จำได้ไหมคะ กระทู้ชายหนุ่มที่เราเคยตั้งเมื่อสองเดือนก่อน
...ตอนนี้เรื่องทั้งหมดมันจบแล้วค่ะ...
จบอย่างคลุมเครือ จบโดยไม่รู้ว่าจบเพราะอะไร
จากตอนนั้น เราก็เริ่มห่างๆกัน โทรหากันน้อยลงไปในแต่ละอาทิตย์ที่ผ่านไป
เริ่มคิดถึงกันน้อยลง เริ่มรายงานตัวต่อกันน้อยลง
เริ่มรับรู้ความเป็นไปในชีวิตกันน้อยลง
เมื่อวาน...เราเจอกันเป็นครั้งสุดท้าย
เพราะทำงานด้วยกัน....อาจเป็นครั้งสุดท้าย...
น่าแปลกที่เค้าเรียกให้เราไปรับที่บ้าน
อาจเพราะเค้าคิดว่าเราไปที่จัดงานไม่เป็น ..ทั้งที่เราเป็นเจ้าของงาน
เราบอกไปแล้วว่า เราจะโทรถามน้องในทีมได้ ไม่เป็นไร
เค้าบอกว่า...ไม่เป็นไร มารับพี่นั่นแหละ เดี๋ยวพี่พาไป.........
ก่อนไปรับ หลายๆคนบอกว่า... จะไปรับมันทำไม จะเลิกกันอยู่แล้ว บ้าหรือดี
แต่เราก็ไป...ไม่ใช่ไปรับเพราะไปไม่เป็น...
แต่หัวใจมันบอกให้ไป.... เมื่อไปรับ ก็ต้องกินข้าวกลางวันกัน
กินเสร็จ ก็รอทำงาน...ทำงานเสร็จเลิกค่ำ ก็รอกลับบ้านด้วยกัน
เพราะเราต้องไปเอางานไรท์ใส่แผ่นที่บ้านเค้า....
ระหว่างทาง...เค้าก็ถามว่า....หิวมั้ยคะ.... กินอะไรกันมั้ย
เราก็บอกว่า กิน... เพราะใจรู้ดีวันนี้คือวันสุดท้าย อยู่ให้นานอีกนิดก็ยังดี
ไรท์แผ่นเสร็จ ...เรารอจนหลับไป เค้าก็ปลุก ไปกินข้าวกัน
ข้าวมื้อนั้น เราไม่รู้รสอะไรหรอก ว่ามันอร่อยแค่ไหน
เรารู้แค่ว่า เวลาที่เราอยู่ด้วยกันมันกำลังนับถอยหลัง ติ๊กต่อก ติ๊กต่อก
ตาเรามองหน้าเค้ายามที่เค้าพูดจา ยิ้มแย้ม...เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เหมือนเรารักกัน วันแรกๆ
กินข้าวเสร็จ เราก็บอกว่า จะไปไหน จะไปส่ง
เค้าบอกว่า พาไปส่งที่...นี่ละกัน
พอขับเข้าถนนนั้น เรารู้ว่าโอกาสที่จะพูด คือโอกาสนี้เท่านั้น
เรากลั้นใจพูดออกไปว่า "พี่ ตกลงเราเลิกกันแล้วใช่มั้ย"
พี่เค้าบอกว่า... "ก็ไม่มีอะไร พี่ก็ทำงานยุ่งอยู่ไง"
เราเลยบอกว่า "พี่ อย่าโกหกเลย พี่เข้าใจที่หนูพูดดีใช่มั้ย...อย่าคลุมเครือเลยนะคะ เพราะยิ่งนานวัน หนูยิ่งเสียใจ ถ้าพี่เจตนาดีกับหนู ก็จบกันเหอะ"
เค้านิ่งเงียบ สลับกับการเกาหัวแล้วถอนหายใจดังเฮ้อออออ
เราเลยพูดว่า "ความรักมันไม่หายไปไหน.. เราเป็นเพื่อนกันนะ"
เค้าก็นิ่งเงียบ...ก่อนจะบอกว่า "ก็เป็นไง อยากให้เป็นพี่ก็เป็น"
เราหันไป... ทำไมทำหน้าบึ้งล่ะเพ่ เค้าหันมายิ้มแยกเขี้ยว...อ่ะ ยิ้มให้...
เราบอกว่า "ที่เคยอาละวาดใส่...หนูขอโทษนะคะ"
เค้าตอบว่า "ไอ่หมูอ้วน เคยอาละวาดด้วยเหรอ พี่ไม่เห็นจะรู้สึก"...((นี่มันฟอร์มพระเอกป่าววะ))
และแล้วก็ถึงที่หมาย..... พี่เค้าเดินลงไป โดยหันมาบอกว่า "บ๊ายบายคับ แล้วเจอกันนะ"
พอเค้าปิดประตูรถ....เราก็เหมือนจะตายลงไปเดี๋ยวนั้น...
น้ำตามันไหล...จนตอนนี้มันยังไม่หยุดไหล
จบแล้วจริงๆใช่มั้ย....
ถ้ารู้ว่าจะจบ แล้วทำดีต่อกันทำไม เมื่อวานทั้งวัน...ทำดีกันทำไม เพราะในที่สุด เราก็จบกันอยู่ดี....
แก้ไขเมื่อ 11 ก.ค. 51 14:22:08
จากคุณ :
นางสาวพลเมืองดี 
- [
11 ก.ค. 51 14:21:18
]
==ในที่สุดมันก็จบ===
..... เข้ามาดู
