12 สิงหาคม 2548 ... สามปีที่แล้ว ... จำได้ว่าเป็นวันศุกร์ หยุดยาว 3 วัน ศุกร์-เสาร์-อาทิตย์ ช่างน่าพักผ่อนเสียนี่กระไร
บ่ายโมงเศษ น้องเลฯ ซึ่งเวลานั้นตั้งครรภ์ได้ซัก 8-9 เดือนนี่แหละ ไอ้ผมเองก็ไม่ได้ละเอียดอ่อนขนาดจะไปนั่งนับสัปดาห์ตามตำราซะด้วย ... พร้อมด้วยผม และแม่ของน้องเลฯ นัดทานข้าวกันที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งใกล้บ้าน ... ร้านที่ว่านี่ใกล้ขนาดว่าเดินไปกินยังได้ แต่มันดันย้อนทางไปหน่อย ... ตอนนั้นน้ำมันเบนซินแกสโซฮอล์ 91 ราคา ลิตรละ 23-25 บาท เลยขับรถไปวนกลับรถซะรอบนึงร่วม 3 กม. ซะงั้น ...
ทานอาหารกันอิ่มหนำสำราญกันดีแล้ว ก็แยกกลับมานอนพักผ่อนที่บ้าน ตอนนั้นพอจำได้ลางๆ ว่าซักบ่ายสามโมงครึ่ง ที่เรากลับมาถึงบ้าน เริ่มเปิดสวิทช์แอร์แล้วนอนกลิ้งกลมกันสองสามีภรรยา (กินอิ่มแล้วนอน ... อืม ...)
ซัก 5 โมงเย็นได้มั้ง น้องเลฯ ตื่นไปเข้าห้องน้ำ ตามประสาว่าที่คุณแม่ที่กระเพาะปัสสาวะถูกเทวดาตัวน้อยในถุงน้ำคร่ำเบียดบังเนื้อที่ในช่องท้องเอาไว้ ทำให้ต้องเข้าห้องน้ำบ่อยกว่าปกติ พอเดินออกมาจากห้องน้ำ เธอสีหน้าไม่ค่อยดี บอกกับผมว่า ... ไว (ชื่อผมไงครับ) มันมีอะไรผิดปกติรึเปล่า ปัสสาวะมันมีอะไรแปลกๆ ปนมาด้วยละ?
ความที่เป็นพ่อแม่มือใหม่กันทั้งคู่ ก็เลยไม่รู้จะหาคำตอบยังไง ไอ้ผมเอง ซึ่งเป็นผู้ชายคุ่ยๆ ก็ปลอบใจไปว่า ... เอางี้ละกัน ถ้าไม่สบายใจ โทรไปหาคุณหมอดีมั้ย หรือไม่ก็ไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจก็ได้ โรงพยาบาลที่ฝากครรภ์ไว้อยู่ใกล้ขนาดขับรถถึงใน 5-7 นาที (วันอาทิตย์เย็น) เท่านั้น
ตกลงว่า ... ไปตรวจเพื่อความสบายใจก็แล้วกัน ...
ก่อนออกจากบ้าน คนชุ่ยๆ อย่างผมคว้ากระเป๋าฉุกเฉินที่น้องเลฯ เตรียมไว้ล่วงหน้ามานานแล้ว ... เปล่าครับ ไม่ได้สังหรณ์หรือคิดจะเตรียมตัวอะไรซักนิด ... เป้ใบเล็กใบนั้น น้องเลฯ เป็นคนจัดเตรียมใว้เองครับ ในนั้นมีชุดนอนน้องเลฯ หนึ่งชุด ของผมหนึ่งชุด ผ้าอ้อมสำเร็จรูปสำหรับเด็กแรกเกิดจำนวนหนึ่ง และเครื่องอัฐบริขารสำหรับเด็กแรกเกิดพึงมีอีกเต็มอัตราศึก ... ตรงนี้ก็ขอบันทึกไว้ว่า น้องเ เธอเป็นสตรีที่มี "สัญชาตญาณเพศแม่" อย่างแท้จริง ลำพังผมคนเดียว มีหรือที่จะเตรียมการอะไรแบบนี้ได้ ... สิ่งที่ผมทำก็เพียงแต่สะพายกระเป๋าเป้ไบนี้ก่อนออกจากบ้าน พร้อมกับประคองเธอไปที่รถ เพื่อพาไปตรวจที่โรงพยาบาลเท่านั้นเอง ... ในใจเราสองคนตอนนั้น บอกตามตรงว่าไม่ได้คิดเลยว่านี่คือเวลาสำคัญของชีวิตเราทั้งคู่ ... รวมทั้งชีวิตน้อยๆ อีกคนหนึ่งที่จะเกิดมาอีกไม่ช้า
ขับรถเข้าไปส่งที่หน้าตึกผู้ป่วย ให้บุรุษพยาบาลพาน้องเลฯ ไปห้องตรวจ แล้วผมก็วนรถไปจอด กะว่าจอดเสร็จเดี๋ยวโทรหาเธอก็แล้วกันว่าอยู่ตรงไหน ปรากฎว่า น้ำเสียงที่ตอบโทรศัพท์มาบ่งบอกความตื่นเต้นอย่างชัดเจน บอกให้ผมไปรับแม่ของเธอมา ... พยาบาลบอกว่าไม่ต้องกลับบ้านแล้วค่ะ คืนนี้คุณพ่อคุณแม่เตรียมรับขวัญลูกได้แล้ว อาการแบบนี้แหละ เขาเรียกว่าน้ำเดิน ก็ไอ้ที่น้องเลฯ สงสัยว่ามีอะไรแปลกๆ ปนมากับปัสสาวะเมื่อไม่ถึงชั่วโมงมานี้นั่นแหละ
ขอข้ามไปซักอีกหนึ่งชั่วโมงครึ่งต่อมาก็แล้วกัน ... ผมขับรถบึ่งไปรับแม่ และแม่บุญธรรมของน้องเลฯ มาที่โรงพยาบาล นาทีนั้นรู้สึกเสียดาย ที่ไม่ได้เข้าไปทำหน้าที่สามีที่คอยให้กำลังใจในเวลาสำคัญของชีวิตลูกผู้หญิงของเธอเลย ขับรถกลับเข้ามาถึงโรงพยาบาล คุณพยาบาลก็บอกให้ไปรอที่ห้องพยาบาลเด็กซะแล้ว
วินาทีที่เห็นเค้าเป็นครั้งแรก ... ถ้าผมจะบอกว่าผมตื้นตันใจ หรือดีใจสุดชีวิต ก็คงดูโอเวอร์ไป ... ที่ผมจำความรู้สึก ณ เวลานั้นมาบอกกับคุณๆ ได้ก็คือ ผมรู้สึกทันทีว่า ชีวิตมันเป็นเรื่องมหัศจรรย์มากครับ ... ผมเริ่มจินตนาการไปถึงวันที่เด็กทารกตัวเล็กๆ คนนี้จะเติบโตขึ้นมา ... เค้าจะเป็นคนดีมั้ย ... เค้าจะมีความรักเผื่อแผ่ให้คนอื่นๆ อย่างที่พ่อเค้าตั้งชื่อเค้าว่า "ปัน-ปัน" อันหมายถึง "การแบ่งปัน" และ "ปัญญา" หรือเปล่าหนอ ?
อยากบอกอะไรอีกหลายอย่าง แต่ความอ่อนไหวในใจของผมกับความสามารถในการบรรยายดูมันจะไม่ได้ไปด้วยกันซักเท่าไหร่ ... เอาเป็นว่ากันง่ายๆ ละกัน ผมอยากจะบอกเค้าว่า ... แม้วันนี้เค้าจะเพิ่งครบสามขวบ ยังอ่านสิ่งที่ผมนั่งจิ้มดีดมาตั้งนานไม่ได้ก็ตาม ...
เด็กชายปัน-ปัน หรือชื่อจริงที่ผมห้ามทัพบรรดาญาติผู้หวังดีทุกคนด้วยการชิงตั้งชื่อเสียเองว่า "กานต์นิธิ" นั้น ...
You are the miracle of my life ... อย่างแท้จริงนะลูก
เป็นเรื่องธรรมดาเหลือเกินครับ ที่พ่อแม่จะเห่อลูกของตัวเอง และอยากจะให้ใครๆ ได้ชื่นชมกับลูกของตัวเองเหมือนที่ตัวพ่อและแม่รู้สึก ...
ชีวิตผมก็มีอะไรให้ได้ปลื้มชนิดอวดใครต่อใครอย่างหน้าชื่นตาบานไม่เยอะหรอกครับ ... คืนนี้น้องเลฯ มอบหมายให้ผมมาตั้งกระทู้นี้เพื่ออวยพรวันคล้ายวันเกิดให้เจ้าหนูคนนี้ ผมก็เลยขอเห่อลูกออกนอกหน้าซะหน่อย เผื่อว่าถ้ากระทู้นี้จะเก็บอยู่ในคลังกระทู้ นานพอที่เค้าจะโตมาอ่านและซึมซับความตั้งใจของพ่อและแม่เค้าได้
นั่นก็คงเป็นเรื่องดีมากๆ เลยครับ 
แก้ไขเมื่อ 12 ส.ค. 51 03:50:04
จากคุณ :
(แมลงสาบ) 
- [
วันแม่แห่งชาติ 03:32:46
]
12 สิงหาคม ... HBD ไอ้ตัวเล็ก หลานห้องอีกคนหนึ่ง
สุขสันต์วันคล้ายวันเกิดจ้าหลานชาย เป็นเด็กดีของพ่อและแม่ยุตลอดไปนะคะ
ขอให้หลานปันปันรูปหล่อ มีสุขภาพแข็งแรง 
