เราเห็นอาจารย์สอนไทเก็กท่านหนึ่ง (สูงประมาณ 156 ซม เหมือนกัน) ยืนขาเดียว ท่า "นกกระเรียนสยายปีก" แล้วให้นักกล้ามตัวสูง 180 ซม 5-6 คนผลักเขาที่ท้อง สิ่งที่ประหลาดก็คือ วิธีส่งกำลังภายในของอาจารย์ท่านนั้น ส่งโดยที่ "ใบหน้ายิ้มอย่างสบายอารมณ์ (ไม่แสดงความเครียด)" ในขณะที่นักกล้ามทุกคนต่างก็เกร็งหน้า จนหน้านิ่วคิ้วขมวด เหมือนตอนฝึกยกน้ำหนัก (คือแสดงความเครียดนั่นเอง) ผลปรากฎว่า นักกล้ามทุกคนปลิวกระเด็นไปไกลถึง 10 กว่าก้าว เนื่องจากอาจารย์ท่านนั่น แค่หายใจออกมาแรงๆนิดเดียว และเบ่งท้องออกมานิดเดียวเท่านั้นเอง
จากนั้นอาจารย์ก็บอกให้เราลองยืนท่า "เจ็ดดาว" ดู แล้วบอกเคล็ดลับของเพลงมวยไทเก็กของสำนักบู๊ตึงว่า จะต้องเรียนรู้ว่ามีอิริยาบทบางอย่าง ที่ waste qi (ทำให้สิ้นเปลืองกำลังภายใน) และมีอิริยาบทบางอย่างที่ block qi (ปิดกั้นไม่ให้ร่างกายส่งกำลังภายในออกมาได้)
และอาจารย์ให้ลองเรายืนอยู่ในอิริยาบทที่ผิดๆ แต่ใช้พลังกล้ามเนื้อให้เต็มที่เพื่อที่จะต่อต้านน้ำหนักมือที่ฝรั่งนักกล้ามตัวใหญ่สูง 180 ซม กดลงมาที่มือสองข้างของเรา ที่ไขว้เป็นรูปกากบาทอยู่ข้างหน้าตัวเรา
จากการเกร็งกล้ามเนื้อสู้ และจากการที่เราสูงแค่ 170 ซม และน้ำหนักน้อยกว่าฝรั่งนักกล้ามถึง 2 เท่า มันทำให้เราปลิวกระเด็นไปไกล 4-5 ก้าว
จากนั้นอาจารย์จัดท่ายืนให้เราใหม่ ให้ไม่มีกรณีของ waste qi ไม่ให้มีกรณีของ block qi แล้วพูดว่า
"relax completely" คือผ่อนคลายกล้ามเนื้อ ทำกายทำใจให้สบายๆ
สิ่งที่เกิดขึ้น ที่มันเกิดขึ้นจริงๆต่อหน้าต่อตาเรา มันมหัสจรรย์มากๆ สุดๆ แบบหลุดโลกเลย
พอฝรั่งนักกล้ามสูง 180 ซม หนัก 2 เท่าของเรา คนเดิม เดินเข้ามากดมือท่ากากบาท ในท่า "เจ็ดดาว" ของเรา อีกรอบ (ซึ่งเป็นหนึ่งในท่าเพลงมวยไทเก็ก) ...เราอยู่เฉยๆ ไม่ได้ทำอะไร แต่ฝรั่งคนนั้น เกร็งกล้ามเนื้อที่แขน แล้วทำหน้านิ่วคิ้วขมวดเหมือนตอนฝึกยกน้ำหนัก พอสัมผัสกับมือของเรานะ ในขณะที่เรา relax completely แล้วโปรยยิ้มหวานๆให้เขานะ เขากระเด็นถอยหลังไปได้เอง ปลิวไปไกล 6-7 ก้าว แล้วกลิ้งล้มลงไปแบบไม่เป็นท่า เพราะเสียหลักอย่างแรง....!!!!
แก้ไขเมื่อ 06 พ.ค. 51 03:03:08
แก้ไขเมื่อ 06 พ.ค. 51 02:38:00
แก้ไขเมื่อ 06 พ.ค. 51 02:35:41
แก้ไขเมื่อ 06 พ.ค. 51 02:34:58