ความคิดเห็นที่ 1 แม่คุณอายุ 50 แล้วครับ จากคุณ : Jump.Jr - [ 8 มิ.ย. 51 14:23:44 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ลองคิดเล่น ๆ ว่าไม่มีแม่อยู่ครับ จากคุณ : ตวงสิทธิ์ - [ 8 มิ.ย. 51 14:38:40 ]

ความคิดเห็นที่ 3 คุณรู้ตัวหรือเปล่า... คุณโชคดีนะคะที่แม่ยังรับรู้ยังคุยยังพูดตอบโต้กับคุณได้ เมื่อก่อนเราก็รู้สึกเบื่อค่ะ เวลาแม่พูดเรื่องเดิมซ้ำๆ แล้วรู้ไหม ตอนนี้เราคิดถึงเสียงบ่นของแม่ที่สุด และก็ไม่มีโอกาสที่จะได้ยินอีกแล้ว สิ่งที่หวังไว้คือ ให้เค้าอยู่กับเรานานที่สุด ^ _ ^ จากคุณ : หมูปิ้งไม้ละ 5 บาท - [ 8 มิ.ย. 51 14:40:23 ]

ความคิดเห็นที่ 4 คิดซะว่ายังไงท่านก็คือแม่เราครับ ท่านเลี้ยงดูเรามาจนเติบใหญ่ อายุท่านก็เริ่มมากแล้ว จะเรื่องมากซักหน่อยก็ไม่น่าจะเป็นไรครับ จากคุณ : สะกดผิด (3ก็ก) - [ 8 มิ.ย. 51 15:03:17 ]

ความคิดเห็นที่ 5 รีบรำคาญให้ได้มากที่สุดครับ  ก่อนที่จะไม่มีท่านให้รำคาญอีกต่อไป จากคุณ : สุภาพบุรุษอร่อยที่สุดในโลก - [ 8 มิ.ย. 51 15:20:53 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เราว่าคุณจขกท.น่าจะเปิดใจยอมรับคุณแม่ให้มากกว่านี้นะคะ ไม้อ่อนดัดง่าย ไม้แก่ดัดยาก...เราเป็นลูกยังไงก็ต้องเป็นฝ่ายยอมล่ะค่ะ อีกอย่างคุณแม่อายุเยอะแล้ว  เรื่องขี้บ่นจุกจิกเป็นเรื่องปกติค่ะ อยากให้คุณมองเหมือนที่คุณพ่อของคุณมอง ว่าเป็นเรื่องฮา  ^^   ถ้าคุณมองได้อย่างที่คุณพ่อมอง คุณจะไม่รู้สึกอึดอัดอย่างที่เป็นอยู่นี่เลยค่ะ คุณพ่อคุณจขกท.อาจจะไม่ถึงกับทนฟังคุณแม่หรอกค่ะ แต่คุณพ่อท่านยอมรับในสิ่งที่คุณแม่เป็นอยู่มากกว่า เรื่องงาน ถ้าคุณแม่อยากให้ ก็ให้ท่านทำไปเถอะค่ะ คนอายุเยอะยิ่งได้ใช้สมองมากเท่าไหร่ก็ดีมากเท่านั้น จะได้ไม่หลงลืมง่ายค่ะ แต่อาจจะลดงานลง หรือหาคนมาช่วย ให้ญาติคุณมาช่วยได้หรือเปล่าคะ คุณแม่จะได้ไม่ต้องทำคนเดียว   ลองเปลี่ยนความคิดของคุณใหม่ แล้วคุณจะอยู่กับคุณแม่ได้อย่างมีความสุขค่ะ ที่พูดมานี่คือ เราลองทำมาแล้วค่ะ  มันได้ผลนะคะ เลยคิดว่าคุณจขกท.ก็น่าจะทำได้เช่นเดียวกัน เล่านิดนึงแล้วกัน แม่เราก็ขี้บ่นค่ะ อารมณ์เสียง่าย แล้วก็จะด่ากระจายเลยค่ะ  ทั้งเราและลูกจ้างแม่เราโดนกันเต็มๆ แต่ทุกคนก็รู้นิสัยข้อนี้ของแม่ดี ทุกคนยอมรับได้และปรับตัวได้   อาจจะมีรู้สึกขุ่นเคืองในใจเล็กน้อยเวลาที่โดนแม่ว่า   มันก็เป็นเรื่องปกติล่ะค่ะ เปลี่ยนตัวเองง่ายกว่าเปลี่ยนคนอื่นค่ะ... จากคุณ : moonlit_memory - [ 8 มิ.ย. 51 17:30:28 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ไม่เป็นคนที่อยู่ในเหตการณ์ไม่รู้หรอกค่ะ ว่ามันอึดอัดกดดันแค่ไหน ที่แม่จู้จี้ๆๆ เข้าใจดีเลยค่ะ บางครั้งคำว่าลูกที่ดี มันอาจจะหมายถึงว่าให้อดทน มันก็จริงอย่างที่ใครๆเค้าว่า ว่าเรามีแม่แค่คนเดียว อย่าไปคิดอะไรโกรธเคืองอะไรกับแม่เลย ( และนี่คือวิธีที่ดีที่สุด คือเงียบไม่ต้องไปตอบโต้แม่ค่ะ ) เราเข้าใจเจ้าของกระทู้นะคะ ว่าไม่ได้ต้องการให้ใครมาบอกว่าแม่เราไม่ดีอย่างนั้น แม่เราไม่ดีอย่างนี้ คุณแค่อยากระบายเท่านั้น แบบว่าเข้าใจอย่างแรงอ่ะค่ะ วิธีแก้แบบที่ดิฉันทำก็คือ ใส่ใจแม่ให้มากกว่าเดิม และไม่คิดอะไรกับคำพูดของแม่ คิดเสียว่า ความคิดของแม่คือความคิดที่ไม่ทำร้ายลูกๆอย่างเรานะคะ เป็นความคิด เป็นคำพูดที่บริสุทธิ์ ความรู้สึกที่แม่มีต่อลูกอย่างเราอย่างหนึ่งก็คือ แม่ไม่พูดโกหกค่ะ ยกตัวอย่างเล็กๆนะคะ อย่างเช่นว่า เราซื้อเสื้อผ้ามา แล้วเรามั่นใจมากๆที่จะใส่ ทีนี้ถามใครๆ เค้าก้อจะบอกว่า เออ สวยดีอ่ะ ไม่น่าเกลียดหรอก ใส่ไปเหอะ พอแม่เห็นล่ะทีนี้ แม่ก้อจะร่ายเลย ชุดแบบนี้น่าเกลียดมาก แกกล้าใส่อย่างยังงัยเนี่ย ใส่แล้วดูอ้วนมาก บลาๆๆๆ นี่คือสิ่งที่แม่คิด แต่คนอื่นเค้าไม่พูดความจริงหรอกค่ะ ว่าใส่แล้วน่าเกลียดยังงัย ให้คิดซะว่า เราอ่ะลูกแม่ได้นิสัยแม่มาเด๊ะๆ ก็เลยไม่ค่อยยอมกัน เพราะแม่ก้อไม่เคยยอมเรา ^_______^ ต้องใส่ใจความรุ้สึกของแม่ด้วยนะคะ บางครั้งแม่อาจจะรู้สึกว่า การที่ได้ทำร้านต่อ เพราะเป็นอีกวิธีที่ได้อยู่กับลูก แม่อาจจะเรียกร้อง แม่อาจจะร้องไห้ไม่มีเหตุผล แต่ลึกๆ ใครจะรู้ล่ะคะ ว่าแม่คิดถึงลูก แต่แสดงออกมาแบบนี้เท่านั้น เป็นกำลังใจให้นะคะ พยายามเข้าใจแม่ให้มากๆค่ะ จากคุณ : หนูเองก็รักแม่ค่ะ - [ 8 มิ.ย. 51 17:40:43 A:202.149.25.233 X: TicketID:175234 ]

ความคิดเห็นที่ 8 คุณแม่กำลังอยู่ในวัยทองแน่ๆเลยค่ะ อดทนนะคะ ยังไงก็แม่ค่ะ จากคุณ : ขนมปังปิ้งจิ้มนม - [ 8 มิ.ย. 51 17:41:03 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ที่คุณพูดมาแม่เราเป็นหมดค่ะ   และเป็นมากกว่าแม่คุณหลายเท่านัก เมื่อก่อนเรารำคาญนะ แต่เดี๋ยวนี้ไม่แล้วค่ะ เห็นเป็นเรื่องฮาๆมากกว่า คนแก่ๆก็แบบนี้ล่ะค่ะ  อย่าใส่ใจมาก จากคุณ : ImMuNoLoGy - [ 8 มิ.ย. 51 17:48:40 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ถ้าทนไม่ได้ แนะนำให้เลิกคบคะ แต่นึกให้ดีๆ นะคะ ร้องนึกตอนคุณเป็นเด็กแบเบาะ แล้วร้องไห้หิวนม ลองถามท่านดูว่ารำคาญไหม แล้วถ้ารำคาญ ท่านทำยังไง มีวิธียังไง แต่ท่าทางท่านทนคุณได้นะ เพราะท่านยังไม่เลิกคบคุณ --- เราก็เคยรำคาญแม่ แต่มาคิดอีกที ว่าถ้าเลิกคบแม่ไป อันนี้คงทนไม่ไหว เพราะคบกันมานานหลายปี ตัดไม่ลง --- ^__^ จากคุณ : smabbytoon - [ 8 มิ.ย. 51 18:09:50 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ู^^ ^^ 555++ อย่างขำคุณsmabbytoon คิดได้ไงให้เลิกคบแม่อ่ะ เพี้ยนหนักแร่ะคุณ ไม่ใช่แฟนทำแทนม่ะได้ ฮ๋าๆๆๆๆ นี่แม่นะจ๊ะไม่ใช่แฟน รำคาญจะเลิกคบ+++ เราก็เคยรำคาญค่ะ แต่ก็ไม่เคยนำมาใส่ใจ บางทีก็มาบ่นๆ กับ็พี่ๆ น้องๆ แต่ไม่กล้าพูดให้แม่ได้ยิน เห็นแม่ทำหน้าเศร้า เวลาถูกบ่นว่ารำคาญ แล้วเราพาลจะร้องไห้ บาปกรรมมั้ยนั่น!!! ตอนนี้อยู่ไกลแม่ คิดถึงแม่ อยากกลับไปให้แม่บ่น แม่โน่นแม่นี่ จะตาย... และก็อยากกลับไปกอดแม่ หนุนตักแม่ ให้แม่กอดตอนนอน... คิดถึงแม่จัง!!!! จากคุณ : tonjak - [ 8 มิ.ย. 51 18:19:45 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ไม่รู้จะบอกอะไรดี... มาเล่านิทานให้ฟังนะครับ... เมื่อฉันแก่ตัวลง อยากจะมอบเรื่องนี้ให้กับผู้ที่ไม่ค่อยได้อยู่ใกล้ชิดผู้เฒ่าผู้แก่ที่บ้าน.... เรื่องนี้เป็นเรื่องเล่าของลุกผู้ชายคนหนึ่ง ที่ตระเวนทั้งเรียนทั้งทำงานไปร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำ แม้เขาจะ เติบกล้าเก่งกาจขึ้นเรื่อยๆ ความรู้เพิ่มมากขึ้น โลกใบนี้เริ่มเล็กลง แต่พ่อแม่ที่อยู่บ้านเดิม (ในเมืองจีน) ก็เริ่มแก่ตัวลง ลูกคนนี้ทำงานอยู่ต่างประเทศ ไม่ค่อยได้กลับมาเยี่ยมพ่อแม่ ได้แต่ติดต่อกันทางจดหมาย โชคดีต่อมามีไอพีการ์ด เลยได้คุยสดกันบ้าง ทุกครั้งแม่ก็จะคอยเตือนให้ระวังสุขภาพของตัวเอง ตั้งใจทำงาน ไม่ต้องเป็นห่วงแม่ ไม่ต้องกลับมาเยี่ยมบ่อยๆ เพราะจะสิ้นเปลืองเงินทอง... ยิ่งพูดก็ยิ่งซ้ำๆซากๆ เขารู้ดีว่าแม่เริ่มคิดถึงเขามาก จนกระทั่งปีนี้ แม่อายุ 75 เขาจึงตั้งใจจะกลับไปเยี่ยมแม่ โดยตั้งใจว่าจะอยู่สัก 1 เดือน จะไม่ทำอะไรเป็นพิเศษ แต่ขอเป็นเพื่อนแม่เพียงอย่างเดียว พอบอกข่าวนี้ให้แม่ทราบ แม้จะมีเวลาอีกตั้ง 2 เดือนเศษ แม่ก็เริ่มเตรียมตัวในการต้อนรับการกลับมาเยี่ยมบ้านของลูก แม่ดึงเอาสมุดบันทึกมาจดสิ่งที่ต้องตระเตรียม แม่เตรียมรายการอาหารที่ลูกชอบ ดึงเอาผ้าห่มที่ลูกเคยชอบห่มมาปะชุนใหม่... สำหรับคนอายุ 75 เรื่องแบบนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลย พอกลับถึงบ้าน ตอนอยู่บนเครื่องบิน เคยตั้งใจว่าจะขอกอดแม่ให้ชื่นใจสักครั้ง แต่พอมาเห็นแม่ แม่ที่ยืนอยู่ตรงหน้าผอมแห้ง หน้าตาเหี่ยวย่น ช่างไม่เหมือนแม่คนก่อนหน้านี้เลย... แม่ใช้เวลาทั้งชั่วโมงเตรียมอาหารที่ลูกเคยชอบ โดยที่หาทราบไม่ว่า เดี๋ยวนี้ลูกไม่ได้ชอบอาหารแบบนั้นแล้ว และเพราะแม่ตาไม่ค่อยดี รสชาติอาหารจึงแย่มากๆ บางจานก็เค็มจัด บางจานก็จืดสนิท ผ้าห่มที่แม่อุตส่าห์เตรียมให้ ทั้งหนาทั้งหยาบ ไม่สบายกายเลย แม่หารู้ไม่ว่า เดี๋ยวนี้ลูกนอนห้องแอร์และใช้ผ้าห่มขนแกะแล้ว แต่เขาก็ไม่บ่นอะไร เพราะเขาตั้งใจจะกลับมาเป็นเพื่อนแม่จริงๆ สองสามวันแรก แม่ยุ่งอยู่กับเรื่องจิปาถะ จนไม่มีเวลาพักผ่อน พอเริ่มได้พัก แม่ก็เริ่มพูดมาก สอนโน่น สอนนี่ พูดแต่ปรัชญาเก่าๆ ซึ่งปรัชญาเหล่านั้น 10กว่าปีก่อนก็เคยพูดแล้ว พอลูกบอกให้ฟังว่า ปรัชญาเหล่านั้นไม่ทันสมัยแล้ว แม่ก็เริ่มนิ่งเงียบและเศร้าซึม เหตุการณ์เริ่มแย่ลงเรื่อยๆ ผมพบว่าสุขภาพแม่แย่ลง โดยเฉพาะสายตา อาหารบางจานมีแมลงวันด้วย บางทีอาหารหกบนเตา แม่ก็เก็บใส่จานตามเดิม ครั้นผมพยายามชวนแม่ไปกินนอกบ้าน แม่ก็บอกอาหารข้างนอกไม่สะอาด ของแปลกปลอมเยอะ เมื่อผมบอกแม่ว่าจะหาคนรับใช้มาช่วยแม่สักคน แม่ก็โวยวายว่า แม่เองยังสามารถทำงานเลี้ยงดูเด็กให้ผู้อื่นได้เลย ผมเลยพูดไม่ออก พอผมจะออกไปช้อปปิ้ง แม่ก็จะตามไปด้วย ทำเอาวันนั้นทั้งวัน พวกเราไม่ได้ไปช้อปปิ้งเลย...พอพวกเราเริ่มคุยกันในเรื่องทันสมัย แม่ก็จะหาว่าพวกเราเพี้ยน ผมก็เริ่มบอกแม่อย่างไม่ค่อยเกรงใจว่า แม่ นี่มันสมัยใหม่แล้ว แม่ต้องหัดมองโลกในแง่ใหม่ๆบ้าง... ช่วงครึ่งเดือนหลังที่อยู่กับแม่ ผมเริ่มขัดแม่มากขึ้นเรื่อยๆ และรู้สึกรำคาญเพิ่มมากขึ้น แต่เราไม่เคยทะเลาะกันนะ พอผมขัดแม่ แม่ก็หยุดกึกลงไม่พูดไม่จา ในตามีแววเหม่อลอย  โลกซึมเศร้าแบบคนแก่ของแม่ชักหนักขึ้นเรื่อยๆ ได้เวลาที่ผมจะต้องเดินทางกลับ แม่ดึงกล่องกระดาษกล่องหนึ่งออกมา ในนั้นเป็นข่าวหนังสือพิมพ์ที่แม่ตัด เก็บไว้ในช่วงที่ผมไปอยู่เมืองนอก แม่เริ่มสนใจข่าวต่างประเทศเมื่อผมเดินทางไปนอก ทุกครั้งที่มีข่าวตึงเครียดในประเทศนั้นๆ แม่จะตัดข่าวเก็บไว้ ตั้งใจจะมอบให้ผมตอนที่ผมกลับมา แม่พูดอยู่เสมอว่า อยู่นอกบ้านนอกเมืองต้องระวังตัวให้มากๆ ครั้งหนึ่งมีเรื่องคนญี่ปุ่นต่อต้านและข่มเหงคนจีน มีการปะทะกันด้วย แม่เป็นห่วงมาก ถามเพื่อนบ้านว่าจะส่งข่าวไปเตือนผมที่ญี่ปุ่นได้อย่างไร ตอนนั้นผมสอนอยู่ที่ญี่ปุ่น แม่ดึงเอาปึกกระดาษข่าวนั้นออกมาอย่างยากลำบาก วางใส่ในมือผมเหมือนของวิเศษชิ้นหนึ่ง มันหนักมาก ผมเริ่มรู้สึกลำบากใจ เพราะผมไม่อยากนำกลับไป มันไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว ผมรู้ว่าแม่เก็บมันด้วยความยากลำบาก แม่สายตาไม่ค่อยดี ต้องใช้แว่นขยาย อ่านได้วันละ 2 หน้าก็เก่งแล้ว นี่ยังตัดเก็บได้ขนาดนี้ ทันใดนั้นมีข่าวแผ่นหนึ่ง ปลิวหลุดลงมา แม่รีบเอื้อมไปหยิบ แต่แทนที่แม่จะเก็บเข้ากองเดิม แม่กลับพับเก็บไว้ในกระเป๋าของตัวเอง ผมรู้สึกเอะใจ เลยถามว่า แม่ นั่นกระดาษอะไร ขอผมดูหน่อยนะ แม่ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จึงล้วงออกมาวางบนข่าวปึกนั้น แล้วหุนหันเข้าครัวไปทำกับข้าวทันที ผมหยิบแผ่นข่าวนั้นขึ้นมาดู มันเป็นบทความบทหนึ่ง ชื่อว่า เมื่อฉันแก่ตัวลง ตัดจากหนังสือพิมพ์เมื่อวันที่ 6 ธันวาคม 2004 เป็นช่วงที่ผมเริ่มเถียงกับแม่ถี่มากขึ้นทุกที บทความนั้นคัดมาจากนิตยสารฉบับหนึ่งของเม็กซิโก ฉบับเดือนพฤศจิกายน ผมอ่านบทความนั้นรวดเดียวจบทันที .... เมื่อฉันแก่ตัวลง ไม่ใช่ฉันที่เคยเป็น ขอโปรดเข้าใจฉัน มีความอดทนต่อฉันเพิ่มขึ้นอีกสักนิด ตอนฉันทำแกงหกใส่เสื้อตัวเอง ตอนฉันลืมวิธีผูกเชือกรองเท้า ขอให้คิดถึงตอนแรกๆ ที่ฉันใช้มือสอนเธอทำทุกอย่าง ตอนฉันเริ่มพร่ำบ่นแต่เรื่องเดิมๆที่เธอรู้สึกเบื่อ ขอให้อดทนสักนิด อย่าเพิ่งขัดฉัน ตอนเธอยังเล็กๆ ฉันยังเคยเล่านิทานซ้ำๆซากๆ จนเธอหลับเลย ตอนฉันต้องการให้เธอช่วยอาบน้ำให้ อย่าตำหนิฉันเลยนะ ยังจำตอนที่เธอยังเล็กๆ ฉันต้องทั้งออดทั้งปลอบเพื่อให้เธอยอมอาบน้ำได้ไหม ตอนฉันงงกับวิทยาการใหม่ๆ อย่าหัวเราะเยาะฉัน จำตอนที่ฉันเฝ้าอดทนตอบคำถาม ทำไม ทำไม ทุกครั้งที่เธอถามได้ไหม ตอนฉันเหนื่อยล้าจนเดินต่อไม่ไหว ขอจงยื่นมือที่แข็งแรงของเธอออกมาช่วยพยุงฉัน เห มือนตอนที่ฉันพยุง เธอให้หัดเดินในตอนที่เธอยังเล็กๆ หากฉันเผอิญลืมหัวข้อที่กำลังสนทนากันอยู่ ให้เวลาฉันคิดสักนิด ที่จริงสำหรับฉันแล้ว กำลังพูดเรื่องอะไร ไม่สำคัญหรอก ขอเพียงมีเธออยู่ฟังฉัน ฉันก็พอใจแล้ว ตอนเธอเห็นฉันแก่ตัวลง ไม่ต้องเสียใจ ขอให้เข้าใจฉัน สนับสนุนฉัน ให้เหมือนตอนที่ฉันสนับสนุนเธอตอน เธอเพิ่งเรียนรู้ใหม่ๆ ตอนนั้นฉันนำพาเธอเข้าสู่เส้นทางชีวิต ตอนนี้ขอให้เธอเป็นเพื่อนฉันเดินไปให้สุดเส้นทาง ให้ความรักและอดทนต่อฉัน ฉันจะยิ้มด้วยความขอบใจ ในรอยยิ้มของฉันมีแต่ความรักอันหาที่สิ้นสุดมิได้ของฉันที่มีให้กับเธอ ผมอ่านบทความนั้นรวดเดียวจบ เกือบกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ ตอนนั้น แม่เดินออกมา ผมแกล้งทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น ตอนแรกแม่คงอยากให้ผมได้อ่านบทความนี้หลังจากผมกลับไปแล้ว จึงคะยั้นคะยอให้ผมนำข่าวปึกนั้นกลับไป ตอนผมจัดกระเป๋าเดินทาง ผมต้องสละไม่เอาสูทกลับไป 1 ตัว จึงยัดเก็บปึกข่าวเหล่านั้นเข้าไปได้ รู้สึกแม่จะดีใจมาก เหมือนกับว่าหนังสือพิมพ์เหล่านั้นเป็นยันต์โชคลาภสำหรับผม และเหมือนกับว่าการที่ผมยอมรับ หนังสือพิมพ์เหล่านั้น ผมได้กลับมาเป็นเด็กดีของแม่อีกครั้งหนึ่ง แม่ตามมาส่งผมจนถึงรถแท็กซี่เลยที่เดียว หนังสือพิมพ์ที่ผมนำกลับมาเหล่านั้น ไม่ได้ใช้ทำประโยชน์อะไรเลย แต่บทความ เมื่อฉันแก่ตัวลง บทนั้น ผมได้ตัดเก็บไว้ในกรอบ เอาไว้ข้างตัวผมตลอดไป ตอนนี้ ผมขออุทิศบทความนี้ ให้กับลูกพเนจรทั้งหลาย ตอนปีใหม่ โทรไปหาท่านบ้าง บอกท่านว่าคุณอยากกินอาหารที่ท่านทำเสมอ.... แก้ไขเมื่อ 08 มิ.ย. 51 18:30:34 จากคุณ : รายทาง (Waterman) - [ 8 มิ.ย. 51 18:28:34 ]

ความคิดเห็นที่ 13 มีเรื่องสั้นๆจะเล่าให้ฟัง(อ่าน) หลายคนอาจจะเคยได้ยินได้อ่านมาแล้ว แต่บางคนอาจจะไม่เคย ลองอ่านดูนะครับ มีแม่ลูกคู่หนึ่ง อยู่ด้วยกันสองคนมาตั้งแต่ลูกชายยังตัวเล็กๆ จนปัจจุบัน ลูกชายก็อายุ26แล้ว ทำงานหาเงินได้อยู่บริษัท เลี้ยงดูแม่ของตัวเองได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง ส่วนตัวคุณแม่นั้น อายุก็มากโขอยู่ ดูท่าทางขี้หลงขี้ลืม ในวันหยุดสุดสัปดาห์ แม่นั่งดูทีวีกับลูกชาย แม่เห็นเครื่องคอมพิวเตอร์ในทีวีที่มันโฆษณา แม่ก็ถามลูกขึ้นมาว่า "ลูกเอ้ย นี่อะไรเหรอลูก" ลูกก้อบอกอย่างเรียบๆว่า "คอมพิวเตอร์"  นั่งไปสักพัก แม่เห็นรถไถนารุ่นใหม่ แม่ถามอีกว่า "ลูกเอ้ย นี่อะไรเหรอ" ลูกตอบอีก "รถไถไงแม่" สักพักก็นั่งดูละครไปเรื่อยๆ แม่เห็นควายตัวใหญ่ๆ แม่ถามขึ้นมา "ลูกๆ นี่ตัวอะไรเหรอ" ลูกตอบแบบอารมณ์เสีย "ควายไงแม่ แม่ไม่เคยเห็นเหรอ แม่ไม่รู้จักควายเหรอ ถามได้ น่ารำคาญจัง" แม่เงียบไปสักพัก พูดขึ้นมาว่า "ควายน่ะ แม่รู้จักสิ ตอนเด็กๆ ลูกก้อถามแม่ว่ามันคือตัวอะไร แม่ก้อตอบว่าควายจ๊ะลูก ทุกครั้งเลย ไม่ว่าลูกจะถามกี่หน แม่จำได้ แม่ไม่เคยรำคาญลูกเลยเวลาที่ลูกถามแม่ซ้ำไปซ้ำมา แม่จำได้จ๊ะ " ลูกนั่งอึ้งกับคำพูดของแม่ .......... จากคุณ : เกิดมาเพื่อฯ (เกิดมาเพื่ออยู่ข้างเธอ) - [ 8 มิ.ย. 51 18:39:07 ]

ความคิดเห็นที่ 14 แม่คุณอายุเท่าๆแม่เราเลย ขี้บ่นเหมือนกัน พูดมากสุดๆ เราเองก็รำคาญนะ แต่ว่า.....เราจะเตือนตัวเองอยู่เสมอๆ ว่ามันเป็นอาการของคนที่อยู่ในช่วงวัยทอง  หลังๆเวลาเค้าบ่นมากๆ เราก็เปลี่ยนเรื่องคุย ไม่ก็ทำขำๆฮาๆไปเลย แต่ถ้าวันไหนเราอารมณ์ไม่ดีมาจากข้างนอก แล้วมาเจอมาพูดมาก+บ่น ก็จะเดินไปที่อื่นอ่ะ หรือไม่ก็จะบอกเค้าว่า วันนี้เรารู้สึกไม่ค่อยดีนะ เค้าก็จะหยุดอ่ะ . ปล.เราเข้าใจอารมณ์ของคุณนะ คุณจขกท.  อย่าซีเรียสไปเลย จากคุณ : ~PLAYFULGIRL~ - [ 8 มิ.ย. 51 19:06:23 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เราอ่านกระทู้ของคุณแล้ว  ขำๆ อะค่ะ โดยเฉพาะตอนที่แม่เล่าเรื่องซ้ำๆ หลายรอบ (คงเพราะจำไม่ได้ว่าพูดไปแล้ว) แต่ตอนที่คุณเล่าเรื่องซ้ำบ้าง  แม่ดันจำได้ บอกว่าได้ยินเป็น 10 รอบแระ 555   เหมือนแม่เราเลยค่ะ แต่เรากับพี่ๆน้องๆ ทุกคน  เห็นเป็นเรื่องขำนะคะ เผลอๆแม่เราจะยิ่งกว่าแม่คุณอีก เพราะแม่เราชอบดับเบิ้ล สแตนดาร์ด บางเรื่อง พวกเราทำไม่ได้  แม่จะมีเหตุผล 108 1009  มาบอกว่ามันไม่ดียังงี้ยังโง้น แต่ตอนแม่ทำ  พอเราท้วงขึ้นมา  แม่ก็จะทำตาเขียว บอกเอ๊ะ  ทำไมจะทำไม่ได้   ก็มันมีเหตุผล  บลาๆๆๆๆ เรางี้ขำกลิ้ง  แอบหัวเราะกับน้องๆ ประจำ ต๊าย  เผลอตัวนินทาแม่  555 ปล. พ่อคุณน่ารักนะคะ  ดูท่านมองโลกในแง่ดี อารมณ์ดี ลองเห็นเป็นเรื่องขำๆ แบบพ่อสิคะ แล้วจะหายหงุดหงิด จากคุณ : น้องพี่อิ้ว - [ 8 มิ.ย. 51 19:15:42 ]

ความคิดเห็นที่ 16 คุณแม่ดิฉัน  อายุ  55 ปีค่ะ   เวลาบ่นก็บ่นค่ะนานด้วยค่ะ เวลาคุยก็คุยกันค่ะแล้วก็หัวเราะกันนานด้วยค่ะ เวลางอนก็งอนก็ค่ะ  แล้วถ้านานไปต้องรีบมาง้อกันค่ะ คุณแม่ดิฉันเจ้าระเบียบมากค่ะ   ต้องทำอะไรเป็นระเบียบทุกตารางนิ้ว คุณแม่ห้ามดิฉันนอนดึกเกิน  4  ทุ่มค่ะ  (เราอายุมากแล้วนะค่ะ30แล้ว) ปัจจุบันเรายังนอนกับคุณแม่อยู่ค่ะ แต่...................เรายังรู้สึกรักคุณแม่มากขึ้นทุกวันไม่มีเบื่อนะค่ะ  เพราะ กลัวว่าวันหนึ่งคุณแม่จะจากเราไปแล้วเราก็จะไม่ได้ใกล้ชิดกับคุณแม่อีก อีกอย่างตอนนี้คุณแม่ของคุณ  จขกท  " อาจอยู่ในวัยทองด้วยนะค่ะ " อารมณ์ช่วงนี้ของคุณแม่ในวัยทองนี้จะขึ้นลงไม่แน่นอน  จะทำในสิ่งที่ไม่ ทำ  ท่านอาจหงุดหงิดบ้าง   อาจน้อยใจ  อาจขี้โมโหบ้าง   เป็นเพราะ วัยทองหรือวัยหมดประจำเดือนนะค่ะ   เราแนะนำให้คุณอย่าไปสนใจค่ะ คิดมากเครียดในตัวเราเปล่าๆค่ะ  มองข้ามๆๆสิ่งที่เราไม่ชอบ  ละ  วาง ปล่อยในสิ่งที่คุณถือเอาเป็นอารมณ์   ถ้าทำได้รับรองว่า  คุณจะสบายใจ อีกอย่าง  ท่านคือผู้ที่ให้กำเนิดเรามา  แค่นี้ที่ท่านทำกับเราถือว่า  เล็กน้อย อีกอย่างแก้สถานการณ์ที่เคียดๆโดยการหามุขมาขำๆกันค่ะ จากคุณ : ก๋วยเตี๋ยวนมสด - [ 8 มิ.ย. 51 19:46:44 ]

ความคิดเห็นที่ 17 แม่เราสี่สิบกว่าๆ ก็ยังชอบเล่าซ้ำไปซ้ำมาอยู่เลย พอเราบอกว่า เคยเล่าแล้ว นึกว่าแม่จะเปลี่ยนเรื่อง ที่ไหนได้ เล่าเรื่องเดิมนั่นล่ะ ส่วนพ่อเรา อายุห้าสิบกว่าๆ ชอบพูดเบาๆ คงคิดว่าตัวเองพูดดังล่ะ เวลาคุยกันที ต้องถามไม่ต่ำกว่า สี่-ห้ารอบอ่ะ กว่าจะเข้าใจ แต่ถึงกระนั้น เราก็ยังชอบคุยกับพ่อแม่บ่อยๆ อยู่ดีล่ะ จากคุณ : หน้าแง๊ว~* - [ 8 มิ.ย. 51 20:09:31 ]

ความคิดเห็นที่ 18 .....ยังไม่ชินอีกเหรอคับ...... .....ไม่ต้องคิดจะเปลี่ยนแปลงอะไร ให้ยอมรับในสิ่งที่เป็น...... .....เดี๋ยววนดีคืนดี แม่ไม่จู้จี้ ขี่บ่น  เรานั่นแหละจะแปลกใจ...... จากคุณ : คาซีโอเพย่า. - [ 8 มิ.ย. 51 21:49:25 ]

ความคิดเห็นที่ 19 แม่ผมหนักกว่านี้หลายเท่า จากคุณ : พ่อพี่อิ้ว (ความสุขเล็กๆ) - [ 9 มิ.ย. 51 00:12:32 ]

ความคิดเห็นที่ 20 แม่เราอายุ 61 ค่ะ... ส่วนเราเพิ่งจะ 24 - - ช่องว่างระหว่างวัยมากกว่าแม่ลูกหลายคู่... เราพยายามทำความเข้าใจ - - ในทุกๆเรื่องที่แม่เป็น คิด และทำ... คนแก่น่ะ - - จะกลับมาเป็นเด็กอีกรอบนะคะ... ************************************** เวลาแม่เล่าอะไรที่เล่าไปแล้ว - - เราใช้วิธีฟังจนจบแล้วบอกว่า "เล่าแล้วล่ะแม่" แล้วก็หัวเราะ... มันทำให้เรามีเรื่องขำกันทุกครั้ง... ************************************** คุณยังดีนะคะ - - ยังได้อยู่ใกล้แม่ - - ยังได้รำคาญแม่อยู่ทุกวัน... เราเองออกมาอยู่ใกล้ๆที่ทำงาน - - อยากรำคาญแม่บ้างจริงๆ - - ยังได้เจอแม่แค่เสาร์อาทิตย์เลย... ************************************** รีบรำคาญท่านไว้เถอะค่ะ - - ก่อนที่จะไม่มีแม่ให้รำคาญ... ป.ล.ท่านเพิ่ง 50 นะคะ - - ลองคิดเผื่อด้วยว่าถ้าท่านอายุมากกว่านี้ และกลายเป็นเด็กมากไปกว่านี้จะทำอย่างไร... จากคุณ : จ่าลิล (VoDkA_sHoT) - [ 9 มิ.ย. 51 00:29:14 ]

ความคิดเห็นที่ 21 โอย เหมือนแม่ของเราเลยไม่มีผิด ยิ่งอายุมากแล้วไม่รู้ทำไมขี้บ่นสุดๆ55555 บางทีเราก็จะหงุดหงิดนะ แบบว่าคนอื่นคุยดีแต่กับแม่คุยทีไรแล้วมันรมเสียอะ เออ เราก็พยายามควบคุมอารมอยู่เหมอืนกัน แต่มันก็ไม่ค่อยได้ผลเล้ย พอใจดีก็ดีสะรัก พอบ่นก็เอาสะเซ็งเลย แต่ไงก็แม่เราและนะ จากคุณ : ++FeRn_NaJa++ - [ 9 มิ.ย. 51 12:38:01 ]

ความคิดเห็นที่ 22 จขกท  อยากแลกสภาพกับผมหรือเปล่า  ปัจจุบันแม่ผมเสียแล้วผมนอนน้ำตาไหลคิดถึงแม่บ่อยมาก ทั้งๆที่เมื่อก่อนไม่เคยคิดเลยว่าจะเป็นแบบนี้  ตอนนี้จะให้ผมแลกกับอะไรก็ได้อยากเจอแม่ที่สุด ต่อให้แม่ขี้บ่น จู้จี้กว่านี้10เท่าก็ยอม จากคุณ : พุงกาง - [ 9 มิ.ย. 51 23:32:11 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ผมเนี่ยะ เถียงแม่ ดื้อกับแม่เป็นนิจเลย ไม่รู้สึกว่าตัวเองทำผิดด้วย บางทีความสัมพันธ์มันก็ไม่ได้เป็นในแง่ที่ว่า ต้องยอม ต้องตามใจทุกอย่างนี้ครับ เถียงครับ ความคิดเห็นไม่ตรงกัน ก็ชี้แจ้งให้ท่านฟัง ผมว่า มันเหมือนกับได้คุยกันไปคุยกันมา ดีกว่า มาไม่เห็นด้วย แล้วก็รับปากไปส่งๆ อีก อาจจะนอกประเด็นคุณ จขกท ไปนิดนึง แต่อยากจะเล่าสู่ให้ฟัง ผมกับแม่ ก็เถียงกันเป็นประจำ ไม่เห็นจะมีปัญหาอะไร ส่วนถ้าอยากจะทำยังไง ให้รู้สึกรำคาญแม่น้อยลง ลองไปไกลๆ เลยครับ ไปแบบที่อยากเจอแม่แล้วก็เจอไม่ได้ คราวนี้แหล่ะ จะอยากให้แม่มาบ่น จากคุณ : ZEROSUM - [ 10 มิ.ย. 51 02:03:45 ]

ความคิดเห็นที่ 24 อ่านเรื่องของคุณ waterman แล้วน้ำตาไหลเลยค่ะ อยากจะบอกว่าแต่ก่อนเราก็รำคาญแม่มาก ช่วง 3 เดือนที่ผ่านมา เราปิดเทอม เลยอยู่บ้านตลอด เราโมโหแม่ทุกวันเลยค่ะ แม่เราเพิ่งจะ 40 กว่าๆเองด้วยซ้ำ แต่แม่เราขี้บ่นมาก และชอบทำตัวเป็น self center เสมอเลย แล้วก็ชอบถามเรื่องนักร้อง เรื่องดาราคนโน้นคนนี้ เหมือนจะให้ดูทันสมัย แต่เราอ่ะ หงุดหงิดมาก มีความรู้สึกว่าแม่ทำตัวไม่สมอายุเลย น่าจะชอบอะไรอย่างที่คนแก่เค้าชอบกันบ้างสิ อีกอย่างแม่ก็ชอบถามซ้ำๆซากๆด้วยค่ะ เราก็จะบอกแม่ว่า แม่ถามมารอบที่ 3 แล้วนะนี่ แม่ก็จะบอกว่า เออ แม่เอ๋อไปแล้ว แล้วเราจะมีความรู้สึกต่อต้านแม่มาก เหมือนกับแม่ทำอะไร ก็ไม่ถูกใจเราซะหมด เราจึงหน้างอประจำ แม่ก็จะบ่นว่าบ้านนี้มีแต่คนหน้างอๆ เพราะพ่อเราก็แก่แล้ว ก็เริ่มขี้หงุดหงิดแล้วเหมือนกัน ประกอบกับแม่เองมักจะคิดว่าตัวเองถูกเสมอ เป็นคนมั่นใจในตัวเองมาก เพราะแม่จะใหญ่สุดในบ้าน ตบหัวพ่อได้สบายๆเลยล่ะ เลยทำให้เราไม่รู้สึกสงสารแม่เลยแม้แต่นิด จนเราเปิดเทอม อยู่หอคนเดียว เริ่มเหงา เริ่มคิดถึงบ้าน เริ่มคิดได้ และรู้สึกแย่ที่เราทำตัวกับแม่แบบนั้น ทั้งๆที่เราไปดูคอนเสิร์ตนักร้องเกาหลีมา แล้วเงินหมด โทรไปขอเงินแม่ แล้วบอกว่าไปดูคอนเสิร์ตมา ซึ่งเราเคยเล่าให้แม่ฟังว่าเราชอบวงนี้มาก แทนที่แม่จะด่าเรา แม่กลับแซวเราว่า ปลื้มมั้ยล่ะ ได้ไปดูแล้ว นึกว่าจะตามไปเกาหลีแล้วซะอีก เราก็บอกว่า เกือบจะตามไปแล้วแหละแม่ แล้วแม่ก็ยังโอนเงินมาให้เราอีก มันทำให้เรารู้สึกว่า ถึงยังไงแม่ก็รักเราที่สุด กลัวแต่เราจะอด แล้วยิ่งอ่านข้อความของคุณ waterman แล้ว เผอิญเรามีน้องชายอายุ 2 ขวบ แม่บอกว่าเหงา เลยมีลูกเพิ่มอีกคน ทำให้เราได้รู้ว่าตอนเด็กๆ แม่ต้องทนกับเราแค่ไหน น้องเราก็ถามอย่างงี้แหละ ประจำ พี่นี่อะไร โน่นอะไร ทำไม เป็นเจ้าหนูจำไมไปเลย จนเราขี้เกียจตอบ เฮ้อ แต่พอแก่มาแม่ถามเรา เราดันรำคาญซะงั้น ตอนนี้แค่เราอยู่ห่างแม่แค่นี้เรายังคิดถึงขนาดนี้ ถ้าต่อไปไม่มีแม่แล้ว เราจะคิดถึงขนาดไหน ลองคิดดูนะคะ ดีแล้วที่มีท่านอยู่ให้รำคาญน่ะ พยายามคิดใหม่ และใช้เวลากับท่านให้มากที่สุด จะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจทีหลัง ที่ทำไมไม่ใช้เวลาตอนแม่อยู่ให้คุ้มค่านะ จากคุณ : kurapik - [ 10 มิ.ย. 51 23:39:08 ]