ จากคุณ : ลิเซิ่ล - [ 19 เม.ย. 51 13:52:31 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ขอร้องนะครับ ว่าอย่ามีลูกเลยครับ สงสารเด็ก จากคุณ : esprit_pawin - [ 19 เม.ย. 51 14:23:11 ]

ความคิดเห็นที่ 49 อ่านแล้วตกใจอะ ทำไมคุณถึงโมโหร้ายขนาดนี้ได้ เรื่องไม่เป็นเรื่องแท้ๆ จากคุณ : need+friend - [ 19 เม.ย. 51 15:11:47 ]

ความคิดเห็นที่ 50 เห็นด้วยกับคห.48 มากๆ อ่านแล้วสลดมาก กลัวการมีครอบครัวไปเลย จากคุณ : yatiko (yatiko) - [ 19 เม.ย. 51 15:48:15 ]

ความคิดเห็นที่ 51 สามีโคตรจิตอ่อน จากคุณ : ขึ้นช่าย - [ 19 เม.ย. 51 15:57:11 A:124.122.141.153 X: TicketID:053998 ]

ความคิดเห็นที่ 52 ลึกๆแล้วคุณเกลียดสามีคุณ  เพราะคุณพูดถึงว่าเคยทำงาน แสดงว่าตอนนี้ไม่ได้ทำงานออฟฟิศ อยู่บ้านเป็นแม่บ้าน ทำกิจการตัวเอง ไม่มีสังคม เหงา ซึม  ห่างจากทางบ้านและญาติๆ  ลึกๆคุณคิดว่านี่คือความผิดของสามีคุณ ที่ทำให้คุณเป็นแบบนี้ มาจีบคุณ แต่งงานกับคุณ ทำให้คุณเหงา  คุณจึงควบคุมสติอารมณ์ไม่ได้ และ เน้นระบายใส่สามีคุณ สามีคุณเป็นคนปรกติทั่วไป แต่เจอคนวีนแตก หลุดโลก แรกๆก็คิดว่าคงเป็นเพราะเค้าผิดจริงๆ ไม่งั้นคุณไม่น่าโมโหขนาดนี้   ความรู้สึกโทษตัวเอง ทำให้พยายามฆ่าตัวตาย (บางคนมีปฏิกิริยา สะท้อนกลับ ฆ่าคนอื่น )   โทษตัวเองที่พยายามแต่งงานกับคุณ (พื้นฐานไม่ได้รักกันมาก่อน ผู้ใหญ่แนะนำ มันก็เป็นรอยด่างในใจอย่างนึงที่คุณ กับ เขา ฝังลึกในใจ) คนปรกติ อยู่ในสถานการณ์กดดันนานๆเข้า ก็บ้าไปได้ ตอนนี้สามีคุณคงกลายเป็นพวก 2 บุคลิกภาพไปแล้ว คือ บุคลิกเดิม ปรกติ สุภาพ เรียบร้อย  กับอีก บุคลิก ด่าคุณ ด่าพ่อแม่คุณ บ้า ใช้กำลัง   รอดูว่าอันไหนจะมีอิทธิพลมากกว่าและครอบงำเขาได้ในที่สุด  ส่วนตัวคุณเองก็เช่นกัน ถ้าออกไปทำงานออฟฟิศตามปรกติเหมือคนอื่น จะบรรเทาอาการลง ได้ จากคุณ : ซามาร่า-ไม่เคยหลับ - [ 19 เม.ย. 51 16:48:28 ]

ความคิดเห็นที่ 53 เราเข้าใจนะค่ะ  ที่เป็นกะแฟนหรือสามี  แต่กะเพื่อนนี่ไม่เป็นเลย เพราะเราก็เป็นค่ะ แต่ว่าเราไม่เคยทำอะไรแบบนี้อ่ะค่ะ ทั้งพูดภาษาพ่อขุนหรือทุบตี  หุหุ  อันนี้ทำกะเพื่อนค่ะ อิอิ(แต่เล่นๆนะ) จริงๆค่ะ  มันเป็นความเคยชินที่ทั้งคุณและดิฉันอาจจะรู้สึกว่าเค้าเป็นทาสเรา หรือเป็นตัวเราหรือเป็นคนที่เรารักมากจนคิดว่าเราเป็นเจ้าของชีวิตเค้า โดยที่เราไม่รู้ตัวค่ะ  และคุณรักเค้ามาก ฉันรู้ค่ะ แต่คุณเห็นแก่ตัวเองมากกว่าค่ะ (อันนี้พูดจริงๆ อย่าโกรธนะ) แต่เค้าทำขนาดนี้แล้ว เค้ารักคุณมากเลยนะค่ะ เรากะแฟนก็เคยทะเลาะกันมากๆแต่ไม่เคยมีเหตุการณ์รุนแรงค่ะ แต่ยืดเยื้อ  ยิ่งเมื่อก่อนนี้แทบจะเว้นวัน แต่ว่าตอนนี้สงสารแฟน เราพยายามระงับอารมณ์  หรือไม่ถ้าอารมณ์ไม่ดี เราจะบอกเค้าเลยค่ะว่าขอเวลานิดนึง แล้วเราจะค่อยๆไปคิดว่าเค้าดีกะเราแค่ไหน แล้วจะไปง้อเค้าคะ แต่สำหรับอารมณ์โมโหที่คุณเป็นอยู่ เพราะคุณจะคิดอยู่ตลอด ว่าชั้นโกรธนะๆ   คิดอยู่แต่แบบนี้ มันก็วนที่เดิมสิค่ะ คุณลองถอยห่างออกมาเวลาที่โกรธ  ลดทิฐิ   แล้วคิดว่านี่สามีชั้นทำอะไรให้ชั้นบ้าง ไม่มีแล้วนะค่ะ  สามีแบบนี้หน่ะ ปล.  ถ้าคุณพยายาม  มันจะดีขึ้นเรื่อยๆ  เหมือนที่ดิฉันก็รู้สึกอยู่ตอนนี้  เป็นกำลังใจให้คุณเต็มที่  แล้วแวะมาเล่าให้ฟังเรื่อยๆนะค่ะ   ขอให้มีความสุขกับชีวิตคู่มากๆค่ะ จากคุณ : The smiling moon - [ 19 เม.ย. 51 20:07:15 ]

ความคิดเห็นที่ 54 เปนกำลังใจให้นะคะ เราก็เป็นคนอารมร้อนเหมือนกัน ยังแก้ไม่ได้เลย เรามาพยายามด้วยกันนะคะ เพื่อคนที่เรารักค่ะ จากคุณ : Zhana_Boom - [ 19 เม.ย. 51 20:10:37 ]

ความคิดเห็นที่ 55 เห็นด้วยกับ 40, 52 ,53 คุณไม่ได้มีอาการโรคจิตหรอก เพียงแต่ว่าใช้อารมณ์มากไปหน่อย ไม่เกรงใจเขา และต้องการให้เขาเป็นดังใจเรา ใช้ทั้งอารมณ์และอำนาจกับสามี ไม่พอใจก็แสดงออกมาให้รู้กันไปเลยว่าไม่พอใจ ต่างกับคนอื่นที่เรามีความเกรงใจ เห็นว่าเป็นคนอื่นเลยไม่กล้าแสดงอารมณ์มากนัก โดยลืมไปว่า สามีก็คือคนอื่นที่เราควรจะเกรงใจบ้าง เก็บอารมณ์ไว้บ้าง บางทีความเป็นตัวเองเกินไป มันก้ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นมาเลย คิดเสียว่าเขาเป็นคนที่เราควรจะให้เกียรติ มีมารยาท และเกรงใจมากที่สุด เขาทำร้ายคุณ คิดเก็บมาคิด โกรธไม่พอใจอยู่ลึกๆ แล้วที่คุณทำร้ายเขาล่ะ เขาไม่รู้สึกหรือไง แต่เขาเลือกทำร้ายตนเองมากกว่าทำร้ายคุณ แต่การยิ่งทำร้ายตนเองเท่าไหร่ ก็เท่ากับทำร้ายคุณมากเท่านั้น เพราะคุณยิ่งรัก ก็จะยิ่งเสียใจ ถ้าเขาตายคุณคือคนที่ผิดที่สุด เขาลงโทษคุณหนักกว่านะ มันไม่ได้เจ็บที่ร่างกายแต่มันเจ็บที่ใจ อยู่กันอย่างเกรงใจมากกว่านี้ดีกว่า เก็บความเป็นตัวเองไปใช้กับพี่น้องที่รู้จักเราตั้งแต่เกิดดีกว่า อย่ามาใช้กับคนที่เราพึ่งรู้จักเลย เขารับธาตุแท้ของคุณไม่ได้หรอก ถ้าคุณยังแสดงความเป็นตนเองอย่างนี้ คือฉันไม่พอใจ ฉันก็จะหยาบคาย ยังไงเรื่องก็ไม่มีทางจบ ประเดี๋ยวเหตุการณ์ก็กลับมาซ้ำเหมือนเดิมอีก แก้ไม่หายหรอก ถ้าไม่เริ่มต้นที่ตัวเอง จากคุณ : ..ฟ้าใส.. - [ 19 เม.ย. 51 21:12:48 ]

ความคิดเห็นที่ 56 อ่านแล้วรู้สึกแย่ ถ้าเราได้สามีประเสริฐแบบเจ้าของกระทู้ เราคงมีความสุขมากๆ ที่เขาทำร้ายตัวเองก็เพราะคุณนั่นแหละ กดดันเขา ขอให้ปรับเปลี่ยนตัวเองซะ คุณรู้ไหม คุณร้ายมากๆเลยนะ ทำอารมณ์เย็นๆ อย่าหยาบคาย แล้วก็อย่าขว้างของทำร้ายเขาอีก ชีวิตคนเรามันสั้นนั้น จงดีๆต่อกันไว้ อย่าให้ตายจากกันแบบรู้สึกแย่ๆแล้วจองเวรกันไปอีกไม่รู้กี่ชาติเลย จากคุณ : แอน - [ 19 เม.ย. 51 22:51:25 A:58.9.142.228 X: TicketID:163054 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ขำคุณ #31 มากเลยค่ะ ถ้าเราเป็นคุณอ๋อม คุณออม เราคงยอมเสียค่าปรับนะคะ พี่ชายใคร ๆ ก็รักเน้อ ... ความรัก แสดงออกได้หลายด้าน แต่ด้านทีรุนแรง เค้าไม่เรียกว่าความรักนะคะ ^^ ไปปรึกษาแพทย์เฉพาะทางก็ดีค่ะ จะได้ทราบว่าตัวเองมีจุดเริ่มต้นที่ตรงไหน และจะได้แก้ไขให้ถูกจุด สงสารสามีคุณจังเลย..... คิดว่าคุณคงมีทั้งความมั่นใจและความไม่มั่นใจในตัวเอง อย่างละครึ่งนะคะ แถมยังมีปมอะไรในใจอีก ที่ยังไม่เคลียร์ ก็เลยวีนแล้ว วีนอีก อยู่นั้นแล้ว พอโมโห ก็ระงับความโกรธไว้ไม่อยู่ เพราะอะไรที่มันไม่เคลียร์ นั่นแหละ ความมั่นใจที่ได้ส่วนหนึ่ง ก็มาจากการที่ สามียอม ยอมทุกอย่าง ไม่ว่ากล่าวเวลาคุณทำไม่ดี ก็เลยทำหนักยิ่ง ๆ ขึ้นไปอีก จนกระทั่ง เค้าทนไม่ได้นั่นล่ะ แล้วเค้าก็แสดงออกบ้าง แต่การแสดงออกของผู้ชายก็ค่อนข้างรุนแรง เหตุผลนึงก็คือ เก็บกดมานานด้วย ค่อย ๆ ประสานรอยร้าวนี้นะคะ เมื่อเคลียร์จบแล้ว ก็ควรจะให้แล้วไป ไม่นำกลับมาอีก ทุกคนมีอดีต อดีตจะช่วยให้ปัจจุบันดำเนินไป กลายเป็นอนาคตที่ดีหรือไม่ ขึ้นกับเราเองนะคะ เอาใจช่วยนะคะ จากคุณ : Kibson_TT - [ 20 เม.ย. 51 00:36:55 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ถ้าอยู่กับแฟนแล้วแฟน โมโห ด่าภาษาพ่อขุนตลอดที่สติแตก ทึ้งจิกหัว แว๊ดๆ ใส่ ไม่ลดดีกรี ความฉุนเฉียว ... คงเลิกไปนานแล้วคะ สามีคุณคงน็อตหลุดจริงๆ แต่ติดที่เค้ารักคุณหนะนะ ไปหาจิตแพทย์ อาจจะพอช่วยได้ แต่ถ้าจะให้ดี ส่วนใหญ่มันจะมาจากอารมณ์ของคุณมากกว่า ไปฝึกจิต ตามสถานที่สงบๆ ให้ใจนิ่งๆ จะช่วยได้มาก อาจจะบรรเทา จากคุณ : Ex-TeRMinaToR - [ 20 เม.ย. 51 02:10:53 ]

ความคิดเห็นที่ 59 เข้ามาให้กำลังใจนะครับ ขอให้การบำบัดเป็นไปได้ด้วยดีครับ แต่มีสิ่งนึงที่ผมอยากจะขอร้องครับ "อย่ามีลูกเลยครับ สงสารเด็กที่กำลังจะเกิดมาครับ" จากคุณ : ~Eternity Memories of Life~ - [ 20 เม.ย. 51 03:23:00 ]

ความคิดเห็นที่ 60 คุณเจ้าของกระทู้คะ คนเราทำร้ายกันเพราะเกลียดกันยังเข้าใจได้ แต่ถ้าบอกว่า "รัก" แล้วยังทำร้าย มันจะยังเป็นรักอยู่ไหมคะ? ถ้าคุณรักสามี คุณต้องคิดถึงเขามากกว่าอารมณ์ตัวเอง ไม่ใช่ยึดแต่ใจเป็นหลัก นึกจะระเบิดระบายออกมาอย่างไรก็ได้ เขาทำร้ายคุณกลับมาบ้าง คุณยังเก็บมาคิดกลัว แล้วที่คุณทำร้ายเขาไปทั้งวาจาและร่างกาย มันตั้งเท่าไร เรื่องแผลภายนอกนี่รักษากันได้ แต่แผลใจของสามีคุณนี่สิ ถ้าคุณยังไม่ปรับปรุงเปลี่ยนแปลงตัวเอง สักวันมันจะเกินเยียวยานะคะ ความรู้สึกดีๆและความอดทนของคนคนหนึ่ง ไม่ใช่ข้าวของหรืออาหารที่หมดแล้วจะไปหาซื้อใหม่ได้ เมื่อถึงจุดหนึ่ง หมดแล้วคือ "หมดกัน" แม้เขาจะให้อภัยคุณได้ แต่เขาก็อาจไม่สามารถกลับมารักคุณได้เหมือนเดิม ทุกครั้งที่คุณเอาแต่ใจใช้อารมณ์เป็นหลัก ก็เท่ากับคุณทำลายคนที่คุณรักและความรักที่คุณมีไปเรื่อยๆ เพราะฉะนั้น ทบทวนให้ดีเถอะค่ะ จะด่าว่าตัวเอง รู้ว่าตัวเองไม่ดี สำนึกผิดอย่างไรก็ไม่มีประโยชน์ ตราบเท่าที่คุณไม่พยายามที่จะปรับปรุงตัวเองอย่างจริงจัง เพราะถ้าวีนแล้วขอโทษ แต่แล้วก็กลับมาวีนใหม่ มันก็ไม่ได้มีอะไรดีขึ้น ถ้าคุณเห็นค่าสามีคุณจริง รักเขาจริง คุณต้องไม่ทำอย่างที่ทำไปอีกนะคะ เพราะต่อให้รักแค่ไหน เมื่อฟางเส้นสุดท้ายจะขาด..... อะไรก็ต่อให้ติดดังเดิมไม่ได้ คนเกลียดกันทำร้ายกัน ยังไม่เจ็บปวดเท่าคนรักกันทำร้ายกันเอง ตรึกตรองดูนะคะ จากคุณ : W - [ 20 เม.ย. 51 15:52:25 A:92.2.208.166 X: TicketID:072383 ]

ความคิดเห็นที่ 61 เพราะคุณมีผัวดีเกินไปไงครับ ยอมคุณมันทุกอย่าง คุณก็เลยยิ่งได้ใจเห็นเขาเป็นลูกไล่ กริยาเชี่ยๆอะไรที่คุณมีก็เอามาลงกับเขาหมด และที่สำคัญ คุณไม่รักสามีคุณเลยน่ะสิครับ ไอ้ที่คุณพร่ำพิมพ์ว่ารักๆๆๆๆเนี่ย ก็แค่เพราะคุณมานั่งไตร่ตรองด้วยเหตุผลเท่านั้นว่าผัวคุณเป็นคนดี คุณจึงควรรัก ความรักของคุณมันไม่ได้มาจากข้างใน มันก็แค่ควรรักแค่นั้น ไปวัดเหรอ ตลกว่ะ เปลี่ยนตัวเองเหรอ ยิ่งขำไปใหญ่ ถ้าคุณคิดจะเปลี่ยนน่ะคุณทำไปนานแล้ว ทำตั้งแต่ผัวคุณกินยาครั้งแรกนั่นแหละ แต่นี่คุณไม่เคยทำอะไรเลยเพราะคุณไม่อยากเปลี่ยน ลึกๆคุณชอบทำร้ายเขานั่นแหละ ที่คุณช่วยเขาก็แค่กลัวความผิด กลัวคนด่าว่าทำเขาตายก็แค่นั้น สงสารผัวคุณน่ะ คนดีๆแบบเขาไม่น่าต้องมาทนอยู่กับคนเลวๆเลย สงสัยที่ผัวคุณทนอยู่กับคุณก็แค่เพราะคุณหน้าตาดีล่ะมั้ง คุณอยากช่วยผัวคุณใช่ป่ะ ง่ายๆเลยน่ะ ตู้เย็นมีอะไรก็ยัดเข้าปากไปให้หมด ทำตัวเองให้กลายเป็นยัยอัปลักษณ์เหมือนจิตใจอ่ะ ผมก็อยากรู้น่ะ ว่าถ้าคุณหน้าตาไม่ดีผัวคุณยังจะมารักอยู่หรือเปล่า ขอโทษน่ะถ้ามันแรงไป แต่รับไม่ได้อ่ะ คนที่ทำร้ายคนอื่นได้หน้าตาเฉยแล้วมานั่งกลัวคนด่า ไม่พอยังมาตั้งกระทู้เรียกร้องความเห็นใจอีกเนี่ย จากคุณ : I want to change the world - [ 20 เม.ย. 51 20:43:40 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ผมอยากบอกสั้นๆ ว่า จขกท.ไปเตะหมาแล้วหมามันเจ็บกัดตอบจขกท.กลับบอกว่าหมาเลว ผมว่าคนที่เลวที่สุดคือจขกท. พฤติกรรมทั้งหมดทั้งปวงที่เกิดคือ ก้าวร้าว ใช้ความรุนแรง ทำลายข้าวของ ใช้คำหยาบคายมีผลจากการปลูกฝังทางความคิดและความผิดปรกติทางจิตอย่างรุนแรง เห็นด้วยกับความเห็นหนึ่งว่า จขกท.เท่านั้นที่อย่ามีลูกเด็ดขาดเพราะลูกเกิดมาจะกลายเป็นเครื่องรองรับอารมณ์ที่ชั่วร้ายและเลวร้ายของจขกท.อย่างที่สุด คุณรู้ทุกอย่างแต่แก้ไม่ได้ นี่คือที่สุดแล้ว ไปหาหมดเถอะ ถ้าต้องบำบัดระยะยาวมันจะดีกับตัวคุณเอง พฤติกรรมคุณมันไม่ต่างจากพฤติกรรมของฆาตกรที่ปรากฏในสังคมนี้หรอก เพียงแต่มันยังไม่ก้าวพ้นของขอบเขตของเส้นความรับรู้ผิดรู้ชอบ ซึ่งอีกไม่นานคุณก็จะพ้นเส้นนี้แล้วหากยังเป็นอย่างนี้อยู่ คุณเป็นโรคประสาทอย่างรุนแรงแล้ว ไปหาหมอเถอะ จากคุณ : danielle - [ 20 เม.ย. 51 21:51:33 ]

ความคิดเห็นที่ 63 ^ ^ ก็ ... นะ ผมก็เป็นแบบแฟน จขกท  แฟนผมก็แนวๆ จขกท เลย แต่ว่าตอนนี้ยังอยู่ช่วงดูๆกัน เราก็ได้แต่หวังว่า เวลา ความรักและประสบการณ์ของเรา คงพอเปลี่ยนนิสัยของเค้าไปได้บ้าง ไม่ได้ขอให้ดีเลิศ เปลี่ยนเป็นคนใหม่ แค่เป็นผู้ใหญ่ขึ้นอีกนิด คิดถึงความรู้สึกของคนอื่นบ้างสักหน่อย แค่นี้ก็จะมีคนรักเค้าอีกเยอะเลย  แต่ผมคงจะไม่ทำแบบแฟน จขกท นะ ถ้ามันไม่ไหวจริงๆก้คงต้องถอยเหมือนกัน แต่ว่าตอนนี้ความพยายามยังเยอะอยู่ ^^" ก็ จขกท เป็นแบบนี้แหละ แฟนเก่าเค้าถึงเลิกไง คราวหน้าถ้าโมโหหรือจะวีนขึ้น จขกท ก็ไปอยู่คนเดียวเลยนะครับ อย่าไปลงกับคนอื่น อย่าให้ใครมาเข้าใกล้ ทำบ่อยๆก็จะคุมตัวเองได้นะ   พยายามเข้า จากคุณ : penn's - [ 20 เม.ย. 51 21:56:25 ]

ความคิดเห็นที่ 64 จูงมือกันไปปฏิบัติธรรม ไปวิปัสนากรรมฐาน กันซักอาทิตย์ดีไหมคะ ลองไปสงบจิตสงบใจ ไปดูจิตของแต่ละคนดูดีกว่ามั๊ง จิตแพทย์ช่วยได้คงน้อย คุณคิดว่าคุณจะฟังคำแนะนำของคนอื่นได้หรือ เพราะดูจากที่คุณเล่ามา น่าจะยึดมั่นถือมั่นในตัวเองสูง ลองไปละลายพฤติกรรมดูนะ ที่ยุวพุทธิกสมาคมแห่งประเทศไทยเค้ามีคอร์สพัฒนาจิต ลองไปดูนะคะ จากคุณ : เค็มจังตังค์อยู่ครบ - [ 21 เม.ย. 51 00:06:18 ]

ความคิดเห็นที่ 65 เอ่อ  อย่ารุนแรงกันนักเลยนะ  เพลาๆคำพูดคำจาลงหน่อยก็ดีเน้อ   อากาศมันร้อน สงสารเจ้าของกระทู้อ่ะ เราว่าก็ยังดีกว่าผู้ชายเลวๆที่มีน้อยนอกบ้าน รู้ทั้งรู้ว่าผิด แต่ก็ไม่ยอมแก้ไข ไม่ยอมแม้แต่จะยอมรับความจริง แต่อย่างน้อย  เจ้าของกระทู้เค้าก็ยอมรับความจริงหล่ะนะ ปล.สู้ๆค่ะ  หลายๆคนในห้องนี้เป็นกำลังใจให้คุณ จากคุณ : The smiling moon - [ 21 เม.ย. 51 00:39:30 ]

ความคิดเห็นที่ 66 อีกคน BD  อีกคน นาซี      เป็น PD ที่รักษายากทั้งคู่ เหมาะสมกันจัง    แสดงให้เห็นถึงชีวิตในวัยเด็กของพวกคุณเลยนะเนี่ย ว่าโตมาแบบไหน     น่าสงสารถ้าคิดจะมีลูกด้วยกัน จากคุณ : Baby March - [ 21 เม.ย. 51 12:40:07 ]

ความคิดเห็นที่ 67 ถ้าปรับตัวไม่ได้ก็เลิกกันไปเถิดครับ ถ้ายังพยายามจริงๆ ไม่ใช่แค่มาโม้ว่าจะทำ แต่ก็ไม่ทำ อย่าอยู่ด้วยกันเลย ไม่ต้องคิดให้มากเรื่องครับ หลักการที่จะอยู่ด้วยกันมันมีแค่หลักการง่ายๆ อยากให้เค้าทำอะไรให้เรา เราก็ทำแบบนั้นกับเค้าไป ถ้าเราเลวไป แล้วเค้าเลวกลับ ก็อย่าไปเสียใจแบบนั้น เพราะเราเป็นคนทำไปเอง แต่ถ้าอยากให้เค้าดีกับเรา ก็จงดีกับเค้า แล้วเค้าก็จะดีกลับเอง ทุกอย่างมันมีจุดเริ่มต้น ถ้าเราไม่คิดจะเริ่มให้ดี ก็อย่าไปหวังจะได้สิ่งดีๆ กลับมาเลยครับ จากคุณ : golfs2000 - [ 21 เม.ย. 51 14:25:36 ]

ความคิดเห็นที่ 68 จขกท. กับสามี อายุเท่าไหร่คะ จากคุณ : ~celera~ - [ 21 เม.ย. 51 16:01:22 ]

ความคิดเห็นที่ 69 ดิฉันไม่ก้าวร้าว ไม่เอาแต่ใจตัวเอง แต่พอกับสามี ดิฉันไม่เคยยอมเลย ดิฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกันค่ะ ว่าเพราะอะไร ***  เพราะว่า คุณรู้ว่า คุณร้ายกับใครแล้ว เค้าจะไม่ร้ายกับคุณค่ะ คุณอาจจะบอกว่า ไม่จริง แต่จริงๆ แล้ว คุณมีสัญชาติญาณ < สะกดถูกป่าวไม่รู้ >  คิดง่ายๆ ค่ะ สัตว์ มันยังรู้เลยว่าต้องกลัว ใคร ดุใส่ใครได้ คนเราก็ต้องรู้เหมือนกัน คุณทำแบบนั้น เพราะคุณรู้ว่าเค้ารักคุณมาก คุณรู้สึกมีอำนาจ ลงไม้ลงมือได้ ส่วนเรื่องที่ สามี ทำร้าย อาจจะขาดสติ ตามที่คุณบอก ลองเอากระทู้ให้เค้าอ่านสิคะ บอกเค้าว่า มีอะไรให้อ่าน อ่านแล้วจะรู้ว่าคุณรู้สึกผิดจริงๆ ลองมองหน้า พูดจากันดีดี ยังไงก็อยู่กัน แต่งกันมาแล้ว บางครั้งของที่เราคิดว่าใช่ ของที่อยากได้ อาจไม่ใช่สิ่งที่ดีสำหรับเราก็ได้ แต่เค้าคือสิ่งที่คุณเลือกแล้ว และคุณก็คือสิ่งที่เค้าเลือกเช่นกัน มาทำให้สิ่งที่เลือก กลายเป็นสิ่งที่ใช่ สุดท้ายจะกลายเป็นสิ่งที่ดีที่สุดก็ได้ค่ะ ยังไงเคยผ่านช่วงเวลาเลวร้ายกันมาแล้ว ถ้าผ่านไปได้ คุณกับสามีน่าจะผ่านทุกอย่างได้อย่างสบายแน่นอน เอาใจช่วยค่ะ จากคุณ : coupleclub - [ 21 เม.ย. 51 16:19:35 ]

ความคิดเห็นที่ 70 สนับสนุนคุณ 61 ครับ เพราะผมก็เคยมีแฟนแบบนี้ เพียงแต่เธอไม่กล้าลงมือกับผมก็แค่นั้น ทั้งดุด่าอารมณ์เสีย มากมายผมไม่ได้เกลียดหรือโกรธเธอครับ เพียงแต่เข้าใจเธอก็แค่นั้น แต่อย่าคิดว่าผมจะทนนะ ผมขอเธอเป็นแค่เพื่อนครับ เพราะคำถามเดียวครับ  " เคยรู้สึกแบบนี้กับ แฟนคนเก่าๆบ้างไหม" เธอบอกว่าไม่เคย ผมเลยแน่ใจว่า ผมอยู่กับเธอไม่ได้ และหมดความรู้สึกดีๆกับเธอแต่ขอเป็นแค่เพื่อนเท่านั้น ผมไม่โทรไปหรอกครับ ได้แต่ส่งข้อความไปถามสารทุกข์สุกดิบแทน เพราะผมเกลียดคำพูดของเธอเวลาเธอพูดกับผม555 พร่ำมากไปไหม เอาเป็นว่าเดี๋ยวมีเรื่องเล่าอีกเพราะอกหักอีกรอบ 5555 จากคุณ : hippoba - [ 21 เม.ย. 51 17:25:51 ]

ความคิดเห็นที่ 71 ยังยืนยันว่าความเห็นที่ 61 เป็นความเห็นที่แรงแต่ตรงที่สุด ปัจจุบันผู้ชายจะเจอกับพฤติกรรมแบบนี้มากขึ้นทุกวันส่วนเรื่องผู้ชายเลวมีเมียน้อยนั้นเราไม่คุยเพราะคนละประเด็น ประเด็นนี้เราว่ากันด้วยบริบทนี้ล้วนๆ อย่างน้อยผมคนหนึ่งที่เลิกกับแฟนไปก็เพราะพฤติกรรมที่เกิดคล้ายคลึงแบบนี้ เพียงแต่ต่างกันที่ไม่มีคำหยาบคายและไม่มีการทำร้ายร่างกายต่อกัน แค่ส่วนที่เหลือก็เพียงพอแล้วที่ตัดสินใจเด็ดขาดให้ต้องแยกทางกับคนแบบนี้ไป ผมขอบอกคำหนึ่งน่ะครับ ผู้ชายเลวเราไม่คุยผู้ชายดีๆ ที่ไหนก็รับไม่ได้หรอกครับ เป็นเครื่องรองรับอารมณ์แบบนี้ ผมเชื่อว่าจริงๆ แล้วปัญหาลึกๆ ยิ่งกว่านี้คือพวกคุณจะทะเลาะกันในเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องของพวกคุณสองคนเสียด้วยซ้ำ เพราะเท่าที่เจอมาผู้หญิงอย่างจขกท.มักจะชอบไปเอาเรื่องของคนโน้นคนนี้มาร้อนในบ้านเสร็จแล้วก็ลงกับคนไกล้เคียง ผมชอบคำนี้น่ะ อย่าเอาความเคยชินของตนมาใช้กับคนอื่น คุณไม่มีวันปรับเปลี่ยนพฤติกรรมได้นอกจากพึ่งหมออย่างเดียวเท่านั้น แนะนำให้เลิกดูละครก่อนเลยก่อนไปหาหมอเดี๋ยวก็มีเฟคพฤติกรรมตอนบอกให้หมอทราบอีก จากคุณ : danielle - [ 22 เม.ย. 51 13:17:46 ]

ความคิดเห็นที่ 72 เวลาไปพบจิตแพทย์ ขอแนะนำให้คุยกับจิตแพทย์เหมือนที่คุณพิมพ์บอกในนี้ล่ะค่ะ บางทีอาจจะเป็นปมในชีวิตคุณที่มีผลสืบเนื่องมาจากแฟนเก่าก็ได้ คุณเจ็บใจผู้ชายอยู่ลึก ๆ หรือเปล่า พอได้ทีเจอกับสามีที่ยอมคุณทุกอย่าง คุณก็เลยไม่ระงับยับยั้งอะไรเลย คุณว่าคุณไม่ก้าวร้าว ไม่เอาแต่ใจตัวเอง  คุณเก็บกดในชีวิตจริงหรือเปล่าคะ ต้องฝืนนิสัยหรือเปล่า ถึงแสดงออกแบบนี้ ขอให้คุณหัดเรียนรู้ที่จะระงับอารมณ์ตัวเองบ้าง ถ้ายังไม่อยากเสียอะไร ๆ ไป รวมถึงชีวิตคุณด้วย จะเล่าเรื่องคู่หนึ่งให้ฟังเป็นอุทาหรณ์ เคยเจอกรณีของคนรู้จัก ตอนคบกันได้ใหม่ ๆ ไม่กี่เดือน ฝ่ายชายคุยเอ็มเอสเอ็นกับเพื่อนอยู่ เพื่อนบอกว่า ถ้าไปจังหวัดนี้แล้วอาจจะแวะไปหานะ ฝ่ายหญิงไม่ฟังอีร้าค่าอีรม ไม่ถามไม่ไถ่ ยกชามอาหารที่กินอยู่ราดหัวฝ่ายชาย เอาน้ำยาซักผ้าราดคอมพิวเตอร์ กระชากผ้าของฝ่ายชายที่ตากไว้บนราวตากผ้าลงมาคลุกฝุ่น   ฝ่ายหญิงบังคับฝ่ายชายให้ลบชื่อเพื่อน ๆ ในเอ็มเอสเอ็นให้หมด บอกว่าฝ่ายชายคิดนอกใจ ทุกวันฝ่ายชายไม่ได้เป็นอันทำงานทำการ ต้องมาคอยแก้ตัวว่าไม่ได้นอกใจ คุยกับเพื่อนผู้หญิงหรือเพื่อนผู้ชายไม่ได้เลย แต่ฝ่ายหญิงมีเพื่อนเยอะ ๆ ได้ไม่เป็นไร อยู่ ๆ กันไป มีพฤติกรรมตรวจโทรศัพท์ ว่าวันนี้มีใครโทรออกโทรเข้าบ้าง ไม่พอใจถึงขั้นปาโทรศัพท์ลงพื้นมาแล้ว เหมาะ ๆ มีการโทรไปเช็คเบอร์ด้วย ถ้าเป็นผู้หญิง งานเข้าทันที เคยทะเลาะกันแล้วปาข้าวของ ฝ่ายชายปาชามที่ฝ่ายหญิงปาใส่คืนกลับไป ชามแตก เศษกระเบื้องบาดข้อเท้าฝ่ายหญิง ฝ่ายหญิงผูกใจเจ็บแค้นแต่นั้นมา คู่นี้เขาก็คบกันแบบตกกระไดพลอยโจนนะคุณ ฝ่ายหญิงเพิ่งเสียขวัญจากการถูกแฟนทิ้ง ฝ่ายชายก็เพิ่งเลิกกับแฟน ทนกันอยู่หลายปีเหมือนกัน สุดท้ายฝ่ายชายขอเลิก ฝ่ายหญิงก็ยังตามราวีอยู่อีกเป็นปี ๆ เลยทีเดียว เอาใจช่วยให้คุณและสามีผ่านพ้นวิกฤติไปได้ด้วยดีค่ะ จากคุณ : ปลาทองอัลไซเมอร์ (zaida, film mania) - [ 22 เม.ย. 51 14:46:11 ]

ความคิดเห็นที่ 73 เป็นกำลังใจให้คุณนะค่ะ   ทุกอย่างขึ้นอยู่ที่ตัวคุณคนเดียว อดทน+พยายามหน่อยค่ะ เรายังเปลี่ยนมาได้แล้วเลย ทุกอย่างอยู่ที่เรา  อยู่ที่เราจริงๆค่ะ จากคุณ : The smiling moon - [ 22 เม.ย. 51 15:52:36 ]

ความคิดเห็นที่ 74 ที่ดิฉันตัดสินใจแต่งงาน ดิฉันยอมรับกับตัวเองว่าพื้นฐานมันไม่ได้มาจากความรัก ดิฉันต้องการจะหนีจากความรู้สึกเจ็บปวดจากคนๆหนึ่งเท่านั้นเอง และดิฉันคิดว่าถ้าดิฉันจะต้องคบกับใครนานๆแล้วเลิกลากันไป ดิฉันแต่งงานซะเลยดีกว่า เอาเวลาหลังแต่งงานนั่นแหล่ะมาศึกษากัน อยู่ได้ก็อยู่ อยู่ไม่ได้ก็เลิก ไม่เห็นต้องแคร์อะไร ไม่เห็นต้องแคร์ใคร แต่แค่เพียงเดือนแรกของการใช้ชีวิตคู่ ดิฉันก็รู้ได้ในทันทีว่า ไอ้ที่จะเลิกๆกันไปเพราะอยู่แล้วไม่ใช่น่ะ มันไม่ได้ง่ายอย่างที่คิดไว้เลย มันยากมากด้วยซ้ำ สิ่งที่ทำให้ดิฉันไม่สามารถเลิกได้ง่ายๆอย่างที่คิด ก็คือ ดิฉันรักสามีแล้วและรักมากด้วย (แต่ก็ไม่มากกว่าตัวดิฉันเอง) ตอบนะครับ คุณไม่ได้รักสามีคุณ คุณรักเพราะความดีที่เขามีต่อคุณ ขณะเดียวกันคุณทำร้ายเขาในฐานะที่เบื้องลึกจิตใจคุณโกรธผู้ชายที่ทิ้งคุณไป สามีคนนี้คือตัวแทนของผู้ชายคนนั้น คุณจึงทำร้าย ด่าทอ ทุบตี เขา โชคร้ายจังสามีคุณ จากคุณ : เคน - [ 23 เม.ย. 51 00:34:56 A:202.91.18.205 X: TicketID:136108 ]

ความคิดเห็นที่ 75 ถ้ารักเค้า ก็เอาความรักเป็นที่ตั้งนะคะ ^^ แบบที่ว่าถึงจะตายก็จะไม่ยอมทำพฤติกรรมร้ายๆ แบบนั้นอีกจะไม่ ยอมทำร้ายแฟน ไม่ว่าจะโกรธโมโห เจียนตายยังไง ให้มันรู้ไปนะคะ ว่าทะเลาะกันแล้วไม่ตบตีอีกฝ่ายมันจะทำให้เราตายน่ะค่ะ.. ถ้าคิดจะปรับตัวตั้งความคิดไว้ก่อนเลยค่ะ..คุณก็รักเค้า เค้าก็รักคุณ แต่สามี เค้าก็ทนไม่ได้ที่จะโดนคุณข่มเหง ทำร้ายร่างกาย ทำร้ายจิตใจกันบ่อยๆ รัก กันก็ถนอมน้ำใจกันสิคะ เราเห็นด้วยกับคห.61 นะคะถึงจะแรงแต่ก็ตรง เห็นด้วยบางส่วนว่าผญ.เราเป็นแบบนั้นจริงๆ เห็นผู้ชายเค้ายอมเข้าหน่อย บ่อยๆ เข้าไอ้ที่เคยแง่งอนเล็กๆ น้อยๆ เราก็วีนมันไปซะทุกเรื่อง แล้วนิสัย ประจำเพศพวกเรามันก็เป็นแบบนั้นซะด้วย อะไรนิดๆ หน่อยๆ เราก็หงุดหงิด พอหงุดหงิดโมโหก็มาลงกับคนใกล้ตัวซะหมด...แล้วมันก็จะหนักข้อขึ้นเรื่อย จนผู้ชายเค้าทนเราไม่ไหว ไม่อยากจะอยู่ด้วย เราก็พาลไปบอกว่าเค้าหมด รักซะอีก...เอากะแม่สิ...จะบอกว่าเค้าไม่รัก ไม่เอาใจเหมือนเดิม แต่ลืมดู ไปว่า แล้วเราน่ะ น่ารัก อ่อนหวาน เหมือนเดิมรึเปล่าล่ะ? เราว่าคนคบกัน คนคู่กัน มันจะมีนะช่วงเวลาอย่างนี้น่ะ เราว่ามันก็คือการ ปรับตัว ตอนนี้จขกท.ก็รู้แล้วว่าทำแบบเดิมน่ะมัน "ไม่มีทาง" มีความสุข แล้วเข้มแข็งจะลุกขึ้นมาเปลี่ยนแปลงดัดนิสัยตัวเองมั้ยล่ะ? มันยาก แต่ผ่าน ไปได้มันก็คุ้มนะ คุณชอบเหรอที่เห็นตัวเองพูดคำหยาบคาย คุณชอบเหรอ ที่ได้ทำร้ายร่างกายคนที่คุณรักน่ะ...ไม่มีใครชอบหรอก แต่มันติดตรงที่ มันเป็นนิสัย มันเป็นความเคยชิน ที่ถ้าไม่ได้ตั้งใจมากๆ จริงๆ จะเปลี่ยนแปลง ได้ยาก.. เราเองก็เป็น แล้วก็เชื่อว่าผญ.หลายๆ คนก็คงจะเคยเป็นไอ้นิสัยเอาแต่ใจ ไม่มีเหตุผลมันก็มากบ้างน้อยบ้าง บางคนก็งอนเล็กๆ โมโหหน่อยๆ แต่ บางคนก็พัฒนาระดับความรุนแรงเป็นชวนทะเลาะ ตบตี ก็ขึ้นอยู่กับผช.ว่าเค้า มีความอดทนแค่ไหน ถ้าความอดทนต่ำก็อาจจะโดนเตะซะตั้งแต่ครั้งแรกที่ โมโหไปทำร้ายเค้าให้เจ็บแล้วล่ะ..แหม..ผช.ก็เจ็บเป็นนะ แต่ส่วนมากที่ยั้งๆ ก็เพราะไม่อยากจะทำร้ายผญ.กะรักมันมากเท่านั้นแหล่ะ...เอาเข้าจริงๆ น่ะ เราจะสู้เค้าได้เรอะ... จากคุณ : picmie - [ 23 เม.ย. 51 14:52:35 ]

ความคิดเห็นที่ 76 เราคบกับแฟนมาเจ็ดปี ในเจ็ดปีมีเรื่องทะเลาะจะตีกันหนเดียว..ซึ่งเราก็ ปรับตัวนะ เพราะมันทำให้เรารู้สึกแย่มากๆ และแฟนเราก็ฟิวส์ขาดด้วย แต่ ไม่ได้ทำร้ายกันหรอก (เพราะเราหนีเข้าห้องล็อกประตู..แหะๆ รอดปายๆ) เรื่องของเรื่องคือข้าวมันไก่ห่อเดียว เราโมโหเพราะว่าซื้อใส่ห่อกลับมาบ้าน แล้วปรากฏว่าน้ำซุปมันแตก ข้าวมันเลยแฉะหมดเลย แล้วเราก็เลยไม่อยาก จะกิน อารมณ์เสียด้วย..แฟนมันก็ล้อเลียนอยู่นั่นแหล่ะประมาณว่าอุตส่าห์ ถ่อไปซื้อ กลับได้กินไม่อร่อยซะงั้น เราก็จะเอาชนะ บอกให้พาออกไปซื้อ ใหม่เค้าก็ไม่ไป บอกว่ามันก็กินได้นี่ เราก็พูดแต่ว่าข้าวแฉะๆ นั่นแหล่ะ แล้วเราก็โมโหเลยเทข้าวทิ้งเลย (นิสัยไม่ดี - -") อารมณ์ตอนนั้นคือไม่ได้ ก็ไม่กิน ไม่เอา ยอมหิวเว้ยย..(แน่เจงๆ) เค้าก็ชักมีอารมณ์แระ เพราะเราเทข้าวทิ้ง เค้าก็มาบอกว่าทำไมไม่กิน เราก็กวนบอกว่าก็ไม่อยากกิน ทำไม? มีไรมั้ย? ก็เถียงๆ กันนี่แหล่ะ เสียงก็ดังขึ้นๆ แล้วเราก็โมโหเขวี้ยงของอ่ะ เขวี้ยงขนมปัง แต่ไม่ได้เขวี้ยงใส่เค้านะ เพราะเรารู้ว่าเค้าไม่ชอบคนเขวี้ยง ของเราก็ทำ (นี่แหล่ะคนเราพอเริ่มทะเลาะหน้ามืดน่ะ มันมีแค่ความรู้สึก อยากจะเอาชนะ) เค้าก็ฟิวส์ขาดเลยจับเราแขนเราแน่นเลย (คิดว่าตอนนั้น คงอยากเตะมากกว่า) จับแบบว่าเจ็บเลยนะ ปล่อยมานี่แขนแดงเป็นรอยนิ้ว เลยอ่ะ..เราก็ร้องไห้ใจก็นึกว่าเค้าไม่เคยทำรุนแรงกะเราแบบนี้เลยนะกล้าทำ เราเจ็บด้วย (แหม๊..ไม่ดูตัวเอง) ก็ร้องไห้ใหญ่ปากก็เถียงๆ จนเสียงดังขึ้นๆ จนแม่เค้าลงมาดูเค้าก็บอกให้ปล่อยน้องนะลูก...เค้าก็ปล่อย เราก็หนีเข้าห้อง แล้วเราก็ไม่พูดกับเค้าอีกเลยโทษฐานทำเราเจ็บ....เรารับไม่ได้ นั่นแหล่ะ ที่ทะเลาะกัน ผ่านมาหลายปีแล้วนะ แต่ครั้งนั้นเป็นครั้งเดียวจริงๆ ที่มันสุดๆ แบบเราคิดว่าถ้าแม่เค้าไม่ลงมาคงลงไม้ ลงมือกันแล้วอ่ะ เพราะเราก็เริ่มเจ็บ เหมือนกัน ปากเราก็พูดแต่ว่า เค้าเห็นเราเป็นอะไร ทำไมทำกะเราแบบนี้ เราไม่ยอมหรอก (ดีไม่บอกว่าจะฟ้องแม่) โกรธกันอยู่นานเป็นอาทิตย์ โทรศัพท์ก็ไม่รับ เค้าก็ง้อนะ แต่เค้าก็บอกว่าเรา ผิดด้วยเหมือนกัน เราไม่น่าเขวี้ยงของ (แหม๊..แล้วจะง้อได้มั้ยเนี่ย มาง้อดัน มาบอกว่าเราผิด..ชิๆ) ก็นานนะเพราะเราตั้งใจจะเลิกไปเลยจนวันนึงได้กิน- ข้าว ได้เจอกัน ก็จะง้อนั่นแหล่ะ เราเองก็คิดถึงเค้าด้วย เพราะอารมณ์โกรธ มันหมดไปแล้ว (แค่ข้าวมันไก่ห่อเดียวเนอะ) ก็เลยคุยกันเรื่องนี้ เค้าบอกว่า เรารับไม่ได้เรื่องทำร้ายร่างกาย เค้าก็เคยบอกเราเหมือนกันนะว่าไม่ชอบคน เขวี้ยงของน่ะ (แต่ดีที่ไม่ได้พูดคำหยาบ แว่บขึ้นมาเหมือนกันแหล่ะ..แต่ไม่ อยากพูดเพราะเราเองก็ไม่ชอบ มันก็หายไปนะ) ก็หายกันไป กลับมาคุย มาเริ่มต้นกันใหม่เหมือนเดิม เราเองก็ปรับปรุงตัวนะ เรื่องอะไรเล็กๆ น้อยๆ ก็ไม่ไปเอามาเป็นอารมณ์ รู้สึกว่าเราอยากให้เค้าอารมณ์ดีๆ อยู่กับเรา มากกว่าจะเห็นเค้าทำหน้าเหนื่อยหน่ายแบบว่า งอนอีกละ - -" เวลาเราโมโหอะไรก็ทำให้มันหายไปซะก่อนที่จะเป็นเรื่องใหญ่ เราก็ต้อง ปรับตัว เค้าก็ต้องเรียนรู้อะไรที่เราไม่ชอบ เวลาโกรธเราชอบให้ง้อยังไง (อัน นี้ต้องบอกไว้ตอนอารมณ์ดีๆ อย่างเช่น ถ้าเราเดินหนีนะ อย่าปล่อยให้เดินหนี ไปเดินตามให้ถึงที่สุด เพราะที่เดินหนีน่ะอยากให้เดินตาม อยากให้ง้อ เข้าใจ ป่าว..เค้าก็งงๆ นะ แล้วจะเดินหนีทำไมวะ แต่ก็นั่นแหล่ะ เค้าก็ตามทุกครั้ง มันอาจดูเสียฟอร์มนะว่าไปบอกเค้าแบบนี้เค้าจับทางได้หมด แต่ก็นะที่งอน ก็เพราะอยากให้เค้าง้อไม่ใช่เหรอ? ไอ้ที่บอกว่าเบื่อๆ อยากจะเลิก ก็เพราะ จะเรียกร้องความสนใจใช่มั้ยล่า?) เค้าปรับ เราก็ต้องปรับเหมือนกัน..เค้าถึง เรียกว่าชีวิตคู่อ่ะเนอะ..มันก็โกรธ มันก็ทะเลาะกันได้ทั้งนั้นแหล่ะ แต่มันอยู่ ที่คนสองคนว่าได้เรียนรู้จากมันแค่ไหน.. พิมพ์มาตั้งยาว อยากให้เป็นประโยชน์กับจขกท.นะเคสเราอาจไม่หนักเท่า คุณแต่ถ้าตอนนั้นเราไม่ได้คิดปรับตัว อะไรที่เค้าไม่ชอบเราก็ต้องพยายาม ไม่ทำ เพราะอะไรที่เราไม่ชอบเราก็ไม่อยากให้เค้าทำเหมือนกัน ถ้าจขกท. ไม่พยายามจะปรับตัว เปลี่ยนแปลงตัวเอง ชีวิตคู่คุณพังแน่ๆ ค่ะ เปล่าประโยชน์จะมาบอกว่ารักกันค่ะ...มันฟังไม่ขึ้นค่ะถ้าจะบอกว่าเลิกทั้งๆ ที่ยังรัก...เพราะถ้ารักคุณต้องยอมทำ "ทุกอย่าง" เพื่อ "รักษา" รักค่ะ ^^ ***แก้ไขบรรทัดค่ะ*** แก้ไขเมื่อ 23 เม.ย. 51 15:29:30 จากคุณ : picmie - [ 23 เม.ย. 51 15:28:00 ]

ความคิดเห็นที่ 77 ถ้าสามีของคุณ จขกท ได้มีโอกาสได้เข้ามาอ่าน อยากจะฝากบอกว่า ตอนที่คิดจะกินยาตายเพื่อทำร้ายตัวเองนะ มันไม่ได้ทำร้ายแค่ตัวของคุณหรอกนะ แต่ว่ามันได้ทำร้ายหัวใจของพ่อแม่ของคุณไปด้วย อยากให้ใช้สติให้นึกถึงหัวอกของ พ่อแม่ ให้มากๆ อุตสาห์เลี้ยง ทนุถนอมมาตั้งแต่คุณยังเล็ก ๆ แค่คุณมาใช้ชีวิตกับหญิงคนหนึ่งที่พึ่งรุ้จักแค่ เวลา 8 เดือน ยอมทำร้ายตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า ถ้าคุณเกิดเสียชีวิตเป็นอะไรไป พ่อแม่และครอบครัวของคุณจะเสียใจแค่ใหน คุณเคยคิดบ้างใหมทุกวันนี้ น้องสาวของคุณจะเสียใจแค่ใหนค่ะ ที่จะต้องมาทนเห็นภาพพี่ชายของตัวเอง กินยาตาย นอนน้ำลายฟูปากนะคะ ฝากถึงคุณ จขกท เราเกิดมาไม่มีใครมีสิทธ์ฺ์เป็นของเจ้าของในตัวเราหรอกคะ และเราก็ไม่มีสิทธ์เป็นของเจ้าของในตัวของคนอื่นค่ะ ตัดสินแต่งงานกัน เมื่อมีปัญหาเกิดขี้นในครอบครัว ไม่ว่าคุณหรือสามีของคุณไม่มีสิทธ์มาทำร้ายร่างกายซึ่งกันและกันได้ค่ะ แต่ว่าด้วยอารมณ์ที่มันแรงขี้น ควบคุมไม่อยุ่ เกิดการทำร้ายร่ายกายกัน โดยที่คุณเป็นฝ่ายเิ่ริ่ม คุณจะต้องตั้งสติให้มากกว่านี้ ถ้าเกิดมันมีอะไรที่ร้ายแรงเกิดขี้นถึงขั้นเสียชีวิต มันไม่ใช่ส่งผลกระทบแค่คนสองคนนะคะ มันส่งผลกระทบถึงครอบครัวของพวกคุณด้วยอยากให้คุณอดทนมากกว่านี้ พยายามลืมเรื่องที่สามีทำร้ายคุณนะค่ะ สามีของคุณเขาเสียใจมากกว่าคุณอีกค่ะ เรื่องที่ทำร้ายคุณนะเขาลืมไม่ลงหรอก เขารักคุณมาก ยิ่งรักมากแค่ไหนแล้วไปทำร้ายคนที่ตัวเองรักมากนะยิ่งเ็จ็บและเสียใจมาก เหมือนมันเป็นแผลในใจนะค่ะ อยากให้ พวกคุณให้กำลังซึ่งกันและกัน เิ่ริ่มต้นใหม่ ถ้าคุณควมคุมอารมณ์ได้ครอบครัวของคุณน่าจะมีความสุขมาก ๆ คุณโชคดีที่ได้สามีดี จากคุณ : ครอบครัว - [ 23 เม.ย. 51 18:46:35 A:87.166.114.172 X: TicketID:131036 ]

ความคิดเห็นที่ 78 อยากรู้จัง จขกท มาจาก ครอบครัวอย่างไร ได้รับการอบรมเลี้ยงดู อย่างไร ถ้าจะบอกได้  จะเป็นพระคุณอย่างสูง จะได้เป็น case study ให้ พ่อแม่ในอนาคต ใช้เป็น ตัวอย่างที่ห้ามทำ จากคุณ : น้าพร - [ 23 เม.ย. 51 21:28:17 ]

ความคิดเห็นที่ 79 อาจเป็นไปได้ว่าจขกทเป็น -สมาธิสั้น -mild autistic แบบ aggressive สามีคุณเกิดภาวะเครียดรุนแรงจนจะเกิดอาการ break down ไปแล้ว ยังดีที่ยังไม่ถึงกับบ้าไปเลย สาเหตุที่คุณไม่เลิกพฤติกรรมแบบนี้เพราะคุณเห็นสามีเป็นคนที่อยู่ในลำดับขั้นที่ต่ำกว่า มันก็คล้ายๆกับหมาที่แบ่งลำดับชั้นในฝูง คุณแคร์เพื่อน กลัวจะเสียเพื่อนไปจึงตั้งสติอดทนต่อภาวะนั้นได้ แต่กับสามีคุณมองว่าเค้าเป็นของตาย ยังไงก็ได้เลยปล่อยซะเต็มประดาเลย อีกอย่าง ตอนนี้สามีเป็นที่ระบายความเครียดเพียงแหล่งเดียวของคุณในตอนนี้ ถ้ายังไม่เลิกคิดแบบนี้ก็จะไม่หายครับ แนะนำว่าหากิจกรรมทำให้ความเครียดลดลงอย่างออกกำลังกาย ไปเที่ยว ดูหนังโรงอะไรแบบนี้น่าจะดีขึ้นครับ จากคุณ : Windows X - [ 24 เม.ย. 51 16:03:06 ]

ความคิดเห็นที่ 80 สามีคุณเป็นอะไรคะ ทำไมไม่ยอมนอนกลางคืน ลองถามที่บ้านเขาดูไหม ว่าก่อนหน้านี้ เขาเคยฆ่าตัวตายมาก่อนไหม เพราะอะไร ลองหาสาเหตุแล้วจะพบทางออกค่ะ จากคุณ : แม่น้องเอเอ - [ 25 เม.ย. 51 12:53:51 ]

ความคิดเห็นที่ 81 อ่านไปอ่านมา รู้สึกสามีคุณจะผิดปกติมากกว่านะ จากคุณ : ทังโคริริน - [ 26 เม.ย. 51 11:07:14 ]

ความคิดเห็นที่ 82 เคล็ดอีกอย่างที่นอกเหนือจากการ ให้ จขกท. ควบคุมอารมณ์ อีกอย่างก็คือ เมื่อไหร่ที่เขาทำผิด (ตั้งใจหรือไม่) ท่องขึ้นใจเลยคือ เขาก็เป็นของเขาอย่างงี้แหล่ะ อย่าถือสาเลย แล้วจะทำให้คุณมองข้ามความผิดของเขาโดยทำให้ตัวเราไม่รู้สึกหงุดหงิด เวลาที่เห็นเขาทำอะไรแล้ว ขัดหู ขัดตา ขัดใจ เรา จากคุณ : goffy-bz - [ 26 เม.ย. 51 21:00:35 ]

ความคิดเห็นที่ 83 คุณ 2 คนต้องไปปฏิบัติธรรม เดี๋ยวนี้เลย ! จากคุณ : ริมขอบฟ้า - [ 27 เม.ย. 51 13:07:55 ]

ความคิดเห็นที่ 84 สามี จขกท ก็พอกัน ทนให้เค้าทำแบบนี้อยู่ได้ คนเราอ่ะนะ ถ้าตัวเองยังไม่รักเลย แล้วใครจะมารัก ตัวเองยังทำร้ายได้ แล้วใครจะสงสาร เป็นเราคงหาเมียใหม่นานแล้ว รักก็รักเหอะ แต่เราก็ต้องรักตัวเอง จขกท ยังรักตัวเองเลยใช่มั้ย กลับไปถามใจตัวเองอีกครั้งเหอะว่ารักสามีรึปล่า หรือแค่กลัวอยู่คนเดียว กลัวไม่มีใคร หรือ เสียดายคนดี มันไมใช่เหตุผลหรอกนะ ไม่รักก็ปล่อยเค้าไปเถอะ เหมือนเด็กไปแกล้งหมาอ่ะ เห็นว่ามันไม่กัด แกล้งได้แกล้งเอา พอมันกัดขึ้นมา ก็โกรธหมา ผลที่ตามมา หนึ่ง อาจจะกลัวไม่เล่นกับหมาอีก สอง อาจจะโกรธจนทำร้ายหมารุนแรงขึ้น น่ากลัวอะ ทั้งคู่เลย ซาดิสม์ กับ มาโซคิส จากคุณ : TinyMonster - [ 2 พ.ค. 51 14:25:15 ]