มารายงานผลค่ะ เมื่อวันจันทร์ครบกำหนดรับยาต้าน HIV ประจำเดือนค่ะ แต่เดือนนี้ต่างจากเดือนอื่นๆ เพราะไม่มีรถไปเอาบัตรคิว รถไปซ่อมสีอยู่ที่อยู่จ้า
ปกติเวลาถึงวันนัดรับยาต้าน เราจะต้องขับรถไปเอาบัตรคิวตอนเที่ยงคืน เช่น นัดรับยาวันที่ 21 คืนวันที่ 20 ตอนเที่ยงคืนเป๊ะ ก็ต้องไปโรงพยาบาล เอาบัตรคนไข้ บัตรประชาชน บัตรประกันสังคม และ ใบนัด ไปยื่น เพื่อให้เค้าเอาแฟ้มประวัติออกมาวางให้ แล้วพอรุ่งขึ้นก็ไป โรงพยาบาลสักเที่ยง เอาบัตรคิว แล้วนั่งรอหมอถึงบ่าย 2 ก็เริ่มเรียกตรวจ
แต่เชื่อป่ะ เราไม่เคยได้บัตรคิวเบอร์ 1 แม้จะไปก่อนเที่ยงคืน คาดว่า ญาติของเจ้าหน้าที่ก็เป็นเอดส์ เลยต้องเก็บบัตรคิวเบอร์ต้นๆๆไว้ให้
อ้อ บอกก่อนว่า โรงพยาบาลที่ไปนี่ เอกชนนะจ๊ะ ไม่ใช่ โรงพยาบาลรัฐบาล
ใช้บัตรประกันสังคมรับยาฟรี ไม่มีสิทธิ์โทรไปจองคิว ถ้ายอมจ่ายตังค์เองหมดถึงจะโทรจองได้ ไม่ต้องไปเอง แล้ว ผู้ป่วยเอดส์ใช้ประกันสังคม ร.พ จะล๊อควันไว้ว่าต้องมาวันนั้นวันนี้ ของเราไม่ไปตามวันที่เค้าระบุ เพราะคนเยอะกว่านี้มากๆๆๆๆ แล้วไม่อยากเจอพวกเดียวกันเยอะนัก ก็ต้องยอมจ่ายค่าหมอเอง 250 บาท โทษฐาน นอกคอก ไม่มาในวันที่เค้าให้คนเป็นเอดส์มา
วันอาทิตย์ก็เตรียมจัดเป้ ไว้ผจญภัยที่ ร.พ เพราะถ้าไม่ไปเอาบัตรคิวตอนเที่ยงคืน ก็ต้องไป ร.พแต่เช้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่งั้นจะได้คิวหลังๆๆๆมาก ต้องอยู่จนค่ำอ่ะ ที่ ร.พ แอร์เย็น แล้วถ้าต้องอยู่ทั้งวันต้องเตรียมพร้อม ทั้งเสื้อหนาว น้ำ ยา หนังสือ
แต่เราโชคดี จีด้า เพื่อนในเว็บอ่านไดอารี่เจอ ว่าเราจะต้องไปผจญภัยอยู่ ร.พ ทั้งวัน ถ้าไม่ไปเอาบัตรคิวตอนเที่ยงคืน ก็เลยอาสาขับรถมารับที่บ้าน เพื่อพาไปรับบัตรคิว ซึ้งในน้ำใจเพื่อนมาก เพราะ โรงพยาบาลอยู่ไกลบ้านเรามาก แล้วบ้านจี ก็ไม่ได้ใกล้บ้านเราเท่าไหร่ พรุ่งนี้ยังต้องทำงานแต่เช้าอีก แต่เพื่อนก็ยืนยันจะมาช่วยพาไปโรงพยาบาล
คืนวันอาทิตย์ 2 สาวเลยขับรถชมแสงสีกรุงเทพตอน 5 ทุ่มกว่า ไปเอาบัตรคิว แต่เราไปถึง ร.พ เร็วไปนิดนึงคือ 23.30 น. เราก็เกรงใจ จี ว่าต้องนั่งรออีกครึ่งชั่วโมงเลยนะ เลยเจรจากับ น้องฝ่ายทะเบียนของโรงพยาบาล ซึ่งหน้าหงิกหน้างอตลอดเวลา ถ้าเป็นเวรกลางคืน
เราบอกว่า ขอฝากใบนัดไว้ได้มั้ย แล้วเที่ยงคืนค่อยเอาแฟ้มประวัติออกก็ได้ ยัยน้องหน้างอ ก็กระฟัดกระเฟียดบอกไม่ได้ ต้องรอถึงเที่ยงคืน แอบท้อใจเนอะ น้ำใจคนเรานี่ไม่มีเลยแฮะ การขับรถตอนดึกๆๆไม่ใช่เรื่องสนุกทำไมช่วยเหลือกันบ้างไม่ได้ เพราะจริงๆการรอถึงเที่ยงคืนก็แค่รอหยิบแฟ้มออกมา ไม่ได้ทำอะไร เพราะมาชั่งน้ำหนัก วัดความดันพรุ่งนี้อยู่แล้ว
เราก็พยายามอธิบายว่าปกติเรามา ร.พ ทุกเดือนนะ ถ้าเราขับรถมาเองเราก็จะรอ หรือ กะเวลาถูก แต่นี่เพื่อนอุตส่าห์มีน้ำใจขับรถมาให้ ช่วยบ้างไม่ได้เหรอ พอดีมีน้องอีกคนอยู่แถวนั้น เค้าก็เดินมา แล้วบอกกะเพื่อนเค้าว่า ทำไมจะฝากใบนัดไว้ไม่ได้หล่ะ เดี๋ยวเที่ยงคืนก็ค่อนเอาแฟ้มมาเรียงบัตรคิวก็ได้นี่นา
เราก็เลยขอบคุณน้องคนนี้ แล้วฝากใบนัดไว้ ก็เลยได้กลับบ้านก่อนเที่ยงคืน
ตื่นมาตอนเช้า รู้สึกแปลกๆ ปวดหัว เจ็บคอ และ มีไข้ ก็เลยนอนคลุมโปงอยู่บ้าน โชคดีมากที่ จีมารับไปเอาบัตรคิวตอนกลางคืน เพราะถ้าตอนเช้าต้องไป ร.พ เพื่อเอาบัตรคิว แล้วต้องอยู่ ร.พทั้งวัน ทั้งๆๆที่เป็นไข้ ต้องตายแน่ๆ จะไม่ไป ร.พ ตามนัดก็ไม่ได้ เพราะหมอให้ยาต้านเรามาแบบพอดีเป๊ะ ไม่มียากินมื้อค่ำ ถ้าไม่ไปเอาที่ ร.พ
ก็นอนจน เที่ยงกว่าๆ ออกจากบ้าน ไม่มีรถ ก็ต้องขึ้นรถไฟฟ้าไป ร.พ เหนื่อย และ ทรมาน เพราะปวดหัวมาก เป็นไข้ คาดว่าเป็นไข้หวัด กว่าจะถึง ร.พ ก็แทบตาย
เดินแต่ละก้าวลำบากเหลือเกิน มันปวดไปทั้งตัว เข้าไปใน ร.พได้ ก็ต้องรีบเอาเสื้อหนาวในเป้มาใส่ หนาวมากๆๆๆ นั่งรอหมอด้วยความทรมาน ท่องไว้ในใจเรื่อยๆๆ "เป็นเอดส์ ต้องอดทน อย่าใจเสาะ"
อ้อ ลืมบอกไป เราได้คิวที่ 5 หล่ะ คาดว่า คิว 1-4 เป็นญาติข้างใดข้างนึงของคนใน ร.พ มั้ง อิอิ
กว่าจะได้หาหมอก็แทบตาย ปวดหัวแทบระเบิด หมอเห็นหน้าแล้วถามว่าเป็นไร ก็บอกว่า สงสัยเป็นไข้หวัด ปวดหัว ปวดตัว เจ็บคอ เจ็บจมูก
หมอเอาไฟฉายส่องคอ คอเริ่มแดงนิดๆ มีไข้หน่อยๆ ไม่มากมาย แล้วหมอก็บอกว่า ทานน้ำอุ่นเยอะๆ กินอะไรอ่อนๆๆ ร้อนๆๆ พวกโจ๊ก เวลานอนห้องแอร์ ใส่เสื้อหนาว ผูกผ้าพันคอ ใส่ถุงเท้าด้วย เท่านั้นอ่ะ....................
ก็กะอยู่แล้วว่า หมอไม่ให้ยา หมอเราเค้าเป็นคนไม่ชอบให้ยาโรคอื่นๆๆ แต่ยาต้านอ่ะ พยายามให้เรากินมาก รักษากันมา 7 ปี เป็นไข้ เป็นหวัด ภูมิแพ้กำเริบ ไม่เคยได้ยาเลย หมอจะบอกให้หาอะไรอร่อยๆๆกิน กินน้ำอุ่น นอนห่มผ้า อืมมม แต่มันก็หายเองทุกครั้งจริงๆๆนะ
เราถามถึงเพื่อนเราที่นอนอยู่ ร.พ คนที่กินยาต้านพร้อมเรา แล้ว อยู่ดีๆแขนขาชา เดินไม่ได้ เพราะเราโทรไปแล้วเพื่อนปิดเครื่อง หมอบอกว่า สงสัยไม่ค่อยสบาย เพราะ โดนเจาะหลังไปอีกรอบ หมอก็งงว่าเกินอะไรขึ้น เพราะอาการแขนขาชา จากยาต้าน hiv ก็เปลี่ยนยาใหม่ให้แล้ว ทำไมไม่ดีขึ้น แล้วรู้สึกจะแย่ลงเรื่อยๆ เพราะเจาะหลังรอบ 2 เจอเชื้อราด้วย หมอก็งง เพราะคนไข้กินยาต้านมาปีกว่าแล้ว
ก็ได้แต่ปลง ชีวิตผู้ติดเชื้อ นี่เอาแน่ไม่ได้แฮะ ไม่มีใครเหมือนกัน เลียนแบบกันไม่ได้ ตัวใครตัวมัน บางคนกินยาต้านไวรัส แล้วดีขึ้นเรื่อยๆ บางคนกินแล้วแย่ลง ก็เสี่ยงดวงกันเอาเองแล้วกัน
ถึงจะปวดหัวมาก แต่ก็ ทำตามแผนที่วางไว้ คือ ตั้งใจจะไปเล่าให้หมอฟัง เรื่องเพื่อนที่มีผลข้างเคียงของยาต้าน จนไขมันย้ายที่ รูปร่างแปลกประหลาดไป คือ เราอ่ะอยากเปลี่ยนยา เอาตัวที่มีผลให้ไขมันย้ายที่ออกไป แต่หมอไม่ยอมเปลี่ยนให้ เพราะ มันยังไม่มีอาการอะไร ไขมันยังไม่ย้ายไปไหน
เราพยายามอยู่หลายเดือน หมอก็ไม่ใจอ่อน จนเดือนก่อนหมอคงรำคาญ ยอมลดปริมาณยาลง แต่ก็ยังเป็นตัวเดิม แค่กินในมิลลิกรัมที่น้อยลง โดยต้องยอมแลกกะความสะดวกสบาย เพราะยาเดิมที่กิน มันแบบรวม 3 ตัวมาให้เม็ดเดียว แต่มิลลิกรัมเยอะ
จะเอามิลลิกรัมน้อยๆ ต้องยอมแยกเม็ด เราเลยกินยามื้อละ 3 เม็ด วันละ 2 มื้อ มา 1 เดือนแล้ว ครั้งนี้ตั้งใจไปเท่าให้หมอฟัง ถึงเพื่อนที่เจอ และ ย้ำกับหมอว่า "หนูไม่ยอมเป็นแบบนั้นนะคะ หนูยอมตายดีกว่า"
คือ ใส่ข้อมูลให้หมอเรื่อยๆ เผื่อสักวันหมอจะใจอ่อนยอมให้เปลี่ยนยา ก็ทำไมต้องรอให้ปัญหามันเกิดหล่ะ ทำไมต้องรอให้ไขมันย้ายที่กลายเป็นสัตว์ประหลาดถึงยอมเปลี่ยนให้ ทำไมไม่ป้องกันไว้ก่อน แต่ก็นั่นหล่ะ การใช้ยาประกันสังคม เปลี่ยนเองตามใจไม่ได้ ต้องยื่นเรื่องให้ประกันสังคมอนุมัติ แล้วกว่าหมอจะเห็นควรให้เปลี่ยนยา ทำเรื่องขออนุมัติประกันสังคม แล้วกว่าจะอนุมัติลงมา คนไข้กลายเป็นสัตว์ประหลาดพอดี
เราย้ำกะหมอว่า หนูยอมตายจริงๆๆนะ ถ้าหนูดูแปลกประหลาด หนูจะหยุดกินยาต้านทันที ตายก็ตายว่ะ แล้วจบด้วยประโยคเด็ด ที่อุตส่าห์คิดเอาไว้" หนูว่า รักษาคนให้มีชีวิตรอดอย่างเดียวมันไม่พอนะคะ มันต้องมีคุณภาพชีวิตที่ดีด้วย ไม่ตาย แต่หน้าเหมือนผี ก็ไม่ไหวนะคะหมอ"
หมอมองหน้าแบบงงๆๆ คงคิวว่า ไอ่นี่อาการหนักเฟ้ย อิอิ ระหว่างหมอ กับคนไข้ เราต้องอยู่ด้วยกันไปอีกนาน หมอเป็นผู้ดูแลชีวิต แต่คนไข้ก็เป็นเจ้าของชีวิต ดังนั้น เราต้องมีสัมพันธภาพที่ดีอ่ะคะ คุยกันดีๆ เคารพ และให้เกียรติกัน ตอนนี้ความคิดเห็นไม่ตรงกัน เรื่องการเปลี่ยนยา แต่จะใช้วิธีรุนแรงแบบพันธมิตรก็จะไม่งาม เลยต้องใช้การพูดคุย แสดงวิสัยทัศน์ และ จุดยืนไปเรื่อยๆ เราเจรจากันด้วยสันติค่ะ
เดือนหน้า แผนการคือ ใส่กางเกงขาสั้นไปหาหมอ (ไม่ต้องตกใจ ไม่สั้นมากหรอก) จะให้หมอดูเส้นเลือดที่ขา มันยังไม่เห็นชัดหรอก แต่ก็เริ่มๆๆแล้ว อาการเริ่มแรกของไขมันย้ายที่คือ เส้นเลือดมันจะปูดๆ นูนๆ ตอนนี้ที่ขาเริ่มเห็นเส้นเลือดเขียวๆ 2-3 เส้น ที่แขนก็เริ่มๆเห็นแระ
ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จต้องอยู่ที่นั่น (จริงมั้ยอ่ะ) หวังว่าหมอจะยอมทำเรื่องขอประกันสังคมให้เปลี่ยนยาให้เราโดยเร็วด้วยเถอะนะ
เป็นไข้ นอนซม อยู่เกือบ 2 วันอ่ะคะ เพิ่งดีขึ้นเมื่อช่วงบ่ายๆ นานๆๆจะป่วยกับเค้าสักที เราอาจจะเป็นคนโชคดี ที่แม้จะมีภูมิคุ้มกันต่ำมากๆๆๆ แต่ไม่เคยป่วยหนักเลย อย่างมากก็เป็นไข้หวัด เป็นภูมิแพ้นี่หล่ะ
ช่วงนี้ กิน น้ำผึ้งผสมมะนาว แล้วละลายกับน้ำร้อนๆๆอ่ะคะ แก้เจ็บคอ อร่อยดีด้วยนะ หวังว่าจะหายหวัดโดยเร็วค่ะ
จากคุณ :
++MooKaew++ 
- [
22 ก.ค. 51 18:51:26
]
++ KAEW ไดอารี่ ++ ผจญภัยในโรงพยาบาล ไข้ขึ้นซะ
