PANTIP.COM : L7132167 Give เหลือเยอะจัด ใครมาเขียนให้ผมอ่านแล้วถูกใจ 10 คนเอา give 3 แต้มไปเลย ปิดรับ 11.59 PM วันที่ 24 ตุลาครับ [ปัญหาสุขภาพจิต]

ความคิดเห็นที่ 57

คิดอยู่นาน ว่าจะเอามาลงดีมั้ย อย่างน้อยก็ขอขอบคุณเจ้าของกระทู้ที่ทำให้ตัดสินใจเอามาลงค่ะ

ไม่ได้กิ๊ฟไม่เป็นไร แค่อยากเอามาลงเฉยๆ ปกติเขียนในไฮ5ตัวเองค่ะ แต่อยากให้เพื่อนที่นี่ได้อ่านบ้าง

จดหมายถึง อดีตคนรักที่เขาจากไปอย่างไม่มีวันกลับ share email
11:31 AM

ถึง คนที่ฉันแสนรัก

คุณตายจากชีวิตฉันไปจะ 2 เดือนแล้วนะ ฉันคิดถึงคุณจังเลย คิดถึงมาก แต่ตอนนี้ไม่มีคุณอยู่ในโลกของฉันอีกแล้ว ไม่มีคนดีคนเดิมของฉันอีกแล้ว มีแต่ความว่างเปล่าที่ไขว่คว้าได้แต่อากาศโดยที่ไม่มีคุณอีกต่อไป จำได้มั้ยคุณเคยสอนให้ฉันมีอะไรก็ให้มาระบายกับพื้นที่ส่วนตัวนี้ เพราะฉันเป็นคนที่เครียดง่าย มีอะไรก็ให้มาระบายลงไป และจะมีคุณคอยรับฟังฉันตลอด 24 ชั่วโมง

คุณยังจำได้มั้ย ตอนที่เราไปไชน่าทาวน์ที่สิงคโปร์กัน ฉันเดินๆๆๆ เดินจนเหมื่อยเท้าไปหมด กลับมาที่โรงแรมก็หน้ามุ่ย หน้างอ โกรธใหญ่เลย คุณก็รีบมานวดเท้าให้ฉัน นวดแล้วนวดอีก จนฉันดีขึ้น ถึงการเที่ยวครั้งนี้เราจะไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่ เพราะคุณเป็นผู้นำทางแต่ก็เป็นทริปที่ภูมิใจและฉันก็สนุกกับมันมาก อ่อ ยังจำได้มั้ย ที่ไปดูปลาโลมากัน มาถึงตอนนี้ฉันก็ยังคิดว่า ฉันทำถูกที่นั่งหลับ ก็มันง่วงจริงๆนี่คะ

แล้วตอนที่ไปเชียงใหม่ มันเป็นทริปที่สนุกมากเลยนะ ฉันชอบทริปนี้ที่สุด มันเป็นการไปเที่ยวที่ฉันได้ตามใจตัวเองสุดๆเลย อยากนอนตื่นก็โมงก็ได้ ไม่มีใครว่า อยากไปไหนก็ไป ไม่อยากไปไหนก็ไม่ต้องไป ตามใจตัวเอง จำได้มั้ยไปเชียงใหม่ทั้งทีแต่เราก็ไปกินสุกี้กัน ฉันบ่นตั้งแต่ลงจากเครื่องเลยว่าอยากกลับบ้านไม่อยากเที่ยวแล้ว แต่พอจะกลับจริงๆ ฉันยังอยากเที่ยวต่ออีกเลย ตอนที่เครื่องตกหลุมอากาศ ฉันยังจำได้ว่าจับมือคุณแน่นแค่ไหน ก็ฉันกลัวนี่นา

อีกทริปที่ฉันไม่ลืม ตอนเราไปชะอำกัน ตลกดี ไม่รู้ว่าจะไปเที่ยวไหน ส้มตำไม่อร่อยเลยเนอะ สู้บางแสนไม่ได้เลยอะ น้ำก็ไม่สะอาด แต่ก็ยังอยากจะเที่ยวกันอีก แถมเรา 2 คนยังโง่ โดยมอเตอร์ไซด์หลอกพาเราไปพักที่ไหนก็ไม่รู้อีก ไม่น่าอยู่เลยเนอะ ออกมาหน้าหาด เห็นโรงแรมเต็มไปหมด เรา 2 คน ถึงกลับเซ็ง และบ่นว่า ครั้งหน้าเราจะมาพักที่นี่ๆ พร้อมชี้มือไปที่ๆเราอยากอยู่ แต่เราก็หมดสิทธิ์ที่จะแก้ตัวกันอีกแล้วเพราะวันนี้ฉันไม่คุณอีกต่อไป

บางแสน แสนจะโรแมนติกเลยนะ ถึงจะไปเช้าเย็นกลับ คุณขับรถไป ขากลับฉันหลับตลอดทาง ตอนนั้นน้ำยังใส แต่ตอนนี้น้ำกลับเน่าแล้วรู้เปล่า ว่าน้ำบางแสนตอนนี้คันมากเลย แต่อย่างที่บอกส้มตำอร่อยทุกร้านเลยนะ จำได้มั้ยว่า ต้องเช่าห่วงยางให้ปูด้วย แต่ลงน้ำได้ไม่เกินเอวเพราะกลัวจม แต่เสียดายที่เวลามันสั้นเกินไป รอให้น้ำบางแสนสะอาดอีกครั้ง ก็ไม่ทันแล้ว

บนเขาอาลีซานที่ไต้หวัน ความหนาวอยู่ที่ 2-3 องศา ถึงขนาดพูดควันออกปาก ตอนนั้นเราตื่นเต้นกันมากเลยอะ ฉันยังจำได้ดี เสื้อ 6 ตัวยังกันลมหนาวไม่อยู่ เหมือนกับอยู่ในตู้เย็นเลย แต่คุณก็เลือกที่จะสละเสื้อเป็นตัวที่ 7 ให้ฉัน แล้วคุณเหลือเสื้อแค่ 2 ตัวเองนะ ฉันยังถามคุณเลยว่า คุณไม่หนาวเหรอ คุณตอบกลับมาว่า เพื่อปูให้ได้ เพราะคุณใช่มั้ยว่าฉันเป็นคนขี้หนาวขนาดไหน ตอนนั้น ฉันรู้สึกอบอุ่นมาก ไม่ใช่จากเสื้อ แต่จาก การที่มีคอยห่วงใย

ลาว ที่ๆไม่ได้คาดคิดว่าจะได้ไปด้วยกัน แต่ก็ถือว่าอบอุ่นและสนุกดี ฉันยังจำได้แม่น ว่าตัวเองเจ้าปัญหาขนาดไหน แต่ก็ได้คุณคอยตามใจ ต่างๆนานา จำได้มั้ย ว่าฉันเป็นโรคตื่นเต้นชอบปวดขี้ อันนี้หลายคนรู้ดีเลยล่ะ ว่ามันเป็นในสันดานฉัน ก็ต้องมีคุณคอยหาห้องน้ำให้ ขอบคุณสำหรับทุกอย่างค่ะ

ฉันไม่ได้หวังให้คุณได้มาอ่าน หรือมาซาบซึ้งอะไร ก็คุณตายจากฉันไปแล้ว ฉันเขียนเพื่อระลึกถึงคนที่เคยรักฉัน และฉันก็ยังรักคุณ ตอนนี้ไม่มีคุณอยู่บนโลกแล้ว มีแต่คนอื่นที่แค่หน้าเหมือนคุณเท่านั้น แต่ไม่ใช่คุณเลยแม้แต่นิดเดียว และฉันอยากจะบอกว่าคิดถึงคุณมาก คิดถึงแฟนของฉัน ที่ไม่ใช่ ใครที่ไหนก็ไม่รู้ที่แค่มีใบหน้าเหมือนคุณ
คิดถึงคุณมากนะ
ฉัน
แก้ไขเมื่อ 24 ต.ค. 51 23:07:42

จากคุณ : ปูหิมะ - [ 24 ต.ค. 51 23:05:39 ]