ความคิดเห็นที่ 1 จากนั้นความรู้สึกเราก็เริ่มห่างไปจากเขา พร้อมกับที่เราไม่สนิทใจเหมือนก่อน ตลอดเวลาที่รู้จักกัน เขาสนใจแต่ว่าเราสำคัญกับเขาที่สุดไหม เราเป็นที่หนึ่งของเขารึเปล่า ซึ่งเราก็บอกไปว่าคนเราคบเป็นเพื่อนกัน มันต้องใช้เวลา ต้องดูกันไปนานๆ เพื่อนสนิทของเราคบกันเป็นสิบปี แล้วเราเพิ่งรู้จักเขาไม่เท่าไร แถมยังทางเน็ตด้วย ไม่ได้เจอกันทุกวัน ไม่ได้เห็นพื้นเพและนิสัยจริงๆ รู้จักกันผ่านแต่ทางหน้าจอเท่านั้น มันยังบอกอะไรไม่ได้ แต่เราเองก็มีความรู้สึกดีๆให้เขา เห็นเขาเหมือนเป็นน้อง อยากให้เขาได้ดี อยากให้เขามีความสุข แต่เขาสนใจเพียงอย่างเดียว ว่าเราจะให้ความสำคัญกับเขารึเปล่า และไม่พอใจเวลาที่เราพูดคุยกับคนอื่นในบอร์ด ทำเหมือนเราเป็นสิ่งของ สัตว์เลี้ยง ที่เป็นของเขาคนเดียว เหมือนเขาจะคิดว่า เขาให้ความสำคัญกับเรามากๆแบบนี้แล้ว เราก็ต้องผูกขาดให้ความสำคัญกับเขาคนเดียว ซึ่งในความเป็นจริง การที่เราให้อะไรเขามากมาย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องทางจิตใจ ให้กำลังใจเขา อยากให้เขารักตัวเอง มองข้อดีของตัวเอง ไม่ใช่เอาแต่คิดว่าตัวเองแย่ หรือทางวัตถุ อย่างข้าวของเล็กๆน้อยๆที่รู้ว่าเขาชอบ มันก็เป็นสิ่งที่เราอยากทำให้จริงๆ โดยไม่มีเงื่อนไขว่าต้องมารักเรามากๆ หรือแปลว่านั่นคือการที่เราจะไม่ให้ความสำคัญกับคนอื่นอีกเลย เราไม่ใช่แม่พระที่ไหน แต่อะไรที่เราให้ได้ เราก็ให้กับคนรอบข้าง แต่เขากลับคิดว่าถ้าเขาให้ความสำคัญที่สุดกับเราแล้ว เราต้องให้ความสำคัญที่สุดกับเขาด้วย และในทางอ้อม ที่เรารู้สึกได้ เขาจะพยายามกันคนอื่นออกไปจากเรา ไม่ให้ใครเข้ามาสนิทสนม เพื่อเขาจะได้มีเรา และเราเป็นเพื่อนเขาเท่านั้น จากคุณ : ร้าว - [ 2 พ.ย. 51 22:59:29 A:92.3.58.13 X: TicketID:192810 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ถ้าเขาหวงเรา ด้วยพื้นฐานจิตใจที่ไม่มั่นคงอย่างเดียว เราก็พอจะเข้าใจได้ แต่หลายครั้งเรารู้สึกว่าเขาเป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้น ชอบเอาชนะ และอยากแข่งขันกับผู้คนแทบจะทุกทุกเรื่อง ดังนั้น การที่เขามาบอกว่ารักเรา เห็นเราสำคัญ แสดงความไม่พอใจเวลาที่เราไปคุยกับคนอื่น มันก็เป็นความพยายามที่จะควบคุมและบังคับเราเท่านั้น เพราะตัวเองก็ยังให้ความสนิทสนมกับคนอื่น พูดคุยกับคนอื่นได้ โดยที่เราไม่เคยไปห้าม เพราะทุกคนก็เพื่อนกัน หรือเวลาเขาไปสถานที่ใหม่ พบผู้คนใหม่ๆ เขาจะลืมเราไปบ้าง เราก็ไม่เคยว่าอะไร เพราะคนเราก็ต้องมีสังคมเป็นของตัวเอง แต่ท่าทีของเขา เหมือนกับอยากให้เรายึดติดกับการคุยกันผ่านบอร์ด มีเขาเป็นคนที่สนิทที่สุดแบบนี้ และห้ามคนอื่นมาสนิทเกินกว่า จนวันหนึ่ง เราก็เล่นในบอร์ดของเรา ด้วยการพูดเล่นๆว่าจะไปจีบน้องอีกคน ซึ่งเราก็แค่เขียนไปตามประสาสมาชิกในชุมชนที่สนิทกัน ไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่าคำพูดที่เขียนกันให้คนอ่านรู้สึกขำ ซึ่งเพื่อนเราคนนี้ คนที่มีปัญหา ก็โทรศัพท์มาต่อว่าเรา บอกว่าถ้าเราทำแบบนี้ เขาจะหายไปจากโลกอินเตอร์เน็ต แล้วยังมาตั้งกระทู้ในสวนลุมนี่ด้วย ทำนองว่าเขาจริงจังกับโลกอินเตอร์เน็ตมากไป และถ่ายทอดเรื่องราวกำกวม ให้ดูเหมือนว่าเราเป็นผู้ชาย ที่ทำเจ้าชู้กับคนผ่านตัวอักษรทางเว็บบอร์ด และเขาเป็นหญิงสาวคนหนึ่งที่มาหลงเชื่อจนต้องเจ็บปวด ซึ่งในความเป็นจริงแล้วมันไม่ใช่เลย คนเล่นบอร์ดนั้นเป็นผู้หญิงทุกคน และเป็นผู้หญิงที่ชอบผู้ชาย กรี๊ดผู้ชายกันทั้งสิ้น จากคุณ : ร้าว - [ 2 พ.ย. 51 22:59:52 A:92.3.58.13 X: TicketID:192810 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เราเองในตอนนั้นที่ได้ยินเขาบอกว่าจะหายไปจากโลกอินเตอร์เน็ต ก็ยอมรับว่าไม่อยากให้เขารู้สึกไม่ดี จึงพยายามอธิบายไปว่าเราก็แค่พูดเล่นเท่านั้น ไม่ได้คิดว่าจะทำให้เขาเสียใจมากมาย ไหนๆเราก็สนิทกันมานาน เขาก็เป็นคนที่เราแคร์มากที่สุดอยู่แล้ว แต่ยิ่งพูด ก็ยิ่งไม่มีทางออก และเขาก็ยังดึงดันจะหาเรื่องเรากลายๆ เชื่อไหมคะ ว่าเราคุยกันสี่ชั่วโมง เพราะเรื่องนี้ของเขา ทั้งๆที่มันไม่ได้มีสาระอะไรเลย เราทั้งคู่อายุก็ไม่ใช่เด็กๆแล้ว เรียนจบจากมหาวิทยาลัยอันดับต้นของประเทศ แต่เขาก็ไม่ทำความเข้าใจเสียที เขาแยกแยะไม่ได้จริงๆน่ะหรือว่าเรื่องในบอร์ดที่เราพูดเล่น กับความรู้สึกดีๆแท้จริงที่เราให้เขาไปตลอด มันเป็นคนละเรื่องกัน และเรื่องไหนที่เป็นเรื่องจริง เรื่องไหนคือภาพลวงตา ที่แย่ไปกว่านั้น เขายังดันทุรังคุยกับเราเรื่องนี้ เหมือนจะเอาให้เราเป็นฝ่ายผิด ยอมรับว่าเราให้เขาเจ็บปวดให้ได้ ทั้งๆที่ตอนที่เริ่มคุยกันนั้น เมื่อถามสารทุกข์สุกดิบกัน เราบอกเขาไปว่าคุณพ่อเราเพิ่งตรวจพบว่าเป็นมะเร็ง และเขาก็รู้ว่าเรามีปัญหาอื่นในชีวิต อย่างภาระทางการศึกษาที่ยุ่งเหยิง แต่สี่ชั่วโมงนั้น เขาก็คุยแต่เรื่องของเขา ว่าเขาเจ็บปวดกับการที่เราไปพูดเล่นจีบคนอื่นในบอร์ด และหลังจากวางสาย นั่นทำให้เราถามตัวเองว่า นี่หรือคือคนที่เรามองว่าเป็นเพื่อน คนที่เราให้ความรู้สึกดีๆ มองเป็นน้องสาวคนหนึ่งแท้ๆของเรามาตลอด เพราะเขาไม่ได้แคร์เราเลย ไม่ได้สนใจเลยว่าเราจะเสียใจ ทุกข์ใจ เขาสนใจแต่อยากให้ตัวเองมีความสุข ได้ดังใจเท่านั้น จากคุณ : ร้าว - [ 2 พ.ย. 51 23:09:19 A:92.3.58.13 X: TicketID:192810 ]

ความคิดเห็นที่ 4 นั่นเป็นครั้งแรกที่เราแสดงออกว่าเราไม่พอใจเขาอย่างจริงจัง แล้วเราก็เงียบหายไปจากเขา จนเขาพยายามมาปรับความเข้าใจ แต่เมื่อเขามาปรับความเข้าใจ แม้เราจะรู้ว่าเขาพยายามเต็มที่ แต่เราก็ไม่รู้สึกสนิทใจ ไม่ว่าจะยังไง เราก็กลับไปรู้สึกเหมือนเดิมไม่ได้ เหมือนรอยร้าวมันเกิด ตั้งแต่เขาเขียนว่าเราในบล็อกที่รู้ว่าเราจะเข้าไปอ่าน แล้วรอยร้าวนั้นก็ลึกมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเขาโวยวายเอากับเรา เรื่องที่เราพูดเล่นกับคนอื่นในบอร์ด ไม่สนใจว่าเราจะต้องเจอเรื่องหนักใจอะไรบ้าง แค่บอกว่ารัก บอกว่าสำคัญ มันไม่ได้มีความหมายอะไรเลย หากยามที่เราทุกข์แล้วเขาเป็นที่พักทางใจให้เราไม่ได้ ซ้ำยังกระหน่ำลงมาให้ทุกข์กว่าเดิม ด้วยเรื่องที่ไม่เป็นสาระ เรื่องที่เขาอยากจะให้เป็นได้อย่างใจตัวเอง ซึ่งเราก็ยอมรับ ว่าเราพลาดไปด้วย ที่ปล่อยให้เขาเอาแต่ใจ และเรียกร้องเหมือนคนไม่รู้จักพอได้เพียงนี้ ถ้าเราเข้มแข็งและฉลาดกว่านั้นสักนิด เราคงเลือกที่จะไม่ให้ความเป็นเพื่อนนี้กลายเป็นพิษที่ทำร้ายเราในที่สุด แต่เราก็ไม่เคยเจอคนที่ทำกับเราแบบนี้เช่นกัน ทุกคนที่เราให้สิ่งดีๆไป เขาก็พอใจและให้คุณค่า โดยไม่เรียกร้อง หรือต้องการผูกขาดมิตรภาพ ราวกับว่าเราเป็นทาส เหมือนกับที่เราได้สัมผัสจากคนคนนี้ จากคุณ : ร้าว - [ 2 พ.ย. 51 23:16:37 A:92.3.58.13 X: TicketID:192810 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เคยรู้จักคนๆนึงค่ะ บอกตามตรงว่า ตอนแรกนับถือและเคารพเค้ามากเพราะเค้าเป็นผู้ใหญ่กว่าเรา แต่ตอนนี้มันไม่มีเหลืออีกแล้วค่ะ มันเลยจุดนั้นมาแล้ว จากคุณ : Mr. and Mrs. เปรี้ยวป๊อด - [ 2 พ.ย. 51 23:18:46 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ครั้งสุดท้ายที่เจอกัน ทุกอย่างก็ดูเหมือนจะไม่มีอะไร แต่ระหว่างที่บรรยากาศกำลังไปได้ดี เขาก็หยิบกระดาษหลายแผ่นออกมา ซึ่งเป็นข้อความในบล็อกของเราเอง และเป็นบล็อกที่เราไม่เคยเชิญให้ใครเข้าไปอ่าน แต่เขากลับพิมพ์ข้อความในบล็อกของเราออกมาเก็บไว้ โดยไม่คิดบ้างว่านั่นคือข้อความส่วนตัวของเรา และถ้าเราคิดจะทำกับเขาแบบนั้นบ้าง เขาจะรู้สึกอย่างไร หนึ่งในข้อความนั้น คืออีเมลที่เราเคยเขียนถึงเขา หลังจากที่เราอ่านบล็อกซึ่งเขาว่าเราให้เพื่อนเขาฟัง ว่าความรู้สึกเราคงไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว มันพังหมดแล้ว แต่ตัดสินใจที่จะไม่ส่งไป เพราะไม่อยากให้มันเป็นเรื่อง และหลังจากที่เราแปะในบล็อกนั้นไม่นาน เราก็ปิดให้เป็นส่วนที่เราอ่านได้คนเดียว แต่เขากลับบอกว่าเขาเพิ่งอ่านเจอเมื่อไม่นาน ซึ่งเรารู้ว่ามันไม่จริง เขาคงเห็นมานานแล้ว และเลือกที่จะพิมพ์ออกมาเก็บไว้ เพื่อใช้หาเรื่องเราอีกครั้ง เขาถามเราว่ายังรู้สึกแบบนี้รึเปล่า ถ้ายังรู้สึกอยู่เขาก็จะไป แต่แววตา สีหน้า และท่าทาง มันคือการโจมตีทุกอย่าง ราวกับต้องการให้เรารู้สึกผิด เหมือนได้ทีขี่แพะไล่ และบอกด้วยว่า เขาไม่โกรธเราหรอก และนั่นก็ยิ่งทำให้เราเดือด เพราะเขาไม่มีสิทธิ์มาโกรธเรา เราไม่ได้ว่าเขาหยาบคาย ไม่ได้เอาเขาไปว่ากับคนอื่น และเราก็แค่เขียนความรู้สึกของเราเท่านั้น เขาเสียอีก ที่เอาเรื่องเมื่อสองปีก่อนมาฟื้นฝอยหาตะเข็บ เขาเสียอีก ที่เอาข้อความในบันทึกส่วนตัวของเรา มาพิมพ์เก็บไว้ เขาเสียอีก ที่ไม่คิดบ้างว่าหลังจากนั้น เขาทำให้เราเสียใจอย่างไร เขาพูดแต่ว่า เรื่องที่เขาทำผิดไป เขาก็แก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว แต่บล็อกเราที่เขียนไว้เมื่อเกือบสองปีก่อน เขาดึงมันออกมา เพื่ออะไร เราไม่เข้าใจ จากคุณ : ร้าว - [ 2 พ.ย. 51 23:28:03 A:92.3.58.13 X: TicketID:192810 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เฮ้อ เหนื่อยแทนนนนนน จากคุณ : AnCk-Su-NaMuN - [ 2 พ.ย. 51 23:38:57 ]

ความคิดเห็นที่ 8 แล้วจากนั้น เราก็ไม่ได้คุยกันอีกนาน เรารู้ว่าใครมาอ่านเข้า คงจะคิดว่ามันเป็นเรื่องงี่เง่า เราก็ยอมรับว่าเรางี่เง่าที่ไปทุ่มเทให้คนคนนี้มากมาย ทั้งๆที่เราควรจะปลีกตัวออกห่างมานานแล้ว จะทนทรมานให้เขาทำร้ายจิตใจเราไปทำไม แต่ด้านหนึ่ง เราก็รู้ว่าเขาไม่ใช่คนไม่ดี ไม่ใช่คนเลวร้าย เราจึงไม่อยากจะตัดเขา ไม่อยากให้เขาเสียใจ และเราก็เสียดายสิ่งดีๆที่มีร่วมกันมากมาย หลังจากที่ไม่คุยกันพักใหญ่ เราก็ส่งจดหมายไปหาเขา บอกเขาว่าคงดีกว่าที่จะไม่พบกันไปอีกนาน แต่หากวันใดวันหนึ่ง เขายังมีใจนึกถึงกันอยู่ เราก็ยินดีจะเป็นเพื่อนกับเขาอีกครั้ง เพียงแต่ยังไม่ใช่ตอนนี้ ไม่ใช่ตอนนี้ที่ต่างฝ่ายต่างก็รู้สึกหนักอึ้ง เขาก็เอาแต่โทษเรา มองว่าเราทอดทิ้งเขา ในขณะที่เราก็ผิดหวังในตัวเขา และไม่เชื่อใจว่าเขาจะฉวยโอกาสทำร้ายความรู้สึกเราอีก หากสักวันที่เราทั้งสองคนผ่านพ้นความรู้สึกแย่ๆนี้ไปได้ และยังมีความต้องการจะคุยกันอีกครั้ง เราก็อยากพบเขาอีก เพราะเขาก็สำคัญกับเรา หลังจากส่งจดหมายฉบับนั้นไป เราก็เข้าไปอ่านบล็อกเขา หลังจากไม่ได้เข้าไปอีกเลยร่วมสามปี แต่มันก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลยจริงๆ เขายังคงกล่าวโทษเรา ว่าเราเป็นฝ่ายเลือกจะไปจากเขา และเขาเจ็บปวดทรมานแค่ไหนกับการที่เราเดินไป เขาเป็นทุกข์ ร้องไห้ โลกถล่ม และสารพัดที่เขาจะคิด เราผิดตลอด จะเรียกอย่างนั้นก็ว่าได้ จากคุณ : ร้าว - [ 2 พ.ย. 51 23:39:03 A:92.3.58.13 X: TicketID:192810 ]

ความคิดเห็นที่ 9 และนั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่เราอ่านบล็อกเขา รวมทั้งสนใจจะรับรู้ความเป็นไปของเขา เราคิดว่ามันคงไม่มีทางแล้ว ที่เราจะกลับมาเป็นเพื่อนกันได้ สุดท้าย เรามันก็แค่ควายตัวนึง ที่เขาอยากเก็บไว้เป็นเป้า เพื่อที่จะได้โทษใครสักคนว่าทำให้ชีวิตเขาไม่มีความสุขแค่ไหน บอกว่ารักเรา เราสำคัญ แต่ก็เพื่อใช้เป็นปลอกคอ เพื่อบังคับให้เราอยู่ในสภาพที่เขาพอใจเท่านั้น ไม่ได้มีที่ทางสำหรับความเป็นเพื่อนหรือความรักเลยแม้แต่นิด จริงๆที่เขียนมานี่แค่ฉบับย่อเท่านั้น และเราก็อยากเขียนเพื่อระบาย เพราะแม้ทุกอย่างมันจะจบไปแล้ว ใจหนึ่งเราไม่ต้องการรื้อฟื้นหรือนึกถึงเรื่องนี้อีกแล้ว แต่เรายังโกรธ ยังเจ็บปวด ยังรู้สึกเหมือนถูกทำร้าย เราอาจไม่ได้ฉลาดที่สุด เป็นคนดีที่สุด แต่เราก็จริงใจกับเขามาตลอด และอยากให้เขาได้ดีมีสุข แม้กระทั่งเวลาที่เราเหนื่อย เราก็ยังให้เวลา ให้กำลังใจเขา ในขณะที่เขาเอง คิดแต่ว่าเราเข้มแข็ง ดีทุกอย่างอยู่แล้ว เขาไม่สามารถช่วยอะไรได้ เขาเป็นได้แค่นี้ บางทีก็พาลมาโกรธเรา ว่าเราทำให้เขารู้สึกต่ำต้อยด้อยค่า เหมือนเขาไม่มีประโยชน์อะไร ช่วยเราไม่ได้เลย ทั้งๆที่จริงๆแล้ว เขาต่างหากไม่เคยมีใจที่จะนึกถึงเรา ไม่เคยมีจิตใจนึกถึงเราอย่างแท้จริง ที่โกรธเมื่อช่วยเราไม่ได้ ก็เพราะรู้สึกตัวเองไม่ได้รับการยอมรับ เพราะรู้สึกว่าตัวเองไม่เท่าเทียมเท่านั้น แต่ไม่ได้มาจากความปรารถนาที่จะช่วยให้เราคลายทุกข์ จากคุณ : ร้าว - [ 2 พ.ย. 51 23:45:18 A:92.3.58.13 X: TicketID:192810 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ไม่ได้อ่านจนจบ แต่เคยเป็นน่ะ รู้จักกันในเน็ต เจอตัวเป็น คุยกันดี มีไรคล้ายกันหลายอย่าง เป็นเพื่อนสนิทที่สุดในตอนนั้น เป็นปีเลยน่ะ รับฟังเรื่องราวปัญหามากมายของเขา ร้องไห้ไปด้วยกัน แต่พอตอนนี้เขาสบายดีแล้ว เราก็หมดค่า เหมือนเป็นทางผ่าน เจ็บใจจริงๆ (แต่ยังไม่ได้มีไรลึกซึ้งกันน่ะ) แต่รู้สึกเหมือนโดนหลอกใช้ เป็นของใช้แล้วทิ้ง ไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองไร้ค่าแบบนี้เลย เจ็บยิ่งกว่าตอนอกหักอีก ตอนนี้ก็เลยทางใครทางมัน ทำใจลืมๆไป คิดซะว่าอย่างน้อยเราก็เคยมีช่วงเวลาดีๆ เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน บทเรียนในใครนี้ก็สอนให้เรารู้ว่า เพื่อนที่ดีที่สุดของเราก็คือเพื่อนสมัยเรียนนิเอง จากคุณ : ohhioh - [ 2 พ.ย. 51 23:45:51 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อยู่กับเขา เราต้องระแวงตลอด ว่าเราจะไปทำอะไรให้เขาไม่พอใจรึเปล่า เรากลัวที่จะแบ่งปันเรื่องดีๆ เรื่องที่มีความสุขกับเขา เพราะกลัวว่าเขาจะเก็บไปเปรียบเทียบกับตัวเอง และมองว่าตัวเองแย่แค่ไหน ทำไมเขาทำไม่ได้อย่างเรา ทั้งๆที่เขาไม่ได้มีอะไรด้อยไปกว่าเราเลยแม้แต่นิดเดียว จนบางครั้ง เรารู้สึกว่ามันกลายเป็นความอิจฉา ความรู้สึกที่อยากกดให้เราอยู่ในสภาพเดิมๆ ไม่อยากให้เราเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดี หรือเราอาจจะคิดไปเองก็ได้ เราไม่แน่ใจ แต่กับเขาเอง แม้แต่กับเพื่อนสนิทในชีวิตจริงของเขา หรือใครหลายๆคน เขาก็ยังมองว่าเป็นคู่แค้น คู่แข่ง หรือแม้แต่คนบางคนที่ไม่ได้ทำอะไรให้เขา อย่างคนทางอินเตอร์เน็ตบางคน เขาก็สามารถเข้าไปเขียนก่อหวอด หรือยุแยงให้คนเข้ามาวิจารณ์หรือหมั่นไส้มากขึ้นได้ แล้วเราจะเชื่อใจได้อย่างไร ว่าเขาจะไม่คิดแบบนั้นกับเรา เพราะถ้าเขารักเรา แคร์เราจริง ทำไมทุกครั้งที่คุยกันจึงมีแต่เรื่องของเขา มีแต่ความทุกข์ของเขา ส่วนเรื่องของเรา เขาไม่เคยใส่ใจ สนใจ หรือพยายามเข้าใจ จากคุณ : ร้าว - [ 2 พ.ย. 51 23:57:22 A:92.3.58.13 X: TicketID:192810 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ในชีวิต เราไม่เคยว่าใครแรงแบบนี้ แต่ที่ผ่านมา ยิ่งเราพยายามศรัทธาว่าเขาจะเปลี่ยนแปลง จะเป็นคนที่ดีขึ้นได้สักวัน จะก้าวพ้นความคิดผิดๆว่าเขาไม่ดีไปได้ กลับกลายเป็นเราต้องทุกข์ทรมานเอง เขาไม่ได้อ่อนแอ ไม่ได้เขลาอย่างที่แสร้งทำ เขารู้ทุกอย่าง แต่ใช้ความใจดีของเราเป็นเครื่องมือ ที่จะบำบัดความต้องการตัวเอง และทำร้ายเราเวลาที่ต้องการ เขาบอกว่าเขายังเด็ก ยังไม่รู้ ยังโง่ แต่จริงๆแล้วเขารู้ทุกอย่าง และรู้ตัวเสมอ โดยเฉพาะในเวลาที่เขาทำให้เราต้องเจ็บปวด สุดท้ายนี้ หากเขาเป็นเจ้ากรรมนายเวรของเรา เราไม่ขออะไรมากไปกว่าการอโหสิกรรม อยากให้เขาไปมีความสุขในทางของเขา เราไม่เคยคิดร้าย ไม่อยากให้เขาต้องมาชดใช้อะไร แต่ขออย่างเดียว ว่าเราอย่ามาพานพบกันอีกเลย ไม่ว่าจะภายใต้สถานการณ์หรือบริบทใดก็ตาม นี่คือสิ่งเดียวที่เราปรารถนา และเป็นสิ่งที่เราอธิษฐานกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทุกครั้ง เขาให้บทเรียนชีวิตเรามากมาย และเราก็ขอบคุณเขาด้วยใจจริง แต่ขอให้ทุกอย่างมันจบเพียงเท่านี้ก็พอ จากคุณ : ร้าว - [ 2 พ.ย. 51 23:57:58 A:92.3.58.13 X: TicketID:192810 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณทุกความคิดเห็นที่มาแบ่งปันประสบการณ์นะคะ เราจะรออ่านค่ะ จากคุณ : จขกท. - [ 2 พ.ย. 51 23:58:45 A:92.3.58.13 X: TicketID:192810 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อ่านมาทั้งหมดแล้วนะครับ คุณจขกท.เหมือนไม่ต้องการคำแนะนำใดๆนี่ครับ เพียงแค่อยากระบายความอัดอั้น หรืออาจมีแถม hint ให้คนอ่านรู้ว่าเธอคนนั้นเคยตั้งกระทู้สวนลุมถึงคุณ คนก็จะเดากันไปว่าคือใคร   ล็อกอินไหน..หรือเปล่าครับ? จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 3 พ.ย. 51 00:35:23 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ^^^ ป๋าผึ้งฯอาจพูดถูกนะนั่น เราไม่รู้หรอกนะว่ามันคืออะไรสิ่งที่คุณต้องการสื่อสาร คำปรึกษา คำปลอบใจ หรือว่าพูดถึงใคร แต่เรารุ้ว่าเราขี้เกียจอ่าน มันเยอะๆๆๆๆๆ จากคุณ : ใบไม้เดือนห้า - [ 3 พ.ย. 51 00:58:41 ]

ความคิดเห็นที่ 16 อ่านแล้วก็งงค่ะ..ยิ่งนอนไม่หลับอยู่ด้วย......555 รักแบบไหนกันคะเนี่ย..... จริงๆอยากจะบอกว่า มันไม่เกี่ยวหรอกค่ะ ว่ารู้จักทางไหน จะทางเน็ต หรือ เจอกันทางอื่น...... ระดับความสัมพันธ์ของคน 2 คน (เขียนในฐานะที่ไม่ใช่เป็นคนรักกันนะคะ) มันก็ต้องมีช่องว่างระหว่างกันบ้าง....อยู่ที่คุณจะจัดสรรยังไง บางทีลองย้อนกลับไปดู..อาจจะเป็นที่คุณเองที่ทำให้เค้ารู้สึกว่า เค้าเป็นคนสำคัญก่อนหรือเปล่าคะ...... และเพราะไม่ได้เจอหรือเรียนรู้กันในชีวิตจริง.....ตัวอักษร บางทีมันก็ทำให้คนที่อ่านตีความไปได้หลายแบบ..... อย่าไปคาดหวังอะไรมากค่ะ....พอใจจะคุยก็คุย...ไม่พอใจก็เลิก จะไปสนใจเค้าทำไม.....เค้าไม่ได้เป็นคนสำคัญในชีวิตคุณไม่ใช่เหรอ..... เค้าจะเอาคุณไปนินทาว่าร้ายอะไรก็ช่างเค้าเถอะค่ะ...มันไม่เจ็บปวดหรอก คิดไว้ๆว่า....มันก็แค่ตัวหนังสือ....ตราบใดที่เค้ายังไม่ได้มาก้าวก่าย ในชีวิตจริงของคุณ....... จากคุณ : robinpig - [ 3 พ.ย. 51 01:04:37 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ถูกค่ะ เราอยากระบาย แต่ก็รับฟังทุกความเห็น ไม่ได้เจตนาจะตีวัวกระทบคราดใคร เพราะคนคนนั้นเขาก็ไม่ได้เล่นที่นี่ประจำ แค่เคยเข้ามาตั้งกระทู้ระบายเหมือนหลายๆคน และตั้งกระทู้ด้วยบัตรผ่าน เพียงแต่เราบังเอิญมาเห็นเข้า และสิ่งที่เขาเขียนนั้นมันเป็นเรื่องราวของเรา กรุณาอย่าคิดไปว่าเราอยากจะกระทบกระแทกใครเลยนะคะ ถ้าเราอยากทำเพื่อโจมตีเขา เราไปตั้งกระทู้ในบอร์ดที่เราเล่นกับเขาประจำ ไม่ดีกว่าหรือคะ เรามาสวนลุมก็เพราะอยากระบาย อยากสบายใจขึ้น อยากได้ข้อคิด คำแนะนำ ที่เราอาจมองไม่เห็น ไม่ได้เกี่ยวโยงกับล็อกอินไหน กับใครทั้งสิ้น เพราะถ้ามันเป็นเรื่องของใครในนี้ที่เล่นประจำ หากเขามาอ่าน เขาก็ต้องรู้อยู่แล้ว เขียนเสียขนาดนี้ เราไม่สบายใจอยู่แล้ว เราจะอยากหาเรื่องให้หนักขึ้นไปทำไม บางทีเราอาจคิดผิดที่มาตั้งกระทู้ที่นี่ เพราะเราคิดว่ามันจะเป็นที่ที่เราระบายอย่างสบายใจได้ แต่หากว่ากลายเป็นเราจะมาสร้างความร้าวฉาน ก็กรุณาแจ้งลบให้เราด้วยนะคะ เรายินดี เราแค่มองว่าสวนลุมคือที่ที่คนทุกคนมาระบายได้ เป็นที่พักพิงใจ ยามที่เราไม่รู้จะพูดกับใคร อย่างไรก็กรุณาแจ้งลบให้เราด้วยนะคะ เราแจ้งไปแล้ว แต่ไม่รู้เว็บมาสเตอร์จะพิจารณารึเปล่า พอดีจิตแพทย์แนะนำให้ระบายออกด้วยการเขียน เผื่อจะช่วยให้สภาพจิตใจดีขึ้น และลดจำนวนยาลงได้ ถ้าทำให้ใครไม่พอใจ หรือเกิดความรู้สึกรำคาญ เราขออภัยด้วยค่ะ ขออนุญาตปิดกระทู้นะคะ ขอบคุณทุกความเห็นค่ะ จากคุณ : จขกท. - [ 3 พ.ย. 51 01:52:12 A:92.3.58.13 X: TicketID:192810 ]

ความคิดเห็นที่ 18 คำว่ารักของแต่ละคนไม่เท่ากัน  ให้ไม่เท่ากัน ต้องการไม่เท่ากัน การทำความรู้จักกันไม่ว่าจะมาจากทางไหน สุดท้ายคนสองคนก็ต้องเปิดใจซึ่งกันและกัน เราไม่แน่ใจว่าคุณสองคน สื่อสารกันยังไง ถึงได้ทำให้อะไรต่างๆ ออกมาอย่างที่คุณระบายไว้ บางทีพอมีเรื่องเกิดขึ้นคุณเงียบ เค้าเงียบ แต่ใจคุณสองคนเงียบรึป่าว? คุณและเค้าต่างระบายออกในพื้นที่ของตัวเอง.. แล้วคุณสองคนต่างก็ข้ามไปอ่านความคิดในพื้นที่ของอีกฝ่าย   ทำให้เกิดความไม่เข้าใจ เกิดอคติ หรือเกิดความระแวง ไม่ไว้ใจ จากที่เปิดใจกันมันก็เลยไม่เหมือนเดิม คำพูดเดิมๆ ก็เลยตีความไปได้มากมาย แต่ก่อนอาจจะตีความออกมาในทางที่ดี แต่ในเมื่ออะไรๆ ต่างๆ เปลี่ยนแปลงไป การตีความอาจจะออกมาในแง่ลบก็ได้.. ถ้าไม่เข้าใจกัน คิดกันไปคนละทาง ไม่สามารถพูดคุยกันได้อย่างเดิม ก็ถอยออกมาเรื่อยๆ จนกว่าคุณและเค้าจะห่างกันจนความผูกพัน และความรู้สึก จะส่งไปไม่ถึงนะคะ จากคุณ : ไม้ขีดสีม่วง - [ 3 พ.ย. 51 02:01:29 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ปล. ขอบคุณความคิดเห็นของสมาชิกเหล่านี้เป็นพิเศษค่ะ - Mr. and Mrs. เปรี้ยวป๊อด - AnCk-Su-NaMuN - ohhioh - robinpig ขอบคุณที่ฟัง เข้าใจ ให้ความเห็นที่ช่วยปลอบประโลม โดยไม่คิดว่าเราจะมากระทบกระแทกใคร อารมณ์ที่เราเขียน ไม่มีใครรู้หรอกว่ามันเหนื่อยแค่ไหน เราไม่อยากจะหนื่อยอีก ไม่อยากจะต้องคอยระวังว่าจะไปทำร้ายใครอีก มันเป็นความรู้สึกที่แย่จริงๆนะ จากคุณ : จขกท. - [ 3 พ.ย. 51 02:03:39 A:92.3.58.13 X: TicketID:192810 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ขอบคุณคุณไม้ขีดสีม่วงอีกคนด้วยค่ะ ขอบคุณจริงๆ ขอบคุณจากใจ จากคุณ : จขกท. - [ 3 พ.ย. 51 02:04:54 A:92.3.58.13 X: TicketID:192810 ]

ความคิดเห็นที่ 21      สั้น ๆ นะคะ       "ไม่แคร์  ไม่สนใจ" จากคุณ : Cute*Clever*Calm - [ 3 พ.ย. 51 02:26:09 ]

ความคิดเห็นที่ 22 อืม ประโยคแรกของพี่ไม้ขีด เป็นสิ่งที่คิดอยู่เลยค่ะ "รักของแต่ละคนมันไม่เท่ากัน" เสียเพื่อนแล้วก็ให้มันเสียไปเถอะค่ะ อย่าไปเสียดายเลย เข้ามารับฟังคำระบายแล้วกันนะคะ เพื่อนทางเน็ตที่พัฒนามาเป็นเพื่อนจริงๆ มันก็คือ เพื่อนในโลกความเป็นจริงแล้วล่ะ ออพชั่นเสริมมันก็มีไม่ต่างจากการคบเพื่อนจริงๆ นั่นคือ คงมีบางคนที่เรากลายเป็นสนิทสนมด้วย และก็คงไม่แปลกถ้าจะมีบางคน คบไปคบมาแล้วลายออก...ไปด้วยกันไม่ได้ นี่ก็คือเคสหลัง มันก็เท่านั้นแหละค่ะ จากคุณ : pankee - [ 3 พ.ย. 51 05:08:02 ]

ความคิดเห็นที่ 23 จะลบกระทู้ไปทำไมล่ะคะ เรื่องของคุณถือเป็น 1 ใน case study ได้เลย เป็นประสบการณ์ที่น่าจะแชร์ให้เพื่อนร่วมบอร์ดทราบ ส่วนตัว นับเวลาเริ่มเล่นเน็ตมาจนถึงตอนนี้คงจะราวๆ 10 ปี จำได้ว่า เข้ามาเล่นใหม่ๆเป็นอะไรที่ต้องระมัดระวังมาก เพราะตอนเริ่มเล่นก็ถือว่าอายุไม่น้อยแล้ว ส่วนใหญ่เลยอ่านมากกว่าเขียน ตอนหลัง พอรู้สึกคุ้นเคยมากเข้า ก็กล้าไปเจอตัวจริงๆกับเพื่อนร่วมบอร์ด เจอคนหลากหลายประเภท ทั้งอายุมากกว่า อายุน้อยกว่า หลายๆคน พัฒนามาเป็นเพื่อนในชีวิตจริง มีปัญหาก็ช่วยเหลือกัน แต่บางคน พอคบไปนานๆ เริ่มแสดงนิสัยที่แท้จริงออกมาให้เห็น ก็ค่อยๆ ห่างออกไป ดังนั้น  เมื่อการตั้งต้นของเพื่อนในเน็ตต่างกับเพื่อนในชีวิตจริงตรงที่ เราจะเจอกันผ่านตัวอักษรก่อน ซึ่งเป็นจุดที่ทำให้เรามีภาพลักษณ์ในใจไว้แต่ต้น และเรามักจะคาดหวังว่าเค้าเป็นคนดีอย่างภาพลักษณ์ที่แสดงออก จนไม่ทันได้ระวังไปว่า คนบางคนเขียนเก่งและ Fake เก่ง พอมาคบจริง แล้วกลับกลายเป็นเหมือนคนที่เราไม่รู้จักไปเลยก็มี จากประสบการณ์ของตัวเองในการดูว่าแท้จริงเพื่อนในเน็ตคนนั้นเป็นอย่างไร มักจะใช้การสังเกตเมื่อเค้าเอ่ยถึงเพื่อนในชีวิตจริง ถ้าเพื่อนในเน็ตคนนั้นมีเพื่อนในชีวิตจริงที่คบด้วยหลากหลาย ตรงนั้นเป็นตัวชี้วัดอย่างหนึ่งว่า น่าจะมีนิสัยโอเค แต่ถ้าเป็นไปในทางตรงข้าม ตรงนี้ควรต้องระมัดระวังค่ะ แก้ไขเมื่อ 03 พ.ย. 51 08:16:28 จากคุณ : ป้าปูเป้ - [ 3 พ.ย. 51 08:15:53 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เราเล่นพันทิปมา 4 ปีกว่าแล้ว ไม่ค่อยใส่ใจอ่ะ ใครจะยังไงก็ตามแต่ อยากทำอะไรก็จะทำ ตามใจตัวเองเสมอ คุณคะ อย่าไปยึดติดอะไรมากมายเลย ขอยืมคำพูดเจ็บๆของ น้อง KHIMM มาใช้หน่อยค่ะ ในวันที่เราโดนเหยียบ  ตรีนของเพื่อน เป็นตรีนที่ทำให้เราเจ็บที่สุด เพื่อน........ก็ละไว้ในฐานที่เข้าใจว่า "เพื่อน" จากคุณ : ++SMILE LOGIN++ - [ 3 พ.ย. 51 08:30:56 ]

ความคิดเห็นที่ 25 จะเอาอะไรมาก  ก็แค่เพื่อนในเนต คบแล้วไม่มีความสุขก็เลิกคบซะ  คนดีๆยังมีอีกเยอะ แคร์คนที่คู่ควรดีกว่าเนาะ จากคุณ : นักบริหารเสน่ห์มืออาชีพ - [ 3 พ.ย. 51 09:53:19 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ระบายออกมาให้หมดก็ดีครับ จะได้เหลือแต่ความว่างเปล่า ไม่ต้องไปแบกไว้อีกต่อไป เผื่อจิตใจจะได้สบายขึ้น สักครึ่งก็ยังดี จากคุณ : samr - [ 3 พ.ย. 51 11:25:27 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เข้ามาฟังระบายครับ... แต่ส่วนตัว ไม่คิดว่าเรื่องนี้จะเป็น case ที่ตรงกับมิตรภาพทางเน็ต เสียทีเดียวนะ อินเทอร์เน็ตเป็นเพียงแค่ช่ิองทางให้คุณสองคนมารู้จักกันเท่านั้นครับ... ไม่ว่าจะอยู่บนโลกแห่งความเป็นจริง หรือบนโลกไซเบอร์... ก็อาจเกิดเรื่องราวแบบนี้ได้ไม่ต่างกัน ถ้าเรายัง "รัก" ไม่เป็น.... ไม่ว่าจะเป็นความรักในรูปแบบไหน... ก็ไม่ควรที่จะไปยึดติด คาดหวัง บังคับ กะเกณฑ์ให้เขาได้อย่างใจ... เพราะความรักต้องการอ้อมแขน... ไม่ใช่กรงขัง... ถูกไหมครับ... เมื่อเรา "ปล่อย" เขาให้มีชีวิตของตัวเองแล้ว สิ่งที่เราทำได้คือคอยดูอยู่ห่างๆ ... และอย่าเอาการกระทำของเขามาเป็นเครื่องกำหนดความทุกข์สุขของตัวเองนะ เราบังคับการกระทำของคนอื่นไม่ได้... ... แต่เราเลือกที่จะมีความสุข หรือมีความทุกข์ ในวันนี้ได้...ไม่ใช่เหรอครับ เป็นกำลังใจให้นะครับ จากคุณ : รายทาง (Waterman) - [ 3 พ.ย. 51 19:28:21 ]

ความคิดเห็นที่ 28 แก้ไขเมื่อ 21 พ.ย. 51 20:05:14 จากคุณ : แม็กซิม - [ 21 พ.ย. 51 20:05:03 ]