เรื่องมีอยู่ว่า...ช่วงที่ผ่านมาได้มีโอกาสคุยหลังไมค์กับน้องสาวคนนึงในห้องนี้ที่กำลังมีปัญหาเรื่องความรักอยู่ค่ะ
ระหว่างที่คุยก็ได้ทราบจากน้องว่ามีพี่คนหนึ่ง อยากที่จะคุยด้วยเช่นกัน เพราะมีปัญหาบางอย่าง และคงอยากจะได้กำลังใจ แต่เมื่อได้รับทราบถึงปัญหา ก็รู้สึกหนักอึ้ง และไม่รู้ว่าจะให้คำแนะนำอย่างไร จะแค่ปลอบโยนอย่างเคยก็คงจะไม่ได้ เพราะปัญหามันไม่ธรรมดาเลย ต้องบอกว่าเกินตัวจริงๆค่ะ
บอกตามตรงว่าการนำเรื่องนี้มาตั้งเป็นกระทู้ คิดอยู่หลายวันมาก สองจิตสองใจ...ว่าสมควรหรือไม่? แต่ในที่สุดก็ตัดสินใจตั้ง...ด้วยใจที่ปรารถนาดีอย่างเดียวจริงๆ เพราะรู้ว่าสิ่งที่พี่เค้าเจอ...ลำพังแค่กำลังใจจากเราเพียงคนเดียว...คงไม่พอ
เข้าเรื่องนะคะ...พี่สาวคนนี้อายุ 40 ปีค่ะ...รู้จักกับผู้ชายคนนึงและแต่งงานอยู่กินด้วยกันมานานด้วยความรักและเชื่อใจ ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน เธอเป็นภรรยาที่รักและดูแลสามีเป็นอย่างดี และก็คงเหมือนกับพวกเราทุกคนในห้องนี้ที่หวังจะร่วมทุกข์ร่วมสุขกับใครสักคนไปจนแก่จนเฒ่า
ต่อมาสามีเกิดไปติดการพนันค่ะ เงินทองต่างๆในบัญชีของเธอก็ถูกนำไปใช้ในบ่อนจนเกิดมีปากเสียงกันหลายครั้ง และเหมือนกับโชคชะตาช่างโหดร้าย...พี่สาวคนนี้เกิดเส้นเลือดในสมองแตก ทำให้เธอต้องเป็นอัมพาต ไม่สามารถที่จะเดินหรือพูดได้
หลังจากเกิดเรื่องไม่นาน สามีก็หายตัวออกไปจากบ้าน โดยทิ้งพี่สาวไว้ให้หัดเดิน...หัดพูด...และที่สำคัญ...ร้องไห้...ตามลำพัง โหดร้ายมากใช่ไหมคะ?...โหดร้ายจนเรื่องราวที่เกิดขึ้นทำให้เธอเครียดและเคยตัดสินใจที่จะจบชีวิตตัวเองลงเพื่อให้หลุดพ้นจากปัญหาดังกล่าว
คำถามมากมายถูกตั้งขึ้นมาในหัวว่า...เค้า...หายไปไหน?...ด้วยความรักและเป็นห่วง จิตใจก็ยังกังวลแต่ว่า จะเกิดอันตรายอะไรขึ้นกับเค้าหรือไม่? ลองคิดดูสิคะ...ชีวิตของผู้หญิงคนนึงที่ถูกทั้งสามีและโชคชะตาทำร้ายยังหนักไม่พอ...ยังกลับต้องมานั่งห่วงชีวิตอีกหนึ่งชีวิตที่ไม่...แม้แต่จะห่วงหรือสนใจใยดีเธอในยามเจ็บไข้
และมันน่าชื่นใจไหมคะ...ที่วันนึงคำถามและความเป็นห่วงมากมายในหัวก็ได้รับคำตอบเป็นโทรศัพท์ลึกลับจากผู้หญิงคนหนึ่ง...โทรมาเพื่อบอกว่า...กำลังจะแต่งงานกับสามีของเธอ
อืม...จิตใจทำด้วยอะไรกันคะ?...ทำไมถึงได้โหดร้ายอย่างนี้หนอ??
การที่ไม่สามารถจะช่วยตัวเองได้ และยังจิตใจที่หดหู่เศร้าหมอง ทำให้ตั้งแต่เกิดเรื่องขึ้นจนถึงวันนี้เป็นเวลา 8 เดือนแล้วที่พี่สาวไม่ได้ออกจากบ้านไปไหนเลย ลองนึกภาพดูว่าถ้าเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นกับเรา...เราจะทำอย่างไร?
ในขณะที่สภาพจิตใจตัวเองก็ย่ำแย่ แต่พี่สาวยังมีกำลังใจที่จะปลอบน้องสาวในห้องของเราไม่ให้ร้องไห้...หลายต่อหลายครั้งที่อยู่คุยเป็นเพื่อนจนถึงเกือบเช้า...จนกว่าน้องจะเหนื่อยและหลับไป ซึ่งเรา...คนที่มีแรงและมีกำลังยังยากที่จะทำ
ที่ต้องนำเรื่องนี้มาตั้งเป็นกระทู้ขอคำแนะนำและขอกำลังใจจากทุกคน ก็เพราะตลอดเวลาที่อยู่บ้าน และที่สำคัญ...อยู่ในช่วงระยะเวลาที่กำลังฟื้นฟูทั้งร่างกายและจิตใจนั้น...พี่สาวมีพันทิป ห้องสุขภาพจิตเป็นเพื่อนค่ะ หลายๆล็อกอินในห้องนี้...คงเป็นที่คุ้นตาและคุ้นเคยสำหรับเธอเป็นอย่างดี และก็แน่นอน...ว่าพี่สาวคงได้แค่อ่าน...แต่ไม่สามารถที่จะลุกขึ้นมาพิมพ์โต้ตอบหรือสื่อสารอะไรกับพวกเราได้
ในเมื่อเราไม่สามารถที่จะได้รับกำลังใจจากคน "รู้จัก"...และที่สำคัญ...จากคนที่ได้ชื่อว่าเคย "รักและร่วมทุกข์ร่วมสุข" กันมา...คงถึงเวลาแล้วที่พี่สาว...น่าจะได้รับกำลังใจ...อย่างน้อยก็จากคนที่ "ไม่รู้จัก" อย่างพวกเรา...ที่เปี่ยมไปด้วย "ความปรารถนาดี" ต่อกัน...ด้วยใจ
ปัญหานี้ยิ่งใหญ่เกินกว่าจะได้รับกำลังใจจากคนเพียงคนเดียวค่ะ และโดยเฉพาะคนๆนั้น...ก็ไม่ได้เก่งหรือแก่กล้าประสบการณ์ใดๆเลย มีแต่ความรู้สึกดีๆ...ที่อยากจะส่งให้เท่านั้นเอง
ถ้าพี่สาวได้อ่านกระทู้นี้...อยากให้พี่สาวได้รับรู้ถึงกำลังใจจากพวกเราทุกคนในห้องนี้นะคะ ว่าพวกเราตั้งใจที่จะส่งแรงใจให้พี่สาวดีขึ้นจริงๆ อย่างน้อยก็ในเรื่องของ...จิตใจ
และถ้าพี่สาวสามารถลุกขึ้นมาพิมพ์โต้ตอบกับพวกเราได้ พี่สาวคงอยากจะขอบคุณสำหรับทุกๆแรงใจในกระทู้นี้และอีกหลายๆกระทู้...ที่เป็นเสมือน "เพื่อนที่ไม่เคยรู้จัก" ของเธอในยามทุกข์
ขอบคุณสวยๆแทนพี่สาวไว้ตรงนี้เลยนะคะ 
จากคุณ :
++ Little Miss Someone ++ 
- [
23 เม.ย. 51 20:22:26
]
++ ขอคำแนะนำและกำลังใจให้กับเพื่อนร่วมห้องคนนึงนะคะ ++
น้องสาวที่เห็นใจและคอยเป็นกำลังใจให้พี่สาว คุณต้องสู้เพื่อคนที่รักคุณนะคะ อย่าไปยอมแพ้หรือท้อถอย เพราะไปยึดติดกับคนแย่ๆ ปัญหาแย่ๆ ค่ะ 
จะเข้ามาบอกว่า...พี่สาวได้อ่านกระทู้นี้ของพวกเราแล้วนะคะ
(ที่แข็งแรงมั่กๆ ณ ตอนนี้) ของหนูไปเลยค่ะพี่เมย์
.... ยินดีที่ได้รู้จัก ถึงแม้จะไม่เคยคุยกับพี่เมย์น่ะค่ะ
ษาค่ะ
รบกวนนิดนึงนะคะ...ถ้าใครแวะเข้ามาในกระทู้นี้อีกที
ตอนนี้...ร่างกายของพี่เมย์อาจจะยังไม่แข็งแรงเท่ากับคนอื่น
