ขาดความมั่นใจในตัวเอง ขี้กลัว ตั้งแต่เด็กๆมาแล้วครับ
พ่อแม่ทำธุรกิจ ไม่ค่อยได้มีเวลาให้ผม ผมอยู่แต่กับคนใช้ พี่เลี้ยงมาแต่เล็ก
พ่อเป็นคนที่ดุมากครับ เวลาไม่พอใจอะไรผม ก็มักจะตวาด ตะคอก หรือไม่ก็ลงมือตี แต่ไม่เคยสอน หรือบอกว่าผมทำผิดอะไร ดูๆไปเหมือนเอาผมเป็นที่ระบายความเครียดมากกว่า
ผมไม่ยอมไปงานเลี้ยง ก็โดนตี คิดเลขผิด ก็โดนด่า ผมเซ็นลายเซ็นไม่เหมือนในพาสปอร์ต ก็โดนตวาด พ่อเอาแต่บอกให้ผมเรียนพิเศษ หาคนโน้นคนนี้มาสอน แต่ไม่เคยสนใจการเรียนผมเลยจริงๆจังๆ พอผมเรียนหนังสือได้เกรดศูนย์ ก็โดนตบ
ผมเห็นพ่อผมตวาดคนงาน คนใช้บ่อยๆ ผมก็ตวาดบ้าง...ปรากฏว่าผมโดนพ่อตี
ตอนเด็กๆ ผมได้ยินคำว่า พินัยกรรม แล้วรู้สึกเท่ห์ดี ด้วยความไร้เดียงสาผมเลยเที่ยววิ่งไล่บอกใครต่อใครว่าอยากทำพินัยกรรม พ่อผมได้ยิน...พ่อตวาด และด่าผม แต่ไม่เคยบอกว่า พินัยกรรม คืออะไร ทำไมไม่ควรพูด
ส่วนแม่ผม ชอบโอ๋ผม ชอบให้ผมเป็นเหมือนลูกแหง่ ที่ทำอะไรเองไม่เป็น ต้องร้องขอความช่วยเหลือตลอดเวลา เวลาที่พ่อจะเอาไม้ไล่ตีผม แม่ผมก็จะอุ้มผมหนี แต่จริงๆคนที่ไปฟ้องพ่อให้มาตีผม ก็คือแม่นั่นแหละ ผมเลยงงๆกับบทบาทของแม่ผมมาก ว่าต้องการให้ผมโดนตี หรือต้องการปกป้องผมกันแน่ แต่สุดท้าย ผมก็ไม่รู้สาเหตุว่าทำไมโดนตี เพราะแม่ไม่เคยบอก
ชีวิตตอนเด็กๆส่วนใหญ่ผมอยู่กับคนใช้ พี่เลี้ยง เพราะพี่เลี้ยงกลัวโดนพ่อแม่ผมด่า เลยชอบกักผมให้อยู่แต่ชั้นสองของบ้าน ไม่ให้ลงมาชั้นหนึ่ง เวลาผมอยากทำอะไร พี่เลี้ยงก็จะคอยทำให้ผมทุกอย่าง บางทีผมดื้อมากๆ พี่เลี้ยงก็จะเอาพ่อมาขู่ หรือเอาเรื่องผีมาขู่ ผมไม่รู้หรอกว่า ผมไม่ควรทำอะไร หรือควรทำอะไร เพราะไม่เคยมีใครบอกผม
ผมโดนครูที่โรงเรียนตบหน้า ตอน ป. 5 เพราะผมทำตามคำสั่งลูกเสือไม่ทัน ผมไม่กล้ากลับมาฟ้องที่บ้าน เพราะกลัว
ล่าสุด ผมโดนคนงานที่บ้านขู่ฆ่า เพราะผมโดนโกงเงิน แล้วผมจะไปแจ้งความ ผมไปปรึกษาพ่อก่อน เพราะเป็นเรื่องใหญ่
พอไปบอกพ่อผม เผื่อช่วยได้เพราะเค้าเป็นคนงานของพ่อ พ่อผมด่าผม ด้วยคำหยาบ อวัยวะเพศ หาว่าผมเรื่องมาก วันๆหาแต่เรื่อง และพ่อผมก็ไม่ทำอะไรให้ ทำให้ผมเสียใจเจ็บแค้นในใจตลอดมา
เป็นอย่างนี้มาตลอดตั้งแต่เด็ก...จนกลายเป็นคนขี้กลัว ขาดความมั่นใจในตัวเองมากๆ ไม่เคารพในตัวตนของตัวเองเลย ชอบทำร้ายตัวเองเสมอๆ ผมมีแผลเป็นหลายแห่ง เกิดจากการทำร้ายตัวเอง
ผมรู้สึกว่าตัวเองด้อยค่า ไม่ฉลาดรู้เท่าทันคนอื่น มักจะเป็นคนที่รู้อะไรทีหลังคนอื่นทุกที ง่ายต่อการโดนหลอก ไม่กล้าที่จะเรียกร้องสิทธิตัวเองที่โดนปฏิบัติอย่างไม่เป็นธรรม ไม่กล้าลุกขึ้นสู้
แต่น่าแปลก...บางทีผมรู้สึกว่าตัวเองก้าวร้าวมากๆ
ไม่ได้อะไรอย่างใจ ก็จะหงุดหงิด และชอบพังข้าวของ
บางทีก็ร้องไห้ออกมาเฉยๆ
บางทีคิดว่าตัวเองด้อยค่า ขี้กลัว ไม่มีความมั่นใจ ก็คิดไปโทษพ่อแม่
แล้วก็โมโห ร้องไห้ (เคยอยากจะบอกเรื่องนี้หลายครั้งกับพ่อแม่ แต่ไม่มีโอกาส เพราะพ่อแม่เข้าใจว่าเลี้ยงดูผมมาดี มีเงินทองให้ใช้ และชอบตวาดใส่ผมก่อนที่ผมจะเริ่มเปิดปากด้วยซ้ำ หาว่าผมอกตัญญู ไม่เป็นดั่งใจที่พ่อแม่อยากให้เป็น)
ผมวนๆเวียนๆ อยู่กับความรู้สึกแบบนี้ จนผมคิดว่ามันกระทบต่อการดำรงชีวิตประจำวันมากๆ กลัวไปหมด กลัวหน้าแตก กลัวเสียหน้า ไม่กล้าทำ ไม่กล้าถาม(ถ้าไม่รู้)
ผมจะออกจากวงเวียนนี้ไปเป็นคนที่มั่นใจในตัวเอง ทำงาน มีครอบครัวที่สงบสุข มีความสามารถใช้ชีวิตในสังคมอย่างปกติ ได้อย่างไร
ผมกลัวแม้จะมาโพสในที่นี้ และได้รับคำตอบแรงๆที่กระทบความรู้สึกอันอ่อนไหว
แต่ก็ขอได้ระบายหน่อยก็ดีครับ
จากคุณ :
Fears
- [
9 ต.ค. 51 18:26:35
A:129.11.60.219 X: TicketID:088537
]
เป็นคนขี้กลัว ไม่มั่นใจตัวเองมาแต่เด็กครับ ทำไงดี
