ความคิดเห็นที่ 1 ก่อนอื่น...ขอเรียงกระทู้ก่อนนะครับ [เรท..]..Sad Foursome-รัก 4 เส้า.....Based on a True Love Stories..Part 1 ต้นกำเนิด http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L7001683/L7001683.html [เรท..เนื้อหาผู้ใหญ่].."Sad Foursome..รัก 4 เส้า.."Part 2 : "..นกไร้ขา.." http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L7006234/L7006234.html [เรท..เนื้อหาผู้ใหญ่].."Sad Foursome..รัก 4 เส้า"..ตอน 3.."หัวหิน&เสม็ด".... http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L7012837/L7012837.html จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 19 ก.ย. 51 23:45:49 ]

ความคิดเห็นที่ 2 !!!!!!  ค้างค่ะพี่แล้วไงคะ ตอนนี้พายุกำลังจะเคลื่อนมาถึงแล้ว / ระเบิดเล็งพิกัดแล้ว แล้ว แล้วไงต่อหรอคะพี่  โอว ลุ้นมาก จากคุณ : เกล็ดน้ำแข็ง - [ 19 ก.ย. 51 23:50:12 ]

ความคิดเห็นที่ 3 มาลงชื่อว่าอยู่เป็นเพื่อนครับ...... จากคุณ : ARTHER MAN - [ 19 ก.ย. 51 23:50:22 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ตามมาติดๆค่ะ จากคุณ : Lychee Sherbet - [ 19 ก.ย. 51 23:53:18 ]

ความคิดเห็นที่ 5 .. ตามติด อย่างติดตาม .. จากคุณ : คนที่แพ้ก็ต้องดูแลตัวเอง - [ 19 ก.ย. 51 23:53:48 ]

ความคิดเห็นที่ 6 โอว เจถูกแย่งของเล่นนี่เอง อารมณ์เหมือนดูหนังกลางแปลงหรือดูละครทีวีเลยดูไปวิจารณ์ไป ฮ่าๆๆ ปล. ถ้านู๋ทำสารนิพนธ์ไม่เสร็จนู๋จะโทษพี่ผึ้งน้อย :( แก้ไขเมื่อ 19 ก.ย. 51 23:56:15 จากคุณ : Chapter 1-17 - [ 19 ก.ย. 51 23:54:53 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เปิดปั๊บกระทู้แรกปุ๊บ จากคุณ : the_architect - [ 20 ก.ย. 51 00:02:46 ]

ความคิดเห็นที่ 8 "หมายเลขที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้" โอยยยยย .... ลุ้นต่อไป ทำงานอยู่เหมือนกันค่ะ แต่คอยมา refresh กระทู้เรื่อยๆ แล้วงานจะเสร็จมั้ยเนี่ย จากคุณ : lalabel - [ 20 ก.ย. 51 00:03:23 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อ่านหนังสือ แต่ต้องมา refresh เรื่อยๆ - -" ลุ้นว่า ระเบิดจะออกมารุนแรงขนาดไหน จากคุณ : fungjai - [ 20 ก.ย. 51 00:05:51 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ^^ วันนี้มาทันตั้งแต่แรกๆ จากคุณ : นายแมมมอส - [ 20 ก.ย. 51 00:12:45 ]

ความคิดเห็นที่ 11 งานเข้า อีกแล้ววว จากคุณ : Legato. (mimi2p) - [ 20 ก.ย. 51 00:15:36 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ^ ^ ^ อ้าวนายแมมมอสวันศุกร์ไม่ไปเมาที่ไหนเหรอ ? ;-) จากคุณ : Chapter 1-17 - [ 20 ก.ย. 51 00:15:37 ]

ความคิดเห็นที่ 13 แอบมาบอกว่า .. ถ้าเป็นอาร์ตฯ ก็คงไม่เลือกทั้ง 2 คน ทั้งสาวแดนี่ และโคลอี้ค่ะ .. เพราะในใจยังร้อนรุ่มลังเลแบบนี้ อาร์ตฯ ถือว่าไม่ใช่ รักที่อบอุ่นที่ตัวเองคอยหา ส่วนตัว .. หากรักนั้น เป็นรักที่อาร์ตฯ รอคอยจริงๆ .. อาร์ตฯ จะไม่รู้สึกลังเลเลยค่ะ จากคุณ : Art of Illusion - [ 20 ก.ย. 51 00:17:51 ]

ความคิดเห็นที่ 14 นอนละค่ะ หลับอิ่มๆแล้วค่อยตื่นมาอ่านตอนนางาซากิดีกว่า(จะมีมั้ยเนี่ย) ว่าแต่ตอนนี้คุณผึ้งน้อยหายดีแล้วใช่มั้ยคะ จากคุณ : เร่ร่อน - [ 20 ก.ย. 51 00:20:29 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ตามที่ คุณผึ้งน้อยฯ เคยเกริ่นว่า สาวโคลอี้เป็นสาวราศีสิงห์ .. ส่วนตัวกลับรู้สึกว่า .. เธอไม่เหมือนสาวสิงห์แม้แต่น้อยเลยค่ะ จากคุณ : Art of Illusion - [ 20 ก.ย. 51 00:24:24 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ููู^^^ นั่นสิครับ  ผมสงสัยมากเลยตอนนั้น แต่พอเรื่องมาถึงตอนท้ายๆ  คุณจะรู้เลยว่า..นี่แหละ..สิงห์ตัวจริง เพื่อนๆครับ ขอบคุณมากๆที่ติดตามครับ ผมกำลังปั่น..ไป  ก็วิ่งสลับไปดู"คอข่าว ช่อง 7" ไป   ท่านๆ 3 คนนี่..ฮานิ่มมากเลย เพราะงั้น...ผมจะช้าหน่อยนะครับ ทุกท่านไปทำธุระ อาบน้อาบท่า กินหนม หรือนอนก่อนก็ได้ขอรับ ผมเกรงใจ... แล้วผมจะ RSS Feed ไปบอกทุกท่านเลยคร้าบ จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 20 ก.ย. 51 00:30:19 ]

ความคิดเห็นที่ 17 มาตามอ่าค่ะ ลุ้นระเบิดลงมากเลย แต่พอเข้าใจเจนะค่ะ เค้าน่าจะ รู้สึกว่าถูกแทงข้างหลัง ประมาณว่า อยู่ๆ แฟนเก่าก็ไปคบกับเพื่อนสนิท แล้วก็คงเหมือนถูกแย่งของเล่นด้วย แต่เราก็คิดว่าเรื่องของความรู้สึกมัน ละเอียดอ่อนมากแล้วก็ไม่มี ใครถูกหรือใครผิด สรุปคือ มารออ่านตอนต่อไปค่า จากคุณ : afternoon_silent - [ 20 ก.ย. 51 00:32:37 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ^ ^ น้องอาร์ต ไม่หลับไม่นอน เด๋วตีตรูดดดดดเลยนิ ---------------------------------------------------------------------- พี่ผึ้งสู้ๆๆๆๆ ทุกคนรออยู่จ้า จากคุณ : พิมมาดา (พิมมาดา@trustnoone) - [ 20 ก.ย. 51 00:40:51 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ไม่เมาอะพี่พิท น้องเป็นจับกังผสมปูนอยุ่เนี้ย จริงๆนะไม่ได้มุข จากคุณ : นายแมมมอส - [ 20 ก.ย. 51 00:53:35 ]

ความคิดเห็นที่ 20 แล้วยังไงต่อละนี่ ?? O _ 0 จากคุณ : หมูปิ้งไม้ละ 5 บาท - [ 20 ก.ย. 51 00:59:05 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เกาะขอบจออย่างลุ้นระทึกอีกเช่นเคยค่ะ วันนี้แอบคิดนิดนึงค่ะว่า ที่เราได้มาอ่านเรื่องของคุณผึ้งน้อยนี่ คงไม่ใช่เรื่องบังเอิญใช่มั๊ยคะ Destiny ทำงานแล้วเนอะ ^__^ จากคุณ : Why-Not-T-Shirt - [ 20 ก.ย. 51 01:03:52 ]

ความคิดเห็นที่ 22 -*- ง่ะ คาใจ ผิดไม๊ครับถ้าจะกดดัน ให้คุณผึ้ง เขียนต่อ ง่วงยังอ่ะ เค้ารออยู่น๊า.. จากคุณ : PLOYBAY - [ 20 ก.ย. 51 01:05:27 ]

ความคิดเห็นที่ 23 - + มะไหว แว้วว พะเน๊มาอ่านต่ะ + - จากคุณ : นางสาวพุงกะทิ - [ 20 ก.ย. 51 01:05:30 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ^ ^ ^ ความเห็น 19 ผสมปูนจะสร้างเรือนหอเหรอจ๊ะ ? :) ขอลาเสด็จตาไปนอนแล้วค่ะ ค่อยมาตามน้องเจเล่ต่อพรุ่งนี้ จากคุณ : Chapter 1-17 - [ 20 ก.ย. 51 01:06:48 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ตามมาแล้วคร้าบบบบ ติดตามต่อ.. จากคุณ : หมูหยองน้อย - [ 20 ก.ย. 51 01:08:40 ]

ความคิดเห็นที่ 26 รอไม่ไหวแล้ว ง่วงมากมาย อากาศเย็นสบายๆแบบนี้ชวนให้ขี้เกียจ (เกี่ยวมั๊ยนั่นน่ะ) รออ่านพรุ่งนี้ดีก่า จากคุณ : fungjai - [ 20 ก.ย. 51 01:09:05 ]

ความคิดเห็นที่ 27 โอย...ลุ้นแทบแย่ละนะ นึกว่าคุณพี่ผึ้งน้อยฯ จะแปลงกายเป็น "จะเด็ด (ทีเดียวเสียทั้งคู่)" ซะแล้วว ในที่สุดก็เลือกแม่สาวเจ้าของอมยิ้มโมนาลิซ่า อย่างที่คาดเดาไว้ไม่ผิดเพี้ยน... คืนนี้ไม่เกาะติดขอบจอ ต้องจรลีไปเค้งก่อน พรุ่งนี้ต้องเอาแขนไปให้คุณหมอคนสวยเจาะ แล้วจะรีบกลับมาติดตามว่า คุณพายุพัด (เจ) จะแผลงฤทธิ์ขนาดไหน... จากคุณ : poohluang - [ 20 ก.ย. 51 01:09:10 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ฝรั่งมีวลีฮิตว่า  Jealousy rears its ugly head – ความหึงมีหัวที่น่าเกลียดน่าชัง ต้องบอกคุณก่อนครับว่า..วันที่เราไปภัทราวดีเธียเตอร์พร้อมกัน เรานัดกันแล้วว่า..3 สาวจะแวะมากินข้าวเย็นที่บ้านแดนี่ ผมเลยโทรบอกการตัดสินใจของผมกับโคลอี้ก่อน  เป็นการแจ้งเธอล่วงหน้า เพื่อหลีกเลี่ยงซีนอันน่าอึดอัดใจ แต่การมีบุคคลที่ 3 อยู่ด้วยแบบน้องรังสิต ทำให้ผมไม่มีโอกาสบอกแดนี่ว่า..นัดพรุ่งนี้คือเดตแรกของเรา ดังนั้น...ตอนนั่งมาในรถผม...น้องรังสิตจึงประกาศก้องโดยใจซื่อว่า  "หนูขอมาดูละครด้วยคนนะคร้าา!" ผมเคยอยากเอาหัวโขกพวงมาลัยไปรอบหนึ่งแล้วตอนที่อุตส่าห์ไปดักรอโคลอี้ที่รถไฟหัวลำโพง แล้วเธอดันลงก่อนตั้งแต่สถานีดอนเมือง วันนี้....ผมอยากเอาหัวโขกพวงมาลัยอีกครั้ง....          โป๊ก..โป๊ก..โป๊ก .. ตอนขับรถใกล้ถึงบ้านแดนี่...ผมยังคิดเลยว่าโคลอี้จะตามมาอย่างที่นัดกันไว้ก่อนรู้เรื่องการตัดสินใจของผมหรือไม่ ผมเตรียมใจไว้แล้วว่า...ถ้าเธอไม่มา..ผมก็เข้าใจ   แต่ถ้าเธอมา...ก็แสดงว่าเธอเป็นผู้หญิงที่แฟร์มาก  และผมจะขอนับถือใจเธอ...หมดใจ หลังจากที่ผมติดต่อเจไม่ได้  ผมไม่ได้บอกใครในหมู่พวกเรา  เพราะอยากให้เป็นเรื่องส่วนตัวของเรา 2 คนพี่น้อง ฉะนั้น  เรื่องที่ผมโทรหาเจ และเจกดสายทิ้ง จึงยังไม่มีใครรู้   พอถึงบ้านแดนี่...ผมจำไม่ได้จริงๆว่าเธอต้องออกไปไหน  ไปคุยกับเจ๊ที่ดูแลห้อง หรือว่าไปเอาฟิล์มขาวดำที่ร้านก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าผมอยู่กับน้องรังสิตในห้องครัว  ซึ่งอยู่หลังสุดของห้องแถวยาว แล้วแป๊บเดียว..ก็มีคนมากดกริ่งประตู  น้องจึงวิ่งหน้าตั้งร้อยเมตร(เพราะห้องมันยาวมากครับ)ไปดูว่าใครมา.. โคลอี้ครับ  โคลอี้มาจริงๆ ผู้หญิงคนนี้ได้ความนับถือจากผมไปจนหมดใจแล้ว ไม่มีกิริยากระฟัดกระเฟียด   ไม่มีการงอนใดๆ ไม่มีคำพูดเหมือนอวยพรแต่แอบทิ่มแทงใจ   ไม่มีการแสร้งว่ายอมรับได้แต่เอาเข้าจริงรับไม่ได้..   ทั้งนั้น นอกจากรอยยิ้มกับแววตานุ่มนวลเช่นเดิม     สมกับเป็นโคลอี้จริงๆ เสียงกริ่งประตูหน้าบ้านดังอีกครั้ง...เราเริ่มงงว่า..ใครมาอีก?  ..น้องรังสิตวิ่งหน้าเริ่ดไปหน้าบ้านอีกครั้ง คราวนี้เธอเดินกลับมาบอกผมว่า.. ให้คุณทายซิครับว่าใคร.. "เจมา.. พี่นัดเค้าไว้เหรอคะ?" เจกดสายผมทิ้ง  ไม่รับโทรศัพท์ผม ติดต่อไม่ได้ แต่เขากลับมาดักรอแดนี่ที่บ้าน! เพื่อนๆสวนลุมหลายท่าน คิดว่า..เจเหมือนเด็กถูกแย่งของ.. และมีเพื่อนบางท่านบอกว่า..เขารู้สึกเหมือน ถูกทรยศ  คือเพื่อนสนิทแย่งแฟนไป... ตอนแรกผมก็คิดแบบนั้นแหละครับ  มันน่าจะเป็นเช่นนั้น.. แต่...ถ้าใจคนเราเรียบง่ายตรงไปตรงมาเช่นนั้น  สุนทรภู่คงไม่เขียนไว้ว่า จิตมนุษย์นั้นไซร้  ยากแท้หยั่งถึง จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 20 ก.ย. 51 01:11:31 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เอ่อ... 5 5 5 สมกับที่รอคอย จากคุณ : PLOYBAY - [ 20 ก.ย. 51 01:17:50 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ใกล้ถึงคลายแม็กซ์แล้ว ลุ้นระทึกค่ะ จากคุณ : ..ฟ้าใส.. - [ 20 ก.ย. 51 01:18:45 ]

ความคิดเห็นที่ 31 จะเข้าไคลแมกซ์ละครับพี่น้อง จากคุณ : omeg - [ 20 ก.ย. 51 01:19:24 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ว่าจะไปนอนแล้วเชียว :-/ ตกลงคุณผึ้งน้อยไม่ใช่จะเด็ดแล้วล่ะค่ะ แต่เป็นยาขอบ เพราะมีแฟนๆ มารออ่านถึงหน้าโรงพิมพ์ :) จากคุณ : Chapter 1-17 - [ 20 ก.ย. 51 01:23:18 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ตามมา แล้วลุ้นๆจริงติด ขอบจอ สวัสดีตอนดึกนะคุณผึ้ง ^^ จากคุณ : ขอทักทายกับยาดมยาโด๊บไม่มี (เหรียญ2ด้านดาบ2คม) - [ 20 ก.ย. 51 01:25:51 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ตามมาอ่านครับ.. กำลังมันส์เชียว.. ขอบคุณคุณผึ้งน้อยฯครับ..ที่ทำให้ผมได้มีประสบการณ์ในการเกาะติดขอบจอกับกระทู้ใน Pantip.. ทั้งลุ้นทั้งสนุกแบบนี้นี่เอง.. ^^ จากคุณ : Honou - [ 20 ก.ย. 51 01:33:44 ]

ความคิดเห็นที่ 35 กดรีเฟรชกันบ่อย แค่ไหนครับ...พี่น้อง ??? จากคุณ : PLOYBAY - [ 20 ก.ย. 51 01:38:00 ]

ความคิดเห็นที่ 36 คนที่ เจ ... รัก ทั้งสองคน ไม่  - - - - -  (เครื่องหมาย ลบ) ก็ + + + + + หมายความว่า ...ไม่คลุ้มคลั่ง ก็ ดีใจหายเลยย ... ผมเดา.. จากคุณ : HI Golfer - [ 20 ก.ย. 51 01:39:12 ]

ความคิดเห็นที่ 37 คุณเจ เค้า หวง คุณ รึป่าว ? อารมณ์ประมาณนี้รึป่าว ? จากคุณ : Legato (mimi2p) - [ 20 ก.ย. 51 01:42:47 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ^ ^ ^ คิดเหมือนกันเลยค่ะ ตอนนี้ ปุ่ม F5 ทำงานหนักมากกกกกก จากคุณ : Why-Not-T-Shirt - [ 20 ก.ย. 51 01:47:07 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ยอมรับว่าอ่านไม่ละเอียดนัก แต่อยากจะเข้ามาชมคุณผึ้งค่ะว่า คุณเขียนเรื่องได้น่าติดตามและใช้คำได้ดีมากๆ เป็นักข่าวหรือ บ.ก. ที่ไหนรึเปล่าคะเนี่ย จากคุณ : KS_SK - [ 20 ก.ย. 51 01:49:51 ]

ความคิดเห็นที่ 40 คิดเหมือนกันกับ #37, #38 เลยครับ เจหวงพี่ผึ้งแน่ๆ ^_____^ จากคุณ : MiRaCLe DouBLeSHoT - [ 20 ก.ย. 51 01:50:09 ]

ความคิดเห็นที่ 41 โอ๊ยๆ กำลังเข้มข้น จากคุณ : แฟนอองรี - [ 20 ก.ย. 51 01:59:41 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ผมรออยู่นะ....... ไม่ต้องนอนกันคืนนี้ดูซิ......... เจหึงคุณ........ ชัวววว์ จากคุณ : คนวิเศษ - [ 20 ก.ย. 51 02:04:11 ]

ความคิดเห็นที่ 43 โธ่ๆๆๆ พี่ครับ แหย่ให้อยากแล้วจากไปเยี่ยงนี้ มันช่าง... จากคุณ : Beeee(Beeee) - [ 20 ก.ย. 51 02:19:34 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ประกาศ ผมนั่ง refresh รอพี่มาโพสต่อ จนขอบตาผมดำเป็นหมีแพนด้าแว้ววว 555 จากคุณ : Takeaway - [ 20 ก.ย. 51 02:44:30 ]

ความคิดเห็นที่ 45 รัก แล้ว รอหน่อยนะใจร่มๆ อิอิ ^^ จากคุณ : ขอใจร่มๆกับยาดม (เหรียญ2ด้านดาบ2คม) - [ 20 ก.ย. 51 02:46:40 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ไม่ได้เข้าพันทิปมาพักใหญ่ๆ นี่ก็กะเข้ามาพักนั่งเล่นสักครู่ก่อนกลับไปทำงาน กลายเป็นตามตั้งแต่กระทู้แรกเลยแฮะ ทั้งเรื่องราว ทั้งสำนวน ทั้งความคิดความอ่าน ทำเอาpankee (และเชื่อว่าอีกหลายๆlog in) ต้องพากันจินตนาการพี่ผึ้งตัวจริงอยู่แน่เลยว่าจะเป็นใครที่เรารู้จักกันรึเปล่าน้อ??? (ไม่ว่าตัวจริงจะเป็นใคร แต่ก็เป็นแฟนคลับพี่ผึ้งฯในฐานะ log in ที่น่านับถือคนนึงในพันทิปเสมอนะคะ แหะๆ) พออ่านมาถึงตรงนี้แล้วลุ้นต่อจังค่ะ คอมเม้นที่ทายpartต่อไปว่า เจหวงพี่มากกว่าหวงผู้หญิงแหงๆ ก็คิดไปได้... "โหยยย คิดกันด๊ายยย ไม่แน่แฮะ ไม่แน่!" ....ถ้าไม่มีคนทัก หนูก็คิดตามไม่ทันเลยล่ะค่ะ ถ้าตอนต่อไปเฉลยว่า เป็นไปตามนั้นจริงๆ จะขอคารวะพี่ๆ 37 /38 /40 เลยค่ะ ข้าน้อยช่างอ่อนหัดนัก ตามความคิดไม่ทันเลยจริงๆ o_O!! ต้องเป็นนักอ่านที่ทันคนเขียน เป็นนักดูหนังที่เดาตอนจบถูกแน่ๆเลย ปล. ช่วยกลับมาเฉลยตอนต่อไปเร็วๆนะคะ ลุ้นมาก จากคุณ : pankee - [ 20 ก.ย. 51 02:54:27 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ผมยังรออยู่นะ... อย่าทำอย่างนี้ซิ....... โหย................. รับขนมจีบ ซาละเปาเพิ่มไหมครับ จากคุณ : คนวิเศษ - [ 20 ก.ย. 51 03:18:08 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ผมไม่รู้จริงๆว่า..ขอบเขตของความเป็นเจ้าของใคร  อยู่ตรงเส้นไหน บางคนอาจถือว่า..เมื่อเรารักใครสักคน..เขาคือเจ้าของหัวใจเรา   หรือเมื่อเราแต่งงานกับใคร..ถือว่าเรามีสิทธิ์อันชอบธรรมในการเข้าไปควบคุมชีวิตของคนๆนั้น แต่สำหรับผม..ที่เติบโตมากับการเชื่อว่า..มนุษย์ทุกคนต่างเป็นเจ้าของชีวิตตัวเอง  ไม่มีใครบังคับใจใครได้ และท้ายสุด มนุษย์ทุกคนต่างมีสิทธิ์เลือกทางชีวิตที่เขาพอใจ   เราจึงไม่มีสิทธิ์หยุดชีวิตของใครไว้เพียงเพราะ..เขาเคยเป็นของๆเรา ฉะนั้น  ผมจึงไม่เคยเข้าใจตรรกะวิธีคิดของเจ จนแล้วจนรอด  จนกระทั่งหลายปีให้หลัง  ผมจึงเจอรุ่นพี่ที่เป็นทอมคนหนึ่ง เธอบอกคำที่ผมเพิ่งเข้าใจว่า... สิ่งที่ผมทำกับเพื่อนรุ่นน้อง(ผมไม่เคยเล่าว่าเป็นใคร)..ถือว่าให้อภัยไม่ได้ในสายตาเธอ เราขอย้อนกลับไปที่ วันที่ 2 เมษายน  ในห้องหน้าบ้านของแดนี่อีกครั้งนะครับ โคลอี้กับน้องรังสิตหายไปข้างในห้องครัวแล้ว   เพื่อให้พื้นที่เจกับผม ผู้ชาย 2 คนที่สนิทกันมาก  เผชิญหน้ากันเอง "พี่ทรยศผมได้ยังไง.."     เสียงเขาเข้ม เคือง และแค้น ถ้าเขาถามผมว่า..พี่ทำงี้ได้ไง..ผมยังพอตอบได้  แต่พอเขาเริ่มต้นว่า..พี่ทรยศผมได้ไง..โอ้โฮ..คำนี้มันแรงเกินไปสำหรับผมจริงๆครับ   ผมแทบไม่อยากเชื่อหูตัวเอง ว่าเขาจะพูดคำว่า "ทรยศ" ใส่ผมจริงๆ จากการไม่ตั้งป้อม และพยายามจะเข้าใจ...หูผมเริ่มอื้อ ใจร้อนผ่าว... "พี่ทรยศเจตรงไหน..?.." เขาสวนทันที  "พี่แย่งแดนี่ไปจากผมได้ยังไง!"   คราวนี้ผมหูอื้อหนักขึ้น   "เฮ้ย...คนไม่ใช่ตุ๊กตา  จะได้แย่งกันได้ง่ายๆ  แล้วพี่ถามเจก่อนแล้วนะ   ถามแล้วถามอีกว่า.. ตกลงเรื่องแดนี่เอายังไง  เจเป็นคนบอกพี่เองว่าไม่ชอบ  แล้วว่าแดนี่ไม่ดียังงั้นยังงี้  จนสรุปว่า..ไม่เอาเค้าแล้วไงล่ะ.." แล้วคำตอบที่เจตอบผม...   ผมแทบจะจุดธูปกราบเลยครับว่า..ตอบมาได้ยังไง...! "ผมพูดอะไรออกไป ไม่ได้หมายความว่าผมจะคิดตามนั้นนะพี่!  คนเราปากกับใจไม่ตรงกันหรอก  พี่ไม่รู้หรอกเหรอ !" ..เป็นคำตอบอันสุดยอดที่สุดในรอบปี  ควรให้ถ้วย ควรมอบโล่ห์   ควรติดโบว์เกียรติยศประจำปีว่า.. นี่แหละ..คน! แต่..ทุกวันนี้...ผมต้องขอบคุณเจกับประโยคนี้ของเขาเลยครับ  ว่า..เพราะเขาน่ะเอง..ที่ทำให้ผมตาสว่าง และเข้าใจกลไกจิตใจมนุษย์มากขึ้น ผมไม่เชื่อกับคำพูดคนอีกแล้ว   เพราะมนุษย์เป็นสปีซี่ที่ปากไม่ตรงกับใจมากที่สุด! และถ้าไม่มีเจ  ผมจะไม่ได้เรียนรู้บทเรียนนี้เลย "พี่ไม่รู้หรอกว่ะเจ.." ผมตอบเขาง่ายและตรงอีกเช่นกัน  ถ้าเขาคิดแบบนี้ จะให้ผมอธิบายอะไรได้อีก "แล้วแต่เจจะคิดก็แล้วกัน..พี่โคตรเหนื่อยกับเจเลย.." ผมพูดแบบคนหมดแรงจริงๆครับ  เพราะผมหมดแรงใจจะอธิบายตั้งแต่ประโยคว่า..คนเราปากกับใจไม่ตรงกันหรอก  พี่ไม่รู้หรอกเหรอ..แล้ว ผมจำได้ว่าผมลงนั่งกับเก้าอี้  เพราะรู้สึกเหนื่อยใจจริงๆ "พี่ทำเพื่อผมได้มั้ย.." เจถาม  ผมอยากจะจบบทสนทนานี่เสียที "จะให้พี่ทำอะไรเหรอ?" "เลิกคบกับแดนี่เพื่อผมได้มั้ย.." แก้ไขเมื่อ 20 ก.ย. 51 04:44:27 แก้ไขเมื่อ 20 ก.ย. 51 03:21:02 จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 20 ก.ย. 51 03:20:39 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ลำบากนะครับ อยู่กับคนปากกับใจไม่ตรงกัน ไอ้เราจะไปรู้รึว่าตอนไหนพูดจริงตอนไหนพูดไม่จริง จากคุณ : omeg - [ 20 ก.ย. 51 03:25:49 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ผมบอกตามตรงเลยนะครับว่า...ถ้าเจรักแดนี่..ผมยอม  ยอมจริงๆ  แม้ผู้หญิงเค้าจะไม่ได้รักน้องผม  ผมก็ยอม แต่ที่ตอนนั้นผมแทบไม่เชื่อหูตัวเองรอบ 2 ว่าเจเอ่ยปากขอออกมาได้ยังไงก็เพราะ...เจไม่ได้รักแดนี่เลย! โลกนี้เป็นบ้ากันไปหมดแล้วหรือไง!   ช่วงที่ผมอายุ 30 ในตอนนั้น  ผมเป็นคนตรงมากครับ   ถูกคือถูก ผิดคือผิด ขาวคือขาว  ดำคือดำ เพราะฉะนั้นอะไรก็ตามที่ไม่ได้เรื่อง ไม่เข้าท่า ปัญญาอ่อน  ผมจะปัดทิ้งหมด แต่วันนี้...ผมรู้จักชีวิตมากขึ้น จนเข้าใจแล้วว่า..โลกนี้ไม่มีแต่ดำกับขาว ถูกกับผิด  โลกนี้สีสันคละกันเหลือเกิน เพิ่งไม่นานมานี้เอง  ผมเปิดเจอคำคมในเว็บฝรั่งเว็บหนึ่ง ที่ผมอ่านแล้ว..กระทบใจผมอย่างแรง.. เขาเขียนว่า...Even there are so many shades of grey-แม้แต่สีเทา ก็ยังมีหลายเฉดนัก และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโลกของผมจากเห็นแต่สีขาวกับดำ มาเป็นเห็นสีหลายเฉด  ก็คือรัก 4 เส้า ครั้งนี้เองครับ ที่เขาเรียกว่า ประสบการณ์เปลี่ยนชีวิต life transforming experience นั่นเอง   "พี่เลิกคบกับแดนี่เพื่อผมได้มั้ย.."   วันนี้ ภาพยังติดตาผมอยู่เลย...  ภาพที่เจยืนกอดอกแน่น  เขาเม้มปาก ผมสังเกตหน้าเขา..ปากเขาสั่นมาก เจกำลังจะร้องไห้...! "ไม่ได้.." "ทำไม?"  ..คำถาม "ทำไม" เป็นคำถามที่ทุกคนชอบถาม..แต่กลับไม่กล้ายอมรับคำตอบของมัน.. "เพราะพี่รักเค้า"  วินาทีที่ผมเปิดปากยอมรับสิ่งที่อยู่ในใจผมมานาน  ผมก็รู้ใจตัวเองแล้วครับว่า..ผมรักแดนี่เข้าแล้วจริงๆ ตอนนั้น..ผมนั่งอยู่ที่เก้าอี้ และเจยืนค้ำหัวผมอยู่ เจยกเท้าถีบโต๊ะทีเดียวล้ม  แล้วก็ทุ่มตัวเข้าซัดผม  ผมลงไปกองอยู่ที่พื้น เจโถมเข้าคร่อมตัวผมทันที   แต่..เขากลับไม่ต่อยหน้าผมครับ  ..เขาเอามือบีบคอผม แล้วกดลงกับพื้นแทน ผมเพิ่งรู้วินาทีนั้นเองว่าการถูกบีบคอนี่มันทรมานขนาดนี้!  คอผมปวดสุดๆ รู้สึกเหมือนตาแทบหลุดจากเบ้า (ตอนหลังเพิ่งรู้ว่าเราเจ็บตาเพราะแรงอัดอากาศ) แล้วในปอดเรามันจะปวดร้าวเหมือนมีใครเอาเหล็กมาเสียบทะลุแล้วบิด ยังไงยังงั้น! ช่วงนั้นโคลอี้วิ่งเข้ามาห้ามแล้ว  เธอพยายามฉุดกระชากลากเจออกไปจากการบีบคอผมเท่าที่แรงมี แต่ตัวเธอไซส์ปานกลาง ไม่มีทางสู้แรงผู้ชายสูง 180 ที่กำลังโมโหเลือดขึ้นหน้าได้แน่ๆ   แต่เธอก็พยายามดึงเสื้อ ยื้อยุดฉุดกระชาก ผมได้จังหวะนั้นก็เลยถีบเจออกเต็มแรง  จนเขาหลุดมือที่บีบคอผม ถลาไปชนกำแพงห้อง ไอ้ที่ผมเคยดูแต่ในหนังว่าคนถูกบีบคอมันจะไอเป็นบ้าเป็นหลัง..ผมเพิ่งซาบซึ้งวันนี้เองว่า..คุณเอ๋ย..ผมไอจนปอดแทบจะทะลุออกคอ! คงนึกว่าเราสองคนจบกันแล้วใช่ไหมครับ... เปล่าเลยครับ!  ถ้าคนต่อยกันมันแยกกันได้ง่ายๆแบบในหนังก็ดีสิ  แต่นี่มันไม่ใช่หนัง! มันก็เลยเป็นว่า..พอผมประคองตัวลุกขึ้นได้  เจก็โดดเข้าใส่ผมอีกเต็มแรง   แต่ผมจ้องเขาตั้งแต่แรกแล้วเลยถีบไปที่ขา เขาเลยล้มหน้ากระแทกพื้น! คราวนี้ผมชักโมโห..อยากถลันเข้าไปอัดมันคืนบ้าง... แต่... ..คุณเชื่อผมเถอะครับ.. ถ้าคุณเคยรักใครเหมือนน้อง..จะรักมากหรือรักน้อย แต่อย่างน้อยก็รัก.. ถึงเวลานั้น..คุณจะทำไม่ลง..! ................................. และเพราะไอ้ผมเกิดใจอ่อนนี่แหละ..พลาดเลย..พลาดอย่างแรง!(ไม่ควรเลย  ไม่ควรจริงๆ) เพราะเจขยุ้มเสื้อผมได้ก็ผลักผมกระแทกพื้นอีก  คราวนี้ได้ยินเสียงดังกึ้ก..! มันดังกึ้ก..จริงๆครับ   ..แล้วผมก็ปวดวูบที่หัว  หน้ามืด  หัวผมฟาดกับแง่งโต๊ะครับ เต็มๆ! ตอนนั้นไม่รู้ใครเป็นใครแล้ว มันมั่วมากๆตอนนั้น เห็นแต่เงามืดวูบไปมา  รู้แต่ว่าผมเห็นแดนี่อยู่ในห้อง เข้ามาตอนไหนไม่รู้ ผมลืมตาอีกที เจก็ลงไปนั่งทรุดกับกำแพงห้อง... หมดสภาพพอๆกับผม... แล้วเขาก็ร้องไห้โฮ! โฮ...แบบโฮ..จริงๆ...ครับ   หมด-ไม่เหลือแล้วท่าที่มั่นใจสุดชีวิต หรือความดึงดื้อทั้งหลายที่พกมาหาผมตั้งแต่แรก คุณเคยเห็นคนที่ร้องไห้จนหมดตัวไหมครับ... มันเหมือนถุงผ้าที่อัดลมแล้วถูกปล่อยลมให้ค่อยๆแฟบลงๆเรื่อยๆ  จนเหลือเพียงกองผ้าเก่าๆหมดลมอยู่กับพื้น คนที่ร้องไห้หมดตัวก็เป็นเช่นนั้น   ผมนั่งพิงกำแพงอีกด้าน..แล้วมองเจร้องไห้อยู่คนเดียวจนเขาหยุด.. เสียงหมดและน้ำตาไม่เหลือ ตอนนี้..คนที่นั่งก้มหน้าซุกกับเข่าหลังพิงกำแพง  ..ช่างเหมือนกองผ้าที่ไร้วิญญาณจริงๆ แก้ไขเมื่อ 20 ก.ย. 51 03:39:24 แก้ไขเมื่อ 20 ก.ย. 51 03:38:30 แก้ไขเมื่อ 20 ก.ย. 51 03:37:07 แก้ไขเมื่อ 20 ก.ย. 51 03:36:32 จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 20 ก.ย. 51 03:26:35 ]

ความคิดเห็นที่ 51 -___________-" ถ้า เปรียบให้คุณเจเป็นผู้หญิง ช่างเหมาะกับคุณเหลือเกินคะ คุณผึ้ง จากคุณ : Legato (mimi2p) - [ 20 ก.ย. 51 03:28:20 ]

ความคิดเห็นที่ 52 บีบหัวใจจริงๆ ขยันเล่า  ขยันพิมพ์ จริงๆ ครับคุณผึ้ง ถ่างตาทำงานต่อ รออ่านด้วย จากคุณ : vitroze - [ 20 ก.ย. 51 03:40:32 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ผมพูดอะไรออกไป ไม่ได้หมายความว่าผมจะคิดตามนั้นนะพี่!  คนเราปากกับใจไม่ตรงกันหรอก  พี่ไม่รู้หรอกเหรอ ^ ^ ยอมรับในคำตอบนี้จริง ๆ  ^ ^ " จากคุณ : postmaker - [ 20 ก.ย. 51 03:51:20 ]

ความคิดเห็นที่ 54 อ้า............................. พักก่อนดีไหมครับ คุณผึ้งคง พีค สุดขีดแล้วตอนนี้ จากคุณ : คนวิเศษ - [ 20 ก.ย. 51 04:07:04 ]

ความคิดเห็นที่ 55 สวัสดีครับพี่ผึ้งน้อย วันนี้แวะกลับมาอ่านอีกเช่นเคย ตามมาจากตอนที่สาม... มาในตอนนี้ หลังจากที่ได้รู้จักกับเจผ่านตัวอักษร ผมรู้สึกอย่างหนึ่งที่เห็นได้ชัดคือ... เขาน่าสงสารนะ... อาจจะเพราะเขาเป็นคนที่หวงสิ่งของ บวกกับชีวิตวัยเด็กขาดหาย ไม่ได้รับความรักอย่างที่ถูกที่ควร ทำให้ลึกๆ เขาโหยหาความรักเหลือเกิน และการที่พึ่ผึ้งน้อยตัดสินใจคบกับแดนี่ในเวลานั้น มันก็เหมือนกับเขาเสีย 'ความรัก' ไป ไม่ใช่แค่หนึ่ง แต่หมายถึงสองเลย... มีดแรกคือแดนี่ไม่รับรักเขา เขาคงทนได้ เพราะมีพี่ผึ้งน้อยอยู่เคียงข้าง แต่มีดสองที่ซ้ำกระหน่ำ คือที่พึ่ไปคบกับแดนี่นั่นล่ะครับ มันเหมือนกับว่าเขาจะต้องอยู่เพียงตัวคนเดียว ไม่มีใครที่อยู่ข้างกันอีกแล้ว เขารักพี่ผึ้งน้อยมากกว่าแดนี่เสียอีก (ไม่ใช่ในเชิงชู้สาวนะครับ แต่ในเชิงความรักเลยล่ะ) และการทอดทิ้ง (Abandon) สำหรับผม มันก็น่าเจ็บปวดเสียยิ่งอาการอกหักใจสลาย (Broken Heart) เสียอีก... ตอนที่ผมพิมพ์อยู่นั้น พี่ผึ้งน้อยคงพักผ่อนอยู่ พักก่อนเถอะครับ พักให้สบาย พี่ๆ เพื่อนๆ ทุกคนในนี้คอยให้กำลังใจอยู่นะครับ เพราะพี่จ้องมองภาพโพลารอยด์สีเทาจางนี้มานานเกินไปแล้วล่ะ.... จากคุณ : บ้าเกม - [ 20 ก.ย. 51 06:10:33 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ผมชอบมากที่เพื่อนสวนลุมบางท่านให้คำนิยามเจว่า...พายุพัด เพราะเมื่อเจร้องไห้จนหมดแรงแทบหมดลม...  คุณคงคาดว่า..เราสองคนคงจะมีซีนเข้าไปปรับความเข้าใจกัน .. อาจจะผม..ในฐานะพี่..เข้าไปปลอบน้องแล้วบอกว่า  "ลืมเรื่องเก่าซะเถอะเจ เรามาเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิมนะ" เพื่อให้เรื่องมันคลี่คลาย ...หรือไม่ก็ต้องมีซีนเจลุกขึ้นมาชี้หน้า พร้อมประกาศล้างแค้นผม 7 ชั่วโคตร...ให้มันสะใจไปเลย..ใช่ไหมครับ... คืออย่างน้อยระเบิดนางาซากิลูกนี้มันต้องมีทางออกบ้าง  อะไรซักทางก็เถอะน่า.. ไม่ใช่อึดอัดกันอยู่อย่างนี้จนแทบบ้า! แต่....มันไม่มีจริงๆครับ.. เมื่อเจร้องไห้จนหมดใจแล้ว   เขาก็ลุกพรวด  ผลุนผลันไปที่ประตู  แล้วผลักออกไปเลย.. เขาออกไปเลยจริงๆครับ     เร็วเหมือนกับตอนขามา!   ตอนที่เจออกไปแล้ว  ผมว่าทุกคนคงตั้งสติได้   แดนี่ถึงเห็นเลือดจากแผลที่หัวผมซึ่งเริ่มไหลเป็นทางลงมาตามหน้า จนเลอะเสื้อผมแดงเป็นดวงๆ   ทั้งแดนี่ ทั้งโคลอี้ตกใจมาก รีบเข้ามาดูแผลว่าลึกหรือเปล่า   แต่แปลก...ที่ผมไม่เจ็บอะไรเลยครับ มันชามาก ..ชาเหมือนใจผมตอนนี้เลย...  ผมไม่รู้จริงๆว่าตัวเองรู้สึกยังไง..หรือ ต้อง รู้สึกอย่างไร   "ไปเย็บแผลมั้ยพี่" เสียงน้องรังสิตโผล่มาจ๋อยๆ ขอบใจมาก...อีตอนเขาซัดกันนัว เธอหายไปไหน...แม่คู้ณ!) "ไม่ต้องหรอก  มันไม่ลึกอะไร แค่เลือดออกเยอะเท่านั้นเอง" "พรุ่งนี้จะปวดนะ" โคลอี้เตือน    แต่สำหรับผม...  ช่างแม่ม.....ผมทนได้ ตอนที่แดนี่เอาผ้ามาเช็ดหน้าผม เอายาแดงมาราดแผล..  น้องรังสิตก็หน้าม่อย บ่นเสียงเครียดว่า.. "เจเค้าคงหึงพี่สาวหนูน่าดูเลยนะเนี่ย.." โคลอี้รอจนแดนี่ไปซักผ้าที่เลอะเลือดผมด้านหลังครัวน่ะแหละ   เธอถึงมานั่งคุกเข่าข้างผม...แล้วพูดอย่างตั้งใจจริงๆที่จะให้ผมรับฟัง "เธอไม่รู้จริงๆเหรอ..(ชื่อผม...).." จ้องตา...   ผมจำสายตาเธอคืนนั้นได้ไปแสนนาน.. กลางแสงสีเหลืองนวลของหลอดไฟเก่าๆ  สายตาเธอตอนที่พูดกับผม..ไม่สั่งสอน ไม่ทำตัวเหนือกว่า  แต่...เมตตามากๆ.. .. "ฉันเห็นตั้งแต่คืนวันเกิดที่นี่แล้ว...เห็นสายตาที่เขามองเธอแล้วละ... แต่เธอไม่เห็นหรอกเพราะเธอหันหลังให้เขา  แต่ฉันเห็นตลอดเลย... รู้ไหม...เจจีบแดนนี่เพราะเธอ..  แล้วที่เจชอบแดนี่มากมายก็เพราะ...เขาอยากมีประสบการณ์นั้นกับเธอ..แต่เขามีไม่ได้! ... " เชื่อไหมครับว่า...ช่วงที่ผมฟังโคลอี้พูด..มันเหมือนทุกถ้อยทุกคำมันลอยผ่านตัวผมไป..ราวกับลมไหลผ่านซี่ลูกกรง.. ...ผมแทบไม่รับรู้อะไรเลยในตอนนั้น....เพราะมันชาไปหมด... .. "..เพราะงั้น..วันนี้..เธอรู้แล้วใช่ไหม...ว่าทำไมเขาถึงทำแบบนี้..." โคลอี้ยกมือลูบผมของผม.. "เพราะเขากลัว.. เขากลัวเสียเธอไป.." เธอเน้นคำว่า fear เลย..ไม่ใช่แค่ afraid  "ฉันเป็นคนนอกแท้ๆฉันยังเห็น...   ....YOU DON'T SEE IT BECAUSE YOU DON'T WANT TO KNOW IT!"  คำของโคลอี้สลักในใจผมเนิ่นนาน... ..แต่เธอไม่เคยเห็น..เพราะเธอไม่อยากรู้น่ะเอง.... อีกหลายวันผ่านไป.. ตอนที่ผมอยากเล่าบางอย่างให้เจฟัง... ปรากฏว่าผมรู้จากเพื่อนของเขาว่า..เจบินไปอังกฤษแล้ว เป็นอาทิตย์ๆกว่าจะกลับ เพื่อนคนนั้นยังบ่นกับผมเลยว่า  "มันไปเข้าค่ายลัทธิอะไรไม่รู้พี่  ผมงงๆ" (ผมมารู้ทีหลังว่า Osho)                              *   *   *   * สิ่งที่เกิดขึ้นในค่ำนั้น   และสิ่งที่โคลอี้บอกผมในวันนั้น...  เรา 2 คน เจกับผม..ไม่เคยเอ่ยถึงมันอีกเลย...   ไม่มีคำถามจากผม ว่า "คุณรักผมใช่ไหม?" ไม่มีคำอธิบายจากเจ..ว่าเขาทำไปเพราะอะไร มันกลายเป็นปริศนาที่ไม่มีใครอยากหาคำเฉลย.. ปริศนาของหัวใจมนุษย์ที่ซับซ้อนนัก แต่วันนี้.... วันที่ผมเขียนเล่าเรื่องนี้ให้คุณอ่าน... อยู่ดีๆในหัวผมก็ได้ยินแต่ประโยคในเพลงๆหนึ่ง...วิ่งวนเวียนสลัดไม่หลุดเลย... คนดีๆที่เคยห่วง นานวันไปยิ่งไกลห่าง เพียงคิดน้ำตาก็ไหล  ใจ..กลัว  กลัวว่าเธอจะทิ้งกัน จาก..ไป..   ...แล้วผมก็นึกถึง...เจ            กลัว - โดม Nologo                  เพราะว่าใจ..กลัว                  กลัวว่าเธอจะทิ้งกัน จากไป                  ลืมคนที่เคยบอกรัก...กัน                  ผ่านไปแต่ละวัน ก็ยังหวั่นในใจ                  ว่ามันเกิดอะไร กับรักที่เธอให้มา               เธอยังรักฉันรึปล่าว เธอมีใครสำคัญกว่า                  เพียงแค่คิดยังปวดร้าว                เพราะว่าใจกลัว                    กลัวว่าเธอจะทิ้งกัน จาก..ไป                  ลืมคนที่เคยบอกรักกัน   ลืมทุกๆอย่าง                    มันอ่อนล้าและสับสน                  จะต้องทำยังไง บอกกับเธอยังไง                  ความอึดอัดในใจ ที่ฉันทนมาตั้งนาน                คนดีๆที่เคยห่วง นานวันไปยิ่งไกลห่าง                  เพียงคิดน้ำตาก็ไหล                  ใจกลัว...กลัว..ว่าเธอจะทิ้งกัน จากไป                  ลืมคนที่เคยบอกรักกัน                  ลืมทุกๆอย่าง มันอ่อนล้าและสับสน แก้ไขเมื่อ 20 ก.ย. 51 06:21:33 แก้ไขเมื่อ 20 ก.ย. 51 06:15:26 จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 20 ก.ย. 51 06:13:31 ]

ความคิดเห็นที่ 57 โห...คุณบ้าเกม วิเคราะห์ได้ดีมากๆ เลยค่ะ จากเหตุการณ์ที่ผูกโยงมาเรื่อย น่าจะเป็นตามนั้นค่ะ เรื่องนี้นี่สอนได้เยอะมากนะคะ ในเชิงจิตวิทยา กับคนที่ถูกทอดทิ้งมาตั้งแต่เด็ก ถือว่าเป็นกรณีศึกษาที่ดีค่ะ แต่ยังรอต่อได้ค่ะ ตอนนี้ที่นี่แค่เที่ยงคืนครึ่งกว่าๆ เท่านั้นเอง^^ จากคุณ : Grace_Angel - [ 20 ก.ย. 51 06:34:19 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ถึงเวลาพักตอบคห.ครับพ้ม ตอนที่ผมพิมพ์อยู่นั้น พี่ผึ้งน้อยคงพักผ่อนอยู่ พักก่อนเถอะครับ พักให้สบาย จากคุณ : บ้าเกม ููู^^^ อ๊าก  คุณบ้าเกมครับ  พี่ยังไม่ตายครับ  ยังไม่ต้อง RIP แง้.. ความคิดเห็นที่ 44 ประกาศ ผมนั่ง refresh รอพี่มาโพสต่อ จนขอบตาผมดำเป็นหมีแพนด้าแว้ววว 555 จากคุณ : Takeaway ความคิดเห็นที่ 45 รัก แล้ว รอหน่อยนะใจร่มๆ อิอิ จากคุณ : ขอใจร่มๆกับยาดม (เหรียญ2ด้านดาบ2คม) ^ ^ ผมขอบาล์มเลยครับ  เมื่อยแขนขวามาก ทว่า..แรงใจของมิตรรักแฟนเพลงที่ส่งมา..แทนยาหม่องได้ครับ ล้นหลามจริงๆ  สาาาาาาาาาาาตุ๊.. พักก่อนดีไหมครับ คุณผึ้งคง พีค สุดขีดแล้วตอนนี้ จากคุณ : คนวิเศษ ^^^ "พักตรงนี้ที่รัก...ไม่มีใครจะทำร้ายเธอได้" แฮ่..ร้องเพลงชรัสเลย.. แต่จำได้แค่นี้เอง เพราะปกติผมขาร็อคคับ ถ้า เปรียบให้คุณเจเป็นผู้หญิง ช่างเหมาะกับคุณเหลือเกินคะ คุณผึ้ง จากคุณ : Legato (mimi2p) ^^^ แกล้งเรา.......จาฟ้องครู! อยู่กับคนปากกับใจไม่ตรงกัน ไอ้เราจะไปรู้รึว่าตอนไหนพูดจริงตอนไหนพูดไม่จริง จากคุณ : omeg ^^^ แม่นแล่วครับ  ผมละกลัว.. มิตรรักแฟนเพลงทุกท่านครับ..เดี๋ยวผมจะเขียนเรื่องทิ้งไว้อีกนิด เพราะนี่ถือว่าเป็นไคลแมกซ์ลูกแรกเองครับ ยังครับ..แมกซ์ยังไม่หมดแม็ค เพราะถ้าหมดแค่นี้..ก็ไม่เรียกว่าชีวิตจิครับ ผมโดนที..โดนน่วมครับ แต่เผอิญ.งอย่างที่บอก..ตอน 4 นี้เรื่องมันแรงมาก.. ที่ผมกระดึบช้า..เพราะต้องเกลาด้วยครับ อย่างซีนที่ผมซัดกับเจนี่...ผมพยายามมากที่จะมองมุมหลายด้าน ไม่อยากให้เจกลายเป็นไอ้ตัวร้ายไปเต็มๆ เพราะบางเรื่อง..จากความทรงจำ..เราอาจระลึกมันจากด้านเดียว คือด้านที่เราเป็นตัวเอกตลอด ถูกตลอด  ซึ่งมันไม่ใช่ ตัวเอก..อาจจะผิดเต็มๆก็ได้ เหมือนที่ผมเขียนไว้แล้วว่า..หลายปีผ่านไป มุมมองพี่ทอมของผมมองว่า.. สิ่งที่ผมทำ..มัน unforgivable ไปเลยในสายตาเธอ..นั่นแหละครับ ทิ้งท้ายด้วยสโลแกนประจำกระทู้ รักทุกท่านครับ-จุ๊บๆ จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 20 ก.ย. 51 06:37:00 ]

ความคิดเห็นที่ 59 เศร้า.. ~~>_<~~ จากคุณ : Honou - [ 20 ก.ย. 51 06:50:19 ]

ความคิดเห็นที่ 60 เข้ามาติดตามค่ะ วันนี้อารมณ์ดีเพราะตื่นมาเจอกระทู้นี้เลย ^^ จากคุณ : Halimeda Lover - [ 20 ก.ย. 51 06:57:13 ]

ความคิดเห็นที่ 61 ตามเข้ามาอ่าน เข้ามาลุ้น เป็นระยะ ครับ น่าลุ้นดี เรื่องแบบนี้บางครั้งก็แปลกนะครับ อย่างผมนี้ ก็แปลก เวลาไม่มีใคร ก็ไม่มีใครเลยซักคน เงียบกริบ เงียบเชียบ  บทจะมีคนรักก็เข้ามาครั้งละสองคนทุกครั้ง เป็นอย่างนี้มาสามหนแล้ว เบื่อตัวเองเหลือเกิน เหมือนจับปลาสองมือ แต่ทำไมเป็นอย่างนี้ทุกครั้งที่มีคนรักก็ไม่รู้ ไม่รู้จะเรียกว่าอะไรดี ชะตาลิขิต หรือพรหมลิขิตก็ไม่รู้  หรือเรา ลิขิตขีวิตเราเอง จากคุณ : p_warat - [ 20 ก.ย. 51 07:47:42 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ลึกลับ  ซับซ้อนจังเลยนะค่ะ  จิตใจคนเรา  ติดตามทุกตอนค่ะ สงสัยจะปวดนิ้วมือแย่เลยหายไวไวนะค่ะ  จะได้ฟังตอนต่อไปจ้าอิอิอิ จากคุณ : ก๋วยเตี๋ยวนมสด - [ 20 ก.ย. 51 08:04:44 ]

ความคิดเห็นที่ 63 "ผมพูดอะไรออกไป ไม่ได้หมายความว่าผมจะคิดตามนั้นนะพี่!  คนเราปากกับใจไม่ตรงกันหรอก" ^^^ มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ นะคะ   ไม่อยากจะยอมรับ แต่เราก็เป็นอย่างนั้นเป็นบางครั้ง ด้วยมารยาททำให้ต้องฝืนใจ แต่ก็แอบมาคิดทีหลังว่าทำไมต้องทำอย่างนั้นด้วย (วะ) เฮ้อ .... จิตมนุษย์นี้ไซร้ ยากแท้หยั่งถึง จากคุณ : lalabel - [ 20 ก.ย. 51 08:29:07 ]

ความคิดเห็นที่ 64 มาอ่านเรื่องคุฯผึ้งต่อ ทำเอาหงอยแต่เช้า.. แต่ขอบคุณนะคะ เพราะเรื่องคุณผึ้ง ทำให้เราพยายามทำความเข้าใจอดีต    เพื่อนสนิทอีกคน    ว่าทำไม ..วันทีเราปฏิเสธที่จะเป็นเพื่อนเค้าต่อ มันถึงทำให้เค้าเกลียดชังเราถึงขั้นทำร้ายเราได้    ขออนุญาตไปเหี่ยวซักหน่อย แล้วจะมาเกาะขอบจอต่อนะคะ แก้ไขเมื่อ 20 ก.ย. 51 08:36:12 จากคุณ : อินทวา - [ 20 ก.ย. 51 08:34:36 ]

ความคิดเห็นที่ 65 อ่า.... อารมณ์ค้าง... ยิ่งอ่านก็ยิ่งกังวลใจค่ะ ไม่อยากให้เป็นเรื่องเศร้า.. แต่ทำอะไรได้เนอะ ในเมื่อชีวิตคนเราขึ้นอยู่กับหลายๆ ปัจจัย รออ่านต่อนะคะ จากคุณ : ไอเฟล - [ 20 ก.ย. 51 08:40:03 ]

ความคิดเห็นที่ 66 มาติดตามตอนต่อไปค่ะ   ชอบวิธีเล่าเรื่องของคุณผึ้งน้อยค่ะ สอดแทรกการวิเคราะห์แบบจิตวิทยาไปด้วย   ได้ทั้งความบันเทิงและความรู้ไปพร้อมๆ กัน   สู้ๆๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้  เดี๋ยวส่งยาหม่องคลายกล้ามเนื้อสำหรับนวดไปให้ค่ะ   จากคุณ : moonlit_memory - [ 20 ก.ย. 51 08:40:23 ]

ความคิดเห็นที่ 67 โอ้ สุดท้าย 2 หญิง 1 ชาย มาหลงรักคุณผึ้งหมดเลย ^^" ชีวิตจริง ยิ่งกว่าละคร T_T จากคุณ : Denon - [ 20 ก.ย. 51 09:14:27 ]

ความคิดเห็นที่ 68 คนที่มีรักแล้วไม่สมหวัง ...น่าสงสาร คนที่มีรัก แล้วไม่อาจบอกความรู้สึกนั้นออกมาได้ ...น่าสงสารยิ่งกว่า ..... แต่บางที การได้เก็บไว้อย่างนั้น คือการทำให้ความรักนั้นงดงามและบริสุทธิ์ที่สุดแล้ว ..... จากคุณ : ~~For Sentimental Reasons~~ - [ 20 ก.ย. 51 09:34:17 ]

ความคิดเห็นที่ 69 ลงชื่ออ่านนะคะคุณผึ้ง --- ขอบคุณมากค่ะ ที่มานะเล่าเรื่องมาให้ติดตาม take care นะคะ จากคุณ : ปังจิ้มนม - [ 20 ก.ย. 51 09:36:14 ]

ความคิดเห็นที่ 70 มาทักทายเพื่อนๆก่อนผมไปนอนนะคร้าบ โอ้ สุดท้าย 2 หญิง 1 ชาย มาหลงรักคุณผึ้งหมดเลย ^^ ชีวิตจริง ยิ่งกว่าละคร T_T จากคุณ : Denon ^^^ หลังจากช่วงนี้...ผมยิ่งเจอแบบนี้หนักกว่าอีก(แต่ไม่รุนแรงเท่า) แต่พอมาตอนนี้สิครับ ปี 2008  ชีวิตผมช่างแห้งแล้งยิ่งกว่าตับหวานขาดพริก แง้... ชอบวิธีเล่าเรื่องของคุณผึ้งน้อยค่ะ สอดแทรกการวิเคราะห์แบบจิตวิทยาไปด้วย ได้ทั้งความบันเทิงและความรู้ไปพร้อมๆ กัน   จากคุณ : moonlit_memory ^^^ ขอบพระคุณคร้าบ ทักทายเพื่อนใหม่ในกระทู้นี้นะครับ มาลงชื่อว่าอยู่เป็นเพื่อนครับ...... จากคุณ : ARTHER MAN มาตามอ่าค่ะ ลุ้นระเบิดลงมากเลย สรุปคือ มารออ่านตอนต่อไปค่า จากคุณ : afternoon_silent *- ง่ะ คาใจ ผิดไม๊ครับถ้าจะกดดัน ให้คุณผึ้ง เขียนต่อ ง่วงยังอ่ะ เค้ารออยู่น๊า.. จากคุณ : PLOYBAY ยิ่งอ่านก็ยิ่งกังวลใจค่ะ ไม่อยากให้เป็นเรื่องเศร้า.. แต่ทำอะไรได้เนอะ ในเมื่อชีวิตคนเราขึ้นอยู่กับหลายๆ ปัจจัย จากคุณ : ไอเฟล ^^^ ยินดีต้อนรับสู่ทู้มาโซคิสต์ครับคุณไอเฟล ขอบคุณมากมายที่ติดตามอ่านนะครับ เอาละครับ.....ถึงตอนต่อไปแล้ว.. คำเตือน จากนี้ไปเรทตลอด แต่จำเป็นต่อเนื้อเรื่องครับ อันไหนไม่จำเป็นจะไม่เล่าเลย แก้ไขเมื่อ 20 ก.ย. 51 11:19:34 จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 20 ก.ย. 51 09:49:35 ]

ความคิดเห็นที่ 71 อืม เศร้าเนอะ - -* เราเข้าใจเจนะ เคยหวงเพื่อนผู้หญิงคนนึงแบบนี้ล่ะ เศร้ามาก จากคุณ : oldword - [ 20 ก.ย. 51 09:50:08 ]

ความคิดเห็นที่ 72 ถ้าคุณเคยคิดว่า...การตีอกชกหัว.. การทำร้ายเขา..หรือทำร้ายตัวเอง.. จะทำให้คนที่ไม่เคยรักคุณ หันกลับมามองคุณ  หรือทำให้คนที่หมดรักคุณ หวนกลับมารักคุณใหม่.. คุณจะผิดหวังปางตายครับ...   เพราะในคืนวันที่เจกับผมทะเลาะกัน  เขาบีบคอผมเกือบตาย  แล้วก็ร้องไห้จนหมดตัวนั้น ผมหมดแรง  ชาหมดตัว ทั้งหัว ทั้งร่าง  ทั้งใจ ผมกลับบ้าน... ไม่ไปทำแผล ไม่ทำอะไรกับมันทั้งนั้น  แต่กลับบ้านไปนอนเพื่อจะหยุดคิดมากสับสนวุ่นวายใจเสียที แล้ววันรุ่งขึ้น...ชีวิตผมก็ดำเนินต่อไป... จำได้ไหมครับว่าเรา..ผมกับแดนี่..นัดไปดูละครกลางแจ้งที่ภัทราวดี  แล้วน้องรังสิตขอตามไปด้วย(เพราะน้องไม่รู้) ค่ำที่เราเจอกัน..ผมเตรียมจะบอกแดนี่แล้วว่า.. "ผมอยากอยู่กับคุณ"  ผมจะไม่ใช้คำว่า เลือก เพราะคำนี้มันดูถูกโคลอี้จนเกินไป แต่คนมาหาเราเยอะมากครับ  เข้ามาทักผมมาคุยกับผมบ้าง  และมีทีมงานที่แดนี่ต้องคุย เพื่อเตรียมนัดถ่ายรูปบ้าง เรายังคงไม่มีเวลาอยู่ด้วยกันตามลำพัง 2 คนจริงๆเลย แต่ถึงเป็นอย่างนั้น...ตลอดค่ำ...ตาของเราสองคนก็แทบไม่ได้มองละคร.. สายตาก็เหมือนมือครับ...มันเล้าโลมกันได้..   สายตาก็เหมือนร่างกาย..มันร่วมรักกันได้ สายตาคือหน้าต่างของดวงวิญญาณ....มันบอกความรู้สึกเร่าร้อนถวิลหาถึงกันได้... แดนี่เป็นฝรั่งที่แว่บไปแว่บมาเมืองไทย ไม่เคยอยู่นานเกินอาทิตย์  และนี่เป็นครั้งแรกที่เธอมาปักหลักที่นี่   ทว่า..เธอวางตัวต่อหน้าคนไทยด้วยความเคารพ..อย่างดี เพราะเธอรู้สถานภาพของผม  และเรารู้สถานที่และกาลเทศะดีครับ...เราจึงไม่เดินควงกัน ไม่จับมือถือแขนกัน หรือเอาหน้ามาคลอเคลียกันในสถานที่พึงเคารพเช่นนั้น (ผมถือว่าโรงละครที่สอนนักเรียนด้วย คือสถานที่มีครูครับ) ดังนั้น...อวัยวะเดียวที่เราใช้ได้...คือสายตา.. แล้วความรู้สึกที่ได้รับนั้นหรือ....?   เหมือนต้องมนต์จริงๆ.. ผมไม่รู้ว่าจะบรรยายถ้อยคำได้ตรงกับใจหรือไม่.. แต่อยากให้คุณลองนั่งใกล้ๆคนที่คุณรัก...แล้วสบตากันดู.. ไม่ว่าคุณจะเขินกันขนาดไหน....อย่า...อย่าถอนสายตาเด็ดขาด! แล้วสักพัก...คุณจะรู้สึกเองครับว่า...เหมือนมีคลื่นอะไรบางอย่าง..ค่อยๆพุ่งสูงขึ้น..สูงขึ้น..ข้างในตัวคุณ.. เราคนไทยปัจจุบัน..ใช้ชีวิตแบบเร่งรีบและกระด้าง..เกินกว่าจะรู้จักคำๆนี้แล้วครับ.. คือคำที่คนไทยสมัยก่อน เรียกกระแสคลื่นในใจเราที่ค่อยๆพลุ่งขึ้น..และพลุ่งขึ้น..นี้ว่า... ความรัญจวน จาก "ความรัญจวน" ที่ค่อยๆพุ่งขึ้น...มันจะแผ่ซ่าน  ขยายออกไปสู่หัวใจคุณ..จนกลายเป็นความรู้สึกถวิลหา.. ถวิลหาริมฝีปากของเขา  ถวิลหาการสัมผัสกลิ่นแก้มของเธอ...  ยามเมื่อสายตาของคุณทั้งคู่กำลังเล้าโลมกันอย่างไม่ยอมถอนออก คุณจะรู้สึกเหมือนสายลมที่กำลังยั่วล้อกับคลื่นทะเล  เมื่อลมพัดผ่านน้ำ..สัมผัสนั้นจึงทำให้เกิดระลอกคลื่น เหมือนที่กระแสตาคุณสัมผัสกัน และทำให้เกิดระลอกปั่นป่วนในหัวใจ...นั่นเลยครับ แล้วเวลาที่แดนี่เดินไปมาทั่วงาน..แล้วผมมองเธอจากที่ไกลๆ...เธอจะหันกลับมา เช่นเดียวกับที่เมื่อผมรู้สึกตัวและหันกลับมา...ผมจะเห็นแดนี่นั่งอยู่ตรงขอนไม้ตรงมุมโน้น..คุยกับใครบางคน..แต่สายตามองมาที่ผมตลอดเวลา.. ..พร้อมกับรอยยิ้มโมนาลิซ่าที่มีเลศนัย แก้ไขเมื่อ 20 ก.ย. 51 09:52:29 จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 20 ก.ย. 51 09:51:36 ]

ความคิดเห็นที่ 73 จนเมื่อเราไปถึงที่บาร์ตรงสีลมซอย 4 ที่เรานัดเพื่อนๆผมกับเพื่อนแดนี่ไว้..คือโคลอี้ สมิธ  นายแบงก์สิงคโปร์ และอีกหลายคนที่เราเจอในงานวันเกิดเธอ ในบาร์ที่ค่อนข้างมืด...เรานั่งข้างกัน.. เธอเอามือของเธอมาวางไว้สุดกับพนักที่นั่ง  ผมจึงสอดมือผมเข้าไปจับมือเธอ.. เป็นครั้งแรกที่เราจับมือกัน!  ...  มือเธอสั่น...และเย็นเฉียบ... เหมือนใจผม..ที่หนาวสั่น..และเย็นเฉียบพอกันด้วยความตื่นเต้น แต่...แต่เราก็ยังไม่ได้จูบกัน....จูบแรกของเรายังมาไม่ถึง..  เพราะโคลอี้อยู่ตรงนั้น... ผมกับแดนี่จะไม่ทำอะไรที่เหมือนหยามใจโคลอี้เด็ดขาด หากทว่า....เราสองคนกำลังจะสำลักใจตายด้วยความรัญจวนกันอยู่แล้ว! ทว่า....แดนี่ก็อดไม่ได้ที่จะยั่วผม...  จำได้ใช่ไหมครับ..ว่าเอกลักษณ์ประจำตัวเธอคืออะไร  คือเธอเป็นคน sensual มากมาก เธอไม่จูบผมก็จริง..แต่ยั่วด้วยการใช้ผิวแก้มสัมผัสเบาๆกับแก้มผม ปากผม คอผม อกผม มือผม...อย่างช้าๆ..ตลอดเวลา และตลอดเวลานั้น...ลมหายใจอุ่นๆแผ่วเบาของเธอก็โลมไล้ตามไปด้วยทุกสัมผัส..อย่างเป็นธรรมชาติ..ไม่มีคำว่าตั้งใจทำ เหมือนฝีแปรงเนื้อดีค่อยๆวาดไล้ไปตามเนื้อกระดาษ....  ร้อนผ่าว..แต่รัญจวนใจแทบขาด.. ผมคงเริ่มตัวร้อน หรือไม่ก็ตัวสั่น  เพราะโคลอี้เอื้อมมือมาอังหน้าผากผม แล้วเอามือแดนี่มาอังด้วยอีกที หัวผมเริ่มปวดตุบๆ... ตัวผมเริ่มสั่นแรงขึ้นเหมือนคนเป็นไข้   แล้วโคลอี้ก็บอกน้องรังสิตว่า   "พา..(ชื่อผม)..กลับบ้านเถอะ ท่าจะไม่สบายแล้วนะ" แต่ผมรู้ดีว่า..เพราะจิตใจผมทำงานหนักมากเหลือเกินตลอดช่วงหลายวันมานี้   เพราะผมปวดหัวมาก แดนี่เลยให้ผมนอนเบาะหลัง แล้วให้น้องรังสิตขับรถไปส่งที่บ้านแดนี่ซึ่งอยู่ใกล้กว่าบ้านผมเอามากๆ ตลอดทางไปบ้าน...แดนี่เอื้อมมือมาเบาะหลัง..จับมือผมไว้ตลอดทาง... ท่ามกลางไฟถนนที่ลอดหน้าต่างรถเข้ามา ผมมองมือเธอในมือผม...  มือเธอสวยจริงๆ.. เรียวยาว..ทั้งๆที่เล็บตัดสั้น...   เมื่อรถผมถึงหน้าบ้าน  นายสาวกับผู้ช่วย ก็พาผมไปนอนบนฟูกห้องแดนี่  แล้วน้องรังสิตก็หายาแก้ปวดกับน้ำเอามายื่นให้แดนี่  เพื่อให้ผมกิน แล้วแดนี่ก็หายลงไปข้างล่างกับผู้ช่วยของเธอ.. ผมมองโคมไฟสตูดิโอแสงสีเหลืองจ้าที่สาดเข้ามุมห้องอย่างได้อารมณ์   ผมมองเรื่อยเปื่อยไปจนเจอกองซีดีอยู่ปลายห้อง  มองเพดานที่แขวนพัดลมเก่าๆ  พัดลมที่ต่อไปจะกลายเป็นเพื่อนปรับทุกข์คู่ใจของผมไปซะแล้ว.. แล้วแดนี่ก็ขึ้นมา... ผมถามเสียงอ่อนแรง  "น้องไปไหนเหรอ?" "ขึ้นแท้กซี่กลับบ้านไปแล้วละ..." แล้วเธอก็ลงนั่งกึ่งเอนบนฟูกข้างๆผม   มองผมแล้ว..ยิ้ม... ผมเพิ่งสังเกตเห็น  เลยเอ่ยปากบอกว่า..เธอใส่เสื้อสีขาวคอลูกไม้แขนยาวตัวเดิมที่ผมเจอเธอวันแรกเลย.. แต่ผมแค่พูดออกไปได้เพียงครึ่งคำ....แดนี่ก็ก้มลงประกบปากเธอกับปากผมเหมือนกับรอไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว! จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 20 ก.ย. 51 09:53:50 ]

ความคิดเห็นที่ 74 เข้ามาลงชื่อดูตอนต่อไปอ่ะค่ะ ... กระดึ๊บ กระดึ๊บ .. ไปนอนต่อ ... จากคุณ : titun - [ 20 ก.ย. 51 09:57:41 ]

ความคิดเห็นที่ 75 ในช่วงวินาทีนั้น  เหมือนไฟกองใหญ่มันลุกพรึ่บท่วมร่างของเรายังไงยังงั้น  เหมือนเรากำลังจูบกันท่ามกลางกองไฟ! มันร้อน...   ร้อน...   ร้อนเหมือนเลือดในกายเราเดือดพล่านเลยครับ ผมไม่ได้แค่จูบเธอ หรือเธอแค่จูบผมอีกต่อไปแล้ว  แต่เหมือนเรากำลังดูดกลืนกันและกัน ให้สมกับความโหยหาที่รอเวลาปลดปล่อยมานานเต็มที ผมเอาสองมือจับหน้าของเธอไว้..แล้วดูดปากของเธอ ดูดลิ้นของเธอ... ดูดกลิ่นหอมหวานจากเธอ.. อารมณ์ของเธอ จิตวิญญาณของเธอ.... ..จำได้ว่าผมดูดทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นตัวเธอ..ให้เข้ามาในตัวผมให้หมด... ถ้าใครเคยอ่านนิยายรักหรือดูหนังรักที่คู่รักดูดดื่มปากของกันและกันอย่างร้อนเร่า   มันจะเหมือนภาพฝันที่เลื่อนลอย...  น่าลองแต่จับต้องไม่ได้! ต่อเมื่อคุณเจอกับประสบการณ์นี้กับตัวจริงๆ..คุณถึงจะเข้าใจว่า.. ทำไมแค่จูบกันมันยังไม่พอ จากที่สองมือผมจับหน้าเธอไว้... ผมเลื่อนลงมากอด..รัด..สัมผัสแผ่นหลังของเธอ.. เหมือนที่มือของเธอตระโบมกอดผม.. มันคือการตระโบมกอดจริงๆครับ  เพราะมือเธอป่ายเปะปะไปทั่วร่างผมเหมือนคนจะจมน้ำ... ตัวผมสั่น..แต่ตอนนี้ตัวเธอสั่นยิ่งกว่า...สั่นสะท้านจนผมตกใจ   เธอเริ่มหอบหายใจ..แรง..กระชั้น..คล้ายคนจะขาดใจ ทั้งที่..เรายังไม่ได้ทำอะไรกันมากกว่าจูบกับกอดเลยด้วยซ้ำ! แล้วปากของเธอก็เลื่อนมาดูดที่หูของผม.. ใจผมหวิวเหมือนตกจากที่สูง..ที่ร้อนอยู่แล้ว คราวนี้เหมือนใครเอาไฟมาลนทั่วร่าง   เธอกำลังพยายามแกะกระดุมเสื้อผม แต่มือสั่นเทาจนทำไม่ได้... เธอทำไม่ได้จริงๆครับ.. ตอนผมยกมือเธอขึ้นมาจูบ..และดูดนิ้วทีละนิ้ว......มันสั่นริกๆเหมือนคนจมธารน้ำแข็ง.. เป็นธารน้ำแข็งท่ามกลางความร้อนของไฟหลายหมื่นฟาเรนไฮต์ไงงั้น ผมแกะกระดุมเสื้อเธอออกทีละเม็ด... มือผมสั่นจนต้องคุมสติตัวเองไม่งั้นคงร่วงลงไปกองกับฟูก พอผมแหวกเสื้อออก เธอใส่ชั้นในลูกไม้สีดำครับ..   ..เท่านั้นแหละ...แพงไม่แพงไม่รู้แล้ว...ผมหน้ามืดสุดๆแล้ว.. โปรดให้อภัยผมด้วยเถอะ..   ผมก้มหน้าลงไปกระซิบกับหูเธอว่า "แล้วจะซื้อให้ใหม่นะ"   เธอตอบกลับมาเสียงสั่นพร่าแทบฟังไม่เป็นคำ "Please.. please!" เป็นคำว่า please ที่ไพเราะที่สุดที่ผมเคยได้ยิน!   ผมใช้สองมือกระชากตะขอหน้าสีดำหลุดกระเด็น..   แล้วก็ถอดเสื้อของเธอออกจนหมดทั้งท่อนบน...   ...แม้ผมจะเห็นสิ่งสวยงามอย่างนี้มานับไม่ถ้วน    แต่..พระเจ้า... ...ตรงหน้านี้ต่างหาก  คือสิ่งที่สวยงามที่สุดในชีวิตเท่าที่ผมเคยเห็นมา... เธอแอ่นอกขึ้นเป็นสัญญาณว่าไม่ไหวแล้ว..ทนไม่ไหวอีกแล้ว   เธอกระชากเสื้อเชิร์ตผมจนกระดุมหลุดกระเด็นกระจายไปโดนผนังเกรียวกราว ผมหัวเราะ.... เชื่อเถอะครับว่าผมหัวเราะเสียงกระดุมกระเด็นจริงๆ (คุณคงหาว่า..ผมมีอารมณ์ขันที่ถูก ในเวลาที่ผิด..ให้ตาย!) แดนี่คงโมโหขาด..แบบ..อีตาบ้า! บ้าที่สุด!  เธอเลยทุบผมตุ้บเข้าที่แขน ตุ้บเข้าที่อก   ผมเลยจับ 2 แขนของเธอกดลงกับฟูกซะเลย  "แน่ะ-ดื้อ" แล้วก็โลมจูบที่หูของเธอ ลำคอ ปลายคาง แล้วเรื่อยลงมาถึงหน้าอก ..ที่ในชีวิตผมยังไม่เคยเจอ..อกใครที่สวยเท่านี้... ที่นอนอยู่บนฟูกสีขาวสะอาดตรงหน้าผม..เหมือนดอกไม้สวยงามที่เบ่งบานเต็มที่.. เธอถูกดูดดื่ม ถูกชม ถูกชิม ถูกสัมผัส ในทุกส่วนที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะถูกผู้ชายสัมผัสถึงได้ ลิ้นของผมก็อยู่ข้างในเธอ..นิ้วผมอยู่ภายในตัวเธอ   ในสรวงสววรค์อันไม่มีที่สิ้นสุด.. แล้วเธอก็ร้องออกมา..! แต่แล้ว...ผมก็ยกตัวขึ้นมาทาบบนตัวเธอ...ส่วนนิ้วของผมยังเคลื่อนไหวอยู่ในสวรรค์อันสวยงามนั้น....   แต่เธอบอกให้ผมหยุด..หยุดได้แล้ว..ไม่ไหวแล้ว..พอที.. แต่ผมจำได้เด่นชัดว่ามือซ้ายของผมอุ้มหลังเธอไว้  แล้วนิ้วขวาที่ไม่เชื่อฟังของผมก็ ยังเคลื่อนไหวต่อไป ผมอยากเห็นสีหน้าของเธอเมื่อถึงสวรรค์  จึงจ้องตาเธอ..  เธอกำลังจะหลับตาเมื่อใกล้ถึงสุขสุดยอดอีกครั้ง "ลืมตา..แล้วมองผม... นี่คือการร่วมรสแบบ tantric แท้ๆ  เธอเชื่อผม.. ฝืนไว้และไม่หลับตา...   และแล้วมันก็เกิดขึ้นอีกครั้ง..รุนแรงเป็นภูเขาไฟระเบิด  และ่เธอก็ไม่หลับตาจริงๆ.. ..เรามองกัน...ตาจ้องกัน.. จมูกแนบกัน ปากที่ร้องครางของเธอ..ส่งเสียงเข้าสู่ปากของผม.. จนเสียงสุดท้าย... แล้วร่างของเธอก็ฟุบลงกับฟูก    โดยมีผมนอนอยู่ข้างๆ ถ้าคุณเดาว่า...ผมกับแดนี่จะต้องเรียบร้อยกันแล้วจากนาทีนี้ไป.. ผมให้โอกาสคุณเดาใหม่อีกรอบ นานมาก..ที่เรานอนกันอยู่ท่านั้น....  ใช่ครับ....เธอยังไม่ได้ทำอะไรผมเลย...  จริงๆ ฟ้าดินเป็นพยาน แล้วแดนี่ก็ลุกขึ้นไปปิดไฟ   เข้านอน   ครับ  เธอเข้านอนจริงๆ  หันหลังให้ผมอีกต่างหาก   นอนกันคนละซีกมุม เพราะฟูกของเธอใหญ่ ...โดยไม่สนใจผมที่นอน...อึ้ง...อยู่ท่าเดิม...ในความมืด! ผมมองพัดลมเพดานตัวเดิม   คิดจนปวดหัวแทบระเบิด.. ฉากรักที่เหมือนพายุบุแคมเมื่อครู่...หรือเป็นเพียงแค่ฝันไป? ความรู้สึกเร่าร้อนเมื่อกี้หายไปไหน?   ...ผมงงแตกครับ นี่เธอเห็นผมเป็นไอ้ตัวอะไรกันแน่นี่? แสงจันทร์ลอดซี่กรงหน้าต่างเข้ามา   แสดงว่าดึกคล้อยมากแล้ว.. ผมนอนเป็นไอ้งั่งที่แดนี่หันหลังให้อยู่นานเท่าไหร่ไม่ทราบ ผมรู้แต่ว่า...ความเหงาและความว้าเหว่มันวูบเข้ามาจนเต็มช่องว่างที่เรานอนห่างกัน ผมตัดสินใจลุกออกไปจากห้อง...แล้วกลับบ้าน ตอนผมเดินออกไปที่รถ.... อากาศร้อนกระทบหน้า แต่ใจผมมันกลับหนาวโหวงเหวงอย่างที่สุด.. แล้วความเจ็บปวดก็เริ่มจู่โจมเข้ามา ผมไม่เข้าใจแดนี่เลย  แม้แต่นิดเดียว! แก้ไขเมื่อ 20 ก.ย. 51 10:16:52 แก้ไขเมื่อ 20 ก.ย. 51 10:12:47 แก้ไขเมื่อ 20 ก.ย. 51 10:12:24 จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 20 ก.ย. 51 09:58:24 ]

ความคิดเห็นที่ 76 รอบนี่ เต็มอื่ม จริงๆๆ จากคุณ : Wednesday Child - [ 20 ก.ย. 51 10:14:51 A:58.64.75.157 X: TicketID:182829 ]

ความคิดเห็นที่ 77 ตามลุ้นตอนต่อไปค่ะ กำลังสนุก แก้ไขเมื่อ 20 ก.ย. 51 12:29:46 จากคุณ : ..ฟ้าใส.. - [ 20 ก.ย. 51 10:27:46 ]

ความคิดเห็นที่ 78 เข้ามาเป็นกำลังใจ รออ่านตอนต่อไปค่ะ... มีให้ลุ้นตลอดเวลาจริงๆ.... จากคุณ : The Top End - [ 20 ก.ย. 51 10:27:57 ]

ความคิดเห็นที่ 79 - -" โคตรหักมุม จะทรมานจิตใจคนอ่าน ไปอีกนานแค่ไหนครับคุณผึ้ง... จากคุณ : PLOYBAY - [ 20 ก.ย. 51 10:42:29 ]

ความคิดเห็นที่ 80 ^ ^ แดนี่ใจร้ายมาก ทำกับคุณผึ้งน้อยได้ :( จากคุณ : Chapter 1-17 - [ 20 ก.ย. 51 10:42:58 ]

ความคิดเห็นที่ 81 เรื่องนี้ ตัวละครทุกตัว มีความซับซ้อนเข้าใจยาก อ่านแล้วต้องมาคิดว่า ทุกวันนี้เราให้ความละเอียดอ่อน เคยพิจารณาความรักที่เรามีบ้างไหม ถอนตัวไม่ขึ้นแล้วค่ะคุณผึ้งน้อยฯ มาต่อเร็วๆ น้า ^^ จากคุณ : แฟนอองรี - [ 20 ก.ย. 51 10:55:42 ]

ความคิดเห็นที่ 82 เดี๋ยวน้ำเย็นประชุมเสร็จ จะมารออ่านต่อค่ะ ^^ จากคุณ : ล่ามสาวพราวเสน่ห์ - [ 20 ก.ย. 51 11:07:46 ]

ความคิดเห็นที่ 83 "ผมพูดอะไรออกไป ไม่ได้หมายความว่าผมจะคิดตามนั้นนะพี่!  คนเราปากกับใจไม่ตรงกันหรอก  พี่ไม่รู้หรอกเหรอ !" เจอประโยคนี้เข้าไปอึ้งเหมือนกัน เพราะกำลังโดนอยู่พอดี เราเชื่อมั่นตามที่เค้าพูดเต็มร้อย มั่นใจในตัวเขา แต่สุดท้ายก็โดนหลอกเป็นไอ้งั่งอยู่แบบนี้ T_T แต่เอาเถอะ ชีวิตคนเราถ้าไม่เจอความผิดหวังซะบ้าง แล้วจะรู้ได้อย่างไรว่าความสุข ความสมหวัง ที่แท้จริงมันคืออะไร จากคุณ : ohhioh - [ 20 ก.ย. 51 11:29:31 ]

ความคิดเห็นที่ 84 ชอบโคลอี้จัง จากคุณ : เร่ร่อน - [ 20 ก.ย. 51 11:33:48 ]

ความคิดเห็นที่ 85 ติดตามอ่าน อยู่นะคะ ตรงคำคมๆ เราขออนุญาตก๊อปไปแปะอ่านไว้เตือนใจตัวเองนะคะ จากคุณ : and then - [ 20 ก.ย. 51 11:44:12 ]

ความคิดเห็นที่ 86 ที่คุณผึ้งน้อยมาโพสต์ที่คห.75 นั้น อ่านแล้วอึ้งไปเลยค่ะ เราก็ไม่เข้าใจแดนี่อย่างมากๆ บทจะหวานก็หวาน บทจะร้อนก็ร้อน บทจะเย็นก็เย็น ทั้งๆที่สถานการณ์แบบนั้น... ใจคนยากแท้หยั่งถึง ตามบทกวีที่ว่าไว้จริงๆค่ะ เข้ามารอติดตามอ่านนะคะ ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ คุณผึ้งน้อยฯ จากคุณ : fungjai - [ 20 ก.ย. 51 12:20:46 ]

ความคิดเห็นที่ 87 มาอ่านต่อรอบเที่ยง  ^^ จากคุณ : moonlit_memory - [ 20 ก.ย. 51 12:36:51 ]

ความคิดเห็นที่ 88 ติดงอมแงม ^^' จากคุณ : ซซ - [ 20 ก.ย. 51 12:38:37 ]

ความคิดเห็นที่ 89 ไม่เข้าใจแดนี่ด้วยเหมือนกันค่ะ เอ๊ะ หรือจะแก้แค้นที่คุณผึ้งน้อยหัวเราะเสียงกระดุม   จากคุณ : lalabel - [ 20 ก.ย. 51 12:39:47 ]

ความคิดเห็นที่ 90 เรื่องราวชักงงๆ แล้วครับ...อืมม แต่เรื่องของเจนี่ ผมเดาถูกด้วยแหละครับ แต่ไม่สปอยแล้ว แ่ฮ่ๆ ^____________^ จากคุณ : หมูหยองน้อย - [ 20 ก.ย. 51 12:45:44 ]

ความคิดเห็นที่ 91 ^ ^ ^ หรือเราจะคิดเหมือนกันคะคุณหมูหยองน้อย ^___________^ จากคุณ : เพื่อคุณผึ้งโดยเฉพาะ^^ - [ 20 ก.ย. 51 12:56:48 A:124.120.214.45 X: TicketID:187889 ]

ความคิดเห็นที่ 92 ขออนุญาตเปลี่ยนชื่อเรื่องเล่า ของคุณผึ้งฯเป็น รักครบรส ได้ไหม.. เพราะมีทั้งรสหวาน รสขม รสเปรี้ยวและเผ็ดร้อน เป็นปสก.ความรักที่น่าศึกษา น่าเอาไปเป็นอุทาหรณ์สอนใจตัวเองและคนใกล้ชิด ไม่แน่ใจว่าเรื่องนี้จะจบอย่างไร แต่ถ้าจะให้เดา คงไม่ใช่แฮปปี้เอ็นดิ้งเพราะรัก หลายเส้าไม่น่าเป็นเรื่องรื่นรมย์ ยังไงก้อจะตามอ่านอย่าง ต่อเนื่อง เพราะเรื่องแบบนี้ไม่ค่อยมี โอกาสได้อ่านบ่อยๆ และการขมวดเรื่องของคุณผึ้ง ทำให้น่าติดตามมากเลย ขอบคุณสำหรับเกร็ดเล็กเกร็ด น้อยที่พยายามสอดแทรก โดยเฉพาะเรื่องคน ความคิด เพราะจิตมนุษย์นี้ยากแท้หยั่ง ถึงเหมือนที่ใครๆกล่าวไว้จริงๆ รีบกลับมาต่อไวๆนะจ๊ะ ขาประจำรออยู่ ้ จากคุณ : My heart is in SF! - [ 20 ก.ย. 51 13:05:19 ]

ความคิดเห็นที่ 93 เหอ เหอ  เหอ แดนี่ ก็ เป็นคน "ไร้ราก" เหมือนกันมั๊ง ก็เลยกลัวความรัก กลัวการเสียใจ บทโรมานซ์ที่ผ่านไป เหมือนกับ ความฝัน ล่องลอยไป พอกลับมาสู่ความเป็นจริง ก็เลยตั้งป้อมใหม่ คน นี่มัน ยากแท้ หยั่งถึง จริง ๆ จากคุณ : hit on me - [ 20 ก.ย. 51 13:11:04 ]

ความคิดเห็นที่ 94 อารมณ์ผู้หญิงเหมือนพายุเลย เดายากว่าจะพัดไปทิศใด คนอยู่ใกล้ๆพายุนี่ หึหึ จากคุณ : ลุ้นด้วยคน (ตลกจัง) - [ 20 ก.ย. 51 13:17:58 ]

ความคิดเห็นที่ 95 ใกล้จะเฉลยแล้วสินะครับ.. พี่ผึ้งรักษาสุขภาพด้วยครับ ^___^ จากคุณ : MiRaCLe DouBLeSHoT - [ 20 ก.ย. 51 13:22:47 ]

ความคิดเห็นที่ 96 อ่านไป จนถึงจบช่วง ถึงได้รู้ตัวว่ากลั้นใจด้วยความระทึกตลอดเวลาที่อ่าน เง้อ.. รีบนอน รีบตื่นมาปั่นต่อนะคะ ถ้ารู้ว่าอยู่ไหนจะส่งบาล์มไปให้ ^_^ จากคุณ : อินทวา - [ 20 ก.ย. 51 13:44:20 ]

ความคิดเห็นที่ 97 อ่านไปแล้วเบนใจเต้น....ใจเต้นแรงมากค่ะ   รอตื่นเต้นต่อนะคะ ^^ จากคุณ : A.Jolie - [ 20 ก.ย. 51 13:50:58 ]

ความคิดเห็นที่ 98 ต้องยกให้แดนี่เป็นอารต์ตัวแม่เลยนะเนี่ย เข้าใจยากจริงๆค่ะ จากคุณ : Why-Not-T-Shirt - [ 20 ก.ย. 51 14:07:35 ]

ความคิดเห็นที่ 99 อุทาน ได้คำเดียวเลยครับ   "อ้าว !!!!" จากคุณ : ของงกับยาดม (เหรียญ2ด้านดาบ2คม) - [ 20 ก.ย. 51 14:13:23 ]

ความคิดเห็นที่ 100 ตอนนี้เป็นตอนที่ hint เรื่องของโคลอี้กับแดนี่รึเปล่าคุณ?? จากคุณ : ~~For Sentimental Reasons~~ - [ 20 ก.ย. 51 14:28:39 ]

ความคิดเห็นที่ 101 คุณผึ้งฯนี่มีสเน่ห์จริงๆ 2สาว1หนุ่มตกหลุมรักกันหมด ถ้าคุณผึ้งฯคบกับโคลอิ้ อาจจะจบอีกแบบ เคยเสียใจกับการตัดสินใจครั้งนี้ไหมค่ะ จากคุณ : พริกน้ำส้ม - [ 20 ก.ย. 51 14:44:58 ]

ความคิดเห็นที่ 102 อ่านข้าม ๆ บ้าง เขิลอ่ะ นั่งทำงานอยู่ เด่วต้องกลับไปอ่านอย่างละเอียดซะแล้ว อิอิ จากคุณ : oldword - [ 20 ก.ย. 51 15:42:38 ]

ความคิดเห็นที่ 103 ตามติดเกาะขอบเตียง เอ๊ยย..ขอบกระทู้   จากคุณ : moonlit_memory - [ 20 ก.ย. 51 16:51:09 ]

ความคิดเห็นที่ 104 ช่วงแรกนึกถึงเพลงนี้เลยค่ะ ของ joanna wang I'm in your room Now there's no denying' What's in your eyes When I look at you Two shadows talking' but they don't make a sound Words have lost their meaning now And the air has turned electric Now I know the time is right To put myself into your hands And suddenly I'm shaking' As your fingers touch my skin I don't need to understand จากคุณ : เพื่อคุณผึ้งโดยเฉพาะ ^^ - [ 20 ก.ย. 51 17:09:22 A:124.122.154.52 X: TicketID:187889 ]

ความคิดเห็นที่ 105 อ่านแล้วติดงอมแงมเลยค่ะ รีบมาต่อเร็ว ๆ นะค่ะ จากคุณ : koi-jija - [ 20 ก.ย. 51 17:09:44 ]

ความคิดเห็นที่ 106 เรื่องนี้ได้อุทาหรณ์สอนใจ ข้อคิด คำคม หลาย ๆ อย่างเลย เนื้อเรื่องลึกซึ้งมากเลยครับ   แล้วติดตามต่อไปครับ จากคุณ : postmaker - [ 20 ก.ย. 51 17:44:02 ]

ความคิดเห็นที่ 107 คนอ่านกำลัง เคลิ้ม ๆ = = อ้าว ไหงทำงี้ละแดนี่ที่รัก? อารมณ์ค้างเลย 555 แก้ไขเมื่อ 20 ก.ย. 51 18:38:34 จากคุณ : Legato (mimi2p) - [ 20 ก.ย. 51 18:35:27 ]

ความคิดเห็นที่ 108 อ่านไป อ่านมารู้สึกเหนื่อยค่ะ ลุ้นๆทุกฉาก ทุกตอน เริ่มอยากรู้ตอนจบแล้วสิ กลับมาเขียนต่อเร็วๆนะคะ จากคุณ : Girl@Lib - [ 20 ก.ย. 51 18:51:53 ]

ความคิดเห็นที่ 109 แอบผิดหวังในตัวสาวแดนี่ยังไง บอกไม่ถูก .. จากคุณ : Art of Illusion - [ 20 ก.ย. 51 19:30:45 ]

ความคิดเห็นที่ 110 มาตามอ่านต่อค่ะ...คราวนี้...no comment นอกจาก...อารมณ์ค้างแทนคุณผึ้งน้อยฯ ค่ะ     แดนี่อาจจะ "กลัว" ที่จะเปิดเผยตัวเองออกไปมากกว่านี้ หรือไม่ก็...เหนื่อย...เพราะ tantric มันทำให้ "เห็นดาว" ได้รุนแรงจริงๆ นะคะ...คุณขา~ อิอิ~ จากคุณ : Sentra de Sephirot - [ 20 ก.ย. 51 19:48:07 ]

ความคิดเห็นที่ 111 แล้วมาแปะ ... ไว ไว นะค๊ะ จากคุณ : Nu-Aak - [ 20 ก.ย. 51 20:03:15 ]

ความคิดเห็นที่ 112 เข้ามาแปะชื่อปักหมุดไว้ก่อน จากคุณ : ใบไม้เดือนห้า - [ 20 ก.ย. 51 20:25:42 ]

ความคิดเห็นที่ 113 แว่บเข้ามาตอบคำถามมิตรรักแฟนเพลงก่อนนะครับ ความคิดเห็นที่ 106 เรื่องนี้ได้อุทาหรณ์สอนใจ ข้อคิด คำคม หลาย ๆ อย่างเลย เนื้อเรื่องลึกซึ้งมากเลยครับ   แล้วติดตามต่อไปครับ จากคุณ : postmaker ^^^ ขอบคุณจริงๆจากใจครับ ความคิดเห็นที่ 110 มาตามอ่านต่อค่ะ...คราวนี้...no comment นอกจาก...อารมณ์ค้างแทนคุณผึ้งน้อยฯ ค่ะ แดนี่อาจจะ "กลัว" ที่จะเปิดเผยตัวเองออกไปมากกว่านี้ หรือไม่ก็...เหนื่อย...เพราะ tantric มันทำให้ "เห็นดาว" ได้รุนแรงจริงๆ นะคะ...คุณขา~ จากคุณ : Sentra de Sephirot ^^^ งั้นครั้งหน้า...เค้าจาอาวดาวคืนแล้วน้า   ได้ดาวแล้วไม่แบ่งนี่...ใครสั่งใครสอนเทอฮึ...!  ตีตายเล้ย ความคิดเห็นที่ 104 ช่วงแรกนึกถึงเพลงนี้เลยค่ะ ของ joanna wang จากคุณ : เพื่อคุณผึ้งโดยเฉพาะ ^^^ อ่านเนื้อแล้ว  ไพเราะมากมากเลยครับ ขอบพระคุณมากครับ  ที่มาช่วยแต้มสีสันให้เรื่องนี้ ความคิดเห็นที่ 101 ถ้าคุณผึ้งฯคบกับโคลอิ้ อาจจะจบอีกแบบ เคยเสียใจกับการตัดสินใจครั้งนี้ไหมค่ะ จากคุณ : พริกน้ำส้ม ^^^ เป็นคำถามที่ดีเหลือเกินครับ... ซึ่ง...มันจะมีเฉลยตอนอวสานของเรื่องครับ..เพราะ ...ผมเลือกตัดสินใจในแบบที่ตรงตามคำถามของคุณเลย ความคิดเห็นที่ 100 ตอนนี้เป็นตอนที่ hint เรื่องของโคลอี้กับแดนี่รึเปล่าคุณ?? จากคุณ : ~~For Sentimental Reasons~~ ^^^ ในหัวผมตอนนั้น...ผมไม่คิดไปถึงเรื่องนี้เลยครับ แบบ...มึลลลเหมือนโดนทุบหัวอย่างเดียว ความคิดเห็นที่ 99 อุทาน ได้คำเดียวเลยครับ   "อ้าว !!!!" จากคุณ : ของงกับยาดม (เหรียญ2ด้านดาบ2คม) ความคิดเห็นที่ 98 ต้องยกให้แดนี่เป็นอารต์ตัวแม่เลยนะเนี่ย จากคุณ : Why-Not-T-Shirt - ^ ^ ผมก็เพิ่งมาเข้าใจคำนี้ก้อีตอนเขียนนี่แหละครับ เพราะตอนอยู่ในเหตุการณ์  ผมรู้สึกแต่ว่า..ผมต้องเข้าใจเธอ ไม่เคยคิดในหัวเลยว่า...เธอต้องหัดเข้าใจง่ายๆบ้าง writing นี่เป็นการ "บำบัด"ที่ยอดเยี่ยมจริงๆครับ ผมมองอะไรออกหลายอย่างที่ผมไม่เคยมองเห็นมาก่อนเลยจริงๆ ขอแนะนำทุกท่านเลยครับ writing therapy ความคิดเห็นที่ 90 ไม่แน่ใจว่าเรื่องนี้จะจบอย่างไร แต่ถ้าจะให้เดา คงไม่ใช่แฮปปี้เอ็นดิ้งเพราะรัก หลายเส้าไม่น่าเป็นเรื่องรื่นรมย์ จากคุณ : My heart is in SF! ^^ ผมไม่รูุ้้เหมือนกันว่า..รักที่ไม่สมหวัง..กับรักที่สมหวัง อันไหนทำให้คนเสพงาน "จดจำ"ได้มากกว่ากัน เพราะอย่างนักเขียนขวัญใจผมคือ "โก้วเล้ง" เขายังบอกเลยว่าเขาไม่อยากให้ตัวละครเขาจบผิดหวัง เพราะสงสารคนอ่าน  อยากให้ความหวังกับคนอ่านครับ ความคิดเห็นที่ 95 ใกล้จะเฉลยแล้วสินะครับ.. จากคุณ : MiRaCLe DouBLeSHoT ูู^^^ เง้อ...เบื่ออ่านแล้วจิ.. แค่นี้ยังไม่ใกล้ครับ...ถ้ามาถึงตรงนี้ก็ใกล้เฉลยแล้ว.. เรื่องก็จะไม่มีคุณค่าน่าเขียนนิ  เพราะมันง่ายปายยย ชีวิตมันซ้าบซ้อนนน  มันถึงได้สนุกไงครับ(สนุกปนระทม) เป็นความสัมพันธ์ที่สั้นแต่ทรมานมาราธอนมาก ตอนหน้าคือตอน 5 เฉลยครับ  แล้วจะ..ช็อคข!ุ ความคิดเห็นที่ 93 เหอ เหอ  เหอ แดนี่ ก็ เป็นคน "ไร้ราก" เหมือนกันมั๊ง ก็เลยกลัวความรัก กลัวการเสียใจ จากคุณ : hit on me ูู^^^ อืมม์... ทำให้ผมคิดได้เลยครับคุณ hit on me ว่าต่อให้เรามี "ขยะอดีต"ในใจเราขนาดไหน เราก็ไม่ควรไปทุ่มใส่คนที่ใกล้ตัวเราที่สุด เพราะเขากลายเป็นเหยื่อที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ของ"อารมณ์"เราจริงๆ กระซิกๆ ********************************************** เข้ามาเพิ่มเกร็ดความรู้ครับ "จิตมนุษย์นั้นไซร้ ยากแท้หยั่งถึง มาจาก "พระอภัยมณี" ครับ บทเต็มๆคือ มหาสมุทรสุดลึกล้น คนณา สายดิ่งทิ้งทอดมา หยั่งได้ เขาสูงอาจวัดวา กำหนด จิตมนุษย์นั้นไซร้ ยากแท้หยั่งถึง ********************************************** เด๋วผมไปกินข้าวแล้วปั่น-แปะ ต่อนะคร้าบ แก้ไขเมื่อ 20 ก.ย. 51 20:53:39 แก้ไขเมื่อ 20 ก.ย. 51 20:46:32 จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 20 ก.ย. 51 20:40:50 ]

ความคิดเห็นที่ 114 อืม...แดนี่คิดอะไรอยู่กันแน่นะ คนเรานี่ช่างซับซ้อน จากคุณ : Grace_Angel - [ 20 ก.ย. 51 20:42:57 ]

ความคิดเห็นที่ 115 เข้ามารออ่านค่ะ จากคุณ : fungjai - [ 20 ก.ย. 51 20:45:08 ]

ความคิดเห็นที่ 116 อ่านเรื่องเจแล้วขนลุก  สงสารเจมากๆๆ   เหมือนเห็นภาพตัวในอดีตตอนที่ผิดหวังจากความรัก   ทุกอย่างเหมือนจมหายไปหมด   ตอนนี้เจเป็นยังไงบ้าง   เขาโอเคแล้วใช่ไหม อยากบอกว่า...ธรรมะและเวลาช่วยเยียวยาจิตใจที่บอบช้ำได้จริงๆ นะ... จากคุณ : teresita - [ 20 ก.ย. 51 20:48:59 ]

ความคิดเห็นที่ 117 ตอนนี้ร้อนแรงมากค่ะ พอได้มาอ่าน ในแง่มุมของหลายคนแล้ว ใจ คนเรายากแท้หยั่งถึงจริงๆ มารอตอนต่อไปค่ะ จากคุณ : afternoon_silent - [ 20 ก.ย. 51 20:57:29 ]

ความคิดเห็นที่ 118 ...ค้าง... ...รอ... จากคุณ : Sentra de Sephirot - [ 20 ก.ย. 51 20:59:39 ]

ความคิดเห็นที่ 119 ตามอ่านจนหอบ.... จากคุณ : จูหน่านพ - [ 20 ก.ย. 51 21:07:27 ]

ความคิดเห็นที่ 120 ตามอ่านจนหอบ.... จากคุณ : จูหน่านพ ^^^ เอ่อ..อ้า.. จากคห.นี้ไป...ผึ้งน้อยจะตั้งแผงลอยหน้ากระทู้แล้วนะครับ ไว้ให้ผู้มีอุปการะคุณทุกท่าน..ได้รับยาหอมยาดมยาลมยาหม่อง..ก่อนเข้ากระทู้ครับ ฟรี-ไม่ต้องเสียตังค์ แจกกันเห็นเห็น เล่นกันจะจะ สมนาคุณจากเจ้าของกระทู้..เป็นของกำนัลคืนกำไรให้แก่ประชาชนครับ ******************************************************** ขอตอบคำถามที่น่าสนใจมากๆจากผู้อ่านหลังไมค์ครับ "ไม่เข้าใจคำว่า "tantric" ช่วยอธิบายได้มั้ย หนูแบ๊ว อุอุ" ^^^ tantric มาจาก tantra ตันตระครับ ซึ่งเป็นลัทธิในการฝึกจิต ซึ่งกำเนิดจาก 3 เหลี่ยมแผ่นดินระหว่าง จีน อินเดีย และธิเบต เป็นเซ็กซ์ลำดับขั้นที่สูงและลึกซึ้งกว่า"เต๋า"(TAO)ครับ คือเน้นการสื่อถึงวิญญาณกัน ทำให้จุดสุดยอดนั้นรุนแรงและสูงส่งกว่าจุดสุดยอดปกติ และตันตระเชื่อว่าการฝึกจิตขั้นจุดสุดยอด(orgasm)นี้ สามารถทำให้มนุษย์เข้าถึงโลกุตตระได้ (ซึ่งพุทธเถรวาทจะค้านมาก) อย่างไรก็ตาม  ภูมิปัญญาโบราณเกี่ยวกับการฝึกกามารมณ์ที่เราควรหามาศึกษา มี 3 เล่มครับ 1. กามาสูตรา  Kamasutra จะเน้นลีลา ท่าทางการยั่วยวน และ attitude-ความคิด ของอินเดีย 2. เต๋าแห่งรักและกามารมณ์  จะเน้นการกระทำ จังหวะ(sexual performance) และ positions เป็นของจีน 3. Tantric Sex จะเน้นสิ่งที่เหนื่อกว่า 2 ตำรานั้นเลย คือเน้นที่"จิต" โดยเริ่มที่การหายใจ การสื่อสารกันทางจิตใจและวิญญาณ ลมปราณ พลังต่างๆของร่างกาย ตำราในเมืองไทยมีขายหลายเล่มเลยครับ หาอ่านง่ายเลย จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 20 ก.ย. 51 21:21:14 ]

ความคิดเห็นที่ 121 มารายงานตัวค่ะ จากคุณ : Chapter 1-17 - [ 20 ก.ย. 51 21:44:19 ]

ความคิดเห็นที่ 122 คืนที่ผมผลุนผลันกลับจากบ้านแดนี่คืนนั้น  ผมนอนไม่หลับเลย   ลืมตาตื่นขึ้นมาแค่ 7 โมงเช้า..  แล้วต้องนอนตาแข็งทรมานอยู่บนเตียง เพราะมันเช้าเกินกว่าจะโทรหาใครได้... 8 โมงกว่า  โคลอี้ก็โทรหาผม  ด้วยธุระอะไรสักอย่าง..ที่เธอไม่มีโอกาสคุยเลย เพราะตอน 8 โมงเช้ากว่าๆที่ผมได้คุยกับเธอ.. (เพื่อนสนิทมักโดนลากเข้ามาเป็นที่ปรึกษาหัวใจเสมอๆ...  แย่จริงๆ) ..ผมบอกเธอเสียงอ่อนแรงว่า ผมกับแดนี่.....ก้าวไปอีกขั้นหนึ่งแล้ว...แต่ไม่สบายใจเลย.. ผมทำถูกหรือผิดกันแน่นี่? ผมแค่ถามสั้นๆพอเข้าใจได้  ไม่ได้เล่ารายละเอียดว่าเมื่อคืนเป็นอย่างไร โคลอี้เหมือนจะปลอบใจผม... เธอบอกว่า  "ดีแล้วละ  ที่เธอยังไม่ลึกซึ้งกัน" ปกติ..ศัพท์ไทยว่า "ได้เสีย" ฝรั่งใช้คำสวยครับ  เขาใช้คำว่า Intimate-ใกล้ชิด   หรือถ้าแทนด้วยภาษาไทยที่สวยก็คือ "ลึกซึ้งกัน" นั่นเอง ผมจำคำพูดทั้งหมดของโคลอี้ไม่ได้  จำได้แม่นอยู่แค่ประโยคนี้แหละครับ... "ดีแล้ว ที่ยังไม่ลึกซึ้งกัน" แล้วเราก็วางหู แต่คุณครับ....ถ้าพลังของความคิดถึง ถวิลหา  อาวรณ์จนร้อนรุ่มทรมาน..มันดับได้ง่ายขนาดนั้นก็คงดี เราคงจะไม่มีฉากในหนังที่พระเอกชกกำแพงเพราะโกรธตัวเองที่หานางเอกไม่เจอ(กำแพงไม่ผิดอะไร  เขาแค่ตกเป็นเหยื่อผู้บริสุทธิ์) ไม่ได้ได้เห็นมิวสิควิดิโอที่เต็มไปด้วยฉากนางเอกวิ่งร้องไห้กลางสายฝน (ฝนตกทำไมไม่กางร่ม!) ไม่ได้ยลโฆษณาเครื่องสำอางที่พระเอกพรวดพราดไปตามนางเอกที่สนามบิน (ทำไมไม่เช็คชื่อจากไฟลท์แล้วประกาศเรียกว้า? ง่ายกว่าเห็นๆ) ไม่ได้ยินเนื้อเพลงคร่ำครวญหวนไห้ด้วยความคิดถึง  "ก็ฉันคิดถึงเธอ..มันคิดถึง  ไม่รู้ว่าจะทำเช่นไร..เธอจะรู้บ้างมั้ย?" (Silly Fools) ผมไม่รู้จริงๆครับว่า..ที่ผมนั่งบนพื้นจ่อมอยู่หน้าโทรศัพท์โดยไม่ยอมทำอะไรเลยเพื่อรอเวลา 10 โมงกว่าๆ จะได้โทรหาแดนี่นั้น.. ..มันคือความคิดถึงหรือความคาใจ?.. รู้แต่ว่า..ผมร้อนรุ่ม กระวนกระวาย ยังไงก็ต้องโทรหา โทรศัพท์ดังอยู่สักพัก... ผมลุ้น...ลุ้น... ...เธอรับสายครับ...   "เป็นไงมั่ง"...ผมถามประโยคแรก เสียงเธอใสมาก...เหมือนเรื่องเมื่อคืนนี้ไมได้มีอะไรผิดปกติ "ฉันก็ว่าแล้วว่า..เมื่อคืนคุณหายไปไหน...ตื่นขึ้นมาก็ไม่เจอคุณแล้ว.." ฮ้า...ยังมีหน้าจะมาถาม?   ฮ้า?.... ทำไมผู้หญิงคนนี้เป็นแบบนี้!-ผมครวญครางกับตัวเองในใจ "แล้ววันนี้จะไปไหนรึเปล่าเนี่ย..."  ผมถามต่อ "ก็เรื่อยๆนะ  กะว่าตอนบ่ายๆจะออกไปข้างนอก.." "มีเรื่องอยากคุยด้วย"  ผมเข้าเรื่อง  ร้อนใจครับ ร้อนใจ "คุยอะไรเหรอ?"  ทำเสียงงง..   แม่คุณเอ๊ย...ผมแทบเอาหูโทรศัพท์ฟาดตัวเอง ฟาดให้หายบ้า "ก็คุยเรื่องเมื่อคืน.." "ไม่เห็นมีอะไรนี่....." พอแล้ว-พอกันที. ผมคิด   "รออยู่บ้านนะ เดี๋ยวผมไปหา" แล้วผมก็วางหู เอาตัวผ่านน้ำอย่างเร็ว คว้าเสื้อใส่ได้ หยิบกุญแจรถ แล้วปลิวออกไปจากห้องเลย คุณเคยกำลังเดินทางไปหาคนที่ทำให้หัวใจคุณปั่นป่วนได้มากที่สุดในโลกไหม? ถ้าเคย....คุณเคยลองสังเกตตัวเองไหมครับว่าเท้าคุณมันจะทำท่าอัตโนมัติ  คือเหมือนเหยียบๆพื้นข้างหน้าคล้ายจะเร่งให้รถถึงเร็วๆ ต่อให้รถที่คุณนั่งจะซิ่งจนตัวงอ หรือต่อให้คุณเหยียบคันเร่งจนจมมิด  เวลารถติดหรือต้องชะลอ.. ..คุณก็จะอดเหยียบพื้นถี่ๆเหมือนอยากดันมันให้ไปถึงเร็วกว่านี้ไม่ได้ แต่...ผมขับรถหลงอีกแล้วครับ... คนแม่นทางสุดยอดอย่างผม..มาหลงทางไปบ้านแดนี่..ทุกครั้ง..   โว้ย!  ยิ่งรีบอยู่ ผมกลัวไปไม่ทันเธอออกจากบ้าน  หรือไปแล้วเธอไม่ยอมอยู่รอ ตอนไปถึงหน้าประตูบ้านที่ผมคุ้นเคย  ประตูเหล็กเก่าๆปิดอยู่เกือบมิด  ..ผมใจหายวาบ... พอเข้าไปดูใกล้ๆ  ใจยิ่งเต้นรัว... อ้อ...มันแง้มช่องไว้ให้คนกดกริ่งเรียกได้   ผมกดกริ่ง   ใจคิดแต่ว่า อยู่เถอะ  อยู่เถอะ  ได้โปรด... ผมเหมือนคนสิ้นหวังจริงๆใช่ไหมครับ?   รอคนๆหนึ่งอย่างสิ้นหวัง  อยากเจอหน้าเธออย่างสิ้นหวัง  อยากคุยกับเธออย่างสิ้นหวัง คนสิ้นหวังคนนี้...จะมีชีวิตชีวาขึ้นมาทันที...เพียงแค่เธอลงบันไดมา... จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 20 ก.ย. 51 22:08:35 ]

ความคิดเห็นที่ 123 แง้ววววว ขอโทษค่ะ ไ่ม่รู้ว่ามาปาด เห็นมีแต่คนชอบแมวทั้งนั้น เลยเอาหมามามั่ง แก้ไขเมื่อ 20 ก.ย. 51 22:11:12 จากคุณ : lalabel - [ 20 ก.ย. 51 22:08:44 ]

ความคิดเห็นที่ 124 หยึย น้องหมาน่ารักจัง จากคุณ : omeg - [ 20 ก.ย. 51 22:12:03 ]

ความคิดเห็นที่ 125 "ก็คุยเรื่องเมื่อคืน.." "ไม่เห็นมีอะไรนี่....." ^^^ Tantra ใช้ไม่ได้ผล สื่อไม่ถึงใจ ไม่ถึงจิตวิญญาณเธอแบบนี้ สงสัยต้องเปลี่ยนกระบวนท่าแล้วมั้งคะ? มาแซวต่อ...อิอิ~ จากคุณ : Sentra de Sephirot - [ 20 ก.ย. 51 22:16:31 ]

ความคิดเห็นที่ 126 โอวว  แดนี่ที่รัก  ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ได้ไงๆ  ผู้หญิงเข้าใจยากจริงๆ จากคุณ : Why-Not-T-Shirt - [ 20 ก.ย. 51 22:19:09 ]

ความคิดเห็นที่ 127 ง่า.... ต่อๆ เดี๋ยวคืนนี้นอนไม่หลับ *แก้คำที่สะกดผิดค่ะ แก้ไขเมื่อ 20 ก.ย. 51 22:20:31 จากคุณ : ไอเฟล - [ 20 ก.ย. 51 22:19:31 ]

ความคิดเห็นที่ 128 จะมีกระต่ายมาปาดมั่งมั้ยนี่ จากคุณ : เร่ร่อน - [ 20 ก.ย. 51 22:20:47 ]

ความคิดเห็นที่ 129 แวะมาส่งข้าวส่งน้ำอ่ะค่ะ .. ไม่รู้ว่าชอบไม๊ อ่ะเปลี่ยนใจ งั้น..อาวนี่ไปก่อนละกัน หุหุ .. จากคุณ : titun - [ 20 ก.ย. 51 22:22:43 ]

ความคิดเห็นที่ 130 คนสิ้นหวังคนนี้...จะมีชีวิตชีวาขึ้นมาทันที...เพียงแค่เธอลงบันไดมา... แล้วจะลงมามั๊ยอ่ะ ลุ้น ลุ้น จากคุณ : เพื่อคุณผึ้งโดยเฉพาะ ^^ - [ 20 ก.ย. 51 22:29:15 A:124.122.189.242 X: TicketID:187889 ]

ความคิดเห็นที่ 131 น้องหมาข้างบนน่ารักจัง  ^^ มาอ่านต่อค่ะ   จากคุณ : moonlit_memory - [ 20 ก.ย. 51 22:31:07 ]

ความคิดเห็นที่ 132 มานั่งรอ....คืนนี้คงจะอยู่เป็นเพื่อน จนถึงเช้าเลยครับ จากคุณ : คนวิเศษ - [ 20 ก.ย. 51 22:42:01 ]

ความคิดเห็นที่ 133 "แต่...ผมขับรถหลงอีกแล้วครับ..." ให้มันได้เยี่ยงนี้สิ 5555555555555 ปล.คืนนี้จะเฝ้ากระทู้ทั้งคืนค่ะ ดูสิว่าเรื่องของคุณผึ้งน้อยกับสารนิพนธ์ของนู๋ อันไหนจะจบก่อน อิอิ จากคุณ : Chapter 1-17 - [ 20 ก.ย. 51 22:45:53 ]

ความคิดเห็นที่ 134 >///<   ไม่รู้จะบรรยายยังไง อย่างกับตัวเองเป็นกล้องวงจรปิดในเหตุการณ์ เห็นภาพมากๆ จากคุณ : เกล็ดน้ำแข็ง - [ 20 ก.ย. 51 23:01:38 ]

ความคิดเห็นที่ 135 ไม่ได้มามือเปล่า แต่เอาหัวใจมาฝาก white chocolate หวานมากกกกกกกกกกกกกกก จากคุณ : Chapter 1-17 - [ 20 ก.ย. 51 23:02:28 ]

ความคิดเห็นที่ 136 วินาทีที่เรารออะไร...มันเหมือนนานชั่วกัปกัลป์.. แต่มันจะเป็นวินาทีที่คุ้มค่าที่สุดทันที... เมื่อเห็นหน้าคนที่เรารัก.. แดนี่เดินลงบันไดมาที่ประตูแล้ว.. ตอนที่ผมเข้าประตูไป... ไม่ครับ..เราไม่ได้กอดกัน  ไม่ได้จูบอะไรกันเลย... เธอแค่เปิดประตู  แล้วผมก็แค่ทัก   แล้วเราสองคนก็แค่เดินไปนั่งที่เก้าอี้โต๊ะกินข้าวตัวที่ทำผมหัวแตกนั่นเอง เธอยิ้มหวาน... ส่วนผมก็ทำท่าปกติ... เหมือนสุภาพ  แต่ห่างเหิน และเย็นชา... วูบนั้น...ผมเสียใจนะครับ... เสียใจกับเรื่องที่เราไม่น่าให้เกิดขึ้นเลย.. ถ้ารู้ว่ามันจะทำให้เราห่างเหินกันแบบนี้  ผมจะไม่ทำ แล้วผมก็ได้พูดสิ่งที่ผมคิดจริงๆ  คือ..ถ้ารู้ว่ามันจะทำให้เราห่างเหินกันแบบนี้  ผมจะไม่ทำ ดูเธอรับฟังครับ...ไม่ปฏิเสธแบบคุณพูดอะไรฉันไม่รู้เรื่อง...  เธอพยักหน้าตามตลอด... เรียบง่าย  ไม่เยิ่นเย้อ...   ผมพูดจบแล้วก็บอกลา... ไม่ครับ...เรายังคงไม่กอดลากัน... เธอแค่เดินมาส่งผมที่ประตู... ผมโบกมือลา.. เธอโบกมือลา.. ระหว่างทางเดินที่ผมมาที่รถ...ใจมันโหวง... นี่มันจบง่ายขนาดนี้เลยหรือ? สรุปรวมเวลาที่ผมทรมานอยู่ทั้งคืน ตื่นอยู่ทั้งเช้า   จนถึงเวลาที่เราคุยกันแค่ไม่ถึง 20 นาทีได้ละมัง นี่มันจบง่ายขนาดนี้เลยหรือ ขึ้นรถขับออกมาจะถึงบ้านผมอยู่แล้ว... ผมเพิ่งนึกได้ว่า...ลืมมือถือ! คือตอนออกมา ผมไม่ได้เอากระเป๋าติดตัวออกมาเลย ถือแค่กระเป๋าสตางค์กับมือถือเท่านั้น ผมคงวางลืมไว้บนโต๊ะบ้านแดนี่แน่ๆ ต้องกลับไปเอาอีกแล้ว!   พระเจ้า.... จะทรมานใจกันไปถึงไหน!   ผมหักรถยูเทิร์น... กลับไปบ้านที่ผมเพิ่งจากมา ซีนเดิม คนเดิม หน้าบ้านหลังเดิม   ผมกดกริ่งประตู   กดอยู่นานเลยก็ยังไม่มีใครลงมา  ใจเลยคิดว่า...สงสัยเธอไม่อยู่บ้านแล้ว แล้วแดนี่ก็ลงบันไดมา... ซีนเดิม คนคิดถึงคนเดิม ในบ้านหลังเดิม คนเย็นชาคนเดิม แต่คราวนี้เธอถือกล่อง ถือสมุดเหมือน portfolio มาด้วย ผมรีบบอกเธอว่า..ลืมมือถือ...   มันเห็นง่ายมากครับ... มันแอ้งแม้งอยู่บนโต๊ะนั้นนั่นแหละ จนวันนี้...ผมยังเคยคิดอยู่เลยว่า... หากวันนั้นผมไม่ได้ลืมมือถือ  จะเกิดอะไรขึ้น? ทุกอย่างจะเปลี่ยนไปหรือเปล่า? เรื่องของเรา 2 คน จะกลายเป็นแบบนี้ไหม..?   แต่วันนั้น   ผมลืมมือถือจริงๆครับ.. ..ผมเดินไปหยิบมือถือที่โต๊ะ   ขอบคุณเธอ แล้วก็หันหลังกลับ ผมเดินหันหลังให้เธอ ไปที่ประตู  ใจผมตอนนั้น..เหมือนคนตกเหวไปเรียบร้อยแล้ว ทันใด...ก็มีมือมายุดข้อมือผมไว้...ดึงผมให้หันกลับมา.. ผมหันกลับไปหาคนดึงมือ... เธอโถมเข้าแนบตัวกับผม..เหมือนเป็นหนึ่งเดียว   ..ผมอ้าแขนกอดเธอกลับ...แน่น...แน่นจริงๆครับ   ตอนนั้น..ในสมองผมไม่รับรู้อะไร  ไม่ได้คิดอะไรไปไกลกว่านาทีนั้นแล้วครับ ผมแค่ขออยู่ตรงนี้ ได้กอดเธอแบบนี้  แล้วซึมซับทุกความรู้สึกให้เต็มที่ ร้าวรานใจ รัญจวนใจ สะท้านใจ   เวลาตอนนั้นหยุดนิ่ง  เหมือนทุกสิ่ง..ทั้งอดีต และอนาคต หมดความสำคัญไปหมดสิ้น ผมไม่สนว่าโลกข้างนอกจะถล่มทลาย  ผมไม่สนว่าจากนี้ไปเราจะต้องทำอะไร.. ความรู้สึกมันมีแต่..ที่นี่..ในอ้อมกอดนี้... นอกเหนือจากนั้น..ผมคิดอะไรไม่ออกแล้วจริงๆ! และอาจเพราะแขนอีกข้างของเธอยังมีของเต็มอ้อม   และอาจเพราะเราอ่อนแรงเต็มที เธอจึงโงนเงนเหมือนยืนไม่อยู่  เราอ่อนแรงลงไปคุกเข่ากับพื้นกันทั้งคู่.. ใบหน้าเธอซบกับคอของผมแน่น... หัวใจเราเต้นรัวเป็นเสียงเดียวกัน แล้วเธอก็เอ่ยเสียงแผ่วพร่าว่า..."อย่า...อย่าหันหน้ามา..." Oh,God..เธอจำคำพูดของผมในรถที่หัวหินได้! "อย่า..อย่าหันหน้ามา.." ที่ผมบอกเธอในวันนั้น ไม่งั้นผมจะอดใจไม่ไหว เพราะจะขาดใจตายอยู่แล้ว เธอเชื่อฟัง แต่.. "อย่า..อย่าหันหน้ามา.." ในวันนี้ ผมอยากได้ยินชัดๆ จึงเพียงแค่หันไปมองตาเธอเพื่อความแน่ใจ แค่เพียงผมหัน... เท่านั้นเองเธอก็หันหน้ามา.. แล้วปากของเราก็พบกัน.. เหมือนซีนในหนัง.. เหมือนฉากในฝัน..  แต่มันกำลังเกิดขึ้นจริงๆครับ...กับเราสองคน เธอเข่าอ่อน...มืออ่อน  ปล่อยของที่ถืออยู่หล่นลงพื้น..กระจาย ผมช้อนร่างเธอขึ้นอุ้ม.. แล้วพาไปที่บันได... แก้ไขเมื่อ 20 ก.ย. 51 23:21:08 แก้ไขเมื่อ 20 ก.ย. 51 23:14:50 จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 20 ก.ย. 51 23:11:42 ]

ความคิดเห็นที่ 137 ติดตามอ่านเรื่องของคุณผึ้งจนลืมอ่านการ์ตูนเลยค่ะ 555 ลุ้นมาหลายวันละ ใจคนมันเกินคาดเดาจริง ๆ สิ่งที่เราคิดว่ามันน่าจะใช่ กลับไม่ใช่แฮะ เป็นผู้หญิงด้วยกันแท้ ๆ ยังเดาใจแดนี่ไม่ออกเลย ก็ต้องลุ้นกันต่อปาย ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ ดูท่าคนเขียนจะนอนน้อยมากเลย จากคุณ : ชามะนาวเย็น ๆ - [ 20 ก.ย. 51 23:11:48 ]

ความคิดเห็นที่ 138 เข้ามาลุ้น แดนี่มีปมอะำไรในใจรึป่าวคะ ถึงได้ทำแบบนี้ จากคุณ : fungjai - [ 20 ก.ย. 51 23:19:23 ]

ความคิดเห็นที่ 139 มาส่งเสบียง.. น้ำส้มครับ.. Photo by Vidiot (flickr.com) แก้ไขเมื่อ 20 ก.ย. 51 23:25:17 จากคุณ : Honou - [ 20 ก.ย. 51 23:23:43 ]

ความคิดเห็นที่ 140 .... แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์ มันแสนสุดลึกล้ำเหลือกำหนด ถึงเถาวัลย์พันเกี่ยวที่เลี้ยวลด ไม่เคี้ยวคดเหมือนหนึ่งในน้ำใจคน รออ่านต่อไป ฮึบๆ จากคุณ : ไอเฟล - [ 20 ก.ย. 51 23:24:42 ]

ความคิดเห็นที่ 141 (นอกเรื่อง) คห. 140 คุณไอเฟล.. เวลาในการตอบกระทู้เลขสวยจังครับ.. 23:24:42 ^o^ จากคุณ : Honou - [ 20 ก.ย. 51 23:28:07 ]

ความคิดเห็นที่ 142 โอววว ใจจะขาด.. รีบมาต่อเร็วๆ นะครับ.. จากคุณ : MiRaCLe DouBLeSHoT - [ 20 ก.ย. 51 23:30:34 ]

ความคิดเห็นที่ 143 ทรมานใจแทนคุณจริง ๆ จากคุณ : postmaker - [ 20 ก.ย. 51 23:32:43 ]

ความคิดเห็นที่ 144 คืนนี้ต้องนอนอารมณ์ค้างแน่ๆเลย คุณผึ้งฯ ชอบจบแบบคาๆ ปล่อยให้อารมณ์ค้างอยู่เรื่อย เออ..หมายถึง เรื่องน่ะ ชอบทิ้งให้ลุ้นตอนต่อไป จากคุณ : ..ฟ้าใส.. - [ 20 ก.ย. 51 23:35:31 ]

ความคิดเห็นที่ 145 มีมาต่ออีกป่าวคะ   ลุ้นค่ะ ลุ้น...   (._.")oO   Oo("._.)   (._.")oO   Oo("._.) จากคุณ : moonlit_memory - [ 20 ก.ย. 51 23:41:05 ]

ความคิดเห็นที่ 146 ปี 2008 มีแฟนอักษรตรึมไงคะ จากคุณ : thienkam - [ 20 ก.ย. 51 23:49:49 ]

ความคิดเห็นที่ 147 OMG ข้าพเจ้ามาช้าไปรึนี่.. ขอตามอ่านตั้งแต่แรกเลยแล้วกันนะคะ  คืนนี้ไม่หลับไม่นอนแล้วววววว โฮกกกก จากคุณ : Aey lynx - [ 20 ก.ย. 51 23:59:04 ]

ความคิดเห็นที่ 148 ผมมารอดูอยู่ที่บันไดแล้วนะครับคุณผึ้งน้อย มาต่อไว ๆ เร้ววววววว.... ปล.สงสารเจอ่ะครับ เพราะผมเคยเป็นคนแบบนั้น ก็เลยเข้าใจว่าทำไมเค้าถึงทำไปแบบนั้น จากคุณ : enishi - [ 21 ก.ย. 51 00:01:43 ]