ความคิดเห็นที่ 1 คงมีสักครั้งหนึ่ง ที่เราจะเจอคนที่เราสามารถใช้เวลาอยู่กับคนๆนั้นได้อย่างมีความสุข โดยไม่ต้องพูดอะไรกันสักคำเดียว ที่จริง  วันนั้นทั้งวัน เจชวนแดนี่มาหัวหินเพื่อจะให้มาดูเขาทำงาน   แต่สรุปแล้ว..แดนี่ไม่ไปลูกเดียว ยังไงๆเธอก็ไม่ไป ดังนั้น...วันนั้นทั้งวัน...เจเลยต้องปล่อยให้แดนี่อยู่กับผม   จนกว่าเขาจะเลิกกองตอนค่ำ เราเลยไปเดินเล่น  แล้วนั่งกินข้าวกลางวันที่ร้านชาวบ้านริมหาดกัน วันนั้นแดดดี     ชายหาดหัวหินสวยมากๆ เลยครับ แดนี่กับผมสั่งต้มข่าไก่ใส่นมสดมานั่งเอาหัวชนกันกินในชามเดียวกัน  แล้วเราก็นั่งเงียบๆดูทะเล  โดยไม่ต้อง พยายาม หาเรื่องคุย คู่รักมากมายแค่ไหนนะ ที่ต้องดิ้นรนหาคำพูดหรือกิจกรรมมาเติมเต็ม "ช่องว่างระหว่างกัน" แต่สำหรับแดนี่กับผม ซึ่งเป็นคนที่เพิ่งรู้จักกันเมื่อ 2 อาทิตย์ที่แล้วแท้ๆ  กลับไม่ต้องหาคำพูดใดๆมาคอยเติมเต็มบรรยากาศที่ว่างและเงียบ   ผมว่า...เราสองคนรู้สึกได้ว่า.....ในความเงียบ  มีความอิ่มใจบางประการแฝงอยู่… โต๊ะข้างๆมีเด็กฝรั่งผมทองอร่าม อายุประมาณ 3 ขวบ  เล่นบอลชายหาดอยู่ข้างโต๊ะคนเดียว แดนี่เหลือบไปมองไอ้หนู  แล้วก็ทำหน้าเชิดๆ พูดว่า.. "ไม่เห็นอยากจะมีลูกเลย!"   แต่....ไอ้หนูไม่เก็ท  ไม่เข้าใจ  เขาเดินเข้ามาหาแดนี่แล้วยื่นลูกบอลให้เฉยเลยครับ  ผมยังขำก๊ากเลย แดนี่เพียรบอก "ไม่เอ๊า..ไม่เล่น"  ปรากฏว่าไอ้หนูผมทองเป็นเยอรมันมั้งครับ..2 คนนี้เค้าเลยเว่าเยอรมันกันรู้เรื่อง ปากแดนี่บอก-ไม่เอา  แต่เธอเป็นคนดึงดูดเด็กเล็กๆจริงๆ ทุกที่ที่เธอไปเลย-ให้ตายดิ้น! ตกลงเราสองคนเลยต้องเล่นโยนบอลกับเจ้าหนูผมทองจนกระทั่งพ่อแม่เจ้าหนูต้องกลับที่พัก แล้วอยู่ดีๆ แดนี่ก็พูดกับผมว่า... "You're gonna be a good father" ผมหัวเราะเลยครับ   เพราะเพื่อนๆผมทุกคนจะรู้ดีว่าผมมีมุกแซวประจำตัว   ว่าเด็กคนไหนเกิดมาเป็นลูกผมนี่..น่าสงสารสุดชีวิต  เพราะต้องช่วยตัวเองสุดฤทธิ์เลยครับ ไอ้ลูกพ่อ  พ่อไม่มีเวลานะลูก  พ่อต้องทำงานหาเงินใช้หนี้  ถ้าลูกคลอดออกมา ลูกพ่อต้องเอากรรไกรมาตัดสายสะดือเองนะลูกนะ แล้วพอตอนกินนม...พ่อคงชงนมใส่ตู้กดอัตโนมัติไว้ให้ แล้วพ่อก็ไปทำงาน  ถึงเวลาลูกหิว..ลูกคลานไปกดปุ่มเอาเองนะลูกพ่อ ฮา! ผมเลยหัวเราะกับคำพูดแดนี่  แล้วบอกเธอว่า  "ไม่เอาน่า....สงสารเด็ก!..." พอเริ่มพลบค่ำ เรากลับมารอเจที่ห้อง  แต่เจก็ไม่มา ไม่โทรมาด้วย แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 51 22:54:50 จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 18 ก.ย. 51 22:54:23 ]

ความคิดเห็นที่ 2 บนเตียงนอนนั้น แดนี่นอนเอนหลังพิงพนักหัวเตียง  ผมนอนขวา...เคียงกัน แล้วก็อ่านหนังสือกวีของริลเก้ที่ผมขอยืมแดนี่ไปด้วยกัน เราไม่ได้กอดกัน ไม่ได้เอนซบกัน  ตัวเราแทบไม่แตะถูกกันด้วยซ้ำ  แต่ผมรู้สึกเป็นครั้งแรกของบรรยากาศคำว่า...บ้าน Home เป็นสิ่งที่ผมไม่เคยมีครับ     ผมพเนจรมาตลอดชีวิต  อยู่ที่นั่นที อยู่ที่นี่ที เจอคนนั้นเลี้ยงที คนนี้เลี้ยงที เพราะพ่อผมเป็นทหาร ผมเลยเป็นคนไร้ราก  ไม่เคยกล้าผูกพันกับที่ไหน กับอะไร หรือกับใคร   เวลาที่ผมรักใคร ต่อให้รักมากมายหรือยาวนานขนาดไหน ผมจะขอเลิกก่อนทุกครั้ง แต่ผมรู้สึกถึงคำว่า.."บ้าน"...เป็นครั้งแรก..กับผู้หญิงที่น้องชายผมชอบ! แน่นอน..ผมไม่ได้พูดถึง  ความรู้สึกคุ้นเคยอย่างประหลาด เหมือนกับการนอนอ่านหนังสือเล่มเดียวกัน ข้างๆกัน เป็นเรื่องที่เราเคยทำมาด้วยกันจน คุ้น มานานแสนนานแล้ว..นี้ ให้แดนี่ฟังเลย   ผมเก็บไว้เป็นความลับในใจของผมคนเดียว จนวันรุ่งขึ้น  ผมต้องกลับกรุงเทพฯแล้ว...เพราะติดงาน   ในใจผมคิดว่า...พ้นทุกข์พ้นร้อนแล้วเรา..   เฮ้อ..2 วันนี้..แทบตาย! เจเลยเอากุญแจรถตัวเองให้ผมขับกลับกรุงเทพฯ แต่แล้ว..แดนี่ก็ตัดสินใจนาทีสุดท้าย  บอกเจว่าเธอต้องกลับวันนี้ด้วย เพราะต้องรีบไปธุระที่เชียงใหม่ ตอนขึ้นรถ แดนี่ขอเจว่า..เธออยากจำทางในประเทศไทยให้ได้  ขอขับได้ไหม  เจอยากเอาใจสาว ก็เลยให้ ผมคิดในใจว่า....พระเจ้า...2 คนในรถ 3 ชั่วโมง... เอาอีกแล้วตู....จะเกิดอะไรขึ้นอีกละเนี่ย?   โอย..เครียดโว้ย! ผมไม่ได้เครียดเกินเหตุหรอก  เพราะระเบิดลูกที่ผมเกริ่นไว้ใน Part 2 ....ก็ระเบิดตูมจริงๆครับ แม่เจ้า....ทันทีที่ขับรถได้  เราสองคนก็ทะเลาะกันมาตลอดทางจริงๆด้วย   ตั้งแต่ตัวเมืองหัวหินยันพ้นเขตเมืองแล้วก็ยังไม่เลิก! เปล่า ไม่ได้ทะเลาะเรื่องไม่รู้ทางครับ แต่ทะเลาะกันเรื่อง..แดนี่จะเอายังไงกับเจกันแน่  อย่ามาทำคลุมเครือแบบนี้..มันไม่แฟร์! ส่วนเธอก็เถียงผมกลับด้วยการอ้างความเข้ากันไม่ได้ต่างๆนานา   แดนี่บอกเหตุผลของตัวเองว่า...เธอไม่ได้ชอบเจ..เจน่ารักดี...แต่ไม่ได้ชอบ..เข้าใจมั้ย.. ผมก็ยันกลับ.. "อ้าว..ถ้าคุณไม่ได้ชอบเขา  ทำไมคุณโทรมาเล่าให้ผมฟังว่าไปเที่ยวกับเจมาสนุกดี  คุณพูดงี้ทำไมเล่า  ผู้ชายเค้าสับสนนะ!" เธอเริ่มมีอารมณ์ "แล้วคุณจะให้ฉันทำยังไงเล่า!  จะให้ฉันฝืนใจตัวเองยังไงเหรอ?!" บลาบลาบลา.. ผมจำการโต้เถียงกันในรถบ่ายนั้นไม่ได้จริงๆครับ ว่าเถียงกันทำบ้าอะไร   จำได้แค่ว่าดุเดือดเลือดพล่านมาก แล้วพอถึงจุดที่ชักขึ้นเสียงใส่กันมากขึ้นเรื่อยๆ...แดนี่ก็ทำเรื่องที่ผมไม่คาดคิดอีกแล้วครับ... เธอหักพวงมาลัยรถพรืดเดียว รถเป๋ไปด้านซ้ายแล้วเบรกพรวดที่ไหล่ทาง  ผมร้อง  "เฮ้ย!"แบบใจหายวาบ จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 18 ก.ย. 51 22:57:04 ]

ความคิดเห็นที่ 3 วินาทีที่รถทิ่มเข้าไหล่ทาง แดนี่ก็โผเข้ากอดผม.....แน่นมาก..แน่นจนผมแทบหายใจไม่ออก เหมือนเวลาในรถหยุดนิ่ง... ภาพชัดเจนมากจากสายตาผมในตอนนั้น... คือทุกอย่างเป็นภาพเบลอหมด... โลกรอบตัวเราเคลื่อนช้ามาก  มีแต่เรา..ในรถ..ที่เป็นจริง..ในเวลานั้น เพราะแก้มเราแนบกันอยู่  ผมจึงมองเห็นว่าเส้นผมของแดนี่ไม่ใช่สีน้ำตาลเข้มอย่างเดียว  แต่แซมแดงด้วย มันเงาเป็นประกายน่าสัมผัสมากๆ....  แต่...ผมกลับนั่งนิ่งให้เธอกอดแบบนั้น... เสียงหัวใจเราเต้นรัวดังก้องอยู่ในหู.. ตึก-ตึก-ตึก-ตึก.. ในรถยิ่งเงียบ เสียงหัวใจเต้นยิ่งดัง และแล้ว...ผมก็กอดตอบเธอเป็นครั้งแรก...  เมื่อเธอรู้ว่าถูกผมกอดตอบ..เรายิ่งกอดกันแน่นสนิทยิ่งขึ้นไปอีก แต่....ผมก็กระซิบบอกเธอว่า... "อย่า...อย่าหันหน้ามานะ..." เพราะแก้มเราแนบกันอยู่ตอนนั้น ปากผมอยู่ที่หูเธอพอดี ..เพราะถ้าเธอหันหน้ามาหาผม...ผมจะอดใจไว้ไม่ไหวแน่ๆ ... มันจะขาดใจอยู่แล้ว... จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 18 ก.ย. 51 22:58:10 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ง่า่ ... คุณผึ้งน้อย ... .................. จากคุณ : titun - [ 18 ก.ย. 51 23:05:53 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ลุ้นว่าจะหันหน้าไม่หันหน้า แต่ถ้าเป็นผมคงหันหน้า จากคุณ : omeg - [ 18 ก.ย. 51 23:07:52 ]

ความคิดเห็นที่ 6 อูยย... ลุ้นๆๆๆ จากคุณ : Why-Not-T-Shirt - [ 18 ก.ย. 51 23:08:26 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ...... สวัสดีครับพี่ผึ้งน้อย แวะมาอ่านอีกเช่นเคย.... ดูๆ ไปเหมือนกับว่าต่างคนต่างมีความสับสนใจจิตใจเลยนะครับ พี่เองก็ไม่แน่ใจ แดนี่ก็ไม่แน่ใจ ว่าความรู้สึกทั้งหลายมันเป็นแบบไหน รัก? หลง? เหงา? ค่อนข้างทรมานนะครับ กับความรู้สึกแบบนี้ เหมือนเรื่องของผมกับ ม เลยแฮะ....(ถ้าใครอ่านกระทู้เก่าๆ ก็พอจะนึกออกนะครับว่า ม หมายถึงใคร ฮา~~) จากคุณ : บ้าเกม - [ 18 ก.ย. 51 23:13:26 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เกือบถอดใจไปนอนแล้วเชียว อยากให้ถึงตอนเสม็ดเร็วๆ จัง ลุ้นด้วยใจระทึก จากคุณ : Chapter 1-17 - [ 18 ก.ย. 51 23:17:33 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ^^ จากคุณ : พิมมาดา (พิมมาดา@trustnoone) - [ 18 ก.ย. 51 23:17:36 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ปุกหมุก... จากคุณ : อาซิ่ม - [ 18 ก.ย. 51 23:25:50 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ตัวหนังสือของพี่ผึ้งน้อยฯ มีชีวิต จากคุณ : MiRaCLe DouBLeSHoT - [ 18 ก.ย. 51 23:29:35 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ^^ ตามมาแล้วคร้าบบบ จากคุณ : หมูหยองน้อย - [ 18 ก.ย. 51 23:30:21 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ^^ ตามมาแล้วครับ จากคุณ : the_architect - [ 18 ก.ย. 51 23:32:31 ]

ความคิดเห็นที่ 14 พี่คะ ลุ้นมากๆๆๆๆๆ จากคุณ : เกล็ดน้ำแข็ง - [ 18 ก.ย. 51 23:43:47 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เออ...คือว่า...คือ ลุ้นคะลุ้น จะให้ลุ้นไปถึงหนายคะเนี่ย จากคุณ : Psychic Eye - [ 18 ก.ย. 51 23:47:19 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ทุกคนช่างมีความในใจกันมากมายเหลือเกิน เฮ้อ..... สับสน สับสน แต่ก็ติดตามต่อไป อิอิ จากคุณ : lalabel - [ 18 ก.ย. 51 23:47:25 ]

ความคิดเห็นที่ 17 "เพราะแก้มเราแนบกันอยู่  ผมจึงมองเห็นว่าเส้นผมของแดนี่ไม่ใช่สีน้ำตาลเข้มอย่างเดียว  แต่แซมแดงด้วย มันเงาเป็นประกายน่าสัมผัสมากๆ" ประโยคนี้รู้สึกเหมือนโดนสูบวิญญาณเข้าไปในตัวคุณผึ้งเลยอ่ะ เง้ออ เห็นภาพสุดๆ จากคุณ : . (โซบะตรากบ) - [ 19 ก.ย. 51 00:00:14 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เง้อ อ่านแล้วยิ้มได้ก่อนนอนเลย ^^ ชอบตรงนี้จัง คงมีสักครั้งหนึ่ง ที่เราจะเจอคนที่เราสามารถใช้เวลาอยู่กับคนๆนั้นได้อย่างมีความสุข โดยไม่ต้องพูดอะไรกันสักคำเดียว ... จากคุณ : Halimeda Lover - [ 19 ก.ย. 51 00:12:05 ]

ความคิดเห็นที่ 19 คืนนี้จะมีต่อไหมเนี่ย... จากคุณ : Halimeda Lover - [ 19 ก.ย. 51 00:13:10 ]

ความคิดเห็นที่ 20 สักครั้งหนึ่งในชีวิต...ผมอยากขอพรให้ใครกอดใครสักคนแล้วได้รับรู้ความรู้สึกแบบนี้.. ความรู้สึกที่ยิ่งกว่าอบอุ่น ยิ่งกว่าอิ่มเอม ยิ่งกว่าชั่วนิรันดร์หยุดนิ่ง ผมกอดแดนี่ไว้เต็มที่..เต็มอก..เต็มอ้อมแขน...เพราะผมรู้ว่า..ดีที่สุดที่ผมทำได้...คือเท่านี้ ตราบใดที่เจยังชอบแดนี่อยู่.....ผมทำอะไรไม่ได้อีกแล้ว... จากนี้ไปผมต้องถอยออกมา..รักษาระยะห่าง จนเมื่อเจเลิกชอบแดนี่แล้วจริงๆ ไม่เหลือเยื่อใยอีกต่อไปแล้ว... ผมถึงจะมีสิทธิ์   ในหัวตอนนั้นผมไม่ได้คิดว่า..คนเป็นพี่ชายต้องเสียสละให้น้อง   แต่ผมคิดแค่ว่า..มันเป็นเรื่องที่สมควรทำ และเจควรได้โอกาสนี้ก่อน แดนี่ไม่ได้หันหน้ามาครับ... ในความไม่เข้าใจและพูดกันไม่รู้เรื่องหลายเรื่อง ผมว่าเราสองคนสื่อสารกันบางเรื่องได้ดีอย่างน่าประหลาด ผมยังจำได้ถึงตอนที่เราผละจากกัน แล้วแดนี่เริ่มหักรถออกจากข้างทาง....บรรยากาศที่ตึงเครียดมันคลี่คลายลงมาก เราเลยแซวกันว่า... "ทีหลังอย่าใช้ไหล่ทางเป็นที่กอดกัน  ตำรวจอาจเรียกจับได้..." แล้วเราก็หัวเราะลั่นรถ แดนี่เป็นคนมีเซ้นส์เรื่องเส้นทางอย่างน่าทึ่ง ผมแค่ชี้วิธีอ่านป้ายบอกทางให้เธอเท่านั้น แม้เราจะค่อยๆคลำเป็นเต่าคลาน   แต่เราก็มาถึงกรุงเทพฯได้ถูกต้องและมีสวัสดิภาพครับ แก้ไขเมื่อ 19 ก.ย. 51 00:15:04 จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 19 ก.ย. 51 00:14:24 ]

ความคิดเห็นที่ 21 มาลงชื่ออ่านต่อค่ะ ^ _ ^ จากคุณ : หมูปิ้งไม้ละ 5 บาท - [ 19 ก.ย. 51 00:14:29 ]

ความคิดเห็นที่ 22 และแล้ว...ผมก็กอดตอบเธอเป็นครั้งแรก...  เมื่อเธอรู้ว่าถูกผมกอดตอบ..เรายิ่งกอดกันแน่นสนิทยิ่งขึ้นไปอีก ^ ^ ^ ชอบฉากนี้ค่ะ รับรู้ได้ถึงความรู้สึกของทั้งสองคนเลย จากคุณ : Lychee Sherbet - [ 19 ก.ย. 51 00:15:44 ]

ความคิดเห็นที่ 23 นักปราชญ์มักบอกว่า...เวลาอ่านคน..ต้องดูให้รอบ อย่ารีบร้อนตัดสิน  เพราะคนเรามีหลายด้าน ในความเป็นนกไร้ขาของหญิงสาวอย่างแดนี่  เจ็บปวด อ่อนไหว และสับสน  จนดูเหมือนสู้โคลอี้ไม่ได้เลย คุณคงสงสัยว่า..งแล้วผมยังจะไปข้องแวะกับสาวสับสนหม่นเศร้าแบบเธอทำไม เธอมีข้อดีหลายอย่างที่น่าประทับใจครับ ข้อแรก   จำที่ผมเคยเล่าเรื่องผู้ช่วยช่างภาพจากม.รังสิตของเธอได้ไหมครับ   ผมจะเรียกน้องว่า..น้องรังสิตก็แล้วกัน น้องรังสิตรักและเทิดทูนแดนี่เหมือนพี่สาวแท้ๆ  ไม่ต่างอะไรจากที่แดนี่รักและเทิดทูนโคลอี้เหมือนพี่สาวแท้ๆไงงั้น น้องรังสิตเลิกกับแฟนก่อนจบมหาวิทยาลัย  ตอนใกล้จบก็มีปัญหากับอาจารย์ แถมช่วงนั้นที่บ้านเธอก็มีปัญหามากมายรุมเร้า จนเธอคิดอยากตาย แล้ววันหนึ่ง  น้องก็เจอกับแดนี่ที่งานแสดงภาพถ่ายนักศึกษา ริเวอร์ซิตี้ สี่พระยา     สาวฝรั่งคนหนึ่งเห็นรูปเซ็ทหนึ่งแล้วถามว่า "ใครถ่าย?"  พอรู้ว่าเป็นน้องรังสิต  สาวฝรั่งคนนั้นขอให้น้องไปเป็นผู้ช่วย   แต่งานนี้ต้องเดินทางไปหลวงพระบาง  กินนอนอยู่ร่วมกันเป็นเดือน ที่บ้านมีแต่คนเตือนน้องว่าอย่าไป...ผู้หญิงคนนี้ต้องเป็นนกต่อ หลอกเอาเด็กไทยไปขายที่เยอรมันแน่ๆ.. แต่.....เพราะน้องรังสิตอยู่ในภาวะสูญเสียจนไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้ว....เธอตัดสินใจตกลง ฝรั่งสาวสวยคนนี้ออกค่าพาสปอร์ตให้  ให้เงินค่าจ้างอีก 20,000 บาท  แล้วทั้ง 2 สาวคนละเชื้อชาติภาษา ก็ตระเวนถ่ายรูปเด็กๆของประเทศลาว เข้าหมู่บ้าน ขึ้นเขา ลุยป่า นอนศาลาวัดเวลาไม่มีเงินค่าเดินทางเหลือ น้องรังสิตบอกว่า  "ชีวิตหนูไม่เคยออกนอกประเทศเลยนะคะพี่... แดนี่นี่แหละ ให้หนูได้เห็นโลกเป็นครั้งแรก" แดนี่ อาจเป็นคู่รักที่น่าโมโห...แต่ในฐานะพี่สาวสำหรับน้องต่างเชื้อชาติต่างภาษาต่างแดน..เธอคือพี่สาวที่แสนดี ข้อสอง  แดนี่คือเพื่อนที่ยื่นมือเข้ามาช่วยผมในยามลำบากครับ เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นหลังจากเรากลับจากหัวหินกันแล้ว  โคลอี้กับแดนี่ต้องเดินทางไปเชียงใหม่เพื่อเปิดแสดงงานอะไรสักอย่างที่นั่นครับ   ทั้งสองสาวพักอยู่ที่บ้านแฟนเก่าของแดนี่  และจะโทรทางไกลมาคุยกับผมทุกวัน ช่วงนั้นเอง คนจ้างงานผมดันเบี้ยวค่าจ้างเป็นแสนบาท... เงินที่ผมต้องการอย่างมากเพื่อเอามาเริ่มต้นชีวิตใหม่.. แดนี่ไม่ลังเลใดๆ   "ฉันเพิ่งได้เงินค่าขายรูปมา 25,000  เราแบ่งกันใช้คนละครึ่งนะ..." สำหรับคนเดียวดายไร้ญาติขาดมิตรอย่างผม...คำว่า "เราแบ่งกันใช้คนละครึ่ง" มันเหมือนน้ำราดรดดินที่แตกระแหงให้ชุ่มชื่นที่สุด แต่แน่นอน..ผมไม่รับ... แล้วเธอก็โทรหาผมอีกตอนบ่าย บอกว่าช่วยส่งเบอร์บัญชีที่จะโอนเงินหมื่นกว่าบาทมาให้ด้วยก่อนธนาคารปิด แน่นอน...ผมไม่ได้บอกเบอร์บัญชีเธอ  แต่..คนที่เคยลำบากเลือดตากระเด็น..มักจดจำคนที่ให้ข้าวเรากินเวลาเราอดอยากได้ชั่วชีวิต เหมือนที่ผมสลักน้ำใจของแดนีเอลล่าไว้ในใจไปตลอดกาล นี่คือสาเหตุที่ว่า...ในอนาคตข้างหน้าเราสองคนทำร้ายกันและกันมากมายสักแค่ไหน  เธอจะทำให้ผมเจ็บปวดปางตาย.. ผมก็ไม่เคยโกรธเธอเลย จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 19 ก.ย. 51 00:19:08 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ว้าวๆๆ ตามาต่อแล้ว งับคุณผึ้งทานอะไรหรือยัง งับ อิอิ ^^ จากคุณ : ขอตามมากับยาดมยาโด๊บไม่มี (เหรียญ2ด้านดาบ2คม) - [ 19 ก.ย. 51 00:19:49 ]

ความคิดเห็นที่ 25 "นี่คือสาเหตุที่ว่า...ในอนาคตข้างหน้าเราสองคนทำร้ายกันและกันมากมายสักแค่ไหน  เธอจะทำให้ผมเจ็บปวดปางตาย.. ผมก็ไม่เคยโกรธเธอเลย " อ่านแล้วเห็นภาพตัวเองในตัวคุณผึ้งน้อย อยากจะให้อภัยใครบางคนได้แบบนั้นบ้างจัง แต่มันคงต้องใช้เวลา เลยเที่ยงคืนแล้วนังซินต้องขอตัวไปนอนก่อนนะคะ ค่อยมาอ่านต่อพรุ่งนี้ หุหุ จากคุณ : Chapter 1-17 - [ 19 ก.ย. 51 00:27:44 ]

ความคิดเห็นที่ 26 สุดยอด จากคุณ : postmaker - [ 19 ก.ย. 51 00:34:42 ]

ความคิดเห็นที่ 27 งานเขียนที่กลั่นมาจากชีวิตจิตใจ อ่านด้วยหัวใจ   ขอบคุณที่สุด  ที่มาแบ่งปัน จากคุณ : dreamin - [ 19 ก.ย. 51 00:45:46 ]

ความคิดเห็นที่ 28 อ่านตามทันแล้ว เย้ๆ นักปราชญ์มักบอกว่า...เวลาอ่านคน..ต้องดูให้รอบ อย่ารีบร้อนตัดสิน  เพราะคนเรามีหลายด้าน - - - ประโยคนี้เจ๋งมากๆค่ะ จะเอาไปใช้บ้างค่ะ รออ่านต่อนะคะ จากคุณ : fungjai - [ 19 ก.ย. 51 00:47:02 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ช่วงที่แดนี่ไปเชียงใหม่   เจมาหาผมที่บ้าน  เขาบ่นกับผมว่า...เขาไม่ชอบแดนี่อีกแล้ว เพื่อยืนยันให้ชัดหูตัวเอง  ผมถามย้ำกับเขาอีกรอบ  "ไม่ชอบแล้ว?  ทำไมล่ะ เกิดอะไรขึ้น?" (บอกคุณก่อนครับว่า...ผมไม่เคยบอกเจเรื่องที่เกิดขึ้นในห้องนอนแดนี่ ไม่เคยปริปากเรื่องที่เกิดขึ้นในรถด้วย) เขาตอบเสียงดังฟังชัดมาก  "ไม่รู้สิ  มันไม่คลิกอ้ะพี่..." แล้วเจก็ตำหนิแดนี่แบบ "สาดเสียเทเสีย" อีกมากมาย ซึ่งผมไม่ขอกล่าวในที่นี้นะครับ "งั้น...เจจะเอายังไงล่ะ"  ผมต้องการคำตอบชัดๆ  เจบอกอย่างมั่นใจว่า  "เลิกแหละพี่.. เดี๋ยวเค้ากลับมากรุงเทพฯ ผมจะบอกเค้าเองว่า..พอเถอะ" ถ้าคุณคิดว่าเมื่อหนทางคลี่คลายตัวเองเช่นนี้แล้วโดยผมไม่ได้ไปบังคับใจใคร แล้วผมจะรีบสานต่อความรู้สึกที่ค้างคากับแดนี่ ผิดครับ     จากประสบการณ์ที่ผ่านมาของผมสอนว่า...มนุษย์เป็นสัตว์ที่พูดอะไรตามใจโดยไม่คิดก่อนเสมอ ฉะนั้น...แม้เจจะลั่นวาจามาเช่นนี้แล้ว...ผมก็ขอให้เขาไปคิดดูดีๆก่อน... แน่ใจแล้วค่อยยืนยันผมอีกที ปรากฏว่า...เจหายไปหลายวัน  เขาก็โทรมาบอกผมว่าเขาขอเลิกกับแดนี่แล้ว   ด้วยเหตุผลว่า..เขาใช้คำนี้เป๊ะๆเลยครับ..."แดนี่ไม่เห็นจะวิเศษวิโสตรงไหนเลย" แล้วเจก็เริ่มวิพากษ์วิจารณ์ตัวตนของแดนี่ที่ไม่ถูกใจเขาให้ผมฟัง..."ก็แค่ฝรั่งยาจกคนหนึ่ง" นี่คือสิ่งหนึ่งที่ผมไม่ชอบในตัวเจ และไม่ชอบในตัวใครก็ตามที่ทำแบบนี้ เวลาที่เรากล้าเปิดใจไปลองคบหาดูใจกับใคร   เราต้องกล้าพอจะยอมรับการถูกปฏิเสธด้วยครับ ถูกปฏิเสธด้วยการที่อีกฝ่ายอาจไม่รักเราตอบ  หรือการที่แรกคบกันแล้วอาจจะดูโอเค แต่แล้วอีกฝ่ายก็เปลี่ยนใจ ความรู้สึกเสียหน้า ความรู้สึกผิดหวัง ความรู้สึกว่าเราไม่เป็นที่ต้องการ....ล้วนเป็นเรื่องธรรมดาของเกมรัก การที่เราไปจีบใครหรือไปหลงรักใครแล้ว มันเป็นสิทธิ์ของเรา  และถ้ามันไม่เวิร์ก หรือเขาไม่รักตอบ ก็เป็นสิทธิ์ของเขาเช่นกัน   ALL IS FAIR IN LOVE AND WAR-ทุกอย่างยุติธรรมในสนามรบและสนามรัก ครับผมว่า.. ฉะนั้น  เมื่อเราถูก rejection เราไม่มีสิทธิ์ต่อว่าเขาใจร้าย  เราไม่มีสิทธิ์ดิสเครดิตคนๆนั้นกับคนอื่น และเราไม่สิทธิ์เรียกร้องความสงสารเห็นใจที่จีบแล้วแห้ว   ในเมื่อคนเราโตๆกันแล้ว..ต้องรู้จักรับผิดชอบหัวใจของตนเอง อย่ายกความผิดทั้งหมดไปโทษอีกฝ่ายเพียงแค่..เขาไม่ได้รักเราตอบแค่นั้นเอง เพราะรู้ดีว่าผมกำลังอยู่ในภาวะเครียด  โคลอี้ แดนี่ น้องรังสิต และ ดีเจสมิธกับภรรยาคนไทย กำลังจะไปเที่ยวเสม็ดกัน 2 สาวคะยั้นคะยอให้ผมไปด้วย  เพราะถ้าปล่อยให้สมิธเป็นเดือนถูกดาวล้อมอยู่คนเดียว ท่าจะไม่รุ่ง ผมไม่ไป  แต่ก็จะไปส่งพวกเธอที่รถทัวร์เอกมัยในฐานะเพื่อนฝูง ทันทีที่ซื้อตั๋ว  โคลอี้ซื้อตั๋วให้ผมอีกใบ ทั้งที่...ผมไม่มีเสื้อผ้าหรือกระเป๋าเดินทางใดๆติดตัวเลย! "ไปตายดาบหน้า....โลด" น้องรังสิตเธอร้องว่ายังงั้น วันนั้นผมจำวันที่ได้แม่นขาด  เพราะเป็นวันชะตาขาดของผมเอง วันที่ 30-31-1  วันที่พลิกชีวิตผม ฟ้าถล่มดินทลาย จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 19 ก.ย. 51 00:54:32 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ู^ ^ โว้วววววววววว อยากรู้จิงๆ วันชะตาขาดของผม นี่คือยังไง จากคุณ : titun - [ 19 ก.ย. 51 00:59:27 ]

ความคิดเห็นที่ 31 พี่อ่ะ...     ได้ยิ้มกับประโยคสุดท้ายอีกรอบ " อย่ายกความผิดทั้งหมดไปโทษอีกฝ่าย เพียงแค่..เขาไม่ได้รักเราตอบแค่นั้นเอง " ^^ แก้ไขเมื่อ 19 ก.ย. 51 01:11:45 จากคุณ : เกล็ดน้ำแข็ง - [ 19 ก.ย. 51 00:59:42 ]

ความคิดเห็นที่ 32 แด่วันชะตาขาดค่ะ ^ ^ จากคุณ : titun - [ 19 ก.ย. 51 01:07:56 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ขอบพระคุณมิตรรักแฟนเพลงอีกแล้ว..ที่เข้ามาให้กำลังใจ ส่งยาดมยาหม่อง ให้ข้าวให้น้ำกันอย่างอบอุ่น รักผึ้งน้อยน้อยๆ แต่รักนานๆนะครับ เพราะว่า...ผมขอไปกินข้าวก่อน ยังไม่ได้กินไรเลยครับ และขอไปดู 24 กับ Pushing daisies ทางทรูก่อน เพื่อนๆที่ง่วง ไปนอนก่อนก็ได้นะครับ แล้วผมจะปั่นแล้วแปะให้ตอนผมดูหนังเสร็จแล้วคร้าบผม รัก-รัก-รักนะครับ  จุ๊บๆ (อารมณ์หนายหวาเมริง...  หิวข้าวจัด เริ่มงงเหรอ?) จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 19 ก.ย. 51 01:10:28 ]

ความคิดเห็นที่ 34 !!!! โห พี่ มานั่งปั่นเรื่องให้พวกเราอ่านยังไม่ได้กินข้าวเลยหรอ รักษาสุขภาพนะคะ ซึ้ง T_T  ขอบคุณค่ะ จากคุณ : เกล็ดน้ำแข็ง - [ 19 ก.ย. 51 01:14:34 ]

ความคิดเห็นที่ 35 กินข้าวก่อนเถอะครับพี่ผึ้งน้อย ยังไงก็ตามอ่านตลอดอยู่แล้วล่ะ (Bookmark ครบทุกตอนไม่มีขาดตกบกพร่องเลย) จากคุณ : บ้าเกม - [ 19 ก.ย. 51 01:15:20 ]

ความคิดเห็นที่ 36 รอวันชะตาขาดครับ จากคุณ : postmaker - [ 19 ก.ย. 51 01:19:54 ]

ความคิดเห็นที่ 37 พี่ผึ้งน้อยพเนจร เขียนบรรยายpart 3 ได้ดีมากๆครับ ผมคิดว่า part3 นี่ไม่เรทเลยแม้แต่นิดเดียว เรื่องราวในpart3นี้ น่าจะเป็นฉากรักโรแมนติกในหนังรักเรื่องนึงมากกว่าครับ ปล. แอบอ่านอยู่นาน จนต้องออกมาเม้นจนได้ จากคุณ : Takeaway - [ 19 ก.ย. 51 01:27:19 ]

ความคิดเห็นที่ 38 นอนก่อนนะครับ ไว้มาตามต่อพรุ่งนี้ จากคุณ : the_architect - [ 19 ก.ย. 51 01:29:44 ]

ความคิดเห็นที่ 39 โห มีพักเบรกให้ไปหลับนอน โอเคครับ เปิดช่องแล้วก็ Good nite แล้วจะกลับมาอ่านอีกครั้งตอนเช้า ถ้าอินเตอร์เนทไม่ถูกตัด จากคุณ : micawber - [ 19 ก.ย. 51 02:04:19 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ไม่ค่อยเข้าใจคุณเลยคะ หรือว่าเราอ่านไม่กระจ่างหว่า ทั้งๆที่ใจจริงๆของคุณชอบ แดนี่ ตั้งแต่แรก แต่ทำไมถึงจับคู่ให้เจแล้วไปปิ๊งโคลอี้ได้คะ? ไม่เข้าใจๆ เดวขอกลับไปอ่านใหม่ 55555555555555 ใจคุณคิดอะไรของคุณนะ ทั้งที่ สัญญาณ ที่คุณรู้สึกกับแดนี่ มันค่อนข้างจะชัดเจน ตั้งแต่แรก และใจคุณก็คิดแบบนั้น (รึป่าว) ซับซ้อนซ่อนเงื่อนมากมาย ใจคุณคิดอะไร หรือเราคิดอะไรมากไป 5555 จากคุณ : Legato. (mimi2p) - [ 19 ก.ย. 51 02:11:06 ]

ความคิดเห็นที่ 41 คุณผึ้งน่ารักจัง...ขอบคุณนะคะ ที่คอยแจ้งอัพเดทเป็นระยะๆ ^^^^^^ อ่านมาถึงตอน ๓ แล้ว ยิ่งอ่านยิ่ง into มากขึ้นทุกที กลิ่นอายของความเหงาและเศร้าโชยมาเป็นระยะ ช่างเป็นโศกนาฏกรรมที่แฝงเต็มไปด้วยความงดงามของความรักในเชิง Art และสะท้อนจิตวิญญาณที่ละเอียดยิบของตัวคนเขียนเองได้อย่างน่าทึ่ง ปล. ชอบสไตล์การเขียนที่มักจะแทรกบทกวีหรือปรัชญาไว้ในเนื้อหาเป็นระยะๆ ทำให้นึกถึงงานเขียนคุณหญิงทมยันตีหลายๆ เรื่อง มันช่วยดึงอารมณ์ให้ เศร้า ให้เหงาหงอย หรือทุกข์ทรมาน ตามไปด้วยอย่างสุดๆ ไปเลย ปล. ๒ เอาละเฟ๊ยย... ตอนที่ ๓ หัวหิน & เสม็ด ... ถ้าตามทฤษฎี "ไปเสม็ดเสร็จทุกราย" งั้นตอนนี้ก็ห้ามกระพริบตา รอดูฉากนั้น อารมณ์เดียวกับตอนที่ชาวบ้านร้านตลาดรอดูฉาก "นายหัวปล้ำโสรยา" ยังงัยยังงั้นเลย... ล่วงหน้าไปรอที่เสม็ดแล้วจ้า... แก้ไขเมื่อ 19 ก.ย. 51 03:21:09 จากคุณ : เกาะขอบจอรออ่าน (poohluang) - [ 19 ก.ย. 51 03:00:12 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ชอบจังครับ..อ่านได้อารมณ์แล้วยังได้ข้อคิดด้วย.. ชอบอันนี้จัง.. "อย่ายกความผิดทั้งหมดไปโทษอีกฝ่ายเพียงแค่..เขาไม่ได้รักเราตอบแค่นั้นเอง" รอวันชะตาขาดด้วยคนครับ ^^ จากคุณ : Honou - [ 19 ก.ย. 51 03:32:15 ]

ความคิดเห็นที่ 43 มาลาไปนอนก่อน ^^ เด่วเช้าๆ มาใหม่ จากคุณ : เกล็ดน้ำแข็ง - [ 19 ก.ย. 51 04:05:41 ]

ความคิดเห็นที่ 44 มาแล้วครับ มาแล้วครับพ่อแม่พี่น้อง "ไปเสม็ด เสร็จทุกราย.."จริงง่ะคุณ poohluang อ๊ากกก...ทำไงดีๆ ผมปั่นเสร็จ ก็มาแปะต่อแล้วนะครับพ้ม จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 19 ก.ย. 51 04:55:25 ]

ความคิดเห็นที่ 45 โอ้ว...พึ่งกลับมาจากข้างนอก คุณผึ้งน้อยก็มาพอดีเลย รอต่อค่ะ ชอบ part นี้มากๆ จากคุณ : MaRiMeKKo - [ 19 ก.ย. 51 04:57:51 ]

ความคิดเห็นที่ 46 เพราะเป็น high season คนเลยยังกะหนอน   สมิธได้อยู่บ้านพักกับภรรยาเพราะเขาจองก่อน แต่แดนี่ โคลอี้ น้องรังสิต และผม ต้องนอนเต็นท์กันในคืนแรก  เต็นท์เราอยู่บนเขาครับ ผมจำชื่อเขาไม่ได้  แต่ต้องเดินขึ้นเขาไปไกลเหมือนกันกว่าจะถึง ทว่า...พอได้เห็นวิวจุดที่เราตั้งเต็นท์นอนแล้ว...  ทำเอาพวกเราลืมหายใจ! เราเห็นเวิ้งทะเลสุดลูกหูลูกตา    สวย สงบ  ชื่นตาชื่นใจ แต่เพราะผมไม่ได้เอาอะไรมาเลย  น้องรังสิตเลยต้องพาผมไปซื้อของจำเป็น เช่น เสื้อยืดถูกๆ สบู่ แปรงสีฟัน ปรากฏว่า...น้องรังสิตเดินเข้าออกหลายร้านจนผมถามว่าหาอะไร เธอเป็นคนซื่อครับ  ให้คุณนึกถึงเด็กผู้หญิงหน้าตาแต่งตัวแบบทอมบอย แต่ผมดำยาว  แล้วก็พูดอะไรตรงๆซื่อๆแบบเด็กราชบุรีนะครับ นั่นละอีหนูละ    เธอบอกผมเสียงดังฟังชัด... ."หาแทมพอนค่ะพี่"  พอผมมองหน้าแบบจะช่วยหา เธอก็บอกอีก "ไม่ใช่ของหนูนะคะพี่...ของแดนี่ค่า..." บ่ายวันนั้น   ทุกคนลงไปเล่นน้ำทะเลกัน   พอเล่นจนเหนื่อย ผม แดนี่ กับน้องรังสิตก็ขึ้นมาพัก ที่เหลือก็เล่นปืนฉีดน้ำกันต่ออย่างเมามัน ตอนที่น้องรังสิตก่อกองทรายอยู่ข้างๆผม  อยู่ดีๆแดนี่ก็ถามผมว่า  "เรามาเล่า ครั้งแรก ของเรา ดีกว่า" แดดร่มลมเย็นแล้ว   ตอนที่เราสามคนเริ่มเกม "ครั้งแรก"   คือครั้งแรกของทุกอย่าง ตั้งแต่เด็กๆเลย เช่น... ยืนได้เป็นครั้งแรก พูดได้ครั้งแรก เลือดกำเดาไหลครั้งแรก  จูบครั้งแรก  รักครั้งแรก  อกหักครั้งแรก จนมาถึง....เสียความบริสุทธิ์ครั้งแรก....   เชื่อไหมครับ...ปกติผมเป็นคนเปิดเผยและหน้าด้านเรื่องนี้ใช้ได้   แต่พอจะให้เปิดปากเล่า "ครั้งแรก" ของผมให้แดนี่รู้...ผมเขินจนพูดไม่ออก โคลอี้เข้ามาช่วยชีวิตผมไว้พอดี....เฮอ...โล่งอก แต่น่าแปลก ที่พอโคลอี้เข้ามานั่งกับผม  แดนี่ก็ขอตัวลุกออกไป  ผมเลยมีเวลาคุยกับโคลอี้ตามลำพังอยู่เป็นชั่วโมง.. ตอนนั้นผมเดาไม่ออกเลยจริงๆ   เพิ่งมารู้ตอนหลังเองครับว่า... เพื่อนสนิททั้งคู่นัดกันไว้ก่อนแล้ว บทสนทนาที่ผมมีกับแดนี่ จะไม่เหมือนกับตอนผมคุยกับโคลอี้เลย   กับแดนี่..เหมือนกวนตรีน...จริงๆนะ  ก๊วนกวน   แต่กับโคลอี้ เราคุยกันเรื่อง spiritual เรื่องความฝัน ความหวัง ชีวิตข้างหน้าว่าเป็นยังไง   หลายเดือนผ่านไปตอนที่โคลอี้ไม่อยู่เมืองไทยแล้ว  เธอยังเคยเขียนจดหมายมาบอกผมบ่อยครั้งว่า..เวลาเหงาๆ เธอคิดถึงบทสนทนาของเราที่สุด ตอนเย็น   โคลอี้จองโต๊ะอาหารริมทะเลไว้ 6 ที่นั่ง   มันริมทะเลจริงๆครับ  คือมันตั้งอยู่บนหาด ปริ่มๆน้ำทะเลเลย  บนโต๊ะตั้งตะเกียงแก้ว ทำให้เห็นแสงตะเกียงตามหมู่โต๊ะส่องวอมแวม ผมนั่งหันหลังให้ทะเล  ขวามือตรงหัวโต๊ะคือโคลอี้  นั่งติดกับผมคือแดนี่   เท่ากับว่าผู้หญิง 2 คนที่มีอิทธิพลกับผมมากในตอนนั้น นั่งประกบซ้ายขวาผมเลย จันทร์กำลังใกล้เต็มดวงเต็มแก่ ห้อยอยู่บนฟ้า   ส่องแสงกระทบระลอกคลื่นเบาๆ เป็นเงาสะท้อน  สวยเหลือเกิน คุยกันสูบบุหรี่กันไปอยู่ดีๆ สมิธก็โพล่งทะลุกลางปล้องขึ้นมาว่า  "ตกลงคุณจะจะเลือกใครละเนี่ย?" พอผมทำหน้างง  เขาก็ชี้มาที่ 2 สาวเพื่อนรัก  "2 คนนี้ไง"   บอกตามตรงว่าผมเกรงใจโคลอี้กับแดนี่มาก  ไม่รู้จะตอบยังไงเพราะไม่เคยคาดฝันว่าจู่ๆจะโดนโจมตีไม่ทันตั้งตัวแบบนี้ ผมเลยบอกว่า "Damn, you give me a dilemma!" ..ซวยแล้ว..คุณเล่นถามคำถามที่ผมตอบก็ซวย ไม่ตอบก็ซวยนะเนี่ย.. ปรากฏว่าฮากันทั้งโต๊ะ จากการคุยกันบนโต๊ะอาหารคืนนั้นเอง   ที่ผมได้รู้สิ่งที่ไม่คาดคิดมาก่อนจากน้องรังสิตว่า... แดนี่เป็นฝรั่งที่ไม่เคยลองเสพยาเลย....เพราะร่างกายเธอค่อนข้างอ่อนแอ  เธอแพ้ยา pills ทุกประเภท     เธอจึงใช้อย่างมากสุดก็แค่ marijuana หรือ weeds เท่านั้น ที่ผมต้องเล่ารายละเอียดปลีกย่อยนี้ให้คุณรู้  ก็เพราะมันคือตัวการสำคัญของเรื่องที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อไปนั่นเองครับ (ผมพยายามเลือกรูปที่วิวใกล้เคียงตรงจุดที่เราไปกางเต๊นท์ที่สุดแล้วนะครับ) จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 19 ก.ย. 51 04:58:32 ]

ความคิดเห็นที่ 47 พอพวกเราทานข้าวเสร็จ   ก็พากันไปเดินเล่นริมหาด ท่ามกลางแสงจันทร์วันเพ็ญ น้ำทะเลลดลงมากจนสามารถเดินลุยน้ำแค่ข้อเท้าไปได้ไกลลิบ   น้องรังสิตทำหน้าที่บริการพี่ๆอย่างดีเยี่ยม  ด้วยการหาทำเลที่เห็นทะแลและแสงจันทร์สวย เอาเสื่อเอาผ้าบาหลีมาปูนอน สมิธพาภรรยาไปโรแมนติกกันกลางทะเลลิบๆ เลยเหลือน้องรังสิต แดนี่ โคลอี้ และผม นั่งๆนอนๆคุยอยู่บนผ้าปู 4 คน นานๆทีผมจะรู้สึกสบายใจขนาดนี้ ที่ได้อยู่ท่ามกลางเพื่อนใหม่ที่ให้โลกมุมมองใหม่แก่ผม ผมลืมเล่าไปว่า ชั่วไม่ถึง 1 เดือนที่เรารู้จักกัน  ผมไปแกลอรี่ ไปงานแสดงภาพพิมพ์  ไปดูคอนเสิร์ตดนตรีคลาสสิกกับแดนี่หรือโคลอี้หลายครั้ง มันต่างจากโลกที่ต้องแข่งขันห้ำหั่น  กระหายชื่อเสียง ทำอะไรรีบเร่งรวดเร็วแข่งกับเวลา ที่ผมเคยชินมาและแสนจะอ่อนล้ากับมันเต็มที ตอนที่ผมนอนหนุนแขนแล้วแหงนดูพระจันทร์เต็มดวง   ผมรู้สึกผ่อนคลายอย่างบอกไม่ถูกเลยครับ แต่แล้วความผ่อนคลายนั้นก็อยู่กับผมได้ไม่นานเลย...   ฉากที่เกิดขึ้นกับผมต่อไปนี้...เป็นเรื่องจริงทั้งหมดครับ     ทุกฉากทุกตอนทุกคำพูด ไม่มีการเสริมแต่งใดๆทั้งสิ้น สาบานได้ มันไม่ใช่ฉากโรแมนติกในนิยายที่ผมเคยอ่าน   ไม่ใช่ความเพ้อฝันที่วาดขึ้นวิมานในอากาศเอาเอง   แต่มันเกิดขึ้นจริง กับคนที่มีตัวตนจริง มีเลือดเนื้อ มีความรู้สึกนึกคิด  มีจิตใจจริงๆ  ที่รักได้ และเจ็บเป็น ผู้หญิงคนหนึ่งลงนอนเอนตัวแนบข้างผม...แล้วก็เอาหัวซบที่อกผม..แนบสนิทกับหัวใจ คนที่ทำสิ่งซึ่งหุนหันพลันแล่นเช่นนี้...น่าจะเป็นแดนี่ที่ตามใจตัวเองตลอดเวลา...แต่พอผมก้มลงมอง.. ไม่ใช่ครับ...เป็นโคลอี้! โคลอี้  ผู้ใจเย็น นุ่มนวล และไม่เคยแสดงความรู้สึกใดๆต่อผมเลย  แม้กระทั่งหึงหวงแดนี่ก็ไม่เคยมี จนผมเชื่อไปแล้วว่า...เธอคงไม่มีใจ.. พระเจ้า!...ตอนนั้น...ผมทำอะไรไม่ถูกจริงๆ  เพราะไม่คาดฝันว่าโคลอี้จะมาซบอกผมต่อหน้าต่อตาแดนี่ขนาดนี้   คุณว่าผมเจอเรื่องไม่คาดฝันแล้วใช่ไหม?  ไม่ใช่ครับ..ยังมีอีก...! ระหว่างที่ผมกำลังทำอะไรไม่ถูกอยู่นั้น...แดนี่ก็เอนตัวลงมานอนแนบอีกข้าง  แล้วหนุนแขนผมจนใบหน้าเธอแนบชิดกับผมเลย ดวงตาที่สวยหวานซึ้งอยู่ใกล้กับตาผมห่างกันแค่ช่วงนิ้ว   ความทรงจำที่ผมจำได้ติดหัวใจคือ... แดนี่เคลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้ แล้วใช้ขนตาที่งอนยาวเป็นแพของเธอไล้โหนกแก้มของผม แดนี่เป็นคนชอบสัมผัสเอามากๆครับ  เรียกว่าเป็นคนประเภท sensual มากที่สุด  คือชอบใช้ผัสสะต่างๆเป็นตัวเร้าความรู้สึก เช่น เล่นกับผิวของคุณด้วยขนตา  เร้าอารมณ์คุณด้วยการเป่าลมหายใจลงบนต้นคอ  ใช้เส้นผมสัมผัสอวัยวะของคุณที่ถูกปลุกเร้าได้กระเจิดกระเจิงที่สุด ในขณะที่โคลอี้กลับซบหน้ากับอกผมด้วยความรู้สึกเหมือน ต้องการที่พักพิง ทั้งๆที่เธอดูหนักแน่นมั่นคงกว่าแดนี่ตั้งมากมาย.. หลังจากเหตุการณ์วันนั้น   โคลอี้มักซบหน้าลงพักที่ตัวผมเป็นประจำอีกหลายครั้ง  ไม่ว่าจะนอนหนุนตักให้ผมลูบผมซอยสั้นเหมือนปลอบโยน หรือเอนลงซบกับหลังผม..เหมือนในหนังเกาหลีที่คนไทยชอบดูเป็นประจำ   ซึ่งมันผิดกับลุคของเธออย่างยิ่ง แต่คืนนี้...ในวันที่ดาวเต็มฟ้า พระจันทร์เต็มดวง  วันที่ 31 มีนาคม...ผมนอนอยู่ตรงกลางระหว่างผู้หญิงทั้งสองคน...ซ้ายขวา... ...คน 2 คน ที่ผมเองก็สับสนว่าผมรู้สึกยังไงกับพวกเธอกันแน่... ยามนั้น..แขนซ้ายกอดแดนี่ไว้ แขนขวาลูบผมโคลอี้...ที่ทำอย่างนั้น..เพราะผมอยากรู้จริงๆว่าตัวเองรู้สึกอย่างไรกันแน่ ...ท่ามกลางความสับสน ผมได้แต่มองฟ้าเหมือนกับว่า..ช่วยให้คำตอบผมที แล้วคำพูดที่พ่อผมชอบอ้างจากเรื่อง "ผู้ชนะสิบทิศ" ก็แล่นเข้ามาในหัวในบัดดล สมัยเด็กๆผมได้แต่ท่องจำไว้  วันนี้ผมเพิ่งเข้าใจถ่องแท้ถึงคำที่ ยาขอบ เขียนไว้จริงๆ      "ข้าพเจ้ารักจันทราด้วยใจภักดิ์         แต่รักกุสุมาด้วยใจปอง" แก้ไขเมื่อ 19 ก.ย. 51 05:13:27 จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 19 ก.ย. 51 05:03:28 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ไม่บอกก็รู้ว่าตอนต่อไปเปนยังไง แต่บอกได้คำเดียว ว่า งานเข้า คะ!! 5555 จากคุณ : Legato. (mimi2p) - [ 19 ก.ย. 51 05:20:09 ]

ความคิดเห็นที่ 49 "ข้าพเจ้ารักจันทราด้วยใจภักดิ์        แต่รักกุสุมาด้วยใจปอง" อืม... ^^ จากคุณ : Honou - [ 19 ก.ย. 51 05:37:43 ]

ความคิดเห็นที่ 50 โอ้ววว..ลุ้นๆๆ จากคุณ : Grace_Angel - [ 19 ก.ย. 51 05:49:53 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ตื่นมาอ่านต่อตอนเช้าแล้ว ~~~~ "ข้าพเจ้ารักจันทราด้วยใจภักดิ์ แต่รักกุสุมาด้วยใจปอง" คนหลายใจ (ทำเสียงสะบัดๆ ด้วยนะ) อิอิ คุณผึ้งน้อยเขียนบรรยายความรู้สึกได้ดีมากเลยล่ะค่ะ ชอบๆ จากคุณ : lalabel - [ 19 ก.ย. 51 06:17:04 ]

ความคิดเห็นที่ 52 รออยู่นะครับ...........งงงง ตกลง กุสุมา หรือ จันทรา เร็วครับ จากคุณ : คนวิเศษ - [ 19 ก.ย. 51 07:12:11 ]

ความคิดเห็นที่ 53 มาตามอ่านอีกครั้งนะค่ะ         จิตใจอิสตรีนั้นหาได้ลึกดังใจคิดไม่                              แต่ทั้งสับสนวุ่นวายหลากหลายแง่มุมตั้งหากเล่า                            แล้วแต่ผู้ใดจะค้นพบความจริง จากคุณ : ก๋วยเตี๋ยวนมสด - [ 19 ก.ย. 51 07:20:41 ]

ความคิดเห็นที่ 54 + - "อย่า...อย่าหันหน้ามานะ..." <<< อันนี้ลุ้นน กิกิ "ข้าพเจ้ารักจันทราด้วยใจภักดิ์        แต่รักกุสุมาด้วยใจปอง"  <<< ส่วนอันนี้ - -""" - + จากคุณ : นางสาวพุงกะทิ - [ 19 ก.ย. 51 07:22:35 ]

ความคิดเห็นที่ 55 " คงมีสักครั้งหนึ่ง ที่เราจะเจอคนที่เราสามารถใช้เวลาอยู่กับคนๆนั้นได้อย่างมีความสุข โดยไม่ต้องพูดอะไรกันสักคำเดียว " ^ ^ ชอบประโยคนี้ค่ะ และอยากรับรู้ความรู้สึกแบบนั้นบ้างจัง ^^ ปล..รูปภาพเย็นสบายตาจังเลยค่ะ น้ำเย็นขออนุญาตก๊อปไว้นะคะพี่ผึ้งน้อยฯ ขอบคุณมากค่ะ จากคุณ : ล่ามสาวพราวเสน่ห์ - [ 19 ก.ย. 51 07:25:23 ]

ความคิดเห็นที่ 56 มาลงชื่อค่ะ -- รออ่านอยู่ ^^ จากคุณ : ปังจิ้มนม - [ 19 ก.ย. 51 07:56:06 ]

ความคิดเห็นที่ 57 โลดแล่น โลดโผน  โจนทะยาน ไปตามครรลอง หรือจังหวะของชีวิต บางครั้งก็ต้องรีบตักตวง  บางครั้ง ก็ ต้องยอมปล่อยทิ้งไป เพื่อเรา เพื่อเขา  หรือเพื่อใคร ครับ บางเรื่อง บางราว เป็นเรื่องที่คาดคิดไม่ถึง ว่าจะมีอย่างนี้ จะทำอย่างนี้ จะเป็นเช่นนี้ อ่านสนุก ได้ความรู้สึกหลายๆอย่างที่ดีๆครับ จากคุณ : p_warat - [ 19 ก.ย. 51 08:04:47 ]

ความคิดเห็นที่ 58 "เมื่อเราถูก rejection เราไม่มีสิทธิ์ต่อว่าเขาใจร้าย  เราไม่มีสิทธิ์ดิสเครดิตคนๆนั้นกับคนอื่น และเราไม่สิทธิ์เรียกร้องความสงสารเห็นใจที่จีบแล้วแห้ว   ในเมื่อคนเราโตๆกันแล้ว..ต้องรู้จักรับผิดชอบหัวใจของตนเอง อย่ายกความผิดทั้งหมดไปโทษอีกฝ่ายเพียงแค่..เขาไม่ได้รักเราตอบแค่นั้นเอง"   ...ถูกใจคำคำนี้จังค่ะ "Damn, you give me a dilemma!" ... ....แอบนึกไปถึงอาร์ทตัวแม่..."ตัวเองว่าเค้าอ้วนป่ะ"..... ............................................................................................... กลัวใจน้องเจจังค่ะ จากคุณ : อินทวา - [ 19 ก.ย. 51 08:17:49 ]

ความคิดเห็นที่ 59 สนุกมากมาย :) ขอบคุณที่มาส่งปิ่นโตครับ นี่ถึง climax ของเรื่องรึยังครับเนี่ย จริงๆ สงสัยจะยัง เพราะมีปูทางเรื่อง ยา ไว้ จากคุณ : Denon - [ 19 ก.ย. 51 08:25:29 ]

ความคิดเห็นที่ 60 มีให้ได้ลุ้นทุกตอนเลย   ชอบมากๆๆ ค่ะ ตัวหนังสือของคุณผึ้งน้อยฯ มีชีวิตจริงๆ  เหมือนตัวเองเกาะอยู่ขอบจอเลย  ^^" ขอบคุณนะคะ ที่มาแบ่งปันเรื่องราวกัน จากคุณ : moonlit_memory - [ 19 ก.ย. 51 08:39:35 ]

ความคิดเห็นที่ 61 ปร๊ะแจ้วววววววววววววววววววววววววววววววววว  ช่วยกล้วยทอดดดดดดดดดดดดด . จากคุณ : KHIMM - [ 19 ก.ย. 51 09:14:28 ]

ความคิดเห็นที่ 62 Part นี้ได้อ่านเยอะจุใจเลยค่ะ คุณผึ้งฯ เหนื่อยแย่เลย  ยังไงก็พักผ่อนด้วยนะคะ ทานเยอะด้วยๆ (จะได้ใช้สมองรำลึกความหลัง แล้วมาเล่าให้พวกเราฟังเยอะๆไงคะ)   แต่ท่าทางคุณผึ้งฯ คง sensitive กับสัมผัสต่างๆ ใกล้ใครก็หวั่นไหวกะเค้าไปหมดเลย  หุหุ จากคุณ : Girl@Lib - [ 19 ก.ย. 51 09:21:24 ]

ความคิดเห็นที่ 63 เข้ามาอ่าน แล้วออกไปด้วยใจหวิวๆ วิ๊ววิ๊ว~ ไปหมดแล้ว จากคุณ : เกล็ดน้ำแข็ง - [ 19 ก.ย. 51 09:26:31 ]

ความคิดเห็นที่ 64 ครบรสจริง ๆ จากคุณ : ปองดาว - [ 19 ก.ย. 51 09:28:02 ]

ความคิดเห็นที่ 65 เฮ้อ ~ ทำไมอาร์ตฯ รู้สึกเหมือนแอบโกรธ คุณผึ้งน้อยฯ ที่จริงๆ คนที่ดู ไม่น่าเข้าใจที่สุด ก็คือคุณผึ้งน้อยฯ นี่เอง จากคุณ : Art of Illusion - [ 19 ก.ย. 51 09:29:10 ]

ความคิดเห็นที่ 66 จ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก "ข้าพเจ้ารักจันทราด้วยใจภักดิ์        แต่รักกุสุมาด้วยใจปอง" -______________-" อ่านกระทู้ของคุณผึ้งน้อยฯ เหมือนนั่งคอยดูคุณผึ้งน้อยฯลงสีในเฟรมภาพทีละจุดๆๆๆ ค่อยๆเห็นรูปขึ้นมาทีละนิดๆๆๆๆ บอกไม่ถูกแหะ มันให้อารมณ์แบบ art มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : kannasan - [ 19 ก.ย. 51 09:51:04 ]

ความคิดเห็นที่ 67 จากคุณ : เร่ร่อน - [ 19 ก.ย. 51 09:54:34 ]

ความคิดเห็นที่ 68 คุณผึ้งน้อยค่ะ เราว่ารวมเป็นเล่มแล้วส่งบทให้ผู้กำกับ GTH ด่วนเลยนะคะ ชื่อเรื่องสี่เศร้า ดีไหมค่ะ  เป็นภาคต่อจาก สามเศร้าที่เพิ่งลาโรงไป ดังแน่ๆ เจ้าค่ะ จากคุณ : mamapoko - [ 19 ก.ย. 51 09:56:37 ]

ความคิดเห็นที่ 69 โห โห โห     สุดคลาสสิค "ข้าพเจ้ารักจันทราด้วยใจภักดิ์       แต่รักกุสุมาด้วยใจปอง" มาปั่นต่อเร็วนะคะพี่ผึ้งฯ  รออยู่ๆๆๆๆๆๆค่ะ จากคุณ : wow_emu - [ 19 ก.ย. 51 09:59:01 ]

ความคิดเห็นที่ 70 เข้ามาลงชื่อรออ่านค่ะ จากคุณ : The Top End - [ 19 ก.ย. 51 09:59:28 ]

ความคิดเห็นที่ 71 "ข้าพเจ้ารักจันทราด้วยใจภักดิ์        แต่รักกุสุมาด้วยใจปอง" ^ ^ กรี๊ดๆๆ งานเข้าครับพี่น้องครับ จากคุณ : Beeee(Beeee) - [ 19 ก.ย. 51 10:03:58 ]

ความคิดเห็นที่ 72 เยี่ยมจริงๆครับ อ่านแล้วอิ่ม ครับ จากคุณ : To die for - [ 19 ก.ย. 51 10:23:41 ]

ความคิดเห็นที่ 73 เข้ามาให้คะแนนรูปของ คุณผึ้งค่ะ....สวยมากเลยค่ะ จากคุณ : KS_SK - [ 19 ก.ย. 51 10:52:01 ]

ความคิดเห็นที่ 74 ไม่เคยรับมือกับเหตุการณ์แบบนี้ได้เลยค่ะ รักสามเส้าเนี่ย ได้แต่ปล่อยให้มันพังลงตรงหน้าเท่านั้นเอง จากคุณ : oldword - [ 19 ก.ย. 51 10:57:38 ]

ความคิดเห็นที่ 75 ^^ จากคุณ : นายแมมมอส - [ 19 ก.ย. 51 11:37:02 ]

ความคิดเห็นที่ 76 งานเข้าแล้วคร๊าบ.บ.บ. ^ ^ จากคุณ : หมูปิ้งไม้ละ 5 บาท - [ 19 ก.ย. 51 11:53:53 ]

ความคิดเห็นที่ 77   ยิ่งอ่านยิ่งเศร้า.... ไม่ใช่อะไรนะคะ   คุณผึ้งฯ เหมือนแฟนเก่าเบนมาก ๆ อย่างกับถอดพิมพ์กันมาเลย........ คุณผึ้งฯ ทำให้เบน "คิดถึง" วันเวลาเก่า ๆ ที่เบนเคยมีหน่ะค่ะ  T_T จากคุณ : A.Jolie - [ 19 ก.ย. 51 11:57:08 ]

ความคิดเห็นที่ 78 โว๊วววววว....มาจุดพลุไว้ก่อน รอตอนต่อไป จากคุณ : ซซ - [ 19 ก.ย. 51 12:26:39 ]

ความคิดเห็นที่ 79 "ข้าพเจ้ารักจันทราด้วยใจภักดิ์       แต่รักกุสุมาด้วยใจปอง" ตอนนั้นก็เกลียดจะเด็ดทีนึงแล้ว แต่ตอนนี้จะมาเกลียดคุณผึ้งฯ ก็เกลียดไม่ลงแหะ เอ้า ตามอ่านกันต่อไป จากคุณ : แฟนอองรี - [ 19 ก.ย. 51 12:31:16 ]

ความคิดเห็นที่ 80 อยากจะกรี๊ดกรี๊ด.....เลยอะ ถ้าไม่ได้อ่านต่อเนี่ยคงเครียดไปหลายวันเลยอะ รีบมาต่อเร็ว ๆ นะค่ะ จากคุณ : koi-jija - [ 19 ก.ย. 51 12:37:28 ]

ความคิดเห็นที่ 81 อะโหยยยย...สถานการณ์แบบนี้บีบคั้นหัวใจผึ้งตัวน้อยๆ มากเลยใช่ไหมคุณ  อิอิ ตามต่อๆๆ จากคุณ : ~~For Sentimental Reasons~~ - [ 19 ก.ย. 51 13:23:55 ]

ความคิดเห็นที่ 82 ว๊าว!! แล้ว จะเด็ด จะทำเยี่ยงไรต่อไป วานบอก ข้าพเจ้าใคร่รู้ยิ่งนัก เก็บเอาไปฝันเลยอ่ะ จากคุณ : fryday - [ 19 ก.ย. 51 13:51:13 A:58.9.166.73 X: TicketID:180424 ]

ความคิดเห็นที่ 83 ... ลุ้นง่า ... จากคุณ : fungjai - [ 19 ก.ย. 51 13:53:22 ]

ความคิดเห็นที่ 84 ตามอ่านตั้งแต่เมื่อกลางวันแล้ว เพิ่งอ่านจบเองล่ะครับ ครบรสจริง ๆ เลยครับสำหรับชีวิตคุณผึ้งน้อย ฮา ซึ้ง เศร้า มีหมด ไว้มาเล่าให้อ่านอีกนะครับ จะรอ จากคุณ : enishi - [ 19 ก.ย. 51 15:26:17 ]

ความคิดเห็นที่ 85 กลายเป็นคุณ จะเด็ดพเนจร เสียแล้ว จากคุณ : the_architect - [ 19 ก.ย. 51 15:28:10 ]

ความคิดเห็นที่ 86 ผู้ชนะสิบทิศ ... ^ ^ 55555555555555555555555 จากคุณ : titun - [ 19 ก.ย. 51 16:04:16 ]

ความคิดเห็นที่ 87 เข้ามานอนกลิ้งบนเสื่อ . . .รออ่านชีวิตกับซับกลิ่นบทกวี   จากคุณ : เกล็ดน้ำแข็ง - [ 19 ก.ย. 51 17:37:40 ]

ความคิดเห็นที่ 88 เจอผู้ชายแบบนี้ จะตีให้น่วมเลย...แหม~ ช่างเลือกจริงจิ๊งงงง คนนึงก็อ่อนไหว เปราะบางราวกับแก้ว จะจับจะต้องก็ต้องทะนุถนอม คนนึงก็ปราดเปรียว พูดจาปรึกษากันได้ ราวกับเป็นสมองอีกซีกของเรา เฮ้อ~ เป็นคุณผึ้งน้อยฯ ก็คงเลือกไม่ถูกเหมือนกันล่ะค่ะ แต่แอบเชียร์แดนี่นิดนุง  (> w <)   Like attracts like. จากคุณ : Sentra de Sephirot - [ 19 ก.ย. 51 18:17:32 ]

ความคิดเห็นที่ 89 เหมือนบทกวีสุดๆ รออ่านต่อนะคะ จากคุณ : พริกน้ำส้ม - [ 19 ก.ย. 51 18:49:15 ]

ความคิดเห็นที่ 90 อ่า  แล้วน้องรังสิตหายไปไหนอะ เดาว่า คงไม่อยู่แถวนั้นใช่ไหมคะ ไม่งั้นคงนั่งอ้าปากหวอ จากคุณ : and then - [ 19 ก.ย. 51 19:40:57 ]

ความคิดเห็นที่ 91 "ข้าพเจ้ารักจันทราด้วยใจภักดิ์        แต่รักกุสุมาด้วยใจปอง" เจนค่อยๆอ่านช้าๆ เพราะอ่านแล้วเห็นภาพตามมั่กๆ จากคุณ : นึกทีไรก็ยิ้มทุกที - [ 19 ก.ย. 51 20:19:09 ]

ความคิดเห็นที่ 92 .. มาต่อเมื่อไหร่ ช่วยไปตามทีนะ .. จากคุณ : คนที่แพ้ก็ต้องดูแลตัวเอง - [ 19 ก.ย. 51 20:54:56 ]

ความคิดเห็นที่ 93 มาต่อแล้วครับ  วันนี้ผมง่อยนิดหน่อย แต่ก็ไม่ลืมจะมาปั่นแปะต่อ  ช้าหน่อยนะครับวันนี้ ต้องขอโทษทุกท่านด้วยครับ เนื้อความตอนนี้ จะเป็นตอนสุดท้ายของ Part 3 แล้วครับ ก่อนจะไปต่อตอนเขม็งเกลียวสุด Part 4 ที่รุนแรงเป็นพายุบุแคม จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 19 ก.ย. 51 21:17:43 ]

ความคิดเห็นที่ 94 เย่ๆ   จากคุณ : เกล็ดน้ำแข็ง - [ 19 ก.ย. 51 21:22:03 ]

ความคิดเห็นที่ 95 "ข้าพเจ้ารักจันทราด้วยใจภักดิ์ แต่รักกุสุมาด้วยใจปอง" ผมเคยคิดว่า รักด้วยใจภักดิ์ หมายถึงเทิดทูนเธอผู้สูงส่ง  จงรักภักดี และรักด้วยใจปอง หมายถึง รักเธอด้วยเสน่หาที่รุนแรงยากต้านทาน แต่ก็มีบางคนบอกว่า...รักด้วยใจภักดิ์ หมายถึง รักด้วยเหตุผล   และรักด้วยใจปอง หมายถึงรักด้วยอารมณ์ แต่ยามนี้...ผมเริ่มรับอีกความรู้สึกหนึ่งของมัน รักด้วยใจภักดิ์  คือ แพ้ใจเธอ  และรักด้วยใจปอง คือแพ้ใจตัว "...คุณไม่ต้องเลือกก็ได้..."  ในที่สุด โคลอี้ก็หันมาบอกผม ไม่ต้องเลือก....แปลว่า....?? "เราสองคนอยู่ได้นะ...อยู่กัน 3 คนแบบนี้ก็ได้ ก็มีความสุขดี" แดนี่พูด เสียงนุ่มนวล แล้วเธอลดตัวลงมาแนบอกของผมบ้าง  ใบหน้า 2 สาวจึงใกล้ชิดกัน  ก่อนเงยหน้าจ้องตาผมเป๋ง ผมเห็นดวงตา 2 คู่ใสบริสุทธิ์    จริงใจ พวกเธอไม่ได้ล้อเล่น! ผมจำได้แต่ว่าผมลอบมองหน้าน้องรังสิตที่นั่งเงียบอยู่ปลายเท้าผมเหมือนร้องถามในใจโดยไร้เสียง  เกิดอะไรขึ้น? เด็กแก่นได้แต่ยิ้มใส่ผม   แล้วก็ลุกไปหาสมิธที่ทะเล ท่ามกลางหมู่ดาวและแสงจันทร์  บนเสื่อนั้นคงเหลือไว้แต่..โคลอี้ แดนี่ กับผม     สองหญิง หนึ่งชาย   กับหัวใจ 3 ดวง     ผมเคยอ่านหนังสือเล่มหนึ่ง  นักเขียนเขียนไว้ดีมากครับว่า... เราจะรู้จักตัวตนของเราอย่างถ่องแท้  ต่อเมื่อต้องเจอสถานการณ์ที่เย้ายวน เหมือนส้มที่ต้องคั้น   เหมือนถุงชาที่ถูกโยนลงในน้ำเดือด   ตัวตนที่ถ่องแท้ คือ True character ครับ   ว่าเราเป็นคนอย่างไรจริงๆ   ไม่เกี่ยวกับสิ่งที่ใครคิดว่าเราเป็น และไม่เกี่ยวกับที่เรามองตัวเอง จริงๆ เรื่องรัก 3 เส้าไม่ใช่เรื่องใหม่   ตัวเราอยู่กับอีกคน แต่ใจเรารักอีกคน หรือ มีคนมารักเราพร้อมกัน 2 คน แบบ torn between 2 lovers  เป็นเรื่องเก่าโบราณที่สุดในโลก แต่คนที่รักเราหรือคนที่เรารักทั้ง 2 คน เป็นเพื่อนรัก เป็นพี่น้อง  แบบใน "ลิลิตพระลอ" กับเพื่อนแพง มันมีน้อยกว่า แล้วเพื่อนรักหรือพี่น้องคู่นั้นตกลงกันได้ว่าจะอยู่ด้วยกัน 3 คนอย่างนี้เรื่อยไป   มีไม่มากนัก ปัญหาคือ   ผู้หญิงเขาตกลงกันได้แล้ว.....ตัวผมล่ะ  จะกระโจนเข้าใส่ความท้าทายนี้หรือไม่?   ผมรู้สึกในตอนที่กอดเธอไว้สองคนในสองแขนของผม...ว่า..... ผมทำไม่ลง จริงๆครับ กายมันไป  แต่ใจมันไม่ยอมตาม     ความรู้สึกในใจผมกระจ่างชัด  มีสติตลอดเวลาว่า...ผมสงสารผู้หญิงทั้งสองคน..อย่างสุดใจ... รัก 3 เส้า ไม่เคยจบสวย   อย่างไรเสีย...ต้องมีใครคนใดคนหนึ่งที่เจ็บปวด รัก 3 เส้า ไม่เคยมีคำว่า..ยุติธรรม ผมจึง....ทำไม่ได้! เพราะฉะนั้น...ผมต้องเลือก  แค่คนใดคนหนึ่ง ใน 2 คนนี้ และผมต้องตัดสินใจเลือกโดยเร็ว...ไม่ควรยื้อกับหัวใจใครนาน  มันทรมานเกินไป คุณว่า.....ถ้าเป็นคุณ  คุณจะเลือกใคร ..ผู้หญิงที่รักด้วยใจภักดิ์   หรือ ผู้หญิงที่รักด้วยใจปอง?... บอกผมทีเถอะครับ....   แก้ไขเมื่อ 19 ก.ย. 51 21:36:58 จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 19 ก.ย. 51 21:32:36 ]

ความคิดเห็นที่ 96 ตอนนี้ชักเชื่อแล้วสิว่าที่คุณผึ้งน้อยไม่เคยเอารูปตัวเองลงเวปเพราะติ๊ก เจษฎาห้ามไว้ ฮ่าๆๆ สถานการณ์เขาควายมั่กๆ วันนี้แอบนอนกลางวัน สงสัยคืนนี้ได้อยู่เฝ้ากระทู้เป็นเพื่อนนานเลย จากคุณ : Chapter 1-17 - [ 19 ก.ย. 51 21:40:25 ]

ความคิดเห็นที่ 97 vicky christina barcelona จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 19 ก.ย. 51 21:42:01 ]

ความคิดเห็นที่ 98 ผมอาจจะเอาแต่ใจในเรื่องนี้นะ ยังไงก็จะขอเลือกผู้หญิงที่รักด้วยใจปอง เพราะมีความรู้สึกว่าจะรักเขาได้หมดหัวใจมากกว่า จากคุณ : omeg - [ 19 ก.ย. 51 21:48:56 ]

ความคิดเห็นที่ 99 คุณผึ้งฯ หาภาพประกอบได้สื่ออารมณ์มาก ๆ ค่ะ ถ้าเป็นเบน.....เบนเลือกคุณโคลอี้ค่ะ ^^ เพราะอะไร....มิทราบได้..... ทราบแค่ว่า.....อยากเลือกโคลอี้อ่ะค่ะ แค่นี้ก็น่าจะเพียงพอแล้ว....สำหรับเบน ^^ จากคุณ : A.Jolie - [ 19 ก.ย. 51 21:52:23 ]

ความคิดเห็นที่ 100 ลำบากใจจังเลย ถ้าต้องเลือกคงเลือกคนที่อยู่ด้วยแล้วเราเป็นตัวเราที่สุดละมั้งค่ะ จากคุณ : ohhioh - [ 19 ก.ย. 51 22:07:32 ]

ความคิดเห็นที่ 101 โดยส่วนตัวแล้ว เราคงตกหลุมความสดใส รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ กับสายตาวิบวับนั่นไปเรียบร้อย ก่อนที่จะทันได้แนะนำแดนี่ให้เจ หรือก่อนที่จะได้พูดคุยสนิทสนมกับโคลอี้แน่ๆเลยค่ะ หรือในเมื่อแนะนำให้เจไปแล้ว รู้สึกดีกับความฉลาด นุ่มนวล และอ่อนโยนของโคลอี้ไปแล้ว เราคงจะเห็นแดนี่เป็นแค่เพื่อนเกเรที่น่ารักคนนึงค่ะ ไม่รู้ว่าพระเอกเรื่องนี้รู้ตัวเรื่องแดนี่ตั้งแต่เมื่อไร แต่การเปิดโอกาสให้เค้ามาใกล้ชิดจนเกิดเรื่องวุ่นๆยังงี้ เราโทษเค้าคนเดียวเลยค่ะ จากคุณ : เร่ร่อน - [ 19 ก.ย. 51 22:23:51 ]

ความคิดเห็นที่ 102 หล่อเลือกได้นี่ลำบากจังเนอะ แซวเล่นค่าาาาาาาาา :D จากคุณ : Chapter 1-17 - [ 19 ก.ย. 51 22:29:16 ]

ความคิดเห็นที่ 103 โอ่ว...อยากเก็บเธอไว้ทั้ง 2 คน... จากคุณ : Nu-Aak - [ 19 ก.ย. 51 22:32:26 ]

ความคิดเห็นที่ 104 เลือกรักด้วยใจปองค่ะ ความรุ่มร้อนของความรักรุนแรงกว่า~ จากคุณ : Sentra de Sephirot - [ 19 ก.ย. 51 22:34:11 ]

ความคิดเห็นที่ 105 อ๊ากกกก... อยากฟังต่อค่า จากคุณ : เกล็ดน้ำแข็ง - [ 19 ก.ย. 51 22:37:57 ]

ความคิดเห็นที่ 106 ^^^ แง่ม...ไม่ได้เปิดโอกาสน้า ผมนัดโคลอี้ทีไร...อย่างที่บอกไปแล้วว่า...accidents ตลอดเลย เปล่าแก้ตัว...ฮือๆ//กระซิกๆ ถึงเวลาตอบคห.ผู้มีอุปการะคุณทุกท่านประจำวันคร้าบ ************************************************************** จากคุณ : Chapter 1-17 ตอนนี้ชักเชื่อแล้วสิว่าที่คุณผึ้งน้อยไม่เคยเอารูปตัวเองลงเวป เพราะติ๊ก เจษฎาห้ามไว้ ฮ่าๆๆ ^^^ มะช่าย  ไม่ได้โหล่วเหมือนติ๊ก  บอกว่าเหมือนป๋าเดปป์ๆ เอ๊..จำไม่ได้นี่ เด๋วตี (เข้าโหมดจริงจัง) เปล่าครับคุณ Chap ผมไม่หล่อมากหรอกครับ จากคุณ : and thenอ่า   แล้วน้องรังสิตหายไปไหนอะ เดาว่า คงไม่อยู่แถวนั้นใช่ไหมคะ ไม่งั้นคงนั่งอ้าปากหวอ ^^^ อยู่ปลายเสื่อนั่นแหละครับ  และนั่งทำหน้าแบบที่คุณว่าจริงๆล่วย(แม่นยังกะตาเห็น) จากคุณ : Sentra de Sephirot คนนึงก็อ่อนไหว เปราะบางราวกับแก้ว จะจับจะต้องก็ต้องทะนุถนอม คนนึงก็ปราดเปรียว พูดจาปรึกษากันได้ ราวกับเป็นสมองอีกซีกของเรา ^^^ ใช้ภาษาได้สวยมากเลยครับ.... จากคุณ : the_architect กลายเป็นคุณ จะเด็ดพเนจร เสียแล้ว ููู^^ ตั้งชื่อได้ครีเอทเจงๆคับ ขอต้อนรับมิตรใหม่ประจำกระทู้นะคร้าบ จากคุณ : คนที่แพ้ก็ต้องดูแลตัวเอง/ มาต่อเมื่อไหร่ ช่วยไปตามทีนะ .. จากคุณ : enishi / ไว้มาเล่าให้อ่านอีกนะครับ จะรอ จากคุณ : fryday / ข้าพเจ้าใคร่รู้ยิ่งนัก เก็บเอาไปฝันเลยอ่ะ จากคุณ : koi-jija / อยากจะกรี๊ดกรี๊ด.....เลยอะ จากคุณ : To die for / อ่านแล้วอิ่ม ครับ จากคุณ : แฟนอองรี / จะมาเกลียดคุณผึ้งฯ ก็เกลียดไม่ลงแหะ เอ้า ตามอ่านกันต่อไป จากคุณ : The Top End / เข้ามาลงชื่อรออ่านค่ะ จากคุณ : mamapoko / เราว่ารวมเป็นเล่มแล้วส่งบทให้ผู้กำกับ GTH ด่วนเลยนะคะ จากคุณ : Takeaway / แอบอ่านอยู่นาน จนต้องออกมาเม้นจนได้ จากคุณ : คนวิเศษ / ตกลงกุสุมา หรือ จันทรา เร็วครับ จากคุณ : ก๋วยเตี๋ยวนมสด / มาตามอ่านอีกครั้งนะค่ะ จากคุณ : นางสาวพุงกะทิ / "อย่า...อย่าหันหน้ามานะ..." <<< อันนี้ลุ้นน กิกิ ขอบพระคุณทุกท่านจากใจ ที่อุตส่าห์่ติดตามอ่านนะครับ ผมกำลังปั่น part 4 อยู่เด้อขรับ  รอแป๊บ         แก้ไขเมื่อ 19 ก.ย. 51 22:46:52 จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 19 ก.ย. 51 22:42:00 ]

ความคิดเห็นที่ 107 เป็นเรา เราจะเลือกน้องรังสิตอ้ะ ท่าทางนิสัยดี คงไม่ทำให้ลำบากใจเหมือนสองสาวนี่หรอกนะ จากคุณ : lalabel - [ 19 ก.ย. 51 22:50:00 ]

ความคิดเห็นที่ 108 ทู้ที่3แล้วเหรอเนี่ยยยย เพิ่งมีเวลาเข้ามา ต้องรีบๆๆๆอ่านแระ เด๋วม่ะทันคนอื่น จากคุณ : ใบไม้เดือนห้า - [ 19 ก.ย. 51 22:55:54 ]

ความคิดเห็นที่ 109 เลือก 2 คนไปเล้ย แต่ดูเหมือนพี่ผึ้งสนิทกับแดนี่มากกว่าอ่ะ หรือ ไม่เลือกใครเลย ?? จากคุณ : สุดแสนรัก - [ 19 ก.ย. 51 23:06:22 ]

ความคิดเห็นที่ 110 ^^^ เป็นเราเลือกสมิธอ่ะ อ้าวเขามีภรรยาแล้วเหรอ สรุปคุณผึ้งน้อยเลือกคนหน้าอกใหญ่กว่าใช่มั้ยคะ? ย้อเย่นอีกแล้ว คืนนี้ไฮเปอร์จัด :-/ เข้าโหมดจริงจังมั่ง อ่านๆ ไปก็เริ่มสงสารคุณผึ้งน้อยขึ้นมาเหมือนกัน เมื่อมรสุมชีวิตห่างหายก็ต้องมาเจอมรสุมหัวใจอีก หัวใจน้อยๆของคุณผึ้งน้อยต้องมาเจอสองสาวรุมย่ำยี :( ไม่รู้สิคะ ไม่เคยต้องเลือกอะไรแบบนี้ คงเลือกตามหัวใจเรียกร้องน่ะค่ะ ไม่นั้นก็คงจะเลือกเดินออกมาตั้งสติ จากคุณ : Chapter 1-17 - [ 19 ก.ย. 51 23:08:19 ]

ความคิดเห็นที่ 111 ชอบโคลอี้อ่ะ คุยกันรู้เรื่อง ต้องอยู่กันอีกนาน หัวตรงกันอยู่กันยาว~ ง๊า.....  อยากรู้ว่า จขกท จะเลือกใคร หรือจะทำยังไง แก้ไขเมื่อ 19 ก.ย. 51 23:23:46 จากคุณ : เกล็ดน้ำแข็ง - [ 19 ก.ย. 51 23:09:12 ]

ความคิดเห็นที่ 112 คิดๆแล้ว เลือกยากเหมือนกันนะ ทั้งสองคนเป็นเพื่อนกัน แล้วมาชอบคนๆเดียวกันอีก ส่วนตัวคิดว่า เลือกที่จะถอยออกมาตั้งหลักสักพักหนึ่งก่อนดีกว่า แต่ก็เนอะสถานการณ์แบบนั้นบางทีคิดที่จะเลือกคนที่หัวใจเราเรียกร้องมากกว่า รออ่าน part 4 ต่อค่าาา ^_^ จากคุณ : fungjai - [ 19 ก.ย. 51 23:12:46 ]

ความคิดเห็นที่ 113 ไปต่อ Part 4 กันนะครับ คุณจะได้รู้ว่า.. ความรักของคนที่เต็มไปด้วยอารมณ์ มันไม่มีทางที่ง่่าย เราหลงเข้าไปในพายุหมุน แล้วทำร้ายกันและกันขนาดนี้ได้อย่างไร เจ ผม แดนี่ โคลอี้... ไม่เคยมีใครคิดว่ามันจะกลายเป็นแบบนี้.. (ปล.น้องรังสิตของท่านผู้ชม เธอไม่ได้หายไปไหนครับ อิหนูจะมีความสำคัญต่อเรื่องตอน 4 นี้มากเลย) คำเตือน : เต็มไปด้วยซีนอิโรติก และเนื้อหาผู้ใหญ่   ที่จำเป็นต่อเนื้อเรื่อง แต่ต้องใช้วิจารณญาณในการอ่านครับ แก้ไขเมื่อ 19 ก.ย. 51 23:49:14 จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 19 ก.ย. 51 23:41:51 ]

ความคิดเห็นที่ 114 เมื่อวานผมยุ่งมาก วันนี้รีบกลับมาอ่านเลยคร้าบบบ โอววว จะว่าน่าอิจฉาหรือน่าสงสารดีเนี่ย เฮ้อออ ชีวิต.... แต่นึกถึงบรรยากาศที่คุณผึ้งว่ามา มันสุดแสนจะโรแมนติคจริงๆนะ ชวนฝันมั่กๆ เป็นผมคงจุ๊บซ้ายทีขวาที ตามประสาคนตะกละตะกราม ฮิ ฮิ ฮุ ฮุ จากคุณ : DON'T CARE - [ 19 ก.ย. 51 23:45:31 ]

ความคิดเห็นที่ 115 อ้าว เค๊าไป part 4 กันแย้วเหยอ   ตามไปดีกว่าา แต่ว่า "คนไร้ราก" เนี่่ย เป็นเหมือนกัน ตอนนี้ก็สงสารไอ้คนที่อยู่ข้าง ๆ เนี่ย มันจะรู้ตัวมั๊ยหนอ ว่า มันจะถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวได้ตลอดเวลา  แบบว่า i'm ready to go anytime , any situations แล้วก็เพราะ ว่าเป็น ไอ้จำกพวก "ไร้ราก" นี่แหละมันเลยกลายเป็น "จะเด็ด"  จะอยู่นั่นแหละ ไม่เด็ดซะที เพราะความกลัวงัย กลัวว่าเลือกแล้วจะมาทำให้เสียใจ ก็เลยจะ จะ อยู่นั่นแหละ ปิ่นโตนี้ เด็ดขาดจริง ๆ จากคุณ : hit on me - [ 20 ก.ย. 51 12:27:25 ]

ความคิดเห็นที่ 116 อยากให้มีปู้ชาย 2 คนมาแนบกายแบบนี้มั่ง 555  คงเลือกมะถูกวุ้ย แต่กลัวปู้ชายจะเลือกกันเองง่ะ จากคุณ : teresita - [ 20 ก.ย. 51 19:59:54 ]

ความคิดเห็นที่ 117 กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆ อ่านจบตอนนี้แล้ว หนูอยากจะกรี๊ด ขอสมัครเป็นแฟนคลับอย่างเป็นทางการอีกคนละกันคะพี่ผึ้ง หนุกอ่ะ ปกติอ่านอะไรยาวๆไม่ได้คะ ... ขี้เกียจ แต่เรื่องนี้ หนุกจัง ติดตามอยู่นะคะ  ถึงตัวอยู่ไกล แต่ก็เกาะติดเหมือนอยู่ขอบเตียง เอ๊ย....ขอบเวทีเลยคะพี่ผึ้ง จากคุณ : แม่ขนตางอน - [ 21 ก.ย. 51 20:29:51 ]