ทำไมเราต้องไม่มีสิทธิ์เลือกแนวทางชีวิตที่เป็นของตนเองเลยล่ะค่ะ
ทำไมเรารู้สึกว่าตัวเองเป็นหุ่นเชิดที่แบกไปด้วยความฝัน ความคาดหวัง ของคนรอบข้าง
เราทำไมไม่มีสิทธิ์เลือกเองบ้างเลยหรือ
ทั้ง เรียน ทำงาน ความรัก ครอบครัว
แต่เราก็ไม่กล้าที่จะปฏิเสธสิ่งที่เค้ายัดเยียดให้เราเป็นเลย
เพราะเราคิดว่าถ้าเราปฏิเสธไปมันจะเป็นการทำร้ายจิตใจคนรอบข้าง
เราพยามคิดว่ามันเป็น สิ่งที่ถูกกำหนด คิดในแง่บวกไว้
แต่ทำไมคนรอบข้างเรา เค้าไม่รู้เลยเหรอว่ามันเป็นการทำร้ายเราทางอ้อม
เราอึดอัด ที่ไม่มีสิทธิ์ที่จะได้เลือกอะไรเลย
แต่มันก็เกือบๆครึ่งอายุไขของคนแล้ว
เราจึงได้แต่ยอมไป
เราสิ่งที่อยากทำ อยากเป็น แต่เราก็กลัว
เพราะเราไม่เคยคิดอะไรเองเลย
โอ๊ย จิตตก อยากระบายให้ฟัง ก็แค่นั้น
เราไปหาจิตแพทย์ดีมั๊ย
รู้สึกเศร้าๆกับชีวิตอย่างไรก็ไม่รู้ ทั้งๆที่ไม่มีอะไรที่หน้าเศร้า
อธิบายไม่ถูก
อยากร้องไห้แต่น้ำตาไม่ไหล แค่ซึมๆ หดหู่ใจอย่างไรก็ไม่รู้
อยากฆ่าตัวตาย แต่ก็กลัวคนรอบข้างเสียใจ
ทำไมสนุกสนานหัวเราะ มันก็ไม่เต็มที่
สับสนกับใจ ตัวเอง
ขอบคุณค่ะ
จากคุณ :
MARHASRI
- [
10 ส.ค. 51 23:01:23
A:118.172.139.150 X: TicketID:182693
]
มีใคร....ถูกกำหนดชีวิต....บ้างค่ะ
..โตมาอย่างคุณหนูจัดคนนึงเลยนะคะ
ความกล้าของเรานั่นล่ะค่ะ...คือตัวแปรสำคัญเลย...รู้ไหม?
ไม่ต้องรอใครทั้งนั้น..เพราะอะไร? ... เพราะ "กำลังใจ..อยู่ในกำมือ" เราเอง..นะคะ 