ชีวิตเกิดมาก็เท่านี้เนอะ พรุ่งนี้อาจจะตายไปแล้วก็ได้
เกิดมามีทั้งความทุกข์ ความสุขปะปนกันไป
เวลามีความสุข เราก็มักจะหลงระเริงไปกับมัน จนลืมหมดทุกสิ่งทุกอย่าง
แล้วเวลามีความทุกข์ กลับมานั่งจมกองทุกข์ เศร้าจนไม่มีอันทำอะไร
อยู่กับความทุกข์จนลืมนึกถึงช่วงเวลาความสุขที่เคยมีมาเลย ทำไมนะ ทำไมต้องเป็นอย่างนี้ด้วย
ทำไมคนเราต้องเลือกที่จะจำแต่ความทุกข์ จำทั้งๆ ที่ใจบอกอยากลืม
ทำไมกับความสุข ถึงชอบลืม ไม่จดจำ
จะเป็นไปได้ไหม หากเวลาที่เรามีความสุข จะเก็บสะสมแต้มเหล่านั้นไว้ใช้ชดเชยยามที่เราทุกข์บ้าง
เผื่อบางทีความทุกข์จะไปจากเราได้ หรือเบาบางลง ไม่ต้องอยู่กับมันชั่วนิรันดร์แบบนี้...
.
.
.
เข้ามาแก้ไข เพิ่มเติมคำขอบคุณ เจ้าของรูปค่ะ
เป็นพี่ชายใจดีคนนึงในห้องนี้ค่ะ...ขอบคุณค่ะ...ชอบมากมาย...
ขอบคุณทั้งรูปแสนสวย และคำแนะนำต่างๆ มีค่ากับชีวิต tonjak มากจริงๆ...
ดีใจที่รูปรุ้งรูปนี้ ทำให้เราได้เจอกันค่ะ...
แก้ไขเมื่อ 30 มิ.ย. 51 22:32:03