ความคิดเห็นที่ 1 พยายามปรับแนวความคิดใหม่.. ตอนนี้เลยปล่อยให้มันเป็นไป ให้เวลาในการทำใจ ทั้งๆ ไม่รู้ว่าจะทำใจในทิศทางไหน คิดให้ได้ ความจริงจังของเราตอนนี้เป็นภาพลวงตาหรือเปล่า.. เพียงเพราะเราไม่ได้ในสิ่งที่หวัง เลยทำให้เราต้องการเขามากขึ้นหรือเปล่า.. จริงๆแล้ว เรารักเขาขนาดนั้นหรือ เรารับกับทุกสิ่งทุกอย่างของเขาได้หรือ เขาสำคัญกับเรามากจริงหรือ อย่าเอาตัวเองไปยึดติด อย่าเอาความสุขของเราขึ้นอยู่กับเขา.. เราเคยเข้มแข็ง การคุย การเจอ ก็ทำไปตามปกติ หวานและสดใส ไม่ต้องคิดถึงวันข้างหน้า ลดระดับความรู้สึกความจริงจังลงไป จากคนร่วมอนาคต กลับมาเป็นเพียงคนที่ดูกันไป ค่อยๆสัมผัสตัวตน เปิดตาเปิดใจมองข้อดีข้อเสีย หากมันจะสานต่อไปได้ ก็ปล่อยให้มันเป็นไป.. หากมันจะจบ.. ก็เป็นปกติของครรลองชีวิต ประสบการณ์ที่คนเราต้องเจอ ก็ปล่อยให้มันเป็นไปเช่นกัน.. ค่อยๆ คิด ค่อยๆ ทำ.. จะได้ไม่เป็นการทำร้ายตัวเอง.. คิดมากไปก็ว้าวุ่น คาดหวังมากก็ต้องผิดหวังมาก.. แม้ตอนนี้การไม่เจอกัน ทำให้เราทุรนทุราย.. แต่ความทุรนทุรายนี้จะลดลงไป.. เมื่อเรามองรอบข้าง กลับบ้าน.. อยู่กับพ่อกับแม่ สนใจเรื่องราวรอบตัวให้มากขึ้น ทำงานที่จะทำให้ตัวเองพัฒนา ไม่อาจห้ามความคิดได้ แต่เรียกความคิดและสติให้กลับคืนมาให้ได้เมื่อรู้ตัว วันหนึ่งมันจะทำได้.. ... ตอนนี้จะไม่คิดอะไรแล้ว เพราะเราคิดไปแล้ว ในทุกแง่ ทุกมุม ทั้งความเป็นจริง และการหลีกหนีความจริง จะมีความสุขให้เต็มที่กับช่วงเวลาที่จะได้อยู่กับเขา..สดใสรื่นเริง เป็นตัวของตัวเอง เอาใจใส่ดูแลเขาให้ดี หากต้องอยู่กับตัวเอง ก็อยู่มันไปให้ได้ เราเคยอยู่แบบไหนเมื่อก่อน ก็ทำแบบนั้น เขาจะโทรหรือไม่โทรมาก็ปล่อยไป คิดกับมันให้น้อยที่สุด.. เปิดใจรับคนใหม่ คุยกับคนรอบข้าง เอาใจใส่คนรอบข้าง และเอาใจใส่ตัวเอง.. เวลาที่ผ่านไป สถานการณ์ที่พบเจอ จะมีคำตอบและแนวทางของมัน.. เพียงแต่เราควบคุมจิตใจเราให้ได้ มีสติสัมปชัญญะ รู้ว่าควรทำอะไร ต้องทำอย่างไรในสิ่งที่เผชิญในแต่ละคราว..อย่าคิดมาก อย่าหวั่นไหว ทำสิ่งที่อยากทำ ด้วยใจที่เข้มแข็ง เป็นนายของตัวเองให้ได้ ไม่ว่าจะเจอกับเหตุการณ์อะไร.. เรากำหนดผู้อื่นไม่ได้ แต่เรากำหนดตัวเราเองได้.. การคาดหวังให้เขาทำตามความต้องการของเรา มันเป็นไปได้ยาก ยากที่สุด... ก็เลิกที่จะคิด เลิกหวังในส่วนนั้นเสีย กำหนดความคิดจิตใจของตัวเองดีกว่า ให้ระงับอยู่ในความพอดี ไม่ทำร้ายตัวเอง ซึ่งเราเองเท่านั้นจะบอกได้ว่าแค่ไหนคือความพอดีที่เราจะรับได้… ค่อยเป็นค่อยไป และปล่อยให้มันเป็นไป.. ... จากคุณ : จขกท - [ 7 ก.ค. 51 18:06:08 A:10.251.133.75 X:203.172.199.250 TicketID:180904 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ขณะที่เริ่มทำใจรับสภาพ "ยังไงก็ได้" "รับได้ทุกอย่าง" เกิดความเปลี่ยนแปลงในตัวเขา.. จนทนไม่ไหว..ส่งเมลล์ไต่ถาม.. -------- มันเกิดอะไรขึ้นคะ.. ช่วงเวลานี้รับรู้ได้ถึงความเหนื่อย ความเฉยชาที่เกิดขึ้น มีเรื่องที่พี่อาจไม่อยากบอก อาจไม่อยากเล่า หรือมีอะไรในใจที่ต้องคิด พี่อาจต้องการเวลาที่จะใช้อยู่กับตัวเองไม่ต้องดูแลใคร.. มันคือแบบนี้หรือเปล่า ตอนนี้หม่นหมอง ไม่รู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนี้คืออะไร.. ทำให้ยิ่งเซ้าซี้วุ่นวาย เง้างอนไปใหญ่ ซึ่งไม่ชอบที่ตัวเองเป็นแบบนี้เลย เพราะมันจะทำให้อะไรๆมันแย่ลง ไม่ทำให้สองฝ่ายสงบได้ พี่ให้อยู่นิ่งๆ ไม่ต้องทำอะไร ทำตามปกติชีวิตประจำวันไป ไม่จำเป็นต้องเจอกันทุกอาทิตย์ ไม่จำเป็นต้องคุยกันมาก คุยกันบ่อย.. นั่นคือเรื่องปกติที่มันควรจะเป็นไป.. รับทราบว่าก่อนหน้านี้มันบ่อย เจอกันทุกอาทิตย์ คุยทุกวันวันละหลายรอบ จนไม่มีเรื่องจะคุย ซึ่งในวันเวลาต่อไปมันจะไม่สามารถเป็นอย่างนั้นได้ ตามรูปแบบที่เราต้องใช้ชีวิตอยู่กันคนละที่ มันมีปัจจัยรอบตัวเข้ามาเกี่ยวข้อง ทั้งค่าใช้จ่าย ทั้งหน้าที่การงาน ทั้งธุระความจำเป็น และความต้องการเวลาเป็นส่วนตัวของแต่ละคน.. พยายามที่จะปรับตัว ปรับใจ.. พยายามใช้ชีวิตในรูปแบบเดิมๆ ทำให้เป็นธรรมชาติให้ได้ หากเป็นการฝึกจิตใจ ยอมรับและพยายามทำ.. หลายสิ่งหลายอย่างที่รู้ว่าตัวเองควรต้องปรับ.. ความดื้อ ความเอาแต่ใจ และอีกหลายอย่างที่อาจไม่รู้ ตอนนี้พี่ทำให้รู้สึกว่าตัวเองร้อนรน ไล่ตาม น่าเบื่อหน่าย เรียกร้องความสนใจ..และไร้ค่าลงทุกวัน คิดว่าพี่เข้าใจความรู้สึกของหนูตอนนี้.. เวลาเราต้องการคุย แต่เค้าไม่อยากคุย เวลาเราต้องการเจอ แต่เค้าไม่ว่างที่จะเจอ ความรู้สึกของการถอยห่าง ความรู้สึกของการเมินเฉย.. ซึ่งไม่รู้จริงๆ ว่าเป็นตัวเองที่ฟุ่งซ่านคิดมากไป.. หรือ แค่ช่วงเวลาที่คนเราอาจอยากอยู่นิ่ง เพื่อคิดทบทวนอะไรบางอย่างหรือเปล่า.. หรือ ถึงช่วงเวลาของการเปลี่ยนแปลงแล้ว.. พี่บอกว่าพี่ทำทุกอย่างที่พี่ทำให้ได้แล้ว พี่ก็คุยด้วยทุกวัน.. มันก็เหมือนเดิม แต่มันไม่เหมือนเดิมค่ะ ตอนนี้ไม่สัมผัสถึงการดูแลความรู้สึกซึ่งกันและกัน รู้สึกถึงความห่วงหาอาทรที่มีน้อยลง นี่คือสิ่งที่หวั่นไหว และรับกับมันได้น้อยเหลือเกิน ไม่ว่าเรื่องอะไรที่เข้ามาก็รับกับมันได้.. แต่เรื่องการเอาใจใส่ที่ต่างจากเดิมนี่ทำให้เจ็บปวดที่สุด การพูดคุย การหยอกล้อ ไม่ว่าทางโทรศัพท์หรือทางเอ็ม มันทำให้มีความสุข แจ่มใส ตอนนี้รู้สึกว่า อืม.. คุยกับเราน้อยลงนะ ถามไถ่ทุกข์สุข สนใจในเรื่องของเราน้อยลงนะ.. ในขณะที่หนูอยากฟัง อยากรู้ว่าพี่ทำอะไร พี่เป็นยังไง.. พี่ทำให้รู้สึกว่าตัวเองเป็นตัวกวน คุยกันเหมือนหน้าที่ว่าจำเป็นต้องคุย ไม่ได้คุยเพราะคิดถึง ไม่ได้คุยเพราะห่วงหา เรามาอยู่ในจุดที่ไม่เท่ากันของความรู้สึกแล้ว.. พี่ต้องการลดเวลาในการติดต่อ ให้นิ่งมากขึ้น แต่หนูต้องการให้การติดต่อนั้นคงเดิม.. การคุยกันนั้นสำคัญ สิ่งที่บอกไป เป็นการคิดมากไปเองหรือเปล่าคะ..พยายามคิดว่าคนเราก็ต้องมีช่วงที่ไม่อยากดูแลใคร.. และรับทราบอีกเช่นกันว่าเราไม่สามารถบังคับใครให้ทำอะไรได้ เพราะถึงทำให้ได้ก็แค่ชั่วขณะ ฝืนทนไป ไม่กล้าคุยเรื่องนี้ทางโทรศัพท์เพราะคงจบที่การทะเลาะ ไม่อยากคุยเรื่องนี้ทางเอ็ม..เพราะพี่ก็คงว่างอแงหาเรื่องอีก ไม่อยากคุยเรื่องนี้ตอนเจอกัน เพราะเวลาที่อยู่ด้วยกันมีความสุข รู้สึกดี สบายใจ ไม่อยากให้มีอะไรมาทำหมองมัว ในช่วงเวลาที่เจอกันที่มีไม่มากนัก.. แต่ตอนนี้ อยากบอกถึงความรู้สึกของตัวเองให้พี่รู้ ว่าค่อนข้างสับสน การจะนิ่งแบบเป็นสุข คือการนิ่งแบบเข้าใจกัน.. ตอนนี้หากจะบังคับให้ตัวเองนิ่ง ก็เป็นการนิ่งแบบเก็บกด อัดอั้นคิดมาก.. ช่วงนี้ป่วย อารมณ์เลยเปราะบางและรุนแรง ถ้อยคำและการกระทำเลยกระทบกับความรู้สึกมากพอสมควร ตั้งคำถามกับตัวเองว่าสิ่งที่รู้สึก สิ่งที่สัมผัสได้ ณ ขณะนี้ คือการเปลี่ยนแปลงอะไรหรือเปล่า หากใช่ มันประสบผลมากเลยค่ะ กับความห่างที่พี่ตั้งใจให้เป็น ก็อธิบายให้ฟังอีกที อย่าปล่อยให้ว้าวุ่นแบบนี้เลย หากไม่ใช่ ก็ยังอยากฟังพี่อธิบายอีกครั้ง ว่าควรปรับยังไง ทำไมถึงเป็นแบบนั้นแบบนี้ไม่ได้ และสิ่งที่หนูต้องการ หรือเอาแต่ใจ มันไม่ควรหรือมีขอบเขตขนาดไหน อาจจะต้องบอกตรงๆ เพราะตอนนี้การรู้เองคิดเองวุ่นวายสับสนเหลือเกิน มันจะเป็นยังไงต่อไปคะนี่.. ...... คำตอบของเมลล์นี้ คือไม่มีอะไร ไม่เปลี่ยนอะไร ทุกอย่างเหมือนเดิม.. จากคุณ : จขกท - [ 7 ก.ค. 51 18:09:02 A:10.251.133.75 X:203.172.199.250 TicketID:180904 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ไม่เข้าใจ.. เกิดอะไรขึ้น เกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงเปลี่ยนไป.. คำพูดบอกเหมือนเดิม แต่การกระทำไม่เหมือนเดิม สิ่งที่เคยทำให้จนเราคุ้นเคย จนเราคิดว่านั่นคือตัวตน คือเรื่องปกติ วันหนึ่งกลับเฉยชา.. คำพูดบอกไม่เปลี่ยน แต่การกระทำเปลี่ยนไป.. บอกไม่ได้ว่าเมื่อไหร่จะว่าง บอกไม่ได้ว่าเมื่อไหร่จะเจอ.. มันเกิดอะไรขึ้น มันเกิดอะไรขึ้น.. ชีวิตตอนนี้เป็นอะไรที่บอกไม่ถูก..บอกไม่ถูกว่าจะทำอะไร จะคิดอะไร จะเป็นยังไง มันไม่ปกติเอาซะเลย ไม่คุ้นเคย เป็นช่วงเวลาที่จิตใจวุ่นวายไม่สามารถนิ่งเฉยได้ ตกอยู่ในอาการเบื่อ หวั่นไหว หม่นมัว.. สิ่งที่อยากทำก็ต้องรอคอย สิ่งที่ต้องทำก็ไม่อยากทำ ไม่มีสมาธิ ไม่นิ่ง ไม่สงบ ความรู้สึกนึกคิดแปรปรวน.. เมื่อเจอกับสถานการณ์จริง การตอบสนองต่อเรื่องความเป็นไปที่เข้ามาตอกย้ำถึงนิสัยตนเอง ในเวลาที่ผ่านมา เรามองเรื่องราวชีวิต การกระทำ การตัดสินใจของคนอื่นๆ ด้วยความคิดที่ว่าเราเข้าใจนะ ว่าทำไมเขาถึงทำแบบนั้นแบบนี้ ทำไมเขาถึงตัดสินใจแบบนั้น แต่ความจริงนั่นคือความไม่เข้าใจเลยต่างหาก ไม่ถ่องแท้ ไม่เจอกับตัวเองก็ไม่รู้ ความจริงแล้ว ความมักง่าย ยึดติดในความสะดวกสบาย เห็นแก่ตัว นี่คือตัวตนที่เราเป็น แต่ก่อนไม่เคยรู้ แต่ตอนนี้รู้แล้วว่าด้านมืดของเราก็มีมาก ความลุ่มหลง ความมืดบอด เหมือนติดอยู่ในบ่วงที่เราเป็นคนถักทอสร้างมันขึ้นเอง จมอยู่กับความเศร้าหมอง ที่สำคัญคือไม่ยอมแก้ไข ไม่พยายาม ไม่มีความกล้าหาญ ยังมัวเมาอยู่.. เราละเลยครอบครัว เราละเลยเพื่อนฝูง เราเพิกเฉย ไม่รับรู้ หมกมุ่นอยู่กับเรื่องของตัวเอง คิดถึงแต่ตัวเอง ไม่อยากให้ตัวเองเศร้า แต่ไม่ยอมทำให้ตัวเองหายเศร้า ทั้งๆที่รู้แนวทาง แต่ไม่ทำ ให้เวลากับตัวเอง ตั้งสติ ครุ่นคิด จัดระเบียบ เรียบเรียง และตั้งคำถามให้กับตัวเอง อะไรคือสิ่งที่ต้องทำในนาทีนี้ อะไรคือสิ่งที่ต้องทำในชั่วโมงนี้ อะไรคือสิ่งที่ต้องทำภายในวันนี้ "ต้อง" "ควร" "เหมาะสม" คำเหล่านี้เราสามารถนึกรู้ คิดได้ อยู่ที่ว่าจะคิดและจะทำหรือเปล่าเท่านั้นเอง วันนี้ตัดสินใจแล้ว.. ทนไม่ได้แล้วกับความหมองหม่นที่เกิดขึ้น ทนไม่ได้แล้วกับการหลอกตัวเอง ทนไม่ได้แล้วจริงๆ มันทำงานไม่ได้ เวลาที่ผ่านมาประคองตัวเองให้เรียนจบได้นี่ก็ถือว่าต้องใช้ความพยายามมาก หากต้องมีความรู้สึกอย่างนี้ไปเรื่อยๆนี่ไม่ไหวแน่.. ไม่ได้เป็นทั้งตัวจริง ไม่ได้เป็นทั้งตัวสำรอง อยู่ในสถานะไหนก็ไม่รู้ ไม่อยากคาดเดา ไม่คาดหวัง กลัวทั้งการหลอกตัวเอง กลัวทั้งความจริง แต่ไม่สามารถจะหลบมันไปได้แล้ว ไม่มั่นใจในอนาคต หากมั่นใจในสัญชาติญาณ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด.. จะได้กลับมาใช้ชีวิตเหมือนเดิมจริงๆจังๆซักที.. จะได้หมกมุ่นกับเรื่องใดๆใกล้ตัว เรื่องที่เราสามารถควบคุมได้ เพราะอยู่ ณ จุดนี้ต่อไป ความคลุมเครือที่ได้รับ ยิ่งทำให้เราอยู่ในโหมดเศร้าไปเรื่อยๆ ซึ่งทนไม่ได้แล้ว ไม่มีอะไรที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ ทั้งยังฉุดรั้งใจให้ไม่สามารถทำอะไรได้อีก ไม่สามารถกลับคืนสู่ความเป็นปกติได้ อยากรู้ความจริง อยากรับฟังคำตอบ.. ตัดสินใจแล้ว เตรียมใจแล้ว เหลือแค่การตอกย้ำให้มั่นใจ มีสัญญาณการห่าง การหนีถอย ความเอาใจใส่ที่ลดลง นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้น สิ่งที่กลัวในใจมันเกิดขึ้นแล้ว ก็คงถึงเวลา ทำใจเพราะ"ต้อง"ทำ ไม่ได้ทำเพราะควรทำ ไม่ได้ทำเพราะอยากทำ.. ร้องให้ทุกครั้งที่คิดว่าวันนี้ต้องมาถึง ร้องให้ทุกครั้งที่คิดถึงเรื่องนี้จริงจัง.. การที่ไม่แน่ใจ การเดาเอาเองคิดเอาเอง อะไรครึ่งๆกลางๆ ไม่ชัดเจนซักทาง คือสิ่งที่ในที่สุดแล้วก็ทนไม่ได้ เมื่อตกอยู่ในช่วงสถานการณ์ จิตใจเราไม่สามารถเข้มแข็งได้ เพราะไม่มีหลักให้ยึด ไม่มีคำมั่นใดๆ เมื่อเรียกร้องจากใครไม่ได้ ก็ต้องสร้างหลักขึ้นมาเอง ...... จากคุณ : จขกท - [ 7 ก.ค. 51 18:14:48 A:10.251.133.75 X:203.172.199.254 TicketID:180904 ]

ความคิดเห็นที่ 4 จึงขึ้นไปหาคำตอบ.. วิธีการไม่สมควร ค้นและรุกล้ำ แล้วก็เจอคำตอบจริงๆ คือเขาติดต่อใครอีกคนอยู่ ผู้หญิงคนต่อจากเรา.. แม้จะยังไม่มีอะไร ยังไม่ได้เป็นอะไร แต่เรารู้ ว่าเขาสนใจเธอ แม้ไม่มีอะไร แต่เขาสร้างจุดเริ่มต้นแล้ว และเขาก็โกรธ ในวิธีการค้นหาคำตอบของเรา เย็นชาเหินห่าง จนเรางง เราผิดคนเดียว.. เมลล์อีกฉบับ ---------------------------------------------------- ครุ่นคิด พิจารณา.. ทำในสิ่งที่พี่ไม่ชอบ ทำร้ายความรู้สึกของพี่.. ขอโทษ ยอมรับผิดอย่างจริงใจ ไม่คิดว่าตัวเองจะทำอะไรแบบนั้น ไม่คิดว่าจะกลายเป็นผู้หญิงแบบนี้ รู้สึกว่าตัวเองเปลี่ยนไปมาก ความเป็นตัวของตัวเองกลืนหาย ความระแวง ความกลัว กัดกร่อนจนทรมาน ไม่โทษอะไรนอกจากความอ่อนแอของตัวเอง.. รู้ว่าไม่สามารถเอาความผิดหวัง ความไม่แน่ใจ ความหึงหวง ความรัก มาเป็นเหตุผลในการกระทำนี้ได้ วันนี้ ตอนนี้ พี่ไม่แน่ใจในความรู้สึก รับไม่ได้กับสิ่งที่หนูทำ เป็นสิ่งที่พี่ต้องเก็บไปคิดไม่น้อย รับรู้.. วันนี้ เรายังไม่ได้เป็นอะไรกัน ความสัมพันธ์ยังไม่ถึงลำดับสุด เป็นในขั้นดูกันและกันอยู่ พี่บอกอย่างนี้ วูบไหวในความรู้สึก พี่อาจจะไม่รู้ว่าหนูจริงจังกับพี่มาก อยากมีอนาคตร่วมกันกับพี่ อยากจะทุกข์จะสุข ดูแลกันและกัน อยากจะเรียนรู้ และปรับตัวตามความเป็นจริงหากจะเป็นชีวิตครอบครัว หากมีเหตุการณ์อะไร ก็อยากรับรู้ความจริง และทำความเข้าใจมันเพื่อไม่ให้เกิดการสื่อสารที่ผิดพลาดให้เข้าใจผิดคิดไปเอง พร้อมที่จะรอ และพร้อมที่จะเข้าใจ หากมั่นใจว่าพี่อยากจะเริ่มต้นชีวิตใหม่จริงๆ แต่.. พี่ไม่แน่ใจ ไม่มั่นใจในตัวหนู หรือจริงๆแล้ว ไม่ต้องการให้หนูจริงจังกับมันขนาดนั้นคะ.. สงสัย..ว่าช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกันหลังๆนี้ เป็นช่วงเวลาที่พี่มีความสุขหรือเปล่า.. สงสัยในตัวเองว่า ทำให้พี่รู้สึกว่าเหมือนเป็นนักโทษ เหมือนมีใครคอยมาคุม มาจ้องจับผิดหรือเปล่า.. สงสัยในตัวเองว่า ทำไมถึงเกิดความรู้สึกอย่างนี้ได้.. บอกอีกครั้ง ทั้งๆที่พี่ไม่เชื่อนี่แหละ ว่าครั้งนี้ขึ้นไปหาเอง เพราะทนไม่ได้ที่พี่บอกว่าไม่ต้องมา.. จะมาทำไม ยิ่งมีความรู้สึกว่าพี่ไม่ได้เปิดกับหนูทุกเรื่อง.. เข้าใจว่าพี่ก็ไม่ได้คิดปิดบังอะไร เพราะมันไม่มีอะไร เพียงแต่ไม่อยากบอกให้เป็นเรื่องเป็นราว.. สิ่งเล็กๆน้อยๆที่เป็นเซนส์ของผู้หญิง มันรับรู้ได้จริงๆนะคะ ประโยคการพูดในเวลาสนทนาทั่วไปที่ทำให้รับรู้ ไม่ได้จ้องจับผิด แต่มันรู้เอง.. ทุกครั้งไม่สนใจกับมัน ไม่ได้คาดคั้นเซ้าซี้อะไร เพราะมันคงจะทำให้เป็นคนน่าเบื่อมาก และไม่สนใจที่ใครจะบอกที่ใครจะพูด เพราะทุกสิ่งทุกอย่างขึ้นอยู่กับตัวพี่ทั้งนั้น ว่าจะทำอย่างไร จะตัดสินอย่างไร สิ่งที่ต้องการคือการเจอกันในช่วงเวลาเสาร์อาทิตย์ หากจะไม่ว่าง หากจะมีธุระ ก็ทำใจให้ยอมรับได้ อาทิตย์นี้ไม่เจอ อาทิตย์นั้นมีอะไรต้องทำ.. บอกและอธิบายกันไป แม้จะเจอกันแค่แวบเดียว แม้จะไม่สามารถอยู่ด้วยทั้งเสาร์อาทิตย์ แค่วันๆเดียว ก็อยากเจอ ไม่อยากห่าง ในวันหยุดอยากใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน ตื่นนอน กินข้าว ดูข่าว พูดคุยหยอกล้อ.. ไปไหนมาไหนทำกิจกรรมไปด้วยกัน วันจันทร์ถึงวันศุกร์มันดูยาวนาน.. ความรู้สึกนี้ พี่คงเข้าใจ เพราะครั้งหนึ่งพี่คงเคยเป็น แม้ตอนนี้มันจะไม่เป็นอย่างงั้นแล้ว.. ในที่สุดแล้ว ความรักของหนูทำความร้อนรน และก้าวล้ำความเป็นส่วนตัวของพี่.. และในช่วงเวลาแห่งการทบทวนนี้..มีอะไรที่ต้องคิดหลายอย่าง.. ตั้งคำถามกับตัวเอง.. พี่จะทนได้หรือ ตราบใดที่หนูรัก ก็จะหึงหวง ทนไม่ได้ที่พี่จะมีใครอื่น.. พี่จะทนได้หรือ ความผิดพลาดที่อาจทำมันซ้ำอีก การก้าวก่าย พี่จะทนได้หรือ หากจะเรียกร้องเวลาจากพี่ ความเป็นส่วนตัวของพี่มากขึ้นเรื่อยๆ พี่จะทนได้หรือ สำหรับหนู ในสถานะนี้ มันอยู่ได้ในช่วงเวลาหนึ่งเท่านั้น การเป็นตัวจริง การเปิดเผย การครอบครอง ...ความยุ่งยากที่พี่ต้องเจอ ขณะนี้ หนูมีค่ามากถึงขนาดนั้นมั้ย.. ไม่ได้งอน ไม่ได้หาเรื่อง ไตร่ตรองด้วยสติ รู้ตัวว่าคิดอะไรอยู่ ต้องการสื่อสารอะไรอยู่ ถูกต้องอย่างที่พี่บอก ไม่มีอะไรจะคุยแล้ว.. ตอนนี้พร้อมที่จะนิ่ง และพร้อมที่จะหยุด หากพี่ไม่ต้องการ.. ..และการตัดสินใจตอนนี้ขึ้นอยู่กับพี่ค่ะ .. จากคุณ : จขกท - [ 7 ก.ค. 51 18:20:38 A:10.251.133.75 X:203.172.199.254 TicketID:180904 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ในที่สุด.. สิ่งที่ปิดบัง สิ่งที่ไม่อยากบอก.. นั่นคือการหมดใจ ค่อยๆหมดไป.. หยุดความสนใจ และสนใจใครใหม่.. หยุดความสนใจ และสนใจใครใหม่.. นั่นคือคำตอบ.. ไม่ใช่การคิดมาก ไม่ใช่การคิดเอาเอง.. รู้อยู่แก่ใจ ถึงจะคิดในแง่ดีอย่างไร นั่นคือคำตอบ.. เหตุผลที่ให้ คำพูดที่บอก.. ไม่ชัดเจนเท่ากับสิ่งที่ทำ.. ไม่บอกเพราะไม่อยากบอก.. บอกไปเดี๋ยวไม่สบายใจ.. เดี๋ยวค่อยให้รู้ทีหลัง ทำเราได้เศร้าเหลือเกิน.. ... ไม่ก้าวหน้า ไม่ถอยหลัง ให้หยุดนิ่งอยู่ที่ศูนย์.. เพื่อทบทวนความรู้สึก บอกกันอย่างนั้น.. หากความรู้สึกที่ถ่ายทอดมา..มันว่างเปล่าเหลือเกิน รับรู้มันอย่างเต็มหัวใจ.. ให้เราหยุดนิ่ง แต่เขาไม่นิ่ง ค้นหาติดตามสิ่งมุ่งหวังใหม่.. จะหมายความว่าอย่างไรได้.. หมดหนทางที่จะเข้าใจเป็นอื่น.. ไม่มีจุดหมายให้หวัง ไม่มีอะไรให้รออีกต่อไป.. ความรู้สึกที่มีต่อกันก่อนหน้านี้เป็นเรื่องจริง.. ทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาพยายาม ทุกสิ่งที่เขาแสดงออก สิ่งที่เขาทำให้ มันเป็นเรื่องจริง ไม่ได้หลอกลวง มันมากมาย อบอุ่น ประทับใจ เรารับรู้ เราเชื่อมั่น.. จนปักใจ.. แต่วันหนึ่ง ความรู้สึกนั้นหมดไป.. มันก็เป็นเรื่องจริงเช่นกัน.. จนตั้งตัวไม่ทัน เหลือแต่ความเสียใจ.. เสียใจ เสียใจ และเสียใจเหลือเกิน หมดใจ ก็คือ หมดใจ.. ทำอะไรไม่ได้ ไม่สามารถเรียกร้องวันเก่าๆให้หวนคืน .. ไม่ใช่สิ่งที่เขาเสาะหาพยายามต่อไป.. ความรู้สึกนั้นหยุดไปแล้ว เลือนจางไปแล้ว.. ก็จะทำอะไรได้ จะทำอย่างไรได้.. ก็ต้องหยุด ก็ต้องถอย ก็ต้องพอ.. คือการตัดสินใจของเราเอง.. ก็จะทำอย่างไรได้ เมื่อสิ่งที่สัมผัส คือความว่างในหัวใจ.. ทั้งๆที่ไม่อยากเลย ทั้งๆที่ไม่ต้องการให้เป็นแบบนี้เลย.. แต่จะทำอย่างไรได้.. จากคุณ : จขกท - [ 7 ก.ค. 51 18:23:56 A:10.251.133.75 X:203.172.199.254 TicketID:180904 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ในที่สุด สิ่งที่ตัดสินใจได้ คือจบแล้ว จบจริงๆแล้ว ปิดหูปิดตาไม่มองความเป็นจริง มองในสิ่งที่เราอยากมอง คิดในสิ่งที่เราเฝ้าฝัน สุดท้ายก็หลอกตัวเองไม่ได้แล้ว.. หยุดแล้ว หยุดแล้วจริงๆ รักเราที่ให้เต็มร้อย เมื่อไม่ได้เต็มร้อยกลับคืนมา ทำอะไรไม่ได้ ก็ต้องหยุด ก็แค่นั้น อยากจะปรับตัว ต้องการที่จะแก้ไข หวังไว้เหลือเกิน แต่จะทำไปทำไม..เมื่อมองไม่เห็นปลายทาง สุดท้ายแล้วก็เป็นคนที่ถูกรักเพียงคนเดียวไม่ได้ ไม่ได้เป็นตัวจริง ไม่มีทางเป็นตัวจริง ก็จะรักไปเพื่ออะไร.. กลายเป็นผิดที่เรา ? ดื้อรั้นเอาแต่ใจ.. ไม่ฟังไม่นิ่ง เรียกร้องไล่ตามก้าวก่าย ไม่อยู่ในที่ที่ต้องการให้อยู่.. กลายเป็นคนไม่มีเหตุผล ? การกระทำของผู้ชายเป็นอย่างไร ผู้หญิงก็จะเป็นแบบนั้น แสดงออกแบบนั้น.. เมื่อไม่มีความมั่นคงในจิตใจให้ เราก็นิ่งไม่ได้.. เมื่อยังมีใครอื่นอยู่ เราจะทนได้อย่างไร.. ใจร้าย.. ใจร้ายกับเราจริงๆ.. ทำให้รักในตอนแรก ทำให้ปักใจ ทั้งๆที่รู้ว่าสิ่งนั้นจะไม่สามารถทำให้ได้ในเวลาต่อมา หลอกกันได้จริงๆ และที่น่าเศร้า เราก็ปิดตา.. คิดเข้าข้างตัวเอง ว่าวันหนึ่งมันจะใช่.. ไม่ยอมจบกับเราในตอนแรก สร้างภาพวาดหวังให้เรา และวันหนึ่งก็หยุดมัน นิ่งเฉยต่อกัน บอกว่าเป็นไปไม่ได้ เหลือเรากับภาพฝันที่เคยให้.. ก็หยุดกันไปง่ายๆ จบกันไปง่ายๆ บอกว่าเป็นไปไม่ได้ง่ายๆ ไม่เหนี่ยวไม่รั้ง ทิ้งกันไปง่ายๆ.. หมดความสนใจ ก็จบกันไป เมื่ออดทนไม่ได้ ก็ไม่ต้องอยู่ ก็เท่านั้น.. ใครเล่าจะทนได้ เมื่อเป็นผู้หญิงที่ถูกรักเพียงคนเดียวไม่ได้ เมื่อไม่ได้จะคิดจริงจังต่อกัน.. ใครเล่าจะทนได้.. ตอนนี้ใช้ความโกรธเป็นฉากบัง ให้ความเศร้ามันเลือนหาย.. ความรู้สึกดีๆ ก็ยังเก็บมันไว้ แม้ตอนนี้อยากลบมันไปให้หมด เพราะทำให้เราทรมานกับความเป็นจริง.. จากคุณ : จขกท - [ 7 ก.ค. 51 18:26:47 A:10.251.133.75 X:203.172.199.254 TicketID:180904 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เมลล์ฉบับสุดท้าย.. -------------- เมลล์มาอีกครั้งค่ะ มาบ่นให้ฟังอีกครั้ง.. กับเรื่องเดิมซ้ำๆเก่า.. คิดว่าเป็นพรหมลิขิตจริงๆ รักแรกครั้งนี้ว่าจริงจัง ประทับใจและชื่นชอบในตัวตนของพี่ ไม่ได้เป็นปัญหาอะไรสำหรับเลย ในเรื่องความแตกต่างระหว่างวัย กิจวัตร เวลาส่วนตัว พร้อมเข้าใจและปรับตัว.. ก่อนหน้านี้ที่เคยรู้สึก.. พี่คุยกับแฟนเก่าอยู่ อันนี้ไม่เป็นไร เพราะอย่างไรก็ผูกพันกันมา.. หนูรับได้ ทำใจได้ พี่คุยกับคนอื่นอยู่ อันนี้ก็ไม่เป็นไร เพราะคงเป็นการคุยแบบมิตรภาพไมตรีจิตร เป็นพี่เป็นน้อง ก็พอรับรู้มั้ง แต่ในที่สุดแล้ว ที่ทนไม่ได้ อยู่ไม่ได้ คือ การที่พี่ไม่จริงจัง บอกอะไรไม่ได้.. ไม่เข้าใจเลยในสิ่งที่พี่พูดพี่บอกก่อนหน้านี้..พี่คลุมเคลือ ไม่ชัดเจน ถ้าจะนิ่ง เพื่อทบทวนความรู้สึก.. ก็ยืนยันความรู้สึกของหนูว่าเหมือนเดิม.. ยังอยากฟังพี่เล่าเรื่องนั้นเรื่องนี้ ยังอยากรู้ว่าทำอะไรอยู่ ยังอยากเล่าเรื่องของตัวเองให้พี่ฟัง อยากมีใครให้คิดถึง และคิดถึงเราในทุกวัน.. คิดถึงเหลือเกิน แต่ทำไปยิ่งสับสน ตอนนี้เหมือนไปทางไหนไม่ได้ ไม่ก้าวหน้า ไม่ถอยหลัง.. ให้อยู่นิ่งๆโดยความรู้สึกไม่ชัดเจน จะทำได้อย่างไร.. ที่สำคัญที่สุด พี่ให้หนูนิ่ง ในขณะที่ตัวพี่เองก็ไม่ได้นิ่งด้วย.. ภาระผูกพันก่อนหน้าและความสนใจใหม่..นี่คือสิ่งที่รับรู้จากการกระทำ จุดไหนของพี่ที่จะให้อยู่ ไม่รู้จริงๆ.. หากต้องการหยุดกับหนู ก็ไม่จำเป็นต้องห่วงใยกัน.. ยิ่งแสดงออกว่าห่วงยิ่งทำให้อยากกลับไปเป็นเหมือนก่อน คือต้องการเจอกันให้บ่อย คุยเอ็มเรื่อยๆ คุยโทรศัพท์ทุกวัน ดูแลความรู้สึกกัน และจริงจังต่อกัน ไม่ใช่เผื่อเลือก ไม่ใช่เป็นแค่คนๆหนึ่งในหลายคนของพี่ ไม่ก้าวหน้า ไม่ถอยหลัง หยุดอยู่กับศูนย์ .. เกลียดคำนี้จัง หมายความว่าไม่จริงจังต่อกัน จะเลิกเมื่อไหร่ก็ได้ ลดความสำคัญลง เข้าใจว่าอย่างนั้น.. ความเหงามันทรมาน แต่ทรมานน้อยกว่าการมองไม่เห็นอนาคต ไม่เห็นเป้าหมาย เลยไม่รู้จะติดต่อกันทำไมให้ต้องเจ็บปวด.. ทุกครั้งที่ทักที่คุย แล้วรู้ว่าอะไรๆไม่เหมือนเดิม มันสับสน.. ตอนนี้คงไม่ได้คุยเอ็มกับพี่.. blockและdelete เมลล์ไปแล้ว และการคุยโทรศัพท์ก็ทำให้เศร้า.. ไม่รู้จะเล่าเรื่องนั้นเรื่องนี้ให้พี่ฟัง หรือฟังพี่พูด คุยกันตามปกติโดยลดความผูกพันเหลือแค่เป็นพี่เป็นน้องได้ยังไง มีแต่จะทำให้ทำใจไม่ได้ หยุดความรู้สึกไม่ได้.. หากพี่คิดว่าเราจะไม่สามารถไปด้วยกันได้ ต้องการมีความเป็นส่วนตัวและอิสระที่จะติดต่อใครๆไป.. ก็พอเถอะค่ะ ไม่ต้องโทรมา ปล่อยกันไป.. ขอบคุณความรักที่เคยให้เมื่อก่อนหน้านี้.. ทุกสิ่งทุกอย่างที่พี่ทำ ความเอาใจใส่ที่พี่ให้ ขอบคุณในสิ่งดีๆทุกอย่างที่ผ่านมา ความสุขในตอนนั้นยังมีเต็มหัวใจ ขอบคุณ..และ ลาก่อนค่ะ .. จากคุณ : จขกท - [ 7 ก.ค. 51 18:28:37 A:10.251.133.75 X:203.172.199.254 TicketID:180904 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เต็มร้อย..ไม่ใช่ 99.99 แต่มันเต็มร้อยแล้ว.. คุยโทรศัพท์วันนี้เคลียร์ในทุกความรู้สึก ชัดเจน จบกัน ขอบคุณในความจริงใจที่ส่งท้ายมา..ขอบคุณจริงๆ.. ไม่ใช่ก็คือไม่ใช่ ไม่ต้องมีเหตุผลอะไรอื่นแล้ว สนใจคนอื่นแล้ว ก็เท่านั้น ก็พอที่เราจะหยุดแล้ว .. ขอร้องให้เป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่จะปล่อยทุกอย่างให้มันผ่านไป ให้วันเก่าๆจากไปพร้อมน้ำตา ขอร้องให้อีกครั้ง.. เป็นครั้งสุดท้าย.. ... แต่ก็รู้.. ว่าที่เขาชัดเจนกับเราอย่างนี้ เพราะหวังผลในคนใหม่อยู่ เขารู้ว่าเราติดต่อกับคนใหม่ของเขาอยู่.. ถ่ายทอดข้อมูลไปให้รู้ไปไม่น้อย.. เคลียร์กับเรา ก็เหมือนกับบอกให้คนนั้นเขารู้อีกที.. ทำให้มั่นใจกับการตัดสินใจของตัวเองทุกที.. จากคุณ : จขกท - [ 7 ก.ค. 51 18:30:16 A:10.251.133.75 X:203.172.199.254 TicketID:180904 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ความรู้สึกดีๆหายไป.. เมื่อเขาโทรมา คิดว่าจะทำให้เราเข้มแข็งขึ้น..บอกว่าการคุยกันตามปกติจะทำให้เรารู้สึกดีขึ้นเรื่อยๆ ยังไงคนก็เคยรู้สึกดีๆด้วยกันมาก่อน อย่าตัดขาดไม่คุยกันเลย.. ฟังแล้วโมโห.. ไม่หรอกมั้งงงง คนที่รู้สึกดีขึ้นคือเขาคนเดียว แต่เราน่ะไม่ดีด้วยเลย ทิ้งความรู้สึกของเราไป ด้วยเหตุผลที่เราเข้าใจได้ รับได้ ว่ามันไม่ใช่ก็คือไม่ใช่ มันเพียงพอแล้ว แต่การที่ยังมาคุย บทสนทนาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ยังหยอกยังแหย่ ยังบอกว่าอยากกินข้าวด้วย บ้าชะมัด.. ใจร้ายชะมัด ทำแบบนี้ ไม่คิดถึงความรู้สึกของเราเลย.. ไม่รู้หรือไงว่าความผูกพันมันทำให้เรายิ่งทรมานกับความผิดหวัง อย่ามาทำให้ผูกพันกันมากกว่านี้ เมื่อมันเป็นไปไม่ได้ก็อย่ามาทำแบบนี้ แทนที่จะทำให้ความรู้สึกมันดีขึ้น มันกลับแย่ลง.. ไม่ได้บอกว่าจะตัดขาด ห่างหาย ทำเป็นไม่รู้จักกันไปเลย คิดว่าอาจสามารถเป็นพี่เป็นน้องกันได้อยู่ แต่ไม่ใช่ช่วงนี้ ไม่ใช่เลย .. เลิกติดต่อกันไปก่อน ให้เวลาผ่านไปกว่านี้ก่อน ให้เราเข้มแข็งทำใจได้ก่อน ให้เราลดความรู้สึกได้ไปก่อน วันหนึ่งที่ทำได้แล้ว ค่อยเป็นพี่เป็นน้องกันก็ได้.. โกรธ เศร้า แค้น โมโห รู้สึกไปก็เท่านั้น ทำให้ตัวเราหมองเศร้าซะเปล่าๆ ทำร้ายตัวเอง สิ่งที่คนอื่นทำมา หากเราไม่รับมาไว้ในใจ ไม่ปล่อยให้กระทบใจกระทบอารมณ์ ไม่ต้องตั้งคำถาม ไม่ต้องเก็บไปไม่คิด เพราะในที่สุด ก็ไม่เกี่ยวข้องกันแล้ว.. คิดในอีกแง่ ดีที่เขาทำตัวแบบนี้.. เราเสียดายเขาน้อยลงทุกที ความรู้สึกเชื่อมั่นศรัทธาจางไป ยิ่งดีใจ ที่หลุดพ้นมาแล้ว ไม่ต้องวุ่นวายใจสับสนช้ำใจต่อไป.. จากคุณ : จขกท - [ 7 ก.ค. 51 18:31:16 A:10.251.133.75 X:203.172.199.254 TicketID:180904 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เรื่องราวบ่นมายาวยืด ขอระบายนิดหนึ่งนะคะ.. วันนี้สดใส ดีใจที่ก้าวผ่านมันมาได้.. เรื่องนี้อาจเป็นเรื่องเล็กๆ หากเทียบกับเรื่องของคนอื่น แต่สำหรับเรา ณ ช่วงทุกข์ทน มันหนักหนาไม่น้อย มั่นใจว่าไม่กลับไป ผ่านจุดทรมานมาแล้ว ตอนนี้อิสระ แจ่มใส กลับมาเป็นคนเดิมที่เข้มแข็ง.. และเขาคนนั้นก็ไม่เหลือใครในชีวิต ทุกคนก้าวเดินลาจาก.. ปล่อยเขาไป ขณะนี้เราสามารถคุยกับเขาเหมือนเป็นคนอื่นแล้ว ไม่เศร้า ไม่อาวรณ์ เพราะสิ่งที่เขาทำไว้ ไม่มีค่าควรให้เสียดายเลย อโหสิกันไป.. ตั้งแต่เกิดเรื่อง อ่านกระทู้ห้องสวนลุมมาตลอด อ่านเหตุการณ์ต่างๆ ของคนอื่น ความเห็นดีๆ ข้อคิดดีๆ ในตอนแรกคิดว่ายังไงตัวเองก็ทำไม่ได้แน่ ทนไม่ได้แน่ จะยื้อจะทนอยู่กับความรักเจ็บๆต่อไป แต่อ่านเข้าทุกวันๆ เจอปัญหาสาหัสของคนอื่น เจอคำตอบแทงหัวใจ กระทบสมอง.. มันทำให้เราสามารถตัดสินใจ และลุกขึ้นมาได้ ขอบคุณทุกๆความเห็นในแต่ละกระทู้ และกำลังใจของทุกคน มันมากมายให้แม้แต่คนที่แอบอ่าน.. จนวันนี้ก้าวยืนใหม่ได้เต็มที่.. ขอบคุณห้องสวนลุม.. ขอบคุณทุกคนจริงๆ.. .. จากคุณ : จขกท - [ 7 ก.ค. 51 18:33:42 A:10.251.133.75 X:203.172.199.254 TicketID:180904 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ก่อนอื่น ขอโทษค่ะที่อ่านไม่จบ รู้แต่ว่ามันเป็นการระบายความรู้สึกของคุณเท่านั้น แต่ที่คุณพร่ำพรรณามาทั้งหมด แก้ได้ด้วย"ใจ"ของคุณเองค่ะ เข้มแข็งและมีสติมากๆนะค่ะ  อย่าตามอารมณ์ คุณผ่านมันไปได้แน่ จากคุณ : The smiling moon - [ 7 ก.ค. 51 18:43:46 ]

ความคิดเห็นที่ 12 สารภาพตามตรงเหมือนกันค่ะว่าอ่านผ่านๆไม่ละเอียดนักเพราะงานยังไม่เสร็จ... เมื่อเราตัดสินใจที่เดินจากมาแล้ว...เราก็ต้องเดินจากมาจริงๆค่ะ... ถึงแม้จะเจ็บปวด...แต่มันก็จำเป็น...ไม่มีใครที่เลิกกับใครแล้วไม่เจ็บ... เจ็บทั้งนั้นค่ะ...ทั้งคนตัดสินใจเลิก...และคนที่ถูกเลิก...มากน้อยต่างกัน การที่เรายังอาลัยอาวรณ์กับคำพูดหรือการกระทำเก่าๆของเค้า นั่นแปลว่า... เราได้เอาใจของเราย้อนกลับไปเป็นตัวเลือกของเค้าอีกแล้ว...ทำไมหนอ? คือถ้าเรารู้ว่าเราเป็นตัวเลือกของใคร แล้วเรายังเต็มใจจะกลับไปให้เค้าเลือก นั่นจะไปโทษเค้าไม่ได้แล้วล่ะค่ะ...ว่าเค้าหลอกเรา...หรือทำอย่างนี้กับเราทำไม? จริงๆแล้วมันคือตัวเราต่างหาก...ที่เลือกจะเป็นใครคนหนึ่งในหลายๆคนของเค้าเสียเอง คนที่รักเราจริงจะไม่มีวันคบเราในฐานะ "ตัวเลือก" ค่ะ มีแต่คนที่ไม่รักเราเท่านั้น ที่สามารถจะบอกรัก "เรา" ไปพร้อมๆกับบอกรัก "คนอื่น" ได้ และที่สำคัญ...ช่างจะสรรหาเหตุผลมากมายนักมารองรับกับการกระทำนั้นๆของตัวเอง ความเจ็บปวดของการเป็น "ตัวเลือก" มันไม่ได้อยู่ที่ว่า... ในที่สุดแล้วเค้าจะเลือกเราไหม? แต่มันเจ็บตั้งแต่ที่เริ่มถูกวางให้เป็น "ตัวเลือก" แล้วค่ะ ยิ่งถ้าเค้ามีเจ้าของแล้ว...ไม่ว่าจะอยู่กันในฐานะใดก็ตาม...ยิ่งไม่ควรยอมเป็น "ตัวเลือก" ในฐานะของการเป็น "ตัวเลือก"...มันไม่มีอะไรน่าภูมิใจเลย ซึ่งนอกจากจะไม่น่าภูมิใจแล้ว...ยังเสี่ยงมากๆด้วยที่จะผิดหวัง (แน่นอน) ถ้าวันนี้ยังเลือกไม่ได้..รักคนโน้น..เสียดายคนนี้..แล้วเมื่อไหร่เค้าจะเลือกได้คะ จริงไหม? ยิ่งถ้ารู้ว่าเค้า "เลือก" ไม่ได้...จขกท.ยังกล้า "รอ" ...และที่สำคัญ... ยังกล้าหวังที่จะเป็น "ตัวเลือก" ที่ยังไม่รู้ว่าเค้าจะ "เลือก" หรือไม่...อีกเหรอคะ? และในที่สุดเมื่อรู้ว่าจขกท. ตัดสินใจได้ถูกต้อง...นั่นคือสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับตัวเองแล้วค่ะ แม้ว่าหน้าที่ของเขาที่มีต่อเราจะจบลงแล้ว...แต่หน้าที่ของเราที่มีต่อตัวเรายังคงอยู่ ปล่อยมือจากเค้า...แล้วกลับมาดูแลหัวใจตัวเอง...เราจะต้องผ่านมันไปให้ได้นะคะ   จากคุณ : ++ Little Miss Someone ++ - [ 7 ก.ค. 51 18:47:25 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เห็นด้วยกับข้างบนหัว ไปต่อไปครับ ความรักเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตแต่ไม่ใช่ทั้งหมดของชีวิต เริ่มต้นใหม่เถอะครับ จากคุณ : นายแมมมอส - [ 7 ก.ค. 51 18:53:10 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ดีใจที่ได้อ่านตรง คห.ที่ 10 ดีใจด้วยจริง ๆ นะคะ ^^ จากคุณ : โดดเด่นแต่ว่าเดียวดาย - [ 7 ก.ค. 51 19:12:23 ]

ความคิดเห็นที่ 15 กรรม จากคุณ : เฮ้อ - [ 7 ก.ค. 51 19:37:15 A:124.121.102.157 X: TicketID:140846 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ขอไปคว้าชามข้าวมากินหน้าคอมก่อนนะค่ะ เห็นด้วยกับคห. 11 ประโยค แก้ได้ด้วย"ใจ"ของคุณเองค่ะ จากคุณ : จูหน่านพ - [ 7 ก.ค. 51 20:03:47 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ความรักครั้งนี้... ผ่านเข้ามาให้เรียนรู้... จริงๆ ครับ... "ใครเล่าจะทนได้ เมื่อเป็นผู้หญิงที่ถูกรักเพียงคนเดียวไม่ได้"... คราวหน้าคราวหลัง... เมื่อคิดที่จะมีความรัก... อย่าลืมใช้ทั้งสามอย่างนี้นะครับ... หัวใจ... สายตา... และ ... สมอง... คุณจะหวังอะไรจากเขาได้... ผู้ชายที่มีคุณ... ในขณะที่ยังจัดการเรื่องของตัวเองไม่จบ... (ความจริงโกหก)... คุณจะหวังความมั่นคงที่ไหนจากคนที่ไม่เคยรักใครจริง... คุณจะหวังคำจริงที่ไหนจากคนที่โกหกหลอกลวงตลอดเวลา... คุณจะหาความห่วงหาอาทรที่ไหนจากคนที่ไม่เคยห่วงใคร... นอกจากตัวเอง... ความรักครั้งนี้เป็นบทเรียนราคาแพง... จริงไหม... ต่อให้รักไปแล้ว... ไม่ได้หมายความว่าจะต้องครอบครอง... เพราะคนบางคน... ก็ไม่เหมาะให้ครอบครอง.. จริงๆ ... เป็นกำลังใจให้นะครับ จากคุณ : รายทาง (Waterman) - [ 7 ก.ค. 51 20:04:25 ]

ความคิดเห็นที่ 18 คุณเข้มแข็งและงดงามมาก ดีใจค่ะ..ที่ค้นพบทางที่เลือกที่ดีที่สุด เป็นตัวของตัวเอง   รักตัวเอง  ดูแลตัวเอง อย่างถูกต้อง   ไม่มีใครจะบอกว่าเรามีค่า  ได้ดีกับที่เราบอกตัวเราเอง  ..เพราะเรารู้ดีที่สุด ว่ากำลังทำอะไรอยู่..^^ อ่านแล้ว  พอเห็นภาพคุณผ่านอะไร  อย่างไร มาบ้าง ..... ผ่านมาหมดแล้วนะคะ ตอนนี้ เห็นภาพทุ่งหญ้าเขียวขจี  สายลมอ่อนๆ  และแสงแดดอ่นๆแล้ว ดีใจด้วยค่ะ   จากคุณ : พิพิม - [ 7 ก.ค. 51 20:16:44 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ขอส่งกำลังใจให้ .... รักตัวเองให้มากๆนะคะ สู้ สู้ ค่ะ จากคุณ : ขนมปังปิ้งจิ้มนม - [ 7 ก.ค. 51 20:29:18 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ขอโทษที่อ่านไม่จบเช่นกัน  แหะๆ ช่วงนี้ตาลาย ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ  เมื่อเป็นเพียงหนึ่งเดียวไม่ได้ ก็อย่าเป็นเลยค่ะ.... กรณีนี้ การถอยออกมาคือทางที่ดีที่สุด  ^^ จากคุณ : moonlit_memory - [ 7 ก.ค. 51 21:22:12 ]

ความคิดเห็นที่ 21 00 จากคุณ : ประชาอุทิศ - [ 7 ก.ค. 51 21:49:25 ]

ความคิดเห็นที่ 22 .....จงสู้ต่อไปเถิดไอ้มดแดง...... จากคุณ : คาซีโอเพย่า. - [ 7 ก.ค. 51 22:00:43 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : Be Happy ja - [ 7 ก.ค. 51 22:30:05 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เคยเจอผู้ชายมาฟอร์มนี้เลย  แบบมีปัญหาชีวิต ประมาณนี้ คบ ๆ ไป เราก็จะรู้เองล่ะ  ไม่ต้องใช้เวลานาน  แต่ต้องใช้สายตาชั่งสังเกต และสมอง แรก ๆ ผู้ชายที่ไหนจะมาบอกว่ามีเจ้าของแล้ว มันเอาใจทุกอย่างล่ะ   รู้ไม่ยากหรอก  ถ้าไม่เอาความรู้สึกนำ ฟังแล้วไม่เห็นเคลิ้มเลย  เลิก ๆ ไปเถอะ เสียเวลา อ่านแค่อันแรกก็รู้แล้วว่าจะจบยังไง  มันเป็น pattern ของพวกผู้ชายเจ้าชู้ธรรมดา ๆ ก็แค่ผู้ชายเห็นแก่ตัว  ไม่กล้าสู้ความจริง  ไม่แมน แก้ไขเมื่อ 08 ก.ค. 51 00:56:44 จากคุณ : Baby March - [ 7 ก.ค. 51 23:36:44 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ดีใจด้วยนะคะ ที่ผ่านออกมาได้ ในโลกนี้ยังมีสิ่งสวยงามรออยู่อีกเยอะ ออกมาจากตรงนั้นแล้ว คุณก็จะได้เห็นค่ะ ขอให้คุณได้มองเห็นความสวยงามของโลกนี้ตลอดไปนะคะ จากคุณ : beautiful dream - [ 7 ก.ค. 51 23:48:45 ]

ความคิดเห็นที่ 26 .. มาอ่านที่ตัวเองเขียน รำพันซะยาวเหยียด เขียนไว้ช่วงกำลังเพ้อ กำลังต่อสู้ อ่านทู้ห้องสวนลุมไป ก็เก็บเอาข้อคิดที่ได้ มาเขียนมาตอกย้ำตัวเอง.. ... ทุกคำตอบ ช่วยความรู้สึกให้ดีขึ้นจริงๆนะคะ.. .. จากคุณ : จขกท - [ 8 ก.ค. 51 00:38:00 A:10.251.133.75 X:203.172.199.250 TicketID:180904 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ตรงตามฟอร์มของผู้ชายแย่ๆทุกอย่าง มีเมียแล้วแต่ยังไม่เลิก และคงไม่เลิกหรอก แต่ให้ความหวังคนใหม่ว่าจะเลิก มีปัญหากัน ตัวเองพอเบื่อคนนี้ก็หาใหม่ไปเรื่อยๆ ไม่หยุดที่ใคร แย่ค่ะแย่ คุณมีประบการณ์แล้ว เรียนรู้จากคนแบบนี้ รีบถอยออกมา แล้วอย่ากลับไปอยู่ในวังวนความทุกข์อีก คนดีๆๆ จะรักเดียวใจเดียว และเปิดเผยค่ะ ท่องเอาไว้ จากคุณ : ItchyScratchy - [ 8 ก.ค. 51 07:16:44 ]

ความคิดเห็นที่ 28 เพื่อนของแม่เรา มีเมียน้อย มีอยู่วันเรากับแม่ และตาแกนั่น ต้องไปตจว.ด้วยกัน เรานั่งหลังรถ ฟังทุกอย่างตลอดบทสนทนา จู่ๆ ตาแก่มันก็วกเข้าเรื่องม้นกับเมียน้อย พูดว่า "เค้าจะให้ผมเลิกกับเมียครับ ผมจะทำงั้นได้ไง เมียผมเค้าผิดอะไร" โห.. ฟังแล้ว เห้..ได้ใจ อยากจะอัดเทปไปให้สาวคนนั้นได้ฟัง เป็นเมียน้อยเค้ามาสิบกว่าปี ผู้ชายน่ะหลอกว่าจะเลิกกับเมีย ผ่านไปสิบปี มันอยู่กับเมียอยู่เลย ปัจจุบัน สาวคนนี้ ก็แต่งงานไปแล้วกับหนุ่มโสด มีชีวิตตามปรกติเช่นสามี ภรรยาทั่วไป ความรักมีไว้ให้เรียนรู้ แต่บางครั้งบทเรียนที่ได้รับมาจากความรัก มันมีราคาแพง ยิ่งทำให้เราจำได้ดี  แต่คนบางคน ไม่จำ ทำผิดซ้ำซาก อันนี้เข้าขั้นแย่ ดีใจด้วยหากคุณหลุดพ้นห่วงหรือบ่วงตรงนั้นมาได้ หวังว่าจะไม่ไปหลงรักสามีใครอีก ผู้ชายมีตั้งมากมายให้เราซื้อหา เอ๊ย ไม่ใช่ เลือกที่จะคบ ใจเย็นๆค่ะ ของดีมักมาทีหลัง :) แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับเรา คือ  ไม่ต้องการใครสักคนมาเติมเต็มชีวิตนะคะ ชีวิตเราต้องเติมเต็มด้วยตัวเองให้ได้ก่อน เพราะคนที่เข้ามาในชีวิต คือ คนที่พร้อมจะเดินทางต่อไปข้างหน้าด้วยกัน ขอให้มีความสุขกับชีวิตใหม่มากกกกกๆๆๆๆนะคะ จากคุณ : My heart is in SF! - [ 8 ก.ค. 51 08:46:18 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เข้ามาอ่าน ชอบทุกความเห็น เช่นกัน กับ จขกท ค่ะ จากคุณ : Ping_me - [ 8 ก.ค. 51 12:55:25 ]

ความคิดเห็นที่ 30 เหมือนกันจังเลย จากคุณ : เกือบจะสวย - [ 10 ก.ค. 51 11:21:18 ]