เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อปีก่อน ... ผู้ชายคนหนึ่งทำงานที่เดียวกับเรา ตอนแรกเรายังไม่รู้จักกัน แต่ไปรู้จักกันตอนเรียนโท ทำให้รู้ว่าทำงานที่เดียวกัน ด้วยความที่เรียนด้วยกันและทำงานที่เดียวกัน เลยเกิดเป็นความใกล้ชิด ในที่สุดก็หวั่นไหว เราเป็นฝ่ายไปชอบเขาก่อน ...
ดูเหมือนเขาก็จะรู้ว่าเราคิดยังไง เพียงแต่คำพูดนั้นไม่ออกมาจากปากเราเท่านั้นเอง เขาก็ไม่สามารถมั่นใจได้ 100% แต่เขาก็แสดงทีท่าให้เราคิดอยู่เนืองๆ ว่าเขาก็น่าจะมีใจให้เราอยู่บ้าง เช่น เรากลับบ้านด้วยกันทุกเย็น เขามาส่ง ตอนติวอ่านหนังสือ เราก็ติวกันสองคนเสมอ เขามาบ้านเราบ้าง เราไปบ้านเขาบ้าง ฯลฯ
แต่เราก็คิดว่าเขาคงจะไม่ได้ชอบเราหรอก เพราะเขามักมาปรึกษาเราเสมอว่า จะจีบใครดี คนโน้นดีมั้ย คนนี้ดีมั้ย สุดท้ายเขามาปรึกษาเรื่องจะจีบน้องคนหนึ่งใน office นั่นเป็นจุดที่ทำให้เราทนไม่ได้ จึงได้บอกความในใจเขาไปว่าเราชอบเขา ยอมรับว่าตอนนี้รักเขาหมดใจไปแล้ว และทนไม่ได้จริงๆที่เขาจะไปจีบคนอื่น จึงได้ตัดสินใจบอกไป
พอเขารู้จากปากเราเท่านั้นแหละว่าเราชอบ สิ่งที่เขาพูดกับเราคือ กลับไปคิดให้ดีๆนะ คบกันต้องยอมเสียตัว ถ้าหากว่าคบกันเรื่องนี้ต้องเป็น option หนึ่ง ตอนนั้นที่ได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกอึ้งมาก พูดกันตรงๆแบบนี้เลยเหรอ เราถามเขาว่าเขาคิดยังไงกับเรา เขาก็ไม่พูด กลับพูดเรื่องนี้ขึ้นมาแทน
ตอนนั้นเรายอมรับว่าเราอ่อนเอง ประกอบกับความรักบังตา ทำให้ไม่ได้รู้สึกว่าผู้ชายคนนี้หวังจะมาหลอกฟันชัวร์ แต่ด้วยตอนนั้นมันรักหมดใจไปแล้ว เลยหน้ามืดตามัว และก็ไม่ได้คิดว่าเขาจะกล้าหลอกเราจริงๆเพราะอย่างน้อยก็เพื่อนกัน และยังต้องเรียนด้วยกัน ทำงานที่เดียวกันอีก ถ้ามาหลอกกันแล้วจะมองหน้ากันติดได้ยังไง
หลังจากนั้นเขาก็มาทำดีกับเรามากขึ้นกว่าเดิมนิดหน่อย เอาใจขึ้นมาอีกนิด แต่ดูเหมือนเขาก็ยังไม่ยอมเป็นแฟนเราอยู่ดี เราทำดีกับเขาทุกอย่าง หวังว่าเขาจะเห็นความดีของเราซักวัน แต่ก็เปล่าเลย ความสัมพันธ์ของเราสองคนก็ยังไม่ชัดเจน ยอมรับว่าทุกข์เหมือนกัน ร้องไห้บ่อยๆ
สุดท้าย ... เราก็เสียให้กับเขา เสียไปครั้งนั้น ยอมรับว่าเสียใจมาก เพราะไม่เคยเสียให้ใครมาก่อน มันคือครั้งแรกของเรา นึกว่าเขาน่าจะเป็นลูกผู้ชายพอ ได้แล้วจะรับผิดชอบในการกระทำ แต่ก็เปล่าเลย เขาก็ยังไม่ยอมเป็นแฟนเราอยู่ดี ความสัมพันธ์ก็ยังไม่ชัดเจนเรื่อยมา จนกระทั่งมาอีกครั้งเขาพาเราเข้าม่านรูด ครั้งนี้รู้สึกรับไม่ได้จริงๆเสียใจมากๆ จึงตัดสินใจว่าพอแล้ว จะเดินออกมาจากชีวิตเขาแล้ว
จากวันนั้นเราก็ยื่นคำขาดว่าอย่ามายุ่งกับเราอีก ในใจก็เจ็บที่ต้องทำ แต่เราก็ทนไม่ได้ที่จะต้องทนกับอะไรแบบนั้น เขาใช้ความรู้สึกดีๆที่เรามีกับเขา มาเป็นเครื่องมือหลอกฟันเรา แย่มากๆ เราไม่ยุ่ง ไม่พูด ไม่คุยอะไรกับเขาอีก ไปเรียนทุกทีก็จะไปด้วยกัน นี่เราก็ไปเอง เจอหน้าก็ไม่คุย เราพยายามจะตัดเขาออกไป สุดท้าย เขาง้อยังไงก็ไม่สำเร็จ เขาเลยมาบอกเราว่า มาเป็นแฟนกันนะ
จากคุณ :
เศร้าจัง
- [
27 พ.ค. 51 01:46:17
A:202.149.24.129 X: TicketID:135422
]
เมื่อไหร่จะหลุดพ้นจากห้วงแห่งความทุกข์ได้ซักที ทรมานจัง
..น้องรายฯสุดเลิฟของดิฉันโอ๋ไปเยอะแล้วนี่นา 
..มักจะต้องเป็นฝ่ายเสียใจเสมอ..
อย่าคิดว่าเรา..จะเปลี่ยนแปลงใครได้..ถ้าเค้า..ไม่ได้เป็นฝ่ายที่อยากจะเปลี่ยนตัวเอง
