ความคิดเห็นที่ 1 ถึงวันนัด  ผมไม่เอารถไป เพราะผมไม่ชอบขับรถครับ ยิ่งไม่รู้ทางยิ่งหงุดหงิด เลยกะจะไปแท้กซี่ ปรากฏว่าแดนี่โทรมาที่บ้านผม   เธอไม่ไปหลวงพระบางแล้ว  ขอติดรถไปกับผมด้วย   เพราะบ้านผมอยู่กึ่งกลางของสองบ้านนี้พอดี ตอนนั้นค่ำแล้วกว่าเราสองคนจะขึ้นแท้กซี่ได้   แดนี่คุยแจ๋วๆมาตลอดทาง ไม่ได้ช่วยผมดูทางเลย   แท้กซี่เลยพาเราขับอ้อมโลกจนผมเริ่มฉุน  แล้วเวลาผมฉุน ผมเอาจริง! ..แต่..แดนี่ไม่เคยรู้ครับ  ก็เธอไม่เคยเจอผมมาก่อนนี่นา เธอซึ่งเคยมาบ้านโคลอี้แล้วครั้งหนึ่ง  เอาแต่บอกว่ามันต้องลงที่วัดก่อนแล้วข้ามฟากไป แล้วก็หันมาคุยแจ๋วๆ   ผมว่าแท้กซี่รู้ครับ....แต่จะดันทุรังพาหลงเพราะจะหลอกเอาค่ามิเตอร์ ความรักคือเรื่องธรรมชาติ  ดังนั้น ธรรมชาติจะเป็นตัวบอกสถานการณ์ความรักครั้งนั้นของเราทุกก้าวเดินเลยครับ ว่ารักเราจะมีสภาพเช่นไร  ขอแค่เราเปิดใจรับรู้สรรพสิ่งรอบตัวเท่านั้นเอง ถ้าตอนนั้นผมจะสังเกตสักนิด  ผมจะเอะใจแล้วว่า.. ในชีวิตผมใช้บริการแท้กซี่เป็นประจำจนชิน  ไม่เคยเจอแท้กซี่โกงเลยครับ  มาเจอพร้อมแดนี่เป็นครั้งแรกได้ไง! จนแท้กซี่เข้าซอยมืดซอยไหนก็ไม่รู้   ผมถามเขาว่ารู้ทางมั้ยว่าไปไหน  ไปวัดถูกหรือเปล่า  ก็ไม่บอก แต่มาทำอารมณ์เสียฟึดฟัดฮึดฮัดใส่ผม   พร้อมกับบ่นปอดแปดโดยขึ้นคำว่า "กู...." เท่านั้นแหละ...ผมถีบเบาะหลังเปรี้ยง!จนเขาคะมำไปกระแทกหน้าพวงมาลัย  รถเบรคพรืดจนกระชาก   ตอนนั้นผมโมโหเลือดขึ้นหน้าแล้ว  เปิดประตูด้านขวาลงไป แล้วกระชากประตูด้านโชเฟอร์ออก ดึงคอเสื้อโชเฟอร์ให้เขาออกมานอกรถ  เค้นคอถามว่า   "เมื่อกี้คุณพูดว่าไงนะ!"(ผมยังใช้ คุณ อยู่ ยัง-ยังไม่ขึ้นเมริง) ทันทีที่เจอผู้โดยสารเอาจริง   ความเก่งกล้าเมื่อกี้ของโชเฟอร์...หายเกลี้ยง!  เขาเกาะขอบรถไว้แน่นไม่ให้ผมลากออกมา   ส่วนแดนี่  เธอกระโดดลงไปยืนหน้าตื่นอยู่ข้างประตูรถอีกด้านเรียบร้อย (ไม่ได้ช่วยกันเลยแม่คุณ) ตอนนั้นอะดรินาลีนผมพลุ่งปรี๊ดทะลุเพดาน  "ทีงี้กลัว  ทีเมื่อกี้เสื.....กทำปากดีกับผู้โดยสาร   ขอโทษเดี๋ยวนี้เลย!" ผมกระชากคอเสื้อให้รัดแน่นเข้าไปอีก  "ขอโทษ-เดี๋ยวนี้!!" เขายังไม่ขอโทษ  ยังสั่นอยู่  แต่เขาก็ไม่กล้าเถียงผมกลับแล้ว  เขารู้ว่าผมเอาจริง     กฎของการมีเรื่องกัน ไม่ได้อยู่ที่ใครเสียงดังกว่าใครครับ  แต่อยู่ที่ใครเอาจริงกว่าใคร   ผมเลยยันเขากลับเข้าไปในรถ ปิดประตูรถปัง!  แล้วถีบตัวถังรถแม่มไปอีกเปรี้ยง โชเฟอร์ไม่เอาแล้วครับ..ค่าโดยสาร  รีบออกรถพรวดไปเลย เหลือผมกับแดนี่ยืนอยู่ข้างถนนฝุ่นคลุ้ง   ที่แสงไฟข้างทางก็ไม่ค่อยจะมี... ผมรู้สึกว่าแดนี่เห็นตัวตนผมแบบนี้คงขวัญกระเจิงไปแล้ว  แต่ผมไม่สน!   ผมเดินลิ่วไปข้างหน้า เพราะกำลังโมโหแดนี่ที่เธอไม่ช่วยดูทางเลย เอาแต่คุย ผมกะว่าจะไปถามทางที่บ้านที่มีแสงนีออนตรงโน้นครับ... เสียงรองเท้าเดินตามมากึ๊บกึ๊บ...  แล้วแดนี่ก็เดินมาทันผม(ก็เธอตัวสูง)"เพิ่งเห็นคุณโมโหนะเนี่ย" เออ....รู้แล้ว!   ผมยังโมโหอยู่ เธอเอามือมาเกาะแขนผมเดินไปด้วยกัน   ผมหันไปมองเธอแบบ...จะเอาไงกะชั้นอีกเธอ... ก็เจอประกายตาระยิบกับอมยิ้มโมนาลิซ่ามีนัย     "ตอนคุณโมโห......" เธอบอก  "...เซ็กซี่..เป็นบ้า...." ถ้าผมมีม้วนกระดาษอยู่ใกล้มือ  ผมคงเอาม้วนกระดาษฟาดฟาดฟาดเธอเข้าให้เหมือนตลกร้ายคาเฟ่   โทษฐานคนโมโหแล้วยังจะมายั่ว!   แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 51 05:43:11 แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 51 05:31:43 แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 51 05:31:18 จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 17 ก.ย. 51 05:29:02 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ไม่รู้ทำไมช๊อตนี้ขำมากเลยอะ จริงๆปกติผู้หญิงต้องกลัวนะเนี่ย  อันนี้มา "เซ็กซี่จังเลย...." แถมเห็นภาพโมนาลิซ่าสไมล์เลย จากคุณ : omeg - [ 17 ก.ย. 51 05:41:45 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อยากให้ถึงเรื่องระหว่างคุณผึ้งฯ กะน้องเจเร็วๆจัง^_+ จากคุณ : เคมีพี่ตุ๊ก^_+ - [ 17 ก.ย. 51 06:02:38 A:58.147.46.213 X: TicketID:167169 ]

ความคิดเห็นที่ 4 *O*... ยังไม่ได้อ่านค่ะ แต่มาลงชื่อไว้ก่อน ขอนอนก่อนนะ... แล้วจะตื่นมาอ่าน จากคุณ : หน้ากาก - [ 17 ก.ย. 51 06:20:32 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ^^^ ถึงครั้งแรกไปตั้งแต่ทู้ก่อนตอนช่วงเปิดเรื่องแล้วครับ คุณเคมีฯ จะมีถึงอีกที ตอน 3 ครับ เอ...ยิ่งเขียนไหงยิ่งอ่านแล้วหวาดเสียวน้า... คุณ omeg ตื่นเช้ามากมากเลยคร้าบ   ผมกำลังจะเข้านอนพอดี ไม่หวายครับ  ผมไม่ไ่ด้นอนมา 24 ชม.แล้วเนี่ย จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 17 ก.ย. 51 06:22:36 ]

ความคิดเห็นที่ 6 กว่าจะมาถึงบ้านโคลอี้  ก็สองทุ่มกว่าแล้ว บ้านโคลอี้เป็นบ้านเช่าไม้ 2 ชั้น  หน้าบ้านมีแคร่นั่งพัก  ตัวบ้านมีบันไดไม้ขึ้นชั้น 2 จากทางด้านหน้าเรือนเหมือนบ้านไทยสมัยก่อนเลยครับ ชั้นล่างเป็นห้องน้ำและห้องครัว   ชั้นบนเป็นห้องโล่ง ๆ มีตู้หนังสือเล็กๆ และฟูกที่นอนไม่ใหญ่มากหลบอยู่ท้ายห้อง มุมห้องอีกด้านตั้งเก้าอี้รับแขกเป็นหวายพร้อมหมอนอิงบุผ้าต่วนลายอินเดีย ห้องไม้นั้นดูอบอุ่น น่าอยู่และมีชีวิตมากๆเลยครับ โคลอี้แต่งห้องรับปาร์ตี้อย่างมีไอเดีย   เธอเอาผ้าชีฟองสีต่างๆมาคลุมโคมไฟทุกดวงไว้ จนให้แสงสีต่างๆคล้ายบาร์มากที่สุดเลยครับ เนื่องจากเราไปถึงงานช้ากว่าชาวบ้านเขา คนมาถึงกันแล้วเป็นสิบชีวิต จนนั่งเต็มห้องชั้นบนไปหมด   และไหลมาถึงริมบันได   ผมเลยได้เจอโคลอี้แค่แป๊บเดียว เพราะเธอต้องต้อนรับแขก  แล้วลูกศิษย์จากมหาวิทยาลัยของเธอก็ยกโขยงกันมาเยี่ยมอาจารย์ด้วย เธอเลยไม่มีเวลาคุยกับผมเลย   (แต่ผมลอบสังเกตตอนเธอคุยกับบรรดาลูกศิษย์  น่ารักมากเลยครับ) เธอเกรงใจผม ก็เลยบอกว่าให้เอาไวน์ไปนั่งกินที่ศาลาริมท่าน้ำตรงใกล้ๆนี้สิ เดินไปแค่ไม่กี่ก้าวเอง  ผมก็เลยไป ศาลามีโต๊ะเก้าอี้หินอ่อนพร้อม  แต่มันมืดครับ ไม่มีไฟเลย   อย่างไรก็ตาม วิวดีครับ เห็นท่าน้ำกับแม่น้ำชัดเจนเลยนะ  ผมก็ลองไปดู ชั่วแป๊บเดียว  มีคนถือตะเกียงน้ำมันก๊าดมาที่ศาลา  ผมนึกว่าโคลอี้มา  หันหลังไปดู...แดนี่น่ะเอง "เอาแสงมาให้  เอายากันยุงมาจุด..แถวนี้ยุงตัวเท่านี่...!" ผมขำที่เธออุตส่าห์ทำมือบอกขนาดเป้งๆ "ไม่ต้องห่วงหรอก  กลับไปที่งานเถอะ ผมอยู่ได้"  ผมบอกเธอเมื่อเห็นเธอยืนรอ   แต่เธอกลับลงนั่งที่เก้าอี้ข้างผม "ไม่เป็นไร  จะนั่งคุยเป็นเพื่อนรอโคลอี้นะ" แล้วเราก็นั่งคุยกันอย่างจริงจังเป็นครั้งแรก   แรกๆคือเธอเป็นใครมาจากไหน ที่ผมได้ข้อมูลเรื่องการศึกษาและพี่น้องเธอน่ะแหละครับ แล้วตัวผมทำงานอะไร ชอบอะไร... ผมจำไม่ได้จริงๆครับว่ามันเริ่มต้นตอนไหน  ผมจำได้แต่ตอนที่เธอวางแขนลงบนโต๊ะ แล้วเลิกแขนเสื้อขึ้นมา ท่ามกลางแสงสลัวของตะเกียงน้ำมัน  แขนเรียวยาวขาวผ่องของเธอ..เป็นรอยมีดกรีดจนขึ้นริ้วนับสิบๆรอย! ตั้งแต่เกิดมา ผมเป็นคนเข้มแข็ง ปากแตกเลือดไหลก็กลืนเลือด   แต่..วันนี้  ผมเข้าใจความรู้สึกสิ้นหวังจนอยากตายของเธอดี...เพราะผมเพิ่งผ่านมันมาหยกๆ! ในช่วงเวลานั้น  ในศาลาที่สลัว ริมน้ำสีเทา มีเงาแสงจันทร์ครึ่งดวงที่ซีดเศร้า   จากที่ผมเคยรู้สึกห่างเหินจากแดนี่..เราสองคนได้เดินเข้ามาใกล้กันก้าวหนึ่งแล้ว เธอช้อนตามองผม..ถามอย่างจริงใจที่สุด   "คุณรังเกียจฉันหรือเปล่า..."  ในแสงสีเหลือง..ผมเห็นประกายวับของน้ำตาหยดลงต้องบนแขน ผมเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาหยดนั้นแบบ...ไม่ได้ตั้งใจ  มันเป็นไปอัตโนมัติจริงๆครับ  แล้วก็แตะรอยแผลเหล่านั้นอย่างไม่รังเกียจอะไร....   ต้องเพ่งใกล้ๆครับ ถึงจะรู้ว่ารอยแผลนั้นจางลงบ้างแล้ว   แสดงว่า...เร็วๆนี้เธอยังไม่ได้ทำร้ายตัวเอง "ฉันใช้มีดโกนกรีดตัวเองทุกครั้งที่ฉันโกรธตัวเอง..รู้สึกว่าตัวเอง...โง่..บ้า...ทำอะไรไม่ได้ดีสักอย่าง!"   ตอนนั้น..หญิงสาวสวยใจละลาย  เจ้าของแววตาเจ้าชู้  และรู้ตัวดีว่าตัวเองมีเสน่ห์ล้นเหลือแค่ไหน ...หายไปหมดแล้วครับ... ที่นั่งซบหน้าอยู่กับมือผมบนรอยแผลนั้น    คือเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆที่หลงทางชีวิต   เกลียดตัวเอง  และไม่รู้จะไปทางไหน ไม่รู้จะทำอะไรกับชีวิตดี ผมเลยใช้มือข้างที่ว่างลูบผมเธอเหมือนปลอบโยน...ไม่มีสัมผัสชู้สาวใดๆทั้งสิ้น มีเพียงความเข้าใจและพร้อมรับฟัง... แค่นั้นเองที่ผมให้เด็กผู้หญิงหลงทางคนนี้ได้.. เท่านั้นเองเธอก็โผเข้ากอดผมแน่น  ตัวสั่น แล้วทำนบน้ำตาก็ทลาย การร้องไห้ที่บอกความทรมานที่สุด ไม่ใช่ร้องไห้โฮครับ.. แต่เป็นการร้องแบบสะอื้นจนตัวสั่น..แบบที่..ไม่มีเสียงโฮลอดออกมาสักครึ่งคำ แดนี่ร้อง..และร้อง..จนน้ำตาท่วมเสื้อผมไปหมด   ผมไม่รู้ว่าเรานั่งอยู่ในท่านั้นนานแค่ไหน แต่ผมนั่งนิ่งมากจนตัวเองก็แปลกใจ  ..รอจนเธอสงบลง เธอถึงเริ่มต้นเล่าความลับในหัวใจเธอ  ให้ผู้ชายแปลกหน้าคนหนึ่งฟัง... แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 51 06:37:38 แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 51 06:37:01 จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 17 ก.ย. 51 06:34:54 ]

ความคิดเห็นที่ 7 มารอฟัง  Part 2  เจ้าค่ะ จากคุณ : ก๋วยเตี๋ยวนมสด - [ 17 ก.ย. 51 06:44:38 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เรื่องมันยาววววววววววววว จริงๆ พี่ชาย มิน่าไม่มีเวลาตอบทู้น้อง อิ อิ เรททททททททท........ เปลี่ยววว......... ^ ^ จากคุณ : Sweet Birdy - [ 17 ก.ย. 51 06:48:29 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ได้เวลานอนแล้วใช่ไม๊ครับ? ไว้ค่ำๆว่างๆมาลงอีก ลงเยอะๆๆๆเลยนะคร้าบบ^_+ (ลงจนจบเลยก็ดี อิอิ) จากคุณ : เคมีพี่ตุ๊ก^_+ - [ 17 ก.ย. 51 06:54:48 A:58.147.46.213 X: TicketID:167169 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ทุกคนที่เกลียดตัวเอง    เชื่อเถอะครับ  พวกเขาไม่ได้เป็นเพื่อเอาเท่ เอาแปลก หรือเอาความเป็นศิลปินเจ้าอารมณ์ออกมา ทุกการเกลียดตัวเอง   มักมีต้นกำเนิดมาจากครอบครัว แม่ของแดนี่เป็นลูกสาวคนเดียวของข้าราชการชั้นสูงของเยอรมัน ซึ่งสืบเชื้อสายตระกูลผู้ดีเก่า   ดังนั้นจึงถือว่าแม่ของแดนี่เป็นลูกคุณหนูแสนสวยเต็มขั้น   (ใครว่ายุโรปไม่มีลูกคุณหนูไฮโซ ผมขอเถียง) แต่เบื้องหลังชีวิตสมบูรณ์แบบนั้น....เธอถูกพ่อแท้ๆ ซึ่งก็คือคุณตาของแดนี่เอง...ข่มขืนมาตั้งแต่วัยแรกผลิ ที่เลวร้ายที่สุดคือ...แม่ของเธอ..คือคุณยายของแดนี่...ทำตัวเฉยเมยไม่รับรู้สิ่งที่เป็นไปใต้หลังคาบ้านของตัวเอง คุณยายปิดปากเงียบ  ไม่เคยถามสามี ไม่เคยรับฟังลูกสาว ไม่เคยเอ่ยเรื่องนี้กับใคร  และไม่เคยแม้แต่จะแสดงความรู้สึกรู้สมใดๆ เหมือนว่า..เรื่องพ่อขืนใจลูกสาวแท้ไม่เคยเกิดขึ้นในบ้านหลังนี้ แม่ของแดนี่จึงนับวันรอจะไปให้พ้นจากบ้านที่เหมือนกรงขัง เหมือนหลุมศพนั้นเสียที แต่เด็กสาววัยแค่ 18-19 จะหนีด้วยวิธีไหนได้  ถ้าไม่ใช่...แต่งงาน แม่ของแดนี่เจอกับหนุ่มเพลย์บอยจอมเจ้าชู้วัยไม่ต่างกันมาก คือผู้ชายอายุ 21 และเธออายุ 19 เพราะท้อง  พ่อของแดนี่จึงแต่งงานด้วย  แต่แม่แดนี่พูดประชดอย่างขมขื่นตลอดมาว่า... "แต่งเพราะอยากได้สมบัติ" สามีภรรยาวัยรุ่นออกจากบ้านมาอยู่กันเองได้ไม่กี่ปี  พ่อของแดนี่ก็ทิ้งไป   เพราะเขาไปติดผู้หญิงอื่นที่สวยกว่า รวยกว่า และมีปัญหาน้อยกว่าแม่ของลูกตัวเอง ตอนที่แดนี่เล่า ผมยังไม่ค่อยเข้าใจว่า...ทำไมผู้หญิงทั้งสวย ทั้งฐานะดี ถึงตัดสินใจมีสามีใหม่เร็วนัก วันนี้ เมื่อผมรู้ปัญหามากขึ้น  ผมเข้าใจแล้วครับว่า... ผู้หญิงที่ถูก "ครอบงำบงการจากผู้ชาย" มาชั่วชีวิต เธอจะถูกโปรแกรมความเชื่อเข้าไปในสมองว่า... เธออยู่ตัวคนเดียวไม่ได้ เธออ่อนแอเกินไป เธอต้องมีผู้ชายมาคอย "ชี้นำชีวิต"   แม่ของแดนี่เข้าข่ายนี้เลยครับ....คือกลายเป็นเหยื่อที่ยอมตกอยู่ภายใต้การครอบงำของผู้ชายคนแล้วคนเล่า ตั้งแต่พ่อแท้ๆที่บังคับขืนใจ  หนุ่มเพลย์บอยที่หลอกลวงให้เธอรัก ใช้เธอเป็นเครื่องมือไต่เต้าแล้วก็ทิ้งไปเมื่อหายอยาก จนมาเจอพ่อเลี้ยงคนปัจจุบัน  ซึ่งแดนี่บอกว่าต่างจากพ่อแท้ๆของเธอสุดขั้ว   เขาเป็นศาสตราจารย์คร่ำครึ โบราณ เคร่งกฎระเบียบ  เงียบมากๆ  เหมือนคุณตาในหลายๆแง่ ผมรีบถามแดนี่เลยว่า... "แล้วเขา ทำอะไร คุณหรือเปล่า?" "ไม่ค่ะ..."  เธอปฏิเสธ  "แต่เขาทำร้ายฉันวิธีอื่นแทน" ทำร้ายวิธีอื่นที่แดนี่หมายถึงคือ...เธอจะโดนพ่อเลี้ยงดุด่าอย่างเจ็บแสบเสมอที่..โง่..หัวช้า..ไม่เอาไหน..เรียนไม่เก่ง ตอนเด้กเมื่อยังหัวอ่อน แดนี่ก็ทนได้ แต่เมื่อเริ่มโตสัก 10 ขวบกว่า  เธอก็เริ่มขบถ เถียงกลับ ผลคือเธอโดนพ่อเลี้ยงตบหน้าบ้าง  ตบด้วยตำราเล่มทั้งหนาทั้งโตบ้าง   และที่โดนหนักที่สุด  คือโดนพ่อเลี้ยงเอาบุหรี่จี้ที่มือและขา  เพื่อให้เธอหยุดเถียง แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 51 07:06:24 จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 17 ก.ย. 51 07:05:52 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ^^ หวัดดีค่ะคุณผึ้ง --- ได้นอนบ้างรึยังคะ --- รับอาหารเช้า บำรุงสมองซักชุดนะคะ --- ^^ จากคุณ : ปังจิ้มนม - [ 17 ก.ย. 51 07:07:13 ]

ความคิดเห็นที่ 12 น้ำเย็นขออ่านก่อนนะคะ เดี๋ยวค่อยลงมือทำงานค่ะ ^^ จากคุณ : ล่ามสาวพราวเสน่ห์ - [ 17 ก.ย. 51 07:19:41 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ููู^^^ ขอบคุณคุณปังปิ้งที่อุตส่าห์มีน้ำใจมาส่งเสบียง  ยังครับ ยังไม่ได้งีบเลย กะจะปั่นแล้วแปะอีกคห.เดียวก็จะไปนอนแล้วคร้าบ ขอบคุณน้องน้ำเย็น...ที่มานั่งอ่านเป็นเพื่อนคนปั่นแปะอย่างผมนะครับ โห...อ่านก่อนทำงานเลย  เจอ Part 2 ที่เครียดซ้า.. คห.นี้สุดท้ายก่อนราตรี-เอ๊ย-อรุณสวัสดิ์แล้วนะครับ มาเจอกันอีกทีทู้นี้ตอนเย็นครับ จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 17 ก.ย. 51 07:40:44 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อย่างที่บอกเพื่อนๆสวนลุมบ่อยๆในการเขียนเรื่องนี้ว่า.. ถ้าผมศึกษาเรื่องเกี่ยวกับจิตใจและกฎแห่งการดึงดูดอย่างจริงจังตั้งแต่ตอนนั้น ผมคงตั้งคำถามกับตัวเองไปแล้วว่า.... ทำไมในเวลาใกล้เคียงกัน...ผมถึงดึงดูดเด็กหนุ่มที่เก็บงำความเกลียดตัวเองไว้เนิ่นนานอย่างเจ   ให้เขากล้าเปิดใจเล่าความรู้สึกของเขาให้ผมฟัง แล้วต่อมาก็ต้องพบผู้หญิงอย่างแดนี่...ที่มาเล่าบาดแผลทางใจของเธอให้ผมฟังอีก หลายปีต่อมา หลังจากเรื่องนี้ผ่านไปเนิ่นนานแล้ว...รุ่นน้องผู้ชายคนหนึ่งของผมพูดว่า "พี่รู้ไหม  ว่าพี่เป็นคนดึงดูดพวก lost souls"   เขาได้ศัพท์คำนี้มาจากรุ่นพี่ที่นับถือของเราสองคนอีกที แล้วเอามาใส่คำไทยเองว่า "พวกจิตวิญญาณว้าเหว่น่ะพี่" ตอนนั้น..ผมก็เชื่อน้องนะครับ   แต่วันนี้...เมื่อผมนั่งพิมพ์เรื่องอดีตของวันวานให้คุณอ่านอยู่นี่..ผมเข้าใจแล้ว.. Lost souls ไม่ใช่จิตวิญญาณว้าเหว่แสนเหงาอย่างเดียวครับ   lost souls คือคนที่ดวงวิญญาณของพวกเขา...หลงทาง แล้วเวลานั้น  ผมก็หลงทางชีวิตพอๆกับ เจ และแดนี่ เลย  เราถึงดึงดูดกันและกันได้! ขอผมพาพวกเราย้อนกลับมาที่ท่าน้ำนั้นอีกทีนะครับ เมื่อแดนี่เล่าเรื่องตัวเองจบ... เธอทำสิ่งที่ผมไม่คาดฝันครับ... ไม่ใช่!....เรายังไม่ได้จูบกันซะหน่อย   ผมไม่ใช่ผู้ชายอ่อนไหวใจง่าย แล้วก็ไม่ได้เอาเปรียบผู้หญิงช่วงอ่อนแอขนาดนั้นนะครับ...โธ่... เธอถามผมครับ...ว่า.. ผมเจ็บปวดกับอะไรมาบ้าง... "Let me share it with you" ขอฉันแบ่งปันกับคุณด้วยนะคะ   ตอนที่ใครๆมาปรับทุกข์กับผม  แม้แต่ตอนที่เจเปิดใจเล่าเรื่องเขาให้ผมฟัง  ผมก็ไม่เคยเปิดใจเล่าเรื่องอะไรให้ใครฟังกลับ ผมเก็บงำมันเป็นความลับในหัวใจเพียงลำพังเสมอมา... เพราะคนที่มีบาดแผลและเจ็บปวดทุกคน....มักบ่มเพาะ..ความรู้สึกกลัว..ครับ  กลัวว่าคนจะรับเราไม่ได้ แล้วเมื่อเขาเห็นตัวตนที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดและบาดแผล  เขาจะทอดทิ้งเราไป.. คนแบบเราจึงต้องสร้างเกราะป้องกันตัวเองขึ้นมา  คือ กำแพง ที่กันคนอื่นไม่ให้เข้ามาถึงใจเรา ตราบใดที่เขาไม่เข้าใกล้  เราก็จะไม่เจ็บ บาดแผลยิ่งมาก ความเจ็บปวดยิ่งลึก  กำแพงก็ยิ่งสูงตาม แต่เพราะอะไรไม่รู้ครับ...อาจเพราะเสื้อผมเปียก  ใจผมล้า  หรือเพราะว่าประโยคนั้น.. ขอฉันแบ่งปันกับคุณด้วยนะคะ  กันแน่..? ที่ทำให้ผมเล่าให้เธอฟังว่า...ชีวิตวัยเด็กของผมว้าเหว่ขนาดไหน... ไม่รู้ว่ากี่ทุ่มเข้าไปแล้ว  แต่คงนานละครับ   เพราะยากันยุงเริ่มมอดเถ้า และแสงจันทร์เริ่มหายจากท่าน้ำ   โคลอี้ถึงเดินเข้ามาทางข้างหลังผมกับแดนี่  แล้วเห็นเรานั่งกอดกันอยู่บนเก้าอี้ศาลาท่าน้ำเต็มๆ!                             ! ! ! ! แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 51 07:49:35 แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 51 07:48:23 จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 17 ก.ย. 51 07:45:42 ]

ความคิดเห็นที่ 15 คุณผึ้งน้อยโต้รุ่งอีกแล้วเหรอคะ สู้สู้นะคะ  เพื่อนักอ่านอย่างเรา อิอิ ^_^ จากคุณ : lalabel - [ 17 ก.ย. 51 08:18:28 ]

ความคิดเห็นที่ 16 อ่าาาา ---  to be continue เย็นนี เจอกันค่ะคุณผึ้ง พักผ่อนมากๆ นะคะ จากคุณ : ปังจิ้มนม - [ 17 ก.ย. 51 08:18:32 ]

ความคิดเห็นที่ 17 หวัดดียามเช้าค่ะ ขอบคุณคุณผึ้งน้อยนะคะ ที่มาเขียนเรื่องราวที่น่าสนใจให้ได้อ่านกัน มิตรรักแฟนเพลงของคุณผึ้งน้อยเยอะแยะมากมายเลยนะคะเนี่ย ตอนนี้คงนอนหลับฝันดีอยู่แน่ๆเลย ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ จากคุณ : Brunette - [ 17 ก.ย. 51 08:24:21 ]

ความคิดเห็นที่ 18 แวะมาส่งคุณผึ้งน้อยเข้านอนด้วยคนค๊า.....หลับฝันดีน๊า ได้มีแรงตื่นมารื้อฟื้นความหลังต่อ อิอิ แต่แหมทิ้งท้ายไว้ซะ.........อยากให้ถึงตอนเย็นเร็วๆ จังค่ะ ปล........part นี้เศร้าจังอ่ะ จากคุณ : jj (B_PURPLE) - [ 17 ก.ย. 51 08:31:05 ]

ความคิดเห็นที่ 19 อรุณสวัสดิ์ค่ะ   ตามมาอ่านตอนต่อไป   จากคุณ : moonlit_memory - [ 17 ก.ย. 51 08:33:29 ]

ความคิดเห็นที่ 20 นอนพักก่อนก็ได้คุณผึ้งน้อยฯ ใครอ่านมาถึงตอนนี้ ไม่หลงรักคุณผึ้งน้อยฯ ก็บ้าแล้ว หุหุ เอ๊ะ รึเราจะเป็นพวก lost soul ป.ล. อดนอนเหมือนกันเลยคุณ แต่ไม่ใช่ทำงานนะ  ...ดูบอล! จากคุณ : ~~For Sentimental Reasons~~ - [ 17 ก.ย. 51 08:34:22 ]

ความคิดเห็นที่ 21 คุณผึ้งน้อยฯอัพกระทู้สว่างคาตาเลย อิอิ ในชีวิตนี้อยากเจอคนที่จะฟังเราเล่าเรื่องแบบนี้ได้มั่งจัง ^ ^" ปล.พักผ่อนเยอะๆนะคะ ช่วงนี้ฝนตกบ่อย จากคุณ : kannasan - [ 17 ก.ย. 51 08:37:07 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เข้มข้นจริงๆ คุณผึ้งน้อยฯ โมโหที โหดเหมือนกันนะครับ ^^" จากคุณ : Denon - [ 17 ก.ย. 51 08:40:35 ]

ความคิดเห็นที่ 23 คุณพี่ขรา........ ปั่นทู้ถึงเช้านี่ มีโทรมนะค๊า... เป็นห่วงคร๊าบ ^ ^ จากคุณ : Sweet Birdy - [ 17 ก.ย. 51 08:42:21 ]

ความคิดเห็นที่ 24 Part I  ยังอ่านไม่จบเลยค่ะ เสาร์-อาทิตย์  ได้อยู่บ้านยาว อ่านเรื่องนี้อย่างเดียวแน่ๆ เลย จากคุณ : แมงปอสีรุ้ง - [ 17 ก.ย. 51 08:43:37 ]

ความคิดเห็นที่ 25 แวะเอามาฝากค่ะ A Lost Soul A lost soul is what I am, No matter where I go, No matter how hard I try, No one will ever understand, The reason I am who I am, I wish I knew, Then I’d know, How to go the way I go, If I find my way, I will be lost, But I am lost anyway. ฉันคือจิตวิญญาณที่หลงทาง ที่อ้างว้างทุกหนแห่ง แม้ขวนขวายแทบหมดแรง กลับไร้แสงแห่งเข้าใจ ฉันหวัง ซักวันหนึ่ง จะรู้ซึ่ง...เหตุที่ใช่ จะรู้ซึ่ง...ทางของใจ แต่กระไร...ใจยังหลงทาง ต้นฉบับภาษาอังกฤษ จาก http://www.sciznit.com/Poetry/poems/alostsoul.htm แปลโดย ~~For Sentimental Reasons~~ จากคุณ : ~~For Sentimental Reasons~~ - [ 17 ก.ย. 51 08:59:21 ]

ความคิดเห็นที่ 26 พักผ่อนก่อนนะคะ.. เพราะกว่าเราจะอ่านจบ คุณผึ้งน้อยคงตื่นอีกรอบพอดี.. จากคุณ : berkery74 - [ 17 ก.ย. 51 09:17:29 ]

ความคิดเห็นที่ 27 มาจองที่.. ตำแหน่งนี้อยู่หน้าๆ 555 จากคุณ : อินทวา - [ 17 ก.ย. 51 09:27:35 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ตามมาอ่านทันจนได้ ขอบคุณคุณผึ้งน้อยที่แปะมาให้อ่านกันครับ จริงๆ ตอนที่บอกว่าแดนี่ใส่เสื้อแขนยาว ผมก็กะไว้บ้างแล้วว่ามันจะเป็นประมาณนี้ คิดไว้ไม่ผิดจริงๆ.... สำหรับผม...เป็น Lost Souls กับเค้ารึเปล่าน่ะหรือ....ถ้าบอกว่าเป็น ก็ไม่น่าจะใช่ แต่ถ้าบอกว่าไม่....ก็ดูจะมองโลกแง่ดีจนเกินไป ผมว่าทุกคนต่างแบกรับบาดแผลความเจ็บปวดกันคนละอย่างสองอย่าง มีความหวาดกลัว มีความไม่มั่นใจติดมาเป็นเงาตามตัวด้วยกันทั้งนั้น ขึ้นกับว่าสถาณการณ์ เหตุการณ์ ชีวิต มันจะชักนำเราให้ไปสู่จุดไหน ผ่านอะไรมาบ้าง เรื่องใหญ่ของเรา อาจจะเป็นเรื่องเล็กน้อยของใครบางคน ผมไม่บังอาจไปกล่าวว่าเข้าใจในอารมณ์ทั้งหมดอย่างถ่องแท้หรอกนะครับ แต่.....ผมคิดว่าพอจะจับสัมผัสของมันได้บ้างนั่นล่ะ ความรู้สึกที่เหมือนไม่มีใครต้องการ เข้ากับสิ่งที่อยู่รอบข้างไม่ได้ ปากก็บอกว่าจะสร้างที่ทางของตนเอง แต่ลึกๆ ก็เหงา กลัว และอยากได้ใครสักคนมาอยู่ข้างๆ กัน โอย ผมเพ้ออะไรเนี่ย....เอาเป็นว่า จะมาติดตามอ่านต่อนะครับคุณผึ้งน้อย :) จากคุณ : บ้าเกม - [ 17 ก.ย. 51 10:00:42 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เมื่อคืนนั่งรอถึงเที่ยงคืน ต่อไปไม่รอแว้ว ตื่นอ่านตอนเช้าทีเดียวเลยดีกว่า ภาคนี้มีแอบโหดแฮะ คุณผึ้งน้อยวัยหนุ่มนี้เลือดร้อนไม่เบา ดีนะคะที่สาวเขาว่าเซ็กซี่ ไม่ใช่ก้าวร้าวหรืออันธพาล ฮ่าๆๆ ตามต่อพรุ่งนี้ค่า ถ้ายุ่งๆ ก็ไม่ต้องปั่นแปะทุกวันก็ได้นะคะ มิตรรักแฟนเพลงคงจะไม่ถอดใจไปง่ายๆ ;-) จากคุณ : Chapter 1-17 - [ 17 ก.ย. 51 10:22:02 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ดิฉันได้แฟนคลับนัมเบอร์อะไรคะ ปล.เพราะคุณพูดเรื่องกฎของแรงดึงดูด เราเลยไปหาเดอะซีเคร็ตมาอ่านแล้ว จากคุณ : ปองดาว - [ 17 ก.ย. 51 10:34:33 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ความรักคือเรื่องธรรมชาติ  ดังนั้น ธรรมชาติจะเป็นตัวบอกสถานการณ์ความรักครั้งนั้นของเราทุกก้าวเดินเลยครับ ว่ารักเราจะมีสภาพเช่นไร  ขอแค่เราเปิดใจรับรู้สรรพสิ่งรอบตัวเท่านั้นเอง - - - โอ้ว ประโยคนี้จะเก็บไว้รอคนๆนั้นเข้ามาค่ะ แอบขำที่คุณผึ้งน้อยฯ ตอนนี้ค่ะ > > > "ผมถีบเบาะหลังเปรี้ยง!จนเขาคะมำไปกระแทกหน้าพวงมาลัย  รถเบรคพรืดจนกระชาก  ตอนนั้นผมโมโหเลือดขึ้นหน้าแล้ว  เปิดประตูด้านขวาลงไป แล้วกระชากประตูด้านโชเฟอร์ออก ดึงคอเสื้อโชเฟอร์ให้เขาออกมานอกรถ" - - - อ่านแล้วอึ้งไปเลย คุณผึ้งน้อยฯ มาแนวโหด แหะๆ จะรอต่อค่ะ จากคุณ : fungjai - [ 17 ก.ย. 51 10:39:53 ]

ความคิดเห็นที่ 32 "คนแบบเราจึงต้องสร้างเกราะป้องกันตัวเองขึ้นมา คือ กำแพง ที่กันคนอื่นไม่ให้เข้ามาถึงใจเรา ตราบใดที่เขาไม่เข้าใกล้  เราก็จะไม่เจ็บ บาดแผลยิ่งมาก ความเจ็บปวดยิ่งลึก  กำแพงก็ยิ่งสูงตาม" ^^^ รู้สึกจุกอยู่ในอก รู้สึกเข้าใจ Lost soul ของแดนี่อย่างสุดซึ้ง...เข้าใจความเกลียดตัวเองของแดนี่ แต่กลับคิดว่า การเกลียดตัวเอง ไม่จำเป็นต้องมาจากครอบครัวเสมอไป ทว่า หลายครั้ง ความเกลียดตัวเองผุดขึ้นมาเพราะนำชีวิตไปผูกอยู่กับใครซักคน คนๆ นั้นอาจจะเป็นคนในครอบครัว หรือเพื่อนสนิท หรือคนรักที่รักสุดใจ เราปล่อยให้คนๆ นั้นมีอิทธิพลกับเรา แล้วลงเอยด้วยการถูกทรยศอย่างเจ็บแสบ อ่านเรื่องราวตอนนี้แล้วน้ำตาคลอ...อินมาก  (T w T) Flashback ถึงภาพตัวเองกับคนรัก...ที่ครั้งหนึ่งเคยเป็น Lost souls ทั้งคู่ ซาบซึ้งดีว่า การมีคนมาแบ่งปันความกลัวตรงนี้มีความหมายมากมายแค่ไหน กำแพงที่ถูกทับถมจนสูงมาเป็นเวลานาน ถูกกัดกร่อนลงทีละน้อย เพียงเพราะคำพูดเดียวกับที่แดนี่พูดนี่แหละ วันนี้ตั้งใจจะมาบอกว่า อ่านเรื่องของคุณผึ้งน้อยฯ แล้ว ให้อารมณ์เหมือนเวลาดูหนังของ หว่องกาไว แต่เห็นคุณผึ้งน้อยฯ mention หว่องกาไว ไปแล้ว...555+ เอ...และจะเป็นเพราะความเกลียดตัวเอง รอยแผลในใจหรือเปล่านะ ที่ทำให้คนที่มีความทุกข์ประเภทนี้ แอบมาโซเล็กๆ...555+ เห็นความรุนแรง กราดเกรี้ยวแล้วรู้สึกว่า hot มาก~ สงสัยเป็นสาเหตุที่อาร์ตตัวแม่ชอบยั่วให้แฟนโมโห...555+ ขอบคุณค่ะ สำหรับเรื่องราวดีๆ ที่ทำให้ได้ระลึกถึงตัวเอง จากคุณ : Sentra de Sephirot - [ 17 ก.ย. 51 10:53:46 ]

ความคิดเห็นที่ 33 เศร้าค่ะ .. อาร์ตฯ เคยไปเกาะเกร็ด สามารถจินตนาการบ้านของคุณโคลอี้ ได้เต็มตาเลยค่ะ ธรรมชาติร่มรื่นดี ส่วนคุณแดนี่ .. เธอน่าเห็นใจมากนะคะ ที่ต้องเติมโตมาท่ามกลาง ความเกลียดชังจากพ่อเลี้ยงนี่ แต่จริงๆ ก็แอบอยากรู้ว่า .. อะไรทำให้คุณผึ้งน้อยฯ คิดว่าตัวเองเป็น lost soul เช่นกันกับสาวแดนี่ ??? จากคุณ : Art of Illusion - [ 17 ก.ย. 51 10:58:11 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ตามมาจนทันแล้ว เย้ คุณผึ้งน้อย นอนพักผ่อนเยอะๆแล้วรีบมาแปะต่อนะค้า จากคุณ : cutybabe - [ 17 ก.ย. 51 10:58:36 ]

ความคิดเห็นที่ 35 มาปูเสื่อรอครับ... จากคุณ : หมูหยองน้อย - [ 17 ก.ย. 51 11:19:01 ]

ความคิดเห็นที่ 36 จากกระทู้นู้น มาตามอ่านต่อ เนื้อเรื่องออกแนวเศร้า...แต่ก็อยากรู้ตอนจบค่ะ จากคุณ : หมูปิ้งไม้ละ 5 บาท - [ 17 ก.ย. 51 11:19:56 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ตามมาอ่านจนทันแล้วค่ะ เย้ๆ มารอตอนต่อไปค่ะ จากคุณ : afternoon_silent - [ 17 ก.ย. 51 11:37:06 ]

ความคิดเห็นที่ 38 อ่านแล้วก็อึ้งๆไปเลย . . . เพิ่งเข้าใจวันนี้นี่เองว่าทำไมคุณถึงเข้าใจปัญหาของคนอื่นได้ขนาดนี้ จากคุณ : wow_emu - [ 17 ก.ย. 51 12:01:14 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ชีวิตของคนบางคนนี่ มันก็ยิ่งกว่านิยายซะอีกนะ เฮ้อ มานั่งรอตอนต่อไปด้วยใจระทึก จากคุณ : DON'T CARE - [ 17 ก.ย. 51 12:15:13 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ยุ่งๆไม่ได้อ่านแบบลงรายละเอียดเลยครับ เดี๋ยวว่างๆจะมาอ่านใหม่ ปล.ชอบ "นกไม่มีขาเกิดมามันเอาแต่บินๆ บินไปเรื่อยๆไปจนวันตาย" แต่มีเรื่องขำๆ วลีเด็ดๆนกไม่มีขามันเรื่องหรอกเด็กชัดๆ เพราะไอ้นกไม่มีขาเกิดมามันก็ตายแล้ววว จากคุณ : นายแมมมอส - [ 17 ก.ย. 51 13:00:50 ]

ความคิดเห็นที่ 41 เข้ามาให้คะแนนก่อนครับ  เพิ่งให้คะแนนเป็น เลยกดแหลก เดี๋ยวจะค่อยๆ อ่าน ตอนนี้งานตรึม ขอบคุณที่ช่วยมาแชร์ประสบการณ์ครับคุณผึ้ง จากคุณ : vitroze - [ 17 ก.ย. 51 13:18:47 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ตั้งแต่เกิดมาคิดว่ารู้จักความรักดีแล้ว ..แต่พอมาอ่านเรื่องของคุณผึ้งฯ ชักไม่แน่ใจเราได้รู้จักความรักจริงๆมั้ย เพราะตัวเองไม่เคยมีความคิดที่ลึกซึ้ง หรือ สนใจในตัวคนที่เราคิดว่ารัก ในแบบคุณบรรยายมาเลย ชักสับสนในตัวเองแล้ว.. ว่าเราเคยรักใครจริงๆนอกจากตัวเองบ้างหรือเปล่า รีบกลับมาเขียนต่อไวๆนะคะ อยากอ่านต่อ.. แต่กลัวจขกท. จะสลบไปซะก่อนเลยขออาสามาส่งน้ำชา กาแฟ ที่ยืมมาจากห้องกล้อง เผื่อจะทำให้หายเหนื่อยค่ะ แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 51 13:48:03 จากคุณ : My heart is in SF! - [ 17 ก.ย. 51 13:45:18 ]

ความคิดเห็นที่ 43 น้องเข้ามาลงชื่ออ่านต่อ แบบเกาะติดสถานการณ์ ^ ^~ เสบียงยามเย็นต่อคับ.. จากคุณ : ..คนหน้าคอม.. - [ 17 ก.ย. 51 14:18:48 ]

ความคิดเห็นที่ 44 โอ๊วววว..  กำลังหนุกเลยง่า ..^^ จากคุณ : ซซ - [ 17 ก.ย. 51 14:51:21 ]

ความคิดเห็นที่ 45 Lost Soul อืม ... น่าคิดแหะ มาปูเสี่อครับ จากคุณ : the_architect - [ 17 ก.ย. 51 15:08:44 ]

ความคิดเห็นที่ 46 พี่ผึ้งๆๆ เอากระทิงแดงซักขวดมั๊ยคะ ทุ่มเทกายใจ เขียนเลยนะนั่น รอฟังต่อคะ  กำลังมันส์ จากคุณ : แม่ขนตางอน - [ 17 ก.ย. 51 15:51:34 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ชีวิตคนเรามักมีเรื่องให้แปลกใจอยู่เสมอนะครับ หลายๆ ครั้งที่มันเป็นเรื่องดี อาจจะดีมากกว่าที่ใครคนนึงจะจินตนาการได้ด้วยซ้ำไป ชีวิตมันก็น่าตื่นเต้นแบบนี้ล่ะครับ เราไม่อาจจะรู้ได้.. ว่ามีอะไรรอเราอยู่ข้างหน้า!! จากคุณ : MiRaCLe DouBLeSHoT - [ 17 ก.ย. 51 16:19:06 ]

ความคิดเห็นที่ 48 คห. 47 คะ อะไรบ้างเหรอคะที่ว่าดีๆอะค่ะ กี๊สสสสสส์ ไปก็ด้าย จากคุณ : Florentyna - [ 17 ก.ย. 51 16:22:00 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ^ ^ ก็เจ้าของ คห. 48 ไง จากคุณ : MiRaCLe DouBLeSHoT - [ 17 ก.ย. 51 16:25:39 ]

ความคิดเห็นที่ 50 มาลงชื่ออ่านค่ะ... เชื่อเช่นกันค่ะว่า ไม่มีความบังเอิญในโลกใบนี้ ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนมีเหตุและผลเสมอ Everything Happens For A Reason... จากคุณ : Why-Not-T-Shirt - [ 17 ก.ย. 51 17:17:22 ]

ความคิดเห็นที่ 51 กำลังติดตามอยู่ครับ  ชอบมากเลยครับ ทุกการเกลียดตัวเอง   มักมีต้นกำเนิดมาจากครอบครัว ^ ^ โดน !!! จากคุณ : postmaker - [ 17 ก.ย. 51 18:19:00 ]

ความคิดเห็นที่ 52 แง๊ววว ขาดตอนอ่ะ ต้องกลับบ้านแล้ว เด๋วไปตามอ่านตอนดึก ๆ ค่ะ จากคุณ : hit on me - [ 17 ก.ย. 51 18:43:53 ]

ความคิดเห็นที่ 53 วันนึงคงได้อ่านเรื่องราว lost soul ของคุณผึ้งน้อยมั้งคะ? จากคุณ : เร่ร่อน - [ 17 ก.ย. 51 19:31:13 ]

ความคิดเห็นที่ 54 ^^^ เอ่อ...คุณเร่ร่อนครับ..แค่นี้ผมก็จะแย่แล้ว.. การเขียนเรื่องที่เกิดกับตัวเองมันยากมากเลยนะครับ แต่ผมว่ามันคือ writing therapy ที่ดีมากเหมือนกันนะครับ ขอบพระคุณทุกท่านที่ติดตาม...ผมปั่นแล้วแปะต่อแล้วนะคร้าบ จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 17 ก.ย. 51 19:37:33 ]

ความคิดเห็นที่ 55 (ต่อ) โคลอี้ถึงเดินเข้ามาทางข้างหลังผมกับแดนี่  ที่นั่งกอดกันอยู่บนเก้าอี้ศาลาท่าน้ำเต็มตา! ผู้หญิงปกติอย่างน้อยต้องชักสีหน้าแล้ว..เพื่อนสนิทของฉันกอดกับผู้ชายที่มาจีบฉันเนี่ยนะ! แต่....โคลอี้ไม่แสดงท่าทีหึง  หวง ไม่พอใจ หรือกระเซ้าเราสองคนใดๆเลย..แม้แต่สักคำเดียวครับ ตอนเธอนั่งลงที่โต๊ะเดียวกับเรา   ใบหน้าเธอยังคงยิ้มอ่อนโยน  ท่าทีดูสงบและเยือกเย็น ...ผมดูไม่ออกเลยว่า..เธอรู้สึกอย่างไร ผมรู้ดีครับ  ว่าผมกับแดนี่ไม่ได้มีอะไรกัน....แต่โคลอี้มาเห็นภาพนั้น...อย่างน้อย..ถ้าเธอมีใจ...แซวก็ยังดีว่า.. "สองคนมานั่งกอดกันทำไม้มืดๆ..." เพราะท่าทีสงบเย็น ไม่หึงหวงอะไรผมเลยอย่างนี้แหละ...ที่ทำให้ผมอดคิดในใจไม่ได้ว่า..มีอยู่ 2 เหตุผล หนึ่ง  เธอคงไม่ได้ชอบผมมากอย่างที่ผมหวัง สอง  หรือเธอจะเป็นมากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟนของแดนี่จริงๆ แต่..อย่างไรเสียผมก็ยังไม่อยากตัดใจจากผู้หญิงที่จูนกันติดทางความคิดกับผมทุกอย่างหรอกครับ... เราจะเลิกพยายามง่ายๆได้ยังไง จริงไหมครับ? ผมก็เลยกะว่าจะพาโคลอี้ไปเที่ยวพระที่นั่งวิมานเมฆเร็วขึ้น  เอาเจไปด้วย ไปอยู่กับแดนี่ซะ  กลายเป็น double dates 2 คู่ ดูซิว่าจะเป็นยังไง! เอาละ  ผมเล่าถึงครั้งแรกที่ Destiny ทำงานลากผมมาเจอแดนี่ไปแล้ว  เราลงเอยด้วยการกอดกันและเปิดใจกัน ผมจะสรุปรวบยอดให้ฟัง  เผื่อคุณจะได้งงเหมือนผมตอนนั้นบ้าง ครั้งที่ 2 ที่ชะตาลิขิตทำงานแบบลึกลับยิ่ง(และไม่เป็นไปตามที่ผมคาดหวัง)..คือ ผมกับเจพาแดนี่กับโคลอี้ไปเที่ยวพระที่นั่งวิมานเมฆ  เราต้องนัดกันเช้า เพราะทัวร์ชมพระที่นั่งมีแค่ 2 รอบครับ คือสายกับบ่าย ผมนัดโคลอี้ให้มาเจอผมก่อนเวลานิดหนึ่ง  แต่...เนื่องจากบ้านโคลอี้อยู่ไกลถึงเกาะเกร็ด นนทบุรี เธอต้องเดินทางยาวกว่าพวกเรา เช้านั้นเรือข้ามฟากไม่ทำงาน  กว่าเรือลำใหม่จะใช้ได้ใช้เวลาเป็นชั่วโมง เจล่ะ.....  เจติดถ่ายงานเกินเวลาเที่ยงคืนครับ  กว่าจะกลับบ้านล่อไปตีสาม เขาตื่นสาย! สรุป  ผมต้องมานั่งจุมปุ๊กคุยกับแดนี่ฆ่าเวลาเพื่อรออีก 2 คนเป็นชั่วโมง  เวรกรรม... ผลการพาไปเดตแบบ "วัฒนธรรมทัวร์" ของเรา  ปรากฏว่าทั้ง 2 สาวหลงรักพระที่นั่งวิมานเมฆมากครับ   ผมสังเกตเห็นแดนี่ตั้งใจฟังไกด์เล่าอย่างหลงใหล  และโคลอี้ก็เอาสมุดสเก๊ตช์มาวาดรูปตลอดเวลา   แม้ตอนบ่ายแก่ๆ แดดร่มลมเย็น ที่เราไปนั่งพักที่ศาลาตรงข้ามพระตำหนักสีชมพู "พระตำหนักสวนสี่ฤดู" เธอก็ยังนั่งสเก็ตช์รูปไป ฟัง แดนี่ เจ แล้วก็ผมคุยกันไป ผมว่า..บ่ายนั้น  เรา 4 คนมีความสุขมากครับ   วี่แววเรื่องร้ายๆยังไม่เกิดเลย... แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 51 19:39:59 จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 17 ก.ย. 51 19:38:32 ]

ความคิดเห็นที่ 56 มีเกร็ดเล็กน้อยอยู่ 2 เรื่อง  ที่ผมข้ามไม่ได้  ต้องขอเล่า  เพราะมันสำคัญต่อการบอกแคแรคเตอร์ของตัวละคร 2 ตัว  คือ เจ และโคลอี้ บ่ายนั้น เจเอ่ยปากว่า... เนื่องจากแดนี่ชวนเขากับผมไปงานเลี้ยงวันเกิดแล้ว  เย็นนี้เขาจะพาไปกินข้าวเย็น   แต่แดนี่มีไอเดียเก๋กว่าว่า..ทำไมไม่ไปนั่งเล่นท่าน้ำบ้านโคลอี้ล่ะ ทีนี้ผมเป็นคนชอบกิน  บ้านโคลอี้ไม่ได้ใกล้ซูเปอร์มาร์เก็ตนะครับ จะได้ถีบจักรยานไปซื้อของได้ง่ายๆ พวกเราก็เลยไปซื้อของสดที่ซูเปอร์    ผมกะจะทำกับข้าวกินกัน 4 คน อะไรนะ...ผมเนี่ยนะทำกับข้าว??? ผู้ชายใจร้อน ขี้โมโห ติสต์รับทานแบบผมทำกับข้าวเป็นด้วย???!!!   ...คุณอ่านไม่ผิดหรอกครับ....อย่าดูถูกผู้ชายโสดสมัยนี้นะคร้าบ เราไม่มีผู้หญิงคอยช่วยล้างจาน ซักผ้า ถูบ้าน ทำกับข้าว  จะไปบังคับแมวที่ไหนมาทำให้ล่ะ   ยิ่งผมเป็นคนชอบกินยิ่งชีพ   เราก็ต้องช่วยตัวเอง เย็นนั้น  เราซื้อปลากะพงไปทำปลากระพงเปรี้ยวหวานหมักไวน์ขาว  ผักบุ้งก็มาทำบักบุ้งไฟแดง ไวน์ 2 ขวด และขนมอีกพะเนิน เจบอกว่า..ให้เรา 2 หนุ่มหารกันคนละครึ่ง   ถึงเคาน์เตอร์ ..เจยืนกดเครื่องคิดเลขในมือถือ  คิดสตางค์ทุกชิ้นเพื่อจะหาตัวหาร  อันนั้นต้องซื้อด้วยเหรอ อันนี้จำเป็นด้วยเหรอ  มันช้าครับ แคชเชียร์เค้ายืนรอรับเงินแล้ว ผม..ซึ่งยังไม่ค่อยมีเงินในตอนนั้น..(จำวิกฤตผมได้ไหม)..มีเงินเหลือในกระเป๋าทั้งเนื้อทั้งตัวอยู่พันห้า ..ผมเลยจ่ายไปก่อน..  ส่วนเจยังคงยืนกดเครื่องคิดเลขอยู่!   ให้มันได้จั๋งซี่!!! แต่แล้วตอนเจเข็นรถออกจากซูเปอร์  โคลอี้เดินมาข้างหลังผม เอาแบงค์พันยัดใส่กระเป๋ากางเกงผมให้ ผมบอก..ไม่เอา!  เธอก็ยืนยันว่าเธอกับแดนี่ขอช่วยออกค่าใช้จ่ายด้วยเถอะ  (ผมรู้ครับว่าเป็นเธอคนเดียว) ผมยังคงไม่รับ แต่ยังไงผมก็ชื่นใจแล้วครับว่า....โคลอี้เป็นคนมีน้ำใจจริงๆ ก่อนคุณจะเข้าใจว่าเจจีบหญิงแล้วยังงก..  (แต่เขาก็ยอมรับกับผมแมนๆหลายหนนะว่า  "ผมงกจริงพี่" )   เราต้องเข้าใจปูมหลังของเขาก่อน  ถึงจะตัดสินพิพากษาเขาได้ เพราะเจเป็นลูกคนกลาง ที่แม่ดันเกลียดเพศชาย (เพราะพ่อเจทิ้งแม่ไป)  ทำให้แม่เจต้องหาเงินตัวเป็นเกลียว เอาตัวรอดทุกวิถีทาง ฉะนั้น เมื่อแม่มีเงินซื้อของดีๆ ก็ต้องไปให้ลูกสาวคนเล็กสิ เพราะลูกสาวคนนี้เกิดมาก็ไม่มีพ่อแล้ว ส่วนพี่สาวที่พ่อผู้ห่างเหินรักมาก  พ่อมีอะไรก็ให้พี่คนโต  จะเหลือเผื่อแผ่ถึงเจนั้น..ยาก.. ทำให้เจโตมากับการ เป็นคนหวงของ อย่างยิ่ง   ของของเขา คือของของเขา ห้ามยืม     ถ้ามีการยืม เจจะทวงเป็นระยะระยะ แม้เขาจะได้เข้าทำงานวงการที่ได้เงินดีมากก็ตาม  นิสัยนี้ก็ฝังรากเสียแล้ว  ไม่หายไปง่ายๆ ส่วนผมโตมากับการเป็นลูกคนเดียว  ผมโดนชดเชยความว้าเหว่ของพ่อแม่แยกทางกันด้วยของเล่นสารพัด   อยากได้อะไรพ่อให้ได้เลย  และให้ 2 เสมอ  ทำให้ผมเป็น คนไม่รักษาของ อะไรหายก็ช่างมัน  เสียไปแล้วก็ช่างมัน "เดี๋ยวก็หาใหม่ได้.." คนหวงของ มาเจอ คนไม่รักษาของ...  เฮ้อ...   ตอบโจทย์กันและกันเป็นอย่างดี   ที่ผมต้องสละพื้นที่เล่าเรื่องนี้... ก็เพราะว่า...เมื่อเพื่อนๆรู้นิสัยหวงของของเด็กหนุ่มหล่ออย่างเจแล้ว   คุณจะเข้าใจว่า...ทำไมเขาถึงตัดสินใจเรื่องรัก 3 เส้าของเราแบบนั้น ครั้งที่ 3  ของการที่โชคชะตาทำงานอย่างลึกลับ คือตอนแดนี่กับโคลอี้ขึ้นรถไฟไปเชียงใหม่กัน 2 คน  และจะกลับมาอีก 2 วัน  ด้วยรถไฟเที่ยวเช้า ผม...ผู้ชายที่โรแมนติกแบบโง่งม   กะจะไปเซอร์ไพรส์โคลอี้ที่หน้าหัวลำโพง   แปดโมงเช้า.. อย่า...คุณๆอย่าคิดว่าผมจะโผล่ไปพร้อมช่อดอกไม้แบบโฆษณาโคโลญจน์เฉิ่มๆ     อึ๊ย  ไม่เอาน้า  มันไม่ใช่สไตล์ผมเล้ย! ปรากฏว่าสาวที่โผล่ลงจากรถไฟ คือ แดนี่คนเดียว!   แดนี่ยิ้มแบบ...โมนาลิซ่าอีกแล้ว..คือยิ้มมุมปากมีเลศนัย...ก่อนจะบอกว่า "โคลอี้เค้าลงรถไฟตั้งกะดอนเมืองแล้ว  บอกว่าจะไปหาเพื่อน" สรุป ผมต้องไปส่งแดนี่ที่ห้องแถว  2 คนนั่งมาในรถ...   ผมละอยากเอาหัวโขกพวงมาลัยให้ตายนัก! แต่มาวันนี้  ผมเชื่อแล้วว่า..มันไม่บังเอิญที่เรือข้ามฟากของโคลอี้ต้องหยุดงานในเช้าวันพระที่นั่งวิมานเมฆ ไม่บังเอิญที่โคลอี้ลงจากรถไฟที่สถานีดอนเมืองจนมาไม่ถึงหัวลำโพง และไม่ได้เจอผมมารอรับ.. ชะตาลิขิตมีแผนที่ดีกว่านั้น....และลึกซึ้งกว่านั้นเยอะ .oช่วงเวลาที่ผมต้องเจอแดนี่บ่อยมาก ครั้งแล้วครั้งเล่า...มันทำให้เราคุยกันมากขึ้น..และมากขึ้น จนมันมาระเบิดตูมในวันที่เจ แดนี่ และผม ไปค้างหัวหินด้วยกัน 3 คน (คำเตือน : สำหรับเพื่อนๆที่อ่อนไหวเรื่องศีลธรรม   หรือต่ำกว่าอายุ 18   อ่านข้ามตอนต่อไปนี้ไปเลยนะครับ) จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 17 ก.ย. 51 19:44:41 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ก่อนไปปั่นตอนสำคัญ ขออนุญาตนำคำถามเพื่อนๆที่หลังไมค์มา มาแปะไว้ก่อน "หลังจากอ่านตอนที่ 2 ผมสงสารคุณแดนี่จับใจเลยอ่ะ เค้าเป็นผู้หญิงเก่งและแกร่งนะ ถ้าเป็นผมเองเป็นแบบนั้น ผมก็คงจะไม่รู้ว่าจะสู้กับปัญหา 108 ยังไงแล้วล่ะ ยกนิ้วให้เลย" ^^^ แล้วเดี๋ยวคุณจะทราบครับว่า...ไม่ใช่เลย.. แดนี่เป็นคนอ่อนไหวมากถึงมากที่สุดครับ! อีกใจก็ลุ้นอยากอ่านต่อให้จบ อยากรู้ว่าพี่ผึ้งกะคุณโคลอี้เป็นยังไง แล้วจะมีอะไรเกิดขึ้นกะคุณเจ โอ๊ยยย !!! (ต่อมอยากรู้อยากเห็นแตกซ่าน..) ููู^^ กำลังแล้ว...คห.ต่อไปนี้แหละครับ  แต่ผมยังไม่ได้เขียน หิวข้าว ปล. พี่ผึ้งท่าทางใจดีของผม แต่ทำไมตอนโมโห น่ากัวขนาดนั้นอ่ะเนี่ยะ ^^^ เอ่อ..(กระพริบตาปิ๊บๆพอน่าเอ็นดู)..คิดซะว่าคนเรามีหลายด้านนิ (แต่ผมเป็นคนไม่โมโหพร่ำเพรื่อนะคร้าบ เอาแบบเลือดขึ้นหน้าทีก็ลุยที และลุยเดี่ยว ไม่ต้องไปตามพรรคพวกให้เสียเหงื่อครับ)) และความคิดเห็นของมิตรอีกท่านหนึ่ง   "ไปอ่านตอน 2 มาแล้วนะ บอกได้เลยว่าเรื่องของพี่ให้อะไรกับคนอ่านเยอะแน่ๆ ไม่ใช่เรื่องไร้สาระดาดๆ ทั่วไป ทั้งจากประสบการณ์ และคำสอน ข้อคิด ที่พี่ได้กรองจากเหตุการณ์ที่เจอ มันให้อะไรมากจริงๆ สำหรับิหนู อ่านไปแล้วคิดตามไปตลอด รวมถึงเรื่องดึงดูดด้วย ทำให้มองย้อนมาที่ตัวเอง ว่าคนแบบเรา มักดึงดูดคนแบบไหน เชื่อหนูเถอะ เรื่องของพี่ต้องทำให้คนหลายๆ คน ต้องมองย้อนกลับมาที่เรื่องของตัวเองในอดีตกันทั้งนั้น" ^^^ ขอบคุณจริงๆครับ แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 51 20:00:45 จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 17 ก.ย. 51 19:55:40 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ติดตามๆ ค่ะ จากคุณ : Halimeda Lover - [ 17 ก.ย. 51 20:04:12 ]

ความคิดเห็นที่ 59 จนมันมาระเบิดตูมในวันที่เจ แดนี่ และผม ไปค้างหัวหินด้วยกัน 3 คน ^^^ ทำไมพี่ผึ้งใจร้ายยังงี้ล่ะครับ.. มาต่อด่วนเลยนะครับ ไม่เป็นอันทำงานทำการกันแล้ว 555+ จากคุณ : MiRaCLe DouBLeSHoT - [ 17 ก.ย. 51 20:16:50 ]

ความคิดเห็นที่ 60 ยังไม่หนีไปนอนค่ะ จะถึง climax แล้วใช่มั้ยคะ เห็นจั่วหัวว่าเรท ฮ่าๆๆ หวาดเฉียวจัง จากคุณ : Chapter 1-17 - [ 17 ก.ย. 51 20:29:33 ]

ความคิดเห็นที่ 61 โอ่ว...กำลังไคล์แม็กซ์   กลับมาไว ๆ  น๊า... จากคุณ : Nu-Aak - [ 17 ก.ย. 51 20:36:59 ]

ความคิดเห็นที่ 62 แง้ว..... คุณผึ้งน้อยไปกินข้าวแล้วเหรอ จากคุณ : lalabel - [ 17 ก.ย. 51 20:56:10 ]

ความคิดเห็นที่ 63 ธ่อ... มามีคำเตือนให้อยาก  แล้วก็จากไป.. ซะงั้น   --' จากคุณ : ซซ - [ 17 ก.ย. 51 20:56:49 ]

ความคิดเห็นที่ 64 คุณผึ้งน้อยฯ เป็นคนที่เ้ข้าใจคนได้ถึงส่วนลึกของคนคนหนึ่ง เข้าใจถึงเหตุและผลที่หล่อหลอมให้คนคนนึงเป็นอย่างนั้น เวลาอ่านสิ่งที่คุณผึ้งน้อยฯ เล่าเรื่องแล้ว รู้สึกเหมือนย้อนไปตอนที่เรียนวิชาจิตวิทยาเลยค่ะ   จากคุณ : moonlit_memory - [ 17 ก.ย. 51 21:13:11 ]

ความคิดเห็นที่ 65 เข้ามารอใจจดใจจ่อ ตลอดวัน ฮ่าๆ จากคุณ : fungjai - [ 17 ก.ย. 51 21:20:31 ]

ความคิดเห็นที่ 66 ปั่นเสร็จยังคะ  รอติดตามอยู่ จากคุณ : สุดแสนรัก - [ 17 ก.ย. 51 21:25:07 ]

ความคิดเห็นที่ 67 อืม อ่านๆไปนี่ผมชักเชื่อแล้วสิว่ามันมี destiny ทำงานอยู่จริงๆ แต่ว่าไม่ได้เชื่อเพราะอ่านเรื่องของคุณผึ้งน้อยฯอย่างเดียวหรอก เจอกับตัวเองด้วยครับ  แต่ยังไม่รู้ว่าจะกลายเป็น"คิดมากไปเอง"อย่างที่เพื่อนๆผมชอบพูดรึเปล่าสิ อ๊ะ อ๊ะ ถ้าจะต่อว่าว่า "โฮ่... มายั่วให้อยากแล้วตัดจบ...ซะงั้น" ขอเฉลยแบบแอบๆว่า ถ้าลองคิดดูดีๆคุณผึ้งน้อยฯก็รู้ครับว่าใคร จากคุณ : omeg - [ 17 ก.ย. 51 21:28:31 ]

ความคิดเห็นที่ 68 กินข้าวนานจัง สงสัยคุณผึ้งน้อยไปทำปลากระพงเปรี้ยวหวานหมักไวน์ขาวอยู่แน่ๆ  ฮ่าๆๆๆ แว๊ปมาทักทายเฉยๆ ไม่ได้เร่งนะตะเอง :D ไปอ่าน Becoming Madame Mao ต่อดีกว่า กำลังมัน เธอโหดได้ใจจริงๆ จากคุณ : Chapter 1-17 - [ 17 ก.ย. 51 21:55:14 ]

ความคิดเห็นที่ 69 คำเตือน : (สำหรับเพื่อนๆที่เป็นขาประจำกระทู้เรท   หรืออายุมากกว่า 18   เตรียมอ่านตอนต่อไปนี้ 2 รอบเลยนะครับ) อิอิ จากคุณ : Why-Not-T-Shirt - [ 17 ก.ย. 51 21:56:07 ]

ความคิดเห็นที่ 70 เค้าจะไปแอบดูที่หัวหินด้วย .. จะไปๆๆ จากคุณ : Art of Illusion - [ 17 ก.ย. 51 21:56:21 ]

ความคิดเห็นที่ 71 เข้ามารอค่ะ ต่อไวๆนะคะ อยากรู้ว่าอะไรทำให้พี่เปิดใจได้^^" จากคุณ : ..กลับมาอยู่บนฟ้า.. - [ 17 ก.ย. 51 22:20:27 ]

ความคิดเห็นที่ 72 ท่าทางตอนต่อไปจะติดเรท จากคุณ : ป้าปูเป้ - [ 17 ก.ย. 51 22:23:21 ]

ความคิดเห็นที่ 73 รอติดตามอย่างระทึก ตึก โป๊ะ ตึก ๆ  อิอิ จากคุณ : oldword - [ 17 ก.ย. 51 22:24:49 ]

ความคิดเห็นที่ 74 ^^^ จ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก พี่ปูเป้มาได้ไงครับ!!!  เง้อ... ผมเป็นเด็กดีของพี่เสมอ  พี่อย่ามาดูผมตอน bad boy นะคร้าบ ได้โปรดดด.. (กินข้าวนานเพราะลมมันเย็น.. ผมจะไปปั่นต่อก่อนนะครับ แล้วเอามาแปะ  ต้องค่อยๆเกลาให้ดี ไม่งั้นจะไม่น่าอ่านครับพ้ม) จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 17 ก.ย. 51 22:26:12 ]

ความคิดเห็นที่ 75 ^^^ พี่เขามาตั้งแต่กระทู้โน้นแล้ว ตาฝ้าฟางใช่มะ เลยมองไม่เห็น :P จากคุณ : สหายน้อย - [ 17 ก.ย. 51 22:37:04 ]

ความคิดเห็นที่ 76 เรื่องเรทมาตอนดึกๆ ตามนโยบายสื่อเลยเหรอคุณผึ้งฯ  อิอิ จากคุณ : ~~For Sentimental Reasons~~ - [ 17 ก.ย. 51 22:38:32 ]

ความคิดเห็นที่ 77 งั้นขอไปงีบรอละกันนะคะ  พรุ่งนี้เช้าจะเข้ามาอ่านอีกทีค่ะ พักผ่อนบ้างนะคะ อย่าหักโหมล่ะ จากคุณ : Girl@Lib - [ 17 ก.ย. 51 22:39:26 ]

ความคิดเห็นที่ 78 เกาะติดขอบมอนิเตอร์แล้วค่ะ มาไวๆ น๊าคะ จากคุณ : Grace_Angel - [ 17 ก.ย. 51 22:53:45 ]

ความคิดเห็นที่ 79 ไปนอนก่อนนะคะ    เด๋วพรุ่งนี้จะตื่นมาอ่านค่ะ   สู้ๆ นะคะ คุณผึ้งน้อย   ^^ จากคุณ : moonlit_memory - [ 17 ก.ย. 51 23:01:27 ]

ความคิดเห็นที่ 80 อืมม เข้าใจเลยนะครับ ว่าการที่เจออะไรบ้างอย่างมันไม่ใช่เรื่องบังเอิญหรอก มันโดนขีดเขียนมาแล้ว เพียงแต่ว่า อยู่ที่ตัวเราจะทำมันให้ได้ดังใจที่ต้องการหรือป่าว นั้นอีกเรื่องหนึ่ง เรื่องแบบนี้ห้ามกันไม่ได้หรอก ผมเชื่ออย่างหนึ่งว่า อะไรที่ใช่มันก็ใช่ อะไรไม่ใช่ ยื้อไปก็เท่านั้น มีแต่จะทำให้เจ็บไปทั้งสองฝ่าย ถามว่าเคยมั้ยที่จะวิ่งตามหัวใจตัวเอง โดนมองข้ามคนที่อยู่ใกล้ๆ ไป ตอบได้เต็มๆ ว่าเคย ถามต่อว่าเจ็บไหม เจ็บมากดิครับ แต่พอผ่านไปได้มันทำให้ได้เรียนรู้อะไรเยอะแยะเลยครับ จากคุณ : Killer Act - [ 17 ก.ย. 51 23:04:12 A:58.8.123.140 X: TicketID:186212 ]

ความคิดเห็นที่ 81 (คำเตือน : สำหรับเพื่อนๆที่อ่อนไหวเรื่องศีลธรรม   หรือต่ำกว่าอายุ 18   อ่านข้ามตอนต่อไปนี้ไปเลยนะครับ)   ^ ^ ชอบบบ จากคุณ : Beeee(Beeee) - [ 17 ก.ย. 51 23:19:56 ]

ความคิดเห็นที่ 82 มาอยู่เป็นเพื่อน คนเขียนคงเหนื่อยแน่ๆ เห็นปั่นมาหลายวัน พักผ่อนมากๆแล้วกัน ขอบคุณที่แบ่งปันประสบการณ์ดีดี อ๊ะป่าวววว 555 จากคุณ : หิมะหน้าร้อน - [ 17 ก.ย. 51 23:34:19 A:124.121.61.119 X: TicketID:187527 ]

ความคิดเห็นที่ 83 (คำเตือน : สำหรับเพื่อนๆที่อ่อนไหวเรื่องศีลธรรม   หรือต่ำกว่าอายุ 18   อ่านข้ามตอนต่อไปนี้ไปเลยนะครับ) ^ ^ ^ ตอนนี้ที่รอคอยมาถึงแล้ว แค่พูดถึงหัวหินก็จินตนาการบรรยากาศ ไว้แล้วล่ะค่ะ romantic แค่ไหนน๊า พรุ่งนี้จะตื่นมาอ่านนะคะ จากคุณ : Lychee Sherbet - [ 17 ก.ย. 51 23:39:20 ]

ความคิดเห็นที่ 84 โอ้ว.... มะไหรจะมาเนี่ย จากคุณ : anthonoy - [ 17 ก.ย. 51 23:58:57 ]

ความคิดเห็นที่ 85 แอบหนีไปนอนก่อนนะคะ พรุ่งนี้เช้าจะมาดูว่าคุณผึ้งน้อยไปนอนกี่โมง รักษาสุขภาพด้วยนะคะ (^_^) จากคุณ : lalabel - [ 18 ก.ย. 51 00:03:25 ]

ความคิดเห็นที่ 86 อิอิ รออยู่ค่ะ แต่คุณผึ้งก็พักผ่อนมากๆน่ะค่ะ ปล. เรานึกว่าคุณผึ้งอายุพอๆกับเราซะอีก พออ่านถึงรู้ว่าแก่กว่าเราเยอะเลย หุ หุ (เราไม่รู้ว่าคุณคือใครหรอกค่ะ ไม่ได้ติดตามห้องเฉลิมไทยเท่าไร แต่ชอบ คคห ของคุณในหลายๆกระทู้จัง) จากคุณ : ohhioh - [ 18 ก.ย. 51 00:12:56 ]

ความคิดเห็นที่ 87 ล่วงหน้าไปรอที่หัวหิน ๒ วันแล้วจ้า พ่อผึ้งยังมิอัพเดทซะที (งุงิๆ แซวเจ๋ยๆ น้า รอได้จ้ะ) ตั้งใจว่าจะรออ่านฉากที่หัวหินก่อนถุงไปนอน อิอิ ไม่งั้นเด็กต่ำกว่า ๑๘ (เมื่อ ๑๐ กว่าปีที่แล้ว) คงนอนไม่หลับกระสับกระส่ายเป็นแน่แท้... จากคุณ : poohluang - [ 18 ก.ย. 51 00:35:33 ]

ความคิดเห็นที่ 88 เพิ่งจะมีเวลามาอ่านครับ ขอติดตามด้วยใจระทึก พร้อมรอดูบอลไปด้วยคืนนี้ครับ จากคุณ : micawber - [ 18 ก.ย. 51 00:52:04 ]

ความคิดเห็นที่ 89 รออยู่เช่นกันครับ :-) จากคุณ : honou (Honou) - [ 18 ก.ย. 51 00:54:20 ]

ความคิดเห็นที่ 90 การไปหัวหินของเรา 3 คนนี่..มันมีเหตุครับ ช่วงอาทิตย์ถัดมาจากวันไปพระที่นั่งวิมานเมฆ  เจเลยนัดเดตกับแดนี่..น่าจะ 2 ครั้งได้   แดนี่โทรมาเล่าให้ผมฟังทุกครั้งว่า.. "สนุกม้ากมาก  ฉันกับเจสวีทกันมากเลย  ฉันกับเจทำโน่นทำนี่..." ผมก็เบาใจว่า..น่าจะไปได้สวย  แต่พอผมโทรฯคุยกับเจ   เจกลับบ่นอุบ  "ไม่เห็นมีอะไรเลยพี่.. ไม่ได้ทำอะไรเล้ย  ได้แค่เดินจับมือ...เซ็ง..." ผมก็เลยขอทำหน้าที่พ่อสื่อครั้งสุดท้าย  คือแนะนำเจว่าถ้าเขากะจะพิชิตใจสาวให้ได้จริงๆ... เจน่าจะให้แดนี่เห็นสภาพการทำงานของเจ (เพราะนั่นเป็นจุดเด่นของเขา) พอดีช่วงวีคเอนด์  เขาต้องไปทำงานที่หัวหินพอดี  เจเลยชวนแดนี่ไป   เพราะปกติทางคณะทำงานจะจองห้องโรงแรมเดี่ยวไว้ให้ศิลปินแบบเจอยู่แล้ว จะเอาใครมาค้างด้วยก็ไม่มีใครว่า แต่..แดนี่รู้สึกว่า..กรุงเทพฯ-หัวหิน เป็นระยะทางยาวเลยนะครับ  3 ชั่วโมงที่ขับรถไป เธอกลัวเขิน ไม่มีอะไรจะคุยกันแล้วมันจะแย่ เจเลยขอให้ผมไปด้วย    ผมนึกในใจ...ผมเนี่ยนะ จะไปเป็นก้างขวางคอ!!!   ตายพอดี แต่แล้ว....มันก็มีเหตุครับ... ผมเพิ่งรู้ข่าวจากคนวงในว่า... "รักที่หลุดลอย" ของผม.. เธอเดินทางไปอยู่ต่างประเทศแล้ว ห่างกันละฟากฟ้า  ไกลกันไม่รู้กี่พันไมล์ ผมใจหล่นหาย    เรื่องที่เคยฝังไว้ส่วนลึกของจิตใจ  ถูกขุดขึ้นมาใหม่   ผมหดหู่เอามากๆ  จมอยู่กับตัวเอง ไม่อยากเจอใครทั้งนั้น แดนี่ที่ชอบโทรคุยกับผมเรื่องเจ  พอเจอลูกหงอยของผมเข้าไป...ก็เลยถามผมว่า.. "คุณรู้จักกวีออสเตรียที่ชื่อ ริลเก้ รึเปล่า?..." ผมเคยได้ยินชื่อ..แต่ไม่เคยอ่านงานของ Rainer Maria Rilke เลย  งานกวีที่ผมเคยอ่านมักเป็นของกวีอังกฤษ... อย่างลอร์ดไบรอน และเอลิซาเบธ บราวนิ่ง-สุดยอดนักกวีรัก  หรือ เชลลี่-นักกวีจินตนิยม   แต่งานของริลเก้ผมไม่เคยสัมผัสเลยครับ ตอนเที่ยง ก่อนที่เจจะขับรถพาเราไปหัวหินตอนเย็น  แดนี่เลยพาผมไปเจอที่ร้านขายหนังสือเก่าตรงสุขุมวิท   หาหนังสือฉบับอังกฤษของริลเก้มาอ่านกัน ผมเปิดเจอบทนี้ครับ  The Song of the Widow       Fate was present and acquired for a nothing       every expression my face is capable of,       even to the way I walk.       The daily diminishing of me went on ผมพบว่ากวีของริลเก้มี "จังหวะ"ของการใช้ถ้อยคำที่นุ่มนวล และแสนเศร้าจริงๆด้วยครับ แล้วพออ่านบทต่อมา....ผมแทบขาดใจ!       and after I was emptied         fate gave me up         and left me standing there,       abandoned       หลังจากฉันเปล่าว่าง ร้างไร้       โชคชะตาก็ละมือจากฉัน       ปล่อยให้ยืนคว้างอยู่ตรงนั้น       ทิ้งขว้าง ไม่ใยดี ตอนที่เรานั่งแท้กซี่กลับมารอเจที่บ้านแดนี่ประมาณบ่ายเกือบเย็น   เจบอกว่าอีกสักชั่วโมงกว่าจะไปรับ พอแดนี่เปิดประตูเข้าบ้าน  ผมวางของลงที่โต๊ะกลางห้อง...แดนี่ก็เข้ามาสวมกอดผมจากด้านหลัง แล้วซบหน้าที่คอ.. ... วูบแรกที่โดนเธอกอด...เหมือนไฟร้อนวูบลุกพรึ่บทั่วร่าง...แต่หัวผมนึกถึง...เจ! ปฏิกิริยาแรกคือผมเบี่ยงตัวหนี แกะมือเธอออก "ไม่เอา..อย่า.." แล้วเดินหนี  แต่แดนี่เดินตามมาดึงผมไว้แล้วเบียดตัวเราสองคนกับกำแพง กำแพงปูนเย็นมากๆ  แต่ตัวผมกับแดนี่เหมือนกองไฟลุกท่วม มันร้อนฉ่าไปหมดแล้ว! แต่...สติผมยังดีอยู่ ผมผลักเธอออกอย่างแรง  "ถ้าคุณทำแบบนี้ ผมไม่ไปแล้วนะ  จะกลับละ"   ผมคว้าเป้จะเดินออกนอกประตู แต่แล้วแดนนี่ก็ทำสิ่งที่ผมไม่อยากเชื่อ...ไม่คาดคิด..... ในชีวิตยังไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำกับผมแบบนี้มาก่อนเลย! เธอทิ้งตัวลงไปนั่งคุกเข่าตรงหน้าผม ดึงขาผมไว้...แล้วบอกว่า.. "อย่านะคะ-อย่าไป  ฉันขอโทษ! ขอโทษจริงๆ!" น้ำตาเธอเอ่อคลอตอนแหงนขึ้นมองผม   ในหัวผมคิด...นี่เรื่องเล่นหรือเรื่องจริงกันนี่??? คุณอาจจะเคยนึกภาพนี้ในหัวสักร้อยหน ว่าถ้ามีใครมาทำแบบนี้กับคุณ คุณจะรู้สึกอย่างไร.. แต่พอมันเกิดขึ้นจริงๆ..ผมว่าคุณจะทำอะไรไม่ถูกเลยครับ เหมือนผม ที่ตาลาย ทำอะไรไม่ถูก   ได้แต่ลงนั่งกับเก้าอี้เหมือนเดิม  แดนี่ยังนั่งอยู่กับพื้น แต่เข้ามาซบหน้าที่ต้นขาผม   "อย่าโกรธฉันเลย..I'm sorry..so sorry...I didn't mean to..ฉันไม่ได้ตั้งใจ.." เธอเอาแต่พูดซ้ำไปซ้ำมาแบบนี้    ผมจะทำอะไรได้นอกจากรับปากว่าไม่โกรธ   แต่เราต้องสัญญาว่าจะไม่ทำอะไรแบบนี้อีก  เพราะ "..เจเขาชอบคุณจริงๆนะ" อีกครู่เดียว  เจก็มาถึงพอดี    แต่ทั้งแดนี่และผมทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น วันนั้นเป็นวันที่ย่านนั้นจัดงานออกร้านอะไรผมจำไม่ได้แล้วครับ  เต็มถนนไปหมด  เสียงกลองเสียงปี่แบบจีนดังอึกทึกมาถึงห้องนอน    น่าสนุกมาก   เราเลยพาแดนี่ออกไปดูถนนเล่นก่อนสักพัก ค่อยออกเดินทาง พอเรากลับมาที่ห้องนอนแดนี่อีกทีก็มืดแล้ว....ผมไม่รู้ว่าใครเริ่มก่อน-เจหรือแดนี่  แต่ตัวผมน่ะ นั่งพิงผนังห้องสูบบุหรี่อยู่ ตอนที่เจกับแดนี่นั่งลงตรงขอบฟูกที่นอน...แล้วเริ่มจูบกัน...ต่อหน้าต่อตาผม.. แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 51 01:52:42 แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 51 01:06:10 จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 18 ก.ย. 51 01:04:59 ]

ความคิดเห็นที่ 91 รอไม่ไหวแระ..... ขอไปนอนก่อน พรุ่งนี้ค่อยเข้ามาติดตามใหม่ค่ะ จากคุณ : fungjai - [ 18 ก.ย. 51 01:05:58 ]

ความคิดเห็นที่ 92 เอาละครับ ตอนนี้นี่เริมเข้มข้นแล้ว แต่ให้ตาย ยังไงผมก็ยัง งง ๆ อยู่ดีไอ้ตอน "ตอนที่เจกับแดนี่นั่งลงตรงขอบฟูกที่นอน...แล้วเริ่มจูบกัน...ต่อหน้าต่อตาผม.. " มันอารมณ์ไหนกันนี่ ประชด ? วันนี้ขอตามอ่านสักหน่อยครับ จากคุณ : omeg - [ 18 ก.ย. 51 01:13:25 ]

ความคิดเห็นที่ 93 มาลงชื่อรออ่านต่อครับ.. คืนนี้คงจะนอนในกระทู้นี้ล่ะครับ จากคุณ : MiRaCLe DouBLeSHoT - [ 18 ก.ย. 51 01:19:42 ]

ความคิดเห็นที่ 94 โอ้ เดียร์ ก๊อดดด เกิดมาไม่เคยพบเจอ ตามอ่านอยู่ขรับ จากคุณ : vitroze - [ 18 ก.ย. 51 01:32:17 ]

ความคิดเห็นที่ 95 ผมไม่รู้ว่าคุณเคยลองจ้องมองผู้ชายกับผู้หญิงจูบกันหรือไม่... ไม่ใช่จูบแผ่วผิวแบบ butterfly kiss หรือจุมพิตแบบเด็กๆหวานใสไร้เดียงสานะครับ แต่จูบกันจริงๆ....อย่างดูดดื่ม...และลืมโลก ผมเพิ่งประจักษ์กับตาว่า...มันสวยงามมาก!  สวยงามจริงๆ ปากประกบปาก   ลิ้นกระหวัดลิ้น...  ช้าช้า..เหมือนค่อยๆเร้าอารมณ์ของกันและกัน... เหมือนกับว่าวันคืนมันยาวนานไม่มีที่สิ้นสุด  ฉะนั้น..ไม่ต้องเร่งร้อนอะไร ตอนที่ผมเห็นภาพนั้น...ภายในตัวตนของผม..รู้สึกเหมือนบางอย่างกำลังถูกปลุกขึ้นมา.. เป็นความรู้สึกแบบเดียวกับบ่ายนี้ที่ผมอ่านบทกวีของริลเก้เลย ไม่ใช่ความรู้สึกทางเพศนะครับ...แต่เป็นความรู้สึกบางประการ.. ที่มัวแต่หลับใหลเพราะถูกสมองซีกซ้ายของตรรกะและเหตุผลกลบไว้มานาน...เขาเริ่มตื่นขึ้นแล้ว... เจคงเกิดอารมณ์จนทนไม่ไหว  เขาเอนตัวแดนี่ให้นอนหงายลงบนฟูก..แล้วเริ่มเล้าโลมเธอ... คุณคงคิดว่ามันคงเหมือนในหนังผู้ใหญ่...ที่ทั้งสองคนต้องครวญคราง...แต่..ไม่เลยครับ.. ทั้งห้อง..เงียบ.. มีแต่เสียงพัดลมเพดานเก่าคร่ำ  กับเสียงหายใจระหว่างเจกับแดนี่   ใบหน้าที่แนบกัน บดเบียดกัน  และริมฝีปากที่ไม่ถอนออกจากกันเลย..ก่อให้เกิดเสียงบางอย่าง.... ที่เมื่อเราเอาแต่ตระโบมจูบอย่างหื่นกระหาย หยาบกระด้าง  เราจะไม่มีวันได้ยิน เสียงของมือเจที่สอดเข้าไปในเส้นผมของแดนี่... เสียงของเนื้อเสียดสีกับเนื้อ..เสียงของลิ้นที่ดูดดื่มกันและกัน... เสียงของบทกวีธรรมชาติที่อยู่ในตัวเราอยู่แล้ว  แต่เราไม่เคยฟัง! ตอนเจเล้าโลมแดนี่ทั่วร่าง เขาเหลือบตามองผมเป็นระยะเหมือนไม่แน่ใจว่าผมจะว่าอะไรหรือเปล่า แดนี่ก็มองมาที่ผมเช่นกัน  พระเจ้า...ยามนี้เธอสวยโคตรโคตร! พอเจเห็นว่าผมไม่ว่าอะไร   เขาก็ถอดเสื้อตัวเองออก  แล้วจะถอดของแดนี่ด้วย...แต่เธอหยุดมือเขาไว้...แล้วพูดกับเจว่า.. "ให้..(ชื่อผม)..มาอยู่กับเราบนนี้ด้วยซี่..."  เธอหมายถึงบนฟูกสีขาวนั่น เจหันมามองผม...เหมือนจะถามว่าผมจะเอายังไง.... ผมยกมือเป็นสัญญาณว่าตามสบาย...แต่ผมไม่ เจเลยจูบกอดแดนี่ต่อ...แต่แดนี่เบี่ยงตัวออกแล้วมาดึงมือผมเข้าไป  บอกกับเจว่า "ถ้าเขาไม่มา ฉันก็ไม่ทำ.." ทั้งสองคนจึงดึงมือผม..ให้มานอนตรงกลางฟูก..   ขอบอกว่า..ความรู้สึกตอนที่นอนอยู่ตรงกลางนั้น...ข้างกายก็คือน้องชายที่ผมห่วงและแคร์  อีกข้างคือผู้หญิงที่ผมไม่เข้าใจ  และคงไม่มีวันเข้าใจ ...ตอนนั้น..ทุกอย่างมันเลื่อนลอยมาก  เหมือนภาพสโลว์โมชั่นที่ผ่านหน้าเราไปช้าๆเลยครับ แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 51 01:40:49 จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 18 ก.ย. 51 01:39:20 ]

ความคิดเห็นที่ 96 ........ แวะมาอ่านนะครับ คุณผึ้งน้อย..... ไม่รู้จะกล่าวคำไหนจริงๆ....แต่เรื่องราวนี้ มันเหมือนกับความสัมพันธ์สองชายหนึ่งหญิงใน Norwegian Wood ของมุราคามิเหลือเกิน....มันคงลำบากใจเหมือนกันนะ กับการที่เราต้องเป็น 'กำแพงสุญญากาศ' เพื่อเชื่อมประสานคนสองคน (ที่เราไม่มีทางเข้าใจ) ให้เข้าหากัน เหมือนกับเราเป็นอากาศธาตุ ไม่ได้ ไม่รับ แต่สัมผัสทุกความรู้สึก เจ็บเจียนตายมั้ย ไม่....แต่เหงามั้ย.....ผมว่าค่อนข้างทานทนเอาเรื่องเหมือนกัน.... ขอบคุณที่มาแปะไว้นะครับ จะตามอ่านต่อไป จากคุณ : บ้าเกม - [ 18 ก.ย. 51 01:58:21 ]

ความคิดเห็นที่ 97 ระทึกมากมาย อย่าค้างค่ะอย่าค้าง ตอนสำคัญเลย! จากคุณ : MaRiMeKKo - [ 18 ก.ย. 51 01:59:25 ]

ความคิดเห็นที่ 98 ขอบอกคุณก่อนครับว่า  ค่ำนั้นเรา 3 คนไม่ได้เมาอะไรเลย  ผมไม่ได้กินเหล้า แดนี่ไม่ได้สูบเนื้อ และเจไม่ได้ใช้ยาใดๆ สติสัมปชัญญะของเรา 3 คนครบถ้วนบริบูรณ์ดีทุกอย่าง   ความรู้สึกคืนนั้นมันถึงได้เข้มข้นและจริงใจอย่างที่สุด ผมจำได้ว่าแดนี่ขึ้นมาทาบบนตัวผม  แล้วเริ่มเอามือหนึ่งลูบหน้าผากผมเบาๆ   เป็นสัมผัสที่อ่อนโยนมาก แบบที่ผมต้องการมาตลอดชีวิต เธอกระซิบบอกผมว่า "ตัวคุณร้อนมากเลย.."   ส่วนเจ นอนตะแคงข้างมาหาผม เขาจับมือผมไว้ให้ขึ้นไปลูบหน้าเขาเบาๆ.. ผมรู้วินาทีนั้นเลยว่า...ผมทำไม่ได้ ด้วยความนิ่ง สงบ และแน่ใจที่สุด...ผมลุกขึ้นจากฟูก  ไปหาบุหรี่จากกระเป๋ามาจุดอีกมวนแล้วมานั่งพิงผนังที่เดิม เจไม่อยู่ในห้องแล้วครับ   แดนี่บอกว่า...เขาลงไปเอาของที่รถ   ห้องนอนจึงเหลือเรา 2 คน   ผมนั่งพิงผนัง เธอนอนหนุนแขนตัวเองบนเตียง     เส้นผมเป็นคลื่นสีน้ำตาลยาวแผ่เต็มฟูก   เงียบ..เหมือนช่วงสุญญากาศไงงั้น   แต่แล้ว...แดนี่ก็ยกตัวขึ้น  คลานมาเอาหน้าซบที่ตักผม   เธอไม่พูดอะไร ผมไม่พูดอะไร แล้วเธอก็เอามือผมไปลูบผมเธอ   ผมเธอนุ่มมือเหลือเกิน..       มันเป็นนาทีที่ รู้สึกสงบใจ อย่างบอกไม่ถูก แต่แล้วผมก็ตกใจที่แดนี่ยื่นมือมาแกะกระดุมกางเกงยีนส์ผม...ผมปัดมือเธอออกอย่างแรงจนบุหรี่ผมกระเด็นตกพื้น   เจขึ้นบันไดมาพอดี แดนี่จึงลุกจากตักผม ตอนขึ้นรถเจไปหัวหิน  ผมเปิดประตูขึ้นนั่งข้างหลัง   เพราะเจไม่รู้อะไรเขาจึงคุยตลอดทาง  แต่ผมเงียบ แดนี่ก็เงียบ ผมจำตอนนี้ได้แม่นมากว่า...นอกหน้าต่างรถ..ดวงจันทร์ส่องแสงเพียงครึ่งซีก... เมื่อมองไปตรงเบาะหน้าที่แดนี่นั่งอยู่...ผมรู้สึกโกรธ...  โกรธอะไรไม่รู้แต่มันโกรธมากจนเหมือนอยากจะฆ่า.. ความโกรธสุดจิตสุดใจวูบขึ้นมา...อย่างรุนแรง..สักพักก็หายไป แล้วความรู้สึกเศร้าก็เข้ามาแทนที่   ไม่รู้ว่าความเศร้ามันมาจากไหน...มันมาได้อย่างไร..แต่เหมือนตัวเองตกลงสู่เหวลึก       ผมรู้สึกเศร้าเหลือเกิน จำรุ่นพี่คนที่ผมเอ่ยถึงบ่อยๆได้ไหมครับ  คนที่อธิบายให้ผมฟังเรื่อง Destiny เรื่องของความไม่บังเอิญ และกฎของแรงดึงดูด ตอนที่ผมเปิดใจเล่าอดีตช่วงชีวิตตอนนี้ให้รุ่นพี่ฟัง  เขาบอกผมว่า.. ความรู้สึกบางอย่างต่อใครคนหนึ่ง ที่อยู่ดีๆก็พลุ่งขึ้นมาแบบไร้สาเหตุ  อาจเป็นสัญญาณบอกว่า... เรา เคย มีความผูกพันเชื่อมโยงกับคนๆนั้น ด้านดีหรือไม่ดีก็ตาม การที่ผมนั่งมองแดนี่จากด้านหลังรถ แล้วอยู่ดีๆก็โกรธแค้นแบบไม่มีสาเหตุนั้น.. (ไม่ใช่เรื่องที่ผมปัดมือเธอจนบุหรี่ตกพื้นแน่ๆ เพราะตอนนั้นผมไม่ได้เคืองอะไรเลย) อาจหมายถึงว่า..ผมเคยมีสัมพันธภาพที่เลวร้ายกับเธอมาก่อน  และความรู้สึกนั้นก็ฝังลึกลงในจิตใต้สำนึก เมื่อจิตใต้สำนึกถูกกระตุ้นด้วยเหตุการณ์บางอย่าง  ความทรงจำที่ถูกกลบฝังไว้ก็พลุ่งขึ้นมา แต่ตอนนั้น..ผมไม่รู้เรื่องอะไรเลยครับ...  จึงไม่รู้จะจัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไง นอกจากงงงวย และพยายามหลีกเลี่ยง เมื่อมาถึงโรงแรมที่หัวหิน   ตอนที่เรา 3 คนเข้าลิฟท์  แดนี่ยังพูดกับเจเลยว่า..เพราะผมดูท่าจะไม่สบาย   น่าจะเอา 2 เตียงมาชิดกันแล้วให้ผมนอนตรงกลางนะ แต่เจลอบส่งสายตามาที่ผมแล้วส่ายหน้าไม่เอาเด็ดขาด สรุปคือ...คืนแรกนั้น  โดยเจนอนเตียงเดียวกับแดนี่  และผมนอนอีกเตียง....คนเดียว  ในห้องเดียวกัน   และแล้ว..ในความมืด...เรื่องที่ผมคาดไว้แล้ว..ก็เกิดขึ้นจนได้.. แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 51 02:48:43 แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 51 02:41:04 จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 18 ก.ย. 51 02:39:17 ]

ความคิดเห็นที่ 99 โอ้...มีต่อจริงด้วย คุณผึ้งน้อยถ้าจะไปนอนรบกวนบอกด้วยนะคะ ได้ไปด้วย แล้วค่อยมาตามต่อพรุ่งนี้ อิอิ จากคุณ : MaRiMeKKo - [ 18 ก.ย. 51 03:30:00 ]

ความคิดเห็นที่ 100 กำลังคิดว่าต้องเป็นอย่างที่คิดแน่เลย งึม งึม ขอตัวไปนอนก่อนนาคราบ พรุ่งนี้จะรีบมาลุ้นต่อ จากคุณ : DON'T CARE - [ 18 ก.ย. 51 03:47:31 ]

ความคิดเห็นที่ 101 กำลังเข้าช่วงสำคัญเลย... ติดตามต่อไปครับ... จากคุณ : หมูหยองน้อย - [ 18 ก.ย. 51 03:50:20 ]

ความคิดเห็นที่ 102 โฮกกกกก ปุกหมุก จากคุณ : อาซิ่ม - [ 18 ก.ย. 51 04:05:25 ]

ความคิดเห็นที่ 103 รอคอยเธอมาแสนนาน.. ทรมานวิญญาณหนักหนา.. เฮ้อ!! จากคุณ : MiRaCLe DouBLeSHoT - [ 18 ก.ย. 51 04:12:11 ]

ความคิดเห็นที่ 104 ^^^ โย่... มีร้องเพลง "แต่ปางก่อน" ด้วย จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 18 ก.ย. 51 04:21:10 ]

ความคิดเห็นที่ 105 วู๊ววว กะลังมันส์ เหมือนดูซีรีส์เลย ชอบจบตอนแบบเนี้ยยย จากคุณ : โซบะตรากบ - [ 18 ก.ย. 51 04:53:24 ]

ความคิดเห็นที่ 106 อ่านแล้ว ดูท่าทางคุณไม่น่าเป็นคนใจร้อนเลยนะคะ อ่านแล้วรู้สึก เย็นมากๆ อ่านแล้ว อิจฉาแฟนคุณในปัจจุบันมากๆเลยคะ คุณเปนคนที่ดึงดูดมากๆ 555555555 รออ่านๆ จากคุณ : Legato (mimi2p) - [ 18 ก.ย. 51 04:54:16 ]

ความคิดเห็นที่ 107 บรรยายได้ดีมากค่ะ อินสุดๆ จากคุณ : Grace_Angel - [ 18 ก.ย. 51 04:57:59 ]

ความคิดเห็นที่ 108 ลุ้นมากๆ เลยค่ะ จากคุณ : Halimeda Lover - [ 18 ก.ย. 51 07:35:05 ]

ความคิดเห็นที่ 109 มาอ่านต่อแล้วววววว จากคุณ : lalabel - [ 18 ก.ย. 51 07:49:37 ]

ความคิดเห็นที่ 110 มาแว้ว มาแว้ว --- ^^ ส่งกาแฟคุณผึ้งนะคะ กาแฟมาแร้วววววว จากคุณ : ปังจิ้มนม - [ 18 ก.ย. 51 07:57:07 ]

ความคิดเห็นที่ 111 โอ้ววว เริ่ม อิโรติคค จากคุณ : Denon - [ 18 ก.ย. 51 08:02:17 ]

ความคิดเห็นที่ 112 สวัสดียามเช้าค่ะ คุณผึ้งน้อย ยังไงรักษาสุขภาพด้วยนะคะ ติดตามอ่านอยู่อย่างใจจดใจจ่อนะคะ ^^ จากคุณ : Brunette - [ 18 ก.ย. 51 08:04:04 ]

ความคิดเห็นที่ 113 ^^ จากคุณ : นางสาวพุงกะทิ - [ 18 ก.ย. 51 08:05:36 ]

ความคิดเห็นที่ 114 แวะมาอ่านต่อตอนเช้า เข้มข้น ตื่นเต้น เร้าใจจริงๆ  ^^ จากคุณ : moonlit_memory - [ 18 ก.ย. 51 08:29:34 ]

ความคิดเห็นที่ 115 เร้าใจแต่เช้าเลย........วันนี้คงต้องรออ่านกระทู้ทั้งวันแน่ๆเลยค่ะ จากคุณ : Girl@Lib - [ 18 ก.ย. 51 09:00:03 ]

ความคิดเห็นที่ 116 ไม่อยากจะบอกเลยว่า อ่านไป ลุ้นระทึกไป ^ ^" จากคุณ : kannasan - [ 18 ก.ย. 51 09:53:28 ]

ความคิดเห็นที่ 117 คุณผึ้งคะ ...พูดไม่ถูกเลยค่ะ อ่านไปแบบ..อะไรจะเกิดขึ้นอีกเนี่ย.. บรรยากาศของตัวหนังสือคุณมันอิ่มๆ เศร้าๆ ยังไงไม่รู้ แง้..T^T จากคุณ : อินทวา - [ 18 ก.ย. 51 10:09:55 ]

ความคิดเห็นที่ 118 ตามเข้ามาอ่านด้วยคน ครับ สนุก เข้าใจอธิบายบางฉากบางตอนได้ดีจริงๆครับ จากคุณ : p_warat - [ 18 ก.ย. 51 10:10:25 ]

ความคิดเห็นที่ 119 เข้ามารออ่านอย่างใจจดใจ่อ... อ่านแล้วเศร้าๆเหงาๆ ยังไงบอกไม่ถูกเลยค่ะ จากคุณ : Why-Not-T-Shirt - [ 18 ก.ย. 51 10:33:19 ]

ความคิดเห็นที่ 120 --* แปลกเนอะ จากคุณ : oldword - [ 18 ก.ย. 51 10:46:54 ]

ความคิดเห็นที่ 121 กำลังลุ้น - -" ไม่เข้าใจสาวแดนี่ .. เธอคิดอะไรของเธอ หรือเธอแค่ประชดชีวิต อะไรซักอย่าง จากคุณ : Art of Illusion - [ 18 ก.ย. 51 11:08:52 ]

ความคิดเห็นที่ 122 ลงชื่ออ่านครับ จากคุณ : the_architect - [ 18 ก.ย. 51 11:36:31 ]

ความคิดเห็นที่ 123 ตามมาลุ้นตัวโก่งเลยอ่ะ แล้วก็จะตามต่อปายยยยยยย ฝากไว้   "การมอบความรักทั้งหมดให้ใครสักคน ไม่ได้เป็นหลักประกันว่าเขาจะรักเราตอบ อย่าหวังที่จะได้รักตอบ แต่จงรอให้มันงอกงามขึ้นในหัวใจเขา  แต่้ถ้า มันไม่ได้เป็นเช่นนั้น อย่างน้อยก็ให้พอใจว่า มันได้งอกงามขึ้นในใจเรา" นะจ๊ะ จากคุณ : hit on me - [ 18 ก.ย. 51 11:46:18 ]

ความคิดเห็นที่ 124 เอาไปทำเป็นหนังก็ดีเหมือนกันนะ^_+ จากคุณ : เคมีพี่ตุ๊ก^_+ - [ 18 ก.ย. 51 12:04:09 A:202.28.244.214 X: TicketID:167169 ]

ความคิดเห็นที่ 125 รอลุ้นต่อค่ะ ^^ จากคุณ : A.Jolie - [ 18 ก.ย. 51 12:44:23 ]

ความคิดเห็นที่ 126 ที่บ้านผมไฟมันดับ ร้อนสุดๆ  ผมเลยตื่นเลย..โธ่ ตอนนี้ไฟเพิ่งมา นอนไม่หลับแล้ว   เลยมาตอบคห.เพื่อนผู้มีอุปการะคุณทุกท่านก่อนครับ ก่อนไปเค้งต่อ..แล้วจะกลับมาแปะต่อตอนเย็นนะจ๊ะครับ ตอบคห.คร้าบ.. ***************************************** อ่านแล้ว อิจฉาแฟนคุณในปัจจุบันมากๆเลยคะ คุณเปนคนที่ดึงดูดมากๆ จากคุณ : Legato (mimi2p) ^^^ ผมไม่มีแฟนครับ  เจอผมถีบประตูเข้าไป ผู้หญิงคนไหนจะกล้า.. แล้วแถมมาเล่าเรื่อง 4some ขนาดนี้.. ยังทำใจกับเพื่อนหลังไมค์เลยว่า..ดัชนี Beejones จะร่วงลงเหว..เง้อ ความคิดเห็นที่ 123 อย่าหวังที่จะได้รักตอบ แต่จงรอให้มันงอกงามขึ้นในหัวใจเขา   แต่้ถ้า มันไม่ได้เป็นเช่นนั้น อย่างน้อยก็ให้พอใจว่า มันได้งอกงามขึ้นในใจเรา"นะจ๊ะ จากคุณ : hit on me ููู^^ เมื่อก่อนผมเป็นคนที่ไม่ยอมรักใครที่ไม่ได้มา ถ้ารักแล้ว..ต้องได้ ช่วงชีวิตช่วงนี้..เปลี่ยนผมไปตลอดกาลเลยครับ ความคิดเห็นที่ 121 กำลังลุ้น - -" ไม่เข้าใจสาวแดนี่ .. เธอคิดอะไรของเธอ หรือเธอแค่ประชดชีวิต อะไรซักอย่าง จากคุณ : Art of Illusion ^^^ ผมว่า..ผมไม่เข้าใจหนุ่มเจมากกว่า...มานคิดอารายของมานนนน..กลุ้ม ความคิดเห็นที่ 120 --* แปลกเนอะ จากคุณ : oldword ^^^ ชอบมั้ยล่ะตัว ความคิดเห็นที่ 119 เข้ามารออ่านอย่างใจจดใจ่อ... อ่านแล้วเศร้าๆเหงาๆ ยังไงบอกไม่ถูกเลยค่ะ จากคุณ : Why-Not-T-Shirt ููู^^^ ตอนเหงาเศร้าจริง..ยังไม่มาครับ   ถ้าผมกะไม่ผิด น่าจะตอน 4.. (เรื่องนี้มี 5 Parts จบ)ครับ นี่แค่ตอน 2 เอง...ที่โหดกว่านี้ยังมีอีกครับ (อนิจจา...ชีวิต) ความคิดเห็นที่ 124 เอาไปทำเป็นหนังก็ดีเหมือนกันนะ^_+ จากคุณ : เคมีพี่ตุ๊ก ^^^ คงเป็นหนังแผ่นละครับ..ใครเขาจะมาดูคน 4 คนสับสนชีวิต ความคิดเห็นที่ 118 ตามเข้ามาอ่านด้วยคน ครับ สนุก เข้าใจอธิบายบางฉากบางตอนได้ดีจริงๆครับ จากคุณ : p_warat ููู^^ ดีใจมากที่คุณ p เข้ามาแจมด้วยครับ! ตอนต่อไปสิ...ผมซีเรียสเลย  ต้องคิดก่อนเขียนให้ดีๆ ไม่งั้นโดนยึดอมยิ้ม...สิ้นชีวาแน่ๆ ความคิดเห็นที่ 117 ...พูดไม่ถูกเลยค่ะ อ่านไปแบบ..อะไรจะเกิดขึ้นอีกเนี่ย.. บรรยากาศของตัวหนังสือคุณมันอิ่มๆ เศร้าๆ ยังไงไม่รู้ จากคุณ : อินทวา ^^^ จริงเหรอครับ?....แง้..เศร้าอีกรอบ ความคิดเห็นที่ 116 ไม่อยากจะบอกเลยว่า อ่านไป ลุ้นระทึกไป ^ ^" จากคุณ : kannasan ^^^ เอ่อ...เรื่องผมมะใช่ saw4 น้า... อ่านผิดเรื่อง ดูหนังผิดโรงก็ไม่ต้องเกรงใจน้า.. ความคิดเห็นที่ 113 ^^ จากคุณ : นางสาวพุงกะท ^^^ เอ่อ..จนมุกเลยเหยอคับ  แฮ่.. ความคิดเห็นที่ 112 จากคุณ : Brunette ความคิดเห็นที่ 114 จากคุณ : moonlit_memory ^^^ ขอบพระคุณนะคร้าบ และขอขอบพระคุณทุกท่านในกระทู้ที่ผมมิได้ตอบคห. ไว้ ณ โอกาสนี้ด้วยคร้าบ ความคิดเห็นที่ 111 โอ้ววว เริ่ม อิโรติคค ฮ่าฮ่าฮ่า จากคุณ : Denon ^^^ มีขั้น อิโรติค กว่า ตอนหน้าจ้ะ วะหะฮ่าฮ่า(หัวเราะชั่วร้าย) ความคิดเห็นที่ 115 เร้าใจแต่เช้าเลย........วันนี้คงต้องรออ่านกระทู้ทั้งวันแน่ๆเลยค่ะ จากคุณ : Girl@Lib ^^^ ผมขออนุญาตหลับก่อนนะคร้าบ.. แล้วตอนเย็นจะลุกขึ้นมาเกลา Part 3 ครับพ้ม เพราะผมอยากเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นจริง  โดยไม่หยาบโลน.. ยากนะครับ ที่เราจะเล่าช่วงเหตุการณ์ที่อิโรติค แบบไม่บิดเบือนความจริง แล้วทำให้คนอ่านรู้สึกดีได้ด้วย โดยอมยิ้มยังอยู่ได้แบบสมศักดิ์ศรี ขอให้อ่าน Part 2 นี้ไปพลางก่อน  อย่าเพิ่งทิ้งกันนะครับ จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 18 ก.ย. 51 13:19:02 ]

ความคิดเห็นที่ 127 จะมาตามติดตามต่อตอนเย็นคร้าบบ ตอนจบ...สุดท้ายก็เป็นรักที่ไม่สมหวังเหรอครับเนี่ย... (จากที่คุณผึ้งน้อยบอกว่ายังไม่มีแฟน) จากคุณ : หมูหยองน้อย - [ 18 ก.ย. 51 13:27:27 ]

ความคิดเห็นที่ 128 เฮ้ย .... มีตอบทู้รอบบ่ายด้วย ไม่เคยเห็นคุณผึ้งน้อยโพสต์ตอนกลางวันเลย วันนี้ท่าทางฝนจะตกนิ จากคุณ : lalabel - [ 18 ก.ย. 51 13:27:46 ]

ความคิดเห็นที่ 129 แล้วบุคคลในเรื่อง จะว่าอะไรหรือเปล่าครับที่ มาเปิดเผย แล้วตอนท้ายจะมีอักษรย่อ ใบ้ไหมครับ ว่าเป็นใครในวงการ จากคุณ : micawber - [ 18 ก.ย. 51 13:56:21 ]

ความคิดเห็นที่ 130 ไม่น่าเชื่อว่า..จะมีชีวิตจริงๆแบบนี้ในโลกเนอะ... เรื่องของเราดูเด็กๆไปในทันทีที่มาอ่านเรื่องของคุณผึ้งฯ มาปักหมุด รออ่านอย่างใจจดใจจ่อ.. จำได้ว่าเมื่อปีสองปีก่อน มีฟอร์เวิร์ดเมลล์เรื่องจริงของสงครามนางฟ้ามา อ่าน อ่านจนไม่เป็นอันทำการทำงาน เรื่องนี้ก็ด้วย.. อันที่จริงน่าไปตีพิมพ์นะคะ รับรองเป็น Best seller แน่ๆ! ฟันธง! จากคุณ : My heart is in SF! - [ 18 ก.ย. 51 13:57:31 ]

ความคิดเห็นที่ 131 ถ้าผมกะไม่ผิด น่าจะตอน 4.. (เรื่องนี้มี 5 Parts จบ)ครับ นี่แค่ตอน 2 เอง...ที่โหดกว่านี้ยังมีอีกครับ มีซัก 10 ภาค น้องก็จะรออ่านนนนนน... สู้ ๆๆๆๆ  ปั่นต้นฉบับเร็ว ๆ น๊า ^ ^ จากคุณ : ..คนหน้าคอม.. - [ 18 ก.ย. 51 14:01:15 ]

ความคิดเห็นที่ 132 มาตอบต่อ..ก่อนจาไปเค้ง..คลุมโปง ความคิดเห็นที่ 127 ตอนจบ...สุดท้ายก็เป็นรักที่ไม่สมหวังเหรอครับเนี่ย... (จากที่คุณผึ้งน้อยบอกว่ายังไม่มีแฟน) จากคุณ : หมูหยองน้อย ^^^ กระซิกๆ....คุณหมูฯสปอยล์ง่า..เค้าไม่ย้อม ความคิดเห็นที่ 128 เฮ้ย .... มีตอบทู้รอบบ่ายด้วย ไม่เคยเห็นคุณผึ้งน้อยโพสต์ตอนกลางวันเลย วันนี้ท่าทางฝนจะตกนิ จากคุณ : lalabel ^^^ ก็เราบอกแล้วว่าไฟที่บ้านเรามันดับง่า ตื่นเลยเพราะร้อนมาก  เอาแป้งตรางูทาถูทาถูแล้ว ก็เย็นไม่พอ...พอไฟมาตาสว่าง.. หาเรื่องทำให้ง่วงใหม่ จาได้กลับไปนอนไงค้าบ  (ใครกล่อมนอนได้ให้้ 5 บาทเอ้า) ความคิดเห็นที่ 129 แล้วบุคคลในเรื่อง จะว่าอะไรหรือเปล่าครับที่มาเปิดเผย แล้วตอนท้ายจะมีอักษรย่อ ใบ้ไหมครับ ว่าเป็นใครในวงการ จากคุณ : micawber ^^^ ในเรื่องนี้มีอยู่ 4 คน คนแรกคือผม  คนที่ 2 คือเจ..ผมตัดดีเทลทิ้งจนเดาไงก็เดาไม่ออกแล้วครับ ส่วนที่เหลืออีก 2 คือศิลปินแท้ๆ   ธรรมชาติศิลปินจะไม่สนใจสิ่งที่คนอื่นคิดอยู่แล้วครับพ้ม เรื่องนี้ก็ด้วย.. อันที่จริงน่าไปตีพิมพ์นะคะ รับรองเป็น Best seller แน่ๆ! ฟันธง! จากคุณ : My heart is in SF! ^^^ มีคนถามผมมาเหมือนกัน  แต่..ถ้าต้องเผยตัว... ผมบายเลยครับ.. เพราะถ้าคนรู้ว่าผมเป็นใคร ก็จะรู้ว่าเจเป็นใคร (แม้ตอนนี้เขาจะไม่อยู่เมืองไทยก็ตาม) ผมไม่สามารถตีพิมพ์ได้จริงๆครับ   อีกอย่าง...เรื่องมันยังไม่ดีพอจะเป็น book ด้วยครับคุณ My heart การจะทำหนังสือสักเล่มหนึ่ง..สำหรับผม..ในฐานะคนรักหนังสือ.. มันต้อง "ดีกว่านี้" อีกมากครับ  ทั้งภาษา..ทั้งพล้อตเรื่อง..ทั้งวิธีการเล่าเรื่อง แค่น่าสนใจอย่างเดียว..ยังไม่พอ   แต่..อุตส่าห์ชมมางี้...(ทำท่าเขิน..ดึงใบมะพร้าวข้างตัวมากัดเล่น..) ขอบคุณมากมาย รักนะจุ๊บๆ จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 18 ก.ย. 51 14:11:51 ]

ความคิดเห็นที่ 133 ^ ระวังแล้วกันครับพี่ผึ้ง ตอนนี้เป็นห่วงเรื่อง privacy มากกว่าครับ จากคุณ : the_architect - [ 18 ก.ย. 51 14:26:17 ]

ความคิดเห็นที่ 134 แต่..อุตส่าห์ชมมางี้...(ทำท่าเขิน..ดึงใบมะพร้าวข้างตัวมากัดเล่น..) ขอบคุณมากมาย  รักนะจุ๊บๆ จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร ............................................................ ไปทำอะไรข้างใบมะพร้าวอ่ะค่ะ... ไปนอนไป๊ ชิ่ว ชิ่ว.. จะได้ตื่นมาแจ่มๆ ปั่น part 3 ^_^ ปล.คุณผึ้งเข้าใจตั้งกระทู้ให้ตัวเองเหนื่อยดีจริงๆ  -_-" จากคุณ : อินทวา - [ 18 ก.ย. 51 14:38:17 ]

ความคิดเห็นที่ 135 กลับมาจากไปหาลูกค้า เข้ามาอ่านต่อ ป๊าดดด   มันเพิ่มมาอีกนิดเดียว   เหมือนดูซีรีย์แล้ว ต้องรอสัปดาห์หน้า พี่ครับ . . . มาต่อการบ้านเร็วๆนะ  (ฮา) จากคุณ : Beeee(Beeee) - [ 18 ก.ย. 51 14:49:23 ]

ความคิดเห็นที่ 137 ปกติแทบไม่ได้เข้ามาห้องสวนลุมเลย  ไม่รู้บังเอิญอะไร เมื่อ 2-3 ก่อน คลิ๊กเข้าไปอ่านกระทู้นี้  ผลจากการอ่านปรากฎว่าติดหนึบเลยค่ะ   แม่ลูกสองหัวปีท้ายปีอย่างดิฉัน วัน ๆ ไม่ต้องทำอะไรกันแล้วตอนนี้    คอย Refresh กระทู้อย่างเดียวเลย แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 51 15:20:27 จากคุณ : รักแมวดำ (kikucat) - [ 18 ก.ย. 51 15:17:25 ]

ความคิดเห็นที่ 138 ติดตามงานของคุณผึ้งน้อยมาไม่นานนี่เองคะ เพิ่งเข้ามาเล่น ชอบเวลาคุณให้ข้อคิดในเรื่องต่างๆคะ จริงๆที่นี่ทำให้เห็นโลกในมุมมองต่างๆที่หลากหลายมากขึ้น ทั้งดี และไม่ดีคะ สำหรับเรื่อง รักสามสี่เศร้านี้ น่าติดตามมากคะ แต่....ตัวเองคงมีอารมณ์ศิลปินไม่มากพอ บางฉากไม่สามารถจินตการได้เหมือนเพื่อนคนอื่นๆ แต่ฉากติดเรทนี่ เห็นภาพชัดเจนดีคะ -_-" (ไม่ได้หมกมุ่นน้า) ^^ ^^ อีกอย่าง...เรื่องมันยังไม่ดีพอจะเป็น book ด้วยครับคุณ My heart การจะทำหนังสือสักเล่มหนึ่ง..สำหรับผม..ในฐานะคนรักหนังสือ.. มันต้อง "ดีกว่านี้" อีกมากครับ ทั้งภาษา..ทั้งพล้อตเรื่อง..ทั้งวิธีการเล่าเรื่อง แค่น่าสนใจอย่างเดียว..ยังไม่พอ ^^ ^^ เป็นหนังสือก็ดีนะคะคุณผึ้ง แต่อยากได้ภาษาสวยๆ เข้าใจได้ ง่ายต่อการจิตการ สำหรับเด็กไม่ค่อยมีศิลป์ในหัวใจ Cheers Cheers ka จากคุณ : Wednesday Child - [ 18 ก.ย. 51 15:27:10 A:58.64.62.176 X: TicketID:182829 ]

ความคิดเห็นที่ 139 อัพช้าจังเลย,, จากคุณ : oldword - [ 18 ก.ย. 51 15:27:13 ]

ความคิดเห็นที่ 140 เห็นด้วยกับ Wed. Child น่าจะทำได้ เกลาๆหน่อย ไม่เห็นต้องเผยตัวเลย..เรื่องสั้นๆหลายเรื่องบนแผง บางทีมีแต่นามปากกาด้วยซ้ำ..มั้งง น่าจะทำได้น่า..แต่ให้คงความเป็นอีโรติคของงานต้นฉบับไว้ เพราะคุณคนคนพันธ์เอ็กซ์ 555 นี่ถ้าเรามีสน.พิมพ์เอง เรื่องหลายๆเรื่องในนี้ เราอยากพิมพ์เป็นเรื่องสั้นมากๆ ดีกว่าหนังสือชีวิตดารา แฉกันไปมาบนแผงหนังสือซะอีก น่าเบื่อมาก เรื่องต่างๆในห้องนี้ บางเรื่องเป็นเรื่องที่เป็นประโยชน์กับคนในสังคมมากเลยน่ะ เช่น เรื่องเอดส์ไดอารี่ ของหมูแก้ว ทุกวันนี้ใครบ้าง หรือ มีกี่คนที่รู้จัก หน้าตาของเธอจริงๆ แต่ถึงกระนั้น เราก็ชอบมาก ซื้อเก็บไว้ทุกเล่ม ต้นกำเนิดของเรื่องนี้ ก็มาจากห้องนี้ไม่ใช่หรือ.. ยังไงก็จะรออ่านต่อไปนะคะ มาเร็วหน่อยๆ ลูกค้าเยอะ! แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 51 16:11:36 จากคุณ : My heart is in SF! - [ 18 ก.ย. 51 16:08:22 ]

ความคิดเห็นที่ 141 แวะเข้ามาดู  รอติดตามตอนต่อไปค่ะ  ^^" จากคุณ : moonlit_memory - [ 18 ก.ย. 51 16:26:01 ]

ความคิดเห็นที่ 142 อ่าว พลาดเลยครับ หลงสปอยไปแล้ว โทษทีครับ - -" ืคือผมคิดว่า ตอนนี้ตอนจบไม่ว่าจะออกหน้าไหน คงไม่สำคัญ เท่ากับสิ่งทีุ่คุณผึ้งฯ ได้ผ่านมาน่ะครับ เป็นประสบการณ์ในชีวิตที่ผมว่ามันช่วยสอนอะไรได้หลายๆ อย่างเลยล่ะ ทั้งตัวคุณผึ้งฯ เอง แล้วก็ช่วยสอนหลายๆ คนในนี้ด้วย ^________^ จากคุณ : หมูหยองน้อย - [ 18 ก.ย. 51 16:27:41 ]

ความคิดเห็นที่ 143 เอามารออ่าน Part 3 ด้วยใจระทึกค่ะ จากคุณ : Why-Not-T-Shirt - [ 18 ก.ย. 51 17:10:26 ]

ความคิดเห็นที่ 144 วุ๊ยยยยยยยยย ยายแก่(แบบอิฮั้น) ใจเต้นตึ๊กๆ เหมือนตอนแอบแม่อ่านหนังสือนิยายอิโรติกเรยอ๊า จากคุณ : KHIMM - [ 18 ก.ย. 51 17:37:04 ]

ความคิดเห็นที่ 145 ดีใจมากๆ เป็นอะไรที่คาดไม่ถึงมากๆ ที่ได้อ่านเรื่องราวชีวิต ได้รู้จักคุณผึ้งฯมากขึ้น จากสิ่งที่พี่เล่าในนี้ ขอบคุณนะคะ จากคุณ : เกล็ดน้ำแข็ง - [ 18 ก.ย. 51 18:27:54 ]

ความคิดเห็นที่ 146 รออ่านอยู่คะ รอด้วยความเหงา เศร้า และระทึกใจ ^_^ ชีวิตคนเรามันมองด้วยตาเปล่าไม่ได้จริงๆเลยนะคะ สิ่งที่เห็นภายนอก อาจไม่เหมือนสิ่งที่เป็นจริง ที่อยู่ภายในของคนเราเนอะ เฮ้อ...อ่านไปก็บีบคั้นไป แอบมีลุ้นๆ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน กว่าจะจบ สงสัยคนอ่านต้องพักให้น้ำหลายยก แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 51 19:17:27 จากคุณ : Psychic Eye - [ 18 ก.ย. 51 19:14:13 ]

ความคิดเห็นที่ 147 โอ่ว...ลุ้น ๆ ๆ จากคุณ : Nu-Aak - [ 18 ก.ย. 51 20:28:51 ]

ความคิดเห็นที่ 148 โอ้ววววว... threesom !!!! รู้ว่ามีอยู่ แต่ไม่นึกว่าคุณผึ้ง จะเป็นผู้หนึ่งที่มี ปสก อันหายากยิ่งนี้ o_O;; จากคุณ : cardiogenic - [ 18 ก.ย. 51 20:49:32 ]

ความคิดเห็นที่ 149 รอ อ่านและให้กำลังใจนะครับ ปรกติอ่านของคุณมานานไม่ค่อยแสดงตัวเท่าไร แต่ที่นำมาแชร์กัน อันนี้โดนใจจริงๆ ครับ อดไม่ไหวต้องออกมาให้กำลังใจกัน จากคุณ : ขอให้กำลังใจกับยาดม (เหรียญ2ด้านดาบ2คม) - [ 18 ก.ย. 51 20:53:11 ]

ความคิดเห็นที่ 150 แวบมาติดตามตอนต่อไปค่ะ   (^ w ^) รับกล้วยเพิ่มพลังหน่อยนะคะ จากคุณ : Sentra de Sephirot - [ 18 ก.ย. 51 20:53:13 ]