เคยกันบ้างไหมครับ ต้องมีรักแบบแอบๆซ่อนๆ
แสดงออกได้แค่ตอนที่อยู่กันสองคน
ผมก็รักเธอหมดชีวิต เธอก็รักผมหมดใจ
แต่เราสองคนก็ทำอะไรมากไปกว่านี้ไม่ได้ ด้วยเหตุจำเป็นบางอย่าง
แรก ๆ ผมรู้สึกเฉย ๆ ... ทำใจยอมรับได้ กับการเป็นที่สอง
แต่เวลายิ่งผ่านไป ความต้องการครอบครองมันยิ่งมากขึ้น
ความรู้สึกเฉย ๆ เริ่มเปลี่ยนเป็นความรู้สึกทรมาน ความรู้สึกเจ็บปวดแทน
ทรมานขนาดที่ต้องนอนร้องไห้คนเดียวทุกวันมาเป็นอาทิตย์แล้ว
บางครั้งอยู่เฉยๆ แค่ความรู้สึกดังกล่าวแวบเข้ามาในหัวสมอง ต่อมน้ำตาก็ทำงานเองอัตโนมัติ
มันอ่อนแอ อ่อนล้าเหลือเกิน
คิดที่จะหักห้ามใจตัวเอง ให้กลับไปทำใจยอมรับซะเหมือนตอนแรก
มันก็ถอยหลังไม่ได้
กลับก็ไม่ได้ ไปก็ไม่ถึง
ไม่รู้ต้องทนกับสภาพแบบนี้ถึงเมื่อไร
มีใครต้องตกในสภาพจำยอมแบบนี้ หรือเคยเป็นมาก่อนมั้ยครับ
ผ่านมันมาได้ยังไงกันบ้างครับ
และผมจะผ่านมันไปอย่างไรดีครับ
จากคุณ :
อันปังแมน
- [
7 ส.ค. 51 14:38:32
]