ทั้งชีวิตนี้ฉันมีแฟนหนึ่งคน เป็นแฟนคนแรก...และยังคงคบกันอยู่ แม้จะผ่านอุปสรรค ให้เสี่ยงต่อการเลิกรามาไม่รู้กี่ครั้งกี่หน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องฉันเองไปคุยกับคนอื่นๆ หรือเขาเองที่แบ่งเวลาไปมีใคร หากท้ายสุด เราจะสามารถปรับความเข้าใจ และกลับมารักกันได้อีกครั้ง ฉันจึงคิดว่า เพราะเรารักกันมาก....เป็นความคิดที่ดีจริงไหมคะ
ความรักของฉันสวยงามตลอดมาในความคิดเสมอ รัก...ในความหมายของฉันคือความเอาใจใส่ เป็นที่พึ่งพิงให้กันทางใจ สามารถปรับทุกข์ บอกเล่าเรื่องราว ผ่อนคลายความไม่สบายใจของอีกฝ่ายได้ทุกๆ อย่าง ทำเพื่อกันในวันพิเศษ ห่วงใยและใส่ใจกันตลอดเวลา ฉันคิดเช่นนั้น
และตลอดมาความรักของฉันมันก็ค่อนข้างจะเป็นอย่างนั้นมาตลอดค่ะ
ถ้าจะไม่นับปัญหาปลีกย่อยรายทางที่เราต้องเจอระหว่างทางมากมาย และเราสามารถกลับมารักกันได้ทุกครั้ง
ผ่านจากวันนั้นจนวันนี้มาย่างเข้าปีที่สาม สิ่งที่ฉันเคยคิดว่าเขาเข้าใจมาตลอด และคิดว่ามันคงไม่เป็นปัญหาในชีวิตการคบกันของเราก็คือ...เซ็กซ์
เขารู้ว่าฉันเป็นคนที่ถูกเลี้ยงมา จะเรียกได้ว่า "ไข่ในหิน" ก็น่าจะได้
แม้ภายนอกฉันจะดูแก่นทะโมน ตลกเฮฮา แต่สิ่งที่ฉันยึดมั่น เชื่อที่คุณแม่สั่งสอนเสมอมาคือจะไม่ยอมมีอะไรกับใคร ไม่ยอมชิงสุกก่อนห่าม ก่อนวันเวลาอันควร อันเหมาะสม นั่นก็คือการแต่งงาน
สิ่งที่ฉันคิดเสมอคือ ในชีวิตนี้ฉันจะมีผู้ชายเพียงคนเดียวเท่านั้น...คือสามีของฉัน
มันอาจจะดูเป็นความคิดโง่ๆ (ในความคิดของผู้หญิงหลายคน) อาจจะเป็นความคิดไร้สาระสำหรับผู้ชาย แต่สำหรับฉัน ฉันจริงจัง และซีเรียวกับเรื่องนี้พอควร
จริงอยู่ ศักดิ์ศรีของผู้หญิงอาจไม่ใช่เพียงเรื่องนี้เท่านั้น แต่มันอาจจะเป็นเพราะฉันถูกปลูกฝังมาแต่อ้อนแต่ออก ฉันเลยทำใจให้เป็นอื่นไปไม่ได้
ระยะแรกของการคบกันมันไม่เป็นปัญหาเลย แต่มาช่วงกลางๆ เขาเริ่มพูดเรื่องนี้บ้าง ทว่ามันก็ไม่ใช่ปัญหาโลกแตก...สุดท้าย เขาจะยอมรับในสิ่งที่ฉันคิด และไม่พยายามล่วงเกินอีก
แต่ระยะหลังนี้ เราเพิ่งเลิกทะเลาะกันเรื่องเขาแอบไปคุยกับผู้หญิงคนนึง แต่เราก็ปรับความเข้าใจกันได้แล้ว......ทว่า สิ่งที่ถูกหยิบยกมาพูดเป็นประเด็นอีกก็คือเรื่อง...เซ็กซ์
ท้าวความก่อนหน้านั้น ฉันเคยพูดกับเขาว่า "ถ้าคุณอยากมีอะไรกับใครก็ได้นะคะ เพราะเราผิดเองที่ไม่สามารถให้คุณได้ในตอนนี้ แต่ห้ามมีอะไรกับแฟนเก่า หรือกิ๊กเก่าเป็นอันขาด เราขอ"
เเขาก็ตอบมาว่า เขาอยากมีอะไรกับคนที่เขารักมากกว่า ซึ่งก็คือเรา....เราก็เข้าใจ แต่....ให้ไม่ได้ เราเสียใจ เราพูดไปแบบนี้
กระทั่งวันนี้เขาจึงมาทท้าวความถึงคำพูดเก่าๆ
ถามว่าถ้าเขาไปมีอะไรกับคนอื่นจริง แล้วเรารู้เข้า เราจะรู้สึกอย่างไร
เราก็ตอบตามตรงค่ะ...."เราคงเสียใจ คงทนคบกับคุณไม่ได้แน่ๆ อาจจะขอเลิกด้วยซ้ำ"
ฉันผิดปกติไหมคะ ที่จะเสียใจเวลาคนรักไปมีอะไรกับคนอื่น แล้วตัวเองจะทนไม่ได้...เขาหาว่าฉัน "เห็นแก่ตัว"
เขาเล่าเรื่องราวสมัยก่อนให้ฉันฟัง ว่าตอนคบกับแฟนคนแรก เขาก็มีอะไรกัน มันเป็นสิ่งที่ทำให้ความรักราบรื่น ผูกพันกันแนบแน่น ฉันไม่เถียง แต่ฉันเพียงทำไม่ได้เท่านั้น
เขาจึงพูดอีกว่ามันเป็นสิ่งจำเป็นและมีความสำคัญสำหรับเขามาก
...ยิ่งตอนไปอเมริกา ช่วงที่คบกับแฟนคนแรก เขาก็ไปมีอะไรกับคนอื่น เป็นเรื่องปกติ (แต่เขาใช้ข้ออ้างว่าเขายังเด็ก ยับยั้งชั่งใจไม่ทัน)
ฉันยิ่งเสียใจหนักขึ้น...บอกเขาว่า "เราไม่อยากเป็นเพียงเครื่องระบายอารมณ์แล้วก็จบ ทำไมถึงมาพูดแบบนี้ ทั้งๆที่เราคิดว่าความรักของเรามันบริสุทธิ์และดีมาตลอด ทำไมคุณถึงต้องคิดแต่เรื่องแบบนี้ด้วย"
คราวนี้เขาก็อ้างหลักที่มนุษย์จะสามารถมี เซ็กซ์ ได้ ในช่วงอายุ 20-30 ขึ้นมาพูดอีกครั้ง ทั้งๆ ที่เคยพูดแล้ว บอกว่า...."ถ้าเรารอคุณแต่งงานจะอีกกี่ปี อาจจะห้าหรือหกปี ป่านนั้นก็สามสิบกว่า เราไม่ตายเหรอ" อะไรในลักษณะเช่นนี้
บอกตามตรงว่าฉันเสียใจมาก ฉันไม่เคยนึกเลยว่าปัญหานี้มันจะเกิดขึ้นกับฉัน ฉันไม่รู้จะเถียงอะไร มันจุก และเจ็บจนพูดอะไรไม่ออก ได้แต่ถามไปว่า
"แล้วสิ่งดีๆ ที่เราทำให้คุณเสมอมา มันละเลย หรือทดแทนในจุดๆ นี้ไม่ได้เลยเหรอคะ"
นั่นเอง ทำให้เขาเฉไฉไปพูดเรื่องอื่น....มันเป็นแบบนี้เสมอ......เขาหาว่าฉัน "เห็นแก่ตัว"
"คุณน่ะเห็นแก่ตัว ไหนว่าคนรักกันต้องยอมทำอะไรเพื่อกันได้ทุกอย่างไม่ใช่เหรอ นี่เหรอที่คุณบอกจะยอมเรา ยอมทำอะไรเพื่อกันได้ทุกอย่าง แล้วอย่างนี้จะให้เรายอมอะไรคุณล่ะ"
"เราจะไม่แตะต้องคุณตกลงไหม จะไม่แตะแม้แต่ปลายเล็บเลย"
"แต่คุณจะไปมีอะไรกับคนอื่นเหรอ ทั้งๆ ที่คุณเคยบอกกับเรา ว่าผู้ชายมีทางออกเยอะแยะที่ไม่ต้องนอกใจ หรือขืนใจเราไม่ใช่เหรอคะ" เราถาม
"คุณมันเห็นแก่ตัว คุณน่ะไม่เคยรักเรา....จะเอายังไงอีก บอกเองไม่ใช่เหรอ ว่าให้ไปมีอะไรกับคนอื่นได้...."
"แต่เราคงขอเลิกถ้าเป็นแบบนั้น...." เราว่า พร้อมร้องไห้
ฉันไม่รู้ว่าบทสรุปจะเป็นอย่างไร ฉันไม่อยากจะคิดต่อไปอีกแล้ว ฉันอึดอัดและปวดหัวเต็มที ไม่เคยคิดว่าจะต้องมานั่งเถียงอะไรกันแบบนี้
ฉันก็รักเขา รักมาก เต็มหัวใจ...แต่ในความรู้สึกฉันคือเรายังเด็ก....และไม่สมควรทำอะไรแบบนี้
และเมื่อฉันยกเหตุผลนี้ขึ้นมา ความเป็นจริงทุกอย่างในสังคมมันก็ดูจะคัดค้านกับความคิดของฉันโดยสิ้นเชิง
นักศึกษาเช่าหออยู่ด้วยกัน นักศึกษามีอะไรกันแม้จะแบบเฉพาะคู่ของตน หรือกระทั่งมั่วไม่เลือก....หรือนักเรียนกระโปรงบานขาสั้น ที่มีอะไรกันตั้งแต่ยังไม่พ้นรั้วโรงเรียน
แฟนฉันแก่กว่าฉันเพียง 2-3 ปีเท่านั้น แต่ฉันไม่ิคิดเลยว่าเราจะคิดอะไรต่างกันขนาดนี้ เขาชอบยกเรื่องเพื่อนเขามีอะไรกับแฟนมาอ้าง ยกเรื่องคนนั้นคนนี้อยู่ด้วยกันมาพูด
ทั้งที่ฉันกับเขาต่างก็อยู่กับครอบครัวทั้งคู่
....และบ้านฉันก็อบอุ่นและมีความสุขดี กระทั่งฉันไม่อยากทำลายความรู้สึกของคุณแม่
....แน่นอนถึงท่านไม่รู้แต่ฉันคงรู้สึกเป็นตราบาปในใจไปชั่วชีวิต
ฉันเป็นคนเห็นแก่ตัวใช่ไหม...ฉันมันไม่เคยรักใครจริงใช่หรือเปล่า
ฉันเสียใจที่ถูกว่ากล่าวแบบนั้น...ความรักครั้งนี้ สุดท้ายมันก็ต้องจบลง ใช่ไหมคะ???
อย่างน้อยก็ยังมีเรื่องดีๆ ในชีวิตบ้าง
ฉันใกล้จะรับปริญญาแล้ว...และจะได้ไปเรียนต่ออีกฟากทวีป
ถ้าความรักครั้งนี้มันจบลงจริงๆ ฉันคงไม่ต้องเจ็บปวดมากใช่ไหม???????
จากคุณ :
Hot Vanilla 
- [
11 พ.ค. 51 07:17:40
]
*****ผู้หญิงเห็นแก่ตัว ผู้หญิงเห็นแก่ตัว ผู้หญิงเห็นแก่ตัว....ฉันมันเห็นแก่ตัว*******
)