ความคิดเห็นที่ 1 1.ไม่ใช้สลิง ไม่ใช้แสตนอิน การออกเดินทางมาปายของฉันเริ่มต้นขึ้น เมื่อร้าน Book Garden ที่กรุงเทพฯปิดตัวลง ความคิดที่ว่าไม่เหลือใครและไม่เหลือสิ่งใดในชีวิตแล้วในเวลานั้น นำพาฉันออกเดินทางมาไกลหลายร้อยกิโลเมตร เพื่อค้นหาอะไรบางอย่าง บนเส้นทางที่ต่างออกไป ประสบการณ์ที่กรุงเทพฯ เป็นบทเรียนคนละเรื่องสำหรับที่นี่   และเพราะเชื่อว่าทุกช่วงของชีวิต เราย่อมพานพบกับการเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ ฉันจึงไม่ค่อยหวาดหวั่น เมื่อต้องก้าวผ่านความแปรเปลี่ยนใดๆ การตัดสินใจขนสมบัติทุกชิ้นที่มีติดตัวขึ้นมาตายเอาดาบหน้าที่ปาย อาจเป็นทางออกที่ไม่น่าจะได้เรื่องสำหรับบางคน แต่สำหรับฉันแล้ว ไม่ได้มีทางให้เลือกมากนัก ในวันที่ร้านไม่อยู่ ในวันที่ทำหัวใจส่วนหนึ่งหล่นหาย ฉันอยากไปไหนไกลๆ โดยมีจุดหมายเป็นปาย เมืองที่ผู้คนร่ำลือว่าเธอถูกข่มขืน แต่ฉันกลับไม่รังเกียจที่จะไปเหยียบมัน มีคนกล่าวขานถึงปายไว้หลายแง่ แต่ฉันก็ว่าน้อยคนนักที่จะรู้จักและรักมันพอ กี่โค้งต่อกี่โค้งที่ผ่านมาก่อนถึงปาย คงไม่สำคัญเท่าโค้งของฉันที่เพิ่งผ่านไป คำถามที่ว่า จะทำยังไงกับชีวิตที่ต้องเดินเพียงลำพังอีกสักระยะดูจะมืดมนไร้คำตอบ ผ่านไปเพียงสัปดาห์แรก ฉันก็มีเรื่องราวมากมายให้บันทึก มีผู้คนให้จดจำ มีเรื่องขำให้เล่าต่อ ซึ่งฉันยังคงต้องอยู่ที่นี่ไปอย่างไม่มีกำหนดสักระยะ คำกล่าวที่ว่า สงครามยังไม่จบ อย่าเพิ่งนับศพทหารดูจะเป็นจริงซะแล้ว หากคุณมาปายเพียงเพื่อถ่ายรูปกับวิวสวยๆ แวะซื้อโปสการ์ดน่ารักๆ จิบกาแฟหอมกรุ่น โซ๊ยข้าวซอย หรือนั่งอ้อยอิ่งชมเมืองที่ระเบียงเกสต์เฮาส์แล้วล่ะก็ ฉันว่าบางทีคุณอาจยังมาไม่ถึงปายอย่างแท้จริง เพราะหลังจากที่ทำทุกอย่างดังที่กล่าวมาแล้วข้างต้น ฉันมีกิจกรรมที่ต่างไปจากคนอื่น เริ่มต้นด้วยระหว่างกำลังหาบ้านเช่าหลังเล็กๆ เพื่อดำรงชีวิต กระเป๋าสตางค์ใบเดียวที่มีติดตัวหล่นหาย สถานีตำรวจภูธรเมืองปายอ้าแขนต้อนรับเข้าเขียนใบคำร้อง ที่ว่าการอำเภอออกบัตรประชาชนใบใหม่ให้ และสมุดบัญชีธนาคารกรุงเทพสาขาปายก็มาอยู่ในมือของฉันแล้วเรียบร้อย อีกสองวันถัดมา ฉันเดินกะเผลกๆ พาร่างสะบักสะบอมไปพึ่งห้องฉุกเฉินของโรงพยาบาลปายเพื่อทำแผล จากคู่มือนำเที่ยวเมืองปายนั่นเอง ที่ระบุไว้ว่า เส้นทางยอดนิยมเพื่อชมธรรมชาติคือ น้ำตกหมอแปง ขาขึ้นของฉันไม่มีปัญหา เพราะพอมีปัญญาขี่ไปจนถึงตัวน้ำตก แต่เจ้ากรรมเคราะห์ซ้ำกรรมซัดเกิดขึ้นเมื่อตอนขาลง สายกระเป๋าของฉันดันไปพันกับล้อ โศกนาฎกรรมของสาวเมืองกรุงจึงเกิดขึ้น เมื่อจักรยานเสียหลักล้มลง ร่างฉันไถลไปไกลเกือบสิบเมตร หรือนี่คือการเข้าถึงธรรมชาติเมืองปายอย่างแท้จริง สารรูปอันน่าสมเพชเวทนาของฉัน ร่างกายที่มีผ้าพันแผล หน้าตาที่อิดโรยอมทุกข์ และหัวใจที่เว้าแหว่ง นำพาผู้คนที่มีน้ำใจงดงามมาเป็นมิตร ตัวละครในชีวิตจริงของฉันปรากฎขึ้น เริ่มตั้งแต่ พี่เตี๊ยม+น้องฮอลล์ สองคู่รักที่มีความฝันร่วมกัน อามัน หนุ่มลูกครึ่งไทย+อินเดีย (ที่ตอนแรกฉันเข้าใจว่าเขาชื่อเอามัน) และพี่ปาน เจ้าของเกสต์เฮาส์หลับฝันดีผู้ให้ที่ซุกหัวนอน ผู้คนเหล่านี้มีความสำคัญอย่างไรกับฉันในวันเวลาที่ปาย ไว้ฉันจะค่อยๆเล่าให้ฟัง แก้ไขเมื่อ 25 ส.ค. 51 11:20:42 จากคุณ : HEINEKEN GIRL - [ 25 ส.ค. 51 11:17:56 ]

ความคิดเห็นที่ 2 2.เพื่อนแท้บนหนทางที่แท้จริง ถึงแม้ว่าเครื่องบินจะราคาถูก และสะดวกรวดเร็วแค่ไหน ฉันก็ยังคงชอบอุดหนุนการรถไฟแห่งประเทศไทยมากกว่าอยู่ดี   บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าเสียงหวูดสัญญาณบอกเวลาเข้าออกสถานีของขบวนรถ, ภาพรางรถไฟที่ทอดยาวไปข้างหน้าสุดลูกหูลูกตา,นายสถานี,ห้องเสบียงหรือเสียงฉึกฉักกันแน่ ที่ทำให้ฉันหลงใหลมัน นอกไปจากเบนนี่ กระต่ายน้อยคู่ใจแล้ว ฉันมีตุ๊กตาเป็นเพื่อนร่วมทาง (ตุ๊กตาเป็นชื่อของเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่ใช่ ตุ๊ก-กะ-ตา) เราสองคนจองตู้นอนล่วงหน้าเป็นอาทิตย์ เบนนี่พยายามอย่างมากที่จะออกมาจากตะกร้า แต่ไม่สำเร็จ ในรถไฟ ตุ๊กตาถามย้ำกับฉันว่า นี่ตกลงได้ร้านที่ปายแล้วใช่ไหม ฉันนิ่งแทนคำตอบ ขนาดตัวฉันเองยังไม่มีคำตอบให้ แล้วจะมีคำตอบให้ตุ๊กตาหรือใครๆได้อย่างไร รถไฟถึงเชียงใหม่ตอนเจ็ดโมงเช้า เราหอบสัมพาระพะรุงพะรังไปยังท่ารถ ฉันหมดเงินไปไม่น้อยกับการขนย้ายข้าวของ ในเวลานี้เบนนี่เป็นสมบัติที่มีค่าที่สุดที่ฉันไม่กล้าวางทิ้งไว้ ฉันแอบเอามันขึ้นรถตู้มุ่งหน้าสู่เมืองปาย ระหว่างทาง เราพยายามทำบางอย่างแก้เหงา แอบเปิดตะกร้าดูหน้าเบนนี่ ฉันพบว่ามันทำท่าผอืดผะอม อดทนหน่อยนะ สักพักเราก็จะถึงที่หมาย สักพักเราจะพบปลายทาง อีกไม่นาน อีกไม่นาน ตุ๊กตากับฉันใช้เวลาที่ปายหมดไปอย่างสิ้นเปลือง เรื่องราวที่เกิดขึ้นตลอดสัปดาห์ที่ผ่านมาทำเอาเรายิ้มให้กันไม่ออก นอกจากปลอบใจกันและกันว่าทุกอย่างคงจะดีขึ้น การไว้ใจคนง่ายๆของฉันนำหายนะมาสู่ชีวิตอีกแล้ว และท้ายที่สุดฉันก็ต้องสูญเสียเพื่อนร่วมทางไปอีกหนึ่งคน ฉันเชื่อว่าครั้งนี้ ไม่มีใครผิดหรือถูกจริงๆ หกวันต่อมาตุ๊กตาเลือกที่จะแยกทางไปเชียงใหม่เงียบๆ โดยไม่แม้แต่ะร่ำลาใครนอกจากฉัน ฉันอาจสร้างภาพที่ไม่น่าประทับใจเท่าไหร่เกี่ยวกับปายให้กับเพื่อนโดยไม่รู้ตัว   และไม่รู้เลยว่า การปลอบใจตัวเองด้วยคำว่าไม่เป็นไรและสู้ๆนั้น แท้จริงแล้วคือการหลอกตัวเองไปวันๆ มีความสุขกับปายมากๆนะเปิ้ล เราหวังว่าแกคงจะใช้ชีวิตคุ้มค่ากับที่นี่ ทำฝันของแกให้สำเร็จ เพื่อความอยู่รอดของตัวแกเอง (ไม่ใช่ฉัน) เราก็ช่วยแกได้เท่าที่ช่วยนะ บางครั้งเราอาจจะพูดจาแรงๆให้แกได้คิดบ้างหวังว่าแกคงเข้าใจ (แต่มรึงพูดแรงกว่ากรูอีก) ตุ๊กตา 06/08/08 มันเป็นโน๊ตสั้นๆที่ฉันคะยั้นคะยอให้ตุ๊กตาเขียนให้ ก่อนเราจะแยกกัน ฉันไปส่งเพื่อนที่ท่ารถ บอกไม่ถูกเหมือนกันว่ารู้สึกอย่างไร ภาพตอนก่อนออกจากกรุงเทพฯฉายซ้ำ วันนั้นฉันมีเพื่อนสนิทมาส่งที่สถานีรถไฟบางซื่อสองสามคน นาทีแห่งการจากพรากเริ่มเดินขึ้นช้าๆ ตุ๊กตาถามว่า มรึงจะร้องไห้ทำไม กรูไม่ได้ไปตายนะอีเปิ้ล ใช่ ฉันก็ไม่ได้คิดว่าเราจะไม่ได้เจอกันอีก ฉันแค่กลัวว่าจะต้องอยู่คนเดียวจริงๆแล้วต่างหาก เมื่อรถเคลื่อนตัวออกไป ฉันได้แต่หวังว่าเราจะได้เจอกัน ไม่วันใดก็วันหนึ่ง ฉันจะมีร้านที่ปาย เพื่อรอวันตุ๊กตากลับมาเยี่ยม ไม่ใช่สิ ไม่เพียงแต่ตุ๊กตาเท่านั้น ทุกๆคนที่รอคอยการกลับมาของห้องสมุด Book Garden ฉันสัญญาว่าจะไม่ทำให้พวกเขาผิดหวัง อาจจริงอย่างที่ตุ๊กตาเขียนไว้ ทำฝันของแกให้สำเร็จ ไม่ใช่เพื่อใคร แต่เพื่อตัวแกเอง ขอบคุณนะตุ๊กตา อย่างน้อยการแยกทางจากไปของแกในวันนั้น ก็ทำให้ฉันได้รู้สึกตัวว่า..... ฉัน....     กำลังทำอะไรอยู่ ... แก้ไขเมื่อ 25 ส.ค. 51 11:24:09 จากคุณ : HEINEKEN GIRL - [ 25 ส.ค. 51 11:23:52 ]

ความคิดเห็นที่ 3 3.พี่เตี๊ยม เคยดูหนังจีนตอนเด็กๆ ตอนที่พระเอกเดินทางไกลมาเจอถ้ำ แล้วตั้งใจจะพักที่นั่นหนึ่งคืนก่อนออกเดินทางต่อ ในถ้ำจะมีผู้เฒ่านั่งฝึกวรยุทธ ถามไรก็ไม่พูดยาวๆ ตอบสั้นๆให้ดูเท่เข้าไว้ แต่งตัวด้วยเสื้อผ้าเหมือนไม่เต็มใจใส่ และผู้เฒ่าคนนั้นเอง ที่ต่อมาเป็นปรมาจารย์ ถ่ายทอดวิทยายุทธให้พระเอก คือไม่รู้จะเริ่มต้นเล่าถึงพี่เตี๊ยมยังไงจึงจะเห็นภาพของผู้ชายคนนี้ ก่อนที่ตุ๊กตาจะแยกตัวไปเชียงใหม่ เธอพาเราไปที่เกสต์เฮาส์เล็กๆ ตรงเส้นแม่น้ำปาย โดยคำแนะนำของรุ่นพี่คนหนึ่ง ที่บอกต่อมาว่าที่นี่บรรยากาศดีและราคาถูก ไม่บอกไม่รู้ว่า มันมีที่ดีๆแบบนี้ซ่อนตัวอยู่หลังเกสต์เฮาส์วังช้างเผือกด้วย เราเดินเลาะไปด้านหลัง พอขึ้นเรือนไป ภาพแรกที่เราเห็นคือชายวัยกลางคนนอนกระดิกตรีนช้าๆ ไม่อินังขังขอบต่อการมาเยือนของเรา ในขณะที่เราสองสาวตื่นเต้นลั่นล๊า ตื่นตาตื่นใจกับที่พักที่ตกแต่งไว้แบบเรียบง่ายได้อย่างลงตัว แมวเหมียวสีเทาสลับขาวเคลื่อนกายออกมาต้อนรับ มันถูกชายคนนั้นขานชื่อเบาๆว่า "สะเดา" หากไม่เห็นท่าทีรักใคร่เอ็นดูที่พี่เตี๊ยมมีต่อสะเดาด้วยตัวเองแล้ว ฉันอาจคิดว่า ชายคนนี้ไม่น่าจะเป็นคนรักแมว ถ้าบอกว่าชอบแดรกแมวอาจจะเชื่อซะมากกว่า เราตัดสินใจทันทีที่จะนอนที่นั่นในคืนนี้ "หลับฝันดีเกสต์เฮาส์" พี่เตี๊ยมบอกเราว่าเขาเป็นเพียงเพื่อนสนิทที่มาดูแลบ้านในยามที่เจ้าของบ้านไม่อยู่เท่านั้น ตุ๊กตาเอ่ยปากต่อราคาค่าห้องจาก 306 บาทเป็น 250 พี่เตี๊ยมกระดิกตรีนสองทีแทนคำตอบ ก่อนพูดเบาๆว่า อย่าต่อเลย เดี๋ยวพี่เลี้ยงเบียร์ละกัน เพียงเท่านั้นมิตรภาพระหว่างเราก็เริ่มต้นขึ้น ฉันไปลากโฮหนุ่มเกาหลีที่ทำผมทรงเดรคร๊อกสีเรนโบว์กับเพื่อนเขาอีกสองคนมาร่วมวงด้วย เรานอนกลิ้งเกลือกตรงลานกลางบ้าน พูดคุยถึงที่มาของแต่ละคน เรื่องสัปดนกลางวงเหล้าถูกใส่เข้ามาเป็นระยะ คืนนั้นฉันกับตุ๊กตาจึงหลับฝันดีกันทั้งคู่ แม้เราต่างจะไม่รู้ว่าอีกคนฝันถึงอะไร พี่เตี๊ยมไม่ได้มีอิทธิพลกับเราแค่ตอนเลี้ยงเหล้าเบียร์เท่านั้น ระหว่างที่เรานั่งย่างบาร์บีคิว เราคุยถึงเรื่องวุ่นวายต่างๆที่ผ่านเข้ามาในชีวิตฉัน ปัญหาที่เกิดขึ้นมากมายเกินกว่าจะแก้ไขคนเดียวได้ แล้วพี่เตี๊ยมก็เสนอตัวเข้าช่วยเหลือ โดยไม่คาดคิด ฉันถามย้ำเพื่อความแน่ใจว่า พี่เตี๊ยมไม่ได้เมา ที่จะให้เรายืมเงินจำนวนไม่น้อย ทั้งที่เพิ่งเจอกันไม่ถึงสามวัน ก่อนแยกกันเข้านอนในคืนนั้น พี่เตีี๊ยมบอกกับเราว่า รู้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นเอ็งสองคนเดินขึ้นบันไดแล้ว ว่าเป็นใครมาจากไหน หรือพี่เตี๊ยมจะมีญาณวิเศษล่วงรู้อนาคต ฉันคิด พี่เตี๊ยมยกมือปางห้ามญาติ "เปล่าๆ กรูไม่ได้วิเศษอะไร เพียงแต่ก่อนหน้านี้มีคนเล่าให้ฟังว่าเจอเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง มันมีปัญหา แล้วพอข้าเห็นหน้า ข้าก็เดาว่าคงเป็นเอ็งนั่นแหละ" คุณเชื่อในพรหมลิขิตไหม หากฉันไม่เจอคนหลอกจนหมดเนื้อหมดตัว ฉันคงไม่เจอพี่ชายใจดีคนนี้ หากฉันไม่เลิกกับแฟน ฉันก็คงไม่มีเพื่อนที่ดีอย่างตุ๊กตาอาสาเป็นเพื่อนร่วมทางในวันที่ออกจากกรุงเทพฯ หากเราไม่โชคร้าย เราอาจไม่มีโชคดี ฉันเชื่อ ฉันเชื่อว่าทุกอย่างมีที่ทางของมัน โดยที่คงเป็นใครสักคนบนฟ้าจับวางไว้อย่างแยบยล แก้ไขเมื่อ 25 ส.ค. 51 11:28:03 จากคุณ : HEINEKEN GIRL - [ 25 ส.ค. 51 11:27:08 ]

ความคิดเห็นที่ 4 4."อามัน ผมเป็นคนไทยครับ" ข้อดีของการเดินทางไปต่างถิ่นอย่างหนึ่งก็คือ การได้พบเพื่อนใหม่ ซึ่งเราอาจไม่รู้หรอกว่า ในเวลาต่อมา เพื่อนใหม่คนนั้น จะผูกพันกันจนเรียกได้ว่าเป็นเพื่อนแท้หรือเปล่า "อามัน"หนุ่มลูกครึ่งไทย+อินเดียเดินทางจากกรุงเทพฯมาสู่ปายเพียงลำพัง เพื่อหวังจะใช้ชีวิตแบบผจญภัยที่นี่ ซึ่งก็สมใจ เมื่ออามันได้พบกับเรา เราสบตากันครั้งแรกที่เกสต์เฮาส์หลับฝันดี อามันเปิดประตูออกมาเจอพวกเรานั่งล้อมวงคุยกันอยู่ แรกทีเดียวฉันเข้าใจว่าอามันคือชาวต่างชาติ จึงทักไปด้วยประโยคภาษาอังกฤษด้วยสำเนียงตรอแหลสุดๆในชีวิต ปรากฎว่าอามันหันมายกมือสวัสดีโค้งให้ด้วยอย่างสวยงามพร้อมกับพูดว่า "สวัสดีครับ พูดไทยได้ครับ ผมเป็นคนไทย" เรากับตุ๊กตากรี๊ดกร๊าดกันใหญ่ คนไทยได้ไง นี่มันฝรั่งชัดๆ แล้วทำไมพูดไทยชัดแจ๋ว มารยาทก็งามกว่าเราสองคนซึ่งเป็นผู้หญิงเสียอีก อามันอธิบายเป็นภาษาไทยชัดถ้อยชัดคำให้เราสองคนฟังถึงที่มาชาติกำเนิดของตัวเองคร่าวๆ (ซึ่งเราจำได้ไม่หมดเพราะเริ่มง่วงปนเมา) ความน่ารักของอามันเริ่มต้นด้วยการไปซื้อเบียร์มาสมทบ แล้วนับแต่คืนนั้นเป็นต้นมา เราก็ตั้งวงกันทุกคืน กินบ้างเททิ้งบ้างตามเรื่องตามราวไป จนกระทั่งวันที่ตุ๊กตาขอแยกทางไปเชียงใหม่ ฉันเปิดกระเป๋าตังดูเงินที่เหลือแล้วกังวล จึงเสนอแชร์ค่าห้องกับอามันคนละครึ่ง ก่อนหน้าก็กลัวๆกล้าๆ นึกในใจว่า ไอ้หนุ่มลูกครึ่งอินเดียนี่มันจะเข้าใจว่าเราเป็นผู้หญิงแบบไหนกันนะ รู้จักกันแค่คืนสองคืนก็มาชวนร่วมเตียงเคียงหมอน แต่ทำไงได้ อยากนอนที่หลับฝันดี แต่ก็แพงเกินไปสำหรับการอยู่ที่นี่แบบไม่มีกำหนด พอยื่นข้อเสนอออกไป อามันตาลุกวาว ตอบตกลงทันทีแบบไม่ต้องคิด สารภาพว่าฉันแอบคิดเล่นๆในใจ หากคืนไหนอามันพลาดพลั้ง หรือฉันพลั้งพลาด ลูกคงออกมาน่ารักพิลึก ผิวสีเข้มแบบคนอินเดีย จมูกโด่งเป็นสัน ขนตายาวงอนเด้ง หรือ... เอ๊ะ แล้วตูจะคิดให้สยองล่วงหน้าทำไม สรุปว่าเมืองปายก็มีคู่หูดูโอคู่ใหม่แล้ว โอเปิ้ล+อามัน หลังจากที่เดินตามฉันต้อยๆอยู่วันหนึ่ง อามันก็ตัดสินใจเช่าจักรยานหนึ่งคันไว้สำหรับขี่ไปซื้อเบียร์ เย้...อามันมีจักรยานเป็นของตัวเองแล้ว ฉันยิ้มให้กับฟันสีขาวของอามันที่ตัดกันดีกับสีผิวบนใบหน้า ดูเหมือนอามันจะภูมิใจกับสีผิวของตัวเองพอสมควร อามันมักจะออกตัวเสมอเวลาที่ฉันชวนออกไปขี่จักรยานเที่ยวเล่น "รอสักพักได้ไหมโอเปิ้ล อามันไม่อยากออกไปตอนนี้ กลัวดำ" โถ ไอ้ลูกครึ่ง ฉันกลัวสีผิวแกตกใส่ฉันมากกว่าอีก *ข้อควรรู้เกี่ยวกับอามัน* 1.อามันไม่ชอบสัตว์เลี้ยง โดยเฉพาะสัตว์ที่มีขน แต่อามันก็เข้ากันได้ดีกับเบนนี่และสะเดา 2.หลังจากที่คลุกคลีกับเบนนี่และสะเดาได้สักพัก อามันบอกว่ากลับไปกรุงเทพฯจะซื้อแมวมาเลี้ยงแล้วตั้งชื่อว่าสะตอ 3.ตอนที่โอเปิ้ลขี่จักรยานตกเขา อามันอยู่ในเหตุการณ์ แต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้มากไปกว่าบอกว่า โอเปิ้ล แกอดทนหน่อยนะ แกต้องขี่รถกลับไปด้วยตัวเองอีกเจ็ดกิโล 4.ถ้าอามันไปกินข้าวคนเดียวทีไร มักจะถูกชาร์จราคานักท่องเที่ยวเสมอ เพราะแม่ค้าเข้าใจว่าอามันเป็นฝรั่งหน้าโง่คนหนึ่ง 5.อามันบอกว่าผู้ชายมีสองแบบ ผู้ชายหมาๆ กับผู้ชายแมวๆ แล้วผู้หญิงก็ชอบเลือกอย่างแรก นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้อามันเป็นแมวโสดถึงทุกวันนี้ เมี๊ยว 6.ก่อนออกท่องราตรีเมืองปาย อามันไม่ลืมที่จะทาโรลออนและฉีดน้ำหอมสองสามฟิต เพราะไม่อยากได้ชื่อว่าเป็นแขกเต่าเหม็น 7.โอเปิ้ลกับอามันใช้โรลออนยี่ห้อเดียวกันแต่คนละสี (โชคดีที่ไม่มีใครคว้าผิด) 8.อามันมักจะกลับมานอนที่ห้องในเวลาที่โอเปิ้ลเพิ่งจะตื่นแต่เช้าเพื่อขี่จักรยานไปทำแผล 9.อามันพูดว่าจะออกจากปายไปแม่ฮ่องสอนตั้งแต่วันที่6จนวันนี้วันที่12แล้วอามันเพิ่งจะออกเดินทาง เพราะที่ผ่านมา อามันเมาเละเทะ หมดสภาพตื่นไม่ทันเลยสักวัน 10.ถึงจะเป็นลูกครึ่ง แต่อามันเป็นคนหัวเก่าและเชื่อเรื่องพรหมลิขิตมาก ซึ่งอามันจะเรียกพรหมลิขิตเป็นพรหมลิขวิดอยู่เสมอ 11.ใครที่ได้ยินชื่ออามันครั้งแรก มักจะฟังเป็น "เอามัน" กันทุกคน พร้อมกับตั้งคำถามว่าอามันเอามันจริงหรือเปล่า ซึ่งอามันก็จะยิ้มเขินอายเล็กน้อยแล้วกระซิบว่า "ต้องลอง" 12.ไม่มีการทดลองใดๆเกิดขึ้นระหว่างโอเปิ้ลกับอามัน แก้ไขเมื่อ 25 ส.ค. 51 11:32:40 แก้ไขเมื่อ 25 ส.ค. 51 11:31:28 จากคุณ : HEINEKEN GIRL - [ 25 ส.ค. 51 11:28:39 ]

ความคิดเห็นที่ 5 สนุกมากครับ ติดตามอยู่นะ จากคุณ : saengchot - [ 26 ส.ค. 51 21:40:44 ]

ความคิดเห็นที่ 6 สวัสดีค่ะ คุณจขกท เขียนได้น่ารักมากมายเลย เรื่องราวชีวิตของคุณจขกท ยังไงเราเป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆค่ะ จะมาขออนุญาตแอบตามไปอ่านที่มัลติพลาย และ บุ๊คการ์เด้นด้วยล่ะค่ะ หวังว่าคงไม่รังเกียจนะคะ อิอิ จากคุณ : Brunette - [ 27 ส.ค. 51 12:58:09 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ตามอ่านด้วยอีกคนเจ้าค่า จากคุณ : Creamy (สตอร์เบอร์รี่ราดครีม) - [ 27 ส.ค. 51 17:06:38 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เปิ้น สู้ๆ...... อยู่ปายสนุกจะตาย เนอะ จากคุณ : makeup - [ 28 ส.ค. 51 12:51:21 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ถ้ามีต่อ หลังบ้านไปเรียกบ้างนะคร๊าบ จากคุณ : saengchot - [ 28 ส.ค. 51 21:55:36 ]