Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom


    เกิดเป็นหญิงแท้จริงแสนลำบาก [เรื่องของน้องจิ๊มิ]

    สวัสดีค่ะ ผู้อ่านทุกท่าน

    ย้อนกลับไปเมื่อสิบกว่าปีก่อน ฉันไม่เคยนึกฝันว่าจะได้สวมชุดสีขาวบริสุทธิ์ประดุจสโนวไวท์มายืนหน้าแฉล้มอยู่ตรงจุดนี้...

    เปล่าหรอกค่ะ ที่นี่ไม่ใช่เวทีประกวดไทยซุปเปอร์โมเดลคอนเทสต์ หรือเวทีเดอะสตาร์
    (สำหรับเวทีแรก น่าเสียดายมากค่ะ ส่วนสูงฉันไม่ถึง ส่วนเวทีหลัง เสียงฉันก็ไม่ไหว เลยต้องขอบายค่ะ)

    ฉันจึงต้องมาสวมเสื้อกาวน์...ยืนอยู่หลังตู้ยา...

    ใช่แล้วค่ะ ฉันเป็นเภสัชกรนั่นเอง และเป็นเภสัชกรที่เปิดร้านขายยาอีกด้วย
    หลังจากเรียนจบเป็นบัณฑิตใหม่มาหมาดๆ ฉันเข้าทำงานเป็นเภสัชกรประจำร้านยาแห่งหนึ่งเป็นระยะเวลาหนึ่งปีเต็ม ในที่สุดฉันก็มีอันต้องระหกระเหออกมาผจญกับโลกกว้างอีกครั้ง

    เปล่าค่ะ... ไม่ใช่ว่าฉันโดนไล่ออกหรอกนะคะ แต่เป็นเพราะปัญหาการเมืองในที่ทำงานและเศรษฐกิจซบเซาต่างหาก ฉันจึงต้องรีบตัดช่องน้อยแต่พอตัว เพราะกลัวไม่ได้เงินเดือนในเดือนถัดไป

    ในที่สุด หลังจากนอนก่ายหน้าผาก กลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียงเกือบหนึ่งเดือนเต็ม ฉันก็ตัดสินใจว่าจะเปิดร้านยาเป็นของตัวเอง

    เริ่มต้นด้วยการหาทำเลดีๆที่ค่าเช่าไม่สูงจนเกินไปนัก วางแผนการตลาด จดทะเบียนพานิชย์ ขอใบอนุญาต กระทั่งสั่งยาเข้าร้าน เรียกว่า งานผู้จัดการยันเด็กถูพื้น ทุกอย่างรวมเข้าไว้ด้วยกันในร่างเดียว ฉันจัดการหมด ขาดเพียงอย่างเดียวตรงที่ไม่ต้องล้างห้องน้ำเองเท่านั้น เพราะมีเด็กทำความสะอาดมาทำให้

    ในที่สุดก็ได้ฤกษ์เปิดร้านวันแรก...

    อ๊ะๆ.. แต่อย่าเพิ่งคิดว่านี่จะเป็น ฮาวทู... สำหรับการเปิดร้านยานะคะ
    นี่ไม่ใช่หนังสือฮาวทูแต่ประการใดค่ะ

    แต่เป็นหนังสือเล่าเรื่องชีวิตหลังร้านยาของเภสัชกรบ้านนอกตาดำๆอย่างฉัน

    หลายครั้งที่ฉันรู้สึกหัวเสีย และกลุ้มใจ อาการเหล่านี้มักจะมาพร้อมกับคำถามที่ว่า
    “เรากำลังทำอะไรอยู่” หรือ “จะอธิบายไปทำไม”

    เพราะการจะเปลี่ยนความเชื่อผิดๆ หลายอย่างของผู้ป่วยเป็นเรื่องยาก ต้องค่อยๆทำทีละนิด และค่อยๆแก้ไขทีละหน่อย ไม่ใช่ว่าพูดแล้วเขาจะเชื่อโดยทันที

    ในที่สุด ฉันก็มีโอกาสได้เขียนหนังสือเล่มนี้ขึ้นมา

    ฉันเคยคิดมานานแล้วว่า อยากจะเขียนหนังสือเกี่ยวกับเรื่องยา แต่ต้องเป็นหนังสือที่อ่านง่าย ไม่ซีเรียส ไม่ใช่หนังสือเชิงวิชาการ ที่เปิดปุ๊บ ก็ตาลายปั๊บ

    อีกทั้งต้องไม่ใช่หนังสือประเภทที่ผู้อ่าน อ่านแล้ว... รู้สึกว่า
    เขียนอะไรเนี่ย ไร้สาระมากนะเธอ...
    อย่างน้อยผู้อ่านหนังสือเล่มนี้ก็ยังได้รับความรู้เล็กๆน้อยๆใช่ไหมคะ (ทำตาปิ๊งๆ)

    ฉันหวังเป็นอย่างยิ่งว่า สิ่งที่ฉันเขียนในหนังสือเล่มนี้ จะช่วยแก้ไขความคิดผิดๆเกี่ยวกับการใช้ยาบางอย่างได้

    แม้จะมีผู้อ่านเข้าใจเพียงแค่คนเดียว ฉันก็ดีใจแล้วค่ะ...

    ถ้าพร้อมแล้ว ก็เชิญก้าวขาตามมายืนอยู่หลังตู้ยาเลยค่ะ

    จากคุณ : ลูกเป็ดขี้เกียจ - [ 16 ต.ค. 51 17:55:23 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom