PANTIP.COM : L7004077 ขอกำลังใจครับ ก็แค่อกหัก [ปัญหาสุขภาพจิต]

ขอกำลังใจครับ ก็แค่อกหัก

สวัสดีเพื่อนๆพี่ๆชาวห้องสุขภาพจิตทุกคน

ผมแฝงตัวอยู่มห้ห้องนี้มานานมากแล้วครับ ชอบอ่านอย่างเดียว ไม่ค่อยโพสถ้าไม่เห็นว่ามันน่าจะแสดงความเห็นอะไรออกมาบ้าง

อ่านเรื่องอกหัก รักคุด ของหลายๆคนในห้องนี้มากเยอะ ไม่คิดว่าวันหนึ่งตัวเองก็ต้องเอามาโพสกับเขาด้วย

เริ่มเรื่องเลยดีกว่า...

ผมกำลังศึกษาอยู่ต่างประเทศครับ มีกำหนดจบและเดินทางกลับเมืองไทย(ที่น่าจะถาวร)ใน 3 ปี ผมมีแฟนอยู่คนหนึ่ง เรารู้จักกันที่นี่ แต่เธอจบกลับไปก่อนและกำลังทำงานอยู่ที่เมืองไทย

ความสัมพันธ์ของเราก็ดี ผมโทรหาเธอเกือบทุกวัน ถ้าไม่นัดโทร ก็จะนัด msn กัน (เพื่อประหยัดค่าโทร) ถ้าจะไม่ได้คุยกันคือผมต้องออกต่างจังหวัด หรือเธอไม่ว่าง แต่ส่วนใหญ่ก็จะคุยกับเกือบทุกวัน

ถ้าพูดกันตามจริง ผมมีความตั้งใจจะขอหมั้นเธอหลังจากผมจบ และแต่งงานภายใน 3 ปีอย่างเร็ว หรือ 5 ปีอย่างช้า มันดูเป็นแผนชีวิตที่สวยงามสำหรับชีวิตผม ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายรู้ว่าเราคบกันและไม่ได้กีดกันอะไร

วันก่อนเราก็คุยกันปกติ แต่ผมจับพิรุธได้จากเสียงเธอว่าเธอมีเรื่องกังวลใจบางอย่าง ตอนแรกเธอปฏิเสธว่าไม่มีอะไร แต่เธอรู้ว่าผมมักจะไวกับความรู้สึกของคนรอบข้าง ผมเลยขอร้องแกมบังคับให้เธอเราให้ฟังว่ามีอะไรไม่สบายใจรึเปล่า เพราะผมไม่สบายใจไปด้วยเวลาเห็นเธอไม่สบายใจ

สิ่งที่เธอบอกมาทำเอาผมงงไปชั่วขณะ เธอบอกว่าเธอชอบรุ่นพี่คนหนึ่งที่ทำงาน เธอสับสน และเธอขอเลิกกับผมเพราะรุ่นพี่คนนั้นจะไม่หันมามองเธอถ้าเธอยังเป็นแฟนกับผมอยู่

งงครับ บอกได้คำเดียว มันเร็วมาก ไม่มีอะไรเตือนมาก่อนว่าเธอมีใจให้คนอื่น เวลาเราคุยกันผมจับไม่ได้เลยว่าเธอกำลังจะบอกเลิกผม
ความรู้สึกมันแบบเจ็บแต่ไม่มีน้ำตาไหล มันงงซะมากกว่า...

งงว่า "เราทำอะไรผิดเหรอ เราทำอะไรไม่ดีเหรอ ผมเสมอต้นเสมอปลายกับเธอเสมอ ไม่เคยนอกลู่นอกทาง แล้วนี่คือสิ่งที่ผมได้รับเหรอ"

ผมเป็นพวกไม่ชอบตื้อซะด้วยซิ เลยปล่อยเธอไป ไม่ง้อ ไม่ตาม
ถามว่าเจ็บไปไหม ... ตอบว่า...เจ็บ
ถามว่าอยากได้เธอคืนมาไหม...ตอบว่า...อยาก

เมื่อกี้เธอโทรมาร้องไห้ บอกว่า ตัวเธอสับสน ยังรักผมอยู่ ไม่อยากเลิก แต่เธอไม่แน่ใจว่าเธอชอบพี่เขาจริงรึเปล่า...
ผมไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นรึเปล่าระหว่างเธอกับพี่เขา เพราะอยู่ที่นี่ผมไม่มีทางรู้เลย
- เธออาจจะสับสนจริงๆก็ได้
- เธออาจจะถูกรุ่นพี่คนนั้นปฏิเสธเธอมาก็ได้ แล้วเห็นว่าผมเป็นตัวสำรอง ของตาย เลยกลับมาหา

ถ้าเป็นอย่างแรก ผมยังพอให้อภัย ผมถือว่าคนเราผิดพลาดกันได้ คนอื่นผมยังให้อภัยมาแล้วเลย แล้วนี่คนรุกผมเอง ทำไมผมจะให้อภัยไม่ได้

แต่ถ้าเป็นอย่างหลัง ผมบอกตรงๆ ผมถอยดีกว่า ผมไม่ได้เกิดเป็นตัวเลือก ผมเกิดเป็นผู้เลือก ผมไม่ชอบเป็นตัวสำรองของใคร ผมเชื่อว่าผมมีดีพอตัว ดังนั้นไม่ต้องจำเป็นตัวสำรองของใคร

ผมถือว่า "ความรัก" มันเป็น "ความเชื่อใจซึ่งกันและกัน" ผมไม่เคยก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวเธอเลย ถ้าเธอไม่อนุญาต ปรึกษาเฉพาะเรื่องที่เธออยากให้รู้เท่านั้น
แต่บอกตรงๆ ว่า ตอนนี้ "ความเชื่อใจ" ที่ผมมีให้เธอนั้น "มันไม่เหมือนเดิมแล้ว"

ผมทำขนาดนี้ เธอยังเห็นคนอื่นดีกว่าได้ แล้วกว่าผมจะได้กลับเมืองไทยอีก 2 ปี ผมต้องเจอเรื่องแบบนี้อีกกี่ครั้ง ไม่มีความแน่นอนเลย

เธออยากให้ผมกับไปคืนดีกับเธอ แต่ตอนนี้ผมบอกตรงๆครับ ผมไม่ไว้ใจเธอเลย ความเชื่อใจของผมที่มีให้เธอนั้น มันร้าวเสียแล้ว ปัญหามันอยู่ที่ว่า
ถ้าเธอแค่สับสน ผมก็ไม่อยากเสียเธอไป เธอเป็นคนน่ารัก ผมพร้อมจะให้อภัยคนรักของผมได้เสมอ
แต่ถ้าเป็นเพราะเธอกับพี่คนนั้นมีปัญหากัน แล้วเอาผมกลับเพราะผมคือของตายนั้น อย่าหวังเถอะ ไม่มีทาง ผมหยิ่งในศักดิ์ศรีพอตัว

เพื่อนๆพี่ๆคิดว่าผมควรทำอย่างไรดีครับ

จากคุณ : My EyeS ArE OpeNeD. - [ 16 ก.ย. 51 14:27:50 ]