ความคิดเห็นที่ 1 อืม ลองพาไปหาหมอ รพ.เอกชนดูสิครับ คนไข้ยังสู้ แล้วเราจะไม่สู้ เชียวหรือ สู้ๆ นะครับ จากคุณ : ขวดโหลที่ว่างเปล่า - [ 24 ต.ค. 51 21:58:13 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ผมเคยเจอคนไข้อายุ 70 ปี ที่เป็นมะเร็งระยะสุดท้าย คนไข้และญาติๆ  บอกว่า  ขอสู้จนสุดชีวิต ผลปรากฎว่า  จากครอบครัวที่มีอันจะกิน  สุดท้าย  ทรัพย์สินหมดเกลี้ยง และคนไข้ก็ไม่รอดครับ..... มะเร็งระยะสุดท้าย  ไม่ง่ายที่จะรักษา แต่ก็เป็นเรื่องปวดหัว  ที่จะบอกว่า  จะสู้แต่ไหน... ทุกครอบครัว  คงต้องตัดสินใจกันเองครับ.. จากคุณ : ส.มโนมัย - [ 24 ต.ค. 51 22:14:30 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เข้ามาเป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : คืนนี้ไม่เหมือนคืนนั้น - [ 24 ต.ค. 51 22:18:05 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เพื่อนที่เป็นหมออยู่ที่โรงพยาบาลเอกชน ก็ไม่แนะนำให้มารักษาที่โรงพยาบาลเอกชนครับ   เพราะการรักษาทำไม่ได้แล้วนั่นเอง เป็นการสิ้นเปลืองค่าใช้จ่ายที่ไม่เกิดผลในทางการรักษา เป็นแค่การเยียวยาตามอาการ หรือเรียกง่ายๆ ว่าซื้อเวลา ซึ่งต้องจ่ายสูงมากจริงๆ อย่างที่รู้กัน ขอบคุณสำหรับทุกคำแนนะนำครับ จากคุณ : ชนาวิน - [ 25 ต.ค. 51 05:43:09 ]

ความคิดเห็นที่ 5 บอกคนไข้ให้รับการรักษาแบบ "ชีวจิต" ก็ได้หนิครับ ไ่ม่ไ้ด้บอกให้ไปรับการรักษานะ แต่ให้ทำเองที่บ้าน มีเวลาว่างทำสมาธิ ทานอาหารมีประโยชน์ ออกกำลังกายเบาๆ ทำอะไรก็ได้ที่จะำไม่ฟุ้งซ่าน ให้คนไข้มีความสุขกับการรักษาด้วยตนเองไงครับ ผมว่ามันดูดีกว่า ไปนอนให้ยาอยู่ใน รพ เอกชน ที่ต้องเสียเงินทุกวัน และนี่ก็เป็นการบำบัดอย่างหนึ่ง เหมือนกันนี่ครับ (จะเห็นผลหรือไม่ก็อีกเรื่อง) จากคุณ : V--Bank--V - [ 25 ต.ค. 51 06:59:57 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เป็นมะเร็ง เซ็งจิต ให้คิดหนัก จงรู้จัก รักษาตัว อย่ากลัวดับ ดูอาการ ทานข้าว ข่าวสารรับ โปรดสดับ รับฟัง อย่างชั่งใจ เอาใจช่วย ด้วยไมตรี ยินดียิ่ง ทำทุกสิ่ง ให้กับเขา เฝ้ารักษา เกิดเป็นคน เห็นใจกัน หมั่นเมตตา ตราบเวลา ทุกนาที ยังมีอยู่ ออมสินนับถือในความมีสติของคนไข้...รู้สึกดีด้วยที่เขาต่อสู้และให้กำลังใจกับตัวเองเช่นนี้....ซึ่งคนละประเด็นว่า "หายหรือไม่หาย" แม้คำตอบจะรู้อยู่แก่ใจก็ตาม ผู้เป็นญาติ ควรเติมกำลังใจให้กับผู้ป่วยต่อไป พร้อมๆกับการดูแล และรักษาอย่าท้อนะครับ  ออมสินขออวยพรให้ผู้ป่วยเข้มแข็งเช่นนี้ต่อไป และสุขภาพร่างกายแข็งแรงขึ้น...เป็นกำลังใจให้จริงๆครับ สู้ๆครับ จากคุณ : ออมสินไตตั้น - [ 25 ต.ค. 51 09:30:08 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ผมว่าน่าจะศึกษาวิธีของชีวจิตดูนะครับ อย่านอนรอวาระสุดท้ายครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 25 ต.ค. 51 10:34:12 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ความสำคัญผมว่ามันซ๋อนอยู่ในความหวังและความอยากสู้น่ะครับ เพราะอะไรถึงอยากสู้ ??? สู้เพื่ออะไร .... อะไรเป็นความต้องการ ของผู้ป่วยในตอนนี้ ผู้ป่วยมีอะไรที่อยากทำตอนนี้อยู่รึเปล่า unfinish business และสุดท้ายอธิบายครับว่าการอยู่บ้าน ก็ไม่ได้แปลว่าถูกทอดทิ้ง ไม่ได้รับการรักษา .... ยังไปรักษาติดตามแบบผู้ป่วยนอกอยู่ หากมีปัญหาจริง ๆ ก็ยังนอนรพ.ได้อยู่ครับ ...... สุดท้ายผมเชื่อว่า ยังไงทุกคนก็อยากอยู่บ้านมากกว่าอยู่รพ.ครับ จากคุณ : ผมอยากที่จะเชื่อ - [ 25 ต.ค. 51 11:05:29 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ไม่ทราบว่าเป็นมะเร็งอะไรครับ มะเร็งที่พบบ่อยในผู้ชาย อันดับหนึ่งคือ มะเร็งตับ (ผลจากการกินเหล้า และไวรัสตับอักเสบ) รองลงมาก็เป็นมะเร็งปอด(ผลจากการสูบบุหรี่ ทั้งสูบเองและอยู่ใกล้คนสูบ) ถัดมาก็เป็นมะเร็งลำไส้(ผลจากการทานอาหารขยะ ไม่ค่อยมีเส้นใย) และมะเร็งต่อมลูกหมาก มะเร็งเม็ดเลือดขาว มะเร็งต่อมน้ำเหลือง ฯลฯ ปัจจุบันมีข้อมูลว่า สาเหตุของมะเร็งเกิดจากอนุมูลอิสระที่เข้าไปทำให้ ดีเอ็นเอ ในเซลล์เสียหาย จนเกิดการแบ่งตัวผิดปกติ จนกลายเป็นมะเร็ง ถ้าเราไม่อยากเป็นมะเร็งก็ต้องดูแลเซลล์ของเราให้ดีๆ โดยการออกกำลังกายพอสมควร ไม่มากและน้อยเกินไป มากไปจะก่ออนุมูลอิสระ น้อยไปร่างกายก็ไม่แข็งแรง และให้ทำสม่ำเสมอ ทานอาหารให้ครบห้าหมู่ ทั้งปริมาณและคุณภาพ ซึ่งหลายคนยอมรับว่ากินไม่ครบ บางคนคิดว่าตัวเองกินครบ แต่พอมาดูรายละเอียดจริงๆก็ไม่ครบ คือเขากินครบ5หมู่จริง แต่ปริมาณไม่ครบ โดยมากจะกินบางหมู่มากไป เช่นหมู่ไขมันและคาร์โบฮัยเดรทเลยทำให้อ้วน และบางหมู่ก็ขาดไป เช่นหมู่โปรตีน วิตามิน และเกลือแร่ ทำไมถึงว่าโปรตีนกินไม่ครบ นั่นเป็นเพราะในภาวะปกติร่างกายต้องการโปรตีนวันละ1กรัมต่อน้ำหนัดตัว 1 กิโลกรัม เพื่อเสริมสร้างและซ่อมแซมเซลล์ที่สึกหรอ ถ้าร่างกายเจ็บป่วยก็ต้องการโปรตีนมากกว่านี้อีก ถ้าคุณหนัก 50 กิโลกรัม คุณก็ต้องการโปรตีนวันละ 50 กรัม มีข้อมูลว่าเนื้อสัตว์ 1ขีด หรือ 100 กรัม เมื่อย่อยแล้วจะได้โปรตีน ประมาณ 10-20 กรัม ดังนั้นคุณก็ต้องทานเนื้อสัตว์วันหนึ่งไม่ต่ำกว่า สองขีดครึ่ง และเนื้อสัตว์ที่แนะนำให้ทาน แนะนำเนื้อปลา เพราะไม่มีไขมันอิ่มตัวแบบเนื้อสัตว์บก ถ้าจะให้ดีแนะนำปลาซัลมอน เพราะมีกรดไขมันไม่อิ่มตัวชนิดโอเมก้า3 ที่ช่วยป้องกันเยื่อหุ้มเซลล์ไม่ให้อักเสบได้ ถ้าเยื่อหุ้มเซลล์แข็งแรง อนุมูลอิสสระจะลงไปโจมตี ดีเอ็นเอ ไนเซลล์ได้ยาก แหล่งโปรตีนอีกอัน คือไข่ให้ทานวันหนึ่งไม่ต่ำกว่า 4 ฟองให้ทานแต่ไข่ยาว ไข่แดงให้ทานได้แค่ 1 ฟอง เพื่อลดคอเลสเตอรอล  วันนึงคุณทานได้มากขนาดนี้หรือเปล่า และจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าคุณทานโปรตีนไม่พอ เซลล์ของคุณที่เสียหายก็ไม่ได้รับการซ่อมแซม โดยเฉพาะภูมิคุ้มกันคุณก็อ่อนแอลง เป็นสาเหตุให้คุณเจ็บป่วยได้ง่าย และเกิดโรคของความเสื่อมตามมา ไม่ว่าจะเป็น เบาหวาน ความดันโลหิตสูง โรค หัวใจ แก่ก่อนวัย และมะเร็ง ฯลฯ สำหรับวิตามินและเกลือแร่แนะนำให้ทานจากผักผลไม้ เพราะจะได้สารพฤกษเคมีที่พบเฉพาะในผักผลไม้ ถ้าคุณไปทานจากเม็ดยาบำรุงทั่วไปคุณจะไม่ได้สารพฤกษเคมีเหล่านี้ สารพฤกษเคมีมีคุณสมบัติสามารถต่อต้านอนุมูลอิสระจึงช่วยต่อต้านการเกิดมะเร็ง และบางชนิดยังไปยับยั้งการเติบโตของมะเร็ง และไปเร่งการตายของเซวล์มะเร็งได้ด้วย จึงช่วยให้ผู้ป่วยมะเร็งดีขี้น แต่ไม่ได้หมายความว่าคุณไม่ต้องรับการรักษาจากแพทย์ คุณยังคงต้องรับการรักษาจากแพทย์อยู่  แต่สารพฤกษเคมีเหล่านี้จะช่วยให้การรักษาของแพทย์ออกมาในทางที่ดีขึ้น เนื่องจากอนุมูลอิสระมีมากมายหลายชนิด คุณจึงต้องทานสารพฤกษเคมีหลายชนิดด้วยเช่นกัน อย่ารับประทานชนิดใดชนิดหนึ่งมากเพียงอย่างเดียว มิฉะนั้นคุณจะรับมือกับอนุมูลอิสระซึ่งมีหลายชนิดได้ไม่หมด แนะนำให้ทานผักผลไม้ไม่ต่ำกว่าวันละ 5 ขนิด 5สี และวันละ5-10ส่วน   ที่ต้องบอกว่า5สี เพราะผักสีเดียวกันอาจมีสารพฤกษเคมีซ้ำกันได้ ตัวอย่างเช่น สีเหลืองของดอกดาวเรืองให้สารลูทีน สีส้มแดงของแครอทให้สารเบต้าแคโรทีน สีม่วงของบลูเบอรี่ให้สารแอนโธซัยยานิน สีส้มเหลืองของส้มให้สารไบโอฟลาโวนอยด์์พวกเฮสเพอริดีน และวิตามินซี ผักใบเขียวให้แร่ธาตุเช่นแคลเซียม เหล็ก โฟเลต และบางชนิดให้ลูทีนด้วย การดูส่วน ก็ง่ายๆ ถ้าเป็นผัก 1 กำมือ นับเป็น 1ส่วน ถ้าเป็นผลไม้ แอบเปิล 1ผลนับเป็น1ส่วน กล้วยหอมครึ่งลูกนับเป็นหนึ่งส่วน มะละกอครึ่งผล นับเป็นหนึ่งส่วน อย่างนี้เป็นต้น ถัดมาก็เป็นการพักผ่อนให้เพียงพอ ถ้าคุณอดหลับอดนอน พักผ่อนไม่เพียงพอร่างกายคุณก็อ่อนแอ เจ็บป่วยได้ง่าย สุดท้ายก็คืออารมณ์ ทำตัวให้ร่าเริง แจ่มใส ไม่เครียด ไม่วิตกกังวล พยายามปรับทัศนคติมองโลกในแง่บวก จะทำให้สุขภาพจิตดีขึ้น ชีวิตคุณก็จะมีแต่ความสุข ถ้าคุณไม่สะดวกในการหาอาหารเหล่านี้มารับประทาน ปัจจุบัน ก็มีบริษัทที่ผลิตอาหารเสริมโดยสกัดสารเหล่านี้จากธรรมซาติ แล้วมาทำให้เข้มข้นขึ้น มีบริษัทหนึ่ง ลงทุนถึงขนาดมีฟาร์มเพาะปลูกเป็นของตัวเอง และเป็นฟาร์มชีวภาพ ทำให้แน่ใจว่าผลิตภัณฑ์ที่นำมาผลิตมีความปลอดภัย ไม่มีสารพิษพวกยาฆ่าแมลง และสารเคมีปนเปื้อน และมีโรงงานผลิตเป็นของตัวเอง ด้วยมาตรฐานเดียวกะการผลิตยา ที่เรียกว่า GMP ก็เป็นอีกทางเลือกหนึ่ง จะเลือกการดูแลแบบไหน ก็ตัดสินใจกันเอาเอง ในคนที่ป่วยอยู่ ถ้าดูแลตัวเองดีๆก็ช่วยทำให้อาการเจ็บป่วยดีขึ้นได้เหมือนกัน อย่าเพิ่งหมดหวังครับ ขอให้ทุกคนมีสุขภาพดีนะครับ จากคุณ : ลูนาติก - [ 25 ต.ค. 51 13:06:24 ]

ความคิดเห็นที่ 10 k.ลูนาติก ถ้าเป็นโรคขาดอาหารจะมีอาการเจ็บเนื้อเจ็บตัวตามร่างกายมั๊ยค่ะ คือดิฉันมีอาการเจ็บเนื้อเจ็บตัวมากมาประมาณ 1-2 เดือนเห็นจะได้   พฤติกรรมการประทานอาหารของดิฉันคือ   1.เช้า ขนมปัง 1 ชิ้นเล็ก , กาแฟ  1 ถ้วย , น้ำเต้าหู้ 1 แก้ว,บ้างครั้งก็กล้วย 2.กลาววัน ทานข้าวปกติ เช่น ก๋วยเตียวหรืออาหารตามสั่ง บ้างวันก็ไม่ได้ผัก 3.เย็น น้ำเต้าหู้ 1 แก้ว , ผลไม่เล็กน้อย , โยเกิต 1 ถ้วย ,บ้างครั้งก็ขนมปัง ชิ้นเล็ก ๆ  และออกกำลังกายวันละ 45 นาที โดยเต้นแอร์โรบิค มา 6 ปีแล้ว   ลูกชายดิฉันสงสัยว่าดิฉันอาจจะเป็นโรคขาดสารอาหาร  ถ้าดิฉันทานอาหารมากกว่านี้จะทำให้อ้วน  คุณคิดว่าดิฉันขาดสารอาหารหรือเปล่าค่ะ จากคุณ : รักนิด ๆ คิดนานๆ - [ 25 ต.ค. 51 14:11:24 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อาหารที่คุณทานมีโปรตีนน้อยมากครับ น้ำเต้าหู้ที่คุณทาน เป็นแหล่งโปรตีนที่สำคัญของคุณ ถ้าคุณต้องการโปรตีน 8 กรัมจากน้ำเต้าหู้ คุณต้องทานถึง 100 ลิตร แต่ปริมาณที่คุณทานน้อยมาก จะเห็นว่าคุณขาดโปรตีนค่อนข้างมาก ผมยังไม่เคยเห็นใครอ้วนจาการกินโปรตีนมากเลยครับ ยกเว้นโปรตีนที่มีไขมันแอบแฝงเช่น เนื้อสัตว์บก นม และไข่แดง แหล่งโปรตีนจากพืชเช่นพืชตระกูลถั่ว จะเป็นโปรตีนที่ปราศจากไขมัน แต่คุณต้องทานปริมาณมาก กระเพาะคุณก็รับไม่ไหว เว้นแต่คุณจะไปทานสารสกัดเข้มข้นจากโปรตีนถั่วเหลืองก็เป็นอีกทางเลือกหนึ่ง ผักและผลไม้ตุณทานน้อยมากครับ แสดงว่าคุณได้รับวิตามินและเกลือแร่น้อยมาก   ผักและผลไม้นี่ให้แคลอรี่น้อยมากครับ ยกเว้นผลไม้ที่มีรสหวานมากอย่างทุเรียน เงาะ ลำใย นี่ถ้ากลัวอ้วนก็ไม่ควรทาน แต่ผักนี่คุณทานเท่าไหร่ก็ไม่อ้วนครับ นอกจากผักผลไม้จะมีวิตามินและเกลือแร่แล้ว ยังมีเส้นใยอาหารครับ ซึ่งเป็นสารที่เอ็นไซด์ของมนุษย์ย่อยไม่ได้ เส้นใยที่ไม่ละลายน้ำจะไปเพิ่มมวลให้กับอุจจาระ มันจะช่วยให้ระบบขับถ่ายเป็นปกติ ขับสารพิษที่ตกค้างอยู่ในลำไส้ออกมากับอุจจาระ ป้องกันอาการท้องผูก และริดสีดวงทวาร เส้นใยที่ละลายน้ำจะทำหน้าที่ไปห่อหุ้มสารอาหารพวกไขมัน และน้ำตาลให้ดูดซึมเข้าสู่ร่างกายได้น้อยลง และยังทำหน้าที่เป็นสารอาหารให้กับแบคทีเรียที่เป็นประโยขน์ที่อาศัยอยู่ในลำไส้ใหญ่ เช่นแลคโตแบซิลลัส ทำหน้าที่ดูแลไม่ให้เชื้อโรคอื่นๆมารุกราน การย่อยสลายของเส้นใยโดยแบคทีเรีย จะให้กรดไขมันห่วงโซ่สั้นหลายตัว ตัวที่สำคัญคือ บิวทัยริก จะช่วยป้องกันมะเร็งลำไส้ใหญ่ได้ด้วยครับ เพราะฉะนั้นกินเข้าไปเถอะครับ ไม่อ้วนแน่นอน ส่วนการออกกำลังกายของคุณ 45นาที ผมว่ามากเกินไปครับ ลองลดลงเหลือแค่วันละ 30 นาที น่าจะเหมาะกว่า เพราะคุณมีอาการปวดเ้จ็บตามร่างกายเกิดขึ้นแล้ว การออกกำลังกายแต่ละครั้งจะก่อให้เกิดอนุมูลอิสระ ซึ่งถ้าเกิดไม่มากเกินไป ร่างกายจะจัดการไหว แต่ถ้าออกกำลังกายมากเกินไป อนุมูลอืสระที่มากเกินไปร่างกายจะขจัดไม่ไหว ก่อให้เกิดโทษครับ เซลล์จะเสื่อมเร็ว และแก่เร็ว คุณไปดูหน้าตาของคนที่ออกกำลังกายแบบหักโหมมากๆซิครับ หน้าตาแก่เกินอายุกันเป็นแถวๆ ถ้าไม่ได้รับสารต้านอนุมูลอิสระมากเพียงพอ อาการปวดเมื่อยตามร่างกาย บอกเป็นนัยๆว่ามีการอักเสบเกิดขึ้นในร่างกายครับ ซึ่งถ้าคุณทานอาหารอย่างที่แนะนำ จะมีส่วนช่วยลดการอักเสบที่เกิดขึ้นได้ครับ จากคุณ : ลูนาติก - [ 25 ต.ค. 51 16:40:21 ]

ความคิดเห็นที่ 12 อยากจะบอกว่า มะเร็งรักษาไม่หายนะครับ ไม่ว่าเป็นที่ไหนก็ตาม การดิ้นรนเพื่อรักษาและเพื่อให้ได้อยู่ต่อนั้น มีจุดมุ่งหมายอะไร การรักษาก็หนีไม่พ้นเข้าโรงพยาบาลเอกชน และต้องลองยาโดยการให้คีโม ซึ่งคนอายุ 72 นั้น จะต้องทนทุกข์ทรมานมากๆ และอาจทนไม่ไหว ที่หมอให้ยาและกลับไปดูแลที่บ้านนั้น คงจะมาจากการที่เห็นว่าอายุมากแล้ว รักษาก็คงไม่ไหว โดยปกติอายุมากๆ หมอก็จะไม่ให้คีโมแล้ว รักษาตามอาการเท่านั้น ต้องกลับไปดูให้ถ่องแท้ว่า การปลงกับการสู้นั้น อย่างไหนจะทำให้มีคุณภาพชีวิตที่ดีกว่ากัน จากคุณ : สิงหล - [ 25 ต.ค. 51 21:49:34 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เมื่อก่อนผมก็เคยเชื่อแบบคุณสิงหลครับ แต่ดันมีคนที่เป็นมะเร็งเต้านระยะสุดท้าย(stage4) มีผลเนื้อยืนยัน หมอผ่าตัดบอกอยู่ได้อีก6 เดือน แต่เธอตอนนี้อยู่มา 10 กว่าปีแล้ว แถมสุขภาพยังสมบูรณ์ดี เลยทำให้ผมเปลี่ยนความเชื่อ แล้วหันมาศึกษาเรื่องนี้อย่างจริงจัง ถึงได้เริ่มรู้ความจริงอะไรบางอย่าง ที่คนส่วนใหญ่ยังไม่ทราบ แต่ที่สำคัญที่สุดอยู่ที่กำลังใจครับ ถ้าใจไม่สู้ ทุกอย่างก็จบครับ แต่ถ้าใจยังสู้ ยังมีหนทางครับ จากคุณ : ลูนาติก - [ 26 ต.ค. 51 10:58:23 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบคุณ สำหรับทุกคำแนะนำครับ ที่ผมเขียนมาลงก็เพราะมันคิดต่อไม่ได้จริงๆ ว่าเราควรทำอะไรต่อ ในสถานการณ์แบบนี้ อยากจะเล่าเรื่องตั้งแต่ต้น เมื่อโรงพยาบาลศิริราชตรวจชิ้นเนื้อพบว่าเป็นมะเร็งปอด (ต้น ธ.ค.50) ก็คงจะยืดยาว และไม่ใช่จุดประสงค์ การสู้ต่อของท่านคือการทำหน้าที่ของคนไข้เพื่อให้กายคลายจากทุกข์เวทนาอย่างที่ทุกชีวิตพึงกระทำ (ผมคิดของผมเอง แบบนี้) แต่ผู้ป่วยปลดทุกข์นี้เองไม่ได้ จึงต้องพึ่งพาหมอ และหมอเองก็ทำหน้าที่ในส่วนของหมอดีที่สุดแล้ว เราเคารพในคำวินิจฉัยของท่านด้วยความบริสุทธิ์ใจ เราเองก็ยอมรับสภาพอย่างยอมจำนนแล้ว คนไข้ก็รับรู้ และยอมรับอย่างสงบ ตั้งมั่น ไม่หวั่นไหว เช่นกัน เราตกลงว่าจะอยู่รอ เวลาที่ลมหายใจสุดท้ายจะจางไป แต่ลมหายใจสุดท้ายของคนเรา มันไม่ง่ายเหมือนกันทุกคน ด้วยเหตุใดก็สุดที่ปัญญาจะคิดอ่าน เมื่อคืนนี้ทุกคนในบ้านเตรียมการณ์ สำหรับลมหายใจสุดท้าย อย่างดีที่สุดเท่าที่เราคิดว่าจะทำได้ เราเตรียมพร้อมกันตั้งแต่ 2 ทุ่ม จัดท่าให้ท่านนอนสบายอย่างที่สุด เปิดเทปธรรมะ และบทสวดเบาๆ พูดให้กำลังใจ เตือนให้คนไข้มีสติอยู่ลมหายใจตัวเอง ทุกลมหายใจเข้าและออก คนไข้พยักหน้ารับรู้ และมีสติตลอดเวลา เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ เนิ่นนานมาก จนเหมือนเวลามันหยุดเดิน ภาพคนไข้นอนหายใจติดขัด หอบจนตัวโยน มีเสียงติดขัดในลำคอ มือขาอ่อน เหงื่อชุ่มตัว กระตุกเกร็งในบางครั้ง จนกระทั่ง.... 1 นาฬิกาของวันใหม่ ผู้สูงอายุท่านอื่นในบ้าน ที่กำลังรวมจิตใจ ส่งคนไข้ ให้ข้ามพ้นลมหายใจสุดท้าย ไปอย่างสงบที่สุด เท่าที่เราจะทำกันได้นั้น กลับกลายเป็นตัวแปรสอดแทรก ทำให้สถานการ์คับขันยิ่งขึ้น เมื่อกำลังจะมีคนสิ้นลม เพิ่มขึ้น อีกหนึ่งคนตามไปด้วยอย่างไม่คาดคิด ผมคิดได้ในตอนนั้นเองว่า เราจะปล่อยให้เป็นแบบนี้ไม่ได้แล้ว จึงรวบรวมสติปัญญา และความคิดต่างๆ ก็เกิดขึ้นเองอย่างอัตโนมัติ เป็นขั้นตอน โทร 1133 หมายเลขผุดขึ้นมาในหัว ขอเบอร์ แผนกฉุกเฉิน รพ.พระมงกุฎ ฯ เมื่อติดต่อได้แล้วจึงแจ้งให้ทราบว่า คนไข้มะร็งระยะสุดท้ายที่เคยรักษา ตอนนี้อาการหนักมาก หายใจลำบาก ขอคำแนะนำด้วยครับ น้ำเสียงที่ตอบกลับมา ทำให้ทุกอย่าเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นทันที ผมไม่ทราบว่า เธอผู้เป็นเจ้าของน้ำเสียงเป็นใคร แต่เธอเป็นผู้หญิงที่มีจิตใจงดงามที่สุดในโลกสำหรับผมจริงๆ น้ำเสียงเธอมั่นคง อบอุ่นอ่อนโยน ตอบอย่างนุ่มนวลว่า มาที่แผนกได้ทันทีเลยค่ะ ผมถามว่าจะมีรถพยาบาลมารับเราได้ไหม เธอปฏิเสธอย่างนุ่มนวล ผมรีบตัดบทกล่าวขอบคุณและแจ้งว่าเราจะไปอย่างเร็วที่สุด ผมโทรหาศูนย์นเรนทร คนรับสายบอกเบอร์รถพยาบาลอย่างให้ผม อย่างสุดง่วง ผมโทรแจ้งรายละเอียดเส้นทาง โชคดีที่คนขับเคยผ่านมาเส้นทางนี้ และภายใน 30 นาทีก็มาถึง และอีก 30 นาทีต่อมาคนไข้ก็ถึงแผนกฉุกเฉิน รพ.พระมงกุฏเกล้า ทีมแพทย์ ชาย3 หญิง 1 ที่กำลังปฏิบัติหน้าที่อยู่เข้ามาสอบถามรายละเอียด และดำเนินการรักษาให้อย่างทันที ไม่นาน น้ำเกลือก็ได้รับการต่อเข้าสู่ร่างกาย คนไข้ลืมตาขึ้นเป็นครั้งแรก ในช่วงหลายชั่วโมงที่ผ่านมา ลมหายใจสุดท้ายยังไม่จางหาย ตอนนี้ 11.10 น. คนไข้ยังอยู่ที่แผนกฉุกเฉินเช่นเดิม เตียงไม่มีที่จะรับไว้เป็นคนไข้ใน เป็นคำตอบที่เรา ไม่แปลกใจ และรับได้แล้ว ที่ผ่านมาเมื่อคืนนี้ ก็มีค่าที่สุดสำหรับเราแล้วจริงๆ ขอขอบพระคุณทีมแพทย์ พยาบาล แผนกฉุกเฉิน รพ.พระมงกุฎเกล้า ที่ปฏิบัติหน้าที่ในคืน วันที่ 25 ต.ค.51 ไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะครับ ไม่ทราบจะตอบแทนความกรุณา ของทุกท่านได้ด้วยวิธีใด ขอบคุณ ที่ช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้นมาก ขอบคุณ   ขอบคุณมากครับ จากคุณ : ชนาวิน - [ 26 ต.ค. 51 11:19:35 ]

ความคิดเห็นที่ 15 โชคดีก็มีเข้ามาให้ชื่นใจบ้าง เมื่อทางโรงพยาบาลพระมงกุฏฯ รับเข้าเป็นคนไข้ใน เนื่องจากมีเตียงผู้ป่วยว่างพอดี การรักษาอื่นๆ กำลังจะมีขึ้น อีกครั้ง.... หลังจากที่หยุดไปได้ระยะหนึ่ง ในช่วงที่นอนรักษาตัวอยู่ที่บ้าน ซึ่งมีเพียง ถังออกซิเจนที่ซื้อไว้ใช้ยามผู้ป่วยหายใจลำบาก ยาพ่น ยาแก้ปวด ในขณะนี้ คนไข้ได้รับการให้อาหารทางสายยาง ได้รับน้ำเกลือ ยาปฏิชีวนะ และออกซิเจนช่วยการหายใจ ตรวจเลือด เอ็กเรย์ ฯลฯ ผมเชื่อว่าคนไข้คงรู้สึกดีขึ้น ทั้งทางร่างกายและสภาพจิตใจ ที่ได้กลับมาอยู่ภายใต้การดูแลของ คณะแพทย์และพยาบาลอีกครั้ง ขอขอบพระคุณ คณะแพทย์และพยาบาล รพ.พระมงกุฎเกล้า แทนคนไข้ท่านนี้...ด้วยครับ จากคุณ : ชนาวิน - [ 26 ต.ค. 51 19:41:53 ]

ความคิดเห็นที่ 16 วันนี้คนไข้อาการดีขึ้นมาก สดชื่นมีเรี่ยวแรงขึ้น คุณหมอทำการดูดน้ำออกจากปอด ดูดเสมหะ ทำให้การหายใจราบเรียบ เท่าที่คนป่วยมะเร็งปอดจะหายใจ แบบปกติได้โดยไม่ต้องใช้ออกซิเจน มะเร็งปอดไม่ได้ลุกลามแล้ว แต่เขาย้ายที่อยู่ใหม่...บริเวณใต้ชายโครงซ้าย ซึ่งความจริงก็ตรวจพบมาระยะหนึ่งแล้ว แต่คุณหมอไม่แนะนำให้ผ่าตัด อาจเป็นเพราะช่วงที่ผ่านมา คนไข้สภาพร่างกายไม่พร้อม และบัดนี้ก้อนที่พบก็มีขนาดใหญ่ มากขึ้น...พอสมควรทีเดียว ซึ่งคนไข้ไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวเลย ที่จะต้องผ่าตัดเจ้าก้อนนี้ออกไป ตั้งแต่แรกที่ท่านคลำเจอด้วยตัวเอง เพราะท่านเป็นคนร้องขอ ให้คุณหมอช่วยทำการผ่าตัด...เอาออกไป แต่คุณหมอเคยแจ้งกับคนไข้ว่า ผ่ายังไม่ได้...และมีความเสี่ยงสูงมาก เนื่องจากคนไข้ยังมีร่างกายที่ไม่พร้อม ตลอดระยะเวลา 10 เดือนที่ผ่านมา การให้เคมีบำบัด การฉายแสง ก็ทำให้มะเร็งปอดสงบลง ตอนนี้เราคงต้องมาดูกันต่อไปว่า ก้อนที่พบนี้จะถูกกำจัดออกไปได้หรือไม่ อย่างที่เข้าใจกันดีว่า คนไข้รู้ตัวดีว่าโรคนี้รักษาไม่หาย เพียงแต่สงบและไม่กลับมาทำร้ายชีวิต ให้เจ็บปวดทรมานกายสังขาร มะเร็งก็จะอยู่กับท่านไปได้เรื่อยๆ จนถึงเวลาอันที่ต้องจากลากัน...ก็เท่านั้นเอง และความตายก็ไม่ใช่เรื่องน่ากลัวแล้ว สำหรับคนไข้มะเร็งที่เล่นละครชีวิต กับคุณมะเร็งมานานขนาดนี้ แต่การลาจากกัน....จะเป็นอย่างไรต่างหาก เป็นเรื่องที่สมควรจะต้องจัดการให้เหมาะสม ตามควรแก่เหตุและปัจจัย มิใช่ปล่อยให้เป็นไปตามยถากรรม เหมือนอย่างที่หลายคนคิด และเข้าใจผิดเสมอมา รวมทั้งตัวผมเองด้วย ที่ปล่อยให้คนไข้ทรมาน อยู่ตั้งหลายชั่วโมง กว่าจะพาส่งแผนกฉุกเฉินของโรงพยาบาล การมีเจตนาดี...แต่ไม่ใช้วิธีการที่เหมาะสม มักจะทำให้เกิดเรื่องที่ไม่ควรขึ้นได้ แบบนี้นีเอง... แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 51 22:22:22 จากคุณ : ชนาวิน - [ 27 ต.ค. 51 15:33:40 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เมื่อคืนผมไปเยี่ยมคนไข้ รู้สึกแปลกใจมาก ที่คนไข้ฟื้นตัวเร็วมาก มีแรงพลิกตัวได้ ยกแขนขาได้ เวลาไอก็สามารถขับเสมหะออกมาได้ดี รู้สึกตัว รับรู้ได้ดี หายใจได้ดี ไม่เหนื่อยหอบ ได้คุยกันกับญาติคนไข้ ก็พบประเด็นน่าขบคิดและรอลุ้นกับโชคชะตาอีกครั้ง เมื่อแพทย์อาวุโสท่านหนึ่ง มีความเห็นว่าการผ่าตัดก้อนที่พบ ไม่น่าจะเป็นหนทางเลือกที่เหมาะสม แต่ทีมแพทย์รุ่นใหม่วัยหนุ่ม-สาว ที่พูดจาสุภาพอ่อนโยน น่าประทับใจ แต่ก็แฝงความมุ่งมั่น (แบบทหารหมอ) มีความเห็นว่าน่าจะผ่าได้ เพราะเป็นก้อนที่อยู่ใต้ผิวหนังหน้าท้อง ไม่ได้อยู่ลึกลงไปในช่องท้อง มาถึงตอนนี้ก็ให้นึกย้อนกลับไป เมื่อครั้งแรกที่ถูกปฎิเสธการรับตัวเป็นคนไข้ใน จากโรงพยาบาลศิริราช ด้วยเหตุผลที่ว่า แพทย์ได้ให้การรักษาดีที่สุดแล้ว ทำอะไรต่อไม่ได้แล้ว เราจึงย้ายผู้ป่วยที่ยังมีอาการน่าวิตก ไปยังโรงพยาบาลปิยะเวช นอนรักษาตัวอยู่ 1 สัปดาห์ เมื่อคนไข้อาการดีขึ้นมาก คุณหมอที่นี่จึงเชิญญาติเข้าพบ และแจ้งให้ทราบว่าอาการปอดอักเสบรุนแรง หายเป็นปกติแล้ว แต่ต้องรีบการรักษามะเร็งปอดเป็นเรื่องต่อไป และแนะนำว่าให้กลับไปทำการรักษา ต่อเนื่องที่โรงพยาบาลศิริราช เพราะเป็นโรงเรียนแพทย์ มีอาจารย์หมอที่เก่งๆ มากมาย แต่ญาติๆ ไม่คิดแบบนั้น เพราะเราจำคำพูดของคุณหมอศิริราชได้ดีว่า แพทย์ให้การรักษาอย่างเต็มที่ และดีที่สุดแล้ว การคิดไม่ออก บอกไม่ถูกของเรื่องนี้ จึงเกิดเป็นครั้งแรกในวันนั้น แต่ในที่สุดด้วยการพิจารณาอย่างรอบด้านแล้ว เราจึงตัดสินใจเลือกโรงพยาบาลพระมงกุฎเกล้า เพราะเป็นโรงเรียนแพทย์เช่นกัน และมาถึงวันนี้ 10 เดือนผ่านไป เวลาได้เป็นเครื่องพิสูจน์แล้วว่า การตัดสินใจครั้งนั้น เป็นการตัดสินใจเลือก สิ่งที่ดีที่สุดให้กับผู้ป่วยจริงๆ จากคุณ : ชนาวิน - [ 28 ต.ค. 51 09:21:51 ]

ความคิดเห็นที่ 18 วันศุกร์ที่ 7 พ.ย. 51 เวลา 0850 น. ในที่สุด... ลมหายใจสุดท้ายของพ่อก็จางหาย ผมยังจำคำพูดสุดท้ายของพ่อได้ เมื่อวันพุธ...พ่อปวดศรีษะมาก ไอ เหนื่อยหอบ หายใจลำบาก เจ็บปวดไปทั่วร่างกาย พ่อบอกว่า"แบบนี้อีก 3 วันพ่อไม่ไหวแล้ว" และวันนี้ก็ครบ 3 วันตามที่พ่อพูดบอกไว้ เหมือนท่านรู้เวลา ก่อนสิ้นใจ พ่อหันมามองหน้าแม่เป็นครั้งสุดท้าย แม่กลั้นน้ำตาบอกพ่อว่า "พ่อไม่ต้องห่วงแม่นะ" พ่อหันกลับมามองน้องสาวอีกครั้ง แล้วหลับตาลงเป็นครั้งสุดท้าย เป็นการลาจากไปอย่างสงบที่สุด หลังจากต่อสู้กับโรคมะเร็ง มาตั้งแต่ ธ.ค.2550 ผมมาถึงโรงพยาบาลพระมงกุฎเกล้า เวลา 0900 น. เห็นร่างของพ่อนอนสงบนิ่ง เครื่องมือวัดการเต้นของหัวใจ วิ่งเกือบป็นเส้นตรงในแนวนอน ผมโน้มตัวลงกระซิบข้างหูท่าน "พ่อครับผมมาแล้ว" ผมจับเนื้อตัวของท่านซึ่งยังมีไออุ่น บีบมือท่านเบาๆพลันสายตาก็เหลือบไปเห็น เครื่องมือวัดการเต้นของหัวใจ มีการขยับเป็นคลื่น ขึ้นลง 2-3 ครั้ง จากนั้นก็กลับมาเป็นเส้นแนวนอนดังเดิม ผมไม่ทราบว่าเครื่องมือนี้อ่านค่าอย่างไร และเส้นสีเขียวที่วิ่งอยู่บนหน้าจอ ในขณะนั้นหมายถึงอะไร แต่ร่างของพ่อที่สงบนิ่งเหมือนคนนอนหลับ ซึ่งต่างจากภาพการทนทุกข์ทรมาน ของพ่อเมื่อ 2-3 วันก่อนหน้านี้ ก็ทำให้ผมเข้าใจได้ว่า พ่อละกายสังขารแล้วอย่างสงบ ผมเดินกลับมาที่ปลายเตียง ก้มกราบลงแทบเท้าพ่อที่ยังมีไออุ่น ไม่นานคุณหมอก็เข้ามาตรวจด้วยหูฟัง และบอกกับพวกเราทุกคนว่า "คุณลุงไปแล้วนะคะ" การต่อสู้ของชายชราอายุ 70 กับมะเร็งปอด จบลงอย่างสงบ และงดงาม มอบบทเรียนที่ทรงคุณค่ามากมาย ให้กับครอบครัวของผม ความรักที่ยิ่งใหญ่ของหญิงชราอายุ 68 ที่เป็นคู่ทุกข์ คู่ยากอย่างแท้จริง การตอบแทนพระคุณผู้ที่เป็นบิดามารดา ความรักระหว่างญาติพี่น้อง การให้ความช่วยเหลือเกื้อกูลของกัลยาณมิตร ขอขอบพระคุณ คณะแพทย์-พยาบาล โรงพยาบาลศิริราช คณะแพทย์-พยาบาล โรงพยาบาลทหารผ่านศึก คณะแพทย์-พยาบาล โรงพยาบาลพระมงกุฎเกล้า โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้เป็นเจ้าของเลือดทุกหยด ที่บริจาคผ่านสภากาชาดไทย ที่ช่วยยืดอายุคนไข้ท่านนี้มาได้หลายครั้ง ความจริง...มะเร็งร้าย... ก็ทำให้สิ่งดีๆเกิดขึ้นได้เหมือนกัน จากคุณ : ชนาวิน - [ 7 พ.ย. 51 20:47:07 ]

ความคิดเห็นที่ 19 คุณและครอบครัวเข้มแข็งมากๆ เลยค่ะ ตอนนี้คุณพ่อก็หมดทุกข์แล้วนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : poiu - [ 9 พ.ย. 51 12:52:50 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เรื่องราวต่อไปนี้หวังว่าคงจะเป็นประโยชน์ สำหรับครอบครัวอื่นๆ ที่อาจต้องพบเจอเรื่องราวแบบนี้ ลองอ่านที่เรียบเรียงมาดูนะครับ ความรู้เรื่อง โรคมะเร็ง มะเร็ง คือ เซลล์ของร่างกายที่มีความผิดปกติทาง DNA หรือสารพันธุกรรม ส่งผลให้เซลล์มีการเจริญเติบโต เพิ่มจำนวนเซลล์ อย่างรวดเร็ว และมากกว่าปกติ ทำให้เกิดเป็นก้อนเนื้อผิดปกติ และในที่สุดก็จะทำให้เกิดการตายของเซลล์ในก้อนเนื้อนั้น เนื่องจากขาดเลือดไปเลี้ยง  ถ้าเซลล์พวกนี้เกิดอยู่ในอวัยวะใดก็จะเรียกชื่อ มะเร็งตามอวัยวะนั้นเช่น มะเร็งปอด มะเร็งสมอง มะเร็งเต้านม มะเร็งปากมดลูก มะเร็งต่อมน้ำเหลือง และมะเร็งผิวหนัง เป็นต้น มะเร็งที่พบในร่างกายมนุษย์มีมากกว่า 100 ชนิด มะเร็งแต่ละชนิดจะมีการดำเนินของโรคไม่เหมือนกัน เช่น มะเร็งปอด มะเร็งสมอง จะมีการดำเนินของโรคที่รุนแรง ผู้ป่วยจะมีชีวิตอยู่รอดสั้นกว่าผู้ป่วยมะเร็งผิวหนัง เป็นต้น ดังนั้น การรักษามะเร็งแต่ละชนิดจะมีวิธีการรักษาที่แตกต่างกัน ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับอวัยวะที่เป็นมะเร็ง ระยะของมะเร็ง สภาพร่างกายของผู้ป่วย การรักษาจะยากหรือง่ายนั้นก็ขึ้นอยู่กับชนิดของเซลล์มะเร็ง และการดำเนินโรคของมะเร็งด้วย เช่น มะเร็งต่อมน้ำเหลือง มะเร็งผิวหนัง การรักษาจะง่ายกว่า มะเร็งปอด มะเร็งสมอง จากคุณ : ชนาวิน - [ 20 พ.ย. 51 09:32:13 ]

ความคิดเห็นที่ 21 อาการแสดงของโรค 1. ไม่มีอาการใดเลยในช่วงแรก เนื่องร่างกายมีเซลล์มะเร็งจำนวนน้อย 2. มีอาการอย่างใดอย่างหนึ่งตามสัญญาณอันตราย 8 ประการ ที่เป็นสัญญาณเตือนว่าควรไปพบแพทย์ เพื่อตรวจค้นหามะเร็ง หรือสาเหตุอื่น ๆ ที่ทำให้มีสัญญาณเหล่านี้ เพื่อการรักษาและแก้ไขอย่างถูกต้องก่อนที่จะกลายเป็นมะเร็ง หรือเป็นมะเร็งระยะลุกลาม 3. มีอาการป่วยทั่วไป เช่น อ่อนเพลีย เบื่ออาหาร น้ำหนักลด ร่างกายทรุดโทรม ไม่สดชื่น และไม่แจ่มใส 4. มีอาการที่บ่งบอกว่ามะเร็งอยู่ในระยะลุกลาม หรือเป็นมาก ซึ่งขึ้นอยู่กับว่าเป็นมะเร็งชนิดใด และมีการกระจายของโรคอยู่ที่ส่วนใดของร่างกาย  ที่เด่นชัดที่สุดได้แก่ อาการเจ็บปวดทุกข์ทรมาน จากคุณ : ชนาวิน - [ 20 พ.ย. 51 09:32:48 ]

ความคิดเห็นที่ 22 สัญญาณอันตราย 8 ประการ 1.มีการเปลี่ยนแปลงของระบบขับถ่าย เช่น อุจจาระเป็นสีดำ หรือปัสสาวะเป็นเลือด 2. กลืนอาหารลำบาก หรือมีอาการเสียดแน่นท้องเรื้อรัง 3. เสียงแหบ และไอเรื้อรัง 4. มีเลือด หรือตกขาวที่ผิดปกติ เช่น มีกลิ่นเหม็น 5. เป็นแผลซึ่งรักษาไม่หาย 6. มีการเปลี่ยนแปลงของ หูด หรือไฝตามร่างกาย 7. มีก้อนที่เต้านม หรือส่วนต่าง ๆ ของร่างกาย 8. หูอื้อ หรือมีเลือดกำเดาไหล จากคุณ : ชนาวิน - [ 20 พ.ย. 51 09:33:20 ]

ความคิดเห็นที่ 23 สาเหตุและปัจจัยเสี่ยงต่อการเกิดมะเร็ง 1.สิ่งแวดล้อม ซึ่งปัจจุบันนี้เชื่อกันว่ามะเร็ง ส่วนใหญ่ เกิดจากสารก่อมะเร็งที่ปนเปื้อนในอาหารและเครื่องดื่ม เช่น สารพิษจากเชื้อราที่มีชื่อ อัลฟาทอกซิน (Alfatoxin) สารก่อมะเร็งที่เกิดจากการปิ้งย่าง สารไฮโดรคาร์บอน (Hydrocarbon) สารเคมีที่ใช้ในขบวนการถนอมอาหาร ชื่อไนโตรซามิน (Nitrosamine) สีผสมอาหารที่มาจากสีย้อมผ้า รังสีเอ็กซเรย์ รังสีอุลตราไวโอเลตจากแสงแดด เชื้อไวรัสตับอักเสบบี  ไวรัสฮิวแมนแพบพิลโลมา การติดเชื้อพยาธิใบไม้ในตับ พฤติกรรมบางอย่าง เช่น การสูบบุหรี่และดื่มสุรา เป็นต้น 2.ความผิดปกติในร่างกาย เช่น เด็กที่มีความพิการมาแต่กำเนิด มีโอกาสเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาว เป็นต้น การมีภูมิคุ้มกันที่บกพร่อง ภาวะทุพโภชนาการ  การขาดไวตามินบางชนิด เช่น ไวตามินเอ ไวตามินซี เป็นต้น มะเร็งส่วนใหญ่มีสาเหตุมาจากสิ่งแวดล้อม ดังนั้น มะเร็งจึงเป็นโรคที่สามารถป้องกันได้ เช่นเดียวกับโรคติดเชื้ออื่นๆ (Hill R.P,Tannock IF,1987) ถ้าประชาชนมี ความรู้เกี่ยวกับสารก่อมะเร็ง ที่มีอยู่ในสิ่งแวดล้อมแล้ว พยายามหลีกเลี่ยงการสัมผัสกับสารเหล่านั้น เช่น งดสูบบุหรี่ หรือหลีกเลี่ยงจากบริเวณที่มีควันบุหรี่ เป็นต้น สำหรับสาเหตุภายในร่างกายนั้นทำให้ทราบว่า ตนเองจัดอยู่ในกลุ่มที่มีอัตราเสี่ยงต่อการเป็นมะเร็งสูงมากกว่ากลุ่มอื่น ๆ ดังนั้นก็ควรไปพบแพทย์เพื่อขอคำแนะนำเกี่ยวกับความรู้เรื่องมะเร็งต่อไป กรณีที่มะเร็งถูกตรวจพบตั้งแต่ระยะแรก จะมีการตอบสนองต่อการรักษาได้ค่อนข้างดี จากคุณ : ชนาวิน - [ 20 พ.ย. 51 09:33:59 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ผู้ที่มีความเสี่ยงต่อการเป็นโรคมะเร็ง 1.ผู้ที่สูบบุหรี่ จะมีความเสี่ยงต่อการเป็นมะเร็งของระบบหายใจ ได้แก่ ปอด และกล่องเสียง เป็นต้น 2.ผู้ที่ดื่มสุราเป็นประจำ จะเสี่ยงต่อการเป็นมะเร็งตับ ถ้าทั้งดื่มสุราและสูบบุหรี่จัด จะเสี่ยงต่อการเป็นมะเร็งช่องปากและในลำคอด้วย 3.ผู้ที่เป็นพาหะของเชื้อไวรัสตับอักเสบชนิดบี หรือผู้ที่รับประทานอาหารที่มีสารพิษ ชื่อ อัลฟาทอกซิล ที่พบจากเชื้อราที่ปนเปื้อนในอาหารเช่น ถั่วลิสงป่น เป็นต้น หากรับประทานเป็นประจำจะเสี่ยงต่อการเป็นมะเร็งตับ และหากได้รับทั้ง 2 อย่าง โอกาส จะเป็นมะเร็งตับก็มีมากขึ้น 4.ผู้ที่รับประทานอาหารที่มีไขมันสูงเป็นประจำ จะเสี่ยงต่อการเป็นมะเร็งเต้านม ลำไส้ใหญ่ เยื่อบุมดลูก และต่อมลูกหมาก 5.ผู้ที่ติดเชื้อพยาธิใบไม้ตับ และรับประทานอาหารที่ใส่ดินประสิวเป็นประจำ จะเสี่ยงต่อการเป็นมะเร็งท่อน้ำดี มะเร็งตับ 6.ผู้ที่มีภูมิคุ้มกันบกพร่องจากความผิดปกติพันธุกรรม หรือติดเชื้อไวรัสเอดส์ จะเสี่ยงต่อการเป็นมะเร็งต่อมน้ำเหลือง มะเร็งปากมดลูก มะเร็งของหลอดเลือด เป็นต้น 7.ผู้ที่รับประทานอาหารเค็มจัด อาหารที่มีส่วนผสมดินประสิวและส่วนไหม้เกรียมของอาหารเป็นประจำจะเสี่ยงต่อการเป็นมะเร็งกระเพาะอาหารและลำไส้ใหญ่ 8.ผู้ที่มีประวัติโรคมะเร็งในครอบครัว อาทิ มะเร็งของจอตา มะเร็งเต้านม มะเร็งรังไข่ และมะเร็งลำไส้ใหญ่ชนิดที่เป็นติ่งเนื้อ เป็นต้น 9.ผู้ที่ตากแดดจัดเป็นประจำจะได้รับอันตรายจากรังสีอุลตราไวโอเลต มีผลทำให้เป็นมะเร็งผิวหนังได้ จากคุณ : ชนาวิน - [ 20 พ.ย. 51 09:34:35 ]

ความคิดเห็นที่ 25 การตรวจค้นหามะเร็งระยะเริ่มแรก เป็นการตรวจสุขภาพทั่วไปในผู้ที่มีอาการปกติ เพื่อค้นหาความผิดปกติของร่างกาย ซึ่งอาจเกิดขึ้นได้อย่างไม่รู้ตัว ทั้งนี้เพื่อหวังผลในการรักษา เนื่องจากโรคมะเร็งสามารถรักษาให้หายขาดได้ หากพบในระยะเริ่มแรก หรือยิ่งพบโรคได้เร็วเพียงใดชีวิตก็ปลอดภัยมากขึ้นเพียงนั้น 1. การสอบถามประวัติโดยละเอียด มีความสำคัญเนื่องจากอาจเป็นแนวทางเบื้องต้นที่ช่วยในการวินิจฉัยได้ เช่น 1.1 ประวัติครอบครัว มะเร็งส่วนใหญ่ไม่ใช่โรคที่สืบเนื่องโดยตรงเกี่ยวกับพันธุกรรม แต่มีมะเร็งบางอวัยวะมีความโน้มเอียงที่จะเกิดในพี่น้องครอบครัวเดียวกัน เช่น มะเร็งตาบางชนิด มะเร็งเต้านม มะเร็งลำไส้ใหญ่ เป็นต้น 1.2 ประวัติสิ่งแวดล้อม มีข้อสังเกตว่าสิ่งแวดล้อมบางอย่างเป็นปัจจัยเสริมให้เกิดโรคมะเร็งบางชนิดได้ เช่น ผู้ที่ทำงานเกี่ยวกับสารกัมมันตภาพรังสีเป็นระยะเวลานาน ๆ อาจเป็นโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาวมากกว่าผู้ที่ประกอบอาชีพอื่น 1.3 อุปนิสัย พฤติกรรมของแต่ละบุคคล ก็อาจเป็นปัจจัยสนับสนุนให้เกิดโรคมะเร็งบางอย่าง เช่นผู้ที่สูบบุหรี่มีโอกาสเป็นมะเร็งปอด มากกว่า ผู้ที่ไม่สูบบุหรี่ ผู้ที่มีประวัติการร่วมเพศตั้งแต่อายุน้อย สำส่อนทางเพศ  ผู้มีบุตรมากมีโอกาสจะเป็น มะเร็งปากมดลูกได้มากกว่าผู้ที่ไม่เคยแต่งงาน   1.4 ประวัติเกี่ยวกับอาการเจ็บไข้ต่าง ๆ และอาการทางร่างกายบางอย่าง เช่น ท้องอืด เบื่ออาหาร ผอมลงมาก  เสียงแหบอยู่เรื่อย ๆ ไอเรื้อรัง หูด หรือปานที่โตขึ้นผิดปกติ  การเปลี่ยนแปลงในการถ่ายอุจจาระ ปัสสาวะที่ผิดไปจากปกติ เป็นตุ่ม ก้อน แผล ที่เต้านม ผิวหนัง ริมฝีปาก กระพุ้งแก้มหรือที่ลิ้น  ตกขาวมาก หรือมีเลือดออกทางช่องคลอดผิดปกติ เป็นแผลเรื้อรังไม่รู้จักหาย จากคุณ : ชนาวิน - [ 20 พ.ย. 51 09:35:24 ]

ความคิดเห็นที่ 26 2. การตรวจร่างกายโดยละเอียด ช่วยในการวินิจฉัยโรคได้ แต่ในทางปฏิบัติแพทย์ไม่สามารถจะตรวจร่างกายได้ทุกอวัยวะ ทุกระบบโดยครบถ้วน จึงมีหลักเกณฑ์ว่าในการตรวจร่างกายทั่วไปเพื่อตรวจหามะเร็งระยะเริ่มแรกนั้น ควรตรวจอวัยวะต่างๆ เท่าที่สามารถจะตรวจได้ เช่น ผิวหนัง และเนื้อเยื่อบางส่วน  ศีรษะและคอ  ทรวงอกและเต้านม  ท้อง  อวัยวะเพศ  ทวารหนัก และลำไส้ใหญ่ส่วนล่าง เป็นต้น 3. การตรวจทางห้องปฏิบัติการและการตรวจอื่น ๆ 3.1 การตรวจทางห้องปฏิบัติการ ช่วยในการตรวจค้นหา การวินิจฉัย การรักษา รวมทั้งการติดตามผลการรักษาโรคมะเร็ง ได้แก่  การตรวจเม็ดเลือด ตรวจปัสสาวะ อุจจาระ การตรวจเลือดทางชีวเคมี 3.2 การตรวจเอ๊กซเรย์ มีประโยชน์ในการวินิจฉัยและรักษาโรคมะเร็งบางชนิด ซี่งมีวิธีการหลายอย่าง เช่น การเอ๊กซเรย์ปอด เป็นวิธีการพื้นฐานอย่างหนึ่งในการตรวจสุขภาพ การเอ๊กซเรย์ทางเดินอาหารทำในรายที่มีปัญหาเกี่ยวกับทางเดินอาหาร การเอ๊กซเรย์เต้านมเป็นการตรวจลักษณะความผิดปกติที่เต้านม 3.3 การตรวจทางเวชศาสตร์นิวเคลียร์ หลักสำคัญในการตรวจคือ ให้ผู้ป่วยกลืน - ฉีดสารกัมมันตภาพรังสีบางชนิด สารดังกล่าว จะไปรวมที่อวัยวะบางส่วน แล้วถ่ายภาพตรวจการกระจายของสารกัมมันตภาพรังสีนั้น ๆ เช่น การตรวจเนื้องอกของต่อมไทรอยด์ สมอง ตับ  กระดูก เป็นต้น 3.4 การตรวจโดยใช้เครื่องมือพิเศษ เพื่อดูลักษณะเยื่อบุภายในของอวัยวะบางอย่าง เช่นหลอดลม หลอดอาหาร กระเพาะอาหาร ลำไส้ เป็นต้น 3.5 การตรวจทางเซลล์วิทยาและพยาธิวิทยา การตรวจทางเซลล์วิทยา เป็นวิธีการตรวจหามะเร็งระยะเริ่มแรกของอวัยวะต่าง ๆ เช่น การขูดเซลล์จากเยื่อบุอวัยวะบางอย่างให้หลุดออกมา เช่น ปากมดลูก  เยื่อบุช่องปาก เป็นต้น เก็บเซลล์จากแหล่งที่มีเซลล์หลุดมาขังอยู่ เช่น ในช่องคลอด ในเสมหะ เป็นต้น 3.6 การตรวจเนื้อเยื่อทางพยาธิวิทยา เป็นการตรวจที่สำคัญที่สุดในการวินิจฉัยโรคมะเร็ง โดยการตัดเนื้อเยื่อจากบริเวณที่สงสัย ส่งตรวจละเอียดโดยกล้องจุลทรรศน์ อนึ่งโรคมะเร็งอาจเกิดกับอวัยวะต่างๆ กัน มะเร็งบางอวัยวะอาจตรวจวินิจฉัยได้ง่าย บางอวัยวะตรวจได้ยาก แต่มีข้อสังเกตว่ามะเร็งที่พบได้บ่อย ๆ ในประเทศของเรา เช่น มะเร็งปากมดลูก มะเร็งเต้านม มะเร็งช่องปาก เป็นโรคที่ตรวจวินิจฉัยได้ไม่ยาก ถ้าหมั่นตรวจสุขภาพเป็นประจำ การตรวจค้นหามะเร็งระยะเริ่มแรกนั้นมีประโยชน์ เพราะมะเร็งระยะเริ่มต้น การรักษาได้ผลดีมาก และเป็นการป้องกันมิให้ผู้ป่วยเป็นโรคมะเร็งระยะลุกลาม ซึ่งจะเป็นอันตรายแก่ชีวิต จากคุณ : ชนาวิน - [ 20 พ.ย. 51 09:36:14 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ข้อพึงปฏิบัติเพื่อป้องกันและลดความเสี่ยงต่อโรคมะเร็ง ข้อพึงปฏิบัติเพื่อการป้องกัน  5 ประการ 1. รับประทานผักตระกูลกะหล่ำให้มาก เช่น กะหล่ำปลี กะหล่ำดอก ผักคะน้า หัวผักกาด บรอคโคลี่ ฯลฯ   เพื่อป้องกันโรคมะเร็งลำไส้ใหญ่ ลำไส้ส่วนปลาย กระเพาะอาหาร และอวัยวะระบบทางเดินหายใจ 2.รับประทานอาหารที่มีกากใยเช่น ผัก ผลไม้ ข้าวกล้อง ข้าวโพด และเมล็ดธัญพืชอื่นๆ  เพื่อป้องกันมะเร็งลำไส้ใหญ่ 3.รับประทานอาหารที่มีเบต้า- แคโรทีน และ ไวตามินเอ สูงเช่น ผัก ผลไม้ สีเขียว-เหลือง   เพื่อป้องกันมะเร็งหลอดอาหาร กล่องเสียง และปอด 4. รับประทานอาหารที่มีไวตามินซีสูง เช่น ผัก ผลไม้ต่าง ๆ   เพื่อป้องกันมะเร็งหลอดอาหาร และ กระเพาะอาหาร 5. ควบคุมน้ำหนักตัว   โรคอ้วนมีความสัมพันธ์กับโรคมะเร็งมดลูก ถุงน้ำดี เต้านม และลำไส้ใหญ่ การออกกำลังกายและการลดอาหารที่ให้พลังงานสูง จะช่วยป้องกันมะเร็ง เหล่านี้ได้ จากคุณ : ชนาวิน - [ 20 พ.ย. 51 09:36:43 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ข้อพึงปฏิบัติเพื่อลดความเสี่ยง  7 ประการ 1.ไม่รับประทานอาหารที่มีราขึ้น   อาหารที่มีราขึ้นโดยเฉพาะสีเขียว-เหลือง จะมีสารอัลฟาทอกซินปนเปื้อนซึ่งเป็นสาเหตุของโรคมะเร็งตับ 2. ลดอาหารไขมัน   อาหารไขมันสูงจะทำให้เสี่ยงต่อการเป็น มะเร็งเต้านม ลำไส้ใหญ่ และต่อมลูกหมาก 3.งดอาหารดองเค็ม อาหารปิ้ง-ย่าง รมควัน อาหารหมักดองและอาหารที่ถนอมด้วยเกลือไนเตรท- ไนไตร์ท  อาหารเหล่านี้ จะทำให้เสี่ยงต่อ มะเร็ง หลอดอาหาร มะเร็งกระเพาะอาหาร และมะเร็งลำไส้ใหญ่ 4.ไม่รับประทานอาหารสุกๆ ดิบ ๆ เช่น ก้อยปลา ปลาจ่อม ฯลฯ  จะทำให้เป็นโรคพยาธิใบไม้ตับ และเสี่ยง ต่อการเป็นมะเร็งของท่อน้ำดีในตับ 5.หยุดสูบบุหรี่  การสูบบุหรี่เสี่ยงต่อการเป็น มะเร็งปอด กล่องเสียง การเคี้ยวยาสูบเสี่ยงต่อการเป็นมะเร็งช่องปาก และช่องคอ 6.ลดการดื่มแอลกอฮอล์  การดื่มแอลกอฮอล์ จะเสี่ยงต่อการเป็นมะเร็ง ตับ ถ้าทั้งดื่มและสูบบุหรี่จะเสี่ยงต่อการ เป็นมะเร็งช่องปาก ช่องคอ กล่องเสียง และหลอดอาหาร 7. อย่าตากแดดจัดมากเกินไป จะเสี่ยงต่อการเกิด มะเร็งผิวหนัง จากคุณ : ชนาวิน - [ 20 พ.ย. 51 09:37:08 ]

ความคิดเห็นที่ 29 มะเร็งที่รักษาให้หายได้ ปัจจุบันนี้ แพทย์สามารถรักษามะเร็งหลายชนิดให้หายได้ หรืออย่างน้อยก็ ทำให้ผู้ป่วยมะเร็งมีชีวิตการอยู่รอดที่ยาวนานเท่ากับบุคคลปกติที่อยู่ในวัยเดียวกัน ทั้งนี้ก็ต้องขึ้นอยู่กับชนิดของมะเร็ง ระยะของมะเร็งที่พบ เพราะมะเร็งระยะเริ่มแรกย่อมมีการตอบสนอง ต่อการรักษาหรือมีโอกาสหายมากกว่าระยะลุกลาม หรือระยะสุดท้าย มะเร็งต่าง ๆ ที่สามารถรักษาให้หายได้ในปัจจุบันนี้ มีดังนี้ มะเร็งเม็ดเลือดขาวแบบเฉียบพลันชนิดลิมป์โฟไซติค ลิวคีเมีย มะเร็งต่อมน้ำเหลืองชนิดฮอร์ดกิ้น มะเร็งไตในเด็กชนิด วิมส์ ทูเมอร์ มะเร็งลูกอัณฑะ มะเร็งกระดูก ชนิด อ๊อสติโอเจนนิค ซาร์โคม่า มะเร็งรังไข่ชนิดเนื้อเยื่อบุผิว มะเร็งผิวหนังบางชนิดเช่น Basal cell carcinoma มะเร็งเต้านม มะเร็งปอดชนิด Small cell มะเร็งหลังโพรงจมูกมะเร็งชนิดเนื้อเยื่อ Germ cell จากคุณ : ชนาวิน - [ 20 พ.ย. 51 09:37:54 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ยาเคมีบำบัด เป็นสารเคมีที่ใข้ในการรักษามะเร็ง อาจให้การรักษาด้วยยาเคมีบำบัดอย่างเดียว หรือให้ร่วมกับการรักษาวิธีอื่น ยาเคมีบำบัดเมื่อให้เข้าสู่ร่างกายจะไปทำลายเซลมะเร็ง เเละทำลายเซลปกติบางส่วนด้วยทำให้เกิดอาการข้างเคียงขึ้น ยาเคมีบำบัดจะเข้าไปขัดขวางขบวนการเจริญเติบโตของวงจรชีวิตเซลล์ทำให้ เซลล์ตาย ยาแต่ละตัวออกฤทธิ์แตกต่างกันในการรักษา บางแผนการรักษาอาจจะประกอบด้วยตัวยาหลายชนิดที่ให้ร่วมกัน อาการข้างเคียง ยาเคมีบำบัดมีผลกระทบต่อเซลล์ปกติด้วย โดยเฉพาะเซลล์ที่มีการเจริญ และแบ่งตัวอย่างรวดเร็ว เช่น เซลล์เยื่อบุทางเดินอาหาร เส้นผม เม็ดเลือด ดังนั้น จึงเป็นสาเหตุของอาการข้างเคียงหรืออาการไม่พึงประสงค์ระยะหนึ่งในระหว่างการให้ยาแต่ละชุด เพื่อให้ร่างกายได้มีเวลาสร้างเซลล์ปกติขึ้นมาทดแทน จากคุณ : ชนาวิน - [ 20 พ.ย. 51 09:38:36 ]

ความคิดเห็นที่ 31 อาการไม่พึงประสงค์ที่พบบ่อย คลื่นไส้อาเจียน  ผมร่วง  แผลในปาก  ปริมาณเม็ดเลือดลดลง อย่างไรก็ตามอาการไม่พึงประสงค์ที่เกิดขึ้นจะหายไปเมื่อสิ้นสุดการให้ยาเคมีบำบัด ซึ่ง อาการไม่พึงประสงค์จะขึ้นกับชนิดของยาเคมีบำบัดที่ได้รับ และปฏิกิริยาตอบสนองต่อยาของร่างกายผู้ได้รับยาเคมีบำบัดนั้น ควรปรึกษาแพทย์เกี่ยวกับอาการไม่พึงประสงค์ที่เกิดขึ้นจากการได้รับยา เพื่อบรรเทาอาการให้น้อยลงหรืออาจพิจารณาปรับแผนการรักษา ถ้าเกิดมีอาการรุนแรง อาการไม่พึงประสงค์ที่เกิดไม่ได้หมายความว่า อาการของโรคมะเร็งเป็นมากขึ้น และความรุนแรงของอาการไม่พึงประสงค์ ก็ไม่มีความสัมพันธ์กับผลของยาเคมีบำบัดต่อเซลล์มะเร็ง อาการไม่พึงประสงค์ที่ต้องปรึกษาแพทย์ 1.มีเลือดออก หรือเป็นแผลในปาก 2.มีผื่น หรืออาการแพ้ 3.มีไข้ หนาวสั่น 4.ปวดมากบริเวณที่ฉีด 5.หายใจลำบาก 6.ท้องเดิน หรือท้องผูกอย่างรุนแรง 7.ปัสสาวะ หรืออุจจาระมีเลือดปน จากคุณ : ชนาวิน - [ 20 พ.ย. 51 09:39:03 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ดูแลตัวเองและคนในครอบครัวให้มีสุขภาพดี มีความสุข และมีอายุยืนยาว อย่างมีคุณภาพ ขอเป็นกำลังใจให้ผู้ป่วยมะเร็งทุกคน มีสติ ตั้งมั่น อย่าหวั่นไหว หวาดกลัวจนเกินไปนะครับ แก้ไขเมื่อ 20 พ.ย. 51 12:21:14 จากคุณ : ชนาวิน - [ 20 พ.ย. 51 09:42:27 ]