เมื่อเช้า กัลยาณมิตรจากห้องจิตโทรมา
"จกกระหน่ำ" ส่งเสียงมาตามสายว่า
"ผมจะบวชพรรษานี้ 3 เดือน"
จำได้ว่าเราหลุดปากพูดอะไรไม่ค่อยงามออกไป
"มามุขไหนของแกอีกเนี่ย"
แต่เสียงของจก สดใส และ นิ่ง จนเราทึ่ง
"ผมเข้าวัดมาเมื่อวาน โกนหัวแล้ว ช่วงนี้จะมีพี่เลี้ยงพาไปสอนปักกลดก่อนวันบวช"
หลังจากบวช 3 เดือน จกฯว่า ชีวิตอาจจะเปลี่ยนไป
หน้าที่การงานในกทม.ที่ป๊ากับม๊าเคยบ่น ว่าเมื่อไรจะลาออกไปรับช่วงกิจการใหญ่โตที่บ้าน
จกเหมือนชายหนุ่มวัยแสวงหาทั่วไป ไม่ชอบเป็นคุณชายบนกองเงินกองทอง
กลับไปเยี่ยมบ้านทีไร ต้องโดนป๊าพาไปดูที่ดินตรงนั้น กิจการตรงนี้ ป๊ายกให้หมดเลย
แต่จกฯก็หนีกลับมาอยู่กรุงเทพฯทุกที เพราะยังสนุกกับการเป็นลูกจ้าง
สำมะเลเทเมา เอาฮากับเพื่อนๆในเมืองหลวง
ปล่อยให้ม๊าทำตาแดงๆ"เมื่อไรจะกลับมาอยู่กับม๊า"ทุกครั้งไป
หลังบวช จกฯว่า คราวนี้อาจจะต้องกลับบ้าน
"อยากให้ป๊าม๊าได้พักผ่อนสักที ผมสนุกมานานแล้ว คงถึงเวลาต้องดูแลพ่อแม่บ้าง"
จกฯเคยหนีคำขอแต่งงานจากคุณแฟน เพราะหวงชีวิตโสด
แถมเป็นชีวิตโสด ที่มีสาวล้อมหน้าล้อมหลัง
ตามประสาหนุ่มอารมณ์อ่อนไหว อบอุ่น ช่างเอาใจ และโคตรละเมียดละไมคนหนึ่ง
หลังการบวชคราวนี้ อาจจะมีงานเบียดให้ที่บ้านได้อุ้มหลาน
"ผมรักแฟน แฟนก็รักผม อายุก็มากแล้ว สร้างครอบครัวสักทีก็ดีเหมือนกัน"
วางหูโทรศัพท์ไปแล้ว
รู้สึกเหมือนเพื่อนมาบอกลา
รู้สึกเหมือนเห็นเด็กผู้ชายซนๆคนหนึ่ง ก้าวผ่านไปเป็นผู้ใหญ่
พูดจาเปลี่ยนไป คิดอ่านเปลี่ยนไป นิ่งและเย็น
เมื่อก่อนเราเคยมองการบวช เป็นพิธีกรรม เป็นอะไรที่ทำๆไปงั้นตามประเพณี
แต่ตอนนี้เชื่อแล้วว่า การตัดสินใจบวชของผู้ชายคนหนึ่ง
เป็นอะไรที่มากกว่านั้น
อนุโมทนาสาธุ จกกระหน่ำภิกขุ
แก้ไขเมื่อ 30 มิ.ย. 51 11:50:26
ZZZZZZZ อนุโมทนาสาธุ อมยิ้ม"จกกระหน่ำ" คุณไปสบายแล้ว ZZZZZZZ
