แค่อยากระบาย
เราหลงรักพี่คนนึงมาจะ 2 ปีแล้ว
เรารู้จักกับเค้าตอนตกงานคะ แล้วก็รู้จักกับเค้าทาง MSN ซะด้วย
ตอนนั้นพี่เค้าอยู่เมืองนอก ก็นั่งคุย ๆ กับเค้า
พี่เค้าก็ให้กำลังใจเราดี...ตลอดและเสมอมา
ไม่ว่าเราจะไปสัมภาษณ์ทีไหน พี่เค้าก็จะคอยถามไถ่ หรือไม่ก็ email มาหา
เรากับเค้าสนิทกันมากๆ มีอะไรเล่าให้ฟังหมด
เราอกหักมา พี่เค้าก็ปลอบ เค้าคิดถึงแฟนเก่า เราก็ปลอบ
แล้ววันนึงพี่เค้ากลับมาไทย เยี่ยมที่บ้าน
เราก็นัดเจอกับพี่เค้า การที่ไปเจอนั้นเราไม่ได้จะไปเจอแบบนัดเดท
แบบนัดเจอตัว เพื่อนจะเป็นแฟนหรืออะไร
แต่การนัดครั้งนี้ เหมือนกับนัดเพื่อนคนนึง ที่ไปอยู่ต่างประเทศนานๆ
เราไม่ได้คาดหวังว่าเค้าจะหน้าตาเป็นยังไง (เราเห็นรูปเค้าตั้งแต่แรก ถึอว่าโอเคละคะ)
แล้วเราก็แพ้ความน่ารักของเค้า ความน่ารักในทีนี้หมายถึงการพูดการจา บุคลิก เค้าไม่ได้รังเกียจอะไรเราเลย เราเป็นผู้หญิงไม่สวย ตอนนั้นสิวขึ้นเต็มเลย อายมาก แต่ทำยังไงได้
แล้วเค้าก็กลับไปต่างประเทศ เราก็อดรนทนไม่ไหว
เราก็สารภาพบอกรักเค้าไป เพราะเราต่างคนต่างเป็นผู้ใหญ่
เหมือนมีอะไรก็พูดตรง ๆ เค้าก็ไม่ได้รังเกียจเรา
แต่เค้าก็บอกว่า เราไกลกัน แล้วเค้าก็ยังไม่ลืมแฟนเก่าเค้าด้วย
(แล้วเค้าก็บอกว่าเป็นแฟนกับเค้าเป็นยาก คือเค้าไม่สามารถมาดูแลเราได้
ถ้าเค้าบอกว่าเค้าขอคุย 5 นาที ก็ต้อง 5 นาทีเป๊ะๆ)
ทุกอย่างเค้าอาจจะปฎิเสธเรา แต่เค้าทำกับเราเหมือนเดิม ไม่ได้เปลี่ยนไป
ความเป็นนิสัยเด็ก ๆเรายังคงมีอยู่ เราถามเค้าไปว่า ทำไมพี่ถึงไม่คิดอะไรกับเรา
เค้าบอกว่า spec เค้าสูง (คือผู้ชายคนนี้จบ ดร น่ะคะ)
แต่เมื่อคิดไปคิดมา มันคือการปฎิเสธเรา เราเห็นคนจบ ดร แต่ว่าคบแต่งงานกับผู้หญิง จบป ตรี ธรรมดา ๆ
เรามองว่าทุกอย่างมันอยู่ที่ใจ
แล้วตั้งแต่นั้นมา เราก็ไม่เคยพูดถึงความสัมพันธ์แบบรัก ๆ แบบชู้สาว
แล้วเค้าก็กลับมาไทยอีกรอบนึง
เราก็เจอๆ กับเค้าอีก ความสัมพันธ์เราเกินเลยมากกว่าเพื่อน
เป็นเพราะบรรยากาศ และหลายๆ อย่าง มันพาไป
แต่ความสัมพันธ์นี้ก็ยังคงไม่มีอะไรคืบหน้า เหมือนมีแล้วก็จบเลย
แล้วไม่กี่เดือนต่อมา เรากับเค้าก็ทะเลาะกัน
เพราะเค้าบอกว่าเราเป็นเด็กเอาแต่ใจ เราหายจากการติดต่อไป 6 เดือน
ในระหว่างนั้นเราก็ block msn เค้า
แต่ว่าวันเกิดเราก็ส่ง mail HBD ไปให้เค้าเค้าก็ตอบกลับมาแค่ขอบคุณ
เราไปเจอ hi5 เค้า
เค้ามาแอบดู hi5 เราแต่เค้าไม่แอดเรา
ทำให้เรารู้ว่า เรากับเค้าคงไม่มีวันได้เป็นเพื่อนกันอีกต่อไป
คงจบไปแล้ว แล้วความรู้สึกที่เรามีต่อเค้าก็เลือนลาง หายไป เหมือนจะเลิกรัก ได้ แต่ยังคงติดอยู่ในใจอยู่เพียงนิดเดียว
เราได้รู้ว่าเค้าจะกลับมาไทยในไม่ช้า เราก็เลย unblock msn เค้า
จะดูสิว่าเค้าจะมาทักเรารึเปล่า
สรุป เค้าทักเรา เค้าบอกว่า เรามีเรื่องต้องคุยกัน ต้องทำความเข้าใจกัน
เค้าก็บอกว่าทำไมเค้าถึงโกรธเรา ทำไมเค้าถึงหายไป
แล้วจบที่ว่า ช่างมัน อดีตมันก็คืออดีต มาเริ่มต้นใหม่ มาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม
เค้าบอกว่าเค้าแคร์เรา ไม่อยากให้เราคิดว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นเป็นเพราะความผิดของเรา
แล้วเค้าก็บอกว่าเค้าจะกลับมาไทยแล้วนะ
เรามีแฟนยัง เราบอกว่ายัง
เราเลยถามเค้ากลับไปว่า แล้วเค้าละมียัง เค้าบอกว่ามีแล้ว
ความรู้สึกคือ เซ็ง แต่ไม่เป็นไรคะ
พอเค้ากลับมาก็นัดกินข้าวกัน ครั้งแรกรู้สึกเค้าไม่เหมือนเดิม
แปลก ๆ ไป ไม่เหมือนพี่เค้าคนก่อน
พอวันที่ 2 เริ่มดีขึ้น แล้วก็ดีขึ้นเรื่อยๆ จนมาเป็นปกติ
เราบอกในสิ่งที่เรากำลังจะทำ เราอยากเรียนต่อโท เค้าก็ดีใจ ที่เราจะเรียนต่อ
เค้าบอกว่า เราจะได้มีหนุ่มๆ เข้ามา
เราคิดในใจ ชั้นไม่ได้ต้องการหนุ่ม ๆ เลย ชั้นอยากได้คุณคนเดียวเท่านั้นหล่ะ
คือเราเหมือนเป็นแฟนกันมาก ๆ ในสายตาคนภายนอก
แต่จริงๆ เราเป็นเพื่อนที่มากกว่าเพื่อนกันธรรมดา
เค้ายังคงเป็นกำลังใจให้เราเหมือนเคย แต่ว่าเค้าก็ยังมีความลับกับเรา
ซึ่งเรารู้ แต่ผู้หญิงเรา อย่าฉลาดเกินไป อะไรที่เค้าไม่อยากให้รู้ ก็เฉย ๆ ไป
เรายังคงรักเค้าอยู่เหมือนเดิม ไม่เปลี่ยนแปลง
เพราะเค้านำแสงสว่าง และความรู้สึกดี ๆ มาให้เรา
จริงๆ แล้ว เค้าไม่ใช่คนดีอะไรหรอกคะ...อาจจะเป็นผู้ชายเห็นแก่ตัวคนนึงด้วยซ้ำ
แต่ทุกคนที่เคยมีความรัก คงเข้าใจว่า ความรักมันไม่เข้าใครออกใคร
ต่อให้คนๆนั้นเป็นคนเลว แต่ถ้ารักเค้า ยังไงคุณก็คงรักเค้า
เค้ากลับมาไทยครั้งนี้ เค้าผิดนัดเราประมาณ 3-4 ครั้ง
แต่เราไม่โกรธไม่เคืองอะไรเลยคะ
เราเข้าใจในเหตุผลทั้งหมด
เค้าขอโทษ ที่ไม่ได้โทร หรือ ผิดนัดบ่อยๆ
คำตอบที่เรามีให้เค้าเสมอมา คือ ไม่เป็นไรคะ เพราะพี่ไม่ว่าง วันหลังค่อยเจอกันก็ได้ เรายังมีเวลา
เราให้อภัยเค้าเสมอมา
28 ปีที่ผ่านมา เรามีแฟนมาบ้าง แต่ที่เรารู้คือ เค้าคือ Mr. Right ของเราคะ
เมื่อมีคนมาถามเราว่าเจอคนที่ใช่รึยัง
เราจะตอบว่าเราเจอแล้ว แต่คนที่ใช่เค้าไม่เลือกเรา
เราไม่รักใครอีกเลยหลังจากที่เราเจอเค้า
เราเคยคิดว่า ถ้าเราไม่แต่งงานก็ไม่เป็นไร เพราะเราเคยรู้สึกถึงการทีเราเจอคนที่ใช่มาแล้ว
ความรู้สึกมันสุดยอดเลยคะ :)
ไม่ขอใครอีกแล้ว คนนี้คนเดียวพอ
เรานั่งคิดว่าที่เราเป็นมันคือ ความหลง รึเปล่า
เราเฝ้านั่งคิดเป็นเดือน ๆว่ามันคืออะไร
เราไม่เร่งไม่รีบ กับความรักครั้งนี้เลย
มีสติตลอดเวลา
พี่เค้ายังบอกเราเลยว่าเราเก่งนะ
ที่ไม่ร้องไห้ ไม่บ้าบอ แต่กลับมีสติ และมีรักให้เค้าอย่างทีเค้าไม่รู้สึกอึดอัด
เราไม่รู้ว่า ตอนนี้เค้าจะคิดว่าเราเลิกรักเค้ารึยัง
แต่เพื่อนเราบอกว่า เค้ารู้เสมอหล่ะว่าเรายังรักเค้าอยู่
ตอนนี้ เราจะขอรักเค้าไปทุกวันอย่างอดทน และ เอาความดีของเราทำให้เค้าหันมามองเราบ้าง
เราพูดกับเพื่อนเราเสมอว่าทำไมเราไม่เกิดมาเป็น ผู้ชายแล้วเค้าเป็นผู้หญิง
เราจะได้ทำอะไรมากกว่านี้ เราจะได้สู้ให้เค้าได้มาเป็นเจ้าสาวของเราในวันแต่งงาน :)
ขอบคุณนะคะ เพื่อน ๆที่อ่านมาซะยาว
แค่อยากระบายคะ :) เพื่อนๆ มีความคิดเห็นยังไงก็บอกมาได้เลยนะคะ
จากคุณ :
Kartoon_BKK 
- [
10 ส.ค. 51 12:50:07
]
จะรักเธอผู้ชายคนนี้ไปทุกวัน...อย่างอดทน
