ความคิดเห็นที่ 1 ที่ตัดสินใจเขียนนี่...เพราะผมเห็นว่าเรื่องบางตอนมันกินใจ มันสุข มันเศร้า แต่มันก็มีแง่งดงามของมัน   บางครั้งความรักที่เราเคยคิดว่ามากที่สุด..เมื่อเวลาผ่านไป แล้วเราทำใจกับมันได้... เรากลับจำไม่ได้แล้วด้วยซ้ำว่า..เรา.."เคยรักคนๆหนึ่งได้มากมายขนาดนี้" แต่กับคนบางคน..ที่เราไม่ได้รักตั้งแต่แรก.. ..เมื่อกาลเวลาล่วงเลยไป..น่าแปลก..ที่เรากลับรำลึกถึงเขาบ่อยครั้ง เรื่องจริงเรื่องนี้...เป็นเรื่องระหว่างพี่ชายกับน้องชายที่รักผู้หญิงคนเดียวกัน เรื่องของเพื่อนรัก..ที่รักผู้ชายคนเดียวกัน... เรื่องของชายที่ผูกพันกับชาย และหญิงผูกพันกับหญิง   จนมันพันกันเป็นรัก 4 เส้า  Yaoi(boy/boy) Yuri(girl/girl)  ผสมปนกันไปหมด... อาจเพราะพวกเรา เป็นศิลปินกันหมดทั้ง 4 คน อารมณ์ความรู้สึกถึงมีบทบาทสำคัญที่สุดในความสัมพันธ์นี้ เป็นช่วงเวลาที่สับสนที่สุดในชีวิตผม  รุนแรงที่สุด จมดิ่งที่สุด แต่ก็เป็นช่วงเวลาที่มีชีวิตชีวามากที่สุดเช่นกันครับ จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 15 ก.ย. 51 20:41:04 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ตอนช่วงผมอายุ 30 เป็นช่วงที่ผมเสียเกือบทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิต ผู้หญิงที่มีความหมายมากที่สุด ธุรกิจ บ้าน  ความฝัน ความหวัง.. สิ่งที่ผมสร้างมาตลอดชีวิต...มันหายไปหมดแค่ชั่วพริบตา ก่อนหน้าจะเกิดเหตุวิกฤต   ผมเจอกับ "เจ" รุ่นน้องอายุ 19 คนนั้น ที่ผมช่วยเป็นพี่ เป็นที่ปรึกษาทั้งทางอาชีพ และทางจิตใจ  จนเขาติดผมเหมือนน้องติดพี่ชายใหญ่คนนึง ช่วงที่ผมไม่เหลืออะไรเลย..ผมผอมลงมาก  แต่ผมก็ไม่เคยบ่น และไม่ยอมคร่ำครวญ เจมาหาที่อพาร์ตเมนท์ผมเกือบทุกวัน(บ้านผมไม่เหลือแล้ว ไปหมดแล้ว เลยต้องเช่าอพาร์ตเมนท์อยู่ ระหว่างสร้างขึ้นมาใหม่ครับ) เจเอาข้าวมาให้กิน  บางวันเขาก็ต้มข้าวให้ผม คะยั้นคะยอให้กระเดือกอะไรลงไปบ้าง แต่ผมก็กินอะไรไม่ลง   จนเจทนไม่ไหว บอกกับผมว่า.. "พี่... พี่ต้องยอมรับแล้วละว่า..เรามาถึงที่สุดแล้วจริงๆ  พี่ร้องไห้ออกมาบ้างเถอะนะครับ" ผมเป็นคนที่ไม่เคยยอมร้องไห้  การร้องไห้สำหรับผมต้องเป็นที่สุดแล้วจริงๆ  ไม่งั้นเจ็บปางตายแค่ไหน ปากแตกเลือดไหลก็ขอกลืนเลือด   แต่ตอนนั้น ผมเพิ่งรู้ว่าเวลาที่คนเราเศร้าถึงที่สุด...เราจะไม่ร้องไห้ฟูมฟาย  แต่น้ำตามันจะไหลลงมา..เงียบๆ .. เจเป็นคนปลอบใจใครไม่เก่ง  เขาเป็นเด็กหนุ่มเจ้าอารมณ์ครับ เลือดร้อน ทะเลาะกับคนไปทั่ว  คนที่เขาไม่กล้าทะเลาะอยู่คนเดียวคือผม แต่ช่วงเวลานั้น  เด็กหนุ่มที่ปลอบใจใครไม่เก่งเลยอย่างเจ กลับนั่งก้มหน้าตัดไข่เจียวกับข้าวต้มใส่ช้อนทีละคำแล้วจ่อปากให้ผมกิน ผมว่า..นี่คงเป็นวิธีปลอบใจแบบคิดอะไรไม่ออกของเขาละ จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 15 ก.ย. 51 20:42:04 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เราจะพูดถึงเจ..กันก่อนนะครับ  เพื่อนๆจะได้พอรู้ว่าพื้นเพของเขาเป็นมายังไง เพราะป่านนี้ ผมก็ยังสับสนตัวเองอยู่ว่า ผมเป็นพระเอกแล้วเขาเป็นตัวร้ายในเรื่องนี้  หรือว่าผมต่างหากที่เป็นตัวร้าย แล้วเขาเป็นพระเอกกันแน่? เจมีนิสัยเจ้าอารมณ์ ใจร้อน ขนาดตามหึงแฟนสาวนางแบบด้วยการลากเพื่อนไปทุบรถไอ้หนุ่มหน้าคอนโดขนาดยามต้องแจ้งตำรวจมาแล้ว   ที่เขาเป็นแบบนั้นก็เพราะความเป็นลูกคนกลางที่พ่อหย่ากับแม่ตอนที่น้องคนเล็กคลอดได้ไม่กี่เดือน แล้วกลับไปอยู่อเมริกา พี่สาวเจได้ไปอยู่อเมริกากับพ่อ  และน้องสาวคนเล็กก็เป็นลูกรักของแม่  เหลือเพียงเจที่เป็นลูกคนกลาง  แบบที่ผมชอบบอกว่า เขาเป็น Wednesday's Child แต่เจก็พยายามสร้างความสำคัญในครอบครัวอย่างสุดความสามารถ ด้วยการหาเงินเลี้ยงแม่และน้อง โดยเข้าวงการตั้งแต่เด็กๆ   ซึ่งการเข้าวงการทำให้เจได้ชื่อเสียงเงินทองก็จริง แต่ก็ทำให้เขาไม่ได้เรียนหนังสือครบเหมือนเด็กวัยเดียวกัน  การที่เจต้องอยู่ในสังคมผู้ใหญ่ ทำให้เขาโตเกินวัย   และการศึกษาน้อย ทำให้เขาอ่อนมารยาทและกาละเทศะ ทำให้เป็นปัญหากับเพื่อนร่วมงานเสมอ แต่ผมกลับมองเห็นด้านดีของเขาที่ดีกว่าผมซะอีก คือเขาเป็นคนขยันอ่านบทมากๆ   ผมจะเห็นเขาถือบทท่องๆๆๆจนกว่าจะจำแม่นก่อนไปทำงาน  (ซึ่งผมไม่ค่อยทำ  ผมโตกว่าเขาแต่ขี้เกียจกว่าเขาเยอะ  ฮ่าฮ่า) เจสารภาพกับผมว่า...ตลอดช่วงวัยรุ่นจนถึงตอนนี้ เขาเสพคริสตัลกับยาไอซ์มาตลอด(ซึ่งผมไม่เคยยอมเสพเลย) กับกลุ่มวัยรุ่นลูกไฮโซและในคนในวงการด้วยกัน  แต่ตั้งแต่มาคบกับผม เขาก็ไม่อยากทำแบบนั้นอีกเลย  เขาอยากเปลี่ยนชีวิตตัวเองใหม่ให้คลีนขึ้น เขาถามผมว่า...ผมตกใจหรือเปล่าที่รู้... ผมบอกเขาว่า.. "เชื่อไหม..เจ ไม่มีใครเพอร์เฟคหรอก ทุกคนมีข้อบกพร่องทั้งนั้น  มันอยู่ที่เจต่างหาก   รักตัวเองมากแค่ไหน" "แต่ผมเคยเป็นแบบนี้..แล้วใครจะรักผมจริงล่ะพี่" ผมบอกเขาอย่างจริงใจที่สุด  "วันไหนที่เจยอมรับตัวเองได้  เจจะเจอผู้หญิงที่รักเจได้เอง โดยที่เจไม่ต้องโกหกเขาเลย" จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 15 ก.ย. 51 20:43:30 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อีกตั้งหลายวันต่อมาแน่ะครับ  กว่าที่เขาจะสารภาพอีกเรื่องกับผมว่า..เขามีเซ็กซ์ตั้งแต่อายุ 12   คราวนี้ผมใจหายวาบ  ลูกคนเดียวอย่างผมได้ลิ้มรสชาติแล้วว่า "ความห่วงน้อง" มันรู้สึกแบบนี้เอง ผมเลยบอกเขาไปแบบไม่ทันคิดว่า.. "ใครก็ตามที่ทำกับเจแบบนั้น เป็นคนใจร้ายมากนะ เหมือนปล้นความ innocence ของเด็กคนหนึ่งไปเลย!" แค่นี้แหละ เขาก็โกรธผมรวดเร็วมากจนผมงง แบบที่ว่าเราขับรถกันมา ตลอดทางเขาไม่พูดกับผมสักคำ  จนเกือบจะถึงอพาร์ตเมนท์ผมอยู่แล้ว เขาถึงได้ระเบิดอารมณ์ออกมาจนได้ว่า "ทำไมพี่ดูถูกความรักครั้งแรกของผมขนาดนี้ล่ะ!"(กับผู้หญิงนะครับ) "ก็เค้ารักผมเราเลยมีอะไรกันต่างหาก!" ผมก็ยืนยันเหตุผลกับเขาเลยว่า.. นั่นไม่ใช่ความรัก เพราะคนรักกันไม่ทำกันแบบนี้!  เจก็สวนถามผมว่า..แล้วถ้าเป็นผมกับเขา ผมจะทำยังไง.. ผมตอบเขาว่า  "พี่ก็จะรอจนกว่าเจจะโต  สัก 18 ก็ได้   แล้วเราค่อยมา รัก กัน" เขานิ่งไป.... จนถึงบ้านผม..ผมก็เลยถามเขาว่า "ตกลงเอาไง  ยังจะไปเที่ยวกันอีกหรือเปล่า" ผมหมายถึงที่นัดกันไว้คืนนี้ว่าจะออกไปงานเลี้ยงกัน  เพราะเห็นเขาฉุนผมขาด  เขาก็บอกแบบหน้าเชิดๆว่า "ไปดิ" ดูมัน.. แล้วก็เป็นที่มาของซีนเลื่องลือนั้นน่ะแหละครับ  ที่เขาอาบน้ำที่ห้องผม สระผมเสร็จ นุ่งผ้าเช็ดตัวออกมา..มองหน้าผม  เข้ามากอดเอวแล้วถามว่า   "เรามาเป็นแฟนกันมั้ยพี่.." ผมไม่เข้าใจโมเมนท์นั้นอยู่หลายปีว่าเขาพูดทำไม และทำไปทำไม.. ตอนเขียนอยู่ ณ นาทีนี้  ผมเข้าใจแล้วครับ เพราะคำตอบที่ผมบอกเขาน่ะเองว่า...ผมรอให้เขาโตได้ .. เขารู้สึกว่าผมเป็น "ผู้ใหญ่" คนเดียวในโลกของเขาที่ ปกป้องเขา ไม่ทำร้ายเขา น่ะเอง ด้วยอายุที่ต่างกันเกือบรอบ ทำให้ผมเป็นพ่อที่เจอยากมี   ด้วยความที่คุยกันได้ทุกเรื่องเหมือนวัยไม่ต่างกันเลย ผมเลยเหมือนพี่ชายที่เขาไม่เคยมี   และความที่ผมใกล้ชิดกับเขามากที่สุดเท่าที่เขาเคยคบเพื่อนมา ผมเลยเหมือนตัวแทนคนรักที่เขาอยากได้ อยากให้ปกป้อง อยากให้เข้าใจ   ด้วยความสัตย์จริง..ตอนเจเอนตัวเข้ามาหาผม  ในหัวตอนนั้นผมอยากรู้ว่า..จะรู้สึกอย่างไรกันหนอ.. แล้วน้องเขาก็จับหน้าผมเข้าใกล้..แล้วจูบผมเลย... ...ผมรู้ตอนนั้นเลยครับว่าน้องเขาเป็นไบแน่นอน..เพราะมันเป็น wet kiss ที่นุ่ม..แต่เปียกฉ่ำ และเชื้อเชิญ แล้วน้องก็ปล่อยผม..ดูท่าที... เอ...ทำไมผมไม่คล้อยตาม?.... ในใจก็อยากรู้..ทำไมทำไม ผมก็เลย..จูบกันอีกที..แบบกล้าๆหน่อย(แต่ในใจน่ะ...กลัว).. โห..คราวนี้น้องเขามาแรงมาก..french kiss เลยละ ..ผมเคยรู้สึกว่าการจูบดูดดื่มแบบมือสอดไล้เล่นผมไปมานี่..มัน..เร้าใจสุดๆแล้ว..แต่...เปล่า...เลย... ปากผม..ใจผม..ณ ขณะนั้น ม่ายรู้สึกอะไรกับจูบนั้นเลย.. ขณะที่เจกอดผมทั้งตัวแล้ว..ผมยืนนิ่งเอามากๆ..ก็เลยผละออก....ในใจคิดว่าท่าจะไม่เวิร์กแน่นอน...ก็เลยเตะตูดน้องไปที แล้วบอก.."..ไปแต่งตัวไป.." แล้ววันต่อมานั้นแหละ ที่นำพาผมไปเจอ...โซลเมทของผม  ผู้หญิงที่เจเข้าใจว่าเธอเป็นโซลเมทของเขา  โดยไม่รู้อนาคตเลยว่าเรา 3 คนจะกลายเป็น threesome กัน... แบบที่บรรณาธิการ A Day อธิบายให้ผมฟังว่า.. "ประสบการณ์ที่เอ็งเจอ เขาเรียกว่า Happening Arts เว้ย !" จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 15 ก.ย. 51 20:46:15 ]

ความคิดเห็นที่ 5 มารออ่านค่ะ ... ชอบเรียนรู้จากประสบการณ์คนอื่น ไม่ว่าจะเรื่องอะไร ด้านไหน .. เพราะเราคงไม่ได้เจอทุกแบบ ทุกอย่างในชีวิตนี้ จากคุณ : titun - [ 15 ก.ย. 51 20:52:30 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ปุกหมุดก่อน อ่านทีหลัง จากคุณ : Jump.Jr - [ 15 ก.ย. 51 20:55:44 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ย้ายกระทู้แล้วก็มาตามอ่านต่อค่ะ อิอิ   ชอบอ่านเรื่องของคนอื่นเหมือนกันค่ะ เพราะชอบใส่เกือก เอ้ย ไม่ใช่  ชอบเรียนรู้โลกที่นอกเหนือจากโลกของตัวเองต่างหาก บางเรื่องอ่านสนุกก็คุ้มค่าแล้ว ผ่อนคลายดี บางเรื่องมาสะกิดใจ เตือนใจให้ข้อคิดอีกต่างหาก   จะค่อยมาอ่านเรื่อยๆนะคะ จากคุณ : #^_^# นู๋อายยย - [ 15 ก.ย. 51 20:57:43 ]

ความคิดเห็นที่ 8 มารออ่านค่า จากคุณ : ปริศนาอักษรไขว้ - [ 15 ก.ย. 51 20:59:32 ]

ความคิดเห็นที่ 9 รอฟังเหมือนกันค่ะ จากคุณ : ช็อกโกแลตกับสตรอเบอรี่ - [ 15 ก.ย. 51 21:02:11 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ปักไว่ก่อน จากคุณ : โรแบโต้ง - [ 15 ก.ย. 51 21:04:20 ]

ความคิดเห็นที่ 11 โอ๋ยยยยย คุณผึ้งน้อยฯ อย่าให้ขาดช่วงสิคะ ลุ้นแล้วมันเหนื่อยเน้อ ^___^ จากคุณ : lalabel - [ 15 ก.ย. 51 21:06:51 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ปักหลักไม่ไปไหนล่ะ รอกด F5 จากคุณ : หมูปิ้งไม้ละ 5 บาท - [ 15 ก.ย. 51 21:09:45 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ขอ jam จากคุณ : I am fine thank you - [ 15 ก.ย. 51 21:14:44 ]

ความคิดเห็นที่ 14 โอย อ่านแล้วหายปวดหัวเลยครับ >_< เอาอีกๆ จากคุณ : monology - [ 15 ก.ย. 51 21:16:05 ]

ความคิดเห็นที่ 15 รออ่านด้วยคนครับ.. ตื่นเต้น!! ^___________^ จากคุณ : MiRaCLe DouBLeSHoT - [ 15 ก.ย. 51 21:16:34 ]

ความคิดเห็นที่ 16 คห 15 คะ...ตื่นเต้นรัยอะ...แง่วๆๆ จากคุณ : Florentyna - [ 15 ก.ย. 51 21:20:06 ]

ความคิดเห็นที่ 17 มาปูเสื่อรอ ค่ะ จากคุณ : ตุ๋มหวาน - [ 15 ก.ย. 51 21:20:12 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ปูเสื่อ ปูเสื่อ แก้ไขเมื่อ 15 ก.ย. 51 21:22:31 จากคุณ : ปังจิ้มนม - [ 15 ก.ย. 51 21:21:37 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ว๊ายยย.. มาต่อให้ไวเลยคู๊ณณณ...ปูเสื่อๆๆ จากคุณ : ซซ - [ 15 ก.ย. 51 21:28:59 ]

ความคิดเห็นที่ 20 อ่า .. ตื่นเต้นๆ จากคุณ : Art of Illusion - [ 15 ก.ย. 51 21:31:26 ]

ความคิดเห็นที่ 21 happening arts........ come on mannnnnn.... come on จากคุณ : ปังจิ้มนม - [ 15 ก.ย. 51 21:32:59 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ปูเสื่อคะ  จองด้านหน้าเลย ห้ามเบียดนะเฟ๊ย คนกำลังมีสมาธิ๊!!! จากคุณ : แม่ขนตางอน - [ 15 ก.ย. 51 21:38:07 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ติดตามค่า จากคุณ : นึกทีไรก็ยิ้มทุกที - [ 15 ก.ย. 51 21:44:34 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ผมนับถือคุณผึ้งน้อยจากตัวอักษรมาตลอด มารอปูเสื่ออ่านด้วยนะครับ ผมอยากได้รับการสอนสั่งจากประสบการณ์ของคุณจริงๆ ปล. ปี 2008....สำหรับผมเป็นปีที่แปลกจริงๆ และยิ่งเข้าใกล้ช่วงท้ายปีเท่าไหร่ เหตุการณ์ที่เหมือนจะให้สติ และการเรียนรู้กับผม ก็มากเท่านั้น ผมขอขอบพระคุณจากใจจริงครับ จากคุณ : บ้าเกม - [ 15 ก.ย. 51 22:03:05 ]

ความคิดเห็นที่ 25 โอ้วววววว คนมีกรรม ก็มารอด้วย อย่าดึกนักหล่ะ จากคุณ : คนมีกรรม - [ 15 ก.ย. 51 22:04:03 A:117.47.181.37 X: TicketID:185874 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ปักหมุดก่อนนะคะ ง่วงแล้ว พรุ่งนี้จะเข้ามาอ่านค่ะ จากคุณ : ปังจิ้มนม - [ 15 ก.ย. 51 22:04:21 ]

ความคิดเห็นที่ 27 มากางที่นอนพร้อม  หมอน  พร้อมขนม  รออยู่น้าคะ จากคุณ : ก๋วยเตี๋ยวนมสด - [ 15 ก.ย. 51 22:05:40 ]

ความคิดเห็นที่ 28 เขาจะเซฟไว้อรออ่าน ตอนนี้ได้เวลาไปฝันแล้ว จากคุณ : จูหน่านพ - [ 15 ก.ย. 51 22:05:43 ]

ความคิดเห็นที่ 29 อ่านด้วยคนนะครับ  ^ ^ จากคุณ : postmaker - [ 15 ก.ย. 51 22:06:36 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ตื่นเต้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ สงสัยมาตลอดว่าคุณผึ้งน้อยเป็นใครมาจากไหน เป็นยามจริงหรือไม่ ฮ่าๆๆๆ เรื่องราวที่คุณผึ้งน้อยเล่า อย่างน้อยก็คงทำให้รู้จักคุณผึ้งน้อยมากขึ้น :-) จากคุณ : Chapter 1-17 - [ 15 ก.ย. 51 22:07:44 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ขอ " ปัก " โด้ยยยยยยย คน จากคุณ : ราฟานายทำสำเร็จแย้วววว (Snipp Snapp) - [ 15 ก.ย. 51 22:11:57 ]

ความคิดเห็นที่ 32 รอด้วยคนแก้เซ็ง เป็ด จากคุณ : ไทยไทย - [ 15 ก.ย. 51 22:16:38 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ^ ^ ^ ผู้ชายในรูปนี้คือใครเหรอคะ ง่าน่ากิน...เอื๊อก... (รูป คห 31 ง่ะ) แก้ไขเมื่อ 15 ก.ย. 51 22:17:48 จากคุณ : teresita - [ 15 ก.ย. 51 22:17:19 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ลงชื่ออ่านด้วยค่ะ   ^^ จากคุณ : moonlit_memory - [ 15 ก.ย. 51 22:22:57 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ป๊อบคอร์นพร้อม...โค้กพร้อม...ไอติมพร้อม...เบียร์พร้อม เตรียมปูเสื่อ ตั้งวง มุงดูกระทู้เรื่องเล่าย้อนอดีต มุง...มุง...มุง~ ปล. ความรักทั้งที่หวานและที่ขมขื่น ล้วนน่าจดจำทั้งนั้นค่ะ ดีออกที่มีอะไรให้นึกถึง ให้ซาบซึ้ง และเรียนรู้จากมัน  (^ w ^)V จากคุณ : Sentra de Sephirot - [ 15 ก.ย. 51 22:23:35 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ต้องรีบๆๆๆๆๆเข้ามาลงชื่อก่อน จากคุณ : ใบไม้เดือนห้า - [ 15 ก.ย. 51 22:37:56 ]

ความคิดเห็นที่ 37 รอแบบจ่อเลย จากคุณ : akokm - [ 15 ก.ย. 51 22:49:18 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ดึกแล้วนะ... มาซ่ะทีสิ จากคุณ : Nu-Aak - [ 15 ก.ย. 51 22:54:29 ]

ความคิดเห็นที่ 39 เข้ามามุง ... ใครอ่านแล้วมาเล่าให้ฟังมั่งจิ... อยากรู้..แต่ขี้เกียจอยากอ่าน จากคุณ : be happy jung - [ 15 ก.ย. 51 23:07:53 ]

ความคิดเห็นที่ 40 จ๊ากกกกก...ไปแก้งานมา.. โห..มิตรรัก"ปักข้าว"เพียบ (นี่ก็เพิ่งดูข่าว"ทีมปักข้าวทำนาทำเนียบ" เปลี่ยนมาเป็นสร้างภูมิสถาปัตย์แล้วครับ) ผมยังไม่อยากให้เพื่อนๆสวนลุมต้องสร้างภูมิสถาปัตย์ เอาแค่ปูเสื่อรอ  หรืออย่างมากก็ปักข้าวรอ  พอแล้ว แค่ตามอ่านแค่นี้ผมก็ขอบคุณจากใจแล้ว แต่ผมค่อยๆเขียนเรื่องไปทีละกระดึ๊บๆเองนะคร้าบ  ยังไม่จบเลยจ้ะ จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 15 ก.ย. 51 23:08:40 ]

ความคิดเห็นที่ 41 รออ่านค่ะ ติดตามคุณผึ้งมาตลอดค่ะ ได้ข้อคิดหลายๆอย่างจากคุณด้วย ก็ขอบคุณที่นำประสบการณ์มาเล่าให้ฟังกันค่ะ จากคุณ : ohhioh - [ 15 ก.ย. 51 23:09:08 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ก่อนจะเล่าต่อว่าผมเจอโซลเมทของเราสองคน  เจ กับ ผมได้อย่างไร  ต้องโยงให้คุณรู้ก่อนว่า.. เกิดอะไรขึ้นก่อนหน้านี้    ที่ต้องเล่า..เพราะตอนนี้ผมรู้แล้วครับว่า.. ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดกับชีวิตเรา  ล้วนเชื่อมโยงกัน  ไม่มีคำว่าสุ่ม หรือ บังเอิญ ในโลกใบนี้ *   *   *   *   *   *   *   *   *   *   *   *   *   *   *   * ย้อนกลับไปก่อนคืนวันนั้น คือช่วงวิกฤตสุดๆของชีวิตผมครับ ..วิกฤตช่วงนั้น..มันไม่ได้มาตูมเดียว แต่เข้ามาเป็นระลอกเหมือนคลื่นสึนามิ ต้องบอกก่อนว่า..ช่วงวิกฤตสุดๆในชีวิตผมช่วงนั้น..มันไม่ได้มาตูมเดียว แต่เข้ามาเป็นระลอกเหมือนคลื่นสึนามิ และทำให้ผมสูญเสียทุกอย่างในชีวิต   ต้องเรียกว่าทุกอย่างในชีวิตจริงๆ  เพราะขนาดบ้านของตัวเองยังไม่มีจะอยู่ รวมทั้ง "รักที่หลุดลอย" ของผมด้วย เธอ เป็นทุกอย่างที่ผมเฝ้ารอคอยมาตลอดชีวิต   เป็นผู้หญิงที่ทำให้ผมสร้างปาฏิหาริย์ให้เกิดได้  เป็นแรงบันดาลใจที่ทำให้ผมเข้าใจสิ่งที่หนัง As Good As It Gets บอกไว้ว่า..   "You make me want to be a better man..คุณทำให้ผมอยากเป็นผู้ชายที่ดีขึ้น.." ว่ามันหมายความอย่างไร   But send me some angel Who catch my tears ช่วยส่งนางฟ้าเช็ดน้ำตาให้ข้าที Walk me out of here I'm in pain พาข้าออกไปจากที่แห่งนี้ที  ข้าเจ็บปวดเหลือเกิน As my soul heals the shame ยามที่ดวงวิญญาณของข้ากำลังเยียวยาความละอาย I will grow through this pain ข้าจะเติบโตผ่านความปวดร้าวนี้ให้ได้ Lord, I'm doing all I can To be a better man พระเจ้า..ข้ากำลังทำทุกทางที่ทำได้ เพื่อเป็นผู้ชายที่ดีขึ้นกว่านี้ ที่บอกว่าเธอเป็นแรงบันดาลใจให้ผมสร้างปาฏิหาริย์ได้  ก็เพราะผมตกหลุมรักผู้หญิงคนนี้ตั้งแต่อ่านบทสัมภาษณ์ของเธอในนิตยสารเป็นครั้งแรก  เธอเป็นดอกฟ้าในทุกความหมายที่ดอกฟ้าควรจะเป็น เธอทำให้ผมอยากเป็นผู้ชายที่ดีขึ้นเพื่อเธอครับ แก้ไขเมื่อ 15 ก.ย. 51 23:13:34 แก้ไขเมื่อ 15 ก.ย. 51 23:12:38 จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 15 ก.ย. 51 23:11:51 ]

ความคิดเห็นที่ 43 เริ่มกางเต๊นท์ เอากะทะมาตั้ง ตะหลิวมาวาง โทรไปขอรถสุขาเคลื่อนที่จากกทม. มาจอดรอไว้หน่อย หนังกลางแปลง based on true story เรื่องนี้ จะยาวถึง 100 วันมั้ยคะ? อิอิ~ จากคุณ : Sentra de Sephirot - [ 15 ก.ย. 51 23:13:42 ]

ความคิดเห็นที่ 45 หนังกลางแปลง based on true story เรื่องนี้ จะยาวถึง 100 วันมั้ยคะ? อิอิ จากคุณ : Sentra de Sephirot ^^^ คงเป็นซีรีส์ตอนๆแน่นอนครับ เพราะตอนนี้นางเอกยังมะออกเลย แต่จะพยายามให้ไม่ยาวมากคร้บ โพสต์ต่อ ************************************************* จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 15 ก.ย. 51 23:17:18 ]

ความคิดเห็นที่ 46 แต่แล้ว...เรื่องรักทุกเรื่องจะเข้มข้นได้ต้องเจอมรสุมใช่ไหมครับ   งั้นผมว่าเรื่องรักของผมครั้งนี้  เจออภิมหามรสุมระดับสึนามิ  ที่กวาดทุกอย่างราบเป็นหน้ากลอง ผมพลาดครับ...  ผมควรเชื่อสัญชาตญาณตัวเองตั้งแต่แรกว่าหุ้นส่วนนักการเมืองคนนี้ไว้ใจไม่ได้   เมื่อถึงเวลาครบ due สัญญาต้องจ่ายเงิน  หุ้นส่วนไม่มีเงินจ่ายคุณพ่อ  เขาหนีหน้าครับ ผมเข้ามารับผิดชอบสิ่งที่หุ้นส่วนผมทำเสียไว้..ทุกอย่างที่ผมทำได้เพื่อไม่ให้คุณพ่อต้องเสียหายไปด้วย  ผมวิ่งเต้นทุกเส้นสายที่หาได้เพื่อไม่ให้โครงการล้ม  ผมยอมไม่ได้จริงๆ! ด้วยพลังทุกอย่างที่ผมมี   ผมไม่สามารถหาเงิน 3 ล้านได้ในเวลา 2 เดือน   เพื่อนๆทุกคนเป็นห่วงผมมาก บอกให้ผมยกเลิกไปเถอะ มันไม่ใช่ความผิดของผมเลย   จะได้ไม่เจ็บตัว แต่..ผมทำไม่ได้ครับ  พ่อไม่ได้เลี้ยงผมมาให้เป็นคนหนีความรับผิดชอบ   ลูกผู้ชายก่ออะไรไว้ก็ต้องแก้  กล้าทำก็ต้องกล้ารับ    ผมจึงบอกคุณพ่อว่าผมขอรับผิดชอบทุกอย่าง ตอนนั้นแหละที่ เจ เข้ามาช่วยผมอีกแรง  แต่ดูเหมือนทุกทางออกตีบตัน  ทุกประตูปิดตาย   แต่แล้วด้วยสติปัญญาแก้ไขปัญหาของผม   ผมติดต่อโอนโครงการนี้ให้กับนายทุนอีกเจ้ารับต่อไป  เปลี่ยนชื่อ contract เพียงเพื่อให้โครงการดำเนินต่อไปได้  ทำให้ทุกคอนเนคชั่นที่ผมติดต่อไว้ไม่เสียหาย และผมก็ออกจากโครงการแบบ....หมดตัว หลังจากโอนย้ายโครงการสำเร็จแล้ว น่าแปลก ที่นักการเมืองคนนั้นไม่เห็นอายอะไร  แต่ผมละอายมาก  ไม่อยากสู้หน้าโลกทั้งโลก   รู้สึกว่าตัวเองผิดคำสัญญาต่อผู้คน ล้มเหลว ขี้แพ้! 1  เดือนผ่านไป โดยที่ผมมีเจคอยมาอยู่เป็นเพื่อนผมทุกวันที่เขาว่าง  และแล้วโฆษณาและโปสเตอร์งานนั้นก็หราอยู่เต็มกรุงเทพฯ   งานที่ผมเริ่มต้นเพื่อเธอ....แต่..มันไม่ใช่ผมทำอีกต่อไปแล้ว.. ผมไม่รู้ว่าเป็นคุณ คุณจะรู้สึกอย่างไร  แต่ผมเหมือนโดนค้อนตะลุมพุกเหวี่ยงเข้าฟาดใจ   ผมนอนซมอีกรอบ  ตอนนั้นผมหลีกเลี่ยงการเสพสื่อทุกชนิด  ยิ่งเพลงที่ผมรักผมยิ่งไม่ฟัง  เพราะทุกเพลงที่ได้ยินมันช่างเชือดใจไปเสียทุกเพลง!   เป็นช่วงที่ผมเล่าไปแล้วตั้งแต่แรกว่าเจเป็นคนส่งข้าวส่งน้ำให้ผม  ตัดไข่เจียวเป็นคำๆกับข้าวต้มใส่ช้อนป้อนให้ผมกินนั่นแหละครับ แล้ววันหนึ่งก็มีคนโทรหาผม...เป็นทีมงานของเธอ... บอกว่าจะส่งบัตรเชิญมาให้   ผมบอกที่อยู่เขาไปแบบซังกะตาย   วันนั้นเจเองก็บอกกับผมเหมือนกันว่ามีคนชวนเขาไปงานที่ว่านี้ด้วย... ผมทำหน้าเซ็ง....ขอบใจมากน้อง ...ที่ตอกย้ำ.....เจ็บ...และโหวงเหวงสิ้นดี วันรุ่งขึ้นผมก็ได้รับบัตรเชิญ  แต่มาพร้อม cd แผ่นหนึ่งครับ   ผมเปิดการ์ดอ่าน   ลายมือเธอเขียนว่า  "อยากให้..(ชื่อผม)..มาให้ได้นะคะ  จะรอ.."   สำหรับคุณ...คุณอาจจะรู้สึกว่า..เป็นแค่ข้อความธรรมดา  แต่สำหรับเจ เขาคิดว่าเป็นคำเชิญพิเศษ  สำหรับผม....ผมคิดแบบคุณครับ  มันเลยมีแต่คำว่า ไป-ไม่ไป-ไป-ไม่ไป....  วนเวียนในหัวแบบนี้อยู่หลายวันจนถึงวันงาน...   เพื่อนผมหลายคนที่ไม่รู้เบื้องหลังเรื่องนี้ก็โทรมาชวนไป   แต่ผมยังนั่งทำงานอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์   แล้วเจก็โทรมือถือเข้ามา  เสียงลั้ลลาร่าเริง  เขาอยู่ที่งานแล้ว "พี่ควรจะไปนะ  อย่างน้อยโผล่ไปดูก็ยังดี  พี่ทำเพื่อเค้าขนาดนี้...(หมายถึงดอกฟ้าของผม)  อย่างน้อยพี่ควรจะกล้ามาเจอหน้าเค้า  ให้มันรู้ดำรู้แดงกันไปเลยว่า..เขาโกรธพี่หรือเปล่า..หรือว่าเขาจะให้โอกาสพี่จริงๆ" ยังครับ...ผมยังไม่ไป...  จนเพื่อนสนิทคนนั้นของผมโทรมาคะยั้นคะยอให้ผมไป...เขากำลังขับรถมุ่งหน้าไปยังสถานที่จัดงานอยู่     "เอ็งเป็นปาฏิหาริย์ของข้าเลยนะเว้ย   ถ้าเอ็งพลาด...ข้าก็เหี่ยวตามเอ็งไปด้วย.." เสียงเพื่อนอ่อยๆ "ไม่งั้นมันเหมือนว่า ปาฏิหาริย์ไม่มีจริง" ผมดูนาฬิกา  2 ทุ่มแล้ว.... งานเริ่ม... . . . . ปาฏิหาริย์ไม่มีจริง ครับ แก้ไขเมื่อ 15 ก.ย. 51 23:19:59 จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 15 ก.ย. 51 23:19:06 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ต้มมาม่า มานั่งเกาะขอบจอครับ (ได้กินมาม่าอีกหลายปีแน่เลยครับคุณผึ้งน้อยฯ ฮ่าฮ่า T_T) จากคุณ : monology - [ 15 ก.ย. 51 23:20:10 ]

ความคิดเห็นที่ 48 การได้ระลึกถึงวันเวลาเก่า ๆ ไม่ว่าจะเศร้าขนาดไหน  หัวใจก็มีความสุขเสมอ   ติดตามอ่านนะคะ จากคุณ : dreamin - [ 15 ก.ย. 51 23:20:47 ]

ความคิดเห็นที่ 49 แค่เกริ่นเรื่อง ก็ผู้ชมล้นหลามเต็มโรงแล้วคับท่าน ตอนดูประกวด เดอะสตาร์ท จำไม่ได้ว่ากรรมการคนไหนพูดกับรุจ ว่าคนเป็นศิลปิน มันต้องมีเสน่ห์ มีแรงดึงดูด ไม่ใช่แค่ร้องเพลงเก่ง หรือว่า แสดงเป็นอย่างเดียว อย่างนี้ใครๆก็ทำได้ แต่ไม่ดัง รุจเป็นคนมีเสน่ห์ อย่างที่ศิลปินควรจะมี แล้วฉันก็รู้สึกว่า คุณผึ้งน้อยฯ เป็นคนมีเสน่ห์ ขนาดไม่เห็นหน้า ไม่รู้ว่าคุณเป็นใครนะ แต่ว่ารู้สึกได้ว่าคุณเป็นคนมีแรงดึงดูด จากคุณ : ..ฟ้าใส.. - [ 15 ก.ย. 51 23:21:17 ]

ความคิดเห็นที่ 50 เราจะไม่ย้ายไปไหน เราจะชุมนุมหน้ากระทู้นี้ ดูสิว่า เราหรือ จขกท จะหลับก่อนกัน ... ท่าทางจะเป็นตรูแน่ ๆ เลย ....   ง่วงสุด ๆ เรยอ่ะ 555+ ... แล้วเรา พธม. จะมาปักหลักลงหลุม เอ้ย ลงกระทู้นี้ ในวันพรุ่งนี้ต่อปายยยย อิอิ ... จากคุณ : ... กระซิบรัก จากความทรงจำ ... - [ 15 ก.ย. 51 23:22:39 ]

ความคิดเห็นที่ 51 มาปูเสื่อรอเหมือนกันครับผม จากคุณ : หมูหยองน้อย - [ 15 ก.ย. 51 23:22:39 ]

ความคิดเห็นที่ 52 เคยมีรุ่นพี่คนหนึ่งบอกผมว่า...รักของเราที่สูญเสียไปมักจะมีตัวตายตัวแทน  ถ้ามันเป็นบททดสอบที่เราต้องผ่านจริงๆ   ผมเคยแต่ฟังผ่าน  ไม่ได้เก็บเอามาคิดอย่างจริงจัง แต่ ณ วันที่ผมตัดสินใจไม่ไปงานวันนั้น  ผมโยนการ์ดและ cd ที่เธอฝากมาเข้าตู้  ปิดกุญแจใจ  ไม่อยากเห็นมันอีกแล้ว     .....ผมตัดใจแล้วครับ รุ่งขึ้นถัดมาเท่านั้นแหละ  ก็มีโทรศัพท์จากป๋าบรรณาธิการนิตยสารวัยรุ่นสุดฮิพที่ผมเอ่ยถึงป๋าไปแล้ว  ขอให้ผมไปร่วมแจมงาน ทดลอง ของป๋าหน่อย มาวันนี้  เมื่อผมเรียนรู้เรื่อง Destiny มากขึ้น  ผมรู้แล้วว่า... มนุษย์ทุกคนเกิดมาตามกรรมเก่าที่กระทำ  ..แต่ตัวกำหนดอนาคตของเรา..คือการตัดสินใจที่จะ "ทำ" หรือ "ไม่ทำ" อะไร.. ครับ ทันทีที่ผมตัดสินใจ..ไม่ไป..งานของเธอวันนั้น   แล้วผมตัดสินใจ..ไป..งานอีกงานหนึ่งแทน  ชะตาลิขิตเรื่องความรักของผมก็เปลี่ยนเส้นทางทันที   แล้วก็ถึงวันที่ผมต้องไปงานของนิตยสารที่ว่า.. ต้องไปพูดคุยกับน้องๆนักศึกษาที่สมัครเข้าร่วมโครงการ ซึ่งไม่ได้มีผมคนเดียว แต่มีทั้งนักเขียนซีไรท์ขวัญใจประชาชน กับดีเจวิทยุที่เป็นไอด้อลร่วมโครงการด้วย   งานจัดที่ร้านของสแตนด์อัพคอมมิเดี้ยนหนุ่มของไทย  ผู้ซึ่ง ณ วันนั้น มุกอาร์ตตัวพ่อตัวแม่ยังไม่เกิด  แต่มุก "เพื่อนมีเยอะแล้ว ตอนนี้อยากได้แฟนว้อย!" กำลังฮิตทั่วบ้านทั่วเมือง คุณคงเคยได้ยินคำคมน้ำเน่าที่กล่าวว่า  "มองเห็นเธอข้ามห้อง" แบบ See you across the room หรือ See you in the crowd…. คือท่ามกลางผู้คนมากมายฉันกลับเห็นเธอเด่นออกมา  นั่นแหละครับ..ใช่เลย ท่ามกลางคนไทยหัวดำที่นั่งทำกิจกรรมกันสลอนและผมกำลังปลุกระดมน้องๆอยู่   ผมก็หันไปเจอ..ดวงตาน้ำตาลเข้มเกือบดำ จ้องผมเป๋งอยู่.. เธอโดดเด่นแน่นอน เพราะเธอเป็นฝรั่งอยู่คนเดียวในห้องนี่ครับ   แต่พอมองนานๆ..  เธอไม่ได้เด่นเพราะเป็นสาวต่างชาติหรอกครับ  แต่เพราะบุคลิกที่สะดุดตาต่างหาก   ฝรั่งอะไร  ผมสีน้ำตาลเข้มหยิกเป็นคลื่นดกหนายาวถึงกลางหลังแบบสาวยิปซี.. ใบหน้าหวานเจี๊ยบที่มีดวงตาเข้มคมกลมโต  หวานหยดพอๆกับใบหน้า   ปกติสาวฝรั่งที่เราเห็นในเมืองไทยทั่วไปจะออกจืดและผิวเกรียมแดด  แต่ใบหน้าที่พ้นคอเสื้อลูกไม้แขนยาวขึ้นมาขาวอมชมพู  นวลไร้กระฝ้า  (เธอผิวดีจริงๆครับ) ผมยังแปลกใจที่เห็นสาวฝรั่งไม่ใส่สายเดี่ยวก็เธอคนนี้แหละคนแรก เธอนั่งอยู่ตรงโซฟาด้านขวามือของผมเอง  และนั่งฟังผมพูดอย่างตั้งใจ...ไม่รู้ว่าเข้าใจภาษาไทยสักคำหรือเปล่า.. ผมสงสัย ไหงงานนี้มีฝรั่งหลงมาด้วย? งง ผมเห็นเธอตั้งใจฟัง เลยพยายามแทรกภาษากลางลงไปบ้างแทนที่จะโซโล่ท้องถิ่นอย่างเดียว  เหมือนกับ..พยายามจะให้เธอรู้สึกมีส่วนร่วมด้วย ตอนนั้นผมไม่รู้จริงๆว่าทำไปทำไมก็ไม่รู้  วันนี้ผมรู้แล้วครับว่า..destiny ทำงานแล้ว จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 15 ก.ย. 51 23:23:02 ]

ความคิดเห็นที่ 53 มานั่งเฝ้ากระทู้ค่ะ จากคุณ : oldword - [ 15 ก.ย. 51 23:26:13 ]

ความคิดเห็นที่ 54 ขนาดไม่เห็นหน้า ไม่รู้ว่าคุณเป็นใครนะ แต่ว่ารู้สึกได้ว่าคุณเป็นคนมีแรงดึงดูด จากคุณ : ..ฟ้าใส.. ููู^^^ ป๋มม้วนกลิ้งหลุนๆๆตกระเบียงสวนลุมลงไปนอนอยู่ใต้กันสาดแล้วคับ.. ขอบคุณค้าบคุณฟ้าใส เราจะไม่ย้ายไปไหน เราจะชุมนุมหน้ากระทู้นี้ ดูสิว่า เราหรือ จขกท จะหลับก่อนกัน ... แล้วเรา พธม. จะมาปักหลักลงหลุม เอ้ย ลงกระทู้นี้ ในวันพรุ่งนี้ต่อปายยยย อิอิ ... จากคุณ : ... กระซิบรัก จากความทรงจำ ... ^^^ ได้เลยครับคุณกระิซิบ  อดนอนเด๋วหน้าไม่เด้ง นี่เป็นซี่รัส์ค้าบ  ผมจะแตกกระทู้เมื่อมันเริ่มอืดคับพ้ม (ได้กินมาม่าอีกหลายปีแน่เลยครับคุณผึ้งน้อยฯ ฮ่าฮ่า T_T) จากคุณ : monology ^^^ มะช่ายละครสังข์ทอง 100 ตอนจบขนาดน้านนน  5 ตอนก็จบเร้ววค้าบ ย้ำ-คนเขียนพยายามจะไม่ยืดเยื้อ พี่น้องสวนลุมจะได้ไม่ต้องสร้างภูมิสถาปัตย์ใหม่ 5555 ขอบพระคุณพ่อแม่พี่น้องสวนลุมทุกท่านที่มามุงปและปักข้าวครับ เอาละ...นางเอกออกโรงแล้วนะครับ! (แต่..ชื่อบอกอยู่แล้วว่า foursome นางเอกย่อมไม่มีคนเดียว) จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 15 ก.ย. 51 23:28:52 ]

ความคิดเห็นที่ 55 จองที่ไว้ก่อนนะคะ พรุ่งนี้มาติดตามต่อ พรหมลิขิตชอบเล่นตลกกับชีวิตคนเราเสมอ...ว่ามั้ยคะ? จากคุณ : Sentra de Sephirot - [ 15 ก.ย. 51 23:29:43 ]

ความคิดเห็นที่ 56 การพบกันของผมกับแดนี่...เหมือนถูกออกแบบมาแล้วจริงๆ  เพราะในขณะที่ดอกฟ้าของผม..ผมต้องพยายามมุ่งมั่นแหกกฎของสิ่งที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ให้เป็นไปได้     แต่กับสาวฝรั่งหน้าหวานเจี๊ยบคนนี้  ..แม้ผมจะไม่ได้พยายามเจอเธอเลย ผมก็เดินชนเธออยู่เรื่อย ซ้ำแล้วซ้ำเล่า เหมือนวงโคจรของเรามาบรรจบกันแบบมิได้นัดหมาย ไม่ได้วางแผนใดๆทั้งสิ้น   เหมือนที่เขาเรียกว่า หนีอย่างไรก็ไม่พ้นกัน ผมพูดปลุกระดมมวลชนจบ...ก็กินข้าวร่วมกันกับน้องๆนักศึกษาและทีมงาน  ตอนที่แดดร่มลมตก ผมกำลังยืนรอพนักงานไปเอารถเพื่อจะกลับบ้าน   สาวฝรั่งหน้าหวานเจ้าของผมหยิกยาวถึงกลางหลังกับดวงตาหวานสีเข้มคนนั้นก็เดินมาหาผม  ผมมองเห็นเธอเดินมา..ตอนนั้นใจยังไม่คิดอะไรนอกจาก.. เธอตัวสูงมากเลยแฮะ ตอนที่เธอนั่งโซฟา ไม่คิดว่าจะสูงเท่านี้  สงสัยจะสูงกว่าผมนิดหน่อยด้วยซ้ำ ไซส์เธอผิดกับสาวฝรั่งทั่วไปเลยครับ คือผอม สูง ขาเรียวยาวในกางเกงยีนส์รัดรูป   หุ่นเป็นนางแบบ runway ที่สุด เธอเข้ามาสวัสดีผม "ซาหวัดดีค่า.... และชวนผมนั่งคุยบนเก้าอี้ยาวหน้าร้าน   เธอพูดภาษาอังกฤษด้วยสำเนียงเพราะมาก  "ขอบคุณที่อุตส่าห์พูดอังกฤษให้ฉันฟังรู้เรื่องค่ะ  ฉันอยากรู้ว่าทำไมคุณถึงพูดเผื่อฉันด้วยล่ะคะ"  ผมบอกเธอว่า..  ไม่อยากทิ้งให้เธอถูกโดดเดี่ยวอยู่คนเดียว   ตอนนั้นผมตอบด้วยความจริงใจ     โดยไม่รู้เลยว่า...นั่นละคือประโยค "จุดชนวน"   ผมถามว่าเธอชื่ออะไร เป็นคนชาติไหน ทำไมถึงมางานนี้ได้  เธอบอกว่าเป็นคนเยอรมัน (ไม่เหมือนเยอรมันเลยแฮะ เหมือนสาวสเปนเป็นบ้า-ผมคิด) ชื่อ Daniella(ชื่อเพราะดีเนอะ)   เธอบอกว่าเพิ่งมาถึงเมืองไทยได้ไม่ถึง 3 อาทิตย์เอง (โห..เพิ่งเหยียบเมืองไทยเลยเหรอเนี่ย)  ก็มาเจอดาวตลกอัจฉริยะคนนั้น  ในงานปาร์ตี้ เขาเลยชวนมาเที่ยวร้านเขาวันนี้ ผมถามเธอว่า..คุณรู้จักไหมว่า เขา คือใคร...เธอตอบว่า..เขาบอกฉันว่าเขาทำร้านกาแฟ..!!! (กร๊ากกกก..ผมแทบขำกลิ้ง.. แต่...ก็จริงเนอะ..) ...ถ้าผมดังขนาดเขา...ผมคงดีใจกว่า ถ้าได้เจอเพื่อนใหม่ที่ไม่รู้สถานภาพของเราเลย มันใสกว่านะครับ แล้วเธอก็ถามกลับว่าผมทำอะไร ทำไมถึงมางานนี้ได้  ผมก็บอกแบบเดียวกับที่บอกทุกคนครับว่า..ผมทำงานจับฉ่ายมาก  คุณจิ้มมาซักอย่างเถอะดานิเอลล่า  คุณต้องเจองานที่ผมทำ  และงานวันนี้ คือ 1 ในต้มจับฉ่ายของผมเอง   แล้วเธอก็อมยิ้ม  ในใจผมก็นึก..ยิ้มสวยจัง.. "คุณทายซิว่าฉันทำงานอะไร" "โมเดลลิ่ง" มั่วสุดยอด...  "อี๊ยยยยยย.." เธอยี้ยาว  "photographer" เธอเป็นช่างภาพหรือนี่..  "ใช่.. ถ่ายภาพคน  ฉันเพิ่งกลับจากอิรักมาหละ.. หดหู่ใจสุดๆเลย..." ขณะที่ผมทึ่ง..โอ..อิรัก!  ตาเธอกลับแดงก่ำ... ด้วยความสะเทือนใจ ต่อมาเมื่อรู้จักกันดียิ่งกว่าดี..ผมเพิ่งรู้ว่า..สาวราศีมีนอ่อนไหวสุดขั้วขนาดไหน..จำขึ้นใจเอาไว้เลยนะ จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 15 ก.ย. 51 23:31:58 ]

ความคิดเห็นที่ 57 จริงครับ เจอตำราไหนไม่รู้สาวราศีมีนนี่อ่อนไหวใช้ได้เลย จากคุณ : omeg - [ 15 ก.ย. 51 23:36:08 ]

ความคิดเห็นที่ 58 เธอเล่าต่อ "ตอนนี้ฉันเลยอยากเปลี่ยนมาถ่ายภาพ portrait บ้าง  กำลังอยากถ่ายภาพคนไทยที่เปลี่ยนแปลงอะไรหลายอย่างให้กับสังคมไทย ฉันก็เลยจะถ่ายภาพ..(ดาวตลกอัจฉริยะ)  เพื่อนของเขา (อดีตแฟนสาวที่ยังเป็นเพื่อนกันอยู่ในเวลานั้น) แม่ชี..(ศันสนีย์-ในความหมายของเธอ เธอศึกษาประวัติแล้วแต่ยังเรียกชื่อไม่ถูก...)ประมาณนี้ค่ะ..." ปิ๊ง... ในหัวผมสว่างวาบ....เจ้าเจ!  ผมจำได้ว่าเจเพิ่งบอกผมเองว่า "แล้วจะมีผู้หญิงคนไหนที่เข้าใจผม?" หนุ่มหล่อต้องคู่กับสาวสวย  เซเล็บต้องคู่กับช่างภาพ  ศิลปินก็ต้องคู่กับศิลปินด้วยกัน ต่อม Libra Rising-หนุ่มลัคนาตุลย์ผู้หลงใหลในความรักของผม..เริ่มทำงานวิ้งวิ้งวิ้ง...  ผมถามเธอดื้อๆ  "คุณมีแฟนรึยังครับ?" "ไม่มีค่ะ ..." ทำหน้างงๆ... "ผมถามเฉยๆครับ.." แต่แผนจับคู่วิ่งฉิวเป็นลูกพินบอล   "มีกระดาษไหมคะ"  เธอถามผมดื้อๆเหมือนกัน   ผมควานหา   "ฉันอยากชวนคุณมางานวันเกิดฉันอาทิตย์หน้า  จะจดเบอร์โทรที่บ้านให้คุณ" "อาทิตย์หน้าวันเกิดคุณเหรอครับ...  อายุเท่าไหร่แล้วเนี่ย.."  เวร...ผมแหกกฎต้องห้ามของผู้หญิงไปแล้วไหมล่ะ...อย่าถามอายุ  ปัดโธ่!   "24 ค่ะ" "อ๊ะ..ต้องเต็ม 25 สิ" "ไม่ค่ะ..." ยิ้มกวน  นัยน์ตาหวานเป็นประกายเจ้าชู้วิบๆ  "..ยัง 24 อยู่จนกว่าจะอาทิตย์หน้า"     ใช้ได้ๆ..มีมุก..  ผมคิด   "ผมจะพาเพื่อนไปด้วยนะ   คุณจะต้องชอบเขาแน่ๆเลย  ถ้าคุณรู้โพรไฟล์เขา อาจจะอยากถ่ายภาพเขาก็ได้.."   ผมมันเจ้าพ่อเน็ตเวิร์คครับ  ชอบจับคนที่อยู่ต่างวงการ แต่มีความต้องการตรงกัน  ให้มาเจอกัน  จะได้มาร่วมมือสร้างงานกันได้   เป็นความสุขของผมอย่างหนึ่ง "แล้วผมจะโทรไปคอนเฟิร์มนะครับ" ตอนที่ผมไปกินข้าวกับเจเย็นวันนั้น...ผมต้องถามเจก่อนว่า... "อยากเจอผู้หญิงคนนี้ไหม...แต่เค้าอายุมากกว่าเจนะ" เพราะถึงจะเป็นพ่อสื่อระดับโลก(แม้ตัวเองจะอกหักยับเยินก็ตาม  ก็ยังอยากเห็นคนรักกัน  เผื่อวันหนึ่ง เราจะได้สมหวังบ้าง)..ก็ต้องถามความสมัครใจก่อน  ไม่ใช่จับยัดเยียดเลย  ผิดจรรยาบรรณ match maker ครับ เจตอบกระตือรือร้น  "เอาซี่พี่...ผมเอา.."   ไอ้น้องผมคนนี้ ไม่เคยเกี่ยงรุ่น เกี่ยงอายุ เราก็เลยตกลงกันว่าจะไปปาร์ตี้วันเกิดเธอกัน (เดี๋ยวผมไปตอบหลังไมค์แป๊บก่อนนะครับ  เด๋วมาเล่าต่อว่าหนุ่มเจเจอกับสาวแดนี่แล้วเป็นไง) จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 15 ก.ย. 51 23:37:14 ]

ความคิดเห็นที่ 59 เข้ามาลงชื่ออ่าน ตอนนี้ต้องไปปั่นงานก่อน ฟริ้วว~~ จากคุณ : vitroze - [ 15 ก.ย. 51 23:38:15 ]

ความคิดเห็นที่ 60 ยังอยู่ค่ะ รออ่านต่อ ^ ^ จากคุณ : หมูปิ้งไม้ละ 5 บาท - [ 15 ก.ย. 51 23:39:20 ]

ความคิดเห็นที่ 61 ฮั่นแน่ เป็นหนุ่มตุลย์นี่เอง ถึงว่ามีเสน่ห์มากมายขนาดนี้ จากคุณ : monology - [ 15 ก.ย. 51 23:40:52 ]

ความคิดเห็นที่ 62 บุคมาร์กไว้ก่อน พรุ่งนี้อ่านต่อ ฝันดีคะ..คุณผึ้ง จากคุณ : akokm - [ 15 ก.ย. 51 23:44:13 ]

ความคิดเห็นที่ 63 ^^^ ฝันดีค้าบ...คุณ : akokm แปะต่อ นางรองกำลังจะมาแล้วครับ (หรือนางเอกคนที่ 2 กันแน่?) แก้ไขเมื่อ 15 ก.ย. 51 23:56:55 จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 15 ก.ย. 51 23:53:40 ]

ความคิดเห็นที่ 64 คุณได้เจอเส้าที่ 3 คือ ดานิเอลล่า แล้ว  ซึ่งจากนี้ไป ผมจะเรียกเธอตามชื่อที่ทุกคนเรียกกัน  ว่า  แดนี่ ถึงเวลาที่คุณจะได้รู้จักเส้าที่ 4  คือ   โคลอี้  แล้วครับ   จะได้ครบ 4 เส้าสักที แดนี่กับโคลอี้ เป็นขั้วตรงข้ามกันเอาเสียจริงๆ   หากแดนี่เป็นแสงเดือน ผมยาวและตาสีเข้ม ผิวขาวผ่อง  สวยใจละลาย  ดูอ่อนไหว  เข้าใจยาก  ยั่วยวน   โคลอี้ก็เป็นแสงอาทิตย์  คิ้วและผมสีทองแพลตินั่มซีดจาง  ซอยสั้น  ตาสีทอง  ผิวสีแทน   ไม่สวยแต่เท่  เปิดเผย อ่านง่าย ใจคอมั่นคง และมีเหตุผล ไม่ใช้อารมณ์   ผมพบโคลอี้ครั้งแรกที่งานเลี้ยงบ้านของแดนี่ ในงานวันเกิดน่ะเอง แต่ก่อนจะไปถึงตรงนั้น   ขอเล่าอะไรก่อนนะครับ  สำคัญทีเดียว ผมว่าแดนี่เป็นคนที่ดวงโชคดีสุดยอด   เธอเป็นฝรั่งที่มาผจญภัยในเมืองไทย  หลังจากตัดสินใจไม่ปักหลักอยู่ที่หลวงพระบาง ประเทศลาว ทั้งๆที่เธออยู่ที่นั่นนานมากพอจะเว่าลาวได้ (จริงครับ คุณอ่านไม่ผิดหรอก แดนี่พูดลาวได้คล่องปรื๊อ) แล้วแค่อาทิตย์แรกๆที่เธอมาถึงเมืองไทย  เธอก็ได้เจอกับช่างภาพแฟชั่นมือฉมังของเมืองไทยโดยบังเอิญ   เขามีห้องแถว 3 ชั้น ตรงวงเวียนย่านไชน่าทาวน์ ที่กะเช่าไว้ทำสตูดิโอถ่ายภาพ   แต่เกิดอุบัติเหตุเสียก่อน ห้องเลยทิ้งร้างไว้ไม่ทำประโยชน์อะไร  ถ้าแดนี่จะเช่าแล้วช่วยทาสีห้องใหม่  เขาก็จะได้ทั้งห้องที่ปรับปรุงแล้ว และค่าเช่ารายเดือนด้วย   สรุป แดนี่ได้บ้านเช่าที่ดี ทำเลใจกลางเมือง  ในราคาแค่เดือนละ 5000 บาท   ช่างภาพคนนั้น แนะนำให้เธอรู้จักกับดาวตลกอัจฉริยะ  เลยเป็นที่มาของโครงการถ่ายภาพ portrait นั่นแหละครับ และวันนี้ผมก็กำลังแนะนำให้เธอรู้จักกับศิลปินหนุ่มรูปหล่อดังพอตัว(..ในตอนนั้น  แต่ต่อมาเขายิ่งดังขึ้นไปอีก) ทุกอย่างเป็นเรื่องของดวง  ดวงทำให้เกิด "โอกาส"  แต่แดนี่จะฉกฉวยโอกาสสร้างสิ่งที่ดีขนาดไหน ต้องขึ้นอยู่กับตัวเธอเองล้วนๆ  แล้วครับ จากที่รู้คร่าวๆ  แดนี่จบแค่มัธยม แต่เป็นโรงเรียนเอกชนชั้นสูงที่เคร่งครัดและเข้ายากมากในสก็อตแลนด์ เธอจึงได้รับสำเนียงพูดกับมารยาทแบบอังกฤษชั้นสูงมาเต็มๆ     พื้นเพของเธอมาจากครอบครัวผู้ดียุโรปที่หัวสูง ร่ำรวยมีฐานะ  แต่มีปัญหาบ้านแตก   ทำให้เธอออกจากบ้านไปผจญชีวิตให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ เธอห่างเหินกับแม่  มีพ่อเลี้ยง และน้องสาวที่เกิดจากพ่อใหม่   ทุกคนไม่สนิทกัน ส่วนโคลอี้   เธอมาอยู่เมืองไทย 2 ปีแล้ว  จบปริญญาโทศิลปะจากลอนดอน   มาจากครอบครัวชนชั้นกลางที่มีการศึกษา  ครอบครัวอบอุ่นและญาติเยอะ  เธอรักหลานๆทุกคนเลยครับ ด้วยความรู้ปริญญาโท ทำให้เธอได้งานดี คือเป็นอาจารย์พิเศษสอนศิลปะให้กับมหาวิทยาลัยระดับไอวี่ลีกของบ้านเรา   แต่..โคลอี้ไม่ชอบ  เธออยากทำอาชีพเป็นจิตรกรเต็มตัว ตอนเจอผม  เธอฝันว่า..อยากออกจากงานอาจารย์มาวาดรูปให้มันเต็มที่ไปเลย แต่เธอต้องเก็บเงินก่อน  เพราะการวาดรูปคอลเลคชั่นหนึ่งเพื่อจะเอาไปแสดงภาพได้ ต้องใช้เวลาทุ่มเทหลายเดือน เอาละ  นี่คือแบ๊คกราวนด์คร่าวๆของทั้ง 2 สาวที่ต่างกันสุดขั้วนะครับ แก้ไขเมื่อ 15 ก.ย. 51 23:57:22 จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 15 ก.ย. 51 23:55:50 ]

ความคิดเห็นที่ 65 บ้านเช่าของแดนี่อยู่ริมถนน  ติดกับร้านเหล้าแนวอาร์ตสุดเซอร์ ค่ำที่เจกับผมขับรถไปบ้านแดนี่  เราต้องผ่านเยาวราช หลงไปวิสุทธิ์กษัตริย์ ถึงมาเจอวงเวียน 22   แต่เพราะหลงนี่แหละที่ทำให้ผมได้ชมส่วนหนึ่งของกรุงเทพฯ ที่ไม่ค่อยได้มา ผมชอบบรรยากาศแถวนั้นมากครับ   ยามค่ำของย่านชาวจีนที่กลางวันพลุกพล่านแต่กลางคืนค่อนข้างเงียบ  ไฟถนนสีเหลืองอ่อน  สาดเห็นตึกแถวเก่า..แต่ดูขลังเป็นบ้า บางซอกตึกมืด..แต่ก็มีกลิ่นไอของวันคืนเก่าๆอยู่เต็มไปหมด ณ ยามนั้น ผมไม่รู้จริงๆว่าถิ่นนี้จะกลายเป็นที่ที่ผมต้องหลงทางวนไปวนมาอยู่แถวนี้อีก   ครั้งแล้วครั้งเล่า แล้วเราก็มาเจอบ้านเจ้าของวันเกิด...  บางความทรงจำที่ผมลืมไปแล้ว..แต่ความทรงจำของหน้าบ้านแดนี่..ผมจำได้แม่นยำ ประตูเหล็กเก่าๆดึงเก็บไว้ด้านข้าง  จนเห็นแต่ประตูกระจกที่ทาขอบเป็นสีขาวเรียบร้อย  เห็นตัวห้องแถวเป็นซอกยาวลึกเข้าไป  ทาสีขาวล้วนเช่นกัน  ตามมุมห้องจุดเทียนหอมเล็กๆเรียงเป็นจุดๆ ส่องแสงมลังเมลืองสวยงาม ที่สำคัญ  ตั้งแต่หน้าทางเข้าประตู  โรยกลีบกุหลาบสีแดงไปตลอดจนถึงบันไดทางขึ้นชั้น 2   และที่หน้าประตูกับหัวบันได  แขวนพวงมาลัยดอกมะลิแบบไทยๆที่สวยงามไว้ต้อนรับคนที่มา เจ..ซึ่งมีหัวใจศิลปะกว่าผมมาก เพราะเขาเป็น หนุ่มราศีพฤษภ-Taurus  ถึงกับออกปาก "วาว..โรแมนติกแฮะ" มีทั้งคนไทยคนฝรั่งหลายคนนั่งสูบบุหรี่และคุยกันอยู่ที่โต๊ะกินข้าวชั้นล่าง  เพราะอาหารไทยหลายสำรับวางอยู่บนโต๊ะ ให้แขกลงมากินได้ โห...คนมากันเยอะกว่าที่ผมคิด  แค่ชั้นล่างนี่ก็ 5-6 คนแล้ว   ผมเห็นหนุ่มไทยคนหนึ่งง่วนกับการเอากับข้าวจากครัวด้านในมาวาง  เขาเข้าออกห้องต่างๆ ขึ้นลงบันได ราวกับรู้จักบ้านหลังนี้ดี  เขาจำเจกับผมได้  ยกมือไหว้ผม "พี่..(ชื่อผม..)มาได้ยังไงครับ!  พี่รู้จักแดนี่ด้วยเหรอ" เจถือไวน์แดงกับไวน์ขาว 2 ขวด เพื่อจะเอามาให้ Birthday Host  เป็นมารยาทครับ ถ้าใครชวนเรามางานปาร์ตี้เขา เราควรมีของติดไม้ติดมือ เบียร์หรือไวน์เหมาะสมที่สุดครับ หนุ่มไทยคนนั้นเลยตะโกนเรียกแดนี่    แป๊บเดียวเธอก็เดินลงจากชั้นบนมารับแขกด้านล่าง   เธอยังคงใส่เสื้อแขนยาวสีขาว แต่เป็นเสื้อสวยสำหรับปาร์ตี้ ตอนหลังผมถึงได้รู้ความลับของเธอว่า....แดนี่ใส่เสื้อแขนยาวตลอดเวลาทำไม เจเห็นแดนี่ครั้งแรก..ถึงกับบอกว่า  "สวยชี้บบบว่ะพี่...." โธ่...มือชั้นนี้... ในใจผมคิด ผมแนะนำเจให้แดนี่รู้จัก อธิอบายว่าเจทำงานอะไร  เผื่อจะช่วยเรื่องถ่ายภาพได้   แดนี่ยังไม่ได้คุยอะไรกับเจมาก  แค่รับไวน์ที่เราซื้อมาให้แล้วชวนเราขึ้นไปปาร์ตี้ชั้นบน ผมพยักหน้าให้เจตามแดนี่ขึ้นไป   หน้าที่พ่อสื่อผมจบลงแล้ว  คราวนี้ก็เป็นเรื่องของเจเองที่จะแสดงฝีมือจีบสาวละครับ จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 16 ก.ย. 51 00:01:26 ]

ความคิดเห็นที่ 66 รอค้าบบบบบ งานการส่งพรุ่งนี้ ไม่ทงไม่ทำมันละ มา refresh ยิกๆ ฃ ฮ่าๆ จากคุณ : the_architect - [ 16 ก.ย. 51 00:03:26 ]

ความคิดเห็นที่ 67 พรุ่งนี้มาอ่านต่อนะคะ   คุณผึ้งน้อยสู้ๆๆ นะคะ   จากคุณ : moonlit_memory - [ 16 ก.ย. 51 00:04:29 ]

ความคิดเห็นที่ 68 ขออนุญาตยกคห.ของเพื่อนสวนลุม ที่ีไปเมนท์ไว้ในกระทู้ร้างแอบซ่อนอันเดิม มา quote ลงที่นี่นะครับ **************************************** ความคิดเห็นที่ 22 แวบมาอ่านค่ะ อยากเห็นบ้านของแดนี่จัง...ชอบสถาปัตยกรรมแถวนั้นด้วยค่ะ(> w <) เป็นเรื่องราวที่น่ารัก แต่แฝงด้วยความเศร้านะเนี่ย อ่านแล้วรู้สึกโหวงๆ แฮะ ^^^ ดีใจมากๆครับที่มีคนเข้าใจ "บรรยากาศของเรื่อง" บ้านแดนี่เป็นห้องแถวติดกับร้านเหล้าที่ชั้นบนทำเป็นแกลอรี่ครับ ปัจจุบันก็ยังอยู่ ผมยังคิดถึงบรรยากาศเศร้าๆแถวนั้นเสมอ ที่จริง "Sad Foursome...รัก 4 เศร้า" นี่.. มันเป็นรักที่ หม่น..เศร้า..ของ์ศิลปินสุดขั้วที่เหงาและเศร้า 4 คน อารมณ์เรื่องมันจะออก melancholic มากๆเลยครับ แต่ผมพยายามเล่าแบบอารมณ์ดี... เพรา่ะไม่อยากจมอยู่กับความทุกข์อีกแล้ว หลายอย่างที่ผมไม่เคย "คิดได้" ตอนตกอยู่ในวังวนนั้น ผมกลับมา "คิดตก" เอาตอนเขียนลงนี่แหละครับ! ที่เขาบอกว่า writing therapy นั้น...จริงที่สุดเลย จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 16 ก.ย. 51 00:07:16 ]

ความคิดเห็นที่ 69 ความคิดเห็นที่ 66 รอค้าบบบบบ งานการส่งพรุ่งนี้ ไม่ทงไม่ทำมันละ มา refresh ยิกๆ จากคุณ : the_architect ^^^ จุ๊บนะ ตะเอง (อร๊ายยยย สถาปนิกแห่งโลกเมทริกซ์รีบเอาแขนเสื้อเช็ดน้ำลายโดยพลัน) 555 คุณ the tect ทำงานก่อนก็ได้ครับ  เพราะผมเขียนไปก็สลับกับทำงานไปเหมือนกัน เลยเขียนถึงแค่เนี้ยเอง!!! คุณ : moonlit_memory เด๋วพรุ่งนี้มาอ่านก็ได้นะครับ นอนมากๆหน้าจะได้ผ่องพรรณราวกับจันทร์เพ็ญ จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 16 ก.ย. 51 00:10:15 ]

ความคิดเห็นที่ 70 ความคิดเห็นที่ 69 ^ ^ ผมอู้เป็นงานหลัก เขียนโปรแกรมเป็นงานอดิเรก ทำ document เป็นงานว่างครับ มิน่า งานถึงเยอะจัดหมู่นี้  (T^T) มันหมกไว้นี่เอง ฮือๆ ปล. ไม่กวนแล้วครับ อ่านอย่างเดียว จากคุณ : the_architect - [ 16 ก.ย. 51 00:28:03 ]

ความคิดเห็นที่ 71 รออ่านด้วยคนนะคะ กำลังสนุกเชียว จากคุณ : Lychee Sherbet - [ 16 ก.ย. 51 00:30:22 ]

ความคิดเห็นที่ 72 อยากอ่านต่อแล้วง้า >,< จากคุณ : -‘•[I]dentity•’-[22] - [ 16 ก.ย. 51 00:31:43 ]

ความคิดเห็นที่ 73 ต้องนั่งเฝ้ากระทู้จนเลยป่าวเนี่ยเรา จากคุณ : oldword - [ 16 ก.ย. 51 00:39:50 ]

ความคิดเห็นที่ 74 ไปปั่นมาได้อีก 1 จึ๊ก ****************************************************************************** นักรักมักบอกว่า...คนที่ทุ่มเทหัวใจให้ใครคนหนึ่งเป็นบ้าเป็นหลังเพียงข้างเดียว ก็เหมือน "หลงรักเงาจันทร์ในท้องน้ำ" ได้แต่ตีอกชกหัวอยู่ริมฝั่ง พร่ำเพ้ออยากได้ แต่ไม่มีวันครอบครอง   หนุ่มไทยคนที่กุลีกุจอช่วยงานแดนี่  คือตัวแทนของความรักที่ไม่สมหวังเลยละครับ แขกเริ่มดื่มกินกันเกือบทุกคนแล้ว และหลายคนยังทยอยมา   เขาสิครับยังง่วนกับการวิ่งเข้าออกบ้านกับซอยข้างบ้านเพื่อขนอาหารลงจากรถ  เหงื่อหยดติ๋งๆ ผมเลยไปช่วยเขาขนของ  ได้คุยกัน ถึงรู้ว่าเขาทำงานโรงแรม เลยทำให้เจอแดนนี่ตอนเธอมาถึงเมืองไทยใหม่ๆ และหาบ้านเช่า งานวันนี้เขาก็ให้แม่ซึ่งทำร้านข้าวแกง เป็นคนทำกับข้าวมาให้แดนี่  มีทั้งแกงเขียวหวานไก่  ไส้กรอกทอด (เขียนแล้วหิวมาก)   แหนมยำ(สามารถมาก ทำแหนมให้ฝรั่งกิน)  แล้วก็อีก 2 อย่างที่ผมจำไม่ได้แล้ว  ผมจะจำแต่ของที่ผมชอบกิน ฮ่าฮ่า แค่เห็นเขาวิ่งวุ่นเหนื่อยกับงานขนาดนี้....ผมก็รู้แล้วว่า...เขาทำเพราะเขาหลงรักเธออย่างหมดหัวใจ   หนุ่มพนักงานโรงแรมคนนี้ทำให้ผมนึกถึงคำคมว่า Better have love and lost is better than never loved at al l- อกหักดีกว่ารักไม่เป็น แต่เชื่อไหมครับ  ผมจำชื่อเขาไม่ได้จริงๆ นึกยังไงก็นึกไม่ออก  แต่จำหน้าได้   เหมือนกับคนแปลกหน้าที่เป็น nameless faces คือคุณนึกหน้าออกแต่นึกชื่อไม่ออกจนแล้วจนรอด เพราะเขาเป็นคนกลางๆ ไม่เคยมีความสำคัญใดๆ  และความดีที่เขาทำก็ไม่เคยมีใครจำได้ เจลงมาตามผมครับ  บอกว่า "ข้างบนชั้นสามเขาเปิดเพลงกัน มันส์มากเลยพี่  ขึ้นมาเถอะ" ต้องบอกก่อนว่าความที่เจเป็นเด็กแนวมะกันๆ  เขาเลยชอบฟังเพลงฮิพฮอพขึ้นสมอง  แต่เพราะเขาจากพ่อตั้งแต่เล็ก ทำให้ลูกครึ่งฝรั่งคนนี้พูดภาษาอังกฤษไม่เก่ง! แต่เขาก็พยายามฝึกภาษานะครับโดยฟังจากเพลง... ทว่า...เผอิญเพลงที่เขาฝึกเป็นแร้พโย่และฮิพออพ เขาเลยชอบพูดภาษาแสลงคนผิวดำ ที่แดนี่ชอบแอบขมวดคิ้วกลุ้มใจว่า   "เจ...พูดไม่เห็นเพราะเลย...พูดให้มันถูกไวยากรณ์ซี่" แล้วเจก็จะโกรธ  ลมออกหู! ตอนผมเดินขึ้นไปที่ชั้นสามตามที่เจมาเรียก   คนนั่งกระจายตามห้องยาวนั้นเพียบ ประมาณ 20 กว่าคนได้ มุมห้องมีคอนโทรลเล็กๆของดีเจตั้งไว้  (แจ่มแฮะ-ผมคิด)  ฝรั่งใส่แว่นสไตล์ดีเจอังกฤษกำลังเปิดเพลงเทคโนอยู่ ท่ามกลางเสียงเพลงเทคโนกระตุ้นต่อมชีพจรตุบตุบ  ผมเจอเจกับแดนี่นั่งเถียงกันเรื่องสำเนียงกับไวยากรณ์นี่แหละ ฮ่วย..... ผมให้มาจีบกันนิ   เถียงกันซะแล้ว...ปัดโธ่ แต่...ผู้หญิงผมสั้นสีทองที่นั่งกอดเข่าพิงผนังห้องฟังหนุ่มสาวเขาเถียงกันสิครับ....สเป๊กสุดๆ ไม่สวย แต่เท่เป็นบ้า! นั่นคือ โคลอี้  ที่ผมมารู้ทีหลังว่าเธอคือเพื่อนสนิทของแดนี่   คนที่แดนี่ติดแจ จนกลุ่มของเธอสงสัยว่า..  2 สาวนี้เป็นชู้รักกัน  ไม่ใช่แค่เพื่อน แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 51 00:52:09 แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 51 00:49:24 จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 16 ก.ย. 51 00:48:41 ]

ความคิดเห็นที่ 75 อ่านแล้วหิวเหมือนกัน (พรุ่งนี้อย่าลืมซื้อมาม่าติดบ้าน) ขอลาไปนอนก่อนนะคะ ค่อยอ่านต่อพรุ่งนี้เช้าค่า จากคุณ : Chapter 1-17 - [ 16 ก.ย. 51 00:57:31 ]

ความคิดเห็นที่ 76 อา ไอ้เรื่อง Aชอบ B  แต่ B ไปชอบ C แบบนี้มันชวนนึกให้ถึงแอนิเมชั่นเรื่อง Fafner เลย เป็นแอนิเมชั่นที่ผมไม่กล้าดูตอนหัวใจอ่อนแอเลยล่ะ เรื่องมันชวนเรียกน้ำตาให้ได้   ขอตัวไปเล่นโยคะ ก่อน แล้วจะตามเกาะขอบจอตลอดเลยครับ ฮี่ ฮี่ จากคุณ : omeg - [ 16 ก.ย. 51 01:03:12 ]

ความคิดเห็นที่ 77 คุณผึ้งคะ ขอลุคสองสาวเทียบกับนางเอกฮอลลีวูดได้มั้ยคะ จะได้จินตนาการถูกอิๆ จากคุณ : hotmeaw - [ 16 ก.ย. 51 01:04:53 ]

ความคิดเห็นที่ 78 โอ้วว พลาดได้ไง มาติดตามด้วยคนคร้าบบบบ จากคุณ : DON'T CARE - [ 16 ก.ย. 51 01:17:41 ]

ความคิดเห็นที่ 79 วันนี้ปิดสวิทซ์เรื่องงานตั้งกะก้าวเท้าออกจากออฟฟิส ตั้งใจจะนอนตะหัวค่ำสักวัน (ในรอบเป็นเดือนๆ) ให้ตายเหอะ  มาเจอ Based on a True Love Stories ของคุณผึ้งฯ เข้าไป จนบัดนาว ยังกด F5 มือเป็นระวิงอยู่เล๊ย... ประจักษ์แก่ตัวมานานแล้วว่า หนุ่มตุลย์มีเสน่ห์ น่าหลงไหลขนาดไหน แต่ขอโบก ถ้าเอามาเทียบกะหนุ่มตุลย์ที่ชื่อ "ผึ้งน้อยพเนจร" คนนี้ ไม่ติดฝุ่นเลยจริงๆ สัมผัสคุณจากทุกๆ ตัวอักษรที่ผ่านมา บอกได้คำเดียวว่า รัก ค่ะ แล้วถ้าไม่หักห้ามใจ ก็จะถึงขั้นหลงไหล สมัครใจเป็นแม่ยกเป็นแฟนขับเอ๊ยคลับ ขนาดนั้นเลย ถึงจะรักจะหลงยังไง ก็ยกคุณไว้บนหิ้ง (สวนลุม) ละเน๊อะ   ปุกหมุดไว้ก่อน พรุ่งเน้ค่อยมาอ่านต่อ จากคุณ : สาวมีนผู้อ่อนไหว...คนนุง (poohluang) - [ 16 ก.ย. 51 01:21:32 ]

ความคิดเห็นที่ 80 จริงค่ะ writing therapy เพิ่งช่วยให้เราคิดได้เมื่อไม่นานมานี้เอง ก่อนหน้านี้ เรามักจะคิดเสมอว่าทำไมช่วงที่เราอ่อนแอ ถึงไม่มีใครอยู่เคียงข้าง ปลอบใจเราบ้าง พอเศร้าถึงจุดพีคแล้วเราเลยเขียนเมลล์ไปหาระบายกับเพื่อนคนนึงค่ะ ขณะที่เขียนมันทำให้เรารู้เลยว่า เราเองยังมีตัวเองช่วยคิด เราเองนี่แหล่ะ ที่เข้าใจเรามากที่สุด รู้วิธีที่จะเตือนสติตัวเองมากที่สุด สติมา ปัญญาเกิดค่ะ ขอบคุณที่แบ่งปันเรื่องราวในอีกแง่มุมนึงของชีวิตค่ะ เราเป็นแฟนคลับคุณผึ้งฯตั้งแต่ขอให้ทำนายดวงพี่เว้นท์ครั้งก่อน เสียดาย กระทู้หายไปแล้วอ่ะ ติดตามต่อจ้าา จากคุณ : . (โซบะตรากบ) - [ 16 ก.ย. 51 01:21:35 ]

ความคิดเห็นที่ 81 มาอ่านต่อแบบไม่เว้นแม้สักความเห็นของคุณผึ้งน้อย ไม่ให้ขาดตอนเลยครับ.... ทำไมผมรู้สึกเหมือนกับนั่งอ่านนิยายของมุราคามิแบบนี้นะ.....มันรู้สึกจี๊ดๆ ในอก ไม่เศร้า แต่เหงาๆ กลิ่นอายแห่งความโหยหามันลอยอบอวล เป็นเหมือนภาพถ่ายโพลารอยด์สีเทาหม่นๆ ที่เราหยิบมันขึ้นมาดู ถอนหายใจ แล้ววางมันลง เก็บรายละเอียดไว้แค่เพียงส่วนลึกของความทรงจำ..... ว้า ผมเพ้ออะไรเนี่ย เอาเป็นว่า ผม bookmark กระทู้นี้ไว้แล้วนะครับ จะมาตามอ่านต่อ (แต่เชื่อว่ากระทู้นี้คงได้ขึ้นกระทู้แนะนำชัวร์ๆ) จากคุณ : บ้าเกม - [ 16 ก.ย. 51 01:27:22 ]

ความคิดเห็นที่ 82 จากคุณ : สาวมีนผู้อ่อนไหว...คนนุง (poohluang) ^^^ ที่จริงผมราศีกันย์ ลัคนาตุลย์ครับ กันย์ จะเล็งกับ มีน อยู่แล้วโดยธรรมชาติ เรียกว่า Polarity คร้าบ โอ้วว พลาดได้ไง มาติดตามด้วยคนคร้าบบบบ จากคุณ : DON'T CARE ^^^ ยังทันครับคุณ"ไม่สน"(แต่ตอบคห.ใจดีนะครับเนี่ย) นี่เพิ่งยกแรกเองค้าบ ขอบคุณที่แบ่งปันเรื่องราวในอีกแง่มุมนึงของชีวิตค่ะ เราเป็นแฟนคลับคุณผึ้งฯตั้งแต่ขอให้ทำนายดวงพี่เว้นท์ครั้งก่อน เสียดาย กระทู้หายไปแล้วอ่ะ จากคุณ : . (โซบะตรากบ) ^^^ ผมก็เสียดายครับ  ไม่ได้ "บุญมาก" เขาไว้เลย  เศร้า... ทำไมผมรู้สึกเหมือนกับนั่งอ่านนิยายของมุราคามิแบบนี้นะ..... มันรู้สึกจี๊ดๆ ในอก ไม่เศร้า แต่เหงาๆ กลิ่นอายแห่งความโหยหามันลอยอบอวล เป็นเหมือนภาพถ่ายโพลารอยด์สีเทาหม่นๆ ที่เราหยิบมันขึ้นมาดู ถอนหายใจ แล้ววางมันลง เก็บรายละเอียดไว้แค่เพียงส่วนลึกของความทรงจำ..... จากคุณ : บ้าเกม ^^^ คุณเข้าใจความรู้สึกผม..!!!! ดีใจดีใจดีใจ ผมอาจทักเพื่อนๆได้ไม่ครบองค์ประชุมนะครับ  เพราะกำลัง "ปั่นแปะ"อยู่ คือปั่นเขียนไปแล้วก็แปะไปพลางครับพ้ม **************************************************** คุณผึ้งคะ ขอลุคสองสาวเทียบกับนางเอกฮอลลีวูดได้มั้ยคะ จะได้จินตนาการถูกอิๆ จากคุณ : hotmeaw ^^^ จัดให้เลยครับ เนื่องจาก  แรกเจอ Chloe ผมก็คิดแล้วว่า   หน้าเธอเหมือนใครว้า...แล้วดีเจอังกฤษคนนั้นก็บอกว่า.. ดาราอินดี้คนนี้ไง! เหมือนเลย Chloe Sevigny ที่เล่น Boys Don't Cry แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 51 01:48:04 แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 51 01:44:26 จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 16 ก.ย. 51 01:42:15 ]

ความคิดเห็นที่ 83 ส่วนแดนี่  ที่จริงผมไม่ไ่ด้ตั้งใจจะหารูปเลยครับ "ไม่อยากจะจำ" แต่ไปเจอรูุปหนึ่งโดยบังเอิญจริงๆ เห็นแล้วผมชะงักกึก ใจปวดแปล๊บ เพราะเหมือนเธอเอามากๆ เช่น เสื้อสีขาวคอลุกไม้ แขนยาว.. และ...โดยเฉพาะตา..  เพียงแต่แดนี่ตาสีน้ำตาลไม่ใช่สีฟ้าครับ แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 51 01:57:19 จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 16 ก.ย. 51 01:45:46 ]

ความคิดเห็นที่ 84 ผมคิดหน้าคุณแดนี่ไว้ประมาณนี้เลยแฮะ... จากคุณ : หมูหยองน้อย - [ 16 ก.ย. 51 01:49:18 ]

ความคิดเห็นที่ 85 ออกจากกล่องมาเกาะกระทู้กระดึ๊บด้วยคนค่ะ ให้ไวนะคะให้ไว ^_^ จากคุณ : สหายน้อย - [ 16 ก.ย. 51 01:54:08 ]

ความคิดเห็นที่ 86 โอ้วว Chloe Sevigny ยังจำฉาก BJ อันลือลั่นได้อยู่เลย ไม่สวยแต่มีเสน่ห์จริงๆครับ ส่วนแดนี่ อ๊ากกกก น่าร้ากกกก เซ็กซี่ จากคุณ : DON'T CARE - [ 16 ก.ย. 51 01:55:08 ]

ความคิดเห็นที่ 87 รออ่านต่อค่ะ ^^ จากคุณ : ..กลับมาอยู่บนฟ้า.. - [ 16 ก.ย. 51 01:57:37 ]

ความคิดเห็นที่ 88 รูปคห.83 นี่มาจากเรื่อง Tuck everlasting นี่นา ดาราคนนี้หน้าหวานจริงครับ แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 51 02:10:09 จากคุณ : omeg - [ 16 ก.ย. 51 02:03:14 ]

ความคิดเห็นที่ 89 ส่งหวานใจเข้านอน.. แล้วก็มาตามอ่านกระทู้พี่ผึ้งน้อยครับ.. รอลุ้นอยู่ว่า.. ตัวละครทั้งหมดมาพบกันแล้วจะเกิดอะไรขึ้นครับ.. ตื่นเต้น!! ^______________^ จากคุณ : MiRaCLe DouBLeSHoT - [ 16 ก.ย. 51 02:30:41 ]

ความคิดเห็นที่ 90 มีเรื่องราศีเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย เพิ่งรู้ว่าพี่ผึ้งสนใจโหราศาสตร์ไม่น้อย มาเร็วๆน๊า อ่านอยู่ค่ะ อยากอ่านจนอิ่ม ไม่งั้นนอนไม่หลับ จากคุณ : สุดแสนรัก - [ 16 ก.ย. 51 02:40:44 ]

ความคิดเห็นที่ 91 ....ไปงานที่มหาลัยมา กลับมาเจอกระทู้คุณผึ้งน้อย หายเมาเลยทีเดียวเชียว o__0" ผมว่าคุณผึ้งน้อยกล้าหาญและซื่อสัตย์ต่อตัวเองดีออกนะ ไม่เห็นจะต้องกลัวใครว่าเลย ว่าแต่     เอาให้จบดิ .... จากคุณ : เหมียวออก้า (orcahappy) - [ 16 ก.ย. 51 02:50:21 ]

ความคิดเห็นที่ 92 โห...เกาะขอบเช่นกันกับคนอื่นค่ะ ชอบที่มีสอดแทรกราศีอ่ะ อิอิ ว่าแต่จะมีตัวละครไหนราศีมังกร/กุมภ์ มั่งมั้ยคะเนี่ย ((ซะงั้น)) จากคุณ : MaRiMeKKo - [ 16 ก.ย. 51 02:52:59 ]

ความคิดเห็นที่ 93 ^^^ เก่งมากเลยครับคุณ omeg ผมไปเจอรูปนี้โดยบังเอิญตอนค้นหา costume วิคตอเรียน่ะครับ เปรี้ยง-รูปกระแทกหน้า..แล้วความทรงจำก็เข้ามา มีน้องท่านหนึ่งหลังไมค์มาครับว่า "ยืนยันได้ว่าพี่เขียนได้น่าติดตาม บรรยายได้อารมณ์บลูมากๆ มันเหง๊า เหงา สีซีเปียเลยล่ะ" ^^^ ....อย่าพูด..มันเศร้า... ผมแปะต่อแล้วนะครับ จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 16 ก.ย. 51 02:54:51 ]

ความคิดเห็นที่ 94 ก่อนจะเล่าต่อ  ผมขอบรรยายบรรยากาศบ้านแดนี่ต่อก่อนนะครับ เพราะมันสำคัญกับเนื้อเรื่องสุดๆ ห้องนอนนี้คือตัวเอกของเรื่องรัก 4 เส้าอย่างแท้จริง ตอนผมผ่านชั้น 2   ผมต้องผ่านห้องนอนที่คาดว่าน่าจะเป็นของแดนี่   ผมสะดุดใจทันที ห้องโรแมนติกอะไรอย่างนี้ เป็นห้องที่กว้างประมาณ 4x4 ได้  ทาสีขาวล้วนแบบสตูดิโอถ่ายภาพ   ผนังห้องนอนที่กั้นกลางระหว่างห้องตรงบันไดทางขึ้น เป็นเหมือนบานหน้าต่างใหญ่ มีขอบแล้วกั้นกระจก แขวนม่านโปร่งสีขาวไว้ ทุกอย่างขาวล้วนหมดจริงๆ  ตั้งแต่ฝ้า เพดาน  พัดลมใบพัดเก่าๆติดเพดาน  ลงมาที่หน้าต่างลูกกรงเหล็กเป็นซี่ๆแบบโบราณ(ที่ผมชอบมาก) มุมห้องตั้งไฟเหลืองแบบสตูดิโอถ่ายภาพ ส่องแสงเหลืองนวล ทำให้ห้องดูอ่อนโยนและน่าพักใจเป็นที่สุด กลางห้อง คือฟูกที่นอนขนาดคิงไซส์ปูด้วยผ้าขาวและวางกับพื้น   เมื่อผสมกับบรรยากาศ เก่า ขลัง เรียบ..... ง่าย......  แต่ erotic-เร้าอารมณ์สุดยอด ! ปลายห้อง ตอนแรก ผมคิดว่าที่ผมจำภาพต่างๆ ได้แม่นยำ   เพราะเป็นครั้งแรกในชีวิตที่เคร่งเครียดและเป็นวิชาการของผม ที่ผมเจออะไร artistic แบบนี้ครับ แดนี่ กับโคลอี้ เปิดจิตวิญญาณผมให้เข้าใจคำว่า ศิลปะคืออะไร  การพบกันของเราจึงไม่ใช่บังเอิญเลย แต่ต่อมาเมื่อผมได้เข้าใจเรื่องของ ชะตาลิขิต ไม่มีอะไรในโลกนี้ที่เป็นเรื่องบังเอิญ  ทุกอย่างที่เกิดขึ้นล้วนมีเหตุผล... ผมถึงเข้าใจถ่องแท้แล้วว่า...ที่ผมสะดุดกับห้องนอนของแดนี่ ทั้งที่ไม่ใช่พวกชอบแต่งบ้านหรือมีหัวศิลป์อะไรเลย ก็เพราะ ผมจำได้ น่ะเองครับ เวลาที่เราเจอบางสิ่งที่จะมีความสำคัญมากๆกับชีวิตในอนาคตของเรา  เราจะสะดุดตาสะดุดใจทันที นี่คืออาการของ...การที่จิตของเราระลึกได้ก่อน  โดยที่ตัวเราเองไม่รู้เท่าทัน ผมพยายามหารูปที่คล้ายห้องนอนของแดนี่มากที่สุดจนเมื่อยแล้วครับ  ไม่มี รูปปนี้ใกล้เคียงกับมุมมองตอนผมนอนบนฟูก แล้วแหงนหน้ามองแดดสายๆที่ส่องเข้ามาทางหน้าต่างที่สุดแล้วครับ จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 16 ก.ย. 51 02:57:09 ]

ความคิดเห็นที่ 95 รุ่นพี่ที่ผมนับถือมากคนหนึ่ง เธอเคยบอกผมว่า คนเราจะ ดึงดูด กันได้  มีหลายระดับ *คือดึงดูดกันทางร่างกาย  ติดเนื้อพึงใจกันก่อน    เจบอกผมว่าเขาเป็นคนระดับนี้เสมอๆ *สูงขึ้นมาหน่อยคือดึงดูดทางความคิด   คือพูดคุยกันแล้วคลิก ถูกคอกันที่สุด  คิดอะไรเหมือนกันจริงๆ ผมเอง...มักดึงดูดกับคนรักเก่าของผมทั้งหมดในระดับความคิดนี่แหละครับ กับ โคลอี้ ก็ไม่มีข้อยกเว้น   ผมเข้าไปนั่งคุยกับกลุ่มเธอ  ดีเจผมทองหน้าเซอร์ใส่แว่นมานั่งพักสูบบุหรี่ด้วย โคลอี้เล่าให้ผมฟังว่าเจอแดนี่ครั้งแรกที่ท่าช้างวังหลัง.. เพราะโคลอี้ไปที่ม.ศิลปากร ไปติดต่อขอแสดงงานภาพเขียนที่นั่น ระหว่างที่ผมพยายามทำความรู้จักกับเธอ  แดนี่พาเจไปไหนไม่รู้ แต่ผมไม่สน  ผมสนโคลอี้ของผมอยู่   แต่อุปสรรคคือ...ดีเจคนนั้น...พูดมากชิ้บบบบเป๋ง...คุยแทรกตลอด...โว้ย...คนจะจีบกัน!  ฮ่วยอีกที แต่โคลอี้ใจเย็นมากครับ  ไม่บ่นฟึดฟัดอะไรสักคำ  ถ้าเธอไม่บอกว่าเธอเป็น...สาวราศีสิงห์.. ผมไม่มีวันเดาถูกเลย !  .. เธอแอบกระซิบกับผมว่า..เพื่อนคนนี้เธอรู้จักดี..ชื่อสมิธ...เขาต๊องไปงั้นเอง แต่ไม่มีพิษภัยหรอก อย่าถือนะ(หนุ่มกุมภ์ Aquarius ครับคนนี้) แล้วเราสองคนก็คุยกันเรื่องหนังสือ ปรัชญา  จนผมหลุดปากออกไปว่า..ผมเพิ่งอ่านงานเขียนของ Depak Chopra เอง โคลอี้ตาโพลงขึ้นมาทันที... เธอรีบพูดว่า "คุณรู้จักดีพัค ชอปร้าด้วยเหรอคะ?  แล้วรู้จักคนนี้มั้ย...." แล้วเธอก็ร่ายชื่อนักคิดนักเขียนแนวปรัชญาตะวันออกเยอะมาก  รวมทั้งขวัญใจของเธอ.. คือศาสตราจารย์ โรเบิร์ต เธอร์แมน  คุณพ่อแท้ๆของดาราฮอลลีวู้ดสาวสวย Uma Thurman ด้วย ซึ่งท่านเป็นยอดนักวิชาการศาสนาพุทธของโลก ผมบอกว่ารู้จักเพราะผมสนใจอ่านเรื่องแนวนี้มาก   โคลอี้ยิ้มดีใจ  บอกว่า "ฉันหาคนไทยที่คุยเรื่องนี้ด้วยมานานแล้ว..ดีใจนะคะที่ได้เจอ" อ้อ...ลืมบอกไปครับ  ผมชอบสาวรุ่นพี่มาตลอด...พอโคลอี้บอกผมว่า..อายุ 32 แก่กว่าผม 2 ปี...  สวรรค์ทรงโปรด! ตอนนั้นตาสมิธคงรู้ตัวดีแล้วว่าเป็นส่วนเกิน  เขาเลยไปเปิดเพลงต่อ... ผมจำเพลงได้เสมอจนถึงวันนี้...กลายเป็นเพลงประจำตัวของโคลอี้กับผมไปแล้วครับ เราชอบร้องกันเล่นบ่อยๆ เพราะตอนที่เพลงดังขึ้นมา  โคลอี้บอกว่า "ฉันนะปลื้มปลื้ม Riuchi Sakamoto..." ผมเหวอเลยครับ  เพราะผมชอบริวอิจิ สกาโมโตะ เจ้าพ่อเพลงแนวซินธิไซเซอร์มาก และเขาก็มาช่วยทำเพลงและเล่น MV นี้ให้กับ Madonna ผมแทบแหงนหน้าขอบคุณพระเจ้า พระเจ้า.....พระเจ้าส่งผู้หญิงคนนี้มาให้ลูกแท้ๆ   แล้วเธอก็ลุกขึ้นไปเต้น....  ทันใดนั้น...พระเจ้า!..ผู้หญิงที่เรียบๆ นิ่งๆ และใจเย็น..ก็ดูมีเสน่ห์จับใจ เธอเป็นคนเต้นสวยมากครับ(ตอนหลังผมเพิ่งรู้ว่าเธอเป็นนักPurcussion มิน่า"จังหวะ"เธอถึงดีมาก) เธอขอให้ผมไปเต้นด้วย...แต่ผมขี้อาย...ผมเลยปฏิเสธ..   ...ผมขอนั่งอยู่ตรงผนังห้องตรงนี้...แล้วก็มองดูเธอเต้นรำอย่างไม่วางตา... เธอมองผม.. ผมมองเธอ.. ผมรู้จากสายตาเธอแล้วครับว่า...เราคลิกกัน.. Rain : Madonna Rain, feel it on my finger tips สายฝนเอย..ปลายนิ้วฉันสัมผัสฝนได้ Hear it on my window pane หูฉันได้ยินเสียงเธอแนบหน้าต่าง Your love's coming down like ความรักของเธอไหลหลั่งลงมา..เหมือน..ฝน.. Rain, wash away my sorrow ฝนเอย..เธอชำระล้างความโศกเศร้าของฉัน Take away my pain นำความปวดร้าวไปเสียจากใจฉัน Your love's coming down like rain ความรักของเธอกำลังไหลหลั่งลงมา..ดังสายฝน.. Till I feel your...rain.. จนกว่าฉันจะสัมผัสได้ถึงสายฝนของเธอ... 4 ปีผ่านไป...ทุกครั้งที่ฝนตก...ผมจะนึกถึงเพลงนี้เสมอ ตอนนั้น ผมสาบานจริงๆว่าเรื่องแดนี่ ไม่มีอยู่ในหัวผมเลย   ผมชอบผู้หญิงแบบโคลอี้  ผู้หญิงที่คุยถูกคอกันทุกเรื่อง เป็นนักอ่าน ทันกันทางความคิด ใจเย็น(เพราะผมใจร้อน)  และศึกษามามากมาย(เพราะผมเรียนน้อย) ก่อนออกจากปาร์ตี้คืนนั้น  ผมมีแผนพาเรา 4 คนไปเที่ยวพระที่นั่งพิมานเมฆกัน  เพราะแดนี่เป็นศิลปิน ไม่ใช่ทัวริสต์   และโคลอี้อยู่เมืองไทยหลายปีแล้วแต่ไม่เคยไปเยี่ยมพระที่นั่งเลย โคลอี้ออกมาส่งผมหน้าประตู   ในห้องชั้นล่าง  ผมเห็นเจกอดแดนี่...แทนการอำลา แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 51 08:18:01 แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 51 03:29:32 จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 16 ก.ย. 51 03:18:24 ]

ความคิดเห็นที่ 96 ผมจบแค่นี้ก่อนนะครับ ตอนหน้า...จะถึงตอนสำคัญของเรื่องที่จะรู้ว่า.. ทำไมแดนี่ต้องใ่ส่เสื้อแขนยาว(ไม่มีอะไรในโลกนี้ที่ไม่มีเหตุและผล) โคลอี้กับแดนี่ "รักกัน"แบบไหนกันแน่? และเราฝืน Destiny ได้หรือไม่? ขอบคุณมากๆทีเพื่อนๆรออ่านกันอย่างอดทนนะครับ พรุ่งนี้ผมไปธุระทั้งวัน  จะกลับเข้ามาตอนค่ำๆนะขอรับ แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 51 03:46:49 จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 16 ก.ย. 51 03:23:11 ]

ความคิดเห็นที่ 97 จะมารอติดตามอ่านพรุ่งนี้นะครับ รักษาสุขภาพด้วยนะครับพี่ผึ้งฯ ^________________^ จากคุณ : MiRaCLe DouBLeSHoT - [ 16 ก.ย. 51 03:29:20 ]

ความคิดเห็นที่ 98 ง่วงอยู่พอดีเลย ไม่กล้ามาแอบอ่านโดยไม่ลงชื่อ และก็ไม่อยากปาดก่อนเหมือนกัน : ) จากคุณ : เร่ร่อน - [ 16 ก.ย. 51 03:30:02 ]

ความคิดเห็นที่ 99 ^^^ ปาดได้เสมอคร้าบบบคุณเร่ร่อน  ไม่ต้องเกรงใจ เหมือนเบรคโฆษณาไงครับ คุณมิราเคิลให้ผมรักษาสุขภาพ...โอ้ว..นอนเช้าตื่นบ่าย  จะได้ไหมเนี่ย? จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 16 ก.ย. 51 03:33:33 ]

ความคิดเห็นที่ 100 ^ ^ ก็ต้องทานอาหารที่มีประโยชน์ พวกผัก ผลไม้.. แล้วก็หาเวลาไปออกกำลังกายบ้างครับ ปล. เลขสวยนะครับ 03:33:33 ทำได้ไงครับเนี่ย!! จากคุณ : MiRaCLe DouBLeSHoT - [ 16 ก.ย. 51 03:44:13 ]

ความคิดเห็นที่ 101 ^^^ แล้วก็มีกัลยาณมิตรที่ดี ที่มาคอยทักเวลาเราเจอ "เลขสวย"ไงครับ (อย่านา..บ้านเลขที่ผม รวมกัน ลบกัน บวกกัน หารกัน ก็ได้ 333 จริงๆนา) จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 16 ก.ย. 51 03:48:19 ]

ความคิดเห็นที่ 102 มารอตอนสำคัญของเรื่องค่ะ .. เช้าวันนี้สดใสจริงๆ ^ ^ จากคุณ : titun - [ 16 ก.ย. 51 06:24:18 ]

ความคิดเห็นที่ 103 เห็นกระทู้ตั้งแต่เริ่มตั้ง ..  แต่ตอนนั้นไม่อยู่ในอารมณ์จะอ่าน มาติดตามตอนเช้า  ไม่ผิดหวังเลย(มีงานนะเนี่ยะ) อ่านความรักของคุณผึ้ง  เหมือน  กำลังดูหนังเลย  สวยงาม รึเป็นการเล่าคะ   มองเห็น spiritual ในตัวละครเลยอ่ะ ((นึกถึงสมัยติดตามน้องนัท..ในเซ็งเป็ดซีรี่ย์เลย)) จากคุณ : พิพิม - [ 16 ก.ย. 51 07:12:38 ]

ความคิดเห็นที่ 104 ขอบคุณที่เขียนให้อ่านนะคะ รอติดตามต่อไปค่ะ จากคุณ : มีน ไม่ไหว (thienkam) - [ 16 ก.ย. 51 07:39:58 ]

ความคิดเห็นที่ 105 ตื่นเช้ามา หน้าไม่ล้าง ฟันฟางไม่แปรงล่ะครับ ขอมาอ่านก่อน ให้ตายเถอะ....เพลง rain อย่างนั้นเหรอ..... เพลงโปรดผมเหมือนกันครับคุณผึ้งน้อย..... ผมไม่อยากเดาตอนต่อๆ ไปของเรื่องราวเลย เพราะมันชักจะเหงาร้าวขึ้นทุกทีๆ ยังไงไม่รู้แล้วสิ แต่ก็จะติดตามต่อไปนะครับ.... จากคุณ : บ้าเกม - [ 16 ก.ย. 51 08:01:29 ]

ความคิดเห็นที่ 106 ^^ ชอบค่ะ จะรอติดตามตอนต่อไป จากคุณ : ปังจิ้มนม - [ 16 ก.ย. 51 08:16:00 ]

ความคิดเห็นที่ 107 เข้ามาติดตามด้วยคนครับ ชีวิตผม เรียบๆ ขอมาเรียนรู้ผ่านชีวิตคุณผึ้งน้อยฯ แบบที่คุณผึ้งน้อยเขียนไว้ตอนต้นกระทู้นะครับ คุณผึ้งน้อยนี่เขียนได้เก่งจริงๆ เรื่องราว การใช้สำนวน การอ้างอิง ยังกะนักเขียนครับ :) จากคุณ : Denon - [ 16 ก.ย. 51 08:27:09 ]

ความคิดเห็นที่ 108 มาอ่านต่อตอนเช้า   จากคุณ : moonlit_memory - [ 16 ก.ย. 51 08:44:08 ]

ความคิดเห็นที่ 109 อาร์ตฯ อ่านแล้วนั่งเขิลๆ ยังไง ไม่รู้นะคะเนี่ย ^^ (สาวราศีสิงห์ .. เหมือนกัน .. อิอิอิ) จากคุณ : Art of Illusion - [ 16 ก.ย. 51 08:47:55 ]

ความคิดเห็นที่ 110 มาอ่านต่อตอนเช้า แล้วก็สรุปได้ว่า .... .... .... คุณผึ้งน้อยฯ ทำงานเป็นยามใช่มั้ยคะ ไม่เคยเห็นคุณผึ้งน้อยฯ โพสต์ตอนกลางวันเลย ต้องทำงานเป็นยามกะกลางคืน แล้วแอบมาเล่นเนทแน่ๆ ^___^ จากคุณ : lalabel - [ 16 ก.ย. 51 09:00:44 ]

ความคิดเห็นที่ 111 ^ ^ จากคุณ : Art of Illusion - [ 16 ก.ย. 51 09:02:26 ]

ความคิดเห็นที่ 112 เป็น FC กันมาตั้งนาน จะไม่ให้ตามได้ยังไง มาเป็นกำลังใจให้น้องรัก รีบมาเขียนต่อให้ว่องเจ้าค่ะ จากคุณ : ป้าปูเป้ - [ 16 ก.ย. 51 09:05:15 ]

ความคิดเห็นที่ 113 สวัสดีค่ะ คุุณผึ้งน้อย เขียนเรื่องราวได้น่าสนใจ น่าติดตามมากๆเลย ว่าแต่หาซื้อโลชั่น victoria secret ได้หรือยังคะ สาวคนที่ได้รับของนี้จากคุณผึ้งน้อยนี่เป็นคนที่โชคดีมากๆเลยนะคะ จริงๆได้อ่านการตอบกระทู้ของคุณผึ้งน้อยมาพักใหญ่ๆแล้วค่ะ แอบชอบแนวคิดและความคิดเห็นของคุณผึ้งน้อยอยู่มากมาย ยังไงจะรอติดตามอ่านอย่างใจจดใจจ่อนะคะ โชคดีและยินดีที่ได้รู้จักค่ะ จากคุณ : Brunette - [ 16 ก.ย. 51 09:10:20 ]

ความคิดเห็นที่ 114 มาปูเสื่อ นั่งฟังด้วยคนค่ะ จากคุณ : My heart is in SF! - [ 16 ก.ย. 51 09:14:10 ]

ความคิดเห็นที่ 115 ปักหมุดค่ะ ไม่รู้ทำไม เศร้าตั้งแต่เกริ่น.. จากคุณ : อินทวา - [ 16 ก.ย. 51 09:28:23 ]

ความคิดเห็นที่ 116 ลงชื่ออ่านด้วยคนค่ะ ^ ^ เหตุอย่างหนึ่งที่ต้องการผลคือ ทำไมต้อง zodiac คะ ^____^ รออ่านต่อนะคะ วันนี้ว่าง.... จากคุณ : Kibson_TT - [ 16 ก.ย. 51 09:38:42 ]

ความคิดเห็นที่ 117 อ่านคำชี้แจงจบ เลื่อนปรู๊ดมาลงชื่อไว้ก่อน อา..ไปอ่านก่อน จากคุณ : ปองดาว - [ 16 ก.ย. 51 09:39:37 ]

ความคิดเห็นที่ 118 อืม...... ทำไมระหว่างอ่านเกิดภาพลอยขึ้นมาพร้อมๆกันเลยก็ไม่รู้อะคะ รู้แต่ว่า คุณผึ้งเล่าเรื่องได้เก่งสุดโย๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด รออ่านต่อ จากคุณ : แม่ขนตางอน - [ 16 ก.ย. 51 09:56:36 ]

ความคิดเห็นที่ 119 คุณผึ้งน้อยไม่ต้องรีบเขียนหรือตะบี้ตะบันเขียนนะครับ พักผ่อนซะบ้าง เดี๋ยวพักผ่อนน้อยเกินไป ไม่สบาย แล้วพวกผมจะไม่ได้อ่านต่อ (หวังดีนะเนี่ย อิ อิ) จากคุณ : DON'T CARE - [ 16 ก.ย. 51 10:14:43 ]

ความคิดเห็นที่ 120 ขอมานั่งรออ่านตามเพื่อนๆด้วยคนนะคะ จากคุณ : ล่ามสาวพราวเสน่ห์ - [ 16 ก.ย. 51 10:55:09 ]

ความคิดเห็นที่ 121 เรื่องนี้บอกอยู่แล้วว่ารัก 4เศร้า แต่คิดว่าตอนจบ คุณผึ้งคงไม่ทำให้คนอ่าน ต้องร้องไห้ตามนะ รออ่านตอนต่อไปอยู่นะคะ จากคุณ : ..ฟ้าใส.. - [ 16 ก.ย. 51 10:55:12 ]

ความคิดเห็นที่ 122 สายแล้วนะคะ ไม่ได้เช้าแล้วเนี่ย จากคุณ : oldword - [ 16 ก.ย. 51 11:04:20 ]

ความคิดเห็นที่ 123 เข้ามารออ่าน สำนวนสุดยอด จากคุณ : Beeee(Beeee) - [ 16 ก.ย. 51 11:07:52 ]

ความคิดเห็นที่ 124 เพิ่งเห็น คุณผึ้งน้อยฯ  คห 101 อย่านา..บ้านเลขที่ผม รวมกัน ลบกัน บวกกัน หารกัน ก็ได้ 333 จริงๆนา ^^^^ คุณผึ้งเป็นพี่แม็ค CSI NY รึเปล่า   (ว่าแต่ดูเรื่องนี้รึเปล่าเนี่ย เดี๋ยวไม่รับมุก) จากคุณ : lalabel - [ 16 ก.ย. 51 11:09:59 ]

ความคิดเห็นที่ 125 ไม่เคยเข้าไปที่สตูดิโอนั้น แต่นึกภาพออกค่ะ เพราะเคยเห็นในหนังสือ เมื่อวันก่อนไปเดินแถวนั้นยังมองๆอยู่เลย ผ่านทีไรมองทุกครั้งเลยค่ะ ชอบตึกนั้นเหมือนกัน จากคุณ : Little Roz - [ 16 ก.ย. 51 11:24:21 ]

ความคิดเห็นที่ 126 มาลงชื่อคนที่เกาะขอบกระทู้อีกคนค่ะ ^ ^ บอกไม่ถูกว่าเวลาอ่านเรื่องนี้ที่คุณผึ้งน้อยฯเขียน แล้วรู้สึกยังงัย มันหลากหลายความรู้สึก มันทั้งนุ่มละมุน ทั้งเหงาและเศร้า เหมือนตัวเองตอนนั่งคิดถึงเรื่องราวในอดีตที่ทั้งแสนหวานและแสนเศร้าในเวลาเดียวกันเลย ปล. ส่วนตัวแล้วเป็นคนเชื่อใน destiny นะคะ ไม่มีความบังเอิญในการที่เราได้รู้จักใคร ^ ^ แบบไม่ค่อยกล้าแตะต้องความทรงจำช่วงนั้นไปมากกว่าแค่นึกถึงมัน เพราะกลัวว่าคิดถึงมากกว่านั้นจะเจอความเจ็บปวดอยู่ข้างใน จากคุณ : kannasan - [ 16 ก.ย. 51 11:31:09 ]

ความคิดเห็นที่ 127 มาตามต่อช่วงเช้าครับ... หลากหลายอารมณ์จริงๆ ครับ ดูโรแมนติก แต่ก็ปนความเศร้าไปด้วย จากคุณ : หมูหยองน้อย - [ 16 ก.ย. 51 11:42:27 ]

ความคิดเห็นที่ 128 ไม่ได้เข้ามาห้องสุขภาพจิตหลายวัน ตกข่าวมากๆ ขอปักกล้าไว้ก่อนนะ เดี๋ยวอ่านเสร็จแล้วจะมาคุยด้วยค่ะ ป.ล. ขอบคุณ น้องหมีที่รัก สำหรับลิงก์นะคะ คุณทำให้เราได้อ่านเรื่องนี้ค่ะ ^___^ จากคุณ : ~~For Sentimental Reasons~~ - [ 16 ก.ย. 51 11:53:14 ]

ความคิดเห็นที่ 129 แล้วสาว(วัยป้า) ตุลย์+พิจิกแบบอิฮั้น ก็ต้องยอมฝืนสังขาร   ปวดตาอ่านเรื่องรักของคุณผึ้งน้อย เฮ้ออออออออออออออออ ทำกันด้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย จากคุณ : KHIMM - [ 16 ก.ย. 51 12:10:02 ]

ความคิดเห็นที่ 130 ^ ^ ^ ราศีเดียวกันเลยคุณ KHIMM   วัยป้าเหมือนกัน อิอิ จากคุณ : ~~For Sentimental Reasons~~ - [ 16 ก.ย. 51 12:20:13 ]

ความคิดเห็นที่ 131 ^ ^ ^ คนละราศีเลย (ไม่รู้ว่าตัวเองราศีอะไร - -") จากคุณ : น้องหมีที่รัก (น้องหมีที่รัก) - [ 16 ก.ย. 51 12:32:37 ]

ความคิดเห็นที่ 132 จ๊าก....... ผมให้ 2แต้ม....ไปเมื่อเช้า อยากจะแก้เป็น 3 แต้มเลย จริงๆ....... ขอบคุณครับ จากคุณ : คนวิเศษ - [ 16 ก.ย. 51 12:49:07 ]

ความคิดเห็นที่ 133 มาต่อเถอะ อยากรู้ว่าจะเป็นไงต่อไปค่ะ จะรอนะคะ จากคุณ : mamapoko - [ 16 ก.ย. 51 13:07:57 ]

ความคิดเห็นที่ 134 ....ผูกเปล นอนรอครับ... จากคุณ : archgirl - [ 16 ก.ย. 51 13:18:39 ]

ความคิดเห็นที่ 135 เข้ามาซึ้ง...ปนแอบเศร้าชอบกล จากคุณ : นางฟ้าเรนเจอร์ - [ 16 ก.ย. 51 13:47:24 ]

ความคิดเห็นที่ 136 รอติดตามตอนต่อไปค่ะ จากคุณ : berkery74 - [ 16 ก.ย. 51 14:00:58 ]

ความคิดเห็นที่ 137 ^^ จากคุณ : นางสาวพุงกะทิ - [ 16 ก.ย. 51 14:11:02 ]

ความคิดเห็นที่ 138 แวะมาลงชื่อรออ่านด้วยคนนะคะคุณผึ้งน้อย แค่อ่านแรกๆ ก็ติดใจรีบอ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ แต่ดูมันเศร้าๆ ยังไงชอบกลอ่ะ........เอาเป็นว่ารอตอนต่อไปละกันเนอะ ปล.ขอส่งกำลังใจให้คุณผึ้งน้อยด้วยนะค๊า....... จากคุณ : jj (B_PURPLE) - [ 16 ก.ย. 51 15:18:02 ]

ความคิดเห็นที่ 139 จะมารออ่านต่อนะคับ พี่ผึ้ง ^ ^ จากคุณ : ..คนหน้าคอม.. - [ 16 ก.ย. 51 15:49:01 ]

ความคิดเห็นที่ 140 คุณผึ้งฯ ไม่เคยทำให้เบนผิดหวังอยู่แร้น...... รออ่านด้วยความตื่นเต้นค่ะ ขอบอกหน่อย อิอิ  เบนเป็นสาวราศีพฤษภค่ะ (สากล)                         ดวงไทยเป็นราศีเมษ   ลัคนาราศีตุลย์ ^^ แค่รู้ว่าลัคนาเดียวกะคุณผึ้งฯ  ทำไมถึงดีใจนักหนาเนี่ย อิอิ จากคุณ : A.Jolie - [ 16 ก.ย. 51 15:56:14 ]

ความคิดเห็นที่ 141 สาวราศีกุมภ์ ......มีส่วนในเรื่องนี้บ้างรึเปล่าคะ??  แต่ก็อ่อนไหวพอๆกับราศีมีนเลยน๊า จากคุณ : Girl@Lib - [ 16 ก.ย. 51 17:52:01 ]

ความคิดเห็นที่ 142 โชคดีของคนที่มาตามอ่านทีหลัง ... ไม่ต้องรีเฟรช อิอิ จากคุณ : sorry about that - [ 16 ก.ย. 51 17:59:00 ]

ความคิดเห็นที่ 143 โอ้ว ยังตามมาอ่านทัน หุหุ  ตอนแรกมาลงชื่อไว้ แต่พออ่านไปอ่านมา ต้องติดตามต่อ - -" จะมารออ่านวันพรุ่งนี้ค่ะ แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 51 21:22:54 จากคุณ : fungjai - [ 16 ก.ย. 51 20:40:38 ]

ความคิดเห็นที่ 144 มานั่งรออ่านตอนต่อไป.... ^^ จากคุณ : moonlit_memory - [ 16 ก.ย. 51 20:58:20 ]

ความคิดเห็นที่ 145 ขอบคุณที่มาแชร์ประสบการณ์กันค่ะ จะรอ พี่ผึ้งน้อยฯ กลับมาเล่าต่อนะคะ จากคุณ : Grace_Angel - [ 16 ก.ย. 51 23:05:57 ]

ความคิดเห็นที่ 146 เตรียมน้ำ เตรียมขนม เตรียมหมอนกอด เกาะหน้าจอรอละค่ะ จากคุณ : เร่ร่อน - [ 16 ก.ย. 51 23:14:35 ]

ความคิดเห็นที่ 147 มาต่อเถอะค่า พลี๊สสสสสส จากคุณ : ซซ - [ 16 ก.ย. 51 23:19:24 ]

ความคิดเห็นที่ 148 งือออออ   หนูง่วงแล้ว เมื่อไหร่คุณผึ้งน้อยจะมา ZZZZZ zzzz zz z จากคุณ : lalabel - [ 16 ก.ย. 51 23:23:17 ]

ความคิดเห็นที่ 149 เล่าเรื่องได้น่าติดตาม เห็นภาพ และบรรยากาศเลยค่ะพี่ผึ้งน้อย กะลังรออย่างใจจดใจจ่อ ม่ายได้อ่านคืนนี้ ม่ายยนอนจริงๆด้วย เอิ๊กกก จากคุณ : Lychee Sherbet - [ 16 ก.ย. 51 23:31:38 ]

ความคิดเห็นที่ 150 ตอนต่อไป ขึ้นกระทู้ใหม่ป่าวคะ จากคุณ : ..ฟ้าใส.. - [ 16 ก.ย. 51 23:40:49 ]

ความคิดเห็นที่ 151 มารออ่านตอนต่อนะคะ เขียนดีมากๆ จากคุณ : MaRiMeKKo - [ 17 ก.ย. 51 01:40:11 ]