สวัสดีครับพี่ๆ ชาวห้องจิตทุกท่าน
หายหน้าหายตาไปนาน ไม่ได้แวะเวียนมาเลยเนื่องด้วยจากเรื่องยุ่งๆ วุ่นๆ ตลอดช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมา คิดถึงบรรยากาศเก่าๆ เลยแวะเวียนมา และมีเรื่องอยากจะระบายให้ฟังกันสักนิด
สำหรับใครที่จำได้ เรื่องของผมกับสาวน้อยนามว่า ม (ถ้าใครจำไม่ได้ ต้องขอโทษด้วยครับ กระทู้เก่าเจอกลบหายเป็นซากปรักหักพังไปแล้ว เกริ่นสั้นๆ ผมกับเธอผูกสัมพันธ์แบบที่จะเรียกว่าเป็นเพื่อนก็ไม่ใช่ เป็นแฟนกันก็ไม่เชิง หวิดจะได้มาคบกันแบบฉิวไปเฉียดมาเกือบ 7 ปีแล้ว) หลังจากครั้งล่าสุด ที่ไม่เกิดเรื่องอะไรขึ้น เราพูดคุยกันบ้างเล็กน้อยตามประสา ไม่มีอะไรมาก ผมเองก็คิดว่า ปล่อยให้เป็นเรื่องของเวลานี่ล่ะดีที่สุด อย่าไปเร่ง อย่าไปคาดหวังอะไร
แต่ดูเหมือนว่าผมจะช้าไปแฮะ.....
ไม่ขอเจาะในรายละเอียดนะครับ แต่กล่าวได้อย่างสั้นๆ เธอเข้มแข็งกว่าที่ผมคิดไว้มาก และได้เริ่ม 'เดินหน้า' ไปสู่วันพรุ่งนี้ที่จะลืมเรื่องราวอันอ่อนไหวระหว่างผมกับเธอไปแล้ว เธอได้แสดงให้ผมเห็นบางสิ่งที่ยืนยันในความตั้งใจนี้
เหมือนจะเจ็บ....แต่ก็ดีใจกับเธอนะ.....
จะเพราะรักและหวังดี หรือเพราะรู้ว่าหนทางระหว่างผมกับเธอมันเป็นไปไม่ได้ ถึงได้หวานอมขมกลืนอยู่ร่ำไปเยี่ยงนี้ แต่เอาเถิด เธอได้เจอคนที่ดี คนที่พร้อม คนที่ให้ความหวังได้มากกว่าผมที่มันหลักลอยไม่มีห่ะอะไรเลยก็ถือว่าโชคดีแล้วล่ะ หลังจากต้องผ่านความทุกข์ระทมมาโดยตลอด (แน่นอน ผ่านมาโดยที่ผมไม่ได้รู้เลยว่าเธอต้องเจอกับอะไร มารู้เอาตอนหลังนี่ล่ะ) แถมจังหวะชีวิตของเราสองคนก็ไม่เคยตรงกันเลย ตอนเรารู้จักกันใหม่ๆ พ่อแม่กีดกันซะสุดฤทธิ์ ตอนเธอมีแฟน ผมไม่มี ตอนนี้ผมมีแฟน เธอก็ดันไม่มี ก็ถือว่าดีแล้วล่ะ ที่เธอได้เจอคนที่ดีๆ แบบนั้น (ที่เธอเล่าให้ฟัง)
สองทุ่มของคืนวาน หลังจากรู้เรื่องราว และบอกลาผ่านโทรศัพท์ ผมนั่งนิ่งอึ้งไปห้านาที ก่อนจะคว้าเอาเพื่อนสนิทชาวต่างประเทศที่ชื่อ Johnny ในชุดเสื้อสีแดงที่วางทิ้งไว้บนตู้หนังสือมาเปิดรินใส่แก้วน้ำแข็งสามฝา กระดกพรวดหนึ่งแก้ว ก่อนจะตามด้วยอีกสองฝากับน้ำเปล่าเพียว จิบอย่างเชื่องช้า เนิ่นนาน....
อะไรวะ เมาหนีปัญหานี่หว่า!!! อ๊ะๆ เปล่าเลยครับพี่ๆ ทุกท่าน พอดีผมเคยได้ยินคำกล่าวของนักกวีชาวคาจิกิซฐาน (?) ที่จารึกไว้ว่า
'ยามสนุกเริงร่าให้ดื่มเหล้า ยามเหงาเปลี่ยวสุดเศร้า ให้ถองเบียร์'
แต่กับอาการที่รื่นเริงที่เธอได้ไปเจอคนดีๆ กับความเศร้าที่รู้ว่าเรื่องของเราจะไม่สามารถเหมือนเดิมได้อีก สรุปผมควรทำไงดีในสถานการณ์นั้นๆ จะให้เดินออกไปเซเว่นไปซื้อเบียร์มาผสมก็กลัวจะได้รสชาดแบบ Dog Don't Eat ขึ้นมา ก็เอาวะ เลยตามเลย กินผสมน้ำเปล่าเพียวๆ อย่างช้าๆ ให้ค่อยๆ พร่องไปในห้องทำงานนี่ล่ะ ดีที่สุด
เฮ้อ เล่ามาซะเหนื่อย ฟังดูเหมือนร่าเริงนะครับ แต่ถ้าบอกว่า ผมทำใจได้แล้ว ผมจะไม่เป็นไร คงไม่ใช่เรื่อง มันคงต้องใช้เวลานั่นล่ะ กว่าผมจะสามารถเรียกและปฏิบัติต่อเธอในฐานะ 'เพื่อน' อย่างสนิทใจ ทำไงได้ล่ะ จะรักจะผูกพัน เป็นไปไม่ได้ก็เป็นไปไม่ได้ ไม่ดึงดันทุรังให้เสียความรู้สึกซึ่งกันและกันหรอก
และถ้าถามเหตุผลของผม ว่าทำไมต้องดื่มเหล้า....ก็แค่อยากจะฉลองน่ะครับ.....ฉลองให้กับหนทางใหม่ที่เธอเลือกเดินไป และบอกกับตัวเองให้ทำใจสักที
สุดท้าย ขอบคุณทุกๆท่านที่จะเข้ามาเยี่ยมเยียน พูดคุย อภิปราย ติชม ด่าทอ ตบตี เตะถอง (สองข้อหลังนี่ ขอผมไปใส่ฟันยางก่อนนะครับ - -!) ไว้ล่วงหน้านะครับ สวัสดีครับ
แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 51 16:34:39
จากคุณ :
บ้าเกม 
- [
9 ต.ค. 51 16:29:17
]
และมันก็เริ่มต้น สู่หนทางจบ....
