ความคิดเห็นที่ 1 เป็นค่ะ แต่เป็นกับคนที่สนิทมาก ๆ เหมือนพี่ ๆ ในกลุ่มเค้าชอบเมากัน เราก็ห่วงมาก ๆ นะ กลัวเค้าไม่ปลอดภัยเวลาขับกลับบ้านอ่ะ ^^" จากคุณ : มุมที่เธอไม่เคยได้สัมผัส - [ 11 มิ.ย. 51 03:15:13 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เป็นเฉพาะคนที่สนิทกันครับ จากคุณ : Jump.Jr - [ 11 มิ.ย. 51 03:27:30 ]

ความคิดเห็นที่ 3 จขกท.ไม่หลับไม่นอนอย่างนี้ แอ๊ดมาคุยเอ็มกันดีกว่า 555 พอดีเลยช่วงนี้ผมอกหักมาคุยเป็นเพื่อนผม จากคุณ : ชินจัง..ชักจะชินแล้ว - [ 11 มิ.ย. 51 04:31:32 ]

ความคิดเห็นที่ 4 คุณ จขกท. เป็นอาการเดียวกันเลยครับ... สงสัยเราจะโรคจิตประเภทเดียวกัน 5555+ บางทีไม่ใช่คนสนิทมากมาย เพิ่งรู้จักกันก็มี... คนแถวๆ นี้แหละครับ ตอนนี้เลยสนิทซี้กันไปแล้ว... ว่างๆ คุยกันนะครับ ^^ จากคุณ : รายทาง (Waterman) - [ 11 มิ.ย. 51 04:49:36 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เป็นเค่ะ และเป็นบ่อยๆแบบออโต้เลย บางครั้งมากไปจนเพื่อนๆเตือน เพราะพอเป็นห่วงแล้ว จะไม่ค่อยนิ่งนอนใจ จะคอยดูแลเอาใจใสอยู่นั่น แต่ก็มีบางครั้งที่ความเป็นห่วงของน้ำเย็น กลับมาทำร้ายน้ำเอง จากคุณ : ล่ามสาวพราวเสน่ห์ - [ 11 มิ.ย. 51 06:35:30 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ก็เคยเป็นค่ะ แต่หลังๆรู้สึกว่าเป็นมากไป เลยพยายามทำความเข้าใจตัวเองให้มากขึ้น แล้วก็ได้คำตอบว่านอกจากจะเป็นห่วงคนเหล่านั้นด้วยใจจริงส่วนหนึ่งแล้ว อีกส่วนก็เพราะเราพยายามหลีกเลี่ยงที่จะคิดปัญหาของเราเอง เลยไปทำตัวเองให้วุ่นวายด้วยปัญหาคนอื่นซะ หรือไม่ก็เพราะเราแก้ปัญหาของตัวเองไม่ได้ เลยพยายามช่วยคนอื่นที่อาจอยู่ในสถานะเดียวกับเราแทน บางกรณีก็เพราะคนคนนั้นอยากรู้สึกว่าเป็นที่รัก เป็นที่ต้องการ เป็นที่พึ่งพาได้ของใครสักคน ซึ่งเกี่ยวกับความนับถือตัวเองที่อาจมีไม่มากพอ หรือรักตัวเองไม่มากพอก็ได้ค่ะ จึงต้องพยายามแก้ปัญหาให้คนอื่นตลอดเพื่อรู้สึกว่าตัวเองมีความหมาย ถ้าห่วงใยระดับปกติก็ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แต่ถ้ากลัดกลุ้มมากๆอาจแสดงว่าเรื่องเหล่านั้นมันไปกระทบปมลึกๆในใจตัวเองของเราเข้าแล้วก็ได้ จึงอยากช่วย อยากทำให้เขาหายทุกข์อย่างมากราวกับว่ามันเป็นเรื่องของตัวเอง เจอคนดีที่เห็นคุณค่าก็ดีไป แต่ถ้าโชคไม่ดีไปเจอคนที่เอาแต่ถมความทุกข์ตัวเองใส่เราเข้า วันนึงตัวเราจะแย่ได้นะคะ เพราะฉะนั้นจะห่วงใครรักใคร ก็ต้องไม่ลืมห่วงตัวเองและรักตัวเองด้วย จากคุณ : been there done that - [ 11 มิ.ย. 51 06:38:29 A:92.0.152.15 X: TicketID:072383 ]

ความคิดเห็นที่ 7 มาแอบยกมือว่าเป็นเหมือนกันค่ะ...และก็เป็นเอามากเสียด้วยสิ เมื่อคืนเพิ่งคุยกับพี่สาวใจดีท่านนึงในเว็บเรื่องนี้เลยค่ะ...เรื่องไม่อยากผูกพันกับใคร เพราะเมื่อรู้จักกับใคร...มันก็อดไม่ได้เลยที่มักจะเอาตัวเองไปผูกพันกับเค้าเสมอ แม้กระทั่งเพื่อนในเน็ตทุกคนที่คบ...ก็ตั้งใจคบ...ไม่ได้คบแบบเล่นๆหรือคบแบบผ่านๆ ทุกกระทู้ที่ตอบและทุกหลังไมค์ที่เข้ามา...จะตั้งใจอ่านและตั้งใจตอบเสมอ กล่องข้อความหลังไมค์เต็มทุกสามวัน...และเมื่อจะลบก็ต้องเซฟเก็บไว้ก่อนลบทุกครั้ง เพราะปัญหาของแต่ละคนไม่เหมือนกัน...ก่อนจะตอบใครจึงต้องใช้เวลาคิดๆๆๆๆ บางทีกว่าจะตอบได้ก็ต้องย้อนกลับไปอ่านของเก่าอีกครั้งเพราะหลายเรื่อง...หลายคน และก็เชื่อไหมคะว่า...อีกหลายครั้งเลย...ที่สงสัยว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่?   น้องๆบางคนส่งข้อความมาหนึ่งประโยคว่าพี่...หนูไม่สบายใจ...จะทำยังไงดี? ไอ้พี่ลิตเติ้ลอ่านแล้วก็นั่งอมยิ้มอยู่หน้าคอมพ์ว่าหนูจ๋า...หนูเห็นพี่เป็นอะไรหนอ? พี่ไม่ใช่ผีอินเตอร์เน็ตนะจ๊ะ...จะได้เห็นชื่อหนูแล้วเสกจิ้ม เสกจิ้มออกมาเป็นคำตอบ ก็เลยจะมาบอกว่า...ถ้าจขกท.ไม่อึดอัดและยังมีแรงก็ทำไปเถอะค่ะ เพราะถ้ามีวันไหนที่เราเป็นฝ่ายที่ไม่สบายใจและต้องการแรงใจบ้างนะ...เรานี่ล่ะค่ะ ที่จะเป็นฝ่ายได้รับกำลังใจดีๆกลับมาร้อยเท่าพันเท่าของที่เราเคยให้ไปเลย   ปล. ปวดหัว...ปวดฟัน...เป็นไข้...ขอเสนอลิตเติ้ลมิสรุ่นทันใจ...หายเร็วค่ะ   จากคุณ : ++ Little Miss Someone ++ - [ 11 มิ.ย. 51 06:54:15 ]

ความคิดเห็นที่ 8 มาให้กำลังใจจขกท นะคะ ใส่ใจตัวเองให้มากๆ เมื่อกายและใจแข็งแรงดี จะได้คอยดูแลคนรอบๆตัวได้ บางครั้งถ้าเราอินมากไป เราจะทุกข์ใจเพราะเราแบกมันไว้ จากคุณ : ขนมปังปิ้งจิ้มนม - [ 11 มิ.ย. 51 07:25:24 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เห็นด้วย ว่าจขกท. เป็นโรคจิต ( จะโดนเตะไหมตรู ) อย่างน้อยก็เป็นคนไม่รู้ลิมิตของตัวเอง เรื่องที่ต้องทำ ไม่ยักกะทำ เรื่องที่ไม่ควรทำ ตะบี้ตะบันทำอยู่นั่นแหละ ปล. ถ้ามีอาการวูบๆ      แนะนำให้หาที่ตรวจการตั้งครรภ์มาทดสอบปัสสาวะดูนะ . . จากคุณ : แหะแหะ คลายเครียดนะจ๊ะ (แม่ขวัญข้าว) - [ 11 มิ.ย. 51 08:11:29 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ลักษณะที่ จขกท เล่ามานั้น อาจอธิบายได้จากแนวคิดหลากหลาย ที่เราเคยอ่านพบ มีอาทิ ความเกี่ยวข้องกับ I. Q. ของคนเราแต่ละคนที่แตกต่างกัน และความรู้ที่เรียกว่า Enneagram เป็นต้น เราเองนึกถึงลักษณะของบุคคลประเภทหนึ่ง ที่ในทางจิตวิทยา เรียกว่า 'an empath' ค่ะ คนกลุ่มนี้ จะมีความเห็นอกเห็นใจผู้อื่น มีความไวในการรับรู้อารมณ์ ความรู้สึกนึกคิดของผู้อื่น โดยเฉพาะ ผู้ที่กำลังไม่สบาย เป็นทุกข์ ทั้งยังต้องการช่วยให้คนเหล่านั้นพ้นทุกข์ด้วย เท่าที่ทราบ ด้วยบุคลิกภาพ นิสัย และทักษะที่คนเหล่านี้ มีติดตัวเป็นพิเศษ คนกลุ่มนี้ อาจเผชิญกับความทุกข์ได้ง่าย และอาจโดยไม่ทันรู้ตัว เช่น คิดถึงและห่วงใยผู้อื่นจนตนเองเป็นทุกข์ไปด้วย และหรือไม่เช่นนั้นก็อาจกระทำการใดๆ ที่ล้ำเส้นเจ้าตัวผู้มีทุกข์อยู่ (เช่น เข้าไปวุ่นวาย ห่วงใยมากเกินกว่าที่เจ้าตัวต้องการ) เขียนมาถึงตรงนี้ นึกได้ถึงหลักพรหมวิหารสี่ตามวิถีพุทธและเอเชียของเรา นั่นคือ เมตตา กรุณา มุทิตา และอุเบกขา ค่ะ ถึงที่สุดแล้ว ไม่ว่าจะเป็น empath หรือคนที่มีความกรุณา ก็ต้องพยายามที่จะระมัดระวังไม่ใช้ความรู้สึก ความสามารถ และทักษะของตนเอง -- ซึ่งเป็นคุณ -- ที่มีอยู่นี้ อย่างพอเหมาะพอสม ไม่เบียดเบียนตนเอง และในขณะดียวกันก็ไม่เบียดเบียนผู้อื่น นั่นคือต้องไม่ลืมที่จะระลึกถึง และน้อมนำหลักอุเบกขามาใช้ด้วยค่ะ แก้ไขเมื่อ 11 มิ.ย. 51 08:57:23 แก้ไขเมื่อ 11 มิ.ย. 51 08:28:47 จากคุณ : Between the birth - Nirvana (ipiup) - [ 11 มิ.ย. 51 08:27:32 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ทำแล้วสบายใจ ก็ทำไปค่ะ แต่อย่าถึงขนาดต้องเครียดมากมายเลย เป็นห่วงคนอื่น...แต่ก็ต้องห่วงสุขภาพตัวเราเองด้วยค่ะ จากคุณ : ++SMILE LOGIN++ - [ 11 มิ.ย. 51 08:37:33 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ไม่ค่อยเป็นว่ะค่ะ  เพราะอิฮั้นชอบยุ่งแต่เรื่องของตัวเอง หลายๆเรื่องยังไม่ได้ดั่งใจตัวเองเลย  ป่วยการจะไปช่วยคนอื่น ไม่อยากเป็นเตี้ย อุ้มค่อม    ดีไม่ดีพาลลงเหวทั้งคู่ เหมือนคนว่ายน้ำไม่เป็นโดดลงไปช่วยคนจมน้ำน่ะ ไม่รู้ว่าจะสงสาร  หรือสมเพชมันดี เรื่องคนอื่นนี่  อิชั้นได้เจ๋อเสร็จแล้วก็ปล่อยผ่าน   แต่ถ้ามาเซ้าซี้ ๆ น่ารำคาญอิชั้นก็วีนใส่ซะ     แค่นั้นแหละ จากคุณ : KHIMM - [ 11 มิ.ย. 51 08:46:29 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ต้องเป็นคนที่สนิทพอสมควร จากคุณ : sorry about that - [ 11 มิ.ย. 51 09:35:50 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เป็นเหมือนกัน...แต่ตอนนี้ใช้วิธีคิด...เอาตัวเองให้รอดให้ดีก่อน..ก่อนที่จะไปห่วงคนอื่นเอาเรื่องคนอื่นมาใส่หัวอ่ะ.. จากคุณ : จิ้งจอกสาวฝึกหัด - [ 11 มิ.ย. 51 10:33:58 ]

ความคิดเห็นที่ 15 อาร์ตฯ ไม่ค่อยเป็นค่ะ .. ไม่ใช่ว่าเป็นคนไม่มีน้ำใจซะทีเดียวนะคะ แต่ปกติ ก็จะเป็นห่วงเป็นใยกับแค่ป๊า แม่ พี่ชาย คนสนิท คุณแฟน แต่ถ้าเพื่อนทั่วไปก็เป็นห่วง แต่ไม่ได้ใส่ใจจนตัวเองกังวลมากมาย เป็นห่วงตามอัตภาพ มีโอกาสเจอพูดคุย ก็ถามสาระทุกข์สุกดิบค่ะ จากคุณ : Art of Illusion - [ 11 มิ.ย. 51 11:00:02 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เป็นเฉพาะกับพ่อแม่ และคนที่เรารักและรักเราคะ... จากคุณ : noot (thangthai_ladypink) - [ 11 มิ.ย. 51 11:00:35 ]

ความคิดเห็นที่ 17 อาร์ตฯ ไม่สามารถที่แก้ไขปัญหาให้คนอื่นได้ แต่ก็รับฟัง แนะนำตามเนื้อผ้า ได้นิดหน่อยค่ะ เพราะลำพังตัว มีเรื่องมาเรื่อย ให้คิดมากมาย รับฟังได้ แต่จะไม่เอาทุกข์คนอื่น มาใส่ตัวเรา จากคุณ : Art of Illusion - [ 11 มิ.ย. 51 11:02:52 ]

ความคิดเห็นที่ 18 บางทีเราก้ไม่ต้องการคนรอบข้างมาห่วงมากนักหรอกค่ะ แห่ะๆๆ ตี๋บ๊อง ห่วงตัวเองก่อนเถอะ ห่วงคนอื่นก้ช่วยเค้าไม่ได้ คิดมากปวดหัว มี...ดีกว่า เอิ๊กๆๆ ล้อเลงงงงงง จากคุณ : Papayahanaga - [ 11 มิ.ย. 51 11:08:39 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เป็นค่ะ แต่เฉพาะที่ที่สนิทกันนะ คนไม่สนิทกลัวเขาว่า เจือกอ่ะ เราเป็นแคร์ความรู้สึกคนรอบข้างอ่ะ แต่กับปัญหาของตัวเองเรากลับ อยากอยู่คนเดียว ใช้เวลาอยู่กับตัวเอง คิดทบทวนปัญหา และ หาทางออก ด้วยตัวเองอ่ะ จากคุณ : เกลียวคลื่นกะสายลม - [ 11 มิ.ย. 51 11:22:28 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ก็ชื่อคุณงัย"สุภาพบุรุษอร่อยที่สุดในโลก" บอกอยู่แล้ว ว่าอร่อย ^^" จากคุณ : แป้ง - [ 11 มิ.ย. 51 11:31:00 A:222.123.24.117 X: TicketID:178488 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เป็นบ้าง ไม่เป็นบ้าง  แล้วแต่อารมณ์และสถานการณ์ช่วงนั้น ๆ อ่ะ ... จากคุณ : ... กระซิบรัก จากความทรงจำ ... - [ 11 มิ.ย. 51 11:33:09 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ...ไม่เป็น เพราะเรื่องตัวเองก็เยอะแล้ว..... จากคุณ : คาซีโอเพย่า. - [ 11 มิ.ย. 51 12:40:03 ]

ความคิดเห็นที่ 23 บางครั้งบางเวลา ตามเหตุการณ์ จากคุณ : MiNiMaRu - [ 11 มิ.ย. 51 12:49:28 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เมื่อคืนไปหาหมอมาเหรอ ไม่เห็นบอกกันเลย นึกว่าสบายดีซะอีก เห็นตื่นมาดูบอลตอนดึกๆ อะ ยังไงก็ดูแลรักษาตัวเองด้วยนะจ้ะ เป็นห่วงเน้อ รู้ก็รู้ว่าเครียดแล้วไม่ดี ก็ยังจะเครียดอยู่ได้ ไม่รู้จักรักตัวเอง แล้วอย่างงี้จะรักใครได้ จริงป่าว รักตัวเองให้มากขึ้น จะได้มีคนมารักเรามากขึ้นเช่นกัน (เกี่ยวกันไหมเนี่ย ^^" ) ตอบจขกท. เราก็เป็นนะไอ้ความรู้สึกแบบนี้ แต่จะเป็นกับบางคน บางสถานะการณ์ แต่ไม่ได้เป็นบ่อยๆ จากคุณ : ไม้ขีดสีม่วง - [ 11 มิ.ย. 51 13:42:51 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ไม่ค่อยชอบยุ่งเรื่องคนอื่นค่ะ ใส่ใจแค่ตามธรรมเนียมก็พอ จะเก็บเรื่องคนอื่นมาคิดทำไมให้ปวดหัวค่ะ เรื่องตัวเอง บางทียังแก้ไม่ได้เลย เรื่องของใคร ก็คือเรื่องของเขา เป็นห่วงตามสมควร ถ้าช่วยเหลือ ก็เท่าที่ทำได้ มากเกินไปก็ไม่ทำ ที่สำคัญ คือไม่ชอบให้ใครมาขอร้องด้วย และจะเกลียดตัวเองมาก ถ้าใจอ่อนช่วยทั้งที่ไม่เต็มใจทำ จากคุณ : ..ฟ้าใส.. - [ 11 มิ.ย. 51 13:55:27 ]

ความคิดเห็นที่ 26 เป็นกับบางคน ห่วงจนแทบจะนึกว่าเป้นเรื่องของตัวเองเลยอ่ะ.. แต่แปลกที่พอตัวเองมีปัญหา..ไม่รู้จะปริปากบ่นกับใคร...เฮ้ออ จากคุณ : เฉลียงสีชมพู - [ 11 มิ.ย. 51 14:54:05 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ถ้าไม่ใช่คนที่เรารัก...ก็ไม่เป็น เอาตัวเองให้รอดก่อนดีกว่านะคะ จากคุณ : ยิ้มพิมพ์ใจ - [ 11 มิ.ย. 51 16:08:14 ]

ความคิดเห็นที่ 28 เป็นครับ จนบางทีต้องกลับมาคิดเหมือนกันว่าเราเข้าไปยุ่งกับชีวิตคนอื่นมากเกินไปรึเปล่า จากคุณ : yatiko - [ 11 มิ.ย. 51 17:44:30 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เป็นบ่อยค่ะ จนบางครั้ง ฝ่าย ช. มีความรุ้สึกดีๆ มอบให้ (จีบซะง้าน) จากคุณ : ส้มตำแครอท - [ 12 มิ.ย. 51 02:01:32 ]

ความคิดเห็นที่ 30 มายกมือว่าเป็นเหมือนกัน แต่หลังๆ มานี่ มีเวลาได้พิจารณาตัวเองเยอะขึ้น หลายครั้งที่เราหวังดี ที่เรายื่นมือเข้าไปช่วย แนะนำ หรืออะไรก็แล้วแต่ อาจเป็นการก้าวล่วงวิถีของเขาโดยไม่รู้ตัว  ความตั้งใจดีของเราแปรเปลี่ยนเป็นก้าวก่าย เผลอๆ ไปคิดแทน เป็นห่วงคนอื่นมากๆ พอเขาไม่ทำอย่างที่เราแนะนำ ก็ทำให้ทุกข์ใจแทนเขาเปล่าๆ   คิดง่ายๆ ทุกคนมีวิถีของตัวเอง ตอนนี้ถ้าใครถามก็จะแนะนำให้คำตอบ แต่ถ้าใครไม่ถาม ไม่ขอคำแนะนำ จะไม่ค่อยเสนออะไรมากมายเหมือนแต่ก่อนแล้ว (อายุมากขึ้น เริ่มปลงแล้วมั้งเนอะ ) จากคุณ : ก๋าสะลองเงิน - [ 12 มิ.ย. 51 03:30:19 ]

ความคิดเห็นที่ 31 พุดตรงๆ เลยนะ เราไม่ค่อยจะเป็นห่วงใครสักเท่าไหร่ รู้สึกยังไง ก้อพูดไปแบบนั้น แล้วแต่เหตุก่ฃารณ์และโอกาสมากกว่า  จากคุณ : ป๋องโรง J - [ 12 มิ.ย. 51 13:47:25 ]

ความคิดเห็นที่ 32 เราก็เป็นเหมือนกันค่ะ จะคนที่ไม่สนิท หมาแมว ข้างถนน เป็นห่วงไปหมด ==' มีอยู่ครั้ง เจอลูกนกนอนพะงาบๆ กลัวก็กลัวไม่กล้าจับ แต่ก็อุตส่าห์เอามันนั่งแท็กซี่ไปโรงพยาบาลสัตว์เล็ก แถวจุฬา ปรากฏแค่ขาแพลง กลับไปบินได้อย่างเดิม สบายใจกันไป ต่อมา จอคนตาบอดขึ้นรถไฟฟ้าที่สยาม ซึ่งเราดูแล้วคิดว่าเป็นตาบอดมือใหม่ดูเดินไม่ค่อยถนัดเท่าไหร่ คนก็เบียดกันเหลือเกินตรงโบกี้สุดท้าย มาแบบนี้ แน่นอนว่าอดเจือกไม่ได้ค่ะ เข้าไปช่วยเค้าหาที่นั่งให้ ยืนเป็นเพื่อนไปส่งถึงสถานีพร้อมพงษ์ ไปถึงที่ขายตั๋วเลย พร้อมบอกยามฝากช่วยเค้าลงบันไดด้วย เค้าทำหน้าเอ๋อๆ แบบว่าดีใจมาก ขอบคุณแล้วขอบคุณอีก จนเป็นแรบันดาลใจ ให้เราไปสอนพิเศษเด็กตาบอดที่สถาบันแถวอนุเสาวรีย์ ซะงั้น ล่าสุด ครูสอนภาษาเล่าให้ฟัง ว่าพ่อเค้าไปผ่าตัดหัวใจ ท่าทางเป็นกังวล เราก็ได้แต่พูดให้กำลังใจเค้าบ่อยๆ ตอนนี้ก็เอาใจช่วยให้หายไวๆเหมือนกัน อยากซื้อการ์ดให้ด้วยซ้ำ (จนนั่งคิดว่าเราบ้าไปแล้วป่าวเนี่ย) แต่บางทีพวกนี้มันเป็นความสุขที่เงินก็แลกไม่ได้จริงๆ จากคุณ : คนที่หลงรักสายลม - [ 18 มิ.ย. 51 12:41:23 ]