Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom


    ได้โปรดระดมความคิดช่วยเหลือ... อยากมีแฟนค่ะ

    ขอกราบพ่อแม่พี่น้องชาวสวนลุมทุกคนงามๆหนึ่งทีที่ได้กรุณาเข้ามาอ่านกระทู้เรานะคะ
    เรามาอ่านกระทู้ในนี้บ่อย
    และรับทราบเป็นอย่างดีว่าการมีแฟนนั้นไม่ได้นำพามาซึ่งความสุขเสมอไป
    อาจจะทำให้ซวยกว่าเดิมก็ได้ แต่.....

    สำหรับคนที่ไม่เคยมี
    จะให้ทำใจยอมรับง่ายๆว่าไม่มีก็ดีอยู่แล้วมันก็ยากอยู่
    สามสิบปีอาจเป็นเวลาที่ดูเหมือนไม่นาน
    แต่ถ้าเป็นสามสิบปีบนคานนี่จะว่าไม่นานก็ไม่ได้แล้วมั้งคะ
    เราไม่เคยมีคนมาจีบ ไม่เคยมีแฟน ดีแต่แอบชอบชาวบ้านแล้วอกหัก
    เพราะฉะนั้นจะว่าเราปิดตัวก็ไม่ใช่ มาตรฐานสูงรึก็ไม่อีก

    แล้วทำไม.... เราจึงยังไม่มีแฟนสักทีล่ะคะ? T_T

    อย่าบอกว่า "เดี๋ยวก็มา" เลยนะคะ
    เราเคยมาตั้งกระทู้เดียวกันนี้เมื่อสี่ปีก่อนเมื่อตอนอายุยี่สิบหก
    น้องนุ่งผู้หลักผู้ใหญ่ก็เข้ามาให้กำลังใจมากมาย
    บอกว่าอีกไม่นานหรอก อายุแค่นี้เอง ฯลฯ

    สี่ปีผ่านไปไวเหมือนโกหก.....

    แล้วเราก็กลับมาที่เดิม ตั้งกระทู้เดิม
    เพื่อขอความช่วยเหลือกับปัญหาเดิม

    *คอตก*

    เราไม่หมายสูงขนาดว่าเขาคนนั้นจะต้องมาเป็นคู่หมั้นหรือแต่งงานกับเราภายในสามเดือนนี้หรอกค่ะ
    เราอยากมีแฟน ก็คือคิดแค่ "แฟน" ก่อนจริงๆ
    แล้วจากนั้นหากเขาถูกใจเราพอๆกับที่ถูกใจเขา
    ก็ค่อยก้าวเดินกันต่อไปแล้วพัฒนาความสัมพันธ์

    หลายคนบอกว่าถ้ามีแล้วไม่ดี มีแล้วไม่ใช่ จะมีไปทำไม?
    แต่ถ้าใครอยู่ในสถานการณ์อย่างเรา ที่ไม่เคยมีแฟน
    ไม่เคยมีปฏิสัมพันธ์กับเพศชายในเชิงชู้สาวเลย
    หรือส่งสัญญาณไปไม่เคยได้รับการตอบรับ
    มันก็อดไม่ได้นะคะที่จะรู้สึกหวั่นๆ

    เหมือนกับอายุก็มากขึ้นทุกวัน
    แต่เรายังไม่รู้อะไรเกี่ยวกับความรัก ความสัมพันธ์ของคนสองคนเลย
    น้องๆบางคนอายุน้อยกว่าเราร่วมสิบปี อาจมีแฟนมาสองคนแล้วด้วยซ้ำ
    ยิ่งถ้าใครๆก็บอกว่าชีวิตคู่เป็นเรื่องไม่ง่าย
    หากให้เรารอไปโดนใครสอยทีเดียวแล้วแต่งงานเลยเมื่ออายุ 35 หรือ 38
    เราจะไม่เหมือนเด็กโข่งที่ต้องไปหัดนับเลขแบบเด็กอนุบาลหรือคะ?

    คือเรารู้สึกว่าให้เรารอไปจนเจอคนที่ใช่
    ลงตัวปุ๊บแต่งงานเลย โอกาสมันเกิดขึ้นยาก
    แล้วถ้าเรายังไม่เคยมีแฟน เราจะรู้ได้อย่างไรว่าอะไรที่เราควรทำไม่ควรทำ
    อะไรที่เราควรคาดหวังหรือไม่ควรคาดหวังจากอีกฝ่าย
    เพราะจะ "ใช่" อย่างไร มันก็ไม่ใช่เทพนิยาย
    รักกันแค่ไหนก็ยังต้องปรับตัว ต้องทำความเข้าใจกันมากมายอยู่แล้ว

    เพราะฉะนั้น เราเลยรู้สึกว่าการที่เราไม่มีโอกาสได้มีแฟนเลย
    แล้วแขวนความหวังไว้กับคำปลอบที่ว่าสักวันเจอทีเดียวจะใช่เอง
    มันก็เหมือนการที่เราไม่มีโอกาสได้เรียนนับเลขหนึ่ง สอง สาม
    แต่ไปรอเรียนแคลคูลัสเลยโน่น....
    ซึ่งฟังดูเหมือนเรารอเวลาไปเจอเรื่องยากเลย
    ในขณะที่คนอื่นซึ่งโชคดีกว่ามีโอกาสได้เรียนมาเรื่อยๆตามขั้นตอน

    จึงเรียนปรึกษาท่านผู้ที่แวะเข้ามาในกระทู้ดังนี้ค่ะ

    1) จะหาแฟนได้อย่างไรคะ
    (แฟนในที่นี้คือคนที่จะมาคบกันโดยตั้งอยู่บนรากฐานความจริงใจ ไม่ใช่เพื่อความสนุก)
    ผู้หญิงควรวางตัวอย่างไรให้เป็นที่สนใจของเพศชายในแบบพองาม
    และการวางตัวอย่างไรที่ควรหลีกเลี่ยง

    2) คนที่เคยมีแฟนมาก่อน
    ความสัมพันธ์ครั้งต่อไปจะยิ่งดีขึ้น
    และประสบการณ์ที่ผ่านมาทำให้เรียนรู้อะไรมากกว่าคนไม่เคยมีแฟนเลยเสมอไปไหมคะ

    3) แล้วถ้าเราหาแฟนไม่ได้จริงๆ
    สุดท้ายได้คบกับคนที่เราแต่งงานด้วยเพียงคนเดียว
    เราจะมีปัญหาการปรับตัวในชีวิตคู่มากกว่าคนที่เคยมีแฟนมาแล้วไหมคะ

    เราไม่ได้ตั้งกระทู้นี้เพราะเรามองว่าการคบผู้ชายคนเดียวเป็นเรื่องผิดแปลก
    หรือมองว่าผู้หญิงต้องมีแฟนหลายๆคนจึงจะดีนะคะ
    ใครๆก็คงอยากเจอคนที่ใช่แล้วอยู่ด้วยกันไปตลอดเลยทั้งนั้น
    แต่เราก็ไม่อยากฝันหวานมากไป ต้องคิดเผื่อและมองอะไรตามความเป็นจริงด้วย
    เพราะอายุอานามก็ไม่ใช่เด็กสาวแล้วเน่อ......

    ขอบคุณมากที่รับฟังค่ะ

    จากคุณ : สามสิบปีบนคาน - [ 13 พ.ค. 51 02:56:09 A:92.3.243.127 X: TicketID:072383 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom