สวัสดีค่ะ ผู้อ่านทุกท่าน
ย้อนกลับไปเมื่อสิบกว่าปีก่อน ฉันไม่เคยนึกฝันว่าจะได้สวมชุดสีขาวบริสุทธิ์ประดุจสโนวไวท์มายืนหน้าแฉล้มอยู่ตรงจุดนี้...
เปล่าหรอกค่ะ ที่นี่ไม่ใช่เวทีประกวดไทยซุปเปอร์โมเดลคอนเทสต์ หรือเวทีเดอะสตาร์
(สำหรับเวทีแรก น่าเสียดายมากค่ะ ส่วนสูงฉันไม่ถึง ส่วนเวทีหลัง เสียงฉันก็ไม่ไหว เลยต้องขอบายค่ะ)
ฉันจึงต้องมาสวมเสื้อกาวน์...ยืนอยู่หลังตู้ยา...
ใช่แล้วค่ะ ฉันเป็นเภสัชกรนั่นเอง และเป็นเภสัชกรที่เปิดร้านขายยาอีกด้วย
หลังจากเรียนจบเป็นบัณฑิตใหม่มาหมาดๆ ฉันเข้าทำงานเป็นเภสัชกรประจำร้านยาแห่งหนึ่งเป็นระยะเวลาหนึ่งปีเต็ม ในที่สุดฉันก็มีอันต้องระหกระเหออกมาผจญกับโลกกว้างอีกครั้ง
เปล่าค่ะ... ไม่ใช่ว่าฉันโดนไล่ออกหรอกนะคะ แต่เป็นเพราะปัญหาการเมืองในที่ทำงานและเศรษฐกิจซบเซาต่างหาก ฉันจึงต้องรีบตัดช่องน้อยแต่พอตัว เพราะกลัวไม่ได้เงินเดือนในเดือนถัดไป
ในที่สุด หลังจากนอนก่ายหน้าผาก กลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียงเกือบหนึ่งเดือนเต็ม ฉันก็ตัดสินใจว่าจะเปิดร้านยาเป็นของตัวเอง
เริ่มต้นด้วยการหาทำเลดีๆที่ค่าเช่าไม่สูงจนเกินไปนัก วางแผนการตลาด จดทะเบียนพานิชย์ ขอใบอนุญาต กระทั่งสั่งยาเข้าร้าน เรียกว่า งานผู้จัดการยันเด็กถูพื้น ทุกอย่างรวมเข้าไว้ด้วยกันในร่างเดียว ฉันจัดการหมด ขาดเพียงอย่างเดียวตรงที่ไม่ต้องล้างห้องน้ำเองเท่านั้น เพราะมีเด็กทำความสะอาดมาทำให้
ในที่สุดก็ได้ฤกษ์เปิดร้านวันแรก...
อ๊ะๆ.. แต่อย่าเพิ่งคิดว่านี่จะเป็น ฮาวทู... สำหรับการเปิดร้านยานะคะ
นี่ไม่ใช่หนังสือฮาวทูแต่ประการใดค่ะ
แต่เป็นหนังสือเล่าเรื่องชีวิตหลังร้านยาของเภสัชกรบ้านนอกตาดำๆอย่างฉัน
หลายครั้งที่ฉันรู้สึกหัวเสีย และกลุ้มใจ อาการเหล่านี้มักจะมาพร้อมกับคำถามที่ว่า
เรากำลังทำอะไรอยู่ หรือ จะอธิบายไปทำไม
เพราะการจะเปลี่ยนความเชื่อผิดๆ หลายอย่างของผู้ป่วยเป็นเรื่องยาก ต้องค่อยๆทำทีละนิด และค่อยๆแก้ไขทีละหน่อย ไม่ใช่ว่าพูดแล้วเขาจะเชื่อโดยทันที
ในที่สุด ฉันก็มีโอกาสได้เขียนหนังสือเล่มนี้ขึ้นมา
ฉันเคยคิดมานานแล้วว่า อยากจะเขียนหนังสือเกี่ยวกับเรื่องยา แต่ต้องเป็นหนังสือที่อ่านง่าย ไม่ซีเรียส ไม่ใช่หนังสือเชิงวิชาการ ที่เปิดปุ๊บ ก็ตาลายปั๊บ
อีกทั้งต้องไม่ใช่หนังสือประเภทที่ผู้อ่าน อ่านแล้ว... รู้สึกว่า
เขียนอะไรเนี่ย ไร้สาระมากนะเธอ...
อย่างน้อยผู้อ่านหนังสือเล่มนี้ก็ยังได้รับความรู้เล็กๆน้อยๆใช่ไหมคะ (ทำตาปิ๊งๆ)
ฉันหวังเป็นอย่างยิ่งว่า สิ่งที่ฉันเขียนในหนังสือเล่มนี้ จะช่วยแก้ไขความคิดผิดๆเกี่ยวกับการใช้ยาบางอย่างได้
แม้จะมีผู้อ่านเข้าใจเพียงแค่คนเดียว ฉันก็ดีใจแล้วค่ะ...
ถ้าพร้อมแล้ว ก็เชิญก้าวขาตามมายืนอยู่หลังตู้ยาเลยค่ะ
จากคุณ :
ลูกเป็ดขี้เกียจ
- [
16 ต.ค. 51 17:55:23
]