คือเรื่องของเรื่องเราเรียนเพิ่งจบและทำงานแล้วค่ะ แต่คุณแม่เราคอยจะบังคับให้เราทำนู่นทำนี่ตลอดตั้งแต่สมัยเราเป็นเด็กแล้วค่ะ ตอนนั้นด้วยความเป็นเด็กเราก็ทำตามบ้างไม่ทำตามบ้างค่ะ เวลามีไรผิดพลาด แม่จะคอยว่าตลอดเลยว่า เช่น บอกแล้วไม่เชื่อ เป็นไงละรั้นดีนัก อะไรประมาณนี้น่ะค่ะ แล้วก็จะเอาเรื่องที่เราเคยผิดพลาดมาคอยพูดให้เราเจ็บใจตลอดเลย
แต่เราก็เรียนจบมาได้น่ะ ตอนนี้ก็ทำงานแล้ว บริษัทเราอาจจะไม่ใหญ่มากแต่เงินเดือนถือว่าในระดับ โอเคพอๆกับบริษัทใหญ่เลยนะ แต่เหมือนแม่เรายังไม่พอใจในทางที่เราเลือกอีกคอยจะให้เรารับราชการบ้างละ ให้ไปสอบ กพ.บ้างละ ให้สอบนั่นสอบนี้ คือสรุปจะให้เรารับราชการน่ะค่ะ เราเองก็รู้ข้อดีของงานราชการน่ะ ไม่ใช่ต่อต้านเลย แต่เรายังสนุกกับงานที่ทำ แม่คอยจะบอกกรอกหูเราตลอดเลยนะว่า อยากเป็นลูกจ้างเขาไปตลอดรึไง สมองมีหัดคิดบ้าง...
แม่ดูถูกในสิ่งที่เราทำตลอดเลย อะไรที่เป็นความคิดเราไม่ค่อยจะสนับสนุนเลย เลยกลายเป็นว่าทำให้เรารู้สึกล้มเหลวตลอดเลย เราเองไม่ใช่คนที่จะเงียบๆด้วย บางทีก็เถียงไปบ้าง สวนแม่กลับแรงๆไปบ้าง ก็รู้น่ะว่ามันไม่ดีนะ แต่อยากให้แม่เราเข้าใจนะ ว่าเราไม่ใช่คนที่ไร้สมองอย่างที่แม่เข้าใจนะ เราเรียนจบทีดีๆมา ทำงานดีๆเงินดีๆแม่ก็ยังไม่พอใจอีก อยากให้เรารับราชการอยู่นั่นแหละ ( ลืมบอกไปที่บ้านเรารับราชการด้วย )
ตอนนี้เรามีแผนจะเรียนต่อ ป.โท คงไม่รบกวนเงินที่บ้านแล้วแหละ เดี๋ยวหาว่าพึ่งเขาอีก เราน้อยใจมากเลยนะ เราเป็นลูกคนเดียวแต่กลับโดนคนในครอบครัวดูถูกงานเรา ดูถูกเราแบบนี้
ทุกวันนี้ไม่ค่อยโทรคุยกับที่บ้านหรอก นานๆทีอาทิตย์ละครั้ง โทรมาก็พูดแต่เรื่อง ให้ไปสอบราชการ ก็รู้ว่าเขาหวังดีนะ แต่บางครั้งเราโตแล้วอยากตัดสินใจอะไรเองบ้าง ก็มันคือชีวิตเรานี่หน่า.....
ปล..ไม่มีไรเขามาบ่นให้ฟัง
จากคุณ :
เด็กหญิงล้มเหลว
- [
16 มิ.ย. 51 15:20:05
A:125.24.237.150 X: TicketID:179110
]
^.....รู้สึกว่าตัวเองล้มเหลวจังเลยค่ะ ที่ไม่ได้ทำตามใจแม่..... ^
