ความคิดเห็นที่ 1 อย่าซ้ำเติมกันเลยนะค่ะ พยายามจะผ่านไปให้ได้เหมือนกันไม่อยากเรื้อรังหรอก แต่ยังเป็นคนธรรมดาที่ไม่กล้าแกร่งมาจากไหนที่จะได้ตัดอะไรฉับๆได้ทันที คนเคยรักเคยผูกพัน ระยะเวลาก็ไม่น้อย (น้ำตาปริ่ม) เราเองเลือกที่จะห่างมาอย่างเงียบๆ ลบทุกอย่างทิ้งไปให้หมดเส้นทางการติดต่อ แต่ก็อดใจหายไม่ได้ เกิดอะไรขึ้นกับเรา เขาก็เหมือนคนที่สนิทที่สุดในเมืองใหญ่นี้ จากคุณ : ถอดล๊อคอินเพื่อการนี้ - [ 7 ส.ค. 51 17:44:59 A:58.10.84.212 X: TicketID:168861 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เข้ามาปลอบนะ เราเคยต้องแยกกับสามีตอน 7 ปีเหมือนกัน แต่เป็นเพราะคนอื่น ต้องอดทน ถึงได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีก คุณเชื่อเรื่องคู่แท้ไม๊ บางที อาจไม่ใช่คู่กันก็ได้ ส่งกำลังใจให้นะ ขอให้ผ่านมันไปให้ได้ จากคุณ : ขนมปังปิ้งจิ้มนม - [ 7 ส.ค. 51 17:45:29 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เมื่อวาน เราก็ยืนล่องลอย อยู่ป้ายรถเมล์เหมือนกัลลล์ แต่เรา ไม่ได้เศร้านะ แค่เมาเฉยๆ สู้ๆ ค่ะ อย่าเร่งวันเร่งคืน..มันยิ่งเร่ง ยิ่งลึก   หยั่งรากมา 7 ปี แต่ตอนถูกถอนนี่...แป๊บเดียวเองเน๊อะ! เดี๋ยวก็ดีค่ะ สู้ต่อไป จากคุณ : ++SMILE LOGIN++ - [ 7 ส.ค. 51 17:46:38 ]

ความคิดเห็นที่ 4 รู้สึกโดดเดี่ยวและเศร้าหมอง ....แต่แฝงไปด้วยความเบา โล่งใจ ที่ไม่ต้องยืดเยื้อ เรื้อรัง และเหนื่อย ฝืดฝืนกับความรักที่ผ่านมา อีกต่อไปแล้ว.... เบนเคยเป็นค่ะ  และเบนก็ผ่านมาได้ ผ่านมาแล้ว..... และ จขกท ก็จะผ่านไปได้ด้วยเช่นกัน ^^ เป็นกำลังใจให้คุณเข้มแข็ง สดใส...ได้ในเร็ววันนะคะ ^^ จากคุณ : A.Jolie - [ 7 ส.ค. 51 17:52:14 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เคยเป็นค่ะ เลยเข้าใจดีว่าตอนนี้จขกท. น่าจะรู้สึกอย่างไร บอกได้แค่คำเดียวว่า เวลาจะรักษาตัวเราเอง แต่ระยะเวลาที่ใช้อาจสั้นยาวต่างกันแล้วแต่ภูมิต้านทานของแต่ละคน อย่าหาว่าเอะอะอะไร ก็พึ่งวัดวานะคะ แต่ศาสนาทำให้จิตใจเราสงบได้จริงๆ และเราเองก็เคยทำมาก่อน ในชีวิตนี้ เพิ่งเคยใกล้ชิดกับศาสนาครั้งแรก ก็ตอนอกหัก ตอนนั้นอายุ 25 ค่ะ เบญจเพสด้วยมั้ง ถือว่าเป็นสิ่งที่ร้ายแรงที่สุดที่เกิดขึ้นกับชีวิต เพราะเค้าคือความหวังทั้งหมดที่เราเคยมี เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : My heart is in SF! - [ 7 ส.ค. 51 17:58:04 ]

ความคิดเห็นที่ 6 มาอยู่เป็นเพื่อนแล้วกันค่ะ... ....ใจเรา..พังก็ซ่อมตัวเองได้...ขอแค่เวลาเท่านั้นเอง .... อย่าลืมรักและดูแลตัวเองด้วยนะ...สู้ๆ ค่ะ จากคุณ : วันนี้มีล็อกอิน - [ 7 ส.ค. 51 18:04:17 ]

ความคิดเห็นที่ 7 'There is no growth without change, no change without fear or loss, and no loss without pain'                            Author unknown ทำใจดีๆ เรื่องยังใหม่สดมาก โศกเศร้าและ ร้องไห้ให้พอค่ะ .. ให้เวลาตนเองสักระยะหนึ่ง แล้วจะถึงวันที่คุณจจะเริ่มเข้าใจได้เอง จากจิตใจของตนเองค่ะ ว่าความรักจบลงนั้น .. เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นจริง แต่ที่จริงเช่นกันนั้น ได้แก่ ความจริงที่ว่าชีวิตที่มีค่าสุดประมาณของคุณนั้น ไม่ได้จบลงไปด้วย ตอนที่เรื่องยังใหม่สดเช่นนี้ การรื้อฟื้นความทรงจำดีดีที่เคยมีร่วมกัน ทำให้ คุณเจ็บปวด และร้องไห้ได้ง่ายๆ .. แต่ไม่นาน หรอกนะคะ ที่คุณจะกลับมายิ้มได้อย่างเข้าใจ ยามเมื่อมองย้อนกลับไปถึงวันคืนเหล่านั้น .. ขอเพียงแต่อดทน กับความรู้สึกที่ทนได้ยากนี้ให้ได้ค่ะ คุณยังเป็นคุณคนเดิม ยังสวยงาม มีความรู้ ความสามารถ และมีความมั่นอกมั่นใจในตนเอง ได้เหมือนเดิม .. ความรักที่จบลงไปนี้ ไม่อาจพรากสิ่งเหล่านี้ไปจากคุณได้แม้แต่น้อย การจบลงของความรักครั้งนี้ เป็นโอกาสที่จะก่อเกิด การเติบโตครั้งใหม่ๆ ให้กับคุณค่ะ จากคุณ : Between the birth - Nirvana (ipiup) - [ 7 ส.ค. 51 18:14:35 ]

ความคิดเห็นที่ 8 แต่ก่อนไม่เคยเข้าใจหรอกค่ะคำว่าผู้ชายเริ่มความรักจาก 100 - 0 ผู้หญิงเริ่มจาก 0 - 100 มาเดือนนี้เข้าใจพร้อมน้ำตา แค่นั่งคิดแต่ละเทศกาล มันก็บั่นท่อนจิตใจเราได้ดี ยิ่งกว่าเข็มทิ้มค่ะ แต่หัวใจคนเรานี่มันก็แปลกนะค่ะ เลือกทางเองก็เจ็บเอง รู้ว่าเดินคู่ต่อไปก็ไม่ได้ ไม่ได้คาดหวังว่าจะให้กลับมา ถึงกลับมาก็ไม่เอาแล้ว แต่ไม่ว่าจะเลือกทางไหน ก็เสียใจเหมือนกันเราเองก็ไม่รู้ว่าเรียกว่าอะไร แต่มันทรมานพิลึกในความรู้สึก ขอบคุณนะค่ะที่เข้ามาเป็นกำลังใจให้กัน เราเองคงวนเวียนในกระทู้นี้อีกนาน และจะเก็บไว้อ่านเสมอ อย่างน้อยก็ยังมีมุมนี้ที่เราได้รู้สึกดีขึ้นบ้าง จากคุณ : ถอดล๊อคอินเพื่อการนี้ - [ 7 ส.ค. 51 18:14:58 A:58.10.84.212 X: TicketID:168861 ]

ความคิดเห็นที่ 9 แต่กว่าจะผ่านไปได้นี่สิเมื่อไรนะ ^^^ วันนี้เจอสองกระทู้แล้วค่ะ...ที่ถามคำถามนี้...ตอบอย่างนี้แล้วกันนะคะ 7 ปีก็ 7 ปีค่ะ...ระยะเวลานานแค่ไหนมันก็ไม่สำคัญเท่ากับที่เรารู้ตัวเอง ว่าตลอด 7 ปีที่ผ่านมา...เราได้ทำทุกวันของเราอย่างดีที่สุดแล้ว...ใช่ไหมคะ? แน่นอนว่าเมื่อสิ่งที่เราลงทุนทำไปด้วยหัวใจนั้น...มันไม่ได้อะไรตอบแทนกลับมา วันนี้เราอาจจะคิดว่ามันบั่นทอนความรู้สึก...เจ็บปวด...และทำให้เราเสียใจ แต่เราจะมานั่งเสียใจอยู่อย่างนี้อีกนานไหม...และเพื่ออะไรคะ...ลองถามตัวเองดู ถ้าเราไม่ยอมตัดใจ...มัวแต่มานั่งร้องไห้คร่ำครวญ...แล้วได้เค้ากลับคืนมาไหม? ถ้าคิดว่าร้องไห้มากพอแล้ว...ก็เลิกร้องค่ะ...เช็ดน้ำตาเสียนะ...รู้ไหมคะ? หัวใจที่เข้มแข็งเท่านั้นค่ะ...ที่จะพาชีวิตผ่านมรสุมไปได้ในยามที่เกิดปัญหา ขอเพียงแค่เรารู้วิธีที่จะรับมือกับมัน...ปัญหาที่ดูเหมือนใหญ่ก็จะเล็กลง เรียนรู้จากสิ่งที่ผิดพลาดในอดีตนะคะ...ใช้มันให้เป็นภูมิคุ้นกันที่ดีในอนาคต ใช้บทเรียนเหล่านั้นเข้ามาทำให้ชีวิตของเราแข็งแรงมากขึ้น...ค่อยเป็นค่อยไปค่ะ โลกหมุนไปทุกวัน...และตัวเราก็ต้องเดินหน้าเช่นกัน...อย่าย่ำอยู่กับที่...นะคะ ไม่มีใครรู้หรอกว่าในวันพรุ่งนี้เราจะเจออะไร...จะเจอลมหรือฝนแรงกว่านี้มากไหม? แค่ทำหัวใจให้เป็นคนที่เข้มแข็งและไม่ยอมแพ้กับเรื่องเล็กๆแค่นี้...ทำได้ไหมคะ?   จากคุณ : ++ Little Miss Someone ++ - [ 7 ส.ค. 51 18:29:06 ]

ความคิดเห็นที่ 10 มาให้กำลังใจค่ะ.. จุดจบของบางสิ่ง มักจะเป็นจุดเริ่มต้นของบางอย่างเสมอนะคะ.. เหรียญยังมีสองด้าน นับประสาอะไรกับชีวิต ที่ย่อมมีทั้งทุกข์และสุขปะปนอยู่เสมอ.. อาจยืนไม่ได้ในเร็ววัน แต่เชื่อมั่นว่าคุณจะต้องผ่านพ้นมันไปจนได้..เป็นกำลังใจให้นะคะ..~ จากคุณ : i'm not superman - [ 7 ส.ค. 51 18:45:37 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ยิ้มให้ความผิดหวัง อย่างคนคุ้นเคย ยิ้มให้ความมืดมน อย่างคนรู้จักกัน นี่คือเพื่อนเก่า ที่เราต้องเจอ เจอกันเมื่อนานแสนนาน ร้องไห้ให้กับมัน ช่างดูง่ายดาย เหมือนมันไม่ท้าทาย เท่าเรายิ้มให้มัน สุขก็ยิ้มได้ เจ็บก็ยิ้มได้ ให้ราคามันเท่ากัน ยิ้มให้มันก็พอ เอาเพลงนี้มาฝากนะคะ "ยิ้มให้ความผิดหวัง" จากคุณ : ปองดาว - [ 7 ส.ค. 51 18:46:34 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เป็นกำลังใจให้ จขกท นะคะ สู้ๆค่ะ เดี๋ยวมันก็ผ่านไป จากคุณ : แม็กซิม - [ 7 ส.ค. 51 19:21:12 ]

ความคิดเห็นที่ 15 .....เข้ามาให้กำลังใจค่ะ......เราก็เพิ่งผ่านมา สด ๆ ร้อน ๆ เหมือน กัน  พอจะมีครั้งใหม่ ก็จบอีก .........ตอนนี้ก็เหงาสุด  ๆ .....แล้วเวลาจะรักษาใจเราเองค่ะ ...............ดูแลตัวเองนะคะ....... จากคุณ : mee_poo - [ 7 ส.ค. 51 20:42:06 ]

ความคิดเห็นที่ 16 อยากร้องก็ร้องเลยค่ะ ไม่ต้องอั้น ก็คบกันมาตั้งนานนี่ เลิกกันไปต้องเสียใจสิ -- ไม่เสียใจสิแปลก ขอให้เข้มแข็งเร็วๆ นะคะ เปนกำลังใจให้ จากคุณ : อาซิ่ม - [ 7 ส.ค. 51 20:42:09 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เข้ามาเป็นกำลังใจให้ จขกท. ค่ะ มันอาจจะทรมานกับเวลาที่ผ่านไป ในแต่ละวินาทีของแต่ละวัน แต่ในที่สุด ก็จะผ่านไปได้ ช่วงนี้กำลังเศร้า ก็ต้องปล่อยให้ตัวเองเศร้าไปก่อนล่ะค่ะ พยายามทำใจยอมรับว่าสิ่งนี้ได้เกิดขึ้นกับคุณแล้ว .. และคำปลอบใจจากเพื่อนๆ ในนี้คงทำให้รู้สึกดีขึ้น อย่างน้อยๆ ก็ยังมีเพื่อนที่เข้าใจและปลอบใจอยู่นะคะ จากคุณ : titun - [ 7 ส.ค. 51 20:53:54 ]

ความคิดเห็นที่ 18 มารับฟังและเข้าใจความรู้สึกครับ แฟนคนแรกของผมกับ 13 ปีที่คบกันมา พยายามประคับประคองทุกอย่างแล้ว แต่สุดท้ายก็ต้องจบ อาการช่วงแรกๆก็เป็นเหมือนทุกคนแหละครับ เคว้งคว้าง อ้างว้าง นี่เราต้องอยู่คนเดียวแล้วหรือนี่ ไม่อยากเชื่อว่าจะมีวันนี้ นึกถึงอดีตแล้วก็ใจหาย เจ็บปวดสุดๆ กินอะไรก็ไม่อร่อย นอนก็สะดุ้งตื่น ชีวิตบัดซบมาก ไปไหนก็คิดถึงเค้า เพราะไปด้วยกันมาแทบทุกที่ ร้านอาหารที่เคยกินด้วยกัน โรงหนังที่เคยดู ไปทะเลก็ไปกะเค้ามาก่อน นึกแล้วก็ถอนหายใจเฮือกๆ ไปไหนอดีตก็ตามมาหลอกหลอนตลอดเลยโว้ย เฮ้อ ก็พยายามหาอะไรทำ บอกตัวเองว่ายังไงก็ต้องอยู่ให้ได้ เค้าไม่ได้ตายจากเรานะ ยังไงก็ยังเป็นเพื่อนกันอยู่ วันไหนคิดถึงมากก็ยังโทรคุยกันได้ ส อ จะงงตัวเอง เพราะทุกทีจะไปสถิตย์ที่บ้านเค้า แต่ตอนนี้ไม่รู้จะทำอะไรแล้ว เฮ้ย ทำไมมันว่างยังงี้ฟะ ก็เลยนัดเพื่อนไปหาไรกิน เดินเที่ยวห้าง เที่ยวเจเจ ตอนนั้นอยู่คนเดียวไม่ไหวจริงๆ เหงาจับใจ แต่ถึงจะเศร้ายังไง ผมก็ไม่ร้องไห้นะครับ มันร้องไม่ออกง่ะ มันงงๆมั้ง ต้องผ่านไป 3 เดือนนู่นแน่ะ วันนึงขับรถกลับคอนโดตอนดึก อยู่ดีๆน้ำตาไหลพรากเลย จอดรถแล้วร้องไห้ฟูมฟายใหญ่ ฮ่า ฮ่า ความรู้สึกช้าจริงๆ แต่ท้ายที่สุดแล้ว ผมก็ผ่านช่วงเวลานั้นมาได้ครับ คุณ จขกท เองก็ต้องผ่านให้ได้เช่นกัน นึกถึงพ่อแม่ พี่น้อง เพื่อนๆ ไปเจอพวกเค้าซะ การได้คุย ได้ไปเที่ยวกันบ้างจะช่วยได้ หรือไม่ก็หาเวลาเข้าวัดทำบุญเพื่อเป็นการสงบจิตใจ ตอนเราเศร้าเนี่ย ทำบุญสวนความเศร้าไปเลยครับ ดีกว่านอนฟูมฟายนะ นึกถึงคนที่แย่กว่าเราแล้วก็แผ่เมตตาให้พวกเค้า จะช่วยให้จิตใจสบายขึ้นจริงๆนะครับ เวลาจะช่วยได้แน่นอน ตอนนี้ยอมแพ้ความเจ็บปวดไปก่อน เจ็บซะให้พอ ให้มันถึงกึ๋น แต่อย่าลืมบอกกับตัวเองว่า ซักวันชั้นจะกลับมา และชั้นจะไม่ยอมเจ็บอีกแล้ว ...สู้ๆนะครับ จากคุณ : ยำทุเรียน - [ 7 ส.ค. 51 20:55:32 A:58.9.32.177 X: TicketID:144399 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เข้ามานั่งเป็นเพื่อนจขกท.ค่ะ จากคุณ : เอ๊ทจัง - [ 7 ส.ค. 51 21:01:37 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เรื่องปกตินะครับ รักที่สมหวังถึงขั้นแต่งงาน ชั่วชีวิตของคนส่วนใหญ่ เกิดขึ้นแค่ครั้งเดียว ก่อนหน้าแต่งงานอยู่กินกันเป้นผัวเมีย ถ้ามันจะผิดหวังไม่สมหวัง ก็อย่าไปคิดมาก ร้องไห้เถอะครับ เพื่อนๆที่เคยร้องเหมือนคุณมีเยอะแยะ เราไม่จำเป็นต้องเข้มแข็งตลอดเวลาหรอก จากคุณ : นายแมมมอส - [ 7 ส.ค. 51 21:07:48 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เข้ามาเป็นกำลังใจให้ค่ะ ไม่ใช่แต่คุณ จขกท. นะคะ ที่เป็นแบบนี้ เพื่อนๆหลายๆคนในห้องนี้ ก็เคยรู้สึก และก็เคยเจอกับเรื่องแบบนี้ค่ะ ทุกคนผ่านมันมาได้ เราว่า จขกท.ก็ต้องผ่านไปได้ค่ะ ค่อยๆลุกขึ้นค่ะ อีกหน่อยก็จะวิ่งได้เอง ดีกว่ากลัวแต่จะล้ม แล้วไม่ยอมยืนขึ้นนะ เพราะมันไม่ทำให้เราไม่สามารถแม้กระทั่งจะเดินด้วยตัวเองเลยค่ะ จากคุณ : beautiful dream - [ 7 ส.ค. 51 21:46:07 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ขอเป็นหนึ่งกำลังใจให้เจ้าของกระทู้ค่ะ แล้วทุกอย่างจะดีขึ้นทุกๆวันค่ะ จากคุณ : Be Happy ja - [ 7 ส.ค. 51 22:08:11 ]

ความคิดเห็นที่ 23 อยากเป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้คะ เราก้อประสบปัญหาแบบนี้เหมือนกัน กินไม่ได้นอนไม่หลับ สะดุ้งตื่นทุกคืน ทรมานมากๆ ทำงานก้อไม่มีสมาธิ แต่ตอนนี้เริ่มผ่านมันไปได้แล้ว เพราะนี่ก้อเข้าเดือนที่สี่แล้วสิ วันนี้มองย้อนกลับไปวันที่เลิกกันใหม่ๆ โอ้โหทรมานอย่างบอกไม่ถูกเลย ร้องไห้อยู่นั่น ตัดขาดจากโลกภายนอกเลย ทำงานเสร็จกลับบ้าน สิ่งแรกที่ทำคือนอนร้องไห้ พ่อแม่แทบไม่ได้เจอหน้าเลย เราเก็บตัวอยู่คนเดียวอยู่เป็นเดือนๆเลย จนวันนึงเริ่มรู้สึกว่าเราเริ่มเบื่อกับการที่เราอ่อนแอ ร้องไห้ เก็บตัว นั่งคิดถึงแต่เค้า หาเหตุผลว่าทำไมๆๆๆ ตลอดแต่เราไม่ได้คำตอบเลย เริ่มออกมาจากโลกของตัวเอง ใครชวนไปไหนดิฉันไปทุกงานคะ กินข้าว ดูหนัง ชอปปิ้ง พาเพื่อนชวนไปหมดไม่มีปติเสธ เพื่อนไปกะแฟนเค้ายังขอเอี่ยวไปกะเค้าด้วยสิ เอาเข้าไป 555 เพียงแค่ว่าอย่าอยู่คนเดียว เวลาผ่าน ความรู้สึกเริ่มจางลง ความเจ็บปวดก้อจางลงคะ ตอนนี้ถ้าอยากร้องไห้ก้อเอาให้พอเลย แล้ววันนึง จขกท จะผ่านมันไปได้คะ เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆๆๆ จากคุณ : เป็นเหมือนกัน - [ 8 ส.ค. 51 00:08:06 A:202.91.18.206 X: TicketID:174248 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ให้เวลากับจิตใจดวงน้อยที่กำลังบอบช้ำอยู่ในขณะนี้ ในการทำความเข้าใจและยอมรับกับสถานการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้น เคยมีคนบอกกับเราไว้ว่า ช่วงเวลาแห่ง "ความสุข" กับ "ความทุกข์" นั้น มันก็เหมือนกับ "กลางวัน" และ "กลางคืน" ไม่ว่าคุณจะอยากให้ช่วงเวลาแห่งความมืดมิดในยามค่ำคืนนั้นผ่านพ้นไปเร็วสักเท่าไร หรือในทางกลับกัน, อยากจะให้ช่วงเวลาแห่งความสว่างไสวในยามกลางวันยาวนานต่อไปอีกสักเพียงไหน ในธรรมชาติ .. ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนมีเวลาของตนเอง ถึงเวลาเช้าพระอาทิตย์ก็ขึ้นมาทางทิศตะวันออก และถึงเวลาค่ำพระอาทิตย์ก็อัสดงไปทางทิศตะวันตก อย่าได้ไปจดจ่ออยู่กับการหาทางออกจากสถานการณ์ที่เกิดขึ้นมากจนเกินไปนัก เพราะจะกลายเป็นการเพิ่มความทุกข์ซ้อนเข้าไปให้กับตนเองอีกชั้นหนึ่ง ทุกข์แรกที่เกิดขึ้นก็หนักหนาสาหัสอยู่แล้ว ยังต้องมาทุกข์ซ้อนด้วยความพยายามที่จะหลีกหนีออกจากกองทุกข์แรกนั้นอีก เราเป็นอีกคนหนึ่งที่เชื่อในเรื่องจังหวะ เวลา และ โอกาสในชีวิต น่าแปลกที่ยิ่งดิ้นรนมากเท่าไร กลับยิ่งรู้สึกติดกับมากเท่านั้น แต่เมื่อไหร่ก็ตามที่คุณหยุดคิด .. คุณจะหลุดออกมาจากวงจรแห่งความทุกข์โศกนั้น จนอดรู้สึกประหลาดใจไปกับตนเองไม่ได้ อย่างไรก็ตาม, ขอเป็นอีกหนึ่งแรงใจสำหรับเจ้าของกระทู้ ให้สามารถเรียนรู้และเติบโตจากช่วงเวลานี้ได้ .. อย่างเข้มแข็งและงดงาม จากคุณ : Constellation - [ 8 ส.ค. 51 00:15:21 ]

ความคิดเห็นที่ 25 สู้ต่อไปนะคะ อิชั้นก็เคยเดินน้ำตาร่วงเผาะๆไม่อายใคร เพราะมันก็ทนไม่ไหวเหมือนกัน หากพยายามนึกถึงสิ่งที่เราจะทำต่อไป ให้มากๆเข้าไว้ มันคงจะช่วยไปเบียดความคิดถึงอดีต สะกิดให้มันหลุดไปบ้าง เป็นกำลังใจให้ จากคุณ : แดงเร็กเก้บาร์ - [ 8 ส.ค. 51 00:43:59 ]

ความคิดเห็นที่ 26 แล้วมันจะผ่านไปค่ะ เหมือนทุกเรื่องที่เราเคยผิดหวังมา ตั้งแต่เกิด จนถึงตอนนี้ ผิดหวังมาเท่าไหร่ สุดท้ายมันก็ผ่านไปเหมือนๆกัน จากคุณ : นนทรีช่อน้อย - [ 8 ส.ค. 51 01:56:29 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เป็นคนเข้มแข็งได้ครับ แต่ไม่ต้องตลอดเวลา ซึ่งหมายความว่า คนเราก็ "อ่อนแอ" ได้เหมือนกันฮะ เป็นกำลังใจให้ เค้าใจว่ามันยากมากครับ แต่เด๊ยวมันก็จะผ่านไปครับ อดทนอีกนิดนึง พยายามรักตัวเองให้มากขึ้น มากขึ้นไปเรื่อยๆ แล้วจะรู้สึกว่า ชีวิตเรามีค่ามากกว่าจะมานั่งนึกถึงอะไรเก่าๆ ที่ไม่เกิดประโยชน์ จากคุณ : Attjoe - [ 8 ส.ค. 51 02:51:18 ]

ความคิดเห็นที่ 28 19 -25 ปีที่7th ก็เลือก ที่จะเลิกรา กันไป 26 จน 27 เจอแต่ไม่ถึง 3 เดือนเพราะเป็นช่วง ' ถอง ' 27 บริบูรณ์ ถึง 29 ปี 10 เดือน วันนี้ ก็ต้อง ฝ่าฟัน เจอทดสอบ น้ำตาหลายไห หลายปี๊บ ไม่แค่ เรื่องหัวใจ การงาน ที่หักเห ล้มลุกคลุกคลาน ต้องเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตคู่ ก็เข้ามาเป็นตัวแปรด้วย จนจะ 30 นี้ก็ยังไม่เห็น อะไรมั่นคง จริง ทุกอย่าง เปลี่ยนแปลง ได้เสมอ เกิดขึน ตั้งอยู่ ดับไป จากคุณ : kuddle - [ 8 ส.ค. 51 03:47:35 ]

ความคิดเห็นที่ 29 สู้ ๆ นะคะ... เด๋วทุกอย่างก็จะผ่านไป...ขอแค่มีกำลังใจ.... รักตัวเองให้มากๆ ค่ะ.. จากคุณ : be happy jung - [ 8 ส.ค. 51 09:33:37 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ขอบคุณทุกคนนะค่ะ เมื่อวานไม่ร้องไห้ค่ะเมื่อกลับถึงห้อง แต่มาซึ้งกับคำโพสของเพื่อนๆ ในสวนลุมแทน(ร้องชะตอนอ่าน) ขอบคุณนะค่ะที่ไม่รำคาญในปัญหาอกหักรักคุด ของเราและอีกหลายๆ คนที่เจอะเจอ เราคงต้องอาศัยเวลา แต่จะพยายามผ่านไปให้ได้ ปล่อยไปสถานะการณ์ที่ผ่านเข้ามาค่ะ อยากร้องก็จะร้อง อยากเศร้าก็จะเศร้าไป รู้ว่าถึงจุดหนึ่ง ความคิดและความรู้สึกมันคงดีดผึ่งคืนมา ขอบคุณจริงๆ กับมิตรไมตรีค่ะ ขอบคุณมากๆ จากคุณ : ถอดล๊อคอินเพื่อการนี้ - [ 8 ส.ค. 51 09:34:08 A:58.10.84.152 X: TicketID:168861 ]

ความคิดเห็นที่ 31 อยากเศร้า เสียใจ ก็รู้สึกซะให้พอ  ไม่มีใครเกิดมาไม่เคยผิดหวัง แต่เราจะอยู่กับมันยังไงตังหากล่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ แล้วมันจะผ่านไปนะคะ  อดทนอีกนิดนึง แล้วจะรู้ว่า..ในความเป็นจริงแล้ว  คุณอยู่ได้  อยู่กับตัวเอง  รักตัวเอง ไม่ได้หมายความว่าให้เห็นแก่ตัวนะคะ  รักตัวเองดูแลหัวใจตัวเองได้ มันจะทำให้คุณมั่นคงขึ้น ขอให้ถึงวันนั้นเร็วๆนะคะ จากคุณ : พิพิม - [ 8 ส.ค. 51 10:24:28 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ไม่ต้องมีคำบรรยายใดๆซักคำให้ลึกซึ้ง ,------__    _'"        '  '   ,     // จากคุณ : ป๋องโรง J - [ 8 ส.ค. 51 10:52:14 ]

ความคิดเห็นที่ 33 อาร์ตฯ เป็นกำลังใจให้ด้วยคนนะคะ .. เคยผิดหวัง และเคยร้องไห้หนักมาเหมือนกันค่ะ กาลเวลาเปลี่ยน .. คนก็เปลี่ยน .. เป็น สัจธรรม ขอให้คุณ จขกท. เข้มแข็งได้เร็ววันนะคะ .. สู้ๆ จากคุณ : Art of Illusion - [ 8 ส.ค. 51 12:29:38 ]

ความคิดเห็นที่ 34 กำลังเป็นอยู่เหมือนกันค่ะ เลิกกันครั้งก่อนๆเค้าเป็นฝ่ายบอกเลิกเรา เป็นสิบๆครั้ง พอมาง้อเราก็คืนดีทุกครั้ง แต่วันนี้ เราชินกะความเจ็บปวดและการยืดเยื้อแล้ว ทำไมต้องทะเลาะกด้วยเรื่องเดิมๆ ทำไมต้องร้องไห้บ่อยๆ ตอนนี้เราเลือกที่เป็นคนออกมาเอง รู้สึกบอกไม่ถูก เคว้งคว้าง ทั้งๆที่มีครอบครัวอยู่รอบข้าง นึกถึงอยู่ตลอดเวลา แต่ไม่ร้องไห้ เหมือนจะไม่เจ็บปวด แต่มันจุกอกอยู่ตลอดเวลา ได้แต่หวังว่าจะชิน จากคุณ : ถอดล๊อคมาแรด - [ 8 ส.ค. 51 13:41:42 A:117.47.127.129 X: TicketID:183854 ]

ความคิดเห็นที่ 36 http://www.star4life.com/forum/index.php?board=1.0 แนะนำให้ลองเลือกอ่านคำตอบในนี้ และบทความในนี้ค่ะ http://www.star4life.com/forum/index.php?board=9.0 ขอให้ดีขึ้นไวๆ นะคะ สู้ๆ ค่ะ จากคุณ : Alexandria - [ 8 ส.ค. 51 14:34:24 ]

ความคิดเห็นที่ 37 เราเคยเป็นคนนึงที่เจอ ลักษณะนี้ แต่งงานแล้วก้อ ต้องเลิกกัน ซึ่ง เขาเป็นคนที่ สนิทด้วยมากที่สุดเป็นคนที่ เราไว้ใจที่สุด สุดท้ายก้อต้องเลิกกัน แบบ ไม่มีการญาติดีอีกเลย ด้วยเหตุผลบางประการ เรากลับมาอยู่บ้านตัวเอง ใช้เวลาเยียวยา เกือบสามปี ณ ตอนนี้ เราไม่เศร้าหรือ รู้สึกเหงาอีกต่อไป กลับเป็นตรงข้ามจากใจเลยนะคะ รู้สึก สบาย มีความสุขกับตัวเอง ไปเล่นกีฬา สังสรรเพื่อน ดูหนังคนเดียวก้อทำ กินข้าวคนเดียวก้อ กินได้ สบายใจทำอะไรเองคนเดียว เก็บตังเที่ยว ต่างประเทศปีละสองหน ไปได้หลายประเทศแล้วตั้งเต่เลิกกับเขามา แล้วทำให้เราได้ หันไปเริ่มสนใจในการวิปัสสนา ศึกษาเกี่ยวกับความเป็นจริงของการมีชีวิตอยู่ มีความสุขแบบที่ว่า ไม่คิดจะหาใครอีกแล้วและไม่อยากแต่งใหม่อีกแล้ว อยู่กับแม่พี่น้อง กะตัวเอง ถ้าว่างๆ ลองไป เข้าร่วม ปฏิบัตธรรมดูนะคะ มีหลายที่เขาเปิดรับสมัครไม่เสียค่าใช้จ่าย ลองไปร่วมดูแล้วจะเข้าใจ ความหมายของชีวิตที่มีความสุขมากขึ้นคะ เป็นกำลังใจให้คะ จากคุณ : huanggirl - [ 8 ส.ค. 51 14:41:00 A:58.9.94.117 X: TicketID:100749 ]

ความคิดเห็นที่ 38 แล้ววันนึง ฝนในใจก็หยุดตกครับ เชื่อผม ตอนนี้ก็ตากฝนกันไป แต่อย่าลืมดูแลตัวให้ อย่าให้ไม่สบาย ก็พอครับ ผ่านมาได้ตั้งหลายวัน วันนี้จะผ่านมันไปอีกวันจะเป็นไรไป ด้วยความเคารพ ปล. แล้วมันจะดีขึ้น จะไหวขึ้น จากคุณ : ก้านหรรษา - [ 8 ส.ค. 51 17:14:00 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ปลอบไม่เก่งค่ะ รู้แต่ว่า จากลักษณะที่เขียน จขกท.เป็นคนที่มีสติอย่างยิ่งแล้ว.. อยากเศร้าก็เศร้าให้เต็มที่ค่ะ ไม่แปลก คนอื่นเค้าก็เป็นกันเวลาเลิกกับแฟน เวลาเยียวยาได้จริงๆค่ะ ถ้าเราให้ความร่วมมือกับมัน ไม่ปล่อยให้ตัวเองจมปลัก อยู่กับความทุกโศก อีกสามวันข้างหน้า เชื่ออีกว่าคุณจะเสียน้ำตาน้อยกว่าวันนี้(ล็อตละสามวันแล้วกันค่ะ เผื่อฮอร์โมนไม่สมดุลย์) อีกสามวันถัดไป คุณก็จะเสียน้ำตาน้อยลงอีก.. สังเกตุไปเรื่อยๆ แล้ววันนึงคุณจะแทบไม่มีน้ำตากับเรื่องนี้แล้ว (การไปเจออะไรกระทบใจอย่างจังแล้วน้ำตาร่วงอีก อันนั้นไม่นับค่ะ) เอาใจช่วยให้ช่วงเวลานี้ผ่านไปเร็วๆค่ะ จากคุณ : อินทวา - [ 8 ส.ค. 51 17:29:11 ]

ความคิดเห็นที่ 40 เป็นกำลังใจให้ค่ะ เข้าใจเลยค่ะว่ามันเป็นเรื่องที่ยากมากๆที่เราจะทำใจได้ คบมาตั้ง 7 ปี ความผูกพันที่มีให้กันมันก็มากมายเหลือเกิน ไปที่ๆไหนก็มีแต่ความทรงจำของเราสองคน แต่เชื่อเถอะค่ะว่าสักวันมันจะผ่านไปได้ด้วยดี อย่าไปคิดว่าเมื่อไร วันไหน แต่เชื่อมั่นในตัวเองว่าจะต้องเข้มแข็งได้ ยามที่คุณอ่อนล้า คุณก็พักผ่อนให้หัวใจของคุณค่อยๆเข้มแข็ง ยามที่คุณรู้สึกว่าไม่มีใคร นั่นแปลว่าคุณคิดถึงเพียงแต่เค้า อย่าลืมสิค่ะว่ายังมีคนอยู่รอบกายคุณอีกมากมาย ในเมื่อชีวิตยังต้องก้าวเดินต่อไป อย่ามัวแต่คิดถึงความหลังอันหวานชื่น แต่คุณต้องค่อยๆยอมรับความจริงที่เกิดขึ้น อย่างน้อยวันละนิดก็ยังดี ไม่จำเป็นต้องรีบร้อนไปไหนหรอกนะค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ๆๆ ^o^ จากคุณ : พรุ่งนี้ยังต้องก้าวเดินต่อไป - [ 8 ส.ค. 51 19:27:33 ]

ความคิดเห็นที่ 41 มานั่งเป็นเพื่อนน้าครับ ไม่เป็นไรหรอก  น้ำตามันดีต่อการล้างใจน้า...ร้องเยอะๆเลย ร้องให้หมดก๊อก มีกี่ปี๊บ กี่ไห กี่ตุ่ม กี่แทงค์ ร้องออกมาให้หมดเลยครับ ใจจะได้โล่ง...สบาย....แฮ้....หายอัดอั้น จุดจบของสิ่งหนึ่ง  เป็นจุดเริ่มต้นของสิ่งใหม่เสมอเลยครับ จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 9 ส.ค. 51 07:46:43 ]

ความคิดเห็นที่ 42 อ่านแล้วอยากจะร้องไห้ เข้าใจถึงอาการที่คุณเป็นนะคะ เข้ามาช้าไปสักหน่อย แต่คุณเข้ามาอ่าน อยากให้รู้ไว้ ว่ากำลังใจตรงนี้พร้อมจะส่งต่อให้นะคะ เวลาเท่านั้นที่จะพลักดันความเศร้าไปจากเราได้ มันยากมากกับการก้าวผ่าน แต่ขอให้ค่อยๆทำไปทีละนิด เข้มแข็งให้ได้ทีละหน่อย อิงค่อนข้างเป็นห่วงคุณนะคะ ภาพของการร้องไห้หลังเลิกงาน ยังหลอนหัวใจอิงอยู่เหมือนกัน อิงรู้นะว่ามันเจ็บและทรมานมากแค่ไหน 7 ปี ที่ผ่านมา เฮ้อ จะปลอบยังไงดีนะ เอาเป็นว่า ร้องไห้ให้พอนะคะ หนังสือธรรมมะก็ช่วยได้ไม่น้อยค่ะ แนะนำให้อ่านรักเดลิเวอรี่ ของท่านมหาสมปองดูนะคะ ไม่เครียดจนเกินไป จะคอยอยู่เป็นกำลังใจจนกว่าจะหายดีนะคะ จากคุณ : อิงจ๋า - [ 9 ส.ค. 51 12:36:46 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ขอกำลังใจด้วยคน ผ่านมา 2 อาทิตย์แล้ว ตอนแรกก็ยื้อ..ยื้อไว้ได้แต่ตัว เจ็บปวดมาก ปล่อยเค้าไปดีกว่า ทรมานมากๆ ร้องไห้ทุกวัน ตอนนี้ก็ยังร้องไห้ แต่ร้องไห้เพราะรู้สึกผิดต่อพ่อแม่ ที่ทำผิดพลาดไป ถ้าพ่อแม่รู้ต้องผิดหวังมากๆ ไม่ได้ร้องไห้ เพื่อให้เค้ากลับมา ไม่ได้โทรไปอ้อนวอน ไม่ได้โทรไปให้เสียศักดิ์ศรีมา 2 วันแล้ว.. ต้องเข้ามานั่งหาคนเจ็บด้วยกัน หากำลังใจจากกระทู้ จากเว็บต่างๆ ตอนนี้ยังไม่ดีเท่าไหร่ แต่อยากให้หายเร็วๆจังเลย เจ็บนะคะ ใครไม่โดนเองไม่รู้จริงๆแหละ จากคุณ : คนถูกทิ้ง (อาราอิ) - [ 9 ส.ค. 51 13:19:23 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ก่อนอื่นต้องขอบคุณทุกความคิดเห็นค่ะ บางอย่างเราพูดหรือคร่ำครวญให้คนใกล้ตัวหรือคนที่รู้จักรู้มากไม่ค่อยได้ แต่เราดีใจที่มีที่นี่ ที่เราได้เปิดเผยได้พูดในสิ่งที่อยู่ในมุมเศร้าหมองของเราได้เต็มที่ เรารู้สึกดีขึ้นในวันที่ผ่านมา มาทรุดหนักก็วันไม่สบายเมื่อ เสาร์ - อาทิตย์ ที่ผ่านมา เจ็บกายแทบตายอาหารเป็นพิษ น้ำตาไหลด้วยเหตุและผลด้านการเจ็บป่วย และจิตใจที่อ่อนแอ แต่ก็ผ่านมาได้ด้วยความช่วยเหลือของน้องและตัวเอง ซึมไปเลยหล่ะค่ะแต่ก็ไม่ติดต่อเขา หรือรับโทรศัพท์อีกฝ่าย กลัวว่าจะร้องไห้และเสียหลักสู้อยู่ในมุมของเราดำเนินชีวิตไปตามปกติ ไม่เอาตัวเองไปสู่จุดเดิมๆ กว่าน้ำตาไหลจะหยุดก็นานพอควรแต่มันก็คุ้มเมื่อน้ำตาหยุดไหลค่ะ เรารู้สึกดีกับตัวเอง ไม่หดหู่ เมื่อมีบางเหตุการณ์มากระทบเรารู้ว่าน้ำตามันจะมาเสมอ แต่เราก็จะปล่อยให้มันไหลค่ะ เราไม่อยากเก็บกดหักห้ามตัวเองแม้กระทั้งเรื่องของน้ำตา มันเป็นทางออกที่ดีที่สุดในขณะนี้ ที่จะทำให้เราเจ็บปวดเบาบางลง .... ณ เวลานี้เราทำดีที่สุดได้เท่านี้จริงๆ ค่ะ จากคุณ : ถอดล๊อคอินเพื่อการนี้ - [ 11 ส.ค. 51 09:39:43 A:58.10.84.89 X: TicketID:168861 ]