ความคิดเห็นที่ 1 ผมว่าคนทุกคนในโลกนี้ต้องมี santuary space หรือพื้นที่สงบส่วนตัวไว้หลบภัยกันทั้งนั้นนะครับ ของคุณแม่เราอาจเป็นห้องครัว เอะอะทำอาหารๆ ของพ่อเราอาจเป็นปลูกต้นไม้ ทะเลาะกับแม่ หนีไปขุดดิน เซ็งลูกๆ หนีไปปลูกต้นโมกข์ พี่ชายอาจหลบไปต่อโมเดลเครื่องบิน น้องชายอาจหลงรักสาว CG Babes ไม่อันตรายเลยครับ ตราบใดที่มันช่วยให้เรารับมือกับโลกใบนี้ได้ดีขึ้น และช่วยให้เราสงบใจ แต่ถ้าเราหลบไปอยู่ในแซงจูอารี่นี้เต็มตัว จนสื่อสารกับคนอื่นไม่ได้ เขาเรียกว่า escapism การหลบหนี  อย่างนี้ถึงจะผิดปกติครับ ที่จริงนักจิตบำบัดมากมายสนับสนุนให้คนไข้เขียนไดอารี่นะครับ มันช่วยเป็น therapy อีกวิธีหนึ่งเลยครับ จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 18 ต.ค. 51 04:12:23 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ถ้าเป็นเมื่อก่อน... เขียนประจำเลยครับ ตั้งแต่มัธยมต้นจนมหาลัย... เป็นไดอารี่ที่ให้ใครอ่านไม่ได้ เพราะเป็นเรื่องราวของความรู้สึกล้วนๆ ... เป็นเรื่องของคนโ้น้นทีคนนี้ทีบ้าง.... แต่จะมายืนยันครับ... ว่าการเขียนไดอารี่... ไม่ใช่การจมอยู่ในโลกของตัวเองเสมอไป... (ใครมันจะเขียนไดอารี่จนไม่พูดคุยกับคนอื่น... จริงไหม) การเขียนไดอารี่... ทำให้เรามีเวลามากขึ้นที่จะ "ทำความเข้าใจ" ตัวเอง... ...โดยที่เวลาปกติแล้ว เรามักจะละเลยความรู้สึกของตัวเราเองไป จริงไหม... และจากการเขียนไดอารี่... ทำให้ผมเข้าใจตัวเอง และคนรอบข้างมากขึ้น จริงๆ นะ เป็นกำลังใจให้นะครับ อย่าเลิกเขียนไปเหมือนผมน้า ^^ จากคุณ : รายทาง (Waterman) - [ 18 ต.ค. 51 04:55:59 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เขียนมาตั้งแต่เด็กอ่ะค่ะ แต่เลิกเขียนมา3ปีแร้ว เพราะเหมือนเครียดกับตัวเองและโลกน้อยลง+ไม่มีเวลา ชอบเขียนในลักษณะ คุยกับตนเอง ระบาย ประมาณนี้ เขียนถึงใครบ้างก็พอมี ด่า ชม สารภาพรัก 555+ จากคุณ : ~ M @ Y ~ Girl In Heaven - [ 18 ต.ค. 51 05:28:42 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เขียนค่ะ เขียนมาตลอด10กว่าปี เขียนระบายความคิด ช่วยได้เยอะมากเวลาโมโห โกรธ หรือรำคาญใจ แล้วระบายออกไม่ได้ ก็จะเขียนไดอารี่ไว้ เคยกลับมาอ่านก็ขำดีเหมือนกัน เหมือนนั่งไทม์แมชชีน อิอิ จากคุณ : A Princess - [ 18 ต.ค. 51 07:25:47 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เราไม่เขียนนะ -- เราคิดว่า เราไม่ชอบเก็บอดีตไว้ในสมุดบันทึก -- เพราะเราเคยเขียน แล้วพอเวลาเอากลับมาอ่าน -- รู้สึกตัวเองตลกตลกยังไงไม่รุ -- ตอนนี้ เราเก็บ และบันทึกทุกอย่างไว้ในใจ -- จากคุณ : ปังจิ้มนม - [ 18 ต.ค. 51 08:22:25 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เขียนตอนมัธยมยันเรียนมหาลัย .. หยุดไปหลายปีเหมือนกัน จนกลับมาเขียนอีกสองสามปีนี้อ่ะค่ะ .. เล่มเก่าๆ ยังอยู่เลย อ่านไปยิ้มไปเหมือนกัน และจะยังเขียนต่อไปเรื่อยๆ ค่ะ แต่เดี๋ยวมีบล๊อคเป็นของตัวเองแล้ว เริ่มไประบายที่บล๊อกแทน  ^ ^ จากคุณ : titun - [ 18 ต.ค. 51 08:32:28 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เคยเขียนอยู่ ไม่ถึงอาทิตย์ .... เขียนไปแล้ว กังวลว่าจะมีคนมาอ่าน.. ไม่เขียนดีกว่า และบางสิ่งบางอย่าง...เก็บไว้เป็นความทรงจำในใจก็พอแล้ว ให้สมองเราเลือกสิ่งที่เราต้องการจะจำ.... จากคุณ : ไอเฟล - [ 18 ต.ค. 51 08:37:06 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เมื่อก่อนเขียนค่ะ  ปัจจุบันเลิกเขียนไปแล้ว ตั้งแต่เริ่มรู้สึกว่าตัวเองเขียนเรื่องเดิมซ้ำๆ ทุกวัน (ตอนนั้นอยู่ในช่วงเสียใจ...) ตอนนี้ก็อยากกลับมาเขียนอีกครั้งนะ ยังชอบเอาไดอารี่เล่มเก่ามาอ่านซ้ำ อ่านไปก็ขำตัวเอง เราว่าการเขียนไดอารี่เป็นระบายอย่างหนี่ง เรื่องบางเรื่องเราไม่สามารถพูดกับใครได้ ไม่รู้จะเล่าให้ใครฟัง แล้วใครจะมาฟังเรา ไดอารี่นี่แหล่ะ เป็นเพื่อนที่ดีอย่างหนึ่ง เป็นที่ระบายให้เราได้ขีดๆ เีขียนๆ ไ้ด้ทุกอย่างเลยค่ะ จากคุณ : moonlit_memory - [ 18 ต.ค. 51 09:12:37 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เขียนค่ะ ชอบขีด ชอบเขียน เวลาเดินทาง เราเป็น นักเดินทางที่ชอบเก็บเกี่ยวประสบการณ์ และบรรยากาศรอบๆตัว ร้อยเรียงออกมาเป็นตัวหนังสือค่ะ จากคุณ : ไฮโซ ณ อบต. - [ 18 ต.ค. 51 09:22:33 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เขียนค่ะ... ทุกวันนี้ก็ยังเขียนอยู่.... แถมด้วยตารางปรับปรุงตัวเองทุกอาทิตย์ เป็นคนชอบการประมวลผล... ว่า 1 อาทิตย์ที่ผ่านมา ตัวเองเจออะไรมาบ้าง ทำอะไรแย่ ๆ ไว้บ้าง เขียนเป็นตารางข้อดี - ข้อเสียเลยนะคะ ...ทำทุกอาทิตย์เลย ... แก้ไขเมื่อ 18 ต.ค. 51 09:29:00 จากคุณ : berkery74 - [ 18 ต.ค. 51 09:28:39 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เคยเขียนมาตั้งแต่เด็กๆเพิ่งมาเลิกเขียนไม่กี่ปีนี่เอง เหตุผลคือ ตอนตายไปกลัวมีคนมาอ่าน เผาทิ้งไปหมดแล้ว (ความลับเยอะ อิอิ) จากคุณ : แม็กซิม - [ 18 ต.ค. 51 11:46:26 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ขอบคุณนะคะที่มาแชร์ประสบการณ์กัน อ่านไดอารี่เก่าแล้วเหมือนนั่งไทม์มาชีนจริงๆด้วยค่ะ ได้เห็นข้อผิดพลาดของเราในอดีต วิธีคิดกับเรื่องต่างๆตอนนั้น บางทีก็ขำ บางทีก็อึ้ง ว่าเราอารมณ์ความรู้สึกเราตอนนั้นกับตอนนี้มันช่างต่างกันเหลือเกิน ... คนเราต้องเติบโต แต่จะเติบโตอย่างเข้มแข็งหรืออ่อนแอ ก็อีกเรื่องนึง เวลาเราอ่านไดอารี่เก่าๆที่เราเขียน เราว่าเราเห็นพัฒนาการเหล่านั้นได้เสมอ แล้วเห็นสัจธรรมอันนึงที่ว่า ... สรรพสิ่งทั้งหลายล้วนเปลี่ยนแปลง ... แม้แต่ตัวเราเอง ความคิดเราเอง เพราะฉะนั้นอย่าได้ไปคาดหวังกับคนอื่น ... พูดง่ายแต่ทำยากจังเลยนะคะ ^_^ จากคุณ : LWWW - [ 18 ต.ค. 51 12:22:31 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เคยเขียนทิ้งไว้ช่วงนึง..แล้วลืม.. กลับไปอ่านอีกที.... โอ้ว.. ลักษณะการเขียน..ไม่ได้เปลี่ยนไปซักนิด.. สไตล์เดิมตลอดเลย ...แต่ส่วนมาก ไดอารี่จะอยู่กับเราไม่ได้นานค่ะ มักจะเขียนได้อารี่ต่อสิ่งใดสิ่ง หนึ่ง..เมื่อมันจบหรือไม่มีจะให้เขียนอีก ก็เลิกเขียน(และอาจถึงขั้นทิ้งขว้าง/ทำลาย แล้วแต่กรณี) ไอ้ที่เก็บไว้อ่านแล้วยิ้มเหมือนเสียสติ ก็ยังมีอยู่ค่ะ แก้ไขเมื่อ 18 ต.ค. 51 15:42:10 จากคุณ : อินทวา - [ 18 ต.ค. 51 14:50:09 ]

ความคิดเห็นที่ 14 จะเขียนเวลามีเรื่องให้ประทับใจมากๆ หรือเสียใจจนไม่รู้จะระบายกับใครดี  ก็จะเขียนๆระบายๆลงในสมุดไดอารี่   ทำแบบนี้มาตั้งแต่อายุ 14   พอไปอ่านไดอารี่เก่าๆแล้วก็ขำๆดี  ไม่น่าเชื่อว่าอดีตเราเคยอ่อนแอขนาดนั้น  ในอนาคตเรากลับมาอ่านเรื่องปัจจุบัน ก็คงจะเห็นความเปลี่ยนแปลงในตัวเราไปอีกแบบ ทุกคนย่อมมีโลกส่วนตัวของตัวเอง   การเขียนบันทึกก็เป็นการแสดงออกอีกรูปแบบหนึ่ง  เพื่อระบายและสะท้อนความเป็นตัวเองออกมาผ่านตัวหนังสือ จากคุณ : สุดแสนรัก - [ 18 ต.ค. 51 15:58:55 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เขียนตั้งแต่เด็กเลย ไปไหนมา กับใคร ยังไง เจออะไร จ่ายไป รับมาเท่าไหร่ เขียนหมดค่ะ บางข้อความที่ได้รับก็จดเอาไว้ด้วย  ฮี่ๆ อันนี้มากไปป่าวคะเนี่ย 555+ ว่างๆ ก็กลับไปพลิกอ่านๆ ดู  ก็เพลินดีนะคะ เข้าใจเลยที่ใครๆ เค้าบอกว่า แล้วเดี๋ยวเวลามันก็จะผ่านไป จากคุณ : สาวหน้าใส - [ 18 ต.ค. 51 19:04:26 ]

ความคิดเห็นที่ 16 จะพยายามเขียนทุกวันเลยค่ะ ถ้าไม่ง่วงนอนซะก่อน. และไม่คิดว่าจะเป็นการอยู่ในโลกส่วนตัวมากเกินไปหรอกค่ะ เพราะการเขียนไดอารี่ โดยส่วนตัว แค่เราอยากบันทึกความรู้สึก ณ วันนั้นๆ เอาไว้ หรือเหตุการณ์ประทับใจ   เสียใจ เอาเป็นความทรงจำ แค่นั้นเอง.. และอีกอย่าง เพราะเรื่องบางเรื่อง เราคุยกะใครไม่ได้เหมือนกัน อ้อ อีกอย่าง เป็นคนขี้ลืมค่ะ  แต่อยากเก็บเรื่องราวเอาไว้อ่านเล่น... แก้ไขเมื่อ 18 ต.ค. 51 20:48:14 จากคุณ : be happy jung - [ 18 ต.ค. 51 20:47:16 ]

ความคิดเห็นที่ 17 หัดเขียนตอนที่เข้ามหาลัย ปี1 แล้วก็ยังติดนิสัยเขียนมาจนถึงทุกวันนี้ เขียนทั้งประสบการณ์ที่ได้เจอะเจออะไรมา และเขียนทั้งความรุ้สึกที่ไม่อาจบอกใครได้ เรื่องบางเรื่อง เขียนซ้ำแล้วซ้ำเล่า เคยกลับไปอ่านดูพบว่าช่วงนั้นถ้าเราวิตกเรื่องอะไร เราก็จะเขียนเรื่องเดิมๆซ้ำไปซ้ำมาหลายวัน แต่ในเรื่องเดิมๆ มันก็มีความซุ้งของอารมณ์ คือเราคิดมากนั่นเอง กังวลเรื่องโน้นเรื่องนี้ที่อาจจะไม่เกิดขึ้น หรือเกิดขึ้นก็ได้ แล้วเรื่องนั้นก็จะเบาบางลงไป เมื่อทุกอย่างจบลง หรือเราแก้ปัญหามันได้แล้ว การเขียนไดอารี่ทำให้เราเห็นจิตใจตนเองนะ ว่าคิดอะไรอยู่ ถึงปากบอกใครๆ ไม่คิดไม่คิด แต่ไปดูไดอารี่ซิ มันคิดทุกวันเลยอะ โกหกคนอื่นได้ แต่เราโกหกตนเองในไดอารี่ไม่ได้อะ จากคุณ : ..ฟ้าใส.. - [ 18 ต.ค. 51 22:25:31 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เขียนค่ะ... ตั้งแต่ม.ปลายมั้ง... ที่มาเขียนจริงๆจัง จนมาถึงตอนนี้ ก็ยังเขียนอยู่.... เขียนทุกวันเลยนะ ให้ง่วงแค่ไหน ก็ขอสักสิบนาทีก่อนนอน... จากคุณ : Aey lynx - [ 25 ต.ค. 51 21:11:11 ]