PANTIP.COM : L7153940 รู้ไหมทำไมภรรยาอย่างฉันถึงหลงรักสามีตัวเอง :) [สุขภาพกาย]

รู้ไหมทำไมภรรยาอย่างฉันถึงหลงรักสามีตัวเอง :)

ตอนนี้กำลังตกหลุมรักสามีตัวเองค่ะ

เราคบกันมานานแล้วตั้งแต่สมัยเรียน โดยเริ่มจากการคบกันเป็นพี่น้องในกลุ่มก๊วนเดียวกัน

รู้จักกันฉันท์เพื่อนประมาณ 3 ปี เราก็คบกันเป็นแฟน อีก 2 ปีย้ายมาอยู่ด้วยกัน จากนั้นอีก 3 ปีเราก็แต่งงานกันค่ะ ตอนนี้เราแต่งงานกันมาแล้ว 7 ปีกว่าแล้ว มีพยานรักด้วยกันหนึ่งคนแล้วล่ะ

ครั้งแรกที่ตัดสินใจคบกับเขา เพราะว่าเขาเป็นคนดีค่ะ เป็นคนดีมากด้วย และหลังจากพิจารณาในด้านอื่น ๆ แล้ว ก็ถือว่าผ่านทุกข้อแหละนะ เป็นสุภาพบุรุษ เป็นคนดี หน้าตาก็ดี เลี้ยงเราได้ ดูแลเราได้ คิดว่าแต่งงานกะคนนี้ไม่อดตายแน่เรา ฉันจะลงเอยกับผู้ชายคนนี้แหละ ที่สำคัญตลอดระยะเวลาที่คบหรืออยู่ด้วยกัน เค้าไม่ได้ล่วงเกินอะไรเกินเลย บางทีก็มีบ้างกุ๊กกิ๊กประสาแฟน แต่ไม่ได้ถึงกับมีอะไรกัน คบกันมานานมากแล้วนะถึงได้มีอะไรกัน หลังจากนั้นไม่กี่เดือนก็แต่งงานกันค่ะ

ตลอดระยะเวลาที่อยู่ด้วยกันมา เค้าก็เป็นคนดีไม่เปลี่ยนแปลงค่ะ ตรงกันข้ามกับเรานะ หน้าตาก็งั้น ๆ ขี้งอน เอาแต่ใจ ไร้เหตุผลบ่อย ๆ ไม่เคยยอมแพ้อะไรเค้าเลย แม้ว่าเรื่องนั้นเค้าจะเป็นฝ่ายถูก เราก็พลิกสถานการณ์มาเป็นฝ่ายถูกกว่าจนได้ ถ้าจะหาคำแทนตัวเอง อยากเรียกตัวเองว่า "แมงง๊องแง๊ง" ค่ะ เพราะสารพัดจะหาเรื่องมากวนประสาทเค้าประจำ

แล้วทำไมเค้าถึงอยู่กับเรา แล้วเลือกแต่งงานกับเราล่ะ อืมห์บางทีก็แอบคิดเหมือนกันนะ หรืออาจจะเป็นเพราะว่า เราเองก็ไม่ได้บกพร่องหน้าที่แม่บ้าน ช่วยกันทำมาหากิน ดูแลเลี้ยงลูกเองได้ ดูแลเขาในส่วนที่ควรจะดูแลได้

เราน่ะชอบทำร้ายจิตใจเค้าบ่อย ๆ ด้วยการบอกว่า ที่แต่งงานกับเค้าเนี่ยเพราะว่าเค้าเป็นคนดีหรอกนะ เราใช้สมองเลือกแต่งงานกับเขา ถึงแม้ว่าจะมีความรักเป็นพื้นฐานบ้าง แต่ถ้าถามว่าเขาใช่สำหรับเราหรือเปล่า เราก็ตอบว่าไม่ค่ะ เพราะผู้ชายในฝันของเรานิสัยแทบจะตรงกันข้ามกับเขาไปเสียหมด

แต่เค้าก็นิ่งมากนะ ไม่ว่าเราซักคำ เค้าเคยถามกลับว่า แล้วอยู่กับเค้า เรามีความสุขหรือเปล่า คนโง่เง่าอย่างเราอะนะ ก็ตอบเค้าไปว่า "ไม่รู้หรอกว่ามีความสุขหรือเปล่า รู้แต่ว่ายังไม่มีความทุกข์" เจ้าชายแสนดีก็ยังตอบมาอีกนะว่า "แค่ตัวเองไม่มีความทุกข์ เค้าก็ดีใจแล้ว" เฮ้อ คิดแล้วอยากเขกกะบาลตัวเอง

เค้าก็ดีของเค้า เราก็ง๊องแง๊งตามประสาเรา อยู่ด้วยกันมาจนปัจจุบัน เชื่อไหมว่าเราไม่เคยตอบตัวเองว่ารักเขาจริง ๆ สักครั้งเดียว เราคิดแต่ว่าเราเป็นคนเห็นแก่ตัว ที่แต่งงานกับเขาเพราะเหตุผลสารพัดยกเว้นความรักแท้ เราไม่ได้รักเขา เราไม่ได้รักเขา เราไม่ได้รักเขา เราเฝ้าบอกกับตัวเองแบบนี้ตลอดมา

แต่ตอนนี้เรารู้แล้วล่ะว่าเรารักเค้ามากแค่ไหน
ความรักอันซาบซึ้งที่เราฝันหาอยากจะมีสักครั้งในชีวิต
จริง ๆ แล้วมันก็อยู่กับเรามาตลอด กับผู้ชายคนนี้ คนที่ดีที่สุดสำหรับเรา
เราเฝ้าแต่มองหาสิ่งที่คิดว่าจะดีกว่า ทั้ง ๆ ที่จะไม่มีสิ่งใดในโลกที่ดีกับเรามากกว่าเขาอีกแล้ว
เราเฝ้าตามหารักแท้ โดยที่ไม่เคยรู้เลยว่า รักแท้อยู่กับเราไม่เคยไปไหน และรอคอยเราตลอดมาจนถึงวันนี้

บางครั้งอาจจะมีเหตุการณ์อะไรบ้าง ที่ทำให้เรารู้ตัวเอง
ถึงแม้มันจะทำให้เราเสียน้ำตา แต่น้ำตามันก็ทำให้หัวใจของเรามองเห็นอะไรได้ชัดเจนขึ้น
เสียใจที่ที่ผ่านมาเราทำร้ายจิตใจเขาเหลือเกิน
จนถึงวันที่เราผิดเกินให้อภัย ผู้ชายคนนี้ก็ยังรัก และให้อภัยเราได้เสมอ

เมื่อรู้ตัวว่ารักเขาเหลือเกิน ความรักก็ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่เคยคิดไว้
เคยคิดกลัวว่ารักใครสักคนแล้ว ถ้าขาดเขาแล้วเราจะตาย
ความจริงก็ไม่ได้เป็นอย่างนั้นเสมอไป
ตอนนี้รู้แต่ว่ารักเขา และอยากทำทุกอย่างให้เขา เพื่อให้เขามีความสุข
จะรักเค้าเท่าที่ผู้หญิงคนนี้จะรักใครสักคนหนึ่งได้ โดยไม่ต้องกลัวกับคำว่าเสียใจ
วันหนึ่งหากมีเหตุการณ์ใด ที่ทำให้เราต้องผิดหวังกับความรักครั้งนี้
เราก็จะไม่เสียใจเลย เพราะว่าเราได้รักเขาแล้วหมดหัวใจ
เรารู้ซึ้งแล้วกับคำว่า เวลาไม่เคยย้อนกลับ

ตอนนี้ก็ยังไม่สายไปใช่ไหม
ที่เราพึ่งจะเริ่มเปิดหัวใจรักเขาด้วยหัวใจอย่างแท้จริง
คิดแล้วก็สังเวชตัวเอง เพิ่งจะรู้จักคำว่ารักแท้ก็เกือบสายไป
แถมยังเป็นกะสามีที่ตัวเองอยู่กับเค้ามาตั้งหลายปี
เหอออ . . . จะตลก หรือ ดีใจให้กับตัวเองดี

ไม่รู้จะมีใครอ่านมันจนจบบ้างไหมนะ
อยากแบ่งปันความรู้สึกดีดีให้ใครได้รับรู้บ้างน่ะ
ว่าภรรยาอย่างเรา รักสามีสุดเลิฟอย่างเค้ามากแค่ไหน :)

จากคุณ : yansai - [ 30 ต.ค. 51 09:43:58 ]